มาต่ออย่างเงียบ ๆ.....แอบน้อยใจนิดนึง
แต่ไม่ท้อค่ะ สู้
Part 2“กลับมาแล้วคร๊าบบบบบบบบพร้ม”
เสียงอันคุ้นเคยปลุกผมให้สะดุ้งตื่นขึ้นจากเตียงของน้อง
น้องกลับมาแล้วสินะ
ผมเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ สี่ทุ่มสิบห้า
น้องกลับดึกง่ะ.............หงุดหงิดโครตเลยเว้ยเฮ้ย.....กรู
“เพ่.....ปิงงงง~~~~~งงงงงง”
“อาราย พี่อยู่ในห้องนอนนี่”
“พี่ปิงกินข้าวมาแล้วใช่ป่ะ” หัวกลม ๆ โผล่แง้มเข้ามาทักทาย ก่อนที่จะก้าวเข้ามาในห้อง
“ยัง............................”
ไอ้เป่าเป๋าทำหน้าระรื่นไม่รู้ไม่ชี้ ผมสังเกตเห็นว่าน้องมีเสื้อคลุมสีดำ..............ตัวใหญ่มาก ๆ สวมทับอยู่
เสื้อดำ ๆ ทำให้ผมนึกไปถึงไอ้เด็กตัวดำ.....เกี่ยวมั้ย
"ไปเอาเสื้อใครมาใส่น่ะ!!!!" น้ำเสียงผมในตอนนี้คงดูเหมือนตวาดละมั้ง น้องสะดุ้ง แล้วก็หลับตาปี๋ไปชั่วขณะนึง ก่อนจะส่งยิ้มเจื่อน ๆ ให้ผม
"ก็น้ำจิ้มมันหกใส่ แล้วทีนี้ก็ไปล้างในห้องน้ำ.......ล้างไปล้างมาเสื้อมันก็เปียกเป็นวงเบ่อเริ่มเทิ้ม พี่บิ๊กเค้าก็เลยให้ยืมมาคลุม.....อีกอย่างชุดนักศึกษาน้องมันบางอ่ะ หนาวมากด้วย"
เอาอีกแล้ว......ไอ้ซาลาเปาอธิบายซะยาวยืดเหมือนครั้งก่อนนั้น(ก็ครั้งที่ผมเกือบจะได้น้องนั่นแหละ) พอพูดถึงไอ้ดำนั่นทีไร ผมรู้สึกว่าน้องดูใส่ใจกับมันมากเป็นพิเศษ
หรือว่า..................น้องจะคิดอะไรกับไอ้ดำนั่น.....ไม่นะ
"เอ่อ..............แล้วนี่พี่ปิงยังไม่ได้กินอะไรมาสินะ......งั้นเดี๋ยวเปาไปดูในตู้เย็นให้ว่ามีอะไรเหลือบ้าง................กะ......กินของเหลือได้ใช่มั้ย" ไอ้ตัวเล็กทำท่าจะหันหลังเดินหนี......ผมเพียงแค่ลุกขึ้นจากเตียง ก้าวยาว ๆ เพียงไม่กี่ก้าวก้เข้าประชิดตัวน้อง
ขอกอดให้หายคิดถึงหน่อยเหอะ
"พี่ปิง.................อะไรของพี่อีกวะเนี่ย"
"ก็คนมันคิดถึง ไม่ได้เหรอ"
"น้องกินอิ่ม ๆ รัดแน่น ๆ แบบนี้น้องหาย----ใจ-----ไม่----ออก"
"เราอิ่มแล้ว.....แต่ว่าพี่สิยังหิวอยู่เลย"
"กะ.....ก้อปล่อยน้องเซ่ ก็กำลังจะไปหาอะไรมาให้กินไงเล่า!!!!"
"ก็เค้าอยากกินซาลาเปานี่ครับ"
ผมฝังจมูกลงบนแก้มขาว ๆของน้อง ซุกไซ้เลื่อนลงมายังซอกคอที่มีกลิ่นเหงื่ออ่อน ๆ อันเป็นเอกลักษณ์ของเจ้าตัว ที่ช่างกระตุ้นอารมณ์ได้ดีเหลือเกิน
......ฟีโรโมน.....ของน้องสินะ
"พี่ปิงงงงงงง"
ไอ้ตัวเล็กน้องเสียงหลงเมื่อผมบังคับกดร่างกายส่วนล่างของน้องให้แนบชิดเข้ามา จนบั้นท้ายของน้องสัมผัสกับไอ้หนูที่กำลังตื่นตัวของผม
นิ่ม................โครต ๆ
"จู๋พี่ปิงกำลังทิ่มก้นเปาอยู่นะ ปล่อยเดี๋ยวนี้เลย ไม่งั้นจะฟ้องแม่"
"อะไรกัน.....ใช้แม่ร่วมกับเค้าแล้วยังจะมา....."
มือก็ง่วนอยู่กับการปลดกระดุมน้อง.......อย่าดิ้นสิวะ!!!!
ก๊อก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ
อีกละ......................พอจะเข้าด้ายเข้าเข็มก็มีคนมาขัดจังหวะอีกละ......
ไอ้ซาลาเปารีบสลัดตัวออกอย่างแรงจนหลุดจากอ้อมแขนผม ขาสั้น ๆ ของน้องวิ่งปรู๊ด ออกไปจากห้อง......
ไอ้เด็กตัวดำนั่นสินะ แม่ง...............
"พี่บิ๊กกกกกกก" เสียงน้องฟังดูเหมือนดีใจที่มันมาในตอนนี้ ผมเดินออกไปดูบ้าง ซึ่งก็ใช่มันจริง ๆด้วย ไอ้เด็กดำตัวโตส่งยิ้มแหย ๆ ให้ผม มือเกาท้ายทอยเก้ ๆ กัง ๆ ดูไม่กวนตีนเหมือนคราวก่อน
"พี่ชายเปาสวัสดีครับ" มันยกมือไหว้อย่างนอบน้อม อ่อ..............นี่เอ็งกะเข้าทางผู้ใหญ่อยู่สินะ
"แล้วพี่บู้ล่ะครับ"
"ก็เนี่ยอ่ะสิ พี่ก็กลุ้มอยู่เนี่ย พอไขห้องเข้าไปก็ไม่เจอ ห้องมือตื๋อเลย โทรไปก็ไม่ยอมรับ กดตัดท่าเดียว"
"สงสัยงอนพี่บิ๊กแน่ ๆ เลย ก็เห็นนัดกันไว้ว่าจะไปไหนกันใช่ป่ะ"
"ก็มันอ่ะ....พูดไม่รู้เรื่อง ร้านเค้กมันไม่ได้จะย้ายหนีไปไหนซักหน่อย แต่คือเนี่ย รุ่นพี่ในเซคเค้าพาน้อง ๆ ไปเลี้ยงกัน เห็นว่าซ้อมเพลงบูมกันเหนื่อยมาเป็นอาทิตย์ งอแงโครต ๆ เลยไอ้บู้อ่ะ"
เฮ้ยยยย พวกมึงสองคนคุยอะไรกัน กูครับ....กูยืนอยู่ตรงนี้ทั้งคน เห็นหัวกันหน่อยได้มั้ย
ไอ้ดำไม่คุยเปล่านะ.....มือดำ ๆของมัน ซักพักก็เลื้อยลามมาลูบหัวกลม ๆ ของน้อง
อ๊ากกกกกกกก กูยอมไม่ได้
"ไหนว่าจะหาอะไรให้พี่กินไงเฮ้ย!!!!" ผมโพล่งขึ้นมาอย่างสุดทน ไอ้เด็กตัวโตหันมายิ้มแหย ๆ ให้ผมอีกครั้ง
"อ่า.....งั้นไม่กวนแล้ว พี่ขอตัวก่อนนะครับ"
"พี่บิ๊กเดี๋ยวซี่.............อย่าเพิ่งไป"
ไอ้ซาลาเปาคงเห็นท่าไม่ดี เลยรีบรั้งตัวไอ้ดำใหญ่เอาไว้ ทำไมครับน้อง อยู่กับพี่คนนี้ตามลำพังมันไม่น่าไว้ใจนักรึไง
"เด็กคนนี้นี่" ผมดุ
"พี่เค้าก็เหนื่อยกับเรามาทั้งวันแล้วนะ ปล่อยให้พี่เค้าไปพักผ่อนเถอะไป๊......นายน่ะไปเถอะ ไปได้เลย ส่วนเราน่ะไปหาอะไรให้พี่กินได้แล้ว หิว"
ไอ้ดำกลับไปห้องมันแล้ว
ทีนี้ก็เหลือแต่เราสองล่ะ
หึหึหึ
"น้องสู้นะเว้ย ขืนเล่นบ้า ๆ อีกละก็พ่อต่อยคว่ำจริง ๆ ด้วย ไม่เคลิ้มตามเหมือนคราวที่แล้วหรอกนะ"
ไอ้ท่ายืนกอดอก หลังชิดผนังนั่นอ่ะนะ คือท่าของนักสู้.......ไอ้ลูกไก่ในกำมือเอ๊ยยยยย
.
.....
............
.......................
อีกครึ่งนึงมาต่อพรุ่งนี้นะคะ.......ปลีกเวลางานมาแต่งเลยนะเนี่ย
พี่ผู้ชายเพิ่งมาทำงานใหม่ หล่อมาก......สงสัยแผนกเราจะร้างชายหนุ่มมานาน สาว ๆ นี่กรี๊ดกันใหญ่......
คอมเม้นท์น้อยอ่ะ.......ไม่ชอบคู่นี้เหรอ.........ให้โอกาสปิงเปามั่งเน้อ บู้บิ๊กมาหลายตอนแล้ว
กำลังใจคือสิ่งสำคัญของคนแต่งฟิคนะจ๊ะ........ขอกำลังใจด่วน !!!! 55555+++
...