ตอนที่ 18
"ลุกไหวไหม?"น้ำเสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังมาจากที่ไกลๆมันช่างรบกวนผมเหลือเกิน โอย ทำไมปวดหัวขนาดนี้นะ...ผมขมวดคิ้วซุกหน้าลงไปกับหมอน เพียงขยับนิดเดียวก็กลับรู้สึกปวดเมือยไปทั้งตัว...โอย
"ช่วยไม่ได้ นอนพักไปแล้วกัน"
ด้วยความที่เพลียมากสมองจึงทำงานไม่ครบถ้วน ได้แต่ส่งเสียงอือๆออตอบกลับไปเพื่อให้เสียงรบกวนหายไปเสียที
ผมได้ยินเสียงปิดประตูดังแว่วๆคล้ายเสียงกระซิบแม้จะน่ารำคาญบ้าง แต่ผมก็ไม่ได้สนใจอีก เริ่มซุกตัวเข้าไปในผ้าห่มและหลับลงไปอีกครั้งอย่างมีความสุข
ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีตอนที่แสงแยงตามากจนนอนไม่หลับและรู้สึกปวดท้องหิวข้าวอย่างรุนแรง
"โอ๊ย!"เพียงแค่ผมขยับตัวเล็กน้อยจะลุกขึ้นจากท่านอนหงาย ความรู้สึกปวดแปล๊บจากสะโพกและขาก็แล่นปราดขึ้นมาจนต้องทรุดลงไปนอนกองกับเตียง รู้สึกแขนขาไร้เรี่ยวแรงไปเสียหมด
พอถูกปลุกสติให้ตื่นอย่างเต็มที่ด้วยความเจ็บทะลุปรอท มันเลยทำให้ผมสำเหนียกได้ถึงเหตุผลที่ทำให้ผมนอนอ่อนเปลี้ยอยู่ตอนนี้
เมื่อคืน หลังจากคุณศรหิ้วผมออกมาจากห้องโถงจัดงานเขาก็โอบเอวผมพาขึ้นไปยังห้องสวีทที่เขาจองเผื่อเกิดเรื่องอะไรเอาไว้ทันที ระหว่างนั้นคุณศรไม่ได้ทำอะไรผมมากไปกว่า
การลูบสะโพกและขาอ่อนที่โผล่พ้นรอยแยกของชุดเดรสสีครีมออกมา
พอเดินมาถึงห้อง การ์ดสองคนที่ยืนอยู่หน้าห้องก็ทำความเคารพครั้งหนึ่งก่อนจะเปิดห้องให้นายเข้าไปก่อนจะถอยห่างออกมาจากประตูห้องราวๆห้าเมตร ผมมองอย่างขบขันเมื่อ
เห็นว่าใบหน้าของทั้งสองมีสีแดงจางๆประดับอยู่
แต่ก็ขบขันได้ไม่นานนักเมื่อประตูห้องปิดลงพร้อมความมืดสลัวยามราตรีที่เข้าครอบครองห้องขนาดใหญ่แห่งนี้ แสงสว่างเดียวในห้องแห่งนี้ล้วนมาจากมุมห้องฝั่งหนึ่งที่เป็นกระจก
กว้างเปิดให้เห็นวิวเมืองสุดโรแมนติก
มันคงจะโรแมนติกมากกว่านี้น่ะแหละครับ ถ้าไม่ติดว่าพวกเราทั้งคู่มีเพียงอารมณ์ร้อนร่านเท่านั้น...
"อ๊ะ"มือคุณศรไล่ไล้ไปตามแนวสันหลังของผมพร้อมรูดซิบปลดเอาชุดรุ่มร่ามนี่ออกไปให้พ้นตัว ระหว่างนั้นริมฝีปากหนาก็ไล่จูบฝังรอยตามไปเรื่อยๆจนเดรสหลุดออกจากตัวของ
ผมในที่สุด
คุณศรดันให้ผมไปยันมือติดกับกระจกใสในขณะที่เขากำลังแก้ชุดคอร์เซ็ทให้ผมอยู่ ถ้าเขาจะแก้ชุดน่าอึดอัดนี่เฉยๆก็คงไม่เป็นไรหรอก แต่ทำไมเขาจะต้องใช้ริมฝีปากของเขาปลุก
ปั่นอารมณ์ของผมอย่างชำนิชำนาญด้วยการเลียไปตามขาอ่อนของผมด้วยนะ
"อื้อ...อือ"ฝีมือในการปลดชุดคอร์เซ็ทของคุณศรดีมากครับ เพียงห้านาที ชุดแสนอึดอัดก็หล่นลงไปกองแทบเท้าของผมเรียบร้อย ดังนั้นตอนนี้ก็เรียกได้ว่าทั้งเนื้อทั้งตัวของผมเปลือย
เปล่าเป็นที่เรียบร้อย
"ไปเอาไอ้นมปลอมนี่ออกก่อนดีกว่า"คุณศรขมวดคิ้วส่งเสียงจิ๊จ๊ะขัดใจเมื่อเขาคลำขึ้นมาจากขาอ่อนของผมแล้วขึ้นมาเจอหน้าอกปลอมเด้งดึ๋งที่ส่ายไปมาตามการเคลื่อนไหวของผม
อยู่ณขณะนี้
"ก็ดีครับ...อ๊ะ!"คุณศรช้อนผมขึ้นแนบอกแล้วเดินผ่านความมืดมิดไปยังห้องนอนที่มืดมิดเขาวางผมลง แล้วเดินไปเปิดไฟห้องน้ำ ซึ่งมีกลิ่นกุหลาบอ่อนๆโชยออกมาให้ร่างกายรู้สึก
ผ่อนคลาย
คุณศรเดินตรงมาอุ้มผมขึ้นอีกครั้งแล้ววางผมลงบนอ่างล้างหน้าหินอ่อนเย็นเฉียบที่ทำเอาขนกายผมลุกชันคุณศรยื่นผ้าเปียกๆผืนหนึ่งให้ผมแล้วพยักเพยิดมาทางหน้าอกปลอมๆที่
เหมือนจริงมากๆจนน่าตกใจของผมเป็นเชิงว่าเช็ดเอากาวออกซะ
ระหว่างที่ผมนั่งเช็ดกาวที่เอาออกง่ายกว่าที่คิดออกคุณศรก็ค่อยๆเทผงอะไรสักอย่างลงในอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ที่มีน้ำอุ่นรองอยู่เต็มตีๆน้ำเล็กน้อยก่อนจะยิ้มออกมาอย่างพึงพอใจ
จากนั้นเสื้อสูทตัวใหญ่ของคุณศรก็ถูกปลดออกไปวางกองอยู่ที่พื้นเช่นเดียวกับเสื้อเชิ้ตและกางเกงของเขา
ในที่สุด พวกเราก็เปลือยเสมอภาคกันครับ....
แต่ขนาดของร่างกายก็ยังไม่เสมอภาคกันอยู่ดี เพราะผมตัวเล็กอ้อนแอ้นจนถึงขนาดเอาไปแต่งตัวเป็นผู้หญิงยังไม่มีใครจับได้ ส่วนคุณศรร่างกายใหญ่โต มีมัดกล้ามปรากฏขึ้นอย่าง
ชัดเจนแม้ผิวจะออกขาวแบบคนจีนแต่ก็ไม่ได้ทำให้เสน่ห์ของเรือนร่างของเขาลดลงไปเลย
"เสร็จรึยัง?"คนหน้าคมขยับเข้าใกล้พร้อมเป่าลมร้อนลงข้างหูของผมให้สยิวกายเล่น มืแใหญ่ร้อนค่อยๆยื้อแย่งผ้าอุ่นออกจากมือของผม"เดี๋ยวฉันเช็ดให้"เมื่อครู่ผมเช็ดออกไปจน
หลุดไปครึ่งหนึ่งแล้วครับเหลืออีกเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น ดังนั้นแทนที่คุณศรจะเช็ดธรรมดาๆเขาก็บรรจงใช้มืออีกข้างบีบไล้ยอดอกจริงๆของผมข้างที่หลุดออกมาจากเต้าโคนม
ปลอมๆนั่น
"อื้อ...อา"ผมครางเสียงอ่อน จิกเล็บลงบนขอบอ่างล้างหน้าเต็มแรงเพื่อระบายความเสียงซ่าน ในขณะที่โอบรัดเอวของคุณศรเอาไว้ด้วยเรียวขาทั้งสองข้างของผม
คุณศรเขี่ยขยี้ยอดอกของผมเป็นจังหวะในขณะที่ใช้อผ้าเปียกน้ำไล้วนไปบนผิวเนื้อแผ่นอกของผมที่เริ่มโผล่ขึ้นมามากขึ้น ผมทั้งเย็นทั้งร้อนรุ่มผสมปนเปกันจนอึดอัดไปหมด
และโดยไม่ทันได้ตั้งตัวมือใหญ่ก็คว้าเอวผมขึ้นเพื่อยกลงจากอ่างล้างหน้าปลดคลายวงขาที่รัดแน่นบริเวณเอวของเขาออกแล้วจับผมพลิกหันเข้าหากระจกของอ่างล้างหน้า
ผมตาพร่าปรือของผมมองเห็นได้อย่างชัดเจนถึงแววตาแพรวพราวหิวกระหายอย่างที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อนจากคุณศรและเห็นถึงใบหน้าแดงซ่านยั่วเย้าอารมณ์ของตัวเอง
"อึก อ๊า อ่ะ!"คุณศรเริ่มขยับมือของเขาอีกครั้ง โดยครั้งนี้ ข้างหนึ่งเขาไล้บนยอดอกของผมอีกข้างหนึ่งเขากอบกุมท่อนเนื้อที่เริ่มแข็งขืนของผมเอาไว้แล้วเริ่มรูดช้าๆ นั่นยังไม่ทำให้
ผมเสียงมากเท่ากับท่อนเนื้อใหญ่ที่เริ่มพองขยายด้วยอารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูงซึ่งกำลังขยับเสียดสีช่องทางด้านหลังของผมเบาๆช้าๆเนิบๆแต่กระตุ้นอารมณ์เป็นที่สุด
ผมรู้สึกได้ถึงช่องทางของตัวเองที่เต้นตุบๆราวเชื้อเชิญให้อีกฝ่ายเข้าไปสำรวจด้านใน เขากระตุ้นทรมาณผมอย่างช้าๆแต่กลับไม่ยอมทำอะไรให้เป็นเรื่องเป็นราว...
"หึหึ ถ้ารีบๆทำให้เสร็จๆไปก็ไม่คุ้มกับห้าร้อยล้านที่ฉันตั้งใจมอบให้สิ..."
ให้ตาย!ไม่เอาแล้วก็ได้ห้าร้อยล้าน ช่วยปล่อยให้ผมปลดปล่อยเสียทีได้ไหมเนี่ย!
"อ๊ะ..มะ..ไม่ไหว...อื้อ!"นับครั้งได้เเลยนะที่ผมมีเซ็กส์แล้วพูดคำว่าไม่ไหวแล้ว หรืออะไรเทือกนี้ออกมาน่ะ!
ครั้งนี้มันวาบหวามเกินไปจริงๆ....!!
"อื้อ"ผมเริ่มรู้สึกจุกแน่นที่ท้องน้อย เป็นสัญญาณว่าใกล้ถึงจุดสูงสุดแล้ว แต่แล้วคุณศรกลับหยุดมือลงจนผมต้องหันควับไปค้อนใส่ร่างสูงที่ยิ้มเจ้าเล่ห์ทั้งๆที่หน้ามีเหงื่อซึมเต็มไปหมด
มือใหญ่กร้านที่เปียกไปด้วยน้ำใสเหนียวๆละมืออกจากท่อนเนื้อที่กำลังสั่นเกร็งของผมแล้วเขี่ยริมฝีปากล่างของผมเบาๆไล้เขี่ยไปตามฟันเพื่อให้ผมอ้าปาก
นิ้วยาวไล่เล่นไปกับลิ้นของผมอย่างเพลิดเพลินก่อนจะถอนออกมาโดยไม่ทันให้ผมได้ทันตั้งตัวจนเสียงดังเป๊าะ!
"อ๊ะ!"ก่อนที่ผมจะทันรู้ตัว นิ้วเรียวที่ชุ่มด้วยน้ำลายของคุณศรก็เริ่มขยับแทรกเข้ามาในช่องทางของผมเรียบร้อยแล้วแถมนั่นยังไม่พอ ร่างสูงจัดการหันผมกลับมาเผชิญหน้ากับเขา
อย่างรวดเร็ว ก้มลงขบเม้มริมฝีปากล่างของผมเบาๆเป็นเชิงหยอกล้อก่อนจะส่งลิ้นเข้ามาควานกวาดในโพรงปากของผมอย่างดุดัน
ลิ้นทำหน้าที่อย่างหนึ่ง แต่นิ้วก็ไม่ใช่ว่าจะหยุด ความร้อนรุ่มและความรู้สึกแน่นเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่ข้อนิ้วเรียวขยับสอดใส่เข้ามา ผมเริ่มรู้สึกได้ถึงจำนวนนิ้วที่เพิ่มขึ้นพร้อมความรู้สึกจุกแน่นที่เริ่มเลือนหายไปกับความรัญจวนที่แทรกเข้ามาแทนที่
ผมอยยากจะเปล่งเสียงร้องครางแต่ก็กลับทำไม่ได้เพราะลิ้นเรียวร้อนที่พัวพันอยู่ไม่ห่าง จนกระทั่งอะไรบางอย่างแทรกซ้อนเข้ามาพร้อมกับนิ้วที่เบื้องล่างนั่นแหละที่ทำเอาผมเกือบเผลอกัดลิ้นคุณศรเข้าให้
"โอ๊ะ!"มันคงจะไม่เสียวสะท้านเช่นนี้หรอกถ้าไม่ใช่ว่าแท่งร้อนที่แทงเข้ามาพร้อมนิ้วที่ยังไม่ได้ถอนออกไปมันพรวดเข้ามาทีเดียวถึงจุดกระสันทันทีจนต้องสะดุ้งพรวด
"อดทนอีกนิดนะ"เสียงหวานหูหยอดให้พร้อมเสียงครางต่ำของอีกฝ่ายร่างสูงเริ่มขยับเป็นจังหวะเนิบช้าแต่หนักแน่น กระแทกเข้าจุดกระสันจนช่องทางบีบรัดแน่น
"จะ...อ๊ะ..ไม่ไหว..แล้ว!"ความปวดหนึบที่ท้องน้อยเริ่มเพิ่มมากขึ้นเช่นเดียวกับแก่นกายที่สั่นระริก เพียงแค่ร่างสูงขยับอีกสองสามครั้งน้ำข้นขาวขุ่นก็พุ่งทะลักออกมาอย่างง่ายดายจนเปรอะเปื้อนมัดกล้ามเป็นลอนสวยบนหน้าท้องของอีกฝ่ายเป็นแนวยาว
"อืม..."ผมจิกเล็บลงบนล่าหนาอย่างลืมตัวขยับท่าทางให้สะดวกมากขึ้นโดยการกระโดดขึ้นเกี่ยวขาลงบนเอวของคุณศรจนแท่งเนื้อที่เกือบหลุดออกไปเมื่อครู่แทงกลับเข้ามาจนมิดด้าม
"เปลี่ยนที่ละกัน"คุณศรอุ้มผมออกจากห้องน้ำแล้วบรรจงวางร่างผมลงบนเตียง"อยากคุมจังหวะเองมั๊ย?"
เขาถามยิ้มๆ ผมส่ายหน้าด้วยเพราะรู้สึกเหนื่อยอ่อนเกินกว่าจะทำเช่นนั้นได้ และรู้สึกชอบใจไปกับจังหวะของเขาเข้าเสียแล้ว...
"แย่หน่อยนะ ถ้าฉันคุมจังหวะเองเธอจะเหนื่อยไม่น้อยเลยล่ะ"
"ช่างมัน!!"
คุณศรหัวเราะออกมาได้อย่างน่ามองจนผมเผลอไผลไปกับรอยยิ้มนั้นก่อนจะต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อท่อนเนื้อในกายเริ่มขยับอีกครั้งอย่างดุดันรุนแรงและรวดเร็ว!
เปลี่ยนจากเมื่อครู่หน้ามือเป็นหลังมือ!!
"อึ!อ๊ะ..อา"แรงกระแทกที่ส่งมานั้นทำเอาผมหัวสั่นหัวคลอน เริ่่มรู้สึกว่าท้องน้อยปวดหนึบขึ้นมาอีกแล้ว...
คุณศรเปลี่ยนท่าเปลี่ยนจังหวะอยู่หลายทีจนผมเสร็จไปหลายรอบ น่าแปลกมากๆที่คุณศรยังไม่เสร็จเสียที...
ผมยอมรับครับว่าคราวนี้มันรู้สึกดีมากกว่าที่เคยมากทีเดียว มากเสียจนรู้สึกเหมือนเท่าไหร่ก็ไม่เพียงพอ แม้จะเสร็จไปหลายรอบแล้วแต่ก็ยังต้องการเรื่อยๆไม่สนแม้ร่างกายจะเหนื่อยอ่อนหรือปวดระบมราวร่างจะแยกออกเป้นสองส่วน...
"อดทนอีกนิดนะ...ใกล้แล้วล่ะ "
คุณศรจะอึดเกินไปแล้ว!!ผมจะไม่ไหวแล้วนะ...
"อ๊ะ!"จังหวะร้อนแรงเริ่มเนิบช้าอีกครั้งแต่หนักกว่าเดิม คุณศรกระแทกหนักๆอยู่สองสามครั้งจนในที่สุดความอุ่นร้อนก็พรวดออกมาจนผมแน่นไปหมด...
แล้วหลังจากนั้นผมก็รู้สึกเบลอๆจำอะไรไม่ค่อยได้ รู้สึกเหมือนแช่อ่างน้ำอุ่นๆและออนท็อปไปรอบหนึ่งด้วย...จะว่าไปผมกลับมาที่ห้องได้ไง?
ผมดึงสติกระเจิดกระเจิงของตัวเองกลับมา เริ่มรู้สึกถึงแรงบีบของกระเพาะที่ประท้วงต้องการอาหาร
แม้ไม่อยากจะลุกจากเตียงก็ต้องจำใจลุก เพราะขืนนอนต่อไปก็ข่มตาหลับไปลงอยู่ดี
ดังนั้นผมจึงตัดสินใจพยุงตัวลุกขึ้นใหม่ช้าๆในท่าที่ปวดสะโพกน้อยที่สุด พยุงร่างเกือบเปลือยเปล่าของตัวเองเกาะไปตามพนังห้องช้าๆเพื่อไม่ให้กระทบกระเทือนมาก ตรงดิ่งไปยังห้องครัวเพื่อปรุงอาหารง่ายๆกินเอง
"เหลืออะไรบ้างเนี่ย...หืม?"ผมเปิดตู้เย็นสำรวจดูของสดด้านในก่อนจะสะดุดชะงักกับข้าวต้มกุ้งเย็นเฉียบในตู้เย็นซึ่งมีโน๊ตเล็กๆแปะเอาไว้
'กินซะ'
สั้นง่ายได้ใจความจริงๆ ผมดึงโพสอิทสีชมพูออกแล้ววางเอาไว้บนเคาน์เตอร์เลื่อนหยิบข้าวตุ้มกุ้งตัวเบ้อเร่อน่ากินออกมาจากตู้เย็น แล้วนำเข้าไมโครเวฟ
กริ๊ง!
ผมขมวดคิ้ว เสียงออด?ไม่ใช่คุณศรแน่ๆ ใครล่ะนี่ จิน?
ผมละสายตาจากข้าวต้มกุ้งแสนน่ากินอย่างเสียดาย แล้วเดินกะเพลกไปส่องตาแมว กัดฟันข่มความปวดร้าวที่ไล่มาตามกระดูกสันหลังทันทีที่เขย่งปลายเท้าอย่างยากเย็น
เอ๊ะ?
ใครกันล่ะนี่?>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
เหนื่อยยยย อยากสลบเหมือนน้องเกล!!!
กว่าจะมาอัพได้ อิงยังปั่นงานไม่เสร็จเลยนะนี่ ฮือๆ
คอมเมนท์เป็นกำลังใจกันเยอะๆนะจ๊ะ ไม่งั้นอิงคงไม่มีแรงมาต่ออีกแน่ๆ
ขอบคุณทุกๆคอมเมนท์ค่ะ!!
เป็นไงกันบ้างจ๊ะกับNCเต็มขั้น :z1:อิงรู้สึกว่ามันยังไม่ดุเดือดเท่าไหร่ แต่ก็แต่งได้แค่นี้แหละ!!ขอโทษค่า
หัวข้อ: The Impossible...เป็นไปไม่ได้ นั่น(เจ้า)นายนะเว้ย!! [ส่งท้าย END] 18/06/2556 ย้ายได้เลยค่ะ (อ่าน 413084 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก