ช่วยด้วย ! ผมได้แฟนเหี้ย ไอ้เด็กช่างยนต์ ตอนที่ 11 เห็นจะจะกับตาตัวเอง
เรื่องราว ผมกันไอ้ปอก็ลุ่มๆดอนๆมาพักใหญ่ๆ(ประมาณครึ่งปีได้ ปลายๆกันยา) มันเข้ามาในชีวิตผมทำให้วิถีชีวิตเปลี่ยนไปมากเหมือนกัน ตอนเย็นต้องไปออกกำลังกาย(บางครั้งผมก็ไป บางครั้งก็ไม่ไป)ช่วงสอบผมก็มานั่งอ่านหนังสือเป็นเพื่อนมัน บางครั้งก็สนุก มีรอยยิ้มเสียงหัวเราะ อยู่ข้างนอกมันชอบทำหน้านิ่งๆไม่มีรอยยิ้ม(ไม่รู้จะเก๊กทำไม) แต่มันชอบเอาหน้ามาใกล้ผมแล้วฉีกปากยิ้มเห็นฟัน 32 ซี่ หลายครั้งที่มันชอบเอาแต่ใจ หลายครั้งที่มันชอบทำเรื่องโง่ๆไม่ปรึกษา แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตนัก ผมก็ให้อภัยทุกที ทุกวันนี้รู้สึกว่ามีความสุขมากขึ้นเมื่ออยู่ใกล้ไอ้ปอ ทั้งๆที่เจอหน้ากันก็ไม่เคยพูดหวานๆให้กันเลย
ก็เหมือนๆเดิมทุกครั้งที่หลังเลิกงานในวันเสาร์ อาทิตย์ รึว่าหลังเลิกเรียนมันจะแวะมาที่บ้านผม ไม่ช้าก็เร็วหรือบางทีก็ดึก แต่ต้องได้มาทุกวัน
“เย้ วันนี้เงินเดือนกูออก ทีมึงอยากได้ไรบอกกูมา กูซื้อให้” ไอ้ปอพูดหน้าตาเบิกบาน
“กูบอกแล้วไม่ต้องมาเลี้ยงกู เก็บตังค์ไว้เลี้ยงตัวเองเถอะ”
“ไม่เอา กูอยากให้มึง มึงบอกกูมาดิ”
“กูบอกไม่ต้อง ถ้ามึงซื้ออะไรมาให้กูอีกนะ มึงไม่ต้องมาพูดกับกูอีกเลย ” จะไม่ให้โกรธได้ไงล่ะครับ เงินเดือนออกทีไรซื้อของมาทุกที เงินเดือนก็แค่ สี่พันหน่อยๆ ถ้าเดือนไหนมีโอทีก็ได้ ห้าพัน (คงจำกันได้นะครับในตอนที่แล้วๆมาที่ไปตลาดหน้าศาลด้วยกัน ผมมองนาฬิกาเรือนนึง พอสิ้นเดือนนั้นปุ๊บ มันไปซื้อมาเลยครับ เรือนเกือน 2 พัน ผมไม่ดีใจเลย มันเป็นครึ่งนึงของเงินเดือนมัน ผมก็ด่ามันไปครับ แต่ก็รับของไว้และใส่บ่อยเหมือนกันกลัวมันเสียใจ แต่มันก็จะชอบซื้อโน่นซื้อนี่มาทุกสิ้นเดือน เฮ้ย...พูดไม่เคยฟัง)
“กูอยากให้มึงอ่ะ งั้นกูให้เงินเดือนมึงหมดเลย เดี๋ยวกูขอมึงใช้ ”
“เออๆได้ มึงอย่าคิดดอกเบี้ยนะโว้ย” ผมไม่อยากได้เงินมันหรอกนะครับ แต่กลัวมันจะไปซื้อของมาให้ผม สงสารมันกว่าจะได้เงินมา
“ดอกเบี้ยมึงจ่ายตอนกลางคืนก็ได้” มันหัวเราะ
“ทะลึ่งๆ กูเล่นด้วยหน่อย เลียปากกูเลยนะ”
“กูคน ไม่ใช่หมา... แล้วถ้ากูเลีย กูก็จะเลียมากกว่าปากด้วย ”
“ปากดีงี้ ..ถึงว่าไม่มีใครเอา เวรกรรมถึงตกมาที่กู ”
“เรื่องแบบนี้อย่าให้ได้บอก สาวๆรุมหม้อกูจะตาย ถ้ากูเล่นด้วยหมดไปทั้งวิดลัยแล้ว ”
“สงสารตัวเองว่ะ”
“สงสารทำไม”
“มีแฟนอย่างมึง”
“ไปๆ มึงอย่าพูดมาก” มันชวนผมไปออกกำลังกาย
“เดี๋ยวกูพามึงไปเปิดบัญชีก่อน ”
“เฮ้ย ไม่เอา กูบอกแล้วว่ากูให้มึง”
“ก็เปิดบัญชีชื่อมึง เงินของมึง เอาATM ไว้กับกู” จากนั้นก็ไปบ้านไอ้ปอไปเอาเอกสารก่อนครับไปเปิดบัญชีที่ บิ๊กซี (ผมไม่ใช้เงินมันหรอกครับ ฝากให้มันนั่นแหละ) เสร็จเรียบร้อย ก็ตามเดิมครับ ไปวิ่ง 2-3 รอบ มาดูมันเตะบอล แต่ดีกว่าตอนแรกๆหน่อยที่มันคิดว่าผมมีตัวตน วิ่งในสนามก็หันมายิ้ม โบกไม้โบกมือ ให้ ช่วงพักครึ่งมันเดินมากันกลุ่มเพื่อน บางคนก็แซว
“ไอ้ปอ ไม่ห่างกันเลยนะ แฟนมึงเหรอว่ะ ” เพื่อนมันถามระหว่างไอ้ปอเดินมาหาผม
“น้องกูเว้ย มันชอบตามกู มาดูกูเตะบอล”
“อ้าวไอ้เหี้ย ทำไมพูดหมาๆอย่างงี้ว่ะ กูเหรอน้องมึง กูเหรออยากมาดูมึงเตะบอล ” ผมพูดในขณะที่มันเดินมาถึงที่ผมนั่ง
“รึมึงอยากจะให้กูบอกว่ามึงเป็นแฟนกู”
“ก็แล้วแต่มึง ถ้ามึงบอกกูก็เลิกกับมึง”
“เห็นไหม กูหาทางออกให้ยังจะมาว่ากูอีก ” นั่งสักพัก
“หมดเวลาพักแล้ว ไปได้แล้ว ” ผมไล่มัน ไอ้ปอวิ่งลงสนามไปรวมกับคนอื่นๆเพื่อแบ่งทีม
“เฮ้ย...คนมาไม่ครบว่ะ” 1ในนักฟุตบอลพูด
“น้องครับน้องเล่นบอลเป็นไหม เล่นทีมพี่หน่อย คนมาไม่ครบ ” เพื่อนไอ้ปอมาพูดกับผม (อ้าวกูต้องเป็นน้องมึงอีกคนเหรอ)
“เล่นได้ครับ แต่ไม่ค่อยเก่ง ” ผมเล่นได้เกือบทุกกีฬาครับแต่เล่นแค่พอได้ ยกเว้นแบดฯที่เล่นได้ดี555
“ไม่เป็นไรครับ ไม่ได้เล่นชิงถ้วย ” (อ้าว กวนตีนกูลงไป)
“ได้ๆ ” ผมพยักหน้า
แบ่งทีมกันเสร็จสรรพ ก็ได้เวลาเล่น ผมวิ่งทั้งสนาม เหนื่อยโคตรๆ นับครั้งได้เลยที่ผมได้เตะลูก (เอากูมาลงให้คนครบจริงๆ) ส่วนใหญ่เค้าเล่นเข้าขากันครับ ก็ซ้อมกันทุกวัน ผมนี่สิ เล่นไม่เข้าใครเลย มีแต่ไอ้ปอนี่แหละส่งลูกให้ผมเตะ อยู่ทีมเดียวกันครับ(ขอบคุณที่ให้กูเล่นบ้าง) เล่นไม่ถึง 30 นาที ผมแทบคลานแล้วครับ (เหนื่อยจริงๆนะวิ่งตลอด เท่าๆกับเล่นบาสเลย) ผมเลยขอเปลี่ยนตำแหน่งเป็นผู้รักษาประตูแทน (พักเหนื่อยหน่อยได้ยืนอยู่กับที่) พอมาเล่นตำแหน่งนี้ผมถนัดกว่าเยอะครับ เพราะมีพื้นฐานนักแบดฯเก่า วิญญาณนักแบดเข้าสิง ต้องตาไวดูลูกบอล(ดูลูกแบดยากกว่าเยอะ ทั้งเล็กทั้งเร็ว ลูกบอลลูกเบอร์เร่อ สบายๆ) ทั้งสไลด์ ต้องกระโดด(กระโดดฟาดลูกแบดผมถนัดนัก สะใจ) มือต้องเร็ว การเคลื่อนที่ก็ต้องเร็ว 555ตำแหน่งผู้รักษาประตูจึงเหมาะกับผมที่สุด หลายๆครั้งที่ทุกคนปรบมือให้ผม จนจบเกม ทีมผมชนะครับ(ให้รู้ไปเลยว่าไผเป็นไผ) หลายคนเข้ามาตบบ่าผมแล้วชม(ไม่ตบหัวเลยล่ะ เพื่อนเล่นมึงเหรอ) แต่ผมก็ยิ้มๆครับ
“เก่งหนิเรา ” ไอ้ปอเข้ามาทัก
“มีดี แต่ไม่อยากอวดเว้ย”
“เออๆ เล่นใช้ได้ เดี๋ยวหอมแก้มเป็นรางวัล”
“แน่ใจนะว่ามันคือรางวัล ไม่ใช่การลงโทษ”
ผมกับนักฟุตบอลทุกคนเดินไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ ซึ่งอยู่อีกฝั่งของสนาม ผมเพิ่งเคยมาฝั่งนี้เป็นครั้งแรก เพราะผมจะนั่งรออีกฝั่งนึง มีอัศจรรย์บังอยู่ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีห้องน้ำอยู่แถวนี้ ผมเห็นกลุ่มสาวๆกลุ่มนึงนั่งอยู่แถวๆนั้น สาวๆเหล่านั้นก็มองมาที่ผม ตาเป็นมันเชียวครับ ผมเดินผ่านไปแล้วสำรวจตัวเอง(กูมีหางงอกเหรอว่ะ....เอ้ย! กูถอดเสื้อนี่หว่า)ช่วงเล่นบอล ทีมผมถอดเสื้อครับ อีกอย่างเค้าคงไม่เคยเห็นผม คงคิดว่าเป็นเด็กใหม่มั้ง ผมเข้าไปในห้องน้ำล้างหน้าเสร็จออกมารอไอ้ปอหน้าห้องน้ำ ผมไม่ยักเห็นมันมาเข้าห้องน้ำ ทุกวันมันจะเดินมาแถวนี้ก่อนนี่หว่า ผมรอมันไม่ไหวแล้วครับ สายตาสาวๆเหล่านั้นมองผมแทบจะจ้องกินตับผมแล้ว ผมคิดว่าสาวๆเหล่านั้นเป็นแฟนนักฟุตบอลแน่เลย
ผมเดินออกจากห้องน้ำ ไปอีกฝั่งของสนาม รอที่เดิมที่เคยรอ รอแล้วรออีกก็ยังไม่มา(มึงจะล้างอะไรนักหน่าว่ะ จะขัดตัวให้เป็นทองเลยรึไง กูก็ล้างเหมือนกันก็แค่แป๊บเดียว) ผมเดินกลับไปที่ห้องน้ำอีกครั้งนึง คนแทบไม่เหลือแล้วครับ(กลับกันหมดแล้วมั้ง) ผมยืนดูตัวเองหน้ากระจกในห้องน้ำ ผมไม่กล้าตะโกนเรียกครับ เพราะผมเห็นห้องน้ำหลายๆห้องปิด เผื่อเรียกไปแล้วเค้าจะด่า ผมยืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำสักพัก
“ซีสสสส อ่าออออ ” (เห้ย..เสียงไรว่ะ) ไม่พยายามคิด เพราะมันไม่น่าจะใช่
“โอ้ยยยยย ...” เสียงร้องเบาๆของผู้ชาย สงสัยพยายามปิดแล้วแต่ไม่มิด ดังออกมาเป็นระลอก ในที่สุดต้นเสียงก็โผล่ออกมาให้เห็นจากห้องน้ำ ผู้หญิงเดินออกมาก่อน ตามมาด้วยผู้ชายที่เล่นบอลกับผม (โอ้แม่เจ้า ไม่ใช่แฟนกันแล้วมั้ง ไม่เลือกที่เลย เด็กผู้หญิงสมัยนี่ บริการถึงที่เลย ห้องน้ำสาธารณนะเว้ย) ผมสลดใจครับ ผู้หญิง เดินผ่านผมไปเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น ผู้ชายเดินตามออกมาทีหลัง ผมก็ไม่ได้สนใจมากมายหรอกครับ กำลังโมโหให้ไอ้ปอ (โอ้ไอ้ปอ ไปตายที่ไหนว่ะเนี้ย) ผมยืนอยู่ตรงนั้นสักพักก็ได้ยินปากฏการณ์เดิม(อืมคงมีหลายคู่ ) ไอ้เสียงนั้นมันไม่อายผมเลย แต่ผมอาย ผมก็เลยเดินออกจากห้องน้ำเดินรอบๆสนาม แต่ก็อยู่ใกล้ๆห้องน้ำ (กูนับ 1-5 กูไม่เห็นมึงกูจะตะโกนในห้องน้ำเลย กูไม่อายแล้ว เพื่อนมึงยังไม่อายกู)
5
4
3
2
1
ผมเดินมุ่งหน้าไปที่ห้องน้ำอีกครั้งนึง แล้วมาหยุดอยู่ข้างหน้า หายใจเข้าลึกๆ ระงับความโกรธ
***************************************************************
นี่ยังไม่ถึงจุดสำคัญเท่าไหร่ ตอนนี้ค่อนข้างยาวครับ น่าจะมีมากกว่า 2 ตอนเลยแบ่งแยกย่อยลงอีก คือ เห็นจะจะ 1 กับ2 เท่าที่คุณๆอ่านก็น่าจะคาดเดาได้แล้วนะครับ (อาจไม่เป็นอย่างที่คุณคิด)ติดตามดูนะครับ ว่าเรื่องนี้จะออกมายังไง อาจจะเลิกๆๆๆสถานเดียว(ก็ได้)
...
ขอบคุณทุกกำลังใจครับ
หัวข้อ: ช่วยด้วย! ผมได้แฟน***ไอ้เด็กช่างยนต์ By ที...60 ฟ้าหลังฝน หน้า 143 (01/28/61) (อ่าน 1280593 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก