Lesson 40
( Autt Part )
ผมเถียงกับมันอยู่นานเรื่องที่มันจะมาค้างห้องผม ก็จะให้ยอมมาค้างได้ยังไงผมไม่ได้สนิทกับมันขนาดนั้น แล้วยิ่งช่วงนี้มันดูแปลกๆน่าสงสัยจริงๆเลย
“เออๆ ไม่ค้างก็ได้แต่ของพวกนี้ยังไงกูก็ต้องซื้ออยู่ดีเพราะของที่บ้านกูหมด” มันบอกเหตุผลกับผม
“เออ มึงจะซื้อไปทำไมมันก็ไม่เกี่ยวกับกู...แล้วลากรถไปจ่ายเงินสักที” ผมออกคำสั่งมันก็หยิบนั่นหยิบนี่อีกนิดหน่อยแล้วก็ลากรถเข็นไปจ่ายเงิน
“ทั้งหมด 4,528 บาทถ้วนค่ะ” พนักงานบอกค่าใช้จ่ายในการซื้อของ
“อ่ะนี่ครับ” ไอ้วินยื่นบัตรเครดิตให้พนักงาน ท่าทางมันจะรวยเอามากๆ เรียนมหาลัยยังไม่จบเลยเสือกมีบัตรเครดิตใช้สะละ
“จะกลับห้องเลยไหม” มันถามผมขณะที่พากันเดินไปที่รถ
“อือสิ จะไปไหนล่ะขี้เกียจแล้วเหนื่อยด้วย” ผมบอกมันวันนี้เจอแต่เรื่องวุ้ย
“อือๆ” มันพูดจบเราก็ถึงรถพอดีช่วยกันขนของขึ้นรถแล้วมุ่งหน้ากลับคอนโดผมทันที
“จะเอาอะไรไหมจะเข้าเซเว่น” มันหันมาถามผม
“ไม่เอาอ่ะ เร็วๆเถอะกูอยากกลับห้องแล้ว” ผมตาจะหลับอยู่แล้วเนี่ย มันลงไปได้สักพักก็กลับขึ้นมาพร้อมกับของมากมาย มีทั้งข้าว ขนม น้ำ นี่แม่งกะแดกทั้งชาติเลยหรอวะ
“มึงซื้อมานี่เผื่อถึงปีหน้าด้วยหรือเปล่าวะ” ผมกวนตีนมัน
“กวนตีน” ใช่กูกวนตีน
“กวนตีนไร ก็เห็นแม่งซื้อมาซะเยอะ”
“กูขี้เกลียดเดินหลายรอบ ซื้อทีเดียวจะได้จบๆ” มันพูดพร้อมกับออกรถทันที มันขับมาอีกแปปเดียวก็ถึงคอนโดผมแล้ว
“เฮ้อ ถึงสะทีเว้ย” ผมโวยวายเสียงดังลั่นรถ
“เบาๆดิมึงอ่ะ โวยวายยังกับได้ทองร้อยบาท”
“ก็กูเหนื่อยนี่หว่า” พูดจบผมก็เปิดประตูลงรถทันทีแล้วไปขนของขึ้นห้อง ของผมเยอะมากจนขนเองไม่หมดเลยต้องให้ไอ้วินมันช่วยขนขึ้นมาที่ห้องด้วย
“โอ้ย...เมื่อยแทบแย่” ผมวางของเสร็จก็มุ่งหน้าล้มตัวลงนอนบนเตียงทันที
“เห้ย...ของมึงยังไม่หมดเลย ลงไปขนมา” ไอ้วินตามผมเข้ามาในห้องนอน
“มึงลงไปขนมาหน่อยสิ กูเมื่อยอ่ะ” ผมบอกมันทั้งๆที่หัวอยู่ที่หมอน
“โห่ ไรวะไปช่วยกันดิ” มันพูดด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ
“ไม่เอาอ่ะ กูเหนื่อยเมื่อยมาก อ้อ แล้วถ้าขนเสร็จแล้วจะไปไหนก็ไปเลย” ผมบอกมันแถมไล่มันด้วยในตอนท้าย ก็หมดประโยชน์แล้วนิ
“ไปไหนก็ได้หรอวะ” มันถามผม ว่าแต่จะถามผมทำไมมึงจะไปไหนต้องขออนุญาตกูด้วยหรอวะ
“เออ!!!!” ผมกระแทกเสียงใส่มัน มันก็เดินออกไปอย่างว่าง่ายสักพักก็มีเสียงคนเปิดประตูเข้ามาอีกผมหันไปดูก็ไอ้วินนั่นแหละ
“ขนของมาหมดยังวะ” ผมลุกขึ้นนั่ง
“อือ หมดแล้ว” พูดจบมันก็โยนกระเป๋ามาไว้บนเตียง
“อะไร” ผมถามมัน
“กระเป๋าเสื้อผ้าไง” ไอ้เหี้ย กูไม่ได้โง่
“กูรู้ แต่มึงเอามาทำไม” ผมถามมันกลับไปอีกมัก็ยิ้มมุมปากขึ้นนิดนึง
“ก็จะมานอนกับมึงไง”
“ไม่!!!!!!!!” ผมแทบจะตะโกนมันขอใครวะ
“ไม่ปฏิเสธหรอ หึ” มันยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆผม
“กวนส้นตีน...ใครให้มึงนอนนี่ กูจำได้ว่าไม่เคยอนุญาตใคร”
“งั้นกูขอมึงเลยละกัน” ง่ายเนอะมึง
“กูไม่ให้ กูชอบนอนคนเดียว” ผมบอกมัน อีกอย่างคือผมนอนดิ้นเลยไม่ค่อยชอบจะร่วมเตียงกับใครเท่าไรนักเพราะผมนอนกับใครถ้าไม่ได้เจ็บตัวก็นับว่าโชคดีมาก
“กูจะนอน แล้วอีกอย่างกูชอบนอนสองคนนอนคนเดียวเหงา” หน้าด้านชิบหายเลยคนเหี้ยอะไรเนี่ยหน้ามึนได้อีก
“ไม่เอากูไม่ให้มึงนอนนี่” ผมขึงตาใส่มัน แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล
“เรื่องของมึง!!!!!!” มันพูดกระแทกเสียงใส่ผมแล้วก็ล้มตัวนอนลงข้างๆ
“เฮ้ย...ลุกเลยมึงนี่มั่วนิ่ม ลุกๆๆ” ผมพยายามฉุดมันขึ้นมาแต่แม่งตัวหยั่งควายแล้วผมตัวแค่เนี่ยจะดึงมันขึ้นหรอ
“โถ่เอ้ย กูเหนื่อยขอนอนหน่อยเถอะ พามึงไปซื้อของก็ตั้งนาน ให้กูพักบ้างเถอะ” มันพูดด้วยสีหน้าจริงจังแถมด้วยแววตาขอร้อง
“กูไม่ได้ขอมึงสักหน่อย เสือกพากูไปเอง” ผมด่ามันเพราะไม่รู้จะพูดอะไร
“เออ กูเสือกเองแต่ตอนนี้ขอนอนก่อนนะ” พูดจบมันก็หลับตาลงทันที
“เฮ้อ เออๆ อยากทำอะไรก็ทำ แม่ง!!!” ผมบ่นมันนิดหน่อยแล้งลุกออกมาจากห้องแล้วไปลื้อหนังเก่าๆมาดู ดูไปได้สักพักก็เผลอหลับไป
ผมรู้สึกตัวอีกทีก็เกือบๆสองทุ่มแล้ว หลับไปนานเหมือนกันนะเนี่ยเรา หนังที่เปิดค้างไว้จบไปนานแล้วผมลุกแล้วเข้าไปในห้องนอนก็เจอแขก(ที่ไม่ได้)รับเชิญนอนนิ่งๆอยู่ท่าเดิมเลย ทำไมมันยังไม่กลับไปอีกวะบ้านตัวเองก็มีกูล่ะเซ็งจริงๆ
“บ้านช่องน่ะ ทำไมไม่กลับวะ” ผมยืนถามมัน
“…” เงียบ
“มึงไม่ต้องมาแกล้งหลับตื่นเลยมึง”
“…” มันก็ยังเงียบชักผิดปกติแล้ว
“ลุกสิวะ มึนจริงๆเลยมึงนี่” ผมเดินเข้าไปฉุดมันขึ้นแต่แม่งเอ้ยผิวคนหรือเหล็กรนไฟวะทำไมร้อนขนาดนี้
“เฮ้ย มึงเป็นอะไรวะ” ผมเอามืออังหน้าผากมัน แม่งร้อนกว่าตัวอีก
“ไอ้วินตื่นดิวะ ตื่นๆๆ” ผมจับมันเขย่าตัวมันก็ลืมตาขึ้นแต่หน้าตามันดูไม่ไหวนะ
“…” มันไม่พูดอะไรแต่จ้องหน้าผม
“มึงเป็นไงบ้าง ปวดหัวไหม” ผมถามมันเพราะดูท่าทางยังไงก็เป็นไข้แล้วชัวร์ๆ แม่งลำบากกูอีกแล้วไหมล่ะ ไอ้นรกเอ้ย
“…” มันไม่ตอบแต่พยักหน้าตอบแทนท่าทางจะไม่ไหวจริงๆ
“เดี๋ยวกูทำข้าวต้มให้แดกแล้วเดี๋ยวแดกยา” ผมบอกมันจบก็เดินออกมาจากห้องแล้วทำข้าวต้มไปให้มันกิน ถามว่ามันกินยังไงหรอก็ผมนี่แหละต้องคอยป้อนมันพอเสร็จแล้วก็ต้องเช็ดตัวให้มันอีก แม่งกูเหมือนขี้ข้ากลายๆเลยว่ะ
“เหนื่อยหนักกว่าเดิมอีกกู” ผมบ่นกับตัวเองแล้วเข้าไปอาบน้ำแล้วก็เข้านอน ผมนอนลงข้างๆไอ้วินที่กำลังสั่น กูจะติดมันไหมเนี่ย
“เฮ้ย นอนเฉยๆดิ จะสั่นหาแม่มึงหรอ” มันยังนอนสั่นไม่หยุด
“หนะ....หนาว” มันพูดออกมาเสียงสั่นเลยคงหนาวจริงๆ
“ห่มผ้าสิเอ้า” ผมเอาผ้าห่มมาเพิ่มให้มันแต่
“เฮ้ยยยย มึงทำไรอ่ะ!!!”
หัวข้อ: หนุ่มขี้เก๊กสะดุดรักนายจอมดื้อ By Ms.Shizuru Lesson 141 THE END จบจ้า (อ่าน 448020 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก