04.60%
“ เรื่องนี้ เราต้องถามปรางอย่างเดียว กรูไม่อยากให้เราเดา
ซุ่ม จนตัวเองมาเสียใจภายหลัง”
=> สุ่ม
“ แบงค์มรึงโทรถามเจนให้มัน
ชัวว์ดิว่าคนที่ปรางคบมีแค่จักรคนเดียวรึเปล่า?”
=> ชัวร์
ผมเลยวาง
ชวดน้ำกับแก้มไว้ตรงหน้า(บนโต๊ะกินข้าว) หวังว่าไอ้แบงค์มันคงหายโกรธผมเรื่องเมื่อกี้แล้ว
“ แค้นดิวะ เป็นใครใครไม่แค้น แต่กรูไม่กล้าทำร้ายคนที่กรูรัก ส่วนไอ้จักรนั่นกรูก็อยากเอาคืนมันบ้างเหมือนกัน แต่คิดไปแค่ชกมันสัก 2 3ทีกับ
ตืบมันสักหน่อยคงพอถ้ามันรับผิดชอบ” ผมบอก
=> ตื้บ
ผมไม่น่าใจอ่อนเลย เรื่องแบบนี้มันต้องเด็ดขาด ถ้าผม
มั่วแต่รอให้แน่ใจ
“ แต่จะให้กรูอยู่เฉย กรูก็ทำไม่ได้!?” ผมตอบกลับไอ้แบงค์ทันที ไม่ต้องคิดให้
เปลื้องสมอง
“ กรูพร้อมจะช่วย ถ้ามันต้องการ” ไอ้วุฒิบอก ให้มันได้
อย่างี้สิเพื่อน เข้าข้างกรูตลอดดีกว่าไอ้พ่อพระนี่
“ แต่ชนะ มรึงทำอะไรก็ต้องยอมรับผลที่จะตามมา...” ไอ้วุฒิหันหน้ามาหาผมแล้วพูด
ดูน่ากลัวยังพิกล“ กรูจะมีปัญหาอะไรได้” รู้ตัว
กลัวก็ดีแล้ว ว่าคนที่ตัดสินใจเรื่องนี้คือผม
“ อื้อ” เสียงผมในปากที่ถูกปิดแนบสนิท จูบไอ้แบงค์รุนแรงมากจนผมเจ็บปาก ลิ้นมันซึ่งผมยอมให้เข้ามาในปากตั้งแต่แรกก็
จ้าบจ้วงไม่แพ้กัน
“ อะไรของมรึงเนี่ย!?” ผมถามไอ้แบงค์ หรือ ว่ามรึง
พิศวาลกรูขึ้นมา
“ ไม่ชอบ”
ถามาได้ รู้สึกเหมือนว่าจูบเมื่อกี้เหมือนกำลังถูกดูถูก
“ แค่นี้มรึงยังทนไม่ไหว ทั้งที่มรึงกับกรูก็เคย.................มีอะไรกัน แค่ไม่อยากทำมรึงก็รู้สึกไม่ชอบ แล้วมรึงคิดว่า
คนที่ผู้ชายแท้ๆโดนผู้ชายข่มขืนจะรู้สึกยังไง!?”
“ มรึงจะเจ็บกว่านี้ กรูมั่นใจว่าถ้ามรึงได้ลงมือ
ไปทำไปแล้ว”
แฟนไอ้แบงค์
ทามาหาผมทำไม?
ไอ้ตะลบตะแลง!?
=> ตลบ
แบบนี้มันตาต่อตาฟันต่อฟัน ปรางนี่ก็ยังไง
ไอ้คนที่ที่ดีอย่างผมไม่ยอมให้เข้าบ้าน
“
เป้นบ้าอะไร ตอแหย่คนอื่นอยู่ได้!”
=> ตอแย
05.50%
“ อะไรกันแน่ถึงได้ตาม
ตอแหยผมนัก!”
“ไม่มีอะไรครับ ก็แค่เมียงอนผัว” ผมตอบคลี่ยิ้ม แต่มือที่จับแขนจักรออกแรงเต็มที่ จนจักรหน้าเหย
=> หน้าแหย รึ เหยเก ไปเลยดีกว่านะคะ
“ กินอยู่กับปาก อยากอยู่กับท้อง!” ผมว่า
อยากดคนร้อนตัว ซึ่งจักรก็ชักสีหน้าครับ
“ ก็อยากให้เจ็บ” ผมว่า จักรมองหน้าผมแล้วจะเอา
ตรีบนกระทืบเท้าผมอีก
“ อย่ามาพาลคนอื่นตัวเองทำตัวเอง ไม่มีเวลาให้แฟนพอ
เข้าไปมีคนอื่นก็โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง ว่ามีคนแย่งไป แต่ตัวเองนั่นแหละที่ไม่ยอมรักษาเอาไว้เอง!!” จักรพูดเป็นชุด ผมอึ้งกับเหตุ
ผมของจักรที่คบกับปราง
“ ยอมรับ หรือไม่ยอมรับแล้วมันต่างกันตรงไหน?!
กับคนที่มีไม่เหตุผล!!” ผมเลือดขึ้นหน้าแล้วครับ
“ กับใคร ก็แค่ผู้ชายที่ชอบใช้กำลังรังแกคนที่สู้ไม่ไหว” จักรพูดพร้อมดึงมือผม
อกจากไหล่ตัวเองได้
“ ยังไม่พอ!!” ผมบอก แล้วก้มลงไปมองจักรที่กำลังถอยหลังห่างออกไป ว่าผมดีนัก เดี๋ยวจะทำให้ร้องไม่เป็นภาษา ถือเป็นการแก้แค้นไปในตัว
ยิ่งปืนนัดเดียวในนก 2 ตัว
จะ จะ ทำอะไร?!” จักรถาม ขณะที่ผมเดินไล่ต้อนจักรจนแขนชนกับ
เคาร์เตอร์บาร์ที่แบ่งเป็นฝั่งของครัว
“ .................” ผมยิ้มที่คิดว่าดูหื่นๆสุดๆ ได้ผลครับ หน้าจักรซีดจนเป็นสีคล้ำ ก่อนที่ตัดสินวิ่งพุ่ง
มมาหาผม คงคิดจะวิ่งออกไป จะชนตัวผมก็ไม่สน
“ โรคจิต!” จักรตอบจ้องผมไม่ลด
ล่ะ“ เดี๋ยวได้มีผัวเป็นโรคจิต” ผมว่าทำหน้าหื่น(หรือไม่ได้ทำ) จักรผลักอกผม ผมไม่
สะทกมท้านเท่าไรรีบจับข้อมือจักรทั้ง 2 ข้าง
“ จะปล่อยหลังจากที่เป็นเมียพี่แล้ว” ผมว่าทำใจเย็นแต่ หัวใจเต้นแรงพอดู แต่ไม่ใช่เพราะอารมณ์
พิศวาท เป็นอารมณ์โกรธล้วนๆ
ด้วยความเร็วผมเอามือจักรไปรวมไว้ไว้มือเดียว แล้วตึงไว้เหนือหัวของจักร แล้วเอามือที่ว่างเลื่อนเข้าไปในของกางเกง
สีน้ำดำของอีกฝ่าย
จะมี
ล่อลื่นหน่อยก็แค่เลือดที่ไหลออกมา
-------------------------------------
ทันแล้ว...
พี่เจ้าหญิงฟิตมาก ไปเที่ยวมาหนูตามอ่านเกือบไม่ทันเลย *ปาดเหงื่อ*
จักร...จะมีอะไรกับปรางๆจริงๆเหรอ
ไม่มั้ง...(ยังคงคิดแง่ดีต่อไป)
หัวข้อ: Re:บุพเพวายร้าย-พิเศษ3/3...........................................หน้า672,673 (อ่าน 4448385 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก