มาต่อแล้วจ้ะ 
***************************************
ทุกอย่างก็เหมือนจะดีขึ้น แต่แล้วมันก็กลับเข้าแบบเดิมๆ มีนไม่มาหาผมบ่อยๆ ผมเข้าใจว่ามีนงานยุ่ง จะเปลี่ยนเป็นโทรศัพท์มากกว่า ทุกเย็นมีนจะโทรมาหาถามว่า เลิกเรียนหรือยัง กินข้าวหรือยัง วันนี้ทำอะไรบ้าง ผมจะไม่โวยวายหรืององแง พยักหน้ารับรู้เหมือนทุกครั้ง
แต่พอเราอยู่คนเดียว ความเหงามันก็เล่นงานเราใช่ไหมคับ
บางคืนผมคุยโทรศัพท์กับมีน ผมก็ร้องไห้ คอยให้มีนปลอบจนผมหลับไป มีนจะชอบร้องเพลงให้ผมฟัง มีนบอกว่าร้องเพลงกล่อมเด็กดื้อ ให้เด็กดื้อฟังนะ ผู้ชายเถื่อนๆ คนนี้คิดถึงและรักเด็กดื้อมากๆ
(บางคืนคุยโทรศัพท์อารมณ์ดีๆ มีนมันก็จะทำเสียงหื่นๆ ใส่ แบบทั้งคิดถึงทั้งอยาก....อะคับ ผมกับมีนก็ช่วยตัวเอง....เออ...แบบว่า....เซ็กซ์โฟน….อะคับ.......อายยยยยยยย )
ช่วงหลังๆ ผมเจอพี่เอบ่อยมาก บางครั้งเขาจะมาที่มหาลัย บางครั้งก็มาพร้อมพี่ติ๊ก ไม่รู้ผมคิดไปเองหรือเปล่า
เหมือนพี่เขาจะเจาะจงมาหาผมซะมากกว่า แต่พี่เขาอัทธาศัยดีอะคับ สุภาพ ให้เกียรคิผมมาก
ผมบอกว่าไม่ หรือไม่ชอบ เขาจะไม่เซ้าซี้ต่อ หลังๆ ผมก็ไปกินข้าว ไปเดินเที่ยว บางที่ก็ไปดูหนัง
ที่ไปนี่ไม่ใช่ว่าผมอยากไปนะคับ เขาจะพูดจนผมปฏิเสธไม่ได้อะคับ
…
……
วันนี้เป็นอีกวันที่มีนคงไม่มาหาผม พี่เอกก็พาผมไปเที่ยวอะคับ
พักหลังๆ พี่เขาชวนผมไปไหน ถ้าผมคิดว่าน่าจะไปได้ก็ไป หรืองอนๆ มีน ผมก็ไป แต่จะกลับไม่ดึก
พี่เขาจะรู้ก็จะพาผมกลับทันที แต่ไม่รู้เป็นอะไร ผมอยากจะอยู่นานกว่าเดิม เพราะมีนไม่ยอมมาหาผมด้วยคับ
อ้างว่าต้องทำงาน กลับดึกคงมาไม่ไหว อาการงอนก็กำเริบทันที
“น้องเนทจะกลับรึยังครับ”
“อยู่ต่ออีกหน่อยก็ได้คับ กลับไปก็ไม่มีอะไรทำ”
พี่เอกมาผมมาเที่ยวที่นึงคับ ก็ผับแห่งหนึ่ง พอยิ่งดึกคนยิ่งเยอะ ที่นี่เขาแบ่งเป็นโชนอะคับ
ใครอยากดื่มอย่างเดียวก็นั่งไปเถอะนั่งไปเรื่อยๆ ใครอยากจะแดนซ์ๆดิ้นๆ เขาก็มีที่ให้
เหตุผลก็กันคนเมาจะมีเรื่องกันซะมากกว่า
ผมก็ดื่มไปหน่อยๆ อะคับ พี่เอกไม่ให้กินเท่าไหร่ เขาบอกว่าแค่พาผมมาเที่ยวได้ก็มีความสุขแล้ว
ผมรู้นะคับ ว่าพี่เอกคิดยังไงกับผม แต่ผมจะรักษาระยะไว้ พี่เอกจะเข้ามาได้แค่นี้ ห้ามล้ำเส้น
และพี่เอกก็ทำตาม ให้เกียรติผมมากๆ แต่ก็มีบ้างอะคับ อย่างจับมือหรือโอบๆ มาเที่ยวในที่แบบนี้
ก็ต้องปล่อยวางในบางครั้ง แต่เพราะผมปล่อยว่างน่ะสิคับ มันก็เกิดเรื่องจนได้
“พี่ว่าเรากลับกันดีกว่า นี่ดึกมากแล้วนะ”
“คับ ผมเริ่มง่วงแล้วล่ะคับ”
ผมก็เดินตามพี่เอกออกมา ที่ต้องกลับไม่ใช่อะไรหรอกคับ
ผมกับพี่เอกจะโดนจีบตลอด เดี๋ยวผู้หญิงก็เดินมาบ้าง เดี๋ยวก็ผู้ชาย
ก็มีคนนึงมายื่นเหล้าให้ผม บอกว่าเพื่อนเขาเลี้ยง พี่เอกบอกปัดทันทีเลยคับ
มาแสดงบทบาทแฟนจำเป็นกัน แรกๆ ก็ตลกดีหรอก แต่หลังๆ ชักไม่ไหวแล้วคับ
พี่เอกจึงพาผมกลับบ้าน
พอออกมา กำลังเดินไปถึงรถที่พี่เขาจอดอยู่ข้างฟุตบาท
อยู่ๆ ก็มีคนมากระชากพี่เขา แล้วต่อยพี่เขาล้มลง
ผมก็ตกใจว่าเป็นใคร พอหันกลับไปเห็น...เขาอ่อนเลยคับ
มีนมันกำลังเดินเข้าไปซ้ำพี่เอก ได้ยินแต่เสียงมีนอะคับ
“มึงมายุ่งอะไรกับแฟนกู” แล้วก็ต่อยพี่เขาซ้ำ
ผมยื่นอึ้งทำอะไรไม่ถูก พอได้สติผมก็เรียกมีน
“มีน! หยุด! หยุดสิ!” ผมเข้าไปดึงตัวมันออกมา ลากสุดแรงเลยคับ
แล้วเพื่อนพี่เอกอีกคนก็วิ่งออกมา เข้ามาพยุงพี่เขา
พอหลุดออกมา ผมก็เงยหน้าถามพี่เอก เลือดกลบปากเลยคับ
มีนมันน่ากลัวมากๆ เลยคับ ผมทั้งหูอื้อตาลายไปหมด
“อะไรคุณ มาต่อยเพื่อนผมได้ไง เพื่อนผมไปทำอะไรคุณ” เพื่อนพี่เอกตะคอกถามเสียงดัง
“มีอะไร! ถามเพื่อนมึงสิว่ะ ยุ่งอะไรแฟนกู” มีนมันตะคอกกลับ
“จำไว้ อย่ายุ่งกับของคนอื่นอีก ไม่งั้นมึงเจอดีแน่” มีนหันมามองหน้าผม
วินาทีนั้น สายตามันฆ่าผมได้เลยคับ บอกไม่ถูกอะคับ รู้สึกว่ามันโกรธผมมากๆ
มันจับแขนผมแล้วลากผมออกจากตรงนั้น
มันจับผมโยนใส่รถ ผมก็ด่ามันสิคับ
“โอ๊ย! ไอ้บ้า กูเจ็บนะ” ผมด่ามันอยู่ในรถ
มันเข้ามาในรถแล้วขับออกไป ไม่พูดอะไรเลย ผมก็ยิ่งกลัว
แต่ผมไม่ได้ทำอะไรนี่ มันจะมาทำแบบนี้ได้ไง แล้วยังไปต่อยพี่เอกอีก
“จะไม่พูดอะไรหรือไง มึงไปต่อยพี่เขาทำไม”
“.........”
“นี่!” ผมพูดแล้วเขย่าตัวมัน
“หยุดรถนะเว้ย กูจะลง บอกให้หยุดไง”
มันเบรกรถเข้าข้างทาง จนหัวผมกระเด็นติดประตูรถ
“มึงถามว่ากูต่อยไอ้เชี้ยนั่นทำไม ถามตัวมึงดีกว่า” มันหันมาตะคอกใส่ผม ดึงไล่ผมจนเจ็บ
“กูทำไม มึงนั่งแหละ ปล่อยกูนะเว้ย” ผมไม่ยอมอะคับ เรื่องอะไร ทำทั้งทุบทั้งตีมัน
“หยุด หยุด เนท! บอกให้หยุด” เรื่องอะไรผมจะหยุด ผมจะลงจากรถมัน
ถึงรู้ว่าสู้แรงมันไม่ได้ ไม่ยอมหรอก ผมก็ดิ้นอยู่ในรถอะคับ น้ำตาก็ไหล เจ็บก็เจ็บ
เจ็บใจที่สู้แรงมันไม่ได้ แล้วอยู่มันก็เอาเนคไทของมันมามัดข้อมือผมทั้งสองข้าง
เรื่องอะไรจะให้มันทำ ผมก็ดิ้นอีก แต่ยิ่งดิ้นมันก็ยิ่งรัดผมแน่น
“ปล่อยกู ปล่อย!” มันจับผมคาดเข็มขัดรถ
แล้วมันก็ออกรถ ขับรถมาถึงที่อพาทเม้นต์ผม เรื่องอะไรผมจะยอมล่ะคับ
ลงรถได้ผมก็ดิ้นกะว่าจะหนีมัน ทั้งๆ ที่รู้ว่าทำไมได้
คราวนี้มันอุ้มผมขึ้นเลยคับ อุ้มผมเข้าลิฟท์ทั้งที่แขนผมยังโดนมัด
ผมทำอะไรไม่ได้ก็ตีมันสิคับ ทุบมันทั้งอย่างนั้น ตอนนั้นทุเรศตัวเองมาก
พอออกจากลิฟท์มันก็ลากๆ ผมเข้ามาในห้องโยนผมลงบนเตียง
“ไอ้เชี้ย ปล่อยกูนะเว้ย อย่าเข้ามา....” ผมทั้งร้องด่า ร้องห้าม
“หยุด! อย่าให้กูต้องลงมือ” มันชี้หน้าผม หน้าตามันแดงก่ำมาก
แล้วอยู่ๆ มันก็เข้ามาถอดเสื้อผ้าผม ตกใจสิคับ
“ทำอะไร อย่านะ ปล่อยกู ปล่อยสิว่ะ” ผมดิ้นหนีมันจนเหนื่อย
มันถอดกางเกงผมออก ผมทั้งถีบทั้งดิ้น มันก็ยิ่งจับผมแน่น เจ็บจนน้ำตาร่วง
“โอ๊ย!” ผมร้องเพราะผมดิ้นหนี้มันจนตกเตียงไปอยู่อีกฝั่ง
ส่วนมันยืนมองผมหน้าตาเฉย ตอนนั้นลุกไม่ขึ้นแล้วคับ
นอนหอบสภาพทุเรศสุดๆ น้ำตาไหล สะอื้นจนตัวสั่น
มันเข้ามาดึงผมลุกขึ้น แต่ตอนนั้นหมดแรง ยืนไม่ขึ้น ทรุดเขาอยู่ตรงหน้ามัน
“มึงมีอะไร......กับมัน.....ใช่ไหม” น้ำเสียงที่มันถามผมอะคับ มีนมันเค้นเสียงกัดฟันแน่น
“...........” ตอนนั้นพูดไม่ออกคับ คล้ายๆ จะช็อกกับคำพูดของมัน
“บอกกูมาสิว่ะ เนท! อย่าทำกับกูแบบนี้”
อะไรกัน ไอ้มีนมันคิดว่าผมเป็นคนแบบนั้นเหรอ ทำไมมันต้องคิดแบบนี้
มันดูถูกผม!
“ไม่มี กูไม่ได้ทำอะไร”
“ที่กูเห็นที่ร้านนั่น ให้ไอ้เชี้ยมันทำแบบนั้น”
“ทำอะไร กูทำอะไร พี่เขาพาไปเที่ยว กูไม่ได้ทำอะไร มึงมันบ้า คิดไปเองคนเดียว”
“เออ...กูมันบ้า ที่กูเห็นเมียกูอยู่กับคนอื่น กูมันบ้าใช่ไหม”
“ใช่ มึงบ้า ปล่อยกูนะเว้ย ปล่อยกู”
“หึ!” มันดึงผมขึ้นทั้งที่ข้อมือยังโดนมัดอยู่ โยนผมลงบนเตียง
ตอนนั้นผมอยากจะดิ้นหนีมันมาก แต่หมดแรงคับ เหนื่อยมากๆ ผมจึงนอนนิ่งอยู่บนเตียง
ส่วนไอ้มีนมันนั่งสูบบุหรี่อยู่นตรงนั้น ไม่เดินไปไหนเลย
ในห้องมีแต่ความเงียบ ผมก็เงียบมันก็เงียบ
ผมนอนร้องไห้อยู่อย่างนั้น ส่วนมันคงนั่งสูบบุหรี่อยู่ตรงนั้น
เพราะผมได้กลิ่นบุหรี่ตลอด
จนรู้สึกจะเคลิ้มๆ จะหลับให้ได้
แต่ทำไมรู้สึกตัวหนักๆ พอรู้สึกตัวก็ได้กลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่
มีนมันมานอนทับผม!!
“เนท หือ....เนท” รู้สึกสัมผัสร้อนๆ ตรงหน้าผม
มีนมันทั้งหอมทั้งจูบผม ตอนนั้นยังงงๆ อยู่
พอได้สติดีก็รู้สึกว่ามีอะไรมาดันๆ ตรงหน้าขาผม
“มีน! เดี๋ยว......หยุด........” ผมพยายามจะพลักมัน
แต่ตัวมันหนักมาก ทับผมแทบหายใจไม่ออก
แล้วมันก็...............
หัวข้อ: อย่าคิดว่าจะรัก...ได้ง่ายๆ....โดยคุณเนท (อ่าน 340680 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก