กรี๊ดราคาบัตรจนเหนื่อย แต่งวันเสร็จรีบลงเลย ขอบคุณทุกคอมเมนท์นะคะ
อาจจะแต่งไม่สนุก อย่าว่ากันน้าา
ปัญหาชีวิต ....................................
.
"ผมเอาของฝากไปให้พวกนั้นนะ คุณทำงานนานไหม" กลับมาคุณอมรก็ปลุกกู หยิบของหลังรถออกมา
"ผมขอส่งเอกสารให้บริษัทแปปนึง วันเสร็จแล้วก็รีบมาล่ะ " เราแยกกันตรงทางเดิน คุณอมรไปออฟฟิศ กูหิ้วขนมที่คุณอมรเอามาฝากทุกคนไปไว้ในครัว ก่อนที่จะเอาขนมที่กูซื้อมาแยกไปให้พวกมันที่ห้อง
เหนื่อยฉิบ ตั้งแต่กลับมานี่นอนตลอดทางเลย เพลียมาก ผิดจากคุณอมรที่ขับรถทั้งขาไปขากลับดันไม่บ่นสักคำ อึดจริงๆ
"มึงไอ้วาล่ะ" กำลังจะเปิดประตูเข้าไป ไอ้อายเดินออกมาพอดี ทำไมสีหน้ามันดูไม่ดีเลยวะ
"บนเตียง มึงไปดูมันหน่อยเหอะว่ะ " ดูมันทำไม ไอ้วามันเป็นอะไรกูถึงต้องไปดู
.
"วาาา .. กูมาแล้ว" เดินเข้ามาในห้องก็ตรงไปที่เตียงมัน กูวางของไว้ที่พื้น วามันนอนขดตัวอยู่ในผ้าห่ม ในห้องเปิดแค่พัดลมเพดาน และแสงแดดที่ลอดเข้ามาทางหน้าต่าง ทำไมมันนอนแบบนี้วะ นี่มันไม่สบายหรือเปล่า ทำไมพวกมันไม่พาไอ้วาไปหาหมอล่ะวะแม่ง ...
"วา.. " กูเอื้อมมือไปแตะตัวมัน วามันสะดุ้งลุกขึ้นแล้วโผเข้ามากอดกูแน่น ท่าทางมันเหมือนกลัวอะไรมาอย่างนั้นแหละ
"วันนน มึงช่วยยกูด้วยย ฮือออออ" มันพูดไปร้องไห้ไปจนเสียงสั่น ใครทำอะไรมึงวะวา มึงบอกกูสิ
"วาใจเย็นนะ ชู่วว เงียบก่อนนะวานะ" มันยังกอดกูแน่น กูเลยต้องดึงมันเข้ามาใกล้ แล้วค่อยๆลูบผมนิ่มปลอบคนตัวเล็กข้างหน้า วามันยังคงสะอึกสะอื้นซุกหน้าอยู่ที่ซอกคอกู เห็นมันเป็นแบบนี้แล้วก็สงสาร เพราะกูก็รักไอ้วาเหมือนน้องชายแท้ๆคนนึง เห็แบบนี้กูก็ไม่สบายใจเหมือนกัน
"วัน .. กู .. ฮืออ " มันยังคงร้องไห้ ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมา
"ชู่วว ค่อยๆเล่า " ค่อยๆดันไหล่มันขึ้นมา เพื่อจะได้มองหน้ามันชัดๆ
"วาาาา .. ทำไมหน้ามึงเป็นแบบนี้ ใครทำอะไรมึง มึงบอกกูมา ห๊ะ วา" กูตกใจแทบช็อเมื่อเห็นหน้ามันชัดๆ ไอ้วาตาบวมเป่งสีม่วงอมเขียว มุมปากมีรอยช้ำ แก้มแตก นี่มันไปฟัดกับหมาที่ไหนมาวะเนี่ย
"ฮือออ .. กูโดนเจ้าหนี้พ่อกูตามฆ่า มันมาบ้านตอนที่กูกลับไปหาแม่พอดี มันบอกว่าพ่อกูไปติดหนี้ไว้อีก มันต้องการเงินเดี๋ยวนี้ มึง . กูจะทำไงดี พวกมันซ้อมกู แต่กูหนีออกมาได้ แม่กูล่ะ แม่กูจะเป็นไง" วามันพูดอย่างร้อนรน
"วา มึงใจเย็นนะ เหี้ยเอ๊ย แม่งรังแกคนไม่มีทางสู้นี่หว่า หนี้ก็ของพ่อมึงนะไม่ใช่ของมึง"
"กูจะทำไงดี หนี้รวมแล้วก็หลายแสน"
"แม่งเอ้ยย กูจะช่วยอะไรมึงได้วะ .." กูสบถหัวเสีย ถ้าเรื่องอื่นกูอาจพอช่วยมึงไดั แต่เรื่องเงินกูยังช่วยตัวเองไม่ได้เลยว่ะ
"เจ็บมากไหมมึง เดี๋ยวกูมานะ กูไปเอายาให้" เห็นสภาพมันแล้วทนไม่ได้จริงๆว่ะ มันช่างใจร้ายทำกับเด็กหนุ่มตัวเล็กแบบนี้ได้ลงคอ แม่งชั่วจริงๆ
"อืมมม" มันพยักหน้าแล้วลงไปนอนขดต่อ กูรีบวิ่งออกห้องไป ..
.
"คืนนี้ วันนอนนี่นะ วามันไม่สบาย คุณกลับได้เลย" คุณอมรเดินมาหากูที่นั่งอยู่บนโซฟารับแขก
"วาเป็นอะไร ไปหาหมอดีไหม" เขาถามพลางลูบหัวกูอย่างอ่อนโยน
"พักสักแปปคงหาย คุณรีบกลับเถอะ จะได้พักผ่อน" กูจับมือเขามาแกว่งเล่น ให้ตายเถอะคุณอมร เมื่อไหร่คุณจะเลิกใจดีแบบนี้นะ
"โอเค ไว้โทรหา ไหนมาหอมทีสิ" เขาพูดแล้วสอดมือมาช้อนตัวกูให้ยืนขึ้น ไอ้วันรีบยื่นหน้าให้คุณอมรหอมโดยไว
"อืมม ฟอด ฟอด ฟอด จุ๊บ" หอมแก้มสองข้างตามด้วยหน้าผาก ปิดท้ายด้วยจุ๊บที่ปาก
"พอแล้ว ไปได้แล้ว" กูจูบดูดดื่มแถมไปที แล้วเดินไปส่งเจ้านายสุดหล่อขึ้นรถ
.
"กินยาแก้อักเสบนะมึง จะได้ไม่เป็นไข้ " กูเช็ดตัว หาข้าวให้มันกิน กินยากันไว้จะได้ไม่ต้องกังวล แผลแบบนี้อักเสบแน่ๆ
"วัน .. มึงนอนกับกูนะ " เฮ้ออ มึงนี่มันเด็กน้อยจริงๆวาเอ้ย ตาก็ปูด หน้าก็บวม เห็นแล้วน่าเอ็นดูแท้
"อืมมม " หยิบหมอนจากข้างบนลงมานอนข้างๆมัน เราสองคนตัวเล็ก เตียงแบบนี้นอนกันสบาย
"วันนนน " กูนอนเอามือก่ายหน้าผาก คิดไม่ตก อยากจะหาทางช่วยมันจริงๆ
"หืมมม" มันหันข้างแล้วเอาแขนกอดเอวกูไว้ ฮื่ออ กูเลยลูบแขนนิ่มปลอบมันไปเรื่อยๆ
"คุณดริณไม่อยู่ ไปถ่ายโฆษณา" เรียกกูเพื่อบอกสิ่งนี้เนี่ยนะ
"แล้ว ?"
"กูอาจจะให้เขาช่วย" มันพูดเหมือนไม่มีทางเลือกแล้ว ตอนนี้น่าจะสี่ทุ่ม ไอ้รักกับไอ้อายมันต้องไปรับแขกตามปกติ ส่วนวากูไปลาเจ้ติ๋มให้แล้ว
"เฮ้อออ วาเอ้ยมึง เงินตั้งเป็นล้าน ถ้าเขาช่วยมึงเมื่อไหร่มึงจะใช้เขาหมดวะ อีกอย่างเขาช่วยมึงแล้วจะได้อะไร" กูพูดความเป็นจริงให้มันฟัง ญาติรึก็ไม่ใช่ เขาจะช่วยทำไมวะ
"แล้วคุณอมรล่ะ..." เฮ้อออ กูไม่กล้าขอเขาว่ะ กูก็ไม่ได้สำคัญกับเขาขนาดนั้นป่ะวะ
"นอนเถอะมึง พรุ่งนี้ค่อยคิดใหม่" ถ้ามันหมดหนทางจริงๆค่อยไปอ้อนวอนคุณอมรก็ได้วะ
.
"เอาล่ะ หนึ่ง สอง สามและสี่ ห้า หก เจ็ดและแปด"
"วันขาขวิด เอาใหม่"
"โอย เจ๊ สั่งคัทสามรอบแล้วนะ เมื่อไหร่จะจบเพลงล่ะ"
"งานนี้คุณอมรสั่งไว้ว่าต้องเลิศที่สุด เห็นว่าคนที่จะมาดูโชว์เป็นระดับบิ๊ก"
"เหนื่อยแล้วนะ ไอ้รักมึงไม่เหนื่อยหรอวะ"
"กูก็เหนื่อย แต่กูอยากรีบซ้อมรีบพัก คืนนี้รับแขกอีก มึงก็เต้นผิดอยู่ได้"
"ไอ้เชี่ยนี่ ด่ากูจนได้ เออๆ ต่อเลยเจ้ เปิดเพลง"
พวกกูซ้อมเต้นรำระบำอะไรสักอย่างนี่แหละ แล้วทำไมต้องเป็นกูวะ ยากนะเว่ย ปกติเคยแต่ดีดลูกแก้ว กระโดดยางกับเด็กๆแถวบ้าน
.
"เหนื่อยไหม" ไอ้เชี่ยพี่เอสเดินมาขวางทางกู ซ้อมเสร็จแล้ว กำลังจะไปเอายาเตรียมไปให้วามัน
"ปล่อยนะ.." มันเดินมาจับแขนไม่ให้กูเดินหนี
"ทำไมล่ะ พี่ช่วยซับเหงื่อให้ไง" ไม่ต้องเว่ยยย แม่งงงง
"ไม่ต้องมายุ่งกับวันได้ไหมพี่เอส กลับไปหาเบลมันนู่น" กูพูดเสียงแข็ง พี่เอสนี่นับวันยิ่งน่ารำคาญ
"ทำไมล่ะ รังเกียจที่พี่จนหรอ หรือว่าได้เป็นเด็กของนายเลยไม่อยากเกลือกกลั้วเด็กขายอย่างพี่" มันพูดดูถูกกู ที่จริงมันก็ส่วนนึงนะ แต่กูรำคาญมึงมากกว่าว่ะ
"มันไม่ใช่อะไรทั้งนั้นแหละ วันไม่อยากมีเรื่องปล่อยได้แล้ว" แม่งสะบัดไม่หลุดเลย ตัวกูก็มีแต่เหงื่อ อยากอาบน้ำจะแย่
"แต่พี่คิดถึงวา พี่ชอบวาจริงๆนะ มันพูดแล้วโน้มหน้าเข้ามาใกล้ " ไม่เอาแบบนี้ดิวะ ปล่อยกูไอ้พี่เอส
"อย่าพะ.. อื้ออออ" แค่เปิดปาก มันก็รีบประกบจูบปิดปาก กูที่ไม่ได้ตั้งตัวถึงกับเซไปด้านหลัง
"อ่อออยยยย " ตะโกนอู้อี้อยู่ในลำคอ เพราะมันยังคงส่งลิ้นมาเกี่ยวอย่างรุนแรง กูทั้งทุบ ทั้งตี ทั้งผลัก แม่งก็ไม่ยอมออกไปสักที
...
"ฮะ .. แฮ่มมมม" เสียงทุ้มดังขัดจังหวะขึ้นมา เสียงอยู่ห่างไม่ไกลนัก กูรีบผละอิพี่เอสออก มันทำท่าขัดใจแต่ก็ต้องยอมเมื่อหันไปเจอคนที่ยืนพิงกำแพงจ้องอยู่
"ทำอะไรเกรงใจฟ้าดินหน่อย ไอ้เอส มึงไม่ไปหาเบลมันล่ะ กูเห็นมันตามมึงอยู่แว้ดๆ" หึ หึงแทนแฟนเก่าสินะ ที่มาพูดแดกดันเขาเนี่ย
"คะ ครับๆ" ไอ้พี่เอสมันรีบเดินออกไป กูเลยเดินออกมาบ้าง ทำไมต้องเจอเรื่องแบบนี้ตลอดเลยวะ
"เดี๋ยววว " คุณดริณคว้าแขนกูไว้ มีอะไรอีกวะแม่ง หงุดหงิด
....
"พลอดรักกับชายอื่นแบบนี้ ไม่กลัวอมรมันรู้หรือไง" คนตรงหน้าถากถาง มือก็บีบซะแขนกูช้ำไปหมดแล้ว
"ที่คุณเห็นมันไม่ใช่แบบนั้น ถ้าอยากเอาไปฟ้องก็เชิญ" ขี้เกียจอธิบายอะไรมาก ทำไมต้องทำเหมือนตัวเองมีสิทธิ์จะสั่งกูด้วยวะ
"นี่กล้าพูดว่าไม่ใช่อย่างที่เห็นหรอ เหอะ" จะอะไรนักหนาเนี่ย
"ก็แล้วแต่จะคิด" กูสะบัดแขนเขา แต่เขากลับจับแน่นขึ้น แล้วดึงเข้าไปใกล้ๆ
"ทำอะไรหัดนึกถึงใจคนอื่นบ้าง อย่าคิดแต่จะโปรยเสน่ห์ใส่ผู้ชาย" พอคุณดริณพูดจบ กูโกรธมาก
"แล้วจะมายุ่งอะไรกับกูวะ .. อื้ออออ" ไอ้บ้าาา คุณดริณผลักกูชนกำแพงแล้วกดจูบลงมาอย่างบ้าคลั่ง กูทั้งทุบทั้งตีเขาก็ไม่ปล่อย
"อื้อออออ .." เขาจะมาจูบกูทำไมวะ เมื่อกี้ยังว่ากูใจง่าย บ้าผู้ชายอยู่เลย บอกกูอย่าทำแบบนี้ แล้วมึงทำทำไมวะ
"อืมมม .." จากจูบที่บ้าคลั่งรุนแรงได้เลือด กลับกลายเป็นจูบอ่อนโยนที่มอบให้ คนตรงหน้ายึดคอไอ้วันไว้ก่อนจะมอบจูบรสหวานเคล้าเลือดมาให้ ไอ้วันไม่เข้าใจหรอกว่าคุณอมรทำไปทำไม รู้แค่ว่าตอนนี้มันเป็นความรู้สึกดีๆที่ทำให้วันค่อยๆเคลิ้มจนต้องส่งลิ้นตอบรับจูบของคนตรงหน้า
"อย่าทำแบบนี้กับใครอีก เข้าใจไหม" เขาละปากออกอย่างเสียดาย แล้วใช้นิ้วเรียวลูบปากบางอย่างอ่อนโยน สายตาที่คุณดริณมองมา มันคล้ายกับบอกว่ากำลังหวงริมฝีปากคนตรงหน้าอยู่
"อะ อืมมม" วันได้แต่พยักหน้าตกลง เพราะใจมันเอาแต่เต้นถี่ รอยสัมผัสจากปากหนายังคงแผ่ความร้อนอยู่บนริมฝีปากของวัน
.
.
"สองคนนี้นี่เด็กใหม่หรอวะ" กูถามไอ้วาที่นั่งมองเจ๊ติ๋มเทรนด์เด็กใหม่ผ่านห้องนั่งเล่น ผ่านมาหลายวันแล้ว ไอ้วาหน้าตามันดีขึ้นเยอะแล้ว ส่วนเรื่องเงิน คงต้องช่วยกันหาทางหลังจากนี้ เพราะวันเสาร์ที่จะถึงที่บาร์มีงานต้อนรับคนระดับบิ๊กเบิ้ม พวกเราเลยต้องช่วยกันเป็นพิเศษ
"เออ สองคนว่ะ ไอ้หน้าหล่อๆที่ตัวสูงๆอ่ะชื่อเดี่ยว ส่วนไอ้หน้าหวานๆตัวเล็กๆชื่อน้ำ กูยืนมองเด็กใหม่ที่มาวันนี้ เออไอ้นั่นก็หล่อใช้ได้ ส่วนอีกคนน่ารักมาก ตัวมันเล็กกว่าวาตั้งเกือบคืบ
"กูไม่เห็นเจนี่มาสองวันแล้ว มึงเห็นมันมั่งป่ะ"
"เห็นว่าแม่ไม่สบายอะไรสักอย่างนี่แหละ" .
.
"แม่ระวังงงง แม่ !!!!" กูรีบตะโกนบอกแม่ที่นั่งกระบะไถลงมาจากภูเขาหิมะ
"มึงจะตะโกนทำไมวะกูกำลังมันส์เลย ฮู้วววว" นางไม่มีสลดค่ะ นี่ขนาดมีแต่เด็กๆเขาเล่นกันนะ
"โอ๊ยยยย ถ้าตกลงไปจะทำไงล่ะ จับดีๆสิแม่ อย่าปล่อยมือ" นางโชว์ลวดลายปล่อยมือกลางอากาศ โอย กูใจจะวาย อายุอานาก็ไม่ใช่น้อยๆ
"เออน่า กูยังวัยรุ่นนน ขออีกรอบนะเจนี่ อูยย หนาวๆๆ" นางหยิบกระบะแล้ววิ่งขึ้นไปต่อแถวใหม่ ขนาดตัวสั่นปากสั่นนางยังสู้ขาดใจนะคะ เจ้พริก !
...
"เฮ้อออออ"
"ถอนหายใจทำไมคุณ แม่เขาอารมณ์ดีออก" ไอ้ดำมันหัวเราะชอบใจแม่ฉันใหญ่ ให้ท้ายกันเข้าไปสิ
"ก็กลัวนางจะอารมณ์ดีเกินไป เล่นจนกระดูกกระเดี้ยวเคล็ดน่ะสิ สังขารยิ่งไม่ค่อยจะดี" เห็นแม่แล้วรู้สึกตัวเองแก่ยังไงมิรู้
"คิดมากคุณ ผมพามานี่อยากให้พวกคุณสนุกกันนะ " ใช่ มันหลอกว่าจะพาไปสวนสาธารณะ ไม่ใช่สวนสนุกเครื่องเล่นน่าหวาดเสียวแบบนี้!
"อะไร นี่ฉันมาเป็นเพื่อนนายหรอกนะ ห้ามเบี้ยวค่าจ้างด้วย" หันไปทวงค่าจ้างซะ อย่าคิดเบี้ยวเชียว
"โถ่ อะไรเนี่ย ค่าเที่ยวผมก็ออก ค่ากิน ขับรถให้ ยังต้องจ่ายค่าตัวอีก ไม่ยุติธรรมเลย" มันทำหน้าง้ำหน้าง้อ ไอ้ขวานฟ้าหน้าดำเอ๊ยย !
"ก็ตกลงกันแล้ว ก็ต้องตามนั้น" ไม่รู้ ไม่ชี้เว่ยยยย
"ครับคนสวยยย " ไม่พูดปล่าว ลามปามกูอีกไอ้เวนนี่
"อย่ามากอดสิ ออกไปนะ อายคนเห็นไหมเล่าาา" แม่งคิดสภาพผู้ชายสองคนที่ล่ำพอๆกัน ยืนกอดถูไถไปมา คิดว่าคนเขาจะเห็นว่ามันปกติป่ะ
"อายทำไม คนเยอะแยะ" ยังจะหน้าด้านอีก
"บ้า ...." เขินนะ แต่ขอทุบแม่งที เหลือเกินล่ะ
"คืนนี้รับจ๊อบพิเศษป่ะ" มันจ้องหน้า ทำตาหวาน พูดเสียงหื่นๆ
"อะไร" ก็รู้นะ แต่ขอถามเพื่อความแน่ใจ
"ถ้าผมจะจ้างคุณให้อาบน้ำด้วย .. คุณจะรับป่ะ" ชิ นึกว่าอะไร คิดแต่เรื่องอึ๊บๆล่ะ
"ก.. ก็ ..... สองเท่าของวันนี้ โอเคป่ะ" เออ ขอมา เงินมา กูก็ไม่ปฏิเสธหรอก กล้าจ่ายป่ะล่ะ
"คนสวยใจร้ายยยยยยย !" มันพูดตัดพ้อแล้วก้มลงไปปั้นหิมะเขวี้ยงใส่กู อ้าว อิห่านี่ วอนตีนอีก
"ไอ้ดำ !!!! มึงอย่าหนีสิวะะะะะะะะะะะะะะะ"**************************************************
TBC.
ที่จริงไม่อยากดราม่า แต่ไม่ดราม่ามันก็ไม่ใช่เดอะซีรีย์สิ ฮุฮุ ^____^
ฟ้าร้องงงงง
โพลล์
หัวข้อ: [สอบถามความคิดเห็น] วันทองเดอะซีรีย์ || .. • Update ☆彡 P.56 .. (20/11/58) (อ่าน 345358 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก