ตอนที่61.1 เหตุการณ์ในโรงพยาบาล
พูดไม่พูดเปล่าครับ……ปากมันขยับไม่ทันจบมือข้างที่ยังดีอยู่ของไอ้ชาร์คก็ดึงมือผมลากไล่จากแก้มมันลงมาตามคอลงไปที่หน้าอก………..แถมยังจะสอดมือผมเข้าไปในเสื้อมันอีก…….เฮ้ยยยยยย มรึงจะทำอารายยยยยยยย
“โอ๊ยย……,มรึง ทำบร้าไรเนี่ย!!!!” ไอ้ชาร์คร้องลั่นครับพลางหันไปโวยใส่ไอ้พีที่เมื่อกื้มันเอานิ้วจิ้มลงไปกดตรงแผลถลอกของไอ้ชาร์คแรงๆหลายที
“อ้าว……เพื่อนรักครับ….. กรูก็กำลังช่วยสำรวจให้มรึงไงครับ ว่ามันมีเชื้อชั่วอะไรพุ่งเข้าแผลมรึงบ้างรึเปล่า….ดูดิอีกนิดมรึงก็ลากมือเอกของกรูลงไปถึงไหนต่อไหนแล้วเนี่ย” ไอ้พีตอบ ……..เออจริงเห็นด้วย
“โถ…..ไอ้พีครับ…..ก็ผมป่วยอยู่นี่ครับ ผมก็ต้องการให้แฟนสุดที่รักผมดูแลสิครับ……แล้วคุณมรึงมายืนทำซากอะไรอยู่แถวนี้ครับ….” ไอ้ชาร์คหันไปสวนไอ้พีแต่มือมันก็ยังไม่วายจับมือผมไว้อยู่อะนะครับ……เอ่อ…..แล้วใครแฟนมรึงครับ
“อยากรู้เหรอครับว่าอยู่ทำซากอะไร……ก็ทำซากคุณมรึงนี่แหละครับ……อยากเป็นหมอศัลย์อยู่พอดีเลย ขอใช้มรึงเป็นอาจารย์ใหญ่หน่อยนะครับ”ไอ้พียิ้มกวนใส่
“กรูยังไม่ตาย!!!ไอ้#@%$@#^%^%#^^#” “ไอ้#$!#@%@#$^%#^%$#$&”……………..เอ่อออออ……….. และแล้วมันสองคนก็กลับเข้าสู่สภาวะปกติจนได้ครับ……..กัดกันไปกัดกันมาคงเพลินกันมากจนไม่รู้ว่าผมเดินออกมาจากห้องเรียบร้อยแล้ว…………..ครับ………วันนี้ยังไงผมคงต้องหาคำตอบให้ได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่……. ผมต้องหาคำตอบ….ผมต้องไปพบ……….
…………………………………………………………………….
“ที่รักคราบบบบบบบบบบบบบบบบบ” เสียงไอ้ชาร์คดังขึ้นแต่เช้าทันทีที่ผมออกมาจากห้องน้ำ
“จ๋า ที่ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก”ไอ้พีรีบตอบรับ
“อ้าวเฮ้ย กรูไม่ได้คุยกับคุณมรึง…..ไอ้#@%#@$^@%#^”…….ครับสรุปว่าเมื่อคืนผมกับไอ้พีก็อยู่เฝ้าไอ้ชาร์คกันจนเช้า………….ตั้งแต่มานี่ผมยังไม่ได้ช่วยทำอะไรให้ไอ้ชาร์คมันเลยครับ……….ที่ทำไปอย่างเดียวก็คือยืนหายใจให้พรมันอยู่นี่แหละ……ที่เหลือไอ้พีมันแย่งทำหมดเรียกว่าไม่ให้ผมเฉียดเข้าไปใกล้……..ดูๆไปไม่รู้มันจะมาช่วยดูแลหรือทำให้แย่ลงกันแน่…….แต่ก็เอาเถอะครับ ไม่เหนื่อยดี อิอิ
ทุกวันไอ้ชาร์คก็จะขอให้ผมเช็ดตัวให้มันครับ…..โดยที่จะระบุขอให้เช็ดที่จุดสำคัญของมันโดยอ้างว่าเช็ดลำบาก…….แต่ไม่ว่ายังไงพอไอ้พีพุ่งเข้ามาช่วย…..มันก็แย่งผ้ากลับไปเช็ดเองได้ทุกครั้งไปสิครับ
ในที่สุดระยะเวลาการนอนโรงพยาบาลของไอ้ชาร์คก็ดำเนินเรื่อยมาจนถึงวันกำหนดออก……..ถึงแม้จะเป็นเวลาเพียงแค่ไม่กี่วันแต่ไอ้ชาร์คมันก็ดูดีใจมากเลยครับที่จะได้กลับซะที……..มันคงเบื่ออะครับที่ต้องอยู่แต่ในโรงพยาบาล…….ช่วงที่ผ่านมามีเพื่อมาเยี่ยมมันกันเยอะครับ……..โดนเฉพาะพวกไอ้ป้องที่ดูเหมือนจะมานั่งกินของเยี่ยมพร้อมกับเปลี่ยนห้องคนไข้ให้เป็นที่นัดพบแห่งใหม่มากกว่า…….แล้วก็พวกรุ่นพี่ที่มาเยี่ยมพร้อมกับอวดว่าทีมบาสชนะทีมคู่แข่งได้สำเร็จแม้จะขาดคนในตอนหลัง……..(ตามเคยคือมีนักเรียนพยาบาลหลงผิดมาตามกรี๊ดไอ้ป้องด้วยครับ เวลามันจะกลับบ้านแต่ละทีมันแทบจะปีนหน้าต่างหนีอยู่แล้วครับ)
แต่อย่างไรก็ตามนะครับ…….ผมไม่เคยเห็นญาติของชาร์คมาเยี่ยมเลย……มีแต่ใครสักคนโทรศัพท์มาคุยกับมันบ้างซึ่งชาร์คก็ดูเศร้าอย่างบอกไม่ถูกทุกครั้งที่รับสาย……. มันคงอยากเจอพี่สาวมันนะครับเพราะเห็นละเมอถึงเกือบทุกคืน……. ทำนองว่าขอโทษๆ…….. แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครกล้าถามเรื่องนี้กับมันครับ
อ้อ และอีกอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่ก็คือผมเริ่มมั่นใจตัวเองแล้วครับว่าผมคิดอะไรกับคนคนนึงเกินเพื่อน……..
ต่อตอนหน้าอะครับ แหะๆๆๆ
หัวข้อ: รักจากpanic!!ตอนที่63.3 ความลับของดวงดาว(จบ) (อ่าน 319147 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก