Special Part 2 ♥ ครึ่งแรก : เกมของผู้ชนะ [ทัช♥เดซี่]-เดซี่-
“โต๊ะวันนี้มึงไปดูชุมนุมเทวดาด้วยใช่ไหม กูไปด้วย”
“คืออะไรเหรอเดซี่” เจ้าทำท่างงๆ กับวันชุมนุมเทวดาที่พูดถึง
“กูเดาว่ามันจะไปดูผู้ชายหล่อ”
“ถูกต้องนะคะน้องส้ม วันนี้มีแข่งบาส บึ๊กๆ แน่นๆ ทั้งนั้น”
“มึงจะไปลวนลามพี่กูไม่ได้นะ”
“ค่ะเหี้ยโต๊ะ ทั้งมหาลัยมีพี่มึงหล่ออยู่คนเดียวหรือไง” เบื่อพวกคนอวดผัว ได้แฟนหล่อหน่อยคุยไม่เลิกนะมึง
“อ๋อออ มึงจะไปดูพี่ทัช” การลากเสียงของโต๊ะ กับหน้ายั่วโมโหของมันบอกได้คำเดียวว่า เออมึงยั่วกูขึ้น
“เปล่า กูถามว่ามึงจะไปใช่ไหม มึงก็ตอบกูมาจะลีลาทำไม ”
“เออกูไป แล้วนี่มึงจะขึ้นทำไม”
“เปล่า กูไม่ได้ขึ้น”
“ถ้ามันเปล่าครบสามเมื่อไหร่ พวกมึงเชื่อกูได้เลยว่ามันไปดูพี่ทัชจริงๆ ” ส้มพูดดักคอเอาไว้ แม่งเกลียดคนรู้ทัน
“งั้นกูถามมึงอีกครั้ง ที่มึงแรดจะไปดูผู้ชายเนี่ย มึงอยากไปดูพี่ทัชใช่ไหม”
“กูเปล่า” คำถามภาคบังคับคำตอบ ตั้งมาล่อลวงชัดๆ แล้วก็ดันตกลงไปจนได้
“สาม!! เห็นไหมกูว่าแล้ว เรื่องจริงมันจะไปเฝ้าแฟนมัน”
“ไม่ใช่แฟนกู”
“เหรอ แล้วเป็นอะไร” เกลียดคำถามขุดหลุมแบบนี้ ให้ตายเถอะใครจะหาคำตอบมาให้ได้
“พวกมึงนี่ขี้เสือก”
“ปากแข็ง”
“กูไม่ใช่ไอ้เจ้า”
“อ้าว มาเกี่ยวอะไรกับเจ้า” คนถูกพาดพิงร้อนตัวขึ้นมา
“ใช่” โต๊ะรีบสนับสนุนคำพูดเพื่อน เข้าข้างไอ้เจ้าจนออกนอกหน้า
“มึงไม่รู้เหรอว่านี่มันนิวเจ้า เวอร์ชั่นปากตรงกับใจ ไม่ปากแข็งแล้วเว้ย พี่สกายการันตีได้”
“โต๊ะ” คนไม่คุ้นกับการมีแฟน หน้าแดงหูแดง สมแล้วที่มันได้ตำแหน่งน่ารักที่สุดของกลุ่มไป
“มึงก็รับๆ มาเถอะว้า ท่ามากเดี๋ยวก็ชวดหรอก ไม่เห็นเหรอว่าไอ้โต๊ะไอ้เจ้ามันหยิบชิ้นปลามันไปแล้ว
มึงแรดนำหน้าพวกมันมาชาตินึงป่านนี้ยังแดกแห้วอยู่เลย”
“แล้วมึงล่ะ ว่ากูมึงได้ใครยังเหอะ”
“ไม่เป็นไรกูไม่รีบ กูอยู่ในระหว่างพิจารณา กูเล็งไว้หลายคน พี่ต่อก็ดี พี่บอยก็เข้าท่า พี่เต้มีแฟนแล้วแต่ได้ข่าวว่าใกล้เลิก
จะว่าไปน้องมึงก็น่ารักนี่หว่า”
“สัสส้ม น้องกูก็ไม่เว้นนะมึง”
“อ้าว ใกล้ๆ ตัวมีแต่ของดี กูจะไปหาไกลๆ ตัวทำไมให้เหนื่อยวะ มึงนั่นแหละไม่ต้องนอกเรื่อง ว่าไง”
“นั่นสิ เจ้าถามจริงๆ พี่ทัชรุกแบบนี้เดซี่หวั่นไหวบ้างหรือเปล่า”
“กู..กู..”
“ถ้ามึงขืนพูดกูอีกคำเดียว กูนี่แหละจะคาบไปแดก แม่งจะได้กินของดีเล่นตัวอยู่ได้ พิมพ์กำลังนิยมนะมึง จะตอบอะไรคิดดีๆ”
“เออ กูหวั่นไหว”
“ก็แค่นั้นแหละ อมอยู่ได้”
“ยัง กูยังไม่ได้อม” คำพูดนี้จำเป็นต้องรีบตอบ เดี๋ยวจะหาว่าคนอย่างเดซี่ไม่รักนวลสงวนตัว
“เดซี่!!” เจ้าหน้าแดงก่ำ อย่างว่าเจ้ามันมีคนให้นึกถึง ลามกเหมือนกันนะเนี่ยเพื่อนกู
“มึงอ่อยเลย เชื่อกู”
“มากไป กูแค่หวั่นไหว ไม่เคยมองพี่ทัชแง่นั้นมาก่อน กูพูดจริงๆ นะ แรกๆ กูก็แค่เล่นไปตามเรื่องตามราว”
“ทำเหมือนสวยเลือกได้เลยนะมึง คนอื่นเขามองในแง่ที่มึงว่าจนทะลุผ้าพี่มันหมดแล้ว มึงก็มองมั่งเหอะ
อย่าเอาแต่หวีดผู้ชายไปวันๆ คนเขาเชื่อกันหมดแล้วว่ามึงแรดจริง”
“กูแรดจริง”
“เดี๋ยวๆ” โต๊ะยกมือขึ้นห้ามไม่ให้ใครพูด
“มีแรกๆ ก็แปลว่าต้องมีหลังๆ ใช่ไหม แรกๆ ไม่คิด หลังๆ หยุดคิดไม่ได้หรือเปล่าวะ ฮ่าๆ” ไอ้บ้าโต๊ะ เกลียดที่มันแปลถูก
“เหี้ยโต๊ะ มึงพูดถูกใจกูก็วันนี้แหละ ว่าไงเดซี่ โต๊ะมันพูดถูกไหม”
“เออ” รับๆ ไปจะได้จบๆ ไม่งั้นวันนี้ทั้งวันคงไม่ได้ไปไหน
“พี่ทัชดูนิสัยดีนะ อารมณ์ดี ยิ้มก็ง่าย เจ้าว่าน่ารักดี”
“เจ้า มึงได้พี่สกายไปแล้ว อย่าลวนลามของเพื่อน เห็นไหมเดซี่ขืนมึงไม่ทำอะไร ระวังจะได้แดกแต่ก้าง
ขนาดไอ้เจ้าไม่ค่อยเคยชมผู้ชายให้ได้ยิน มันยังบอกว่าน่ารัก”
ขบวนการบิ๊วไม่มีใครเกินส้ม ที่ผ่านมาได้คู่กัน ส่วนนึงก็คงต้องยกผลประโยชน์ให้มัน
“ตอนแรกกูนึกว่าพี่ทัชชอบโต๊ะ” ภาพตอนไปออกค่ายย้อนกลับมา ให้ใครดูก็ต้องคิดว่าเป็นโต๊ะที่พี่ทัชสนใจอยู่
“กูก็คิดแบบนั้น แต่เพิ่งมารู้ก็จากที่มึงเล่าว่าพี่มันอ่อยมึงนี่แหละว่าไอ้โต๊ะเป็นแค่สะพาน”
“หนังหน้ากูสึกหมด” โต๊ะยกมือลูบหน้าราวกับใครเหยียบผ่านไปจริงๆ
“กูไม่ได้ให้มึงคบกันวันนี้เสียเหน่อย แค่ถ้ามึงสนใจพี่มันอยู่บ้างมึงก็ลองเปิดโอกาสดู อ่อยนิดอ่อยหน่อย
ให้พี่มันพอมีกำลังใจ”
“เจ้าว่าปล่อยเดซี่เถอะ เจ้าเข้าใจนะ ของแบบนี้พูดง่ายทำยาก....”
“แล้ว..แล้วพวกมึงจะให้กูอ่อยยังไง”
“หือ?” เจ้าชะงักคำพูดที่กำลังพูดอยู่ทันที
“ฮ่าๆๆๆๆ โอ๊ยกูขำ” โต๊ะหัวเราะจนตัวโยน พอๆ กับส้มที่แซวเสียสนุกปาก
“เก่งแต่ปากจริงๆ เลยมึงนี่”
“ตกลงจะช่วยไม่ช่วย หัวเราะกูอีกที กู..กู..กูจะไปบอกพี่เหนือว่ามึงนอกใจหลีหญิง”
“เหี้ยเดซี่!!” โต๊ยโวยวายลั่น เป็นยังไงล่ะมุกนี้ได้ผลชะงัก มึงอยากเจ็บตัวอีกก็ตามใจนะ เรียนๆ หยุดๆ มึงไม่จบนะเอ้า
“มึงก็ไม่ต้องทำอะไร แค่อย่าปิดโอกาสก็พอ พี่มันอ่อยมามึงก็รับๆ ไว้บ้าง ไม่ใช่สวนมุกกลับจนคนจีบหน้าหงาย”
“ใช่ ปากมึงน่ากลัว”
“แล้วหยอดกลับบ้างก็ได้นะ นิดๆ หน่อยๆ พอกระชุ่มกระชวย”
“อือ”
“เดี๋ยวนะ มึงเข้าใจคำว่าหยอดกลับใช่ไหม ไม่ใช่เล่นใหญ่เอะอะจะเอาทำผัวแบบที่มึงชอบเล่นนะ พี่มันไม่เข้าใจหรอก
เขาจะหาว่ามึงเล่นๆ ไปเสียหมด”
“มาๆ กูสาธิตให้ดู” โต๊ะกระแอมกระไอก่อนหันไปหาเจ้า
“เดซี่มาเชียร์พี่เหรอครับ”
“.......................”
“เจ้า!!”
“เจ้าพูดไม่เป็น แย่กว่าเดซี่ก็เจ้าไม่รู้เหรอ” ฮ่าๆ ไอ้เจ้าพูดถูก เรื่องอ่อยอย่าถามหา ถ้าเจ้าทำเป็นคงอ่อยกันเก่งทั้งโลก
“มาๆ มึงกับกูเลยโต๊ะ” ส้มเรียกโต๊ะให้หันไปหา
“อะแฮ่ม เดซี่มาเชียร์พี่เหรอครับ”
“ไม่รู้” ส้มพูดเสียงหวานแล้วก้มหน้า ทำท่าอายม้วน
“ปรู้ด” พี่ทัชตัวปลอมพ่นน้ำลายออกมาเต็มหน้าเดซี่ตัวปลอม
“เหี้ยโต๊ะ สกปรก”
“เจ้าว่าเลิกเถอะ ทนดูไม่ได้จริงๆ”
“เออ ก็ประมาณนี้แหละ ขอแค่มึงไม่ตอบว่า ใช่ค่า ไม่เชียร์ผัวจะเชียร์ใครล่ะคะ เป็นใช่ได้”
“รู้อีก”
“กูเพื่อนมึงนะ ไม่รู้ก็บ้าแล้ว”
“นี่ๆ กูจะบอกอะไรให้” โต๊ะสะกิดเบาๆ ที่แขน
“ เดซี่มึงไม่ต้องทำอะไรเลย มึงแค่เป็นมึง ที่เป็นมึงจริงๆ ก็พอแล้ว”
“เดซี่น่ารัก” เจ้าส่งยิ้มมาให้
“กูรู้”
“มาช้า” หน้าบึ้งๆ ของพี่เหนือทำเอาแอบขำ
“ไม่ช้า ผมเดินมาเร็วสุดๆ นี่อีกนิดก็เรียกวิ่งแล้วครับ” ดูมันแก้ตัว ฟังโคตรขึ้น
“นั่งเชียร์ตรงนี้แหละไม่ต้องขึ้นอัฒจรรย์” พี่เหนือชี้ที่นั่งของนักกีฬา
“ขึ้นข้างบนดีกว่าครับ ผมจะไปนั่งกับเพื่อนๆ แล้วพี่ทัชใม่มาเหรอครับ” โต๊ะหันซ้ายหันขวา
“ทำไมต้องถามหาพี่ทัช” แทนที่จะตอบพี่เหนือกลับย้อนถามโต๊ะ
“ถามให้คนอื่น” วิถีเอาตัวรอดของโต๊ะ ทำให้ต้องรีบหันไปมองทางอื่น ไม่อยากรับว่าเป็นใคร
“เดี๋ยวมา”
“งั้นผมขึ้นไปนั่งก่อน พี่เหนือสู้ๆ นะครับ เดี๋ยวผมถ่ายรูปสวยๆ ให้”
“ขอของรางวัลเวลาชนะดีกว่า”
พี่เหนือนี่เหนือสมชื่อจริงๆ เล่นเอาทั้งกลุ่มเขินหน้าแดงหันกันไปคนละทาง
“ผมไปนั่งก่อนนะครับ” โต๊ะโกยอ้าวก่อนใคร ทำเอาที่เหลือเดินตามแทบไม่ทัน
“เดซี่แฟนมึงมาแล้ว” ส้มตีลงมาบนแขนรัวๆ เมื่อพี่ทัชเดินลงสนาม
“เกลียดพวกมโนว่ะ” เสียงจากผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างหน้าพูดปนหัวเราะกับเพื่อน
“ไม่เกี่ยวกับเราหรอก” เจ้าแตะห้ามไม่ให้แสดงอาการออกไป
“เดซี่มึงโบกมือให้พี่ทัชหน่อยเร็วๆ พี่มันมองขึ้นมาแล้ว สงสัยอยากได้กำลังใจ”
“อืม” มือที่ยกขึ้นโบก ถูกคนที่นั่งข้างหน้ายกขึ้นโบกบัง
“พี่ทัช พี่ทัช"
“อ๊ายพี่ทัชยิ้มให้นิดด้วย เห็นไหมๆ”
“เดซี่ พี่ท้ชของมึงนี่ยิ้มอ่อยได้ใจจริงๆ กูเขินแทนมึงเลย” ส้มพูดดังจนทั้งกลุ่มข้างหน้าหันขึ้นมามอง
“ถ้าพี่ทัชชนะ มึงจะให้รางวัลอะไรวะ”
“กูให้จุ๊บทีนึงดีไหม” เมื่อเพื่อนส่งมาก็ต้องส่งกลับเดี๋ยวจะหาว่าไม่ให้ความร่วมมือ
“อีตุ๊ดนี่ใครวะ” เสียงกระซิบเบาๆ แต่เผอิญว่าหูดีจนได้ยินเข้า
“อ้าวอีนี่”
“ไม่เอาเดซี่ ดูพี่ๆ แข่งเถอะ เกมริ่มแล้ว” เจ้ารีบดึงมือเอาไว้ เมื่อเห็นว่าองค์เริ่มประทับ
“ต่างคนต่างเชียร์เหอะเนอะ เดซี่คนสวย” โต๊ะกับเจ้ามักเป็นทีมไกล่เกลี่ย ส่วนส้มหน้าขึ้นสีพอๆ กัน อาจจะอยากตบกว่าด้วยซ้ำ
“อืม” ก็ใช่ว่าอยากจะมีเรื่องเสียหน่อย แต่อย่ามากไปกว่านี้ คนอย่างเดซี่ไม่เคยยอมใคร
“พี่ทัช พี่ทัช” “พี่เหนือค้า” “พี่ใหญ่” เสียงเชียร์ดังกระหึ่มอัฒจรรย์ฝั่งวิศวะ ใครติ่งใครก็กรี๊ดกันคอแตก
แต่คนเคยกรี๊ดแหลก วันนี้กลับนิ่งสนิท
“พอมีเป้าหมายแล้วกรี๊ดไม่เป็นเลยนะมึง”
“เออ กูเคยแต่กรี๊ดมั่วแบบทั่วถึง” เพื่อไม่ให้ถูกแซวหนักกว่านี้ ก็ต้องรับข้อกล่าวหาไปเลย
“กูว่าพี่มึงมองมาบ่อยนะ บ่อยจนอีชะนีนมเล็กนี่มโนกรี๊ดไม่หยุดแล้วเนี่ย” ยังดีที่ส้มรู้จักคำว่ากระซิบ
“อาจจะกรี๊ดถูก มึงอาจเป็นคนมโนก็ได้นะส้ม”
“กูไม่ชินเลยว่ะเดซี่โหมดนี้ เดซี่โหมดผู้ชายยิ้มให้ควายยังนึกว่ายิ้มให้ตัวเองหายไปไหนวะ”
โป๊ก
“เปรียบเทียบกูดีๆ บ้างก็ได้”
“อย่าเถียงกัน กูลงไปหาพี่เหนือก่อนนะกวักมือเรียกแล้ว”
“แค่หมดครึ่งเวลาก็ต้องลงไปเหรอวะ” ส้มถึงกับส่ายหัว
“มึงต้องลงไปหรือเปล่าเจ้า”
“ไม่ แข่งเสร็จแล้วค่อยไป”
“แต่พี่มึงเรียกอยู่นะ” ริมสนามพี่สกายพยายามโบกมือเรียกไอ้เจ้ามันอยู่
“ช่างเถอะ สนใจคนอื่นดีกว่า” เจ้าพยักเพยิดไปทางทางเดินขึ้นอัฒจรรย์
“โห อันนี้เด็ดกว่า มาเสิร์ฟถึงที่”
“พี่ทัชขา กรี๊ดด มาทางนี้แล้ว มาทางนี้แล้ว”
“ไง” หน้าที่มักเปื้อนรอยยิ้มอยู่เสมอ ส่งยิ้มมาให้แต่ไกล
“นิดมาเชียร์พี่ทัชนะคะ ขอถ่ายรูปหน่อยได้ไหมคะ” คนที่นั่งอยู่ข้างหน้าลุกขึ้นยืนดึงแขนคนตัวสูงเอาไว้
“หะ? อ๋อ ได้ครับ”
“ถ่ายให้หน่อยสิคะ” โทรศัพท์ถูกยื่นมาให้ตรงหน้า เพื่อนมึงมีเป็นโขยง กล้องหน้าก็มี อยากหาเรื่องกูขนาดนี้เชียว
“ได้ค่ะ” โทรศัพท์ถูกยกขึ้น ซูมครอปเฉพาะผู้ชายเท่านั้น มึงไปมโนต่อเอาเองละกันนะ
“เสร็จแล้วค่ะ พี่ถ่ายให้กันเสียสามสี่ใบ น่าจะถูกใจนะคะ” ยิ้มหวานกว่านี้ก็นางงามแล้ว
“เหนื่อย” คนที่ฝ่าดงแฟนคลับขึ้นมานั่งแทนที่โต๊ะ บ่นเบาๆ
“เดซี่ มึงก็ดูแลพี่เขาหน่อยสิวะ”
“น้ำไหม” ในเมื่อไม่มีอะไรเลยนอกจากขวดน้ำ ก็เลยยื่นส่งไปให้
“ของใคร”
“ของเดซี่เอง”
“ดี” คำสั้นๆ แบบนี้เรียกว่าอ่อยหรือเปล่า ถ้าไม่ใช่ทำไมใจมันถึงเต้นแรง
“พี่ทัชคะ” น้องนมเล็กเรียกร้องความสนใจ
“วันนี้พี่ทัชห้ามชนะนะคะ” เสียงแฝงด้วยเลศนัยบ่งบอกว่าประโยคคงไม่จบแค่นี้
“อ้าว ทำไมล่ะครับ ไหนบอกมาเชียร์พี่”
“ก็พี่คนนี้” นิ้วที่เคลือบเล็บสีชมพูชี้มาตรงหน้า
“เขาบอกว่าถ้าพี่ทัชชนะ พี่เขาจะจุ๊บพี่ทัชอะ ฮ่าๆๆๆ” เสียงลูกคู่ ลูกคี่หัวเราะกันให้สนุก
ผมหน้าแดงทั้งหน้า โกรธก็โกรธ อายก็อายปนกันไปหมด
“ดูหน้าพี่ทัชสิคะ สงสัยอยากจะแพ้เต็มแก่แล้ว” เสียงชะนีฉอเลาะเสียจนน่าลงไปช่วยตบให้นมโตขึ้น
“หือ? จริงหรือเปล่า” พี่ทัชหันมาสบตา เมื่อไม่มีคำตอบก็มองต่อไปทางส้มกับเจ้า
“จริงค่ะพี่ทัช เดซี่มันจะให้เป็นของขวัญ”
“อืม” คนพยักหน้าให้รู้ว่าเข้าใจ ลุกขึ้นยืนหลังจากนั่งลงมาไม่ถึงสองนาที
“อ้าว พี่ทัชไม่นั่งพักก่อนเหรอคะ”
“ไม่ล่ะ พี่กะจะขึ้นมาเชียร์ครึ่งหลังบนนี้ด้วย แต่เปลี่ยนใจ” คนพูดเว้นระยะให้ได้ลุ้นกัน
“คงต้องลงไปเล่นเอง เกิดพวกนั้นทำแพ้ขึ้นมาพี่คงเสียใจ”“มะ..หมายความว่ายังไงคะ”
“ขอบคุณที่บอกนะครับน้อง”
“ชนะแล้วพี่จะมารับของรางวัล ห้ามหนีกลับล่ะ” ตาที่มองมาทำให้รู้สึกเหมือนกำลังถูกล่อลวง
“มะ..”
“ไม่รู้”
“หึหึ มีแข่งทุกวันก็ดีสินะ” คนพูดทิ้งท้าย ก่อนเดินผิวปากลงอัฒจรรย์ไป
“ไม่รู้!! เหี้ยเดซี่ มึงตอบคำกูจริงๆ ด้วย ฮ่าๆๆๆ”
“ห้ามหัวเราะ” แรงมีเท่าไหร่กระหน่ำตีเพื่อนให้หมด
“กูคิดอะไรไม่ออกโว้ย”
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
อย่าเพิ่งด่าคนเขียนเลยน้า นี่ลงให้หมดทุกตัวอักษรที่พิมพ์ได้แล้วจริงๆ ฮ่าๆๆ
ครึ่งหลังพรุ่งนี้นะคะ ^^
Darin ♥ FANPAGE
หัวข้อ: ｡❤ STALKER แอบ.หลง.รัก ❤｡END [แจ้งข่าว] 27/10/16 ✿ P.131 (อ่าน 1283058 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก