หวานมากเลยค่ะสองคนนี้!~
มาตามเรื่องนี้ทีหลังค่ะ ได้อ่านยาวๆ เห็นคอมเมนต์หลายๆคนรอแล้วแอบดีใจเบาๆเลยค่ะ ที่ตัวเองมาช้า -..-
แต่สุดท้ายก็...รีบอ่านจนตามทันเลยค่ะ *หัวเราะทั้งน้ำตา*
ชอบเนื้อเรื่อง ของเรื่องนี้มากเลยค่ะ ถ้าไม่มีพี่เตี้ย อะไรๆ คงไม่ลงรอยขนาดนี้
เปิดมาเซียนทำเขินตอนแรกเลยค่ะตอนชิมข้าวต้มค่ะ กรี๊ดดยาวเลยค่ะ น่ารักมาก อ่านแล้วมันเขินแทน 555
แต่ท่านเซียนเขา"เซียน" จริงๆ เจี๊ยวยังแบบ...ปฏิเสธไม่ได้เลยทีเดียว
แต่หลังจากสองคนนี้ได้เสียกันใหม่ๆ แล้วเซียนนั่งร้องเพลงแล้วมองหน้าเจี๊ยวตอนนั้น ร้องไห้ตามเลยค่ะ
สงสารเซียนมากเลย แบบโอว...เพิ่งมารู้ว่ารักเธอหลังเสียเธอให้คนอื่น... ยิ่งตอนที่ยังไม่ลงตัวกัน เป็นช่วงที่
น้ำตาซึมตอนอ่านตลอดเลยค่ะ สงสาร ทั้งเซียนทั้งเจี๊ยวเลย TT แล้วเวลาคุณชิกิ เขียนถึงเซียน อารมณ์ ทุกอย่างมันบิ้ว ตาม
กันจนต้องซับน้ำตาตามเลยค่ะ ยิ่งตอนที่เซียนร้องไห้ในห้อง แล้วบอก ต้องเป็นเจี๊ยวรักเซียน โอ...ตอนนั้น คิดภาพตามเป็นฉากๆ
นั่งกัดผ้าขนหนูเลยค่ะ หลังจากนั้นก็ใช้ผ้าซับเลือดต่อเลย 5555 ผ้าผืนเดียวซับน้ำตาซับเลือดเลย
คุณชิกิ แต่งตอน....ได้มันส์มากเลยค่ะ ส่วนตัวรู้สึกอย่างนั้นนะคะ ยิ่งหลังจากนั้นอื้อหือ...สองคนนี้รักกันมากจริงๆ
ไอเราก็เสียเลือดมากตามเลย 55555 ส่วนเป้กลายมาเป็นบทบาทที่รู้สึกว่าชอบน้องคนนี้ตอนที่ เล่าย้อนว่า ทำไมเป้ถึงขอเซียนมีอะไรด้วยค่ะ ทำให้รู้สึกเฮ้ย! ชอบเป้อ่ะ
ส่วนตอนล่าสุดนี่ หวานกันมากค่ะ อ่านแล้วรู้สึกอายๆ ยังไงไม่รุ็ (*w*)
มาปูเสื่อรอตอนต่อไปด้วยอีกคนนะคะ~