V
v
v
“เธอและเขาได้กลับคืนสู่อ้อมกอดของพระผู้เป็นเจ้า…” เสียงของหลวงพ่อพูดปิดท้ายอย่างนุ่มทุ้มอยู่ตรงหน้าหลุมศพสองหลุม
ผมยืนอุ้มเฮคเตอร์ในชุดเสื้อแขนยาวสีขาวกับเอี๊ยมสียีนและมีเสื้อกันหนาวคลุมอีกชั้น ไดอาน่าอุ้มแฮคเตอร์ในชุดที่เหมือนกัน สองหนุ่มมองเหตุการณ์ตรงหน้าแบบงงๆ ผมยืนมองพวกวิคเตอร์ช่วยกันนำโลงศพสีดำของไวโอล่าลงไปในหลุมช้าๆ ด้วยน้ำตา ขอบตาผมบวมแล้วบวมเล่า ตาสีขาวแดงก่ำเพราะร้องไห้ติดกันหลายชั่วโมง
“อือ” เฮคเตอร์หันมามองผม ตาสีฟ้าอมเทาของเขาเลื่อนขึ้นเลื่อนลงมองผมงงๆ ผมกระตุกยิ้มขำ เจ้าตัวน้อยยื่นนิ้วชี้ขวามาแตะแก้มผมเบาๆ ผมหลับตาแล้วยิ้ม
“Thank you.” ผมหอมแก้มเขาหนึ่งทีแล้วยกมือซ้ายขึ้นลูบหัวเขาเบาๆ
“No. Matt can’t hold both of you at the same time. (ไม่จ้ะ แมทอุ้มหนูสองคนในเวลาเดียวกันไม่ไหวหรอกนะ)”
“อื้ออ อือออ!” ผมหันไปมองไดอาน่าในชุดเดรสสีดำเรียบหรู แฮคเตอร์เบะหน้าจะร้องไห้ ยื่นมือซ้ายป้อมๆ มากำตรงหน้า
“It’s okay, Diana. (ไม่เป็นไรไดอาน่า)” ผมเบี่ยงตัวไปด้านซ้าย แฮคเตอร์กางสองแขนออกแล้วโผตัวเข้ามาหา ผมอ้าแขนซ้ายรับตัวเขาเข้ามาอุ้มไว้ แม้จะหนักเหมือนเคย แต่ผมก็อยากให้แฝดรู้สึกอุ่นใจในเวลานี้ ตอนแรกผมอุ้มไว้ด้วยกันแหละ แต่สักพักก็เริ่มล้าเลยให้ไดอาน่าช่วยอุ้ม
“Sleep tight, Viola.” ผมพึมพำพลางมองดินที่ถูกโกยลงหลุม เสียงดินกระทบกับแผ่นฝาโลงศพนั้นทำให้ใจผมสั่นคลอน ผมยืนน้ำตาไหลเงียบๆ วิคเตอร์ในชุดสุทสีดำเรียบร้อยเดินกลับมาหาผม เขาเองก็ตาแดงจางๆ แฮคเตอร์ที่เห็นลุงยักษ์ก็หันไปมอง ผมเลยส่งเจ้าคนน้องให้เขาไปช่วยอุ้ม เจ้าหน้าที่ของโบสถ์ช่วยกันโกยดินใส่หลุมทั้งสองจนเสร็จเรียบร้อย ผมมองป้ายหินสีขาวทั้งสองอันบนหลุมศพด้วยความรู้สึกมึนชา
วันนี้มีคนไม่เยอะมาก มีพวกเบนเนดิคท์มาร่วมงานทุกคน เพราะทุกคนรู้จักไวโอล่าหมด อาดอมินิกก็มากับภรรยา เพราะทั้งคู่เห็นไวโอล่ามาตั้งแต่เด็ก เพื่อนไวโอล่าก็มา ซึ่งผมเพิ่งเคยพบเพื่อนเธอก็วันนี้ เธอมีเพื่อนสนิทอยู่สามคนเท่านั้น แต่ก็คงจะเป็นเพื่อนแท้ของเธอ และวันนี้ผมก็ได้เห็นพ่อคริสเตียน เขาอายุมากแล้ว แต่ท่าทางยังดูแข็งแรงอยู่ เขามากับผู้ชายอายุน้อยกว่าผม ทราบว่าเป็นเด็กข้างบ้านที่ชอบมาเล่นกับเขาตั้งแต่เด็กและนับถือเขาเป็นคุณลุงคนหนึ่ง รู้แบบนั้นผมก็สบายใจ
และแน่นอนว่าคุณลุคกับตีน่าก็มา ลิซ่าก็มาด้วย แต่เราไม่ได้คุยกันหรอก มีแค่ตีน่าที่ท้องนูนขึ้นเยอะเข้ามาทักทายและเล่นกับแฝด ผมเองก็ไม่ได้ปรารถนาจะคุยกับสองคนนั้น
ทุกคนที่มาเป็นคนที่รู้จักและรักไวโอล่า ทุกอย่างเรียบง่ายแต่ก็อบอุ่น
“Flowers. (ดอกไม้ครับ)” ออสตินเดินเอาดอกกุหลาบสีแดงที่เลาะหนามออกแล้วมายื่นให้วิคเตอร์กับผม เรารับมาถือไว้ในมือ แบ่งให้แฝดถือคนละดอก เด็กน้อยก็กำตามสัญชาตญาณโดยไม่รู้หรอกว่านั่นคือดอกไม้ให้ผู้เป็นแม่
“Give it to mommy. (ยื่นดอกไม้ให้คุณแม่สิครับ)” ผมนั่งคุกเข่า อุ้มแฝดในท่าช้อนก้น แขนซ้ายโอบตัวเขาไว้กันหล่น เฮคเตอร์เหวี่ยงดอกไม้ขึ้นลง
“อั๊ย อั๊ย อั๊ย” ผมหัวเราะทั้งน้ำตากับเสียงร้องของเด็กวัยสามเดือน ทั้งตลกและทั้งเศร้ากับความบริสุทธิ์ของเจ้าตัวเล็กที่ไม่รู้ว่าแม่ของตัวเองนอนหลับไหลไปตลอดกาลอยู่ใต้พื้นดินอันเย็นเยือกนี้
“It’s your mommy favorite flower. (ดอกไม้ที่คุณแม่ชอบไงครับ)” ไวโอล่าชอบดอกกุหลาบสีแดง ผมเคยถามว่าทำไม เธอบอกว่าเป็นดอกไม้ดอกแรกที่คริสเตียนมอบให้ตอนออกเดทกัน ตอนนั้นเธอมองว่ามันเห่ยมากกับดอกไม้ชนิดนี้ แต่รู้ตัวอีกทีเธอก็ชอบไอ้ดอกไม้แสนเห่ยนี้ไปซะแล้ว
“Put it down, piggy. (วางลงสิลูกหมู)” วิคเตอร์บอกแฮคเตอร์ที่ยื่นดอกไม้มาข้างหน้าอย่างกับจะเอามาตีพี่ชายตัวเอง
“Say ‘Mommy I love you’. (บอกคุณแม่ซิครับว่าผมรักแม่)” ผมกระซิบบอกเฮคเตอร์ มิชลินเบอร์หนึ่งปล่อยดอกกุหลาบแหมะลงบนฐานแผ่นป้ายหินเหนือหลุมศพที่มีเศษหิมะติดอยู่ แล้วพอเห็นพี่ชายปล่อยแหมะ เจ้าน้องชายก็เลยปล่อยลงบ้างเช่นกัน ผู้คนที่ยืนดูอยู่ส่งเสียงหัวเราะเบาๆ
“งึมมมๆ อึมมมมๆๆๆ / อ๊ะ!” สองแฝดทำท่าโผเข้าไปหาแผ่นหิน ผมกับวิคเตอร์เลยอุ้มทั้งสองเข้าไปใกล้ๆ สองหนุ่มตีแผ่นหินดังแปะๆ และยิ้มเอิ๊กอ้ากกันสองคน ผมยกแขนซ้ายขึ้น ก้มหน้าลงเช็ดน้ำตากับชุดสูทสีดำ พอเห็นว่าแฝดเริ่มนิ่งแล้วก็วางดอกไม้ของตัวเองตามลงไปก่อนจะอุ้มแฝดไปที่หลุมศพของคริสเตียนที่อยู่ข้างกัน
“Dady is here, too. (คุณพ่อก็อยู่นี่นะครับ)”
“ฮึ” เฮคเตอร์แหงนหน้าขึ้นมองผมงงๆ ผมยิ้มขำกับน้ำเสียงที่ทำอย่างกับผู้ใหญ่ ผมยัดดอกไม้ใส่มือเฮคเตอร์ วิคเตอร์ก็ทำแบบนั้น คราวนี้ไม่เสียเวลาเหวี่ยงเล่น กำไว้แปบเดียวสองหนุ่มก็ปล่อยแหมะลงบนฐานป้ายหินทันที แล้วก็ส่งเสียงงึมงำๆ กันสองคนในลำคอ สงสัยสื่อสารกับพ่ออยู่
“Take care twin’s angel for us please. (ดูแลนางฟ้าของแฝดให้พวกเราด้วยนะ)” ผมกระซิบบอกเหนือหลุมศพคริสเตียนพร้อมกับวางดอกกุหลาบลงบนนั้น วิคเตอร์อุ้มแฮคเตอร์ขึ้นเดินนำออกไปก่อน ผมค่อยๆ ลุกขึ้นตาม ยืนมองหลุมศพทั้งสองที่อยู่ใกล้กันด้วยความคิดถึงจับใจ แล้วก็หมุนตัวเดินออกมาเพื่อให้คนอื่นได้วางดอกไม้เช่นกัน
ผมจับสองหนุ่มกลับลงไปในรถเข็น เพื่อจะได้ไม่ต้องปะทะกับอากาศเย็นจัดนาน ก่อนจะเริ่มพิธีฝัง มีหิมะตกลงมาบางๆ ดีที่ว่าตอนนั้นเราทำพิธีอยู่ตรงบริเวณโบสถ์กันอยู่เลยมีที่หลบ ผมไม่ใช่คริสต์ แต่ก็หันไปภาวนากับพระเจ้าในโบสถ์ว่าขอให้หิมะหยุดตกสักแปบเพื่อความสะดวกในการทำพิธี แม้มันจะดูสวยดีที่ฝังศพท่ามกลางหิมะ แต่มันก็ไม่สะดวกเท่าไหร่ ไม่รู้ว่าท่านช่วยหรือหิมะมันตกลงมาแค่นั้น ผ่านไปเกือบสองชั่วโมงมันก็หยุดเอง
“We are going to have new year party, okay? (เราจะมีงานเลี้ยงปีใหม่นะ โอเคมั้ย)” วิคเตอร์หันมาบอก ผมพ่นลมหายใจยาวๆ แล้วพยักหน้า
“But not too much. No alcohol please. (แต่อย่าเยอะไปนะ แล้วก็ไม่มีเหล้าเถอะ)” วิคเตอร์พยักหน้า เขาคงไม่อยากให้บรรยากาศมันเศร้าไปมากกว่านี้ และตอนนี้เพื่อนๆ ทุกคนก็อยู่กันครบ เขาก็คงอยากจะจัดปาร์ตี้ข้ามปี มันเร็วไป แต่พี่ชายที่รู้จักน้องสาวดีอย่างวิคเตอร์ก็บอกว่า ไวโอล่าไม่คิดขัดขวางหรือน้อยใจหรอก ถ้าสื่อสารกันได้ เธอคงบอกให้จัดตามสบายได้เลย
ผมยืนมองคนอื่นๆ ไปวางดอกไม้ไว้อาลัยให้กับไวโอล่าและคริสเตียน ส่วนมากก็เป็นดอกกุหลาบ แล้วก็มีดอกลิลลี่สีขาวปนมาบ้าง เพื่อนสนิทของไวโอล่ากอดคอกันร้องไห้อยู่ตรงหน้าหลุมศพของเธอ คุณลุคที่แม้จะเจ้าอารมณ์ แต่วันนี้ก็มีทีท่าที่สงบลง ผมไม่รู้ว่าตอนเขารู้ข่าวเขามีปฏิกิริยายังไง ก็คงเสียใจตามประสาคนเป็นพ่ออยู่แหละ
“วิคเตอร์ คริสเตียนเขาฝากให้ช่วยบางเรื่องก่อนเขาจะจากไป” ผมพูดขึ้นมาทันทีที่นึกขึ้นได้ วิคเตอร์หันมามองงงๆ
“ไปคุยกันตอนไหน”
“ก่อนเขาจะออกไปจากบ้านพร้อมไวโอล่าสักพัก ตอนที่คุณไม่อยู่”
“มันมีอะไรให้ช่วย” ผมกระแอมคอเบาๆ แล้วค่อยพูด
“คริสเตียนถูกเพื่อนโกงเงินไป เงินอันนั้นเขาตั้งใจทำงานเก็บไว้ให้แฝด เขาพยายามตามหาเพื่อนคนนั้นแล้วทวงเงินคืน แต่ก็ยังไม่สำเร็จ เขาเลยคิดว่าคุณน่าจะช่วยได้” วิคเตอร์ขมวดคิ้ว
“เงินที่มันได้มาจากการขายยาน่ะเหรอ”
“แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ตั้งใจหาเงินเพื่อแฝดนะ เขาบอกว่านอกจากแบ่งให้พ่อเขาใช้แล้ว เขาก็แบ่งให้แฝดด้วย”
“นี่ ฉันไม่ได้จะใส่ร้าย หรือมองมันในแง่ร้ายหรอกนะ เราจะรู้ได้ยังไงว่าเงินนั้นน่ะของมันจริงๆ เกิดมันเป็นเงินที่เป็นปัญหาระหว่างมันกับเพื่อนเอง แต่ใช้ไอ้ลูกหมูมาอ้างเพื่อให้เราช่วยมันได้เงินคืน เราไม่แย่หรอกเหรอ”
“แต่คุณก็น่าจะเห็นแล้วนะว่าคริสเตียนเขาไม่ใช่คนเลวร้ายขนาดนั้น”
“เราก็รู้ในส่วนที่เรารู้ แต่ในสิ่งที่เราไม่รู้ล่ะแมท อีกอย่างนะ เงินนั้นน่ะ ได้มาอย่างผิดกฎหมาย ต่อให้เจตนามันดี ทำเพื่อลูกจริงๆ แต่สิ่งที่ทำให้มันได้เงินมาก็ไม่ถูกต้องอยู่ดี…” ผมไม่ได้รู้สึกโกรธหรือไม่พอใจกับสิ่งที่วิคเตอร์พูด ผมแค่รู้สึกเหมือนโดนกระเทาะเปลือกที่หุ้มความจริงเอาไว้อยู่
“…แต่ผมสัญญากับเขาไว้ว่าเงินนั้นจะเก็บไว้เป็นทุนการศึกษาแฝดอย่างที่เขาตั้งใจ” วิคเตอร์สั่นหัวช้าๆ สีหน้าเขาดูเอือมเล็กน้อย
“เราเลี้ยงไอ้ลูกหมูได้ แค่มรดกจากไวโอล่าก็น่าจะมากกว่าเงินที่คริสเตียนหามาแล้ว ฉันไม่ได้ดูถูก แต่มันคือเรื่องจริง เงินนั้นน่ะมันเป็นเงินอันตราย ต่อให้มันไม่ได้มีเจตนาแอบแฝง เป็นเงินที่ทำเพื่อลูกมันจริงๆ แต่เราก็ไม่ควรไปยุ่ง” ผมคิดได้นะตอนที่คุยกับคริสเตียน แต่ตอนนั้นผมกำลังหวั่นไหวกับความรักที่เขามีให้ลูก ผมเลยตอบตกลงเขาไป
“จะไม่เป็นไรใช่มั้ยถ้าผมผิดสัญญากับเขา”
“มันไม่ลุกขึ้นจากหลุมมาหักคอนายหรอกน่ะ ถ้ามันรักลูกจริง มันต้องเห็นสิว่าไอ้ลูกหมูอยู่กับเราก็ไม่ได้ลำบากอะไรที่จะไม่ใช้เงินมัน” ผมพ่นลมหายใจแล้วพยักหน้ายอมรับ ที่วิคเตอร์ว่าก็จริงหมด พูดเป็นภาษาไทยก็เรียกได้ว่ามันเป็นเงินร้อน จับแล้วไม่เดือดร้อนก็อยู่อย่างไม่สงบร่มเย็นแน่ๆ
“คริสเตียนมันคงอยากมีส่วนร่วมในการดูแลลูกบ้าง ฉันรู้ แต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้…” ผมพยักหน้าเบาๆ วิคเตอร์หันกลับไปมองทางหลุมศพ ทุกคนกำลังยืนคุยกัน บนป้ายหลุมศพมีดอกไม้วางไปจนถึงครึ่งของป้ายหิน
“…แค่มันพยายามปกป้องไวโอล่าจนตายตามไปด้วย แค่นั้นฉันก็นับถือน้ำใจมันมากแล้วล่ะ”
เป็นอีกช่วงเวลาที่ทำให้ผมคลายเศร้าได้เมื่อมีคนรวมตัวกันอยู่เยอะๆ แบบนี้ พวกเราทุกคนช่วยกันทำอาหารและเครื่องดื่มผลไม้สำหรับปาร์ตี้ปีใหม่ที่จัดกันอย่างเรียบง่าย ไม่ได้หวือหวาหรือรื่นเริงใดๆ มีเสียงเพลงอคูสติคเปิดคลอเบาๆ ฟังสบายๆ ไม่รบกวนการพูดคุยของทุกคน เป็นบรรยากาศอบอุ่นที่เกิดขึ้นภายในบ้าน (นอกบ้านจัดไม่ได้ หิมะตก) สองแฝดนอนอยู่บนฟูกที่ประจำของตัวเอง มีเบนเนดิคท์กับอันเดรคอยมาเล่นด้วยเหมือนกับผลัดเวรกันไป สองแฝดดูจะชอบเพื่อนคุณลุงสองคนนี้ เห็นหัวเราะอ้อแอ้อยู่เรื่อยๆ
“อ่านอะไรอยู่น่ะแมท สีหน้าไม่ดีเลย” เอมิลี่ที่นั่งดื่มน้ำพันช์อยู่ข้างๆ ถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง
“อ่านข่าวเด็กอายุสิบสี่ที่เป็นเกย์ แต่โดนเพื่อนรังแกบ่อยๆ จนฆ่าตัวตายน่ะครับ…” ผมระบายลมหายใจเบาๆ พลางวางไอแพดลงบนตัก รู้สึกสงสารเด็กน้อยที่จิตใจอาจไม่สตรองมากพอจึงต้องจบชีวิตตัวเองลง ด้วยความที่ผมเพิ่งผ่านการสูญเสียมา ผมเลยยิ่งรู้สึกดิ่งกับการจากไปของเด็กคนนี้
“…อ่านที่คุณพ่อเขาออกมาเขียนในเฟซบุ๊ค แล้วรู้สึกเสียใจไปกับครอบครัวของเขามาก น้องเป็นเด็กเรียนเก่ง เป็นเด็กกิจกรรม เขาดูมีอนาคตที่ดีน่ะครับ” เอมิลี่มองผมอย่างเข้าใจ
“ฉันถึงคิดว่าโปรเจ็คต์อดัมเป็นโปรเจ็คต์ที่ดีมาก รายได้จากการเข้าชมภาพถ่ายของเขา หักค่าใช้จ่ายแล้ว เขาก็จะยกให้องค์กรการกุศลสำหรับกลุ่ม LGBT หมดเลย” ผมกระตุกยิ้มน้อยๆ
“ผมก็อยากจะช่วยเหลือพวกเขา เพราะผมก็เคยโดนคนพวกนี้ทำร้ายมาก่อน” ผมเคยคิดจะเปิดองค์กรช่วยเหลืออะไรทำนองนี้เหมือนกันนะ แต่ตอนนี้แค่ดูแลแฝดก็น่าจะเหนื่อยมากแล้ว ซึ่งผมได้พิสูจน์มาแล้วว่าผมไม่สามารถทำอะไรสองอย่างและหลายอย่างพร้อมกันได้ ถ้าแฝดโตขึ้นดูแลตัวเองได้ในระดับที่หายห่วง ความคิดนี้อาจจะกลับมาอีกครั้ง
“ยังมีเพศที่สามอีกหลายคนที่ยังโดนคุกคาม โดนทำร้ายอีกมากมาย ฉันไม่เข้าใจเลยว่าจะจงเกลียดจงชังอะไรกันนักหนา”
“ผมก็ไม่เคยเข้าใจ พยายามเข้าใจแล้วแต่ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี…” ผมพ่นลมหายใจ นอกจากน้องผู้ชายอายุสิบสี่คนนี้แล้ว ยังมีเพศอย่างผมอีกหลายคนที่อยู่ทั่วทุกมุมโลกที่อาจจะกำลังเผชิญกับความเลวร้ายของการโดนคุกคามและล้อเลียนนี้อยู่
“…ไวโอล่าเคยบอกผมนะว่าทำยังไงเราก็เปลี่ยนความคิดคนพวกนี้ไม่ได้ ผมก็ไม่คิดเปลี่ยนหรอก และไม่คิดไปยุ่ง แต่ดูคนพวกนี้จะอยากยุ่งกับพวกเราซะเหลือเกิน” เมื่อรู้ตัวว่าไม่ชอบ ทำไมถึงยังอยากจะเข้าไปวุ่นวายกับชีวิตคนอื่นเขานักนะ ปล่อยให้เราใช้ชีวิตกันไปในแบบที่เรามีความสุขไม่ได้เหรอ ถ้าเราไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน แล้วจะมาเป็นเดือดเป็นร้อนกับการเป็นตัวตนของเราทำไมกัน
“ระบบสมองกับระบบจิตใจของพวกนั้นอาจมีการขัดแย้งกันอยู่ละมั้ง” ผมเลิกคิ้วขึ้นแว้บหนึ่ง รู้สึกเหนื่อยและท้อขึ้นมาซะงั้น
“ต่อให้เราเก่งและมีความสามารถมากแค่ไหน แต่หลายคนกลับเลือกที่จะมองว่าเราเป็นอะไรมากกว่าเราทำอะไรได้” ผมพูดด้วยความเศร้าใจ
มันเป็นแบบนั้นจริงๆ นะ มันคือสิ่งที่ยากที่สุดในการคอนโทรลความคิดคนอื่น เพราะขนาดเรายังไม่อยากให้ใครมาคอนโทรลความคิดเราเลย คอมเม้นหยาบคาย คำพูดร้ายๆ ที่มีต่อเพศอย่างผมนั้นไม่เคยหมดไปแม้ว่าเพศอย่างผมหลายๆ คนจะประสบความสำเร็จในชีวิตมากมาย แต่สุดท้ายเขาก็มองว่าเราไม่ใช่ผู้ชายปกติ เราผิดแปลก เราแตกแยก เราไม่ถูกต้องตามธรรมชาติ
“รูปปั้นบางอัน สวยงามมาก สง่างามมาก แบบที่เรียกได้ว่าไร้ที่ติ ปั้นด้วยช่างที่มีฝีมือดีที่สุดของโลก แต่ก็จะต้องมีคนที่บอกว่า สวยแค่ไหน แต่รูปปั้นนี้ก็พูดไม่ได้” ผมแค่นยิ้ม แต่ก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย
“แมท แฝดอึ” เบนเนดิคท์ที่เล่นอยู่กับหลานเงยหน้าขึ้นบอกพลางทำจมูกฟุดฟิดๆ ผมยิ้มขำ วางไอแพดไว้บนโซฟา เลื่อนตัวลงไปจัดการเก็บกวาดให้แฝด
ขอให้เพศอย่างผมทุกคนที่กำลังเผชิญหน้ากับคนเลวร้ายและความเลวร้ายจากคนเหล่านั้นมีความสุขในชีวิตมากพอที่จะเป็นภูมิคุ้มกันต้านมันออกไปจากชีวิตแบบที่ผมมี
เราต้องไม่ให้ใครมาทำลายชีวิตของเราเพียงเพราะคนเหล่านั้นไม่ชอบในสิ่งที่เราเป็นเด็ดขาด
เม้าท์เม้าท์เม้าท์กะขุ่นเจ้
You will be in our memory forever, Viola.
เคลียร์หนังสือเสร็จเรียบร้อย (เหลือรอคนที่ไม่ได้ไปรอบนัดรับติดต่อกลับมาและคนที่หนังสือตีกลับมาหาคนเขียนติดต่อกลับมา) จะกลับมาเขียนพี่แซ็คกับน้องฮุนต่อแล้ว ช่วงก่อนหน้านี้ตอมบ่นในเพจและทวิตบ่อยๆ ว่า ค่อนข้างเครียดกับการแพ็คหนังสือเลยไม่มีสมาธิในการเขียนนิยาย ตอนนี้ดีขึ้นแล้วค่ะ พ้นช่วงเวลารับแจ้งปัญหาแล้ว จะขอกลับมาโฟกัสการเขียนนิยายต่อ ก่อนหน้านี้โฟกัสหนังสือจนไม่อยากหยิบจับทำอะไรเลย ใครรอพี่แซ็คกับน้องฮุนอยู่ จะกลับมาเจอกันแล้วนะคะ พี่แซ็คอาจจะมาวันพรุ่งไม่ก็มะรืน ต้องดูก่อนว่าเขียนเสร็จวันไหน แต่ถ้าเสร็จแล้วจะมาต่อแน่นอนค่ะ และน้องฮุนก็จะตามมาค่า
ส่วนพี่ยักษ์ คนที่ได้รับหนังสือแล้ว ส่วนมากคงอ่านจบไปเรียบร้อย ส่วนใครที่ไม่ได้พรีฯ หนังสือ ในเว็บลงจนจบเรื่องตามปกติเลยนะคะ เว้นตอนพิเศษสิบตอน กับภาคพิเศษหกตอนค่า สำหรับหนังสือพาร์ทนี้ ขอพักก่อนนะคะ ยังไม่เปิดพรีฯ ใดๆ พักกายพักใจแปบ
หัวข้อ: :Love ♥ no boundaries: ตอนพิเศษส่งท้าย บ๊ายบาย [END] 22.09.18 (อ่าน 802188 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก