หัวข้อ: คนละปลายทาง

[มูมู่น้อย]

เศร้าได้ใจ  แงแง

รออ่านต่อๆ  นะพี่กั้ง  สู้ๆ เค้าก็อาจจะมีเหตุผลของเค้า  เราก็มีเหตุผลของเรา 
ยังคงเศร้าได้อีก

[kongkilmania]

  เป็นกำลังใจให้คุณกั้งเหมือนเดิม
รออ่านอยู่นะ ว่าคุณกั้งจะบอกเลิกนัทยังไง   
คงไม่ได้บอกช้าเกินไป จนกลายเป็นว่าเค้ามาบอกเลิกเราก่อน เพราะไปมีใหม่หรอกนะ   
เพราะแค่นี้ก็เกลียดนัทจะตายอยู่แล้ว   :เตะ1: ขออีกซักทีก่อนจากนะนัท

[patee]

อ่านเรื่องนี้แล้ว บอกเลยว่าเหนื่อยและเครียดไปกับคุณกั้งด้วย

สนุกมากนะ  เราได้อะไรหลายๆอย่างจากเรื่องนี้

 ฝากด้วยนะ :เตะ1: :เตะ1: :เตะ1:

[MeepadA]

เลิกกันเสียทีก้อดี  อยู่ไปก้อมีแต่ช้ำใจเปล่าๆ

เป็นกำลังใจให้นะครับ  ขอให้มีความสุขมากๆ   

[Mp_qM]

อ๊า  มาต่อไวไวนะคร๊าบบบบบบบบบบบ

จาจบแล้วนี่นา

[kongkilmania]

   คุณกั้งหายไปไหน (อีกแล้ว)

   แอบมายกเค้าซะเลย   

[FC_PAN]

มาให้กำลังใจคุณกั้ง   

[kongkilmania]

หายไปนานแล้วนะ      คุณกั้งกลับมาเหอะ

แฟนคลับให้อภัยแล้ว   

   รีบหนีก่อน     เด๋วโดนตื๊บ....

[patee]

ยังไม่มาต่ออีกเหรอ

[kongkilmania]

  มาตามทุกวันอังคาร
ถ้าอังคารหน้ายังต้องมาตามเพราะไร้วี่แววคุณกั้ง จะทำไงดีเนี่ย   

[oaw_eang]

คนเขียนเรื่องหายศีรษะไปไหนน้อ

เด๋วไปตามมาก่อน อิอิ

[jeep89]

ยู้หู้!!!คนแต่งอยู่หน่ายมาต่อด่วนเลยนะค่า
คนอ่านคิดถึง...

[oaw_eang]

เด๋ว พรุ่งนี้ เจ้ถามให้  รับรองว่าจะด่าแทนน้องๆ ทุกคนเลย

ชิส์  เด๋วจะมอมเหล้าให้เข็ด

[Poes]

อิเจ้ จะมอมเหล้าพี่กั้งแล้วตีฉิ่งหรอจ๊ะ  กรี๊ดดดดดดดดดดดดด รีบวิ่งออกไป  ก่อนโดนบาทาเจ้




เป็นกำลังใจให้จ้า  สู้ๆ

[oaw_eang]

เข้ามาตอบคำถามคาใจคร่า

พี่กั๊งบอกว่า..."อ้าว! ฉันนึกว่าเล้าฯ ปิดตัวไปแล้ว  เอ๊ะ! ยังเปิดอยู่หรอกเรอะ  ไม่ยักกะรู้"


me// 

[fc_fic]

 

[kongkilmania]

  
 
คุณกั้งงงงงง   
ป๊าดโธ่  อ้ายเราก็นึกว่างานยุ่ง หรือไม่ก็หลงทางอยู่แถวอตก   
ถ้าเจ๊สองไม่ไปตาม ก็คงไม่ได้เข้าเล้าถาวรเลยมั๊งเนี่ย   
รีบกลับเข้าเล้าด่วนๆๆ   
ลูกเป็ดทั้งหลายรออยู่   

[THIP]

กรรมเวร บอกคุณกั้งมาต่อเถอะ ใกล้จะจบแล้วนิ 

[kongkilmania]

  ถ้าจะรบกวนเจ๊สองไปตามคุณกั้งกลับมาทีได้ไม๊เคอะ
  เอาดอกไม้มาให้คุณเจ๊ด้วย
ถือว่ารับปากแล้วเนาะ  มัดมือชกซะเลย

[yuttaya]

มาแว้วววววว................ต้องขออภัยที่ด่วนสรุปเอาเองว่าบอร์ดปิดไปแร้ว...........ต้องขอบคุณอิน้องบุญมี (เจ๊สองของทุกคน) ที่อุตส่าห์ไขข้อข้องใจให้ทราบ ไม่งั้น คนละปลายทาง คงจบแบบค้างๆคา..........สำหรับตอนนี้ก็เป็นตอนรองสุดท้าย.........ครั้งหน้ารับรองจบแน่นอนครับ..........have fun na ja



                 ให้ตายสิ.........หลังจากที่ผมผ่านได้ช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดไปแล้ว โดยการโทรศัพท์ไปร้องไห้คร่ำครวญกับคนอื่นเป็นวรรคเป็นเวร จนน้ำตาหยาดสุดท้ายแห้งเหือดไป.......สุดท้ายนัทก็เพิ่งจะมาคิดได้ว่ามีคนคนหนึ่งกำลังรอคอยเค้าอยู่ด้วยความเป็นทุกข์ใจ......ให้มันได้อย่างนี้สิ....

                 “ฮัลโหล”........ผมรับสายด้วยน้ำเสียงที่เหนื่อยอ่อนเจือกลิ่นแอกอฮอล์จางๆ พลางเหลือบตาไปมองที่กับข้าวบนโต๊ะซึ่งถูกวางทิ้งเอาไว้จนเย็นชืดน่ารังเกียจ..........

                 “พี่กั้ง.......คืนนี้นัทจะนอนที่ชมรมนะ ไม่ต้องรอ”...........ผมขบริมฝีปากเบาๆอย่างขมขื่น.........ป่วยการที่จะต่อว่าหรือทวงถามถึงความห่วงใยจากคนแบบเค้า.........

                 “อือ”.............ถ้าไม่ต้องกลับมาเลยคงจะดีมาก ผมจะได้ตื่นจากฝันร้ายนี่ซะที............แต่กระเป๋าของเค้าก็ยังถูกทิ้งเอาไว้ที่นี่........ถ้างั้นก็คงช่วยไม่ได้สินะ.........

                 “พี่กั้งกำลังกินเหล้าอยู่เหรอ”..........นัทยังทำเป็นเสียงใสไม่รู้ไม่ชี้...........ผมละเกลียดจริงๆ...........อันที่จริงเค้าก็เป็นแบบนี้มาตลอดนั่นแหล่ะ.........ขี้ขลาดจนเกินกว่าที่จะกล้าพูดอะไรออกมาตรงๆ........ผมอยากตะโกนใส่หน้าเค้าเหลือเกินว่า “โตเป็นผู้ใหญ่ซะที รู้จักรับผิดชอบซะมั่ง”.........

                 “อือ.........แล้วพรุ่งนี้จะให้ไปรับหรือเปล่า”........ผมกลั้นใจถามออกไปทั้งที่ใจนั้นเหนื่อยหน่ายเต็มประดา..........

                 “เอาไว้จะโทรมาบอกอีกทีละกัน”...........

                 
                 หลังจากที่พูดคุยกันอีกสองสามคำ นัทก็วางสายไป.........จึงผมกลับเข้ามาอยู่กับความเงียบเพียงลำพังอีกครั้งหนึ่ง............ในใจคิดจินตนาการไปร้อยแปด...........เค้ากำลังทำอะไรอยู่กับใครนะ...........ก็ไม่ได้หึงหวงหรอกนะ.........แค่อยากรู้อยากเห็นเฉกเช่นมนุษย์เดินดินคนหนึ่งเท่านั้นแหล่ะ.........

                 นาทีนี้ผมเปรียบเสมือนคนที่เพิ่งก้าวผ่านความยากลำบากนานัปการก่อนที่จะเข้าสู่การตรัสรู้..........และตอนนี้ผมก็สัมผัสกับความรู้สึกของการตรัสรู้นั้นแล้ว........ความรู้สึกของผมจึงว่างเปล่า ไม่ทุกข์และไม่สุข.........การตรัสรู้รูนั้นมีหลายระดับ.......เพียงแค่การ get ในเรื่องใดเรื่องหนึ่งท่านก็ว่าเป็นการตรัสรู้........ถึงแม้จะเปรียบไม่ได้กับการตรัสรู้อันยิ่งใหญ่ของพระพุทธองค์ก็ตามที........แต่ผมก็ตรัสรู้หรือได้รู้แจ้งในเรื่องๆหนึ่ง.........ผมรู้แจ้งแล้วว่าการอยู่กับคนๆนี้รังแต่จะนำมาซึ่งความทุกข์ เมื่อเหตุแห่งทุกข์เกิดขึ้นที่ใด ก็ต้องดับที่ตัวเหตุนั้น..........ความห่วงหาอาลัยที่ผมเคยมีต่อเค้าจึงมลายหายสิ้นไปเหลือเพียงความว่างเปล่า...........นี่เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกว่าผมได้หลุดพ้นจากพันธนาการของตัวเองจากนัทแล้วจริงๆ.............



                  แม้ว่าจะผ่านการตัดสินใจครั้งสำคัญในชีวิตไปแล้ว….แต่ควันหลงของความรู้สึกอันแสนเจ็บปวดนั้นก็ยังคงลอยกรุ่นอบอวลอยู่ภายในห้วงคำนึง...........ผมจึงตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของวันใหม่อย่างอ่อนเพลีย.........หน้าที่ที่เหลืออยู่ในช่วงสุดท้ายนี้ก็คือการส่งเค้ากลับไปให้ถึงฝั่งอย่างปลอดภัย..........ไม่มีคำต่อว่าและไม่มีคำชี้แจงซ้ำซากที่ได้เคยพูดไปแล้ว.........จบก็คือจบ..........นั่นล่ะคือสิ่งที่ผมได้เตรียมเอาไว้คอยต้อนรับนัทในเช้าวันนี้.......

                  ผมลงมือทำกับข้าวครั้งสุดท้ายอย่างบรรจง...........ของที่นัทเคยชอบ..........เค้าจะกินหรือไม่กินมันก็เรื่องของเค้า........ผมแค่อยากจะทำเป็นครั้งสุดท้ายเพราะไม่ชอบให้อะไรต่ออะไรจบลงแบบไม่สวย................

                 หลังจากที่ทำกับข้าวเสร็จแล้วผมจึงอาบน้ำและแต่งตัวอย่างใจเย็น...............เก็บกวาดของทุกอย่างที่เป็นของนัทใส่กระเป๋าคืนไปให้หมด.........เค้าคงพอจะเดาออกอยู่หรอกมั้งว่าเค้าจะเจอกับอะไรในวันนี้.......ก็เค้าไม่ได้โง่นี่.........อุตส่าห์ร่ำเรียนจนได้เป็นหมอเป็นหมากับเค้าทั้งคน........เรื่องแค่นี้ชิวชิว.......

                 “พี่กั้งมารับที่ชมรมหน่อยสิ”...........ผมเหลือบไปมองนาฬิกาบอกเวลาสิบโมง........กับข้าวเริ่มเย็นชืดอีกครั้งเหมือนความรักของเราที่เย็นชืดพอๆกัน............สายขนาดนี้เค้าคงกินข้าวมาแล้ว

                  ผมฉวยกุญแจรถเดินลงลิฟท์ไป............แม้จะปลอดโปร่งใจกว่าเมื่อคืนแต่ลึกๆก็ยังรู้สึกว่ามีอะไรกวนใจอยู่หน่อยๆ............คงเป็นเพราะระหว่างเรามันยังไม่ปิดฉากลงซะทีนั่นเอง..........ผมมักเป็นคนใจร้อนเสมอ....... ถ้าอยากทำอะไรต้องทำเดี๋ยวนั้น...........ถ้าจะเลิกก็ต้องเลิกเดี๋ยวนั้น.........แต่ในความเป็นจริงแล้วก็จะยากที่จะให้อะไรต่ออะไรมันเป็นไปอย่างที่ใจเราต้องการ.........ผมอาจจะพูดเค้าแบบง่ายๆว่า “เฮ้ นี่แนะนัท........พี่อยากจะเลิกกับเธอ.......เก็บข้าวๆของๆเธอและก็รีบไปจากชีวิตพี่ซะ”......อิอิ......คงแสบสันต์น่าดูเนอะ........อย่างน้อยๆเค้าเป็นคนที่ผมเคยรัก และเค้าก็เป็นมนุษย์คนหนึ่ง ทำอะไรก็ควรจะให้เกีรยติเค้าบ้างสิจริงมั้ย (ถึงเค้าจะเคยทำกับผมเอาไว้มากมายกว่านี้ก็เถอะ).........

                  “พี่กั้งมีรูปนัทได้ไง เฮอะๆ”..........นัททักเมื่อเห็นผมเปิดกระเป๋าสตางค์เพื่อหยิบคีย์การ์ดเข้าประตูหอพัก.......

                  “พี่เคยขอนัทแล้ว นัทก็บอกเองว่าให้พี่จำไม่ได้เหรอ”.........ผมถามเพื่อฟื้นความจำให้นัท........รูปถ่ายชุดครุยติดใบทรานสคริปต์ของนัทใบนี้ผมเคยได้มาเมื่อนานมาแล้ว........รวมทั้งได้เอาไปอวดที่บ้านอย่างภูมิอกภูมิใจว่ามีแฟนเป็นหมอเป็นหมาซะด้วย มันเป็นการพยายามลบปมอย่างหนึ่งที่ผมต้องการพิสูจน์ให้คนในครอบครัวเห็นว่า ถึงผมจะเป็นเกย์แต่ผมก็จะทำตัวเยี่ยงกุลเกย์ที่ดี มีแฟนที่ดีไม่ส่ำสอนมั่วกามา แต่สุดท้ายก็ไปไม่รอด เฮ้อเวรกรรมแท้ๆ........ผมเคยเล่าให้นัทฟังแล้วแต่เค้าคงลืม........กระทั่งตัวผมเองยังลืมว่ามีรูปเค้าอยู่ในกระเป๋าตอนนี้.........

                  “เฮ้ย นัทไม่เคยให้.........ขอคืนนะ”.........นัทหยิบเอากระเป๋าสตางค์ไปจากมือผมพร้อมกับควักเอารูปใบนั้นออกมา........ทำยังกะผมจะเอารูปของเค้าไปทำไม่ดีไม่ร้ายงั้นแหล่ะ........อันที่จริงผมมีรูปของนัทในแลปทอปก็ตั้งพะเรอ......บางส่วน เค้าเป็นคนเอามาให้ผมเองด้วยซ้ำ..........อยากจะเอาคืนก็เอาไปเลย.......เดี๋ยวจะลบรูปในแลปทอปให้หมดเลยคอยดู ผมแอบเเช่งชักในใจ...........



                  “กับข้าวเยอะแยะเลย........ห่อไปกินด้วยได้มั้ย”..........นัททำท่าทางตื่นเต้นเมื่อเห็นกับข้าวถูกวางไว้บนโต๊ะอย่างซังกะตาย...........

                   “เอาสิ” ผมตอบแบบเนือยๆไม่ได้กะลีกุจอทำตามที่เค้าต้องการ..........ถ้าอยากจะงกกินนักละก็ ห่อใส่กล่องไปเองก็แล้วกัน...........

                   เมื่อเห็นว่าผมไม่ได้มีท่าทีตอบสนองตามที่เค้าต้องการ นัทจึงเพียงแต่ กินนั่นคำนี่คำแล้วเลี่ยงไปอาบน้ำแต่งตัว.........ผมไม่รู้ว่าเค้าคิดอะไรอยู่...........แต่ที่แน่ๆผมปฏิบัติต่อเค้าอย่างเฉยชาไม่มีเยื่อใย..........ก็มันสมควรที่จะเป็นแบบนี้แล้วไม่ใช่เหรอ............


                   คุณเคยได้ยินเรื่องราวเกี่ยวกับวัวที่กำลังจะโดนเอาไปเชือดที่โรงฆ่าสัตว์มั้ยล่ะ...........แม้ไม่มีใครบอกมันว่ามันกำลังจะถูกนำไปฆ่า.........แต่มันก็สามารถรับรู้ได้เองโดยสัญชาตญาณ.......มันจึงได้พยายามดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอดจากเงื้อมมือมัจจุราช ทั้ง ดิ้นรนตะเกียกตะกายและกรีดร้องอย่างน่าเวทนา.........นัทเองก็คงไม่ต่างจากวัวตัวนั้น..........หากแต่เค้าพยายามใจดีสู้เสือและเก็บซ่อนมันเอาไว้ข้างในเท่านั้น.......
นัทชวนผมคุยนั้นคุยนี่อย่างร่าเริงผิดปกติมาตลอดทาง...........ผมฟังบ้างไม่ฟังบ้างตามแต่ช่วงไหนจะเรียกสติกลับมาจากภวังค์ได้ทัน........ลึกๆลงไปในแววตาของนัทมีความหวาดหวั่นปรากฏอยู่.......เค้าคงกำลังรอฟังว่าผมจะพูดอะไรออกมา............แต่ผมจังไม่พูด ปล่อยให้เค้าทรมานรอคอยนาทีแห่งการประหารต่อไป...........เอาไว้พูดตอนใกล้จะถึงแพร่ดีกว่า........ขืนพูดตั้งแต่ขึ้นรถมา มีหวังได้นั่งอึดอัดไปนานนับชั่วโมงแน่ๆ..........

                  “พี่กั้งแวะให้นัทซื้อของที่บิ๊กซีก่อนได้มั้ย”........นัทเอ่ยปากขึ้นมาเมื่อเรากำลังเข้าเขตลำปาง.......ดูเค้ารีแลกซ์มาขึ้นกว่าเดิมหลังจากที่เรานั่งรถมาร่วมชั่วโมง และผมก็ไม่ได้เอื้อนเอ่ยคำต่อว่าใดๆออกมาเหมือนเคย นอกจากทำหน้าตาเฉยๆไม่รู้ร้อนหนาว............คงกำลังจะคิดว่าตัวเองจะรอดแล้วมั้ง.......อิอิ.........


                  ผมเดินเข็นตามหลังให้นัทเลือกซื้อของ..........เค้าชี้ชวนผมให้ดูนั่นนี่อย่างออกนอกหน้า..........ผมแอบมองด้วยความระอาใจอยู่เงียบๆแต่ไม่ได้พูดอะไร นอกจากพยักหน้าหรือพูดเออๆออๆไปตามเรื่องตามราว...........แน่ล่ะพฤติกรรมแบบนี้ไม่ใช่พฤติกรรมปกติที่นัทเคยทำ............ปกติหากเราสองคนได้มีโอกาสมาเดินชอบปิ้งแบบนี้ นัทจะต้องพยายามรักษาระยะห่างจากผมเสมอ.........ผิดกับคราวนี้.......ซึ่งไม่ต้องบอกก็คงพอจะรู้ว่าเพราะอะไร...........

                 
                   ทำไมเวลาแต่ละนาทีมันถึงได้ผ่านไปอย่างเชื่องช้าอย่างนี้นะ.........เมื่อก่อนผมเคยนึกอยากให้เวลาหมุนลงให้ช้ากว่านี้เวลาที่เราสองคนอยู่ด้วยกัน...........แต่ดูตอนนี้สิ ผมกลับคิดและรู้สึกไปในทางตรงกันข้าม.........ไม่น่าเชื่อว่าคนบางคนจะสามารถเปลี่ยนความรู้สึกได้ในแค่ชั่วข้ามคืน........มันไม่นาจะเป็นไปได้..........หากอธิบายโดยใช้ตรรกะแล้ว มันก็คงจะเป็นเพราะว่าผมทนมาจนเกินพอแล้วนั่นเอง..........เสมือนน้ำในอ่างที่น้ำดีคือความรัก ถูกแทนที่ด้วยน้ำเสียคือความไม่รักทีละน้อยๆ นานวันเข้าก็กลายเป็นน้ำเสียหรือความไม่รัก.........วันนี้คงเป็นน้ำเสียแก้วสุดท้ายที่ถูกเทลงมาแทนที่น้ำดีกระมัง............

                   
                    รถเคลื่อนออกจากลำปางมาได้ระยะหนึ่งหลังจากที่เราใช้เวลาซื้อของไปเกือบร่วมชั่วโมง .........อีกไม่ถึงชั่วโมงเราก็คงจะเข้าถึงแพร่.........ผมกำลังหาจังวะที่จะพูดในสิ่งที่อยากจะพูด.........แต่ดูเหมือนนัทจะไม่เปิดช่องให้ผมได้มีโอกาสพูดเลย..........จนในที่สุดโอกาสก็มาถึง เมื่อนัทหมดหัวข้อสนทนาลงชั่วขณะ.............บรรยากาศในรถเงียบและชวนให้รู้สึกอึดอัดอย่างน่าประหลาด..............

                   “นัท........พี่ว่าเราสองคนคงไปด้วยกันไม่ได้หรอก”...............แป่ว...........ผมพูดออกมาได้ในที่สุด.......นัทนิ่งเงียบไปจนดูน่าตกใจ............หวังว่าคราวนี้เค้าคงไม่บีบน้ำตาอีกแล้วนะ...........แต่ถึงบีบน้ำตายังไงผมก็ไม่มีวันใจอ่อนให้หรอก.............

[oaw_eang]

กรีดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ซาหลบ

ดีใจจนเม้นต์ไม่ออก


ปล.  “นัท........พี่ว่าเราสองคนคงไปด้วยกันไม่ได้หรอก”...............  ชนะเริ้ดดดดดดดดดดดดดดดด คะคุณพี่สาลี่ 

[น้ำค้าง]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ดีใจสุดขีด เมื่อได้ยินคำนี้ 

เย้ เย๊ จุดประทัดฉลองชัยชนะ

[fc_fic]

  มาต่อแล้ว 

[มูมู่น้อย]

โอวว  มาซะที  คำนี้ที่รอคอย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (ช่วยชาวบ้านกรี๊ด)

ตอนหน้าตอนจบ  คงให้เลิกแน่เน้อ  รอมาทั้งเรื่องเลยคุณพี่ อิอิ

[kongkilmania]

  หลังจากทนอึดอัด เครียด จนผมหงอกไปหลายเส้น
ในที่สุดคุณกั้งก็เอ่ยคำนี้ที่เรารอคอยออกมาซักที   
 
 

[patee]

ดีใจที่คุณกั้ง ทำใจได้ซะที

เป็นลูกไล่ นัท มานานแล้ว

เป็นตัวของตัวเองซะทีนะ

[yuttaya]

มีแต่คนคิดว่าสมควรจะเลิกนานแล้ว.....มันทำให้ผมรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองก็หลงโง่มาตั้งนานจริงๆนั่น
แหล่ะ........แต่อย่างว่าล่ะ ความรักมันทำให้คนเราตาบอดไปได้เสมอ.....ยังไงผมก็ยังคิดว่าความรักครั้งนี้เป็นบทเรียนที่ทำให้เราเข้าใจชีวิตและเรียนรู้ที่จะใช้ชีวิตในวันที่เหลืออยู่ได้ดีขึ้น......ถึงจะย้อนเวลากลับไปได้ ผมก็ยังยินดีและเต็มใจที่จะรับชะตากรรมแบบเดิมอีกครั้ง....แม้จะเจ็บแต่มันก็เป็นความทรงจำที่ยากจะลืมเลือนจริงๆ

[nana]

 :L2:มาให้กำลังใจ


 

[kongkilmania]

  มาเป็นกำลังใจให้คุณกั้ง
นี่ดีนะ ที่เรารู้อยู่แล้ว ว่าเรื่องมานเป็นอดีตไปแล้ว (ขนาดรู้ยังอินซ้า... )
ถ้าเป็นreality ชีวิตรักคุณกั้ง
รับรองลูกเป็ดทั้งหลาย อ่านไป    ไปแน่ๆเลย

[THIP]

ฮิ้วววววว   
เลิกกันซะที