จบแล้ววววว เป็นเรื่องที่หนักอีกเรื่องหนึ่ง แต่สนุกมากๆ
อดคิดไม่ได้ว่าทุกอย่าเริ่มจากรักของนางกาลี รักของนางเป็นรักที่เห็นแก่ตัว อยากได้มาครอบครอง
นางได้โอกาสนั้นแล้วตั้งแต่ในอดีต แต่เป็นนางเองที่ทำลายความรักนั้นด้วยตนนางเอง
จะตามไขว่คว้ารักนั้นคืนมาก็สายไปเสียแล้ว แต่ยังคงโลภอยากได้กลับมาครอบครอง
แม้จะทำให้ทุกฝ่ายต้องเจ็บปวดก็ตาม อย่างกรณีของตรินทร์ นางก็เลือกที่จะทิ้งรักนั้นทันทีที่เจอภินทร์
ทำให้คิดว่านางไม่สมควรได้รับความรักจากใครเลย สมแล้วที่นางยังต้องเจ็บปวดอย่างนี้ต่อไป
ตอนจบ ถึง ตรินทร์กับโฆจะได้อยู่ด้วยกันแต่ก็ต้องแลกมาด้วยการเสียสละของภัทรกับภินทร์ เฮ้อ ยังไงเรื่องมันก็เศร้า
ยังแอบสงสัย ถ้าไม่ใช่มหินทรา ที่ล่อลวงให้นางพะเตรียงฆ่าและสร้างมลทินให้องค์ภังคียะด้วยไข่พลำก่อนที่จะสลายไป
แล้วใครกันล่ะทีเป็นคนล่อลวงนาง ส่งผลให้กลายเป็นโศกนาฏกรรมความรักเช่นนี้ หรือมหินทราจะมีร่างแฝง (พลำอีกตน)
โอ๊ย....คิดไปได้ไม่ไหวๆ คนเขียนช่วยเฉลยได้ไหมคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ