หัวข้อ: "รัก........เชิญครับ" จบแล้วค่ะ ย้ายได้เลย >>> รายละเอียดเปิดจองหนังสือ {20/7/55} ByAeaw

[badcow]

รอ ร๊อ รอ
อีกสามตอนจะจบแล้วใช่ป่าวครับ

[Ugly Ducky]

กลับมาอ่านอีกครั้งหลัง รอมาม่าหมดถ้วยยยยย
ค่อยยังชั่วหน่อย แต่ถ้ามีอีก จะบอกว่า คนแต่ง ใจร้ายมากกกกกก

[Y2Y]

ตอนที่ 26 โปรดระวัง ฟ้าฝนคะนอง และ....ลมพายุ....หึง

ความว่างเปล่าที่มือสัมผัสได้ ในยามที่ต้องการเรือนกายหอมเข้ามากอดรับอรุณ ส่งผลให้เปลือกตาที่เคยหนักกลับเบาหวิวขึ้นมาทันที ตาคู่คมหวานกระพริบถี่ ราวกับย้ำว่าสิ่งที่เห็นเป็นความจริง ข้างกายไร้คนที่เคยอยู่ในอ้อมกอดมาทั้งคืน ห้องกว้างไร้เงาร่างกายที่คุ้นตา มีเพียงกลิ่นหอมจางๆ ที่สัมผัสได้

ภาคีปล่อยมือทั้งสองให้ตกอยู่ข้างตัว คล้ายกับว่าโลกมันถล่มมาตรงหน้า ไม่สิ มันมากกว่านั้น มากจนเขาไม่อยากจะหายใจต่อไป

เมื่อคืนมันคืออะไร?

มันคืออะไร?

คำหวานที่บอก คำสัญญาที่ให้ ความรักที่ได้รับรู้ มันคือความฝันอีกหรือไง ความฝันแสนหวานของยามค่ำคืน พอลืมตาตื่นขึ้นมา ฝันแสนหวานนั้นก็เลือนหาย มีเพียงความว่างเปล่าเหลือไว้เป็นความจริง

สีฟ้าทิ้งเขาไปอีกแล้วใช่ไหม....

คำรักที่ให้ไว้เมื่อค่ำคืนคือคำหลอกลวงหรือไง?

คำลวงหลอกล่อให้หลงใหล

กลิ่นกายหอมยังคงติดค้างอยู่บนเตียงนุ่ม หมอนใบใหญ่ยังได้ได้กลิ่นกายที่คุ้นเคย จนต้องเอื้อมคว้าเอามากอดแทนร่างที่หนีจากไป ภาคีซุกซบใบหน้าที่เหมือนจะรื้อน้ำตาบนหมอนนุ่ม ราวกับจะย้ำบอกตัวเองว่าเมื่อคืนไม่ใช่ความฝัน สีฟ้าอยู่กับเขา ฝากคำรัก บอกความหมายลึกซึ้งถึงความรู้สึกที่มากมาย และคำสัญญาแสนหวานไว้กับเขา ทำให้เขามั่นใจว่าพรุ่งนี้ เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมายังคงจะมีคนรักอยู่ในอ้อมกอด

แล้วมันคืออะไร.....

อ้อมกอดที่เดียวดาย เตียงนอนที่ว่างเปล่า ห้องกว้างที่ร้างไร้ ไม่รู้ว่าจะต้องเจ็บกับความรู้สึกที่ถูกทอดทิ้งไปอีกกี่ครั้ง หรือจะต้องพยายามอีกสักกี่หน หรือจะต้องเสียงน้ำตามากเท่าไหร่ เรื่องระหว่างเขากับสีฟ้าจึงจะเป็นความจริงเสียที ไม่ใช่ค่ำคืนคือความฝันแสนหวาน แต่ตอนเช้ากลับเป็นความจริงแสนเจ็บปวด

ภาคีกอดหมอนไว้แนบอก หัวใจไร้เรี่ยวแรง  เขาอยากร้องไห้กับความจริงที่กำลังเผชิญอยู่ น้ำตามันไหลเองง่ายๆ ทั้งที่เขาไม่ใช่คนอ่อนแอ แต่เขากำลังร้องไห้กับความปวดร้าวที่กลับมาเกาะกิน

.

.

.

.

.

.


................ครืด..................







ประตูห้องน้ำถูกเลื่อนเปิด ร่างกายขาวสะอาดตาที่มีเพียงผ้าพันขนหนูพันส่วนล่าง เรือนกายหอมกรุ่นก้าวออกมา เดินไปยังเตียงนอนกว้าง ก่อนจะย่อตัวลงนั่งกับพื้นตรงหน้าคนที่นอนกอดหมอนอยู่ หน้าคมฝังแน่นกับเนื้อหมอน

สีฟ้าเป็นห่วงคนตรงหน้า ภาคีเป็นอะไร? แว่วว่าได้ยินเสียงสะอื้นเบาบางหลุดลอดออกมา

“เป็นอะไรติน ปวดท้องเหรอ ไปหาหมอไหม” มือเรียวแตะที่ไหล่ไหวสะท้าน นึกเป็นห่วง เมื่อเดินออกมาจากห้องน้ำ สีฟ้าเห็นภาคีนอนตัวงอกอดหมอนไว้แน่น

เสียงหวานที่ไถ่ถามอยู่ใกล้ๆ และมือเย็นชื้นที่แตะต้อง เรียกให้คนอ่อนแอเงยหน้าขึ้นจากใบหมอน หน่วยตารื้นน้ำตากระพริบถี่ มองใบหน้าที่อยู่ใกล้แค่คืบ แล้วค่อยๆ เคลื่อนตัวขึ้นนั่ง ก่อนคว้าร่างบางเข้ามากอดเพียงเบา ก่อนจะรัดแน่นขึ้นในวินาทีต่อมา ราวกับกลัวว่าร่างที่โอบกอดนี้จะปลิวหายไปลับตา

“ ลม” เสียงสั่นเครือฟ้องถึงความอ่อนไหวที่ปล่อยออกมาเป็นหน่วยน้ำตา เรียกชื่อคนในอ้อมแขนแผ่วเบา

“ตินเป็นอะไร  ร้องไห้ทำไม”  สีฟ้าตกใจไม่น้อยที่เห็นสภาพของภาคี  อ้อมแขนที่กอดเขาไว้แน่นติดจะสั่นไหว แรงกระชับรัดแน่นยิ่งกว่าครั้งไหนๆ

“ลม” ที่เขากอดอยู่นี้คือสีฟ้าจริงๆ ใช่ไหม  ผิวเนื้อเย็นชื้นที่สัมผัสได้คือสีฟ้าจริงๆ  สีฟ้าไม่ได้ทิ้งเขาไปเหมือนที่นึกกลัว เมื่อตื่นลืมตามาแล้วไม่เห็น

“ติน....ดะ...ดะ...เดี๋ยวก่อนติน เป็นอะไรไป”  สีฟ้ายังคงงงกับท่าทางของภาคี แต่ก็ยังยอมที่จะตกอยู่ในวงแขนของอีกฝ่าย แม้จะรู้สึกอึดอัดเพราะโดนรัดแน่นแทบหายใจไม่ออก

ถูกภาคีกอดรัดมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ไม่มีครั้งไหนเลยที่จะทำให้เขาเจ็บเนื้อตัวมากขนาดนี้ มันปวดเหมือนเนื้อตัวจะแหลก

“ตินนึกว่าลมทิ้งตินไปอีกแล้ว  ตื่นมาแล้วไม่เจอลม  ตินกลัว  กลัวลมจะทิ้งติน”  เจ้าตัวพร่ำบอกสิ่งที่หวาดหวั่นอยู่ข้างใน

“สัญญาแล้วว่าจะไม่ไปไหนอีก ไม่หนีไปไหนแล้วคราวนี้”  สีฟ้าพอจะเข้าใจแล้วล่ะ ว่าอะไรเป็นสาเหตุที่ทำให้ภาคีตกอยู่ในสภาพเด็กน้อยขี้แย ที่แท้ก็กลัวเขาจะหนีไปนี้เอง

“ตินเชื่อลมได้ใช่ไหม”  ถามออกไปแล้ว ภาคีก็นึกกลัวจะทำให้คนถูกถามโกรธ  แต่สีฟ้าก็เพียงยิ้มให้เขา เป็นรอยยิ้มที่สว่างไสวในใจของเขาเสมอมา

“ได้สิ ลมสัญญากับตินไปแล้ว ไม่ผิดสัญญาหรอก”  สีฟ้าย้ำเสียงหนัก สองมือดันร่างแกร่งให้ถอนอ้อมกอดออก

ตอนนี้สองสายตามองสบกันอย่างหวานซึ้ง แทนคำรักที่ไม่ได้ถูกขานออกมาให้รับรู้ หากแต่ก็รู้กันอยู่ข้างในว่าต่างฝ่ายต่างก็รักกันมากแค่ไหน

คำรักที่แท้จริงก็คงเหมือนสายตาที่สบประสานบอกความรู้สึกที่เอ่อล้น  

“ขอบคุณนะครับ ขอบคุณที่จะไม่ทิ้งไปตินไปไหนอีก ขอบคุณ.......” ปากหยักยังคิดจะถ่ายทอดความรู้สึกขอบคุณที่มากล้นออกมาให้คนที่เขารักได้รับรู้ แต่ก็ถูกขัดจังหวะปลายนิ้วสวยที่แตะต้องริมฝีปาก ไม่ให้เอื้อนเอ่ยคำใดออกมา

“พอแล้ว ลมรู้แล้ว แต่ตอนนี้ตินไปอาบน้ำก่อนได้ไหม ลมต้องกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านอีกนะ ให้เวลา 10 นาที ถ้าเกิน ลมจะขับรถกลับไปเองนะ”

“ครับๆ ตินจะไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้แหละครับ รอตินแป๊บนะครับ”  ภาคีเปลี่ยนโหมดเศร้าเป็นร่าเริงทันที แล้วร่างเปลือยเปล่าท่อนบนและมีเพียงบ็อกเซ่อร์ตัวเดียวห่อหุ้มท่อนล่าง  ก็กระโจนลงจากเตียง ช่วงเท้ายาวๆ ก้าวไปยังห้องน้ำโดยเร็ว  และเหมือนเจ้าตัวจะนึกอะไรขึ้นมาได้เมื่อมาหยุดอยู่ตรงประตูห้องน้ำพอดี

“อาบน้ำอีกรอบไหมครับ” แต่แล้วก็ต้องเจอเข้ากับท่าท้าวสะเอว ตาเรียวจ้องอย่างประเมินโทษ

“อย่าคิดเชียวนะ”

เสียงขุ่นดังมาพร้อมกับใบหน้าที่เอาจริง จำต้องถอยเข้าไปในห้องน้ำอย่างผิดหวัง


สีฟ้ามองประตูห้องน้ำที่เลื่อนปิดเข้าหากัน ก่อนผ่อนลมหายใจออกช้าๆ นี่เขาทำให้ภาคีอ่อนแอได้มากมายขนาดนี้เลยหรือไง

ร้องไห้เหมือนเด็กที่ถูกทิ้ง

“...ขอโทษนะติน ขอโทษที่ลมทำให้ตินอยู่กับความไม่แน่นอนของลมมาตลอด  ลมสัญญา ต่อไปนี้ลมจะเข้มแข็ง จะไม่อ่อนแอแล้วทิ้งตินไปไหนอีกแล้ว ต่อให้ต้องเจออะไร ลมก็จะเข้มแข็ง เข้มแข็งเพื่อความรักของเราสองคน....”

เขาไม่ได้หวังให้ภาคีได้ยิน หากแต่เขาพูดมันออกมาก็เพื่อย้ำเตือนกับตัวเอง....ว่าต่อไปนี้เขาจะเข้มแข็งให้มาก



...................................................................................................



.............กริ๊งงงงงงงงงง.......................

..............ก๊อกกกกๆๆๆๆๆๆๆๆ...........................

เสียงกริ่งที่ดังระรัวขึ้นมาก่อน แล้วตามด้วยเสียงเคาะประตูห้องถี่ๆ บอกให้รู้ว่าแขกที่มาเยือนห้องชุดในคอนโดหรูตั้งแต่เช้าใจร้อนไม่ใช่น้อย

สีฟ้าที่เพิ่งแต่งตัวเสร็จ นึกสงสัยว่าใครมาหาเจ้าของห้องแต่เช้าตรู่แบบนี้ มองดูนาฬิกาที่เห็น มันเป็นเวลาหกโมงเช้าเอง

มาแต่เช้า แล้วยังใจร้อน....
 

“ลมครับ ช่วยออกไปดูให้หน่อยสิครับ ใครมาแต่เช้า” เสียงภาคีตะโกนบอกออกมาจากข้างใน ถึงภาคีไม่บอก สีฟ้าก็ต้องทำอยู่แล้ว

เสียงกริ่งเงียบไปแล้ว แต่เสียงเคาะประตูหนักๆ และถี่ๆ ยังดังมาไม่ขาดสาย

“มาแล้วครับ” สีฟ้ารีบบอก ขณะที่เปิดประตูต้อนรับแขกของเช้าวันนี้ พร้อมกับประตูที่เปิดกว้าง ทำให้เห็นว่าใครคือแขกใจร้อนคนนั้น

“นุ่น!”

“ค่ะคุณลม นุ่นเอง แล้วนี่ตินอยู่ไหนคะ ตินคะ ตินอยู่ไหนคะเนี่ย”  ไม่จำเป็นต้องให้หนุ่มหน้าหวานที่มาเปิดประตูเชื้อเชิญแม้แต่น้อย  นิรดาก็ถือวิสาสะเดินเข้ามายืนอยู่กลางห้องได้อย่างหน้าตาเฉย

สีฟ้ามองคนที่ยืนอยู่กลางห้องด้วยความรู้สึกไม่สบอารมณ์  อารมณ์ดีๆ เมื่อครู่ของเขาหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้  รู้แต่ว่าตอนนี้อยากผู้หญิงคนนี้โยนออกไปจากห้องเสียให้ได้


“มาทำไม?”  สีฟ้าถามเสียงเข้ม แต่นิรดากลับตอบกลับเสียงเข้มๆ นั้น ด้วยเสียงหวานจ๋อย

“นุ่นมารอตินค่ะ”

“รอทำไม!” ถามเสียงขุ่น สีฟ้าไม่ชอบขี้หน้านิรดามานานแล้ว ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหญิงสาวในฐานะแฟนของภาคี แม้ตอนนี้เธอคนนี้จะไม่ได้อยู่ในฐานะนั้นแล้ว แต่สีฟ้าก็ยังไม่ชอบหน้านิรดาอยู่ดี

“ก็รอไปทำงานพร้อมกันไงคะ”

“แล้วทำไมต้องไปทำงานด้วยกัน”

“คุณลมขา จะถามให้มันได้อะไรขึ้นมาคะ นุ่นก็มารอตินไปทำงานพร้อมกันทุกวันอยู่แล้ว ไม่เห็นจะต้องถาม มีแต่นุ่นนี่แหละค่ะที่ต้องถามคุณลม ว่าคุณลมมาทำอะไรห้องติน  ไหนว่าเลิกกับตินแล้ว มาทำไมอีกคะ”  นิรดากอดอกถาม ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่ง ไม่ได้เกรงกลัวกับสายตาที่จ้องจนน่ากลัว มีหรือเธอจะกลัว  นิรดาในวันนี้ ไม่ใช่นิรดาในวันเก่าแล้วเถอะ ต่อให้สิบคุณลมก็ทำอะไรเธอไม่ได้

“นี่มันคอนโดของฉัน ทำไมฉันจะอยู่ที่นี่ไม่ได้”

“อุ้ยตายแล้ว คุณลมขา พูดอะไรออกมาคะเนี้ย นี่มันคอนโดของตินนะคะ  มันจะเป็นของคุณลมได้ยังไง ขี้ตู่ชัดๆ  “ นิรดาทำเสียงเล็กเสียงน้อยยั่วอารมณ์คนฟัง ถ้าไม่เดือดก็คงไม่ใช่สีฟ้าแล้วล่ะ

“ทำไมจะไม่ใช่คอนโดของฉัน  ในเมื่อตินคือคนของฉัน  อะไรที่เป็นของติน มันก็คือของๆ ฉัน ส่วนเธอ อย่ามายุ่งกับคนของฉัน เชิญออกไปได้แล้ว”  สายตาจ้องจิกราวกับจะฉีกเนื้อคนตรงหน้าได้ทุกเมื่อ  อีกฝ่ายกลับไปสะทกสะท้าน แถมยังส่งยิ้มกวนยียวนกวนประสาทมาให้อีก

“โอ้ยยยย...นุ่นไม่เชื่อหรอกค่ะ  ตินน่ะเหรอคะ คนของคุณลม  ไม่จริงมั้งคะ  คุณลมกับตินเลิกกันไปตั้งนานแล้ว ตอนนี้นุ่นถือว่าตินโสดสนิท  แล้วนุ่นก็มีสิทธิ์จะสานความสัมพันธ์ระหว่างนุ่นกับตินใหม่อีกครั้ง”  ปากแต้มสีแดงร่ายยาวยั่วคนฟังให้เดือดยิ่งขึ้น
 
“เธอไม่มีสิทธิ์นุ่น เธอไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับคนของฉัน เข้าใจไว้ด้วย แล้วก็ออกจากห้องของฉันไปได้แล้ว ก่อนที่ฉันจะโทรเรียกยามให้ขึ้นมาลากตัวเธอลงไป”
 
“คุณลมขา นุ่นว่าคนที่ไม่มีสิทธิ์คือคุณลมต่างหากนะคะ เอ๊ะ...แต่จะว่าไปแล้ว นุ่นกับตินก็สานสัมพันธ์กันมาได้สักระยะแล้วนะคะ  ดูรูปพวกนี้สิคะ ดูแล้วคุณตินจะรู้ว่า เราสองคนพัฒนาไปถึงไหนกันแล้ว” ว่าแล้วนิรดาก็ล้วงหยิบรูปถ่ายในกระเป๋าออกมา

รูป.....ของเธอกับภาคี

“ดูรูปพวกนี่สิคะ  นุ่นกับตินกำลังไปด้วยกันได้ดีเลยนะคะ”  หญิงสาวยื่นรูปกว่าสิบใบที่มีเธอเป็นนางแบบและภาคีเป็นนายแบบให้กับคนที่ยืนกอดอกทำหน้าบึ้ง ตาเรียวที่จิกมองเริ่มจะทวีความร้อนแรงขึ้น  จากที่คิดว่าน่าจะรับมือได้ไม่ยากนัก ตอนนี้ชักจะหวั่นๆ อยู่ไม่น้อย ว่าจะสามารถทำในสิ่งที่ตั้งใจไว้ให้สำเร็จได้หรือเปล่า  หญิงสาวนึกปลอบใจตัวเอง  ทำใจกล้าอีกนิดหน่อยแล้วเธอจะได้ในสิ่งที่ต้องการ

ดินแดนในฝันเห็นอยู่รำไร

“ดูสิคะ คุณลม นุ่นกับติน เราสองคนกำลังจะกลับไปเหมือนเดิมอีกครั้ง” เหมือนกลัวสีฟ้าจะไม่เห็น  นิรดาเลยลุกขึ้นแล้วเดินเข้าไปหาอีกฝ่าย ยื่นรูปถ่ายให้สีฟ้าดูทีละรูป จนครบทุกรูป  ยิ้มสมใจผุดขึ้นบนใบหน้าแต้มสีจัด เมื่อเห็นคนเคยเกลียดดูรูปที่อยู่ในมือเธอเขม็ง ปากที่เห็นอยู่ใกล้ๆ เม้มแทบจะเป็นเส้นตรงอยู่แล้ว

สีฟ้ามองดูรูปในมือของนิรดาที่ยื่นให้เขาดูทีละรูป ภาพที่มีเพียงนิรดาและคนของเขา ภาพที่สะท้อนความสนิทสนมเกินกว่าเพื่อนร่วมงานทั่วไป
 มันฟ้องว่าคำพูดของนิรดาไม่เกินความจริงเลยแม้แต่น้อย

“แล้วอย่างนี้จะว่านุ่นไม่มีสิทธิ์ได้งั้นเหรอคะ”

“.......” สีฟ้าจนคำพูด หลักฐานมันตำตา  ตำใจ ภาคีกับนิรดาใกล้ชิดกันมากขนาดนี้เลยงั้นเหรอ?  มีทั้งโอบ ทั้งกอด ถ้าจูบโชว์กล้องได้ คงทำกันไปแล้ว

“เห็นรูปพวกนี้แล้ว หวังว่าคุณลมคงหลีกทางให้เราสองคนอีกครั้งนะคะ”  นิรดาเดินกลับไปนั่งที่เดิม วางรูปไว้บนโต๊ะด้านหน้า เธอยิ้มดีใจเพราะงานของเธอเสร็จไปแล้วครึ่งทาง

“มันก็แค่รูป”

สีฟ้าเชิดหน้าบอก หาทางออกให้กับสิ่งที่นิรดาเอามาฟาดฟันเขาได้  พยายามปรับอารมณ์ให้เป็นปกติ เขาจะตกลงไปในหลุมที่นิรดาสร้างไม่ได้  ดูแววตาอีกฝ่ายก็รู้ถึงความคิด คงอยากให้เขาโวยวายตีอกชกลมที่เห็นรูปพวกนี้

“คุณลมเนี้ย ดื้อจริงๆ นะคะ ทั้งที่รูปก็ฟ้องซะขนาดนี้  “ นิรดาทำท่ารำคาญกับความดื้อดึงไม่เชื่อของสีฟ้า

“แค่นี้ใช่ไหมที่อยากให้ฉันรู้ งั้นก็ออกไปซะที ฉันไม่อยากเห็นหน้าเธอ”   สีฟ้าออกปากไล่เสียงดัง รอให้นิรดากลับไปก่อนเถอะ ไอ้คนที่อยู่ในห้องน้ำได้อ่วมเพราะมือเขาแน่

แม้จะแน่ใจว่าภาคีรักเขาคนเดียวและรักเขามาก  แต่ภาคีไม่ควรจะปล่อยเนื้อปล่อยตัวกับนิรดาถึงขนาดนี้  ถึงจะเป็นผู้ชายก็เถอะ จะบอกว่าไม่เสียหายก็ไม่ได้ เพราะเขาห่วง เขาหวง ไม่อยากให้ใครเข้าใกล้ภาคี โดยเฉพาะนิรดา ผู้หญิงที่เขาไม่คิดอยากจะญาติดีด้วย    

“ ใครมาหรือครับ” คนที่สีฟ้าคิดจะจัดการเมื่อไล่แขกไม่ได้รับเชิญออกไปได้  เอ่ยถามออกมาทั้งที่ตัวยังไม่โผล่ออกมาให้เห็น

“นุ่น?....มาได้ไง?”

ภาคีที่ทั้งเนื้อทั้งตัวมีเพียงผ้าขนหนูผืนหนาสีขาวพันกายส่วนล่างเอาไว้  เอ่ยถามขึ้นมาด้วยอาการงงๆ ทันทีที่ก้าวออกจากห้องนอนกว้าง  เขาเห็นนิรดาลุกขึ้นยืน ส่งยิ้มหวานมาให้ ไม่ห่างกันนักคือสีฟ้าที่ยืนกอดอกมองเขาด้วยตาคู่เก่ง ที่ทำเอาเขาหนาวร้อนทันทีทันใด  ทั้งที่เขาเองก็ไม่ได้มีความผิดติดหลังให้ต้องกลัวอะไร เรื่องระหว่างเขากับนิรดามันจบไปนานแล้ว   แล้วพักหลังๆ มาเนี่ยนิรดาก็ไม่ค่อยจะเข้ามาวุ่นวายกับเขามากนัก เรียกว่าไม่ยุ่งกับเขาเลยก็ได้  เพราะดูเหมือนหญิงสาวจะมีเป้าหมายใหม่เป็นรุ่นน้องที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้เกือบสองเดือนแล้ว

เขาเลยแปลกใจที่เห็นนิรดาบุกมาหาเขาถึงคอนโด แล้วไม่รู้ว่ามาคอนโดของเขาถูกได้ยังไง เขาไม่เคยบอก นิรดาก็ไม่เคยรู้ เท่าที่เขาคิดนะว่าเธอไม่น่าจะรู้ คณิตเคยบอกเขาว่านิรดารบเร้าถามอชิตะว่าคอนโดของอชิตะที่ให้เขาเช่าอยู่นั้น  มันอยู่ที่ไหน แต่อชิตะก็ไม่เคยบอก

“ตินก็... ถามอย่างนี้ นุ่นเสียใจแย่สิคะ  นุ่นมารับตินไปทำงานด้วยกันน่ะค่ะ  รีบแต่งตัวสิคะ เราสองคนจะได้ไปทำงานซะที”  เธอว่า เตรียมจะเดินไปหาร่างกำยำที่เปลือยท่อนบนชวนให้มอง แล้วนึกเสียดาย แต่ถูกสีฟ้าคว้าต้นแขนไว้เสียก่อน

ไม่ใช่แค่คว้าไว้เฉยๆ แต่สีฟ้าบีบแข็นนิรดาแน่นจนเจ็บ

“โอยยยย...คุณลมคะ นุ่นเจ็บนะคะ”  หน้าสวยของนิรดาเบี้ยวเพราะแรงบีบ แกะมือที่บีบต้นแขนเธอออกอย่างเร็ว  สีฟ้ายอมปล่อย เพราะไม่อยากรังแกผู้หญิง  แม้ว่าผู้หญิงคนนี้คิดจะแย่งคนของเขาก็ตาม

“ตินดูสิคะ คุณลมทำร้ายนุ่น นุ่นเจ็บจังเลย”  นิรดาอ้อน หลังจากวิ่งไปหาภาคี เธอเกาะแขนแกร่งเอาไว้

“เธอจะเจ็บตัวกว่านี้ ถ้ายังไม่ปล่อยมือจากแขนคนของฉัน!”   สีฟ้าตวาดลั่นห้อง ตาสวยจ้องจิก นิรดารีบปล่อยแขนของภาคีอย่างเร็ว   เหตุการณ์นี้ มันอยู่นอกแผนของเธอไปนิดหน่อย ไม่ดีแน่ๆ ถ้าเธอจะเล่นเกินแผน เพราะมันอาจไม่รับประกันความปลอดภัยของเธอ   สีฟ้าเวลาโกรธ น่ากลัวน้อยที่ไหน เมื่อกี้ ถ้าหักแขนเธอได้คงหักไปแล้ว

“ลมครับ ใจเย็นๆ ก่อนนะครับ” ถึงจะไม่ได้คิดอะไรกับนิรดา แต่ภาคีใช่ว่าจะใจดำปล่อยให้นิรดายืนตัวสั่นเพราะกลัวสีฟ้าอยู่แบบนี้  อย่างน้อยก็เป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีคนหนึ่งของเขา เขาควรปกป้องหญิงสาวเท่าที่เขาจะสามารถทำได้

“เข้าข้างคนอื่นเหรอ?!”   สีฟ้าคงจะใจเย็นได้หรอก คำพูดของภาคีก็เหมือนน้ำมันดีๆ นี่เอง

“เปล่านะครับ ตินแค่......” ภาคีพูดต่อไม่ได้แล้ว เมื่อเจอตาที่จ้องราวกับจะลงโทษที่ออกตัวปกป้องศัตรูตัวฉกาจของสีฟ้า  และหากเขาพูดอีกสักคำเดียว เขาอาจไม่ได้กอดร่างกายของสีฟ้าไปอีกนาน

“ติน!  เข้าไปใส่เสื้อผ้าให้รีบร้อยกว่านี้ เดี๋ยวนี้”   สีฟ้าสั่งเสียงเข้ม  แทบไม่ต้องสั่งซ้ำเป็นครั้งที่สอง ภาคีก็วิ่งหายเข้าไปในห้องนอนทันที

“คุณลมขา ไม่ต้องหวงตินกับนุ่นหรอกค่ะ นุ่นเห็นออกบ่อย”  ตัวคนพูดหัวเราะคิกคัก ยั่วอารมณ์ของสีฟ้าได้อีก ลืมกลัวไปชั่วขณะ

“จะกลับออกไปดีๆ หรือจะให้ฉันโยนเธอออกไป”  สีฟ้าไม่ได้ขู่ แต่สีฟ้าทำจริง ไม่เคยเกลียดขี้หน้าใครเท่านิรดามาก่อน ให้ตายเถอะ นิรดาเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาเกลียด

“อะไรจะใจร้ายขนาดนี้คะคุณลม นุ่นเป็นแขกนะคะ”  ปากช่างยั่วอารมณ์ยังคงทำหน้าที่อย่างสุดความสามารถ แม้เข้าในจะกลัวสุดชีวิตก็ตาม  ตอนนี้นิรดากำลังทำหน้าที่ของเธอให้เต็มที่ เพื่อผลตอบแทนที่คุ้มยิ่งกว่าคุ้ม

“ฉันไม่ต้อนรับ”

“แต่นุ่นกับติน เราสองคนเป็น.....” เธอยังไม่ทันพูดให้จบ อีกฝ่ายก็ปิดโอกาสเธอเสียก่อน

“ฉันไม่สน เพราะตินคือคนของฉัน เธอไม่มีสิทธิ์”

“เหรอคะ....”

“ใช่ รู้แล้วก็ออกไป ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนกับเธอ แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือน”

สีฟ้าขู่ คนถูกขู่เริ่มกลัว ฟังจากน้ำเสียงแล้ว นิรดาคิดว่าสีฟ้าเอาจริง แสดงว่าเธอเป็นนักแสดงที่ยอดเยี่ยมจริงๆ  สามารถทำสีฟ้าเดือดดาลได้ขนาดนี้ แต่จะคุ้มไหม ถ้าเธอยังเดินตามแผนที่วางไว้ แล้วต้องถูกสีฟ้าจับหักคอ  เพราะดูจากท่าทางและสายตาของสีฟ้าแล้ว ขืนเธอพูดอะไรที่ยั่วอารมณ์อีกนิดเดียว เธอคงไม่ได้แก่ตายแน่นอน คงได้ตายมันตรงนี้แหละ

ถึงจะกลัว แต่นิรดายังทำใจกล้าสบตาของสีฟ้า ก่อนจะแกล้งกวาดตามองไปรอบห้อง มองโน่น มองนี่ ไปเรื่อยเปื่อย แล้วพอจะหายใจหายคอคล่องขึ้นมาล้าง  เมื่อคนที่เคยเปลือยท่อนบนกลับออกมาสภาพที่ครบชุดกว่าเดิม

ภาคีใช้เวลาอย่างรวดเร็วในการจัดการแต่งกาย ก่อนจะก้าวเร็วๆ มายืนอยู่ข้างคนหน้าบึ้ง บอกอารมณ์ว่าโมโหมาก

“คุณเจ้าของห้อง...ลองบอกมาหน่อยสิว่า จะจัดการกับแขกคนสำคัญของนายยังไง?”  สีฟ้าหันไปถามเอาคำตอบจากภาคี แต่เหมือนมีแค่คำตอบเดียวเท่านั้นที่ต้องการ แล้วภาคีก็รับรู้ได้ว่าเขาต้องทำยังไง

“นุ่น คุณกลับไปก่อนนะ เดี๋ยวเราค่อยคุยกันทีหลัง”  เขาคิดว่า บางทีนิรดาอาจมีเรื่องอะไรคุยกับเขา หรือมีเรื่องให้เขาช่วยเหลือ แต่ให้คุยตอนนี้คงไมได้ เพราะดูแล้ว สีฟ้าคงไม่ยอม เขาไม่ได้กลัวสีฟ้า แค่ไม่อยากขัดใจ

“ว่าไงนะติน !  ยังคิดจะให้ยัยนี่กลับมาที่นี่อีกหรือไง  ก็ได้  งั้นก็ดี ลมไปเอง”

แต่ไอ้คนที่เกิดขัดใจกลับเป็นสีฟ้ามากกว่า ขัดใจที่ภาคีไม่ได้ดังใจเอาซะเลย เขาต้องการให้ไล่นิรดาออกไปจากห้อง ไม่ได้ต้องการให้พูดเพื่อนัดแนะกันไปคุยลับหลังเขา

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับลม ฟังตินก่อน”  ภาคีรีบคว้าแขนคนอารมณ์ร้ายเอาไว้ไม่ให้หนีไปไหน  เมื่อเจ้าตัวทำท่าจะเดินออกไป ก่อนดึงเข้ามากอด ไม่สนใจสายตาของแขกที่ไม่ได้รับเชิญ จะมองมายังไง ภาคีไม่ได้สน  ขอแค่รั้งไม่ให้สีฟ้าหนีไปก็พอ  แม้จะโดนกำปั้นเล็กๆ กระหน่ำซัดมาก็ตาม

พอมีอารมณ์หึง อารมณ์ของสีฟ้าก็ขึ้นได้ง่าย ห้ามไม่อยู่ มันทั้งโกรธ ทั้งโมโห  ที่คนของเขายังทำเหมือนอาลัยอาวรณ์นิรดา โกรธมาก
 โมโหมาก แต่น้อยใจมากกว่า  

“ปล่อย ! ปล่อยฉัน ! ฉันจะกลับบ้าน  ปล่อยฉัน  นายจะได้อยู่คุยกับแขกของนายไปไงล่ะ  ปล่อยสิ! ปล่อย!  ฉัน บอก ให้ ปล่อย !!!  “ สีฟ้าทั้งดิ้น ทั้งจิก แต่เหมือนจะทำอะไรไปได้ไม่มากกว่านี้แล้ว ไม่สนมันแล้วว่าจะอับอายขายหน้านิรดาแค่ไหน

“ไม่เอาน่าลม ใจเย็นๆ สิครับ” ภาคีพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบคนใจร้อน ไม่เข้าใจว่าเขาพูดอะไรผิดไปตรงไหน ถึงทำให้สีฟ้าของขึ้นขนาดนี้

“ฉันบอกให้ปล่อยไง”

“ไม่ปล่อยครับ”

“ฉันบอกว่าให้ปล่อยไงเล่า ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไง”

“ตินจะปล่อยลมไปได้ยังไงครับ ตินรักลมนะครับ” ภาคีบอกคำหวานใกล้ๆหูคนใจร้อน  เขาควรเครียดที่สีฟ้าร้อนเหมือนไฟ หรือควรดีใจที่สีฟ้าหึงเขาจนควบคุมตัวเองไม่อยู่

คำหวานๆ มันพอที่จะทำให้อาการของสีฟ้าสงบลงได้บ้าง  เมื่อสีฟ้าสงบลงได้บ้าง ภาคีก็แนบจูบหนักบนแก้มนุ่มไปหนึ่งทีให้เป็นรางวัล
 ก่อนจะหันไปบอกตัวปัญหาแรกของวัน  ที่ยืนยิ้มเหมือนสมใจอะไรสักอย่าง ไม่เห็นมีทีท่าว่าจะโวยวายอะไรเลย

“นุ่น ผมว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้ว เรื่องระหว่างผมกับคุณ มันไม่มีทางเป็นไปได้ ผมรักคุณลม เราสองคนรักกัน หวังว่าคุณคงเข้าใจ แล้วก็กลับไปได้แล้ว”  ภาคีบอกเสียงเรียบเอากับคนที่ตามมาสร้างเรื่องยุ่งให้เขาแต่เช้า บอกตามสิ่งที่คิดว่าสีฟ้าต้องการได้ยิน

ชัดเจนเลยเถอะ พอเขาพูดจบ เนื้อตัวที่เกร็งขัดขืนกลับผ่อนแรงลง  จนกลายเป็นร่างกายนิ่มที่เขากอดแล้วให้ความรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก  

“ได้ยินชัดแล้วใช่ไหม เข้าใจแล้วใช่ไหม งั้นเชิญออกไปได้แล้ว แล้วอย่ามายุ่งกับคนของฉันอีก ไม่งั้น อย่าหาว่าฉันไม่เตือน”

“โถๆ  นุ่นไม่ได้โง่ขนาดนั้นนี่คะ  ทำไมจะไม่เข้าใจ นุ่นก็แค่ผ่านมาทักทายยามเช้าเท่านั้นเอง ไม่ได้จะมาแย่งคนของคุณลมสักหน่อย
 คุณลมน่ะหึงไม่เข้าเรื่องเองต่างหาก นุ่นขี้เกียจคุยด้วยแล้ว เดี๋ยวจะกลายเป็นว่านุ่นทำคุณลมกับตินทะเลาะกันซะเปล่าๆ  นุ่นขอตัวกลับเลยนะคะ ตินจ๊ะ แล้วเราเจอกันที่บริษัทนะคะ”

ไม่ต้องรอให้โดนไล่อีกรอบ นิรดาก็เดินออกไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ไม่วายที่จะส่งยิ้มหวานหยดย้อยให้ภาคีเป็นหนึ่งที  ยิ้มที่ไม่ได้มีความหมายอะไรนอกจากอยากแกล้งสีฟ้าก็เท่านั้น  มันอยู่นอกแผนไปนิด แต่คงไม่มีใครรู้ เธอขอเอาคืนสีฟ้าบ้างละกัน  ยอมรับก็ได้ว่ายังแค้นสีฟ้าไม่หายกับเรื่องที่ผ่านมา

งานนี้นิรดากำไรเห็นๆ  ได้ทั้งผลงาน  ได้ทั้งเอาคืน  เธอเลยได้ยิ้มร่าออกไปอย่างสบายอกสบายใจ
.
.
.
.
.
 

[badcow]

คืออะไร ยังไง เบื้องหลังเป็นไงมาไง????

[Y2Y]

คืออะไร ยังไง เบื้องหลังเป็นไงมาไง????

อดใจรอค้นหาคำตอบตอนหน้านะค่ะ

[Pa'veaw]

ลมหึงโหดนะเนี่ย

 

[roseen]

 :really2:อะไรยังไง


แผนมากเกินไประวังเข้าตัวกันอีกนะไอ้พวกชอบวางแผน

[Noi]

เรื่องนี้ยิ่งอ่าน ยิ่งเซ็งจะอะไรหนักหนา ไอ้ตัวช่วยหรือตัวซ้ำไม่ต้องมาบ่อยก็ได้มันจำเจเพราะถ้าตอนนี้ดีกันตอนหน้าจะมีตัวร้ายมา ให้นายเอกหึงจนหนีกลับบ้านอีก  ทำไมไม่สองคนนี้มาคุยกันให้จบเรื่องจบราว ไม่ใช่ให้เพื่อนค่อยปั่นหัวอยู่



   ปอลอ ถ้าพูดแรงเราขอโทษด้วย   แต่เราเขียนจากใจ

                   หวังดี

[PetitDragon]

ลมหึงน่ากลัวนะ...



รอตอนต่อไปและเป็นกำลังใจให้เสมอครับ 


 

[yayee2]

ยัยนุ่นเธอลองหยิกหน้าเธอดูซิ ไม่เจ็บใช่ป่ะล่ะ ชั้นก็ว่างั้นแหละไม่เจ็บหรอก ก็เธอมัน..
เธอว่าเธอมาเอาคืนจากลมเหรอ ชั้นว่าเธอมาเหยียบย่ำซ้ำเติมศักดิ์ศรีตัวเองมากกว่า
ทำแบบนี้ยิ่งทำให้เธอดูไร้ค่านะ เธอก็รู้ว่าตินไม่ได้รักเธอมาโดยตลอด ตินก็เคยพูดกับเธอไปแล้ว
แล้วเธอยังอยากมาฟังมาเห็นคำเดิมๆสิ่งเดิมๆอีกเหรอ รึยังหวังลมๆแล้งๆว่าตินจะเปลี่ยนใจ
ทำไมไม่ให้มันแล้วๆไป ไปเริ่มต้นใหม่ ทำตัวให้มันดูมีค่าซิ ถ้าโกรธนักก็กรวดน้ำคว่ำขันกันเลยดิ
ทำแบบนี้ไม่รู้สึกสมเพชตัวเองมั่งเหรอ

[Cosine]

อชิตะ หวานอะไรพวกนี้คงจ้างมาใช่ป่ะ แบบอยากให้สีฟ้ารู้ว่าตัวเองรักตินมากไรงี้รึเปล่า

ฮ่าๆๆ คิดไปเรื่อยค่ะ

[k00_eng^^]

ลมน่าจะจัดหนักให้นังนุ่นมั่งนะ
ชอบสร้างความร้าวฉาน

[kokikung]

ใจหายหมดเรยที่แท้อย่างงี้นี่เอง
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ
ขี้หึงสุดๆๆเหมือนกานนะนนะ

[DeJavu~ ★]

ที่แท้ก้อวางแผนนี้เอง

ฮาๆๆ

แผนนี้ ถ้าจะเป็น หวาน อชิตะ เป็นคนคิดนะเนี่ย

น้องลมเนี่ย ขี้หึงสุดๆๆๆ

ปล.ผมสงสัยมานานแล้ว นายเอกชื่อสีฟ้า แต่ทำไมต้องเรียกว่า ลม

[namngern]

ตกใจหมดนึกว่ายัยนุ่นจะเข้ามาวุ่นวายอีก 
55555555. มีแผนนี่เอง
แต่เอ๊ะ ! แผนของใครละเนี่ยะ แล้วเป็นไงมาไงละเหว๋ย ฮ่าๆๆ

รออ่านตอนต่อไปจ้า จุ๊บๆๆ♥

[hahn]

เอานุ่นไปเก็บเหอะ

[๛ナーリバス๛]

แผนอะไรอีกเนี่ย 

โอย...ใจหายใจคว่ำตลอด ค่ะอ่านเรื่องนี้:เฮ้อ:

แต่ชอบนะ ตอนหึง มันทำให้เห็นว่า ลมก็เห็นตินสำคัญ 

[Margarin_Butter]

ยัยผู้หญิงคนนี้ยังไม่ไปผุดไปเกิดอีกหร่อเนี่ยยยยย


ว่าแต่ ลมหึง น่ากลัวนะ 

[ramgaythai]

เอานุ่นไปเก็บเหอะ

ว่ากันๆ เก็บนอกโลกเลย

แต่ลมนี่หึงโหดอ่า

[JJHJJH]

ลมกลายเป็นพายุเลยทันที อิอิ ตินน่วมแน่ๆ

บวกให้ค่า

[NONSENSE]

เหอๆ  โดนจ้างให้มาดูผล ว่างั้น
 

[mascot]

อะไเนี่ยใครสร้างแผนแต่เช้า
กลายเป็นลมเพชรหึงไปแล้วลมเรา

[j4c9y]

ยัยนุ่น


ตอนนี่ชั้นชอบเธอก็ได้

[tender]

คุณลมหึงพี่ตินบ่อยๆนะ ชอบ><

[i_ang]

ที่แท้ก้อวางแผนนี้เอง

ฮาๆๆ

แผนนี้ ถ้าจะเป็น หวาน อชิตะ เป็นคนคิดนะเนี่ย

น้องลมเนี่ย ขี้หึงสุดๆๆๆ

ปล.ผมสงสัยมานานแล้ว นายเอกชื่อสีฟ้า แต่ทำไมต้องเรียกว่า ลม

อืมมม ที่นายเอกชื่อสีฟ้า แล้วทำไมถึงเรียกว่าลม
ถ้าตอบตามการตั้งชื่อของคนเขียนนะคะ คิดว่าไม่มีเหตุผลตามหลักการตั้งชื่อค่ะ มันเป็นความชอบส่วนตัว ชอบชื่อที่เป็นสีๆ เลยตั้งชื่อแบบนี้คร้าา (เรื่องที่แต่งค้างไว้ พระเอกก็มีชื่อเป็นสีค่ะ  แล้วเรื่องที่วางโครงเอาไว้ ก็จะให้สองนายเอกชื่อ สีหวานกะสีส้ม คร้าาา )
แล้วที่ต้องเรียกว่า ลม ก็เพราะว่า นายเอกมีชื่อจริงว่า สีฟ้า ชื่อเล่นก็เลยไม่รู้จะตั้งว่าอะไรดีเลยเอาชื่อ ลม นี่แหละค่ะ ชอบชื่อ ลม เป็นการส่วนตัวเช่นกันค่ะ
ฮ่าๆๆ เป็นประการฉะนี้แหละค้าาา

^^'

[gumrai3]

แรกสีฟ้าเอาเเน่เอานอนไม่ได้ สงสารตินมากๆ ไม่รุสิ ยิ่งอ่านยิ่งสงสาร ตกลงเอาไง น่าจะรู้ว่าตินรักมากเเค่ไหน มั่วเเต่ยึดติดกับแพทเเล้วตอนสุดท้ายแพทนั้นนล่ะจะกลับมาราวีเอง

แผนกี่แผนที่ใช้มานิ 555

หึงบ้างน่ะดีเเล้ว

[jellyfish]

สองตอนรวด

คุณลมหวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
เป็นสายลมพัดแผ่วๆให้สบายกาย สบายใจ
แล้วเปลี่ยนเป็น ลมพัดกระหน่ำได้น่ารักที่สุดดดดดด

ขออย่าให้สายลมพัดไปไหนอีกเลยยย
แต่งงในการกระทำของแม่นุ่นเหลือเกิน เธอทำเพื่อ........

[snice_cz]

อะไรยังไงอ่า สงสัยเป็นแผนอีกแน่ๆ เลย นุ่นเกือบเอาตัวเองไปตายซะแล้ว ลมหึงโหดได้อีกอ่า รอตอนหน้า หุหุ

[bbyuqin]

นุ่นก็จิตนะเนี่ย จะทำด้วยตัวเองหรือมีคนจ้างก็ไม่คุ้ม เกิดลมกลายเป็นพายุทอร์นาโด กวาดทุกอย่างราบเรียบก็ไม่มีใครช่วย หุหุ

[samsoon@doll]

เล่นอะไรไม่เข้าเรื่อง ถ้าเกิดหึงโหด หรือมีปืน ป่านนี้ไม่ยิงกันไส้ไหลเลืิอดกระจายไปแล้วหรือเนี้ย