หัวข้อ: @@โดยLuk{เพราะรัก..จึงเปลี่ยนได้}

[ชะรอยน้อย]

โดนกลลากกลับสุพรรณฯด้วยรึเปล่า??? 

[nana]

ลุ้นๆๆจะโดนสวนกลับไหมนี่

[Pa'veaw]

งะต้อนรับสงกรานต์

เครียดนะเนี้ยยยยยยย
 

[BEN*_*MOS]

สมน้ำหน้าอินิดหน่อยค่ะ

กลก็เลวได้อีก ร่วมสาปส่งกลค่ะ

เดาว่าตอนหน้า วีจะโดนจัดหนัก หรือได้ไปสุพรรณ หรือโดนตบหรือบลาๆๆๆๆ ฮุๆเอามารวมไว้ก่อน เผื่อๆถูก

[kitty]

 :serius2:ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง


พี่วีจะโดนอะไรนี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


สงสารพี่วีอีกแล้ววววววววววววววววววววววว

[DEMON3132]

คิดว่า กลไม่ทำร้ายวีแน่นอน เพราะแค่เจอวีแล้วกลทำหน้าเจื่อนก็เป็นอันรู้กัน
แล้วว่ากลคิดว่าวีมีความสำคัญ จึงไม่มีทางทำร้ายวีตอบแทนแน่นอน เผลอ ๆ
อาจดึงวีเข้ามากอด+หอมแทนซะด้วย และที่สำคัญคงลากวีไปสุพรรณด้วย
แน่นอน +1 แทนคำขอบคุณ 

[namngern]

คิดเหมือนรีบนคะ ว่าพี่กลคงไม่ทำอะไรพี่วีหรอก
อาจจะมีอารมณ์เสียบ้าง แต่คงไม่ลงไม้ลงมือเหมือนเมื่อก่อนหรอกมั้ง

ขอเดา..อารมณ์หลงตัวเองของพี่กลต้องคิดว่าพี่วีหึงแหงๆ ฮ่าๆ
สมน้ำหน้าพี่กล โดนพี่วีจัดชุดใหญ่
แต่ เอ๊ะ ! แล้วพี่กลจะจัดชุดใหญ่คืนพี่วีไหมนี่ หุหุ -..-

พี่วีโดนลากไปสุพรรณด้วยแน่ๆ เฮ้ออออ  

มีแฟน(?)เป็นพี่กลต้องทนหน่อยน้องง
ฮ่าๆๆ

+1 ให้คุณ Luk จุ๊บๆ

[k00_eng^^]

พี่กลคงไม่ใจร้ายทำวีได้ลงคอหรอกใช่ม๊า

[Poes]

  คิดว่ากลคลไม่ทำร้ายร่างกายโดนการกระตืบแน่ แต่อาจจะทำร้ายร่างกายทางอื่นแทน
เค้าคิดงี้อะ 

[kamikame]

  มันต้องโดนซะบ้าง ไอ้คุณกล

[MeepadA]

สงสัยจะโดนแบบลุกไม่ขึ้นเลยหล่ะ  แต่ไม่ได้โดนตื๊บนะ  น่าจะโดนแทงมากกว่า 

[yayee2]

ดีได้ไม่ทันไรนะกล ตอนนี้จากเทาจาง กลับเป็นเทามืดอีกแล้ว
สงสัยกลจะใช้แผน สยบวีด้วยเล่ห์เสน่หามากกว่าใช้กำลัง กระทืบ ชก ตบ ตีแน่ๆค่ะ
คนอ่อนหัดเชิง...อย่างวี รึจะทันไอ้เจ้ากลมัน

[ployyunho]

ขอเดาว่าตอนหน้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ คงจะแค่พาไปสุพรรณบุรีด้วย
เพราะเป็นห่วงตามากกว่า แล้วคงมาเคลียร์กับพี่วีทีหลัง
แต่ไอ้พี่กลคงแอบดีใจนิดหน่อยมั้งเพราะคิดว่าที่พี่วีชกเพราะหึงตัวเอง
อ่านพฤติกรรมพี่ท่านตอนนี้แล้วเหนื่อยใจแทนพี่วี
ครั้งหน้าถ้าจะมีอะไรกัน อย่าไปยอมง่ายๆนะคะ  ขอ ที

[konan6688]

มาต่อเร็วๆ นะครับ

[luxilove]

เพราะรัก....จึงเปลี่ยนได้
Part  31
งง..ไม่อยากเชื่อ.
.
.
.
.
ผิดคาดมหันต์..พอมันเดินมาถึงตัวผม กลับจ้องหน้าผมนิ่ง ๆไม่พูดไม่จา  

ก่อนจะหันไปยักหน้าให้เพื่อนมันเปิดทาง ยกมือขึ้นโบก..ท่าประจำพวกมันรู้กัน พวกเหี้ยก็ยกตอบ

หันมาคว้าข้อมือผมกึ่งลากกึ่งจูง เดินดิ่งไปที่รถซึ่งจอดตรงหน้าบ้านแหล่ะ

ผมเงียบไม่ปริปากพูดสักคำ ยังไม่รู้ว่ามันจะเอาไงกับผม


พอถึงรถมันสอดกุญแจเปิดประตู ดันหลังให้ผมเข้าไปนั่งคู่คนขับ ผมก็เข้าไปนั่งนิ่ง ๆ

ไม่ดิ้นหนี..หรือพยายามแสดงความไม่พอใจอะไรออกมา มันเดินอ้อมไปฝั่งคนขับ

เปิดประตูเข้านั่งเรียบร้อย พูดขึ้นมานิ่ม ๆก่อนสตาร์ทรถไปด้วย


“คาดเข็มขัดซะ”  ผมเหลือบมองหน้ามัน เห็นจ้องพวงมาลัยนิ่ง ๆไม่รู้มันคิดไรอยู่

เลยเอี่ยวตัวคว้าเข็มขัดคาดตามมันบอก หันมามันกำลังใส่ตลับเทปคลาดเซ็ทเข้าไปในเครื่องเล่น

พร้อมกดเปิดเพลง เข้าเกียร์ถอยรถออกประตูหน้าบ้านช้า ๆ ลองดูเนื้อเพลงที่เหี้ยกลเปิดในรถกัน

หลายคนน่าจะเคยได้ยิน เพราะเป้ไฮร๊อคนำมารีมิกซ์ร้องใหม่จนดังทะลุทะลวง

ผมจำได้แม่นเลยแหล่ะ...


           พิษรัก...

อยากจะถอนพิษ..ที่คลั่งฝังใจ     

พิษรัก..ที่คุณฝากไว้...ช่างแสนร้ายกาจ

ถึงเป็นไข้...กินยาก็ยังหายขาด

แต่พิศวาส..ตัดไม่ขาดอนาถใจ

ไม่ควรริรักให้เกิดระทม

พิษรัก..ที่มันขื่นขม...ตรอมตรมหมองไหม้

เหมือนในอก...หมกเพลิงราวภูเขาไฟ

ตัดรอนถอนพิษไม่หาย...ก็เปรียบดังตายไปแล้วทั้งเป็น

อยู่ตรงไหน...เปรียบเหมือนอยู่ในป่าช้า

อยู่กลางแสงจ้า...เหมือนคนในตาไม่เห็น

เบิ่งตาลอย..คอยรักทั้งเช้าทั้งเย็น

พิษรัก..มันบีบมันเค้น

ไม่เป็นอันกิน..อันนอน.......ฯ


เพลงในรถร้องคลอไปตลอดทาง  บรรยากาศเงียบได้อีก มันมองนิ่งตรงถนนข้างหน้า

ไม่เหลือบซ้ายแลขวาสักนิด มีเดาะลิ้นกระทุ้งแผลแตกบริเวณริมฝีปากเป็นครั้งคราว

ตอนนี้เริ่มเห็นรอยบวมช้ำตรงมุมปากแหล่ะ ดี..สมน้ำหน้า..โดนเสียมั้งจะได้รู้สึก..

นึกถึงเมื่อก่อนผมโดนมันชก ก็สภาพไม่ต่างกันหรอก


ผมไม่ได้รู้สึกผิด..หรือเห็นใจมันเลยสักแอ๊ะ!   เพียงแต่ประหลาดใจมันไม่ยักทำไรผมเลยอ่ะ!....

หรือมันรอเวลา...ไม่น่าจะใช่ เพราะตอนอยู่หอเมื่อกี้ถ้ามันจะทำก็นะ แถมมีพวกอีกเป็นสิบ

นี่มันคิดไรอยู่เดาไม่ถูกจริง ๆ เหลียวมองข้างกระจกเริ่มแปลก ๆ เส้นทางแล้วว่าไม่คุ้นตาเลยนี่หว่า?

มันจะพาผมไปไหนเนี๊ยะ! หรือกะพาผมไปหมกจบกันพอดี แต่คงไม่ม้าง..อะไรจะเคียดแค้นขนาดนั้นเชียว

นึกอีกทีเอาแน่กับมันไม่ได้เช่นกัน..ยี่ห้อกลสิทธิ์สุดคาดเดา ตัดสินใจถามมันทันที


“มึงจะพากูไปไหน?”  ผมพูดน้ำเสียงปกติ ไม่ได้ใส่อารมณ์ไรไป เพราะหลังจากได้ต่อยมันเมื่อกี้..

แถมกระแทกเข่าอีกดอก หายโมโหไปเยอะ..หึหึหึ!


“ > - < ”  เงียบ...ไม่มีสัญญาณตอบรับ..หมายเลขที่ท่านเรียก ผมไม่ยอมแพ้หรอก

เมื่อไม่ตอบนึกหรือผมจะตามใจมัน ถ้ายังไม่รู้ที่หมายว่าจะพาผมไปไหน ไปทำอะไรแล้วล่ะก็

กะเปิดประตูเดินลงให้ดูตอนรถติดไฟแดง..เอาดิ


“กูถามว่า..มึงจะพากูไปไหน?  ถ้ามึงยังไม่ยอมตอบ..กูจะลง”  พูดจบผมปลดเข็มขัดนิรภัยเตรียมไว้รอ

เพื่อจะได้ไม่เสียเวลา..ติดแยกไฟแดงผมจะเปิดประตูลงไปทันที


“ไปบ้านกู...คาดเข็มขัดซะ”  อาห่ะ..มันยอมเปิดปากพูดแล้ว แต่ผมก็ยังไม่หายสงสัยอยู่ดี

ถามมันต่อ...


“ไมต้องพากูไปบ้านมึงด้วย ทางทีดีมึงน่าจะรีบบึ่งไปหาแม่มึงก่อน เสียเวลาลากกูมาด้วยทำไม?”

มันหันมามองผมนิ่ง ๆ ผมหากลัวมันไม่..หลังจากชกมันไป ผมไม่แคร์ว่าจะเดือดร้อนแล้วตอนนี้

หากต้องมีเรื่องขึ้นมาจริง ๆ เพราะพี่สาวผมไม่ได้อยู่ให้มันใช้ขู่ผมอีกแล้ว ส่วนเพื่อนผม

เราต่างแยกย้ายเรียนจบกันแล้วด้วย น้องเกศน้องดาก็ไม่มีไรที่ผมต้องไปกังวลอีก

อะไรจะเกิดกับผมตอนนี้  ผมสู้สุดตัวล่ะ...


“มึงต้องไปสุพรรณกับกูด้วย...”  มันพูดสั้น ๆง่าย ๆ แต่ผมอึ้งค้างไปแล้ว

อะไรของมันจะลากผมไปสุพรรณกับมันทำไม หรือมีแผนจะพาผมไปฆ่าทิ้งที่สุพรรณหว่า?


“กูไม่ไป..ทำไมกูต้องไปกับมึง ธุระไม่ใช่...จอด..กูจะลง”  บอกมันไปแหล่ะ..มันไม่จอด

กลับเร่งเครื่องขับฉวัดเฉวียนแซงซ้ายแซงขวา จนรถเค้าพากันบีบแตรด่าซะงั้น


“เหี้ยกล..เป็นบ้าไรมึงเนี๊ยะ!...คนเค้าด่ากันทั้งถนนแล้ว ไมไม่ขับให้มันดีดี  

กูยังไม่อยากไปเฝ้ายมบาลตอนนี้  ถ้ามึงอยากตายนักจอดกูลงก่อน อยากทำไรเรื่องมึง..ได้ยินเปล่า?”

ผมหงุดหงิดเริ่มเสียงดังใส่มันหล่ะ!   จู่ ๆมันกลับหักรถจอดเทียบฟุตบาธเบรคดังเอี๊ยด!!!ซะงั้น

ผมเตรียมเปิดประตู แต่มันกลับล๊อคไว้..พอมันปลดเข็มขัดเสร็จ..เอี่ยวตัวข้ามเบาะ

มาคล่อมทับผมไว้ทันที ใช้มือสองข้างจับหน้าผมนิ่งๆหยุดให้เผชิญหน้ามัน  

ก่อนจะบดจูบแนบปากลงประกบปากผมซะงั้น จูบนี้รุนแรงใช่น้อย..ถึงกลับได้เลือดในปากกันเลยทีเดียว  

มันเบียดจูบรุนแรงมากไม่อ่อนโยนสักนิด ผมหายใจหายคอแทบไม่ทัน ไม่คิดว่ามันจะมาไม้นี้

จึงไม่ทันระวัง หนำซ้ำยังงงกับมันไม่หาย...ไมซาดิสย์นักว่ะ!  ปากมันเองก็บวมเสือกทำรุนแรงอีก

ล่อเอาปากผมเจ่อไปด้วยเลย เลือดซึมตรงมุมปากมัน หลังจากที่ถอนปากออกไป  

แต่ยังไม่ยอมพลิกตัวออกจากผม ต้องรีบสูดหายใจตะกายอากาศเข้าปอดอย่างไวเลยทีนี้...


“เฮือก...เฮ่อ!..”  เกือบตาย..หน้าแดงก่ำจ้องมันล่ะ กลับจ้องตอบผมก่อนแล้ว ผมยังไม่ยอมพูดไร...

เพราะโมโห..หงุดหงิดที่มันจาบจ้วงเอากับผม ดีหน่อยแถวนี้สมัยนั้นยังไม่เจริญมาก..

ข้างทางคนไม่พลุกพล่าน รถติดฟิมล์อีกตะหากพลอยโล่งอกไปที ตอนแรกใจเต้นตุ้มๆต่อมๆ

กลัวใครมองเข้ามาเห็นเข้าให้  จู่ ๆมันก็พูดขึ้นมาซะก่อน


“ขอร้อง..ไปเป็นเพื่อนกูหน่อย กูอยากให้มึงไปด้วย”  พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่ม ๆ

เอามือมาเกลี่ยปลายผม..ตกระหน้าผากขึ้นให้อีก ผมยังไม่ได้เล็มออกเลยตั้งกะปิดเทอม

เริ่มยาวระต้นคอแล้วด้วย  


“บอกเหตุผลกูมาก่อน ทำไมต้องเอากูไปด้วย ถ้ามีเหตุผลที่ดี..กูอาจตัดสินใจไปกะมึง

แต่ถ้าไม่มี..กูไม่ไป” ผมต่อรองกับมันล่ะ ใจจริงไม่รู้จักครอบครัวมันสักนิด นอกจากเจอแม่มันครั้งเดียว  

ได้คุยโทรศัพท์บ้างแค่นั่นเอง แล้วจะให้ไปกับมันทำไม มันถอนหายใจเบา ๆ

ก่อนจะพลิกตัวกลับไปนั่งเหมือนเดิม แต่ยังมาจับมือผมไปวางกุมไว้บนหน้าขามันอีก

ผมพยายามดึงกลับ..มันก็ไม่ยอมปล่อย  เล่นเอาหน้าร้อนวูบเลย ไม่เข้าใจว่ามันต้องการอะไร

แล้วมันก็พูดขึ้นมาว่า


“วี...มึงว่ากูบ้าไหมว่ะ?...กูไม่เข้าใจตัวเองเลยว่ากูเป็นอะไร...ตกลงกูยังเป็นผู้ชายเต็มร้อยอยู่ไหม?...

หรือกูเป็นเกย์..หรืออะไรยังไง ยอมรับกูกำลังสับสนว่ะ?”  มันหยุดเว้นวรรค พร้อมถอนหายใจอีกรอบ

ผมเงียบฟังมันพูด  จู่ๆมันเอื้อมมือไปปิดเพลงที่เปิดย้อนไปย้อนมา ภายในรถเงียบสนิทเลยทีนี้..

เมื่อไม่มีเสียงเพลงเปิดคลอ แล้วมันก็พูดต่อ....


“ตั้งแต่มีไรกับมึง กูไม่เหมือนเดิม”  มันมองตรงไปข้างหน้า ผมก็เหลือบมองหน้าด้านข้างมัน

สีหน้าเรียบนิ่งไม่แสดงอาการอะไร นอกจากตามองตรงดิ่งไปข้างหน้าอย่างเดียว  

มือที่กุมมือผมไว้..มันก็ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยหลังมือผมเบา ๆ ผมอึ้งๆงงๆ ไม่เข้าใจมันพูดอะไรของมัน

ในใจมีค้านมันด้วย  ‘กูก็ไม่เหมือนเดิมโว้ย!.’  แต่ไม่ได้พูดออกไปหรอก

ก็จริงนิ..ผู้ชายโดนผู้ชายกดมาแล้วถึงสามครั้ง ถึงจะไม่ยินยอมครั้งแรก

แต่ผมก็ปฏิเสธไม่ได้เหมือนกัน..ว่าทำไมถึงยอมมันอีก  มันเอ่ยปากพูดต่อ


“กูสับสนตัวเองมาก ถึงมีผู้หญิงวิ่งมาให้กูเอาตลอด หลายคนตื้อกูยังกะเห็บ...ไม่ถึงเดือน

ร่วมสี่ห้าคนแล้ว ล่าสุดขาวีนคนที่มึงเจอตะกี้แหล่ะ...เล่นเอาเด็กเก่ากูกระเจิงหมด

ที่กูไม่ทำไรก่อนหน้านี้ เพราะกูก็อยากให้พวกเค้าไปจากกูเหมือนกัน

ดีซะอีก..ที่นิดหน่อยจัดการซะเรียบร้อย กูไม่ต้องเหนื่อยปฏิเสธ” มันพูดถึงตรงนี้ ผมปรี๊ดขึ้นมาแหล่ะ

นี่เป็นสาเหตุหนึ่งที่ผมชกหน้ามัน..เพราะยั้งอารมณ์ไม่อยู่ ผมไม่ชอบที่มันเห็นชีวิตคนอื่นแค่เล่นสนุก  

เลยพูดเสียงห้วนใส่มันไปทันที..


“กูเกลียดนิสัยมักง่าย เห็นแก่ตัว..เอาแต่ได้ ไม่มีมโนธรรมของมึง” รู้สึกมือที่จับมือผมอยู่บีบกระชับทันที  

ก่อนจะค่อย ๆ ผ่อนกลับเหมือนเดิม  พร้อมพูดขึ้นว่า


“กูไม่หวังว่าจะเป็นคนดี หรือฮีโร่ในสายตามึง ระหว่างเราตั้งแต่แรกเริ่มรู้จักกันมา

กูรู้ว่าทำเหี้ยกับมึงไว้สารพัด แล้วจะมาคาดหวังอะไรจากมึงอีกล่ะ แต่มึงรู้ไหม....กูไม่เคยรู้สึกกับใคร  

เหมือนที่ใจกูรู้สึกกับมึงเลยว่ะ!...เท่าที่กูรู้จักคนมา..มึงมองโลกในแง่ดี  

กูทำร้ายมึงสารพัดมึงก็ยังทำดีกะกูอีก เหมือนอย่างวันนี้..ยังมีน้ำใจมาตามกู...

ทั้งที่มึงไม่ทำก็ไม่มีใครเค้าว่ามึงหรอก ต่อให้กูไปไม่ทันทำหน้าที่หลานที่ดีก็ตาม  

แต่มึงกลับไม่ทำแบบนั้น ที่มึงชกกู..ถ้าให้กูเดา..คงโมโหที่กูให้เหี้ยต่อหิ้วนิดหน่อยไปเอาใช่เปล่าล่ะ?”

มันพูดถูก..ผมโมโหมันตรงนี้จริง ๆแหล่ะ เลยตอบมันไป


“ใช่...กูไม่ชอบที่มึงเห็นผู้หญิงเป็นผักปลา สนองอารมณ์ตัณหามึงยังไม่พอ นึกอยากยกให้ใคร

มึงก็ทำตามอำเภอใจ กูยอมรับยั้งสติไม่อยู่..ละ.เลย.เลย..ชกมึงไป”  พูดจบเพิ่งรู้สึกผิดขึ้นมาซะงั้นผม

ว่ามันไปหยกๆ ตัดสินคนอื่นตามอารมณ์ตนเอง นึกอยากทำไรกับชีวิตคนอื่นก็ทำ

ทั้งที่ผมเองก็ไม่ต่างจากมัน ผลุนผลันอารมณ์ร้อนชกมันเข้าให้ ดันตัดสินด้วยอารมณ์เหมือนกัน

มันเห็นผมก้มหน้างุด พูดติด ๆขัด ๆตอนท้าย เสือกหัวเราะขำผมซะนี่


“หึ..หึ..หึ!...มึงนี่น๊า...เป็นซะอย่างนี้...วี..มึงพร้อมจะฟังไหม?..ถ้ากูจะบอกว่า..กู..รัก..มึง.”  

พูดจบหันมาเชยคางผมขึ้นสบตามันซะงั้น ส่วนผมเหร่อตาโตหน้าเหร่อมั้ง ไม่คิดว่าจะได้ยินมันพูดคำนี้

ดูเอาเถ่อะ...ยี่ห้อกลสิทธิ์ โคตรโรแมนติกม๊ากกกๆๆๆ..บอกรักผมในรถ ปากบวมเจ่อหลังโดนผมชก  

ผมเองยังงงไม่หาย...ประมวลผลในสิ่งที่มันพูดไม่ทัน ไม่คิดด้วยว่ามันจะมาสารภาพรักผม

อะไรกันตอนนี้ กำลังอึ้งปนงงอยู่ มันก็ก้มหน้าประกบจูบผมแล้ว ครั้งนี้มันนุ่มนวลมาก

ค่อย ๆเล็มเบา ๆ ดูดเม้มตามริมฝีปากผม..รอจนผมเผลอเผยอปากออก..

มันถึงค่อยฉกลิ้นร้อนชื้นเข้ามา ดูดต้อนกวาดพันลิ้นผมไปทั่ว หยอกเย้าจนผมสมองขาวโพลน

ยอมรับว่าตั้งแต่โดนมันปล้นจูบ..ขโมยจูบ..บังคับจูบสารพัด ครั้งนี้ถือว่าจูบหวานมากที่สุด

ไม่ใช่ว่าเพราะเพิ่งได้ยินคำรักจากปากมันหรอก แต่เพราะความนุ่มนวลที่มันปฏิบัติตะหาก

เหมือนจะถ่ายทอดให้รับรู้..ยืนยันกับสิ่งที่มันพูดแทนการกระทำ ทำให้ผมรู้สึกวาบหวิวหวามหวาน

ใจกระดอนรัวระทึกอยู่ในขณะนี้ เหมือนมันกำลังบอกรักอีกรอบด้วยรสจูบของมันงั้นแหล่ะ...



นานไม่ใช่น้อยกว่ามันจะถอนจูบออกช้า ๆ มีอ้อยอิ่งนิด ๆ ก่อนพูดขึ้นว่า


“รู้ไหม กูไม่เคยจูบใครแล้วมีความสุขเหมือนจูบมึงมาก่อน ไม่เคยนอนกอดใครแล้วฝันดีมีความสุข..

เหมือนนอนกอดมึงมาก่อน ไม่เคยนึกรักใคร..เหมือนที่กูกำลังรู้สึกมาก่อนเลยแม้แต่น้อย”

มันพูดได้ยินเต็มสองหู หน้าผมร้อนฉ่า..องศาทะลุเลยจุดเดือดไปแล้วเห่อะ ไม่ต้องหลบแล้วตอนนี้

ได้แต่นั่งบิดมือตัวเองบนตัก..ยังกะสาวน้อยโดนขายขนมจีบซะงั้น วางมือวางไม้ไม่ถูก

ไม่รู้จะวางไว้ตรงไหน รู้สึกมันเงอะง่ะเกะกะไปหมด เอาแต่ก้มหน้างุด ๆ..มองมือที่บนตักตัวเองซะงั้น

ไม่กล้าพูดไรสักแอ๊ะ บอกตรง ๆ ทั้งเขิน..อาย..และยังงงสับสนอยู่  จู่ๆมันดันบอกรักผม  

ถามตัวเองขึ้นมา..แล้วผมล่ะรู้สึกไงกับมัน  ผมรักมันหรือเปล่า??????....


“ที่กูหายไป เพื่อต้องการตัดใจ..กูพยายามหักห้ามใจ ลองกลับไปทำอะไรเดิม ๆ

เพื่อให้ชีวิตกลับเป็นเหมือนเดิม แต่กูรู้ว่ามันคงเป็นไปไม่ได้แล้ว มึงอาจจะว่ากูมั่วเจ้าชู้

แต่มึงเคยรู้ไหม..ว่ากูทำทุกวิถีทาง..เวลานอนกับผู้หญิงให้มันรู้สึกตื่นเต้นเร้าใจเหมือนแต่ก่อน

มันกลับไม่เป็นแบบนั้น กูนอนกับใครตอนนี้..คนไหนก็ตาม กูไม่เคยมีความสุขเหมือนเดิม

บางครั้งน้องชายกูไม่สู้ขึ้นมาเฉย ๆซะงั้น ขนาดกำลังเอากันอยู่ใจกูดันนึกไปว่า..

กูกำลังเอากะมึงซะงั้น คิดดูดิว่าอาการกูหนักขนาดไหน รู้ไหมที่กูไปนอนกับมึงทุกครั้ง

กูต้องหักห้ามใจขนาดไหนที่จะกอดมึงไว้เฉย ๆ ทั้งที่ร่างกายกูปวดตุบ ๆ อยากปี้มึงใจแทบขาด

กูฝืนทนเพื่อพิสูจน์ความรู้สึกกูเอง ยอมรับว่ากูกลัว กูขี้ขลาดที่ไม่ยอมรับความจริง

แค่ได้อยู่ใกล้มึง ได้สัมผัสกลิ่นมึงกูก็คึกแล้ว มึงว่ากูจิตป่าวล่ะ!....”  ผมยังเงียบตอบไรมันเหมือนเดิม  

ฟังมันพูดต่อ อยากรู้เหมือนกัน..มันตัดสินใจยังไง..ถึงกล้าบอกรักผมซะงั้น


“วันนี้..กูเห็นแววตาที่มึงมองกู มันไม่เหมือนเคย..มันว่างเปล่า ไม่เหมือนแววตาที่มึงเคยใช้มองกู

ไม่ว่ามึงจะโกรธจะโมโห หรือตอนที่มึงร้องไห้..ร้องครางใต้ร่างกู อย่างน้อยในแววตามึง..

ยังฉายภาพกูให้เห็นชัดเจน แต่ไม่ใช่แววตาที่มองกูในวันนี้ ทำให้กูรู้ว่า...ถ้าหากปล่อยแขนมึง

ไปตอนนั้น มึงคงหายไปจากชีวิตกูทันที..โดยที่กูคงไม่มีโอกาสได้เจอมึงอีกเลย กูคิดถูกใช่หรือเปล่า?”  

บ๊ะ!...มันหน้าจะไปเป็นหมอดูนะเหี้ยนี่ ยังกะตาเห็น..เพราะผมคิดแบบนั้นจริง ๆ

คำว่าเพื่อนผมยังไม่เหลือให้มันเลยด้วยซ้ำ ก็อย่างที่บอกผมรับพฤติกรรมต่ำช้าของมันไม่ได้จริง ๆ  


“กูจะบอกมึงว่า กูไม่ได้มีไรกะน้องนิดหน่อยเค้าหรอก ไม่ใช่สิ..พูดให้ถูกต้องบอกว่ากูไม่ได้ปี้ใคร

มาเป็นอาทิตย์แล้วตะหาก แม้น้องเค้าจะพยายามใช้ปากปลุกให้ยังไง น้องชายกูไม่สู้ขึ้นมาดื้อ ๆซะงั้น

ที่กูหงุดหงิดเหี้ยก๋อยตอนแรก เพราะเหตุการณ์ในห้อง..กูกำลังหงุดหงิดตัวเองอยู่

ส่วนนิดหน่อยเค้าก็อารมณ์เสีย ปลุกจนเมื่อยปากกูก็ไม่ยอมตื่น แต่แค่ได้เห็นหน้ามึง..ได้ยืนใกล้มึง

กูกับร้อนวูบ..น้องกูลุกขึ้นมาดื้อ ๆซะงั้น ที่กูแกล้งเกาหัวแกรก ๆ เพราะมันกำลังตื่น กูกลัวคนเค้าจับได้  

โชคดีที่ผ้าขนหนูกูขมวดปมไว้ด้านหน้า..เลยดูไม่รู้ กูคงคลั่งมึงไปแล้ว

ขนาดมึงอยู่ในอารมณ์ที่ไม่ได้ยั่วต่อมหื่นสักนิด แต่กูกลับรู้สึกซู่ซ่าขึ้นมาซะงั้น

ตลอดสัปดาห์ที่กูหายไป...เอาแต่ดื่มจนเมาคิดเรื่องมึงกะกูนี่แหล่ะ

ไม่รู้ว่ากูควรทำไงดี...มึงต้องเข้าใจ..ความรักแบบนี้..ไม่เป็นที่ยอมรับของใคร

กูเป็นลูกชายคนเดียว แถมเป็นหลานชายคนโตของสกุลกูอีก มีหลายเรื่องที่ทำให้กูต้องคิด

พาลให้กูเครียดไปเยอะ ถึงได้พยายามอยู่ห่าง ๆมึง แต่เชื่อไหม..ไม่มีวันไหนที่กูจะไม่คิดถึงมึงเลย

กูกลัวว่า..หากกูถลำลึกไปมากกับมึงแล้ว เกิดมึงปฏิเสธกูขึ้นมาพาลจะรับไม่ได้ เผลอทำร้ายมึงเข้าให้...

กูต้องมานั่งเสียใจอีก บอกตรง ๆ...กูทนรับการปฏิเสธจากมึงไม่ได้จริง ๆ

มึงจะว่ากูเห็นแก่ตัวก็ช่างเถอะ...ถึงตอนนี้ กูรู้แล้ว..ชีวิตกูขาดมึงไม่ได้ ใครจะว่ากูบ้าก็ยอม

ใครจะมองกูเป็นเกย์เป็นเหี้ยเป็นไรช่างหัวแม่ง..กูไม่สนใจแล้ว เวลากูทุกข์ไม่มีใครมาทุกข์กะกูด้วย  

เพราะฉะนั้นกูตัดสินใจแล้ว กูจะไม่พะวักพะวงอีก..กูจะคบกับมึงอย่างคนรัก...

กูจะอยู่กับมึง..รับรักกูได้ไหม?”..............................???????











ผิดคาดกันไปเยอะไหม หลายคนเดาถูกกันบางส่วน

แล้วลองเดาต่อสิ..พี่วีจะตอบยังไง


Luk.

[kokikung]

 o22ผิดคาดมากมายมหาสาลคนอ่านยังช๊อคเลยอ่า
ตายๆๆๆๆๆวีจะตอบว่าไรอ่า แอบตื่นเต้นอ่า
แต่พูดดักขนาดนี้คงรับมั้ง
ชื่อตอนนี้ตรงจริงๆๆๆๆๆๆ มารอคำตอบวี
ไม่ใช่คำตอบพาช๊อคอีกคนฮ่าๆๆๆๆๆๆ

[namngern]

กรี๊ดดดด พะ..พี่กลบอกรักพี่วี
เห้ออออ

แอบเดาถูกว่าพี่กลไม่ทำอะไร
แต่เกิดคาดที่พี่กลช่างกล้าหาญชาญชัยบอกรักพี่วีซะงั้น ฮ่าๆ
ตอนนี้เขินนนน แทนพี่วี พี่กลโหมดนี้เอาไปเลยเต็มสิบ !


เลือกแล้วนะ พี่กล ถ้าเลือกแล้วดูแลพี่วีดีๆด้วย
ว่าแต่..ตัวพี่วีเองจะว่ายังไงละเนี่ยะ

รออ่านตอนต่อไปจ้าๆ
จุ๊บๆๆ คุณ Luk หลายๆที เอิ๊กกกกกก

[sweardear]

 
ยี่ห้อกลสิทธิ์
ยี่ห้อนี้เค้าดีจริงอะไีรจริง

[kitty]

 :serius2:อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก  กลบอกรักพี่วีๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


อยากรู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  อยากอ่านอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[DEMON3132]

วีคงช้อคที่ได้ยินกลพูดตอนนี้ คนอ่านยังหัวใจจะวายเลย
ไม่น่าเชื่อจริง ๆ เหมือนชื่อตอนเลย แต่มันเป็นคำพูดที่เฉลย
สิ่งที่คลุมเครืออยู่ได้มากเลย และคงเป็นตอนที่หวานที่สุด
ตั้งแต่เจอะเจอกันมาระหว่างวีกับกล ต่อไปนี้คงจะมีแต่ความ
หวานและความสุขพร้อมกับร่วมฝ่าฟันอุปสรรคต่าง ๆ ไปด้วยกัน
(คิดว่าตอนนี้วีต้องรู้สึกรักกลขึ้นมาบ้างแล้ว ไม่งั้นคงไม่ทนให้กล
มามีอะไรด้วยอีกหลังจากถูกข่มขืนไปครั้งแรก) รออ่านคำตอบของวี
 

[ordkrub]

เหวย... กลมันมีอารมณ์นี้ด้วยเหรอ
ยังไงก็ยังทำใจลำบากอะ

[b27072010]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

บอกรักกันแล้ว

โรแมนติกกันบ้างหรือเปล่า

[yeyong]

โหยยยยยยยยยยยยยยยย  กรี๊ดดดดดดดด
ซื้อหวยก็ถูกกินจนหมดตัว พลิกล็อคถล่มทลาย
แบบไม่อยากเชื่อว่าไอ้พี่กลจะมาโหมดนี้อ่ะ ให้ตายก็ไม่อยากเชื่อ แถมฟังแล้วยังเขินแทนพี่วีเลยอ่ะ
แบบนี้พี่วีไม่ตอบรับไม่ได้แล้ว  แต่อาจจะบอกว่าขอดูพฤติกรรมไปก่อนหรือเปล่า แต่ว่าพี่วีเองก็ไม่ได้ชอบผู้ชายมาก่อนนี่นะ
โอ้ยยยย อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆ

[uaeb]

 

ค้างงงงงงงงงงงงงงง ไม่น่าเชื่อว่าพี่กลจะบอกรัก

อยากรุจังว่าพี่วีจะตอบว่าไง

รีบๆมาต่อนะคะ

 

[j4c9y]

กลแมร่งเอาแต่ใจจริงๆ

[k00_eng^^]

พี่กลนี่เป็นเอามากนะเนี่ย
อาการหนักสุดๆอ่ะ
เค้าเป็นถึงขนาดนี้แล้วพี่วีก็ยอมเค้าไปเหอะ

[Poes]

อุปสรรคขวากหนามยังมีอีกเยอะ ท่าทางคู่นี้ แต่ตอนนี้ขอหวานๆ ไว้เพิ่มพลังก่อน
เหมือนกองทัพเดินด้วยท้อง ถึงจะมีแรงสู้ 

[roseen]

  :angry2:โนๆๆๆๆๆๆๆอย่าเพิงรับน้องวีเล่นตัวหน่อยน้อง


อารมณ์ไหนของมันก็ไม่รู้ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายอีกมั้ย

[MeepadA]

ชอบตอนนี้สุดๆ นี่แค่อ่านแล้วก้อนึกถึงเสียงพี่เป้ ตอนร้องพิษรักนะ ขนก้อลุกซู่ไปหมดเลยอ่ะ  (พี่)กลก้อคงสับสนไม่น้อยจริงๆแหละ และยิ่งเป็นสมัยก่อนก้อไม่ค่อยมีคนยอมรับนักหรอก 

[อิสระ]

ได้หน้าแล้วลืมหลังจริงๆโว้ยเฮ้ย
แบบนี้เขาเรียกหลงหัวปักหัวปำแล้วกลเอ๋ย
ขนาดโดนต่อยยังซู่ซ่า อาการหนักของจริง
รอวีตัดสินชะตากรรมความรักของกล
ในที่สุดธรรมะก็ชนะอธรรม