[Episode 7]
"เห้อ..." เสียงถอนหายใจรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ของวัน สองสามวันมานี้เขาเอาแต่คิดถึงเรื่องที่ผับคืนนั้นไม่หยุด เรียนก็ไม่มีสมาธิจนต้องยืมแลคเชอร์อิ่มมาลอก คนตัวเล็กดูนิ่งกว่าปกติ จนพราวกับเบทต้องคอยชวนคนตัวเล็กคุยตลอด อยากถามว่ามีปัญหาอะไร แต่ก็ยังไม่สนิทพอที่จะเข้าไปก้าวก่าย
"มีเรื่องเครียดอะไรกันน้ำ" โจ้กับธามมองหน้ากัน แล้วก็เป็นโจ้ถามออกมาอย่างอดเป็นห่วงไม่ได้ เพราะเห็นน้ำมีอาการแบบนี้ตั้งแต่วันที่ไปผับ หลายวันมานี้เขาทั้งสองคนเป็นห่วงคนตัวเล็กมาก อยากจะถามแต่ก็ไม่กล้าแต่คิดว่าปล่อยให้นานกว่านี้คงไม่ดีแน่ๆ
"เปล่าครับ" น้ำตอบปัดไปแล้วกลิ้งตัวนอนคว่ำหน้าลงกับเตียง คนตัวเล็กรู้ดีว่าเพื่อนทั้งสองเป็นห่วงเขา ตั้งแต่วันอาทิตย์โจ้กับธามก็มาอยู่เพื่อนเขาตลอด ...ธามมองไปยังคนตัวเล็กที่นอนคว่ำหน้าอยู่พลางนึกถึงไปวันที่ไปผับ...แล้วพยายามปะติดปะต่อเรื่องราวจากการที่เขาสังเกตเห็นความผิปกติมา เขาเป็นคนไม่ค่อยยุ่งเรื่องอะไรของใครอยู่แล้ว แต่กับเพื่อนตัวเล็กของเขานี่คือข้อยกเว้น
"เรื่องที่ผับเมื่อวันศุกร์ใช่มั้ย" ธามนั่งลงปลายเตียงแล้วถามเสียงจริงจัง คนตัวเล็กเงียบไม่ตอบอะไร...นั่นแสดงว่าใช่ ธามเป็นคนตรงๆอยากรู้อะไรก็ถาม ใครถามอะไรก็ตอบ...คนตัวเล็กก็เช่นกัน เขาสามคนมักคุยกันตรงๆตลอด จึงไม่แปลกถ้าธามจะถามอะไรไปตรงๆแบบนี้
"...พี่ผารึเปล่า" ธามยังคงว่าต่อ
"อือ" คนตัวเล็กครางรับเสียงอู้อี้ ...ข้อสันนิษฐานเขาคงไม่ผิด
"...ตอนที่น้ำออกไปเข้าห้องน้ำ เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า" คนตัวเล็กที่ได้ยินคำถามนั้นก็ตกใจลุกพรวดขึ้นมา เห็นโจ้กับธามจ้องมาด้วยสายตาจริงจัง ...คนตัวเล็กเม้มปากแน่นก่อนจะหลบสายตาแล้วพยักหน้าลงตอบคำถามของธาม
"...เขาทำ ...อะไรน้ำ" โจ้ถามออกมาบ้าง เขาสามคนสนิทกันจึงไม่ค่อยมีเรื่องอะไรที่จะปิดบัง ...ถ้าไม่เต็มใจบอกเขาจะไม่บังคับกัน
"ไม่บังคับ..." ธามว่าต่อ คนตัวเล็กเม้มปากแน่นก้มหน้าจนคงแทบชิดอก
"...เขา คือ...เขา เขา...จูบเรา แล้วบอกว่าจะ... จะ จีบ" คนทั้งสองที่ได้ฟังมองหน้ากันทันที คิดไว้อยู่ว่าพี่ผามองน้ำแปลกๆแต่ก็ไม่คิดว่าจะทำแบบนี้ แต่ก็ยังตกใจอยู่ดี
"...แล้วน้ำคิดไง" ธามถามเพราะเห็นท่าทีหลายวันมานี้คนตัวเล็กตัวเล็กคิดไม่ตกเลย
"น้ำ...ไม่ชอบเลยธาม ไม่ชอบที่เขาทำแบบนี้กับเรา..." คนตัวเล็กว่าพลางเอาหัวมาพิงกับไหล่ของธาม เวลาเครียดคิดอะไรไม่ออกน้ำก็จะขี้อ้อนขึ้นมาเหมือนเด็กๆ...จะไม่ให้เอ็นดูยังไงไหว
"แล้วน้ำรู้สึกยังไงกับเขา" โจ้ถามแล้วเดินเข้าไปนั่งปลายเตียงข้างๆน้ำ
"...ไม่รู้" คนตัวเล็กเงียบคิดไปนิดนึงก่อนจะตอบออกมา ธามกับโจ้มองหน้ากันอีกครั้งแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ
"คิดดูแล้วหรอที่ตอบมาเนี่ย" โจ้ถาม
"น้ำไม่ได้คิดอะไรจริงๆ แค่ไม่ชอบที่เขาทำแบบนี้ เขามีแฟนแล้วนะโจ้ก็เห็น แล้วแฟนพี่เขาก็เพื่อนในคณะ ฟ้าเป็นเพื่อนน้ำ โจ้จะให้น้ำรู้สึกดีหรอ จะให้น้ำดีใจหรอที่เขามาจูบและก็มาบอกว่าจะจีบเราเราแบบนั้น..." คนตัวเล็กโพร่งออกมาหมดเปลือกพร้อมกับเอาหัวทุยเฝือไปกับไหล่ธาม...พอบอกไปแล้วก็รู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก ทั้งสองคนได้ฟังก็นึกถึงวันที่ไปผับ...พี่ผาเอาผู้หญิงสวยไปด้วยคนนึง หรือว่านั่นจะเป็นแฟนตัวจริงที่เขาลือกันวะ
"งั้นก็ไม่ต้องคิดมากแล้ว" ธามบอกพร้อมกับยกมือขึ้นขยี้หัวทุยเบาๆ
"ไม่คิดไม่ได้หรอก เจอหน้าฟ้าทุกวัยเลย...รู้สึกผิดยังไงไม่รู้" คนตัวเล็กบอกพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมา
"ถ้าน้ำไม่ได้รู้สึกอะไรกับพี่เขา น้ำไม่ต้องรู้สึกผิดหรอก...หรือว่าน้ำรู้สึกอะไรกับพี่เขา" ธามบอกยังไม่ทันจบประโยคดีคนตัวเล็กก็ส่ายหัวทันที
"คนแบบนั้นน้ำไม่รู้สึกอะไรด้วยหรอก" คนตัวเล็กบอกอย่างจริงจัง...เขาไม่ชอบคนเจ้าชู้
"ดีมาก งั้นไปหาไรกินเหอะ หิวละเนี่ย" ธามยื่นมือไปขยี้หัวคนตัวเล็กแรงๆก่อนจะลุกเดินออกไปจากห้องเป็นคนแรก
"สงสัยจะหิวจัดนะมึง" โจ้ว่าพร้อมกับส่ายหัวเอือมๆส่งไปให้ เรื่องกินขอให้บอกไอ้ธามเถอะ
.
.
.
มาถึงร้านข้าวทุกคนก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นระหว่างรอข้าวมาเสิร์ฟ คนตัวเล็กเองก็หยิบขึ้นมาเล่นบ้าง เขายังเล่นไม่คล่องนักหรอกแต่ธามกับโจ้ก็บอกว่าเล่นบ่อยๆจะได้คล่อง แต่เขาว่ามันจะติดมากกว่านะ ...พอเขาเปิดสัญญาณอินเตอร์เน็ตสมาร์ทโฟนของเขาก็สั่นอย่างบ้าคลั่ง ทั้งเฟสบุ๊ค อินสตราแกรมและทวิตเตอร์ เขากดเข้าดูเฟสบุ๊คเป็นอันแรก เขาก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าการแจ้งเตือนคำขอเป็นเพื่อนมากจนน่าตกใจ เขาเลื่อนดูแล้วกดเข้าแอพพลิเคชั่นอื่นต่อ ยอดฟอลโล่ในอินสตราแกรมก็พุ่งสูงขึ้นมากเหมือนกัน ในนั้นมีรูปเขาแค่สองสามรูปและมันก็มียอดถูกใจพุ่งทะลุพันไปแล้ว...อะไรกันเนี่ย!?
"น้ำ...เมื่อสิบกว่านาที" โจ้ว่าแล้วยื่นสมาร์ทโฟนมาให้ คนตัวเล็กหยิบขึ้นมาดูอย่างงงๆ
'The NewsZapp SSU : ข่าวใหม่ ข่าวสด ข่าวด่วนค่าาา~ เดี๊ยนพึ่งได้มาสดๆร้อนๆส่งตรงจากแพทย์เลยจ้า ดาวเดือนแพทย์ปีนี้แซ่บเวอร์ ดาวว่าแซบแล้วเดือนนี่แซ่บกว่า แอร๊ยยย! คนพูดถึงกันเยอะยะทั่ว SS ของเราเลยทีเดียวเชียวกับน้องน้ำ ธารา ว่ากันว่านางเป็นขวัญใจชาวแพทย์เด้อ เป็นที่รักที่เอ็นดู ที่สำคัญนางน่ารักมากกก ก.ไก่ล้านตัว นิสัยก็ดีเวอร์ เรียนก็เก่งเวอร์ รูปร่างหน้าตาผิวพรรณ โอ๊ย ดูดีไปโม๊ดดดด~ แต่สายสืบของเราบอกมาว่านางเป็นเด็กพี่ใหม่หมอเถื่อนนาจา เห็นกอดคอส่องหน้ายิ้มหวานให้กันอยู่เด้ อ่ะไปดูรูป ปล.รูปเมื่อวันศุกร์ที่แล้วนะคะลูกเพจ
*รูปข้างหลังใหม่กอดคอน้ำ, รูปเห็นหน้าน้ำมองใหม่อยู่, รูปใหม่กับน้ำมองหน้ากัน*
likes 5,501 comments 2,674
ญ.หญิง โสภา : เพื่อนเราเอง บอกเลยใครอยู่ใกล้ก็หลง
PinkProw : โอ้ย พึ่งจะเห็นสายตาพี่ใหม่ ละมุนอะไรเบอร์นั้นคะ มาดูเพื่อนสุดน่ารักของพวกเธอสิ @เบท ผู้น่ารัก @ไออิ่มเอม
ปุยฝ้าย : ช็อตนี้กะเทยยอมค่ะ*กระอักเลือด*
โกโก้ครั้น : สาบานว่านี่ผู้ชาย*ร้องไห้* อิผิงมึงมาดู @pingping
พี่พุ่ม นะเออ : ภาพสวยเนอะ ว่ามั้ย*กระตุกยิ้มมุมปาก* @วัช ตัวอ้วน @Wan Wanin
ปิงสุดหล่อเองครับ : นี่มันเพื่อนตัวเล็กสุดน่ารักของมึงปะวะ @Joejarukit @Time thanin
นี่ติ๊กไง จำไม่ได้หรอ : สายตามึงนี่นะ @MaiSarun
นางฟ้าตัวน้อย : แอดไม่มีเฟสน้องหรอ fc เลย *ร้องไห้*
เบท ผู้น่ารัก : @PinkProwไม่เรียกน้ำมาดู @Nam Thara
Mai Sarun : ยังไม่ใช่ แต่กำลังจะเป็น... @นี่ติ๊กไง จำไม่ได้หรอ
วัช ตัวอ้วน : รีบๆมาดู @Nakin Pha
Nakin Pha : ก็ดูอยู่ตลอด @วัช ตัวอ้วน
นี่ติ๊กไง จำไม่ได้หรอ : เหยดดด จริงจังแค่ไหนถามใจมึงดู @Mai Sarun.....บลาๆๆๆๆ......คนตัวเล็กยื่นโทรศัพท์คืนให้โจ้ พลางคิดไปถึงสิ่งที่แอดมินโพสต์ และสิ่งที่คนอื่นๆเข้ามาเม้นกัน...รวมถึงคนๆนั้น
"เก็บเงียบเชียวนะ" คนตัวเล็กเงยหน้ามองโจ้ที่พูดมาเหมือนจะบอกว่างอนอยู่ แต่คนตัวเล็กรู้ดี โจ้แค่แกล้งเขาเล่นแค่นั้น
"แหะๆ ขอโทษครับ จริงๆก็กะจะบอกตั้งแต่วันศุกร์แล้ว...แต่แผนเปลี่ยน ก็เลย..." คนตัวเล็กเกาหัวแกรกๆ วันนั้นถ้าไม่เปลี่ยนแผนที่จะไปหอเขาเป็นไปผับแทนเขาก็คงจะบอกอยู่หรอก
"ช่างมันเหอะ ไม่ได้โกรธแค่ตกใจมีเพื่อนเป็นถึงว่าที่เดือนมหาลัย" โจ้ว่าออกมาขำๆ
'ได้ที่โหล่มากกว่า เราไม่ได้หวักซะหน่อย" คนตัวเล็กว่า ...แค่เดือนคณะนี่ก็เหนือความคาดหมายมากแล้ว
"หวังหน่อยก็ดี" ธามแซวออกมาอีกคน
"ไม่ดีหรอกครับ" ทำหน้ายู่ใส่
"นี่ต้องเก็บตัวด้วยปะ" โจ้ถามออกมาอย่างสงสัย เพราะเข้าประชุมวันนี้ได้ยินเพื่อนเดือนพูดแว่วๆ
"ครับ อีกสองอาทิตย์"
"นานปะ"
"เห็นพี่เขาบอกว่าอาทิตย์นึงนะธาม" ธามพยักหน้ารับแต่ก็ไม่ได้ถามอะไรต่อเพราะข้าวที่พวกเขาสั่งไว้มาเสิร์ฟแล้ว
"ตอนนี้เขาจิ้นน้ำกับคนในรูปยกใหญ่เลยอ่ะ" โจ้บอกพลางตักข้าวเข้าปากอีกมือนึงก็เลื่อนหน้าจอสมาร์ทโฟนเพื่อดูความเคลื่อนไหว ...คนตัวเล็กเองก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้ว่าอะไรคืออะไร
"ไม่ชอบเลยง่า" ยกฝ่ามือขึ้นปิดหน้าส่ายหัวไปมาอย่างกังวล...มีใครเขาอยากให้จิ้นกับผู้ชายบ้างเล่า
"ทำหน้างี้อีกและ ฮ่าๆ" โจ้ที่มองหน้าคนตัวเล็กที่เลิกเอามือปิดหน้าแล้วก็อดจะขำไม่ได้
"กินข้าวไปเลยโจ้น่ะ" คนตัวเล็กว่าขึ้นมาทั้งๆที่ยังหน้างออยู่
"หึๆ" ธามมองแล้วก็ต้องหัวเราะออกมา...น้อยครั้งที่จะหลุดลุคที่คีพมา นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนกันคงจีบอยู่
"ธามก็ด้วยครับ" ถ้าคนอื่นมาเห็นนี่คงไม่อยากเชื่อว่าคนตัวเล็กมีมุมแบบนี้กับเขาด้วย แต่ทั้งสองคนเห็นมาทุกมุมแล้ว...ก็นะอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เกิด
"โอเคๆ ฮ่าๆ ไม่แกล้งแล้ว ไม่แกล้งๆ หึหึ"โจ้กลั้นขำเพื่อบอกคนตัวเล็กจนตัวเกร็ง
"ก็ถ้าโจ้จะขำขนาดนั้น" คนตัวเล็กว่าแล้วตักข้าวคำโตเข้าปากเคี้ยวจนแก้มตุ่ย และก็ไม่สนใจเสียงหัวเราะคิกคักๆของเพื่อนสองคนนั่นอีก...ใครว่าสองคนนี้ไม่แกล้งเขากันล่ะ อย่าให้มีโอกาสเชียว
.
.
.
หลังจากกินข้าวเสร็จแล้วทั้งสามคนก็กลับขึ้นมาเล่นเกมส์ที่ห้องคนตัวเล็กเหมือนเดิม คนตัวเล็กที่นอนคว่ำอยู่บนเตียงมองพวกเขาเล่นเกมส์ เขาก็เล่นเป็นนะแต่ไม่โปรเหมือนสองคนนี้หรอก ส่งบอลยังส่งให้ผิดทีมอยู่เลย
ไม่รู้เมื่อไหร่ที่เสียงพวกนั้นหายไปจากโสตประสาทของคนตัวเล็ก ธามเห็นว่าคนตัวเล็กเงียบไปผิดปกติพอดีที่จบเกมส์จึงหันกลับไปดูพบว่าคนตัวเล็กหลับไปแล้ว หลับไปทั้งที่ยังไม่อาบน้ำ หลับไปทั้งที่ยังไม่ได้หันกลับไปนอนดีๆเลย
"หลับง่ายนี่แก้ไม่เคยหาย" ธามว่ายิ้มๆ ก็เพื่อนตัวเล็กของเขาหลับง่ายจริงๆนั่นแหละ บทจะหลับก็หลับถ้าเงียบไปนี่ไม่ต้องสงสัยว่าไปไหนเพราะหลับ หลับง่ายก็ตื่นง่ายเช่นกัน หรือถ้าเงียบอีกอย่างคือหงุดหงิดไม่ก็โกรธ
"ปลุกปะ ให้อาบน้ำก่อน" โจ้หันกลับมามองอีกคน
"นี่ยังไม่ทุ่มดีเลย สามทุ่มค่อยปลุก...ให้พักไปก่อน" ธามมองด้วยสายตาเอ็นดูพลางส่งยิ้มบางๆไปให้
"เอ็นดูจริงนะมึงน่ะ" โจ้แขวะเพือนข้างตัวอย่างหมัานไส้
"ว่าแต่กู...ทีมึงล่ะ จมูกดีเป็นหมา กลิ่นไม่ดีหน่อยนี่เห่าไม่หยุด" ธามว่ากลับ ถ้าเปรียบเพื่อนสองคนนี่ธามก็คงเป็นพ่อที่อยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ ส่วนโจ้นี่เรียกว่าจงอางหวงไข่เถอะ
"แหม่...มึงไม่ดูเพื่อนมึงมั่งล่ะ มันน่าหวงน้อยเสียที่ไหน หน้าก็สวยปานนั้น นิสัยก็ดีปานนี้ แถมโคตรระ อื้อ!!" ก่อนที่โจ้จะได้พูดจบประโยคก็โดนมือธามมาปิดปากเอาไว้ซะก่อน
"มึงจะพูดอะไรของมึงไอ้โจ้!" ธามกระซิบรอดไรฟันถาม
"อ่อยอูไอ้อัด" (ปล่อยกูไอ้สัด) โจ้พูดเสียงอู้อี้ๆอยู่ในลำคอ ธามที่พอฟังออกว่าเพื่อนตัวดีพูดว่าอะไรก็ปล่อยมือออก
"ปากหมาจริงๆ" ธามว่า
"กูขอโทษได้มั้ยล่ะ" โจ้ว่าออกมาหน้าบึ้ง
"มึงจะเล่นมั้ยเกมส์น่ะ พูดมากอยู่นั่น" ธามถอนหายใจฮือกใหญ่ก่อนจะเปลี่ยนเรื่องไป...
"น้ำอ่ะ ทำแลปได้ตลอดเลย" พราวผู้หญิงคนเดียวของกลุ่มเดินบ่นหน้ายุ่งออกมาจากห้องเรียนแลป
"ไม่ขนาดนั้นหรอก" คนตัวเล็กว่าขึ้นขำๆเพราะสีหน้าของพราวที่ยู่เหมือนโดนใครขัดใจมา
"ไม่ต้องเลยน้ำ สองครั้งก่อนน้ำก็ทำได้" พราวยังว่าต่อ
"เถียงกันพอยัง กูหิว" แล้วก็เป็นอิ่มที่พูดขึ้นมายุติการเถียงของเพื่อนตัวเล็กสองคน พราวหันมาแลบลิ้นใส่น้ำแล้วเดินเข้าไปดึงแก้มคนตัวเล็กอย่างหมั่นเขี้ยว
"นิ่มจังน้า แก้มน้ำเนี่ย หึ่ย! หมั่นเขี้ยว" พราวว่าก่อนจะผละออกไป
"ไหนๆๆ ขอจับมั่งดิ" เบทที่ยืนเล่นเกมส์อยู่ข้างๆอิ่มกำลังจะพุ่งเข้าไปหาน้ำแต่ดีที่อิ่มคว้าคอเสื้อไว้ได้ก่อน
"ไปแดกข้าวกับกูนี่" อิ่มว่าแล้วลากคอเสื้อเพื่อนเดินออกไป
"ไอ้อิ๊มมมม! ไอ้สัดปล่อยกู" เบทส่งเสียงร้องโหยหวนไปตลอดทาง ทำให้พราวกับน้ำที่เดินตามหลังไปหลุดขำกับภาพที่เห็นอย่างห้ามไม่อยู่
.
.
.
"น้องน้ำ! เจอพอดีเลย" ระหว่างที่คนตัวเล็กนั่งคุยอยู่กับเพื่อน ก็มีกลุ่มพี่ปีสองเดินเข้ามาทัก เขาจำได้ดีเพราะมีประธานรุ่นอย่างด้วงเดินเข้ามาด้วย
"สวัสดีครับพี่ๆ" เบทพูดทักทายรุ่นพี่ทั้งๆที่ยังเคี้ยวขนมอยู่เต็มปาก
"อี๋อิเบท มึงช่วยกลืนก่อนจะพูดได้มั้ยน่ะห้ะ" รุ่นพี่ใจสาวคนหนึ่งพูดขึ้นมา
"นั่งก่อนครับ" น้ำส่งยิ้มไปให้ก่อนจะลุกขึ้นเพื่อให้พี่ๆนั่ง กลุ่มรุ่นพี่ก็อดที่ชื่นชมนิสัยน้ำไม่ได้ ที่มีมารยาทและสัมมาคาราวะกับรุ่นพี่เสมอ
"พี่จะมาคุยเรื่องโชว์อ่ะ ฟ้าเขาเสนอโชว์เขามาเองพี่ก็เลยอยากมาถามเราและอีกอย่างจะได้จัดหาอุปกรณ์ไว้ด้วย ถ้ามีน่ะนะ" ด้วงว่าออกมาอย่างไม่รีรอ น้ำลังเลนิดหน่อยว่าจะบอกรุ่นพี่ดีมั้ยว่าจะเขาพอร้องเพลงได้...แต่คนตัวเล็กก็กลัวเกินกว่าจะบอก
"น้ำร้องเพลงเพราะมากเลยครับ" แล้วก็มีเสียงคุ้นหูโพร่งออกมา น้ำหันไปดูก็พบว่าเป็นโจ้กับธามที่เดินเข้ามาพร้อมกับยกมือไหว้รุ่นพี่เขา
"โจ้ครับ" คนตัวเล็กปราม
"จริงหรอ" พี่ชายใจสาวชะโงกหน้ามาถามเขา
"จริงครับ ผมเคยอัดคลิปน้ำตอนร้องไว้ด้วย" โจ้ว่าออกมาอย่างกระตือรือร้นพลางหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมากดหาไฟล์ที่ว่ามาเปิดแล้วไปวางไว้กลางโต๊ะ
*And my mates are all there trying to calm me down ‘Cause I’m shouting your name all over the town I’m swearing if I go there now I can change her mind turn it all around(เพื่อนๆฉันทุกคนพยายามทำให้ฉันใจเย็นลง เพราะฉันตะโกนเรียกชื่อเธอไปทั่วเมือง ฉันสาบานเลยว่าถ้าฉันออกไปตอนนี้ ฉันจะเปลี่ยนใจเธอได้… และเปลี่ยนเรื่องนี้ใหม่ทั้งหมด)
And I know that I’m drunk but I’ll say the words And she’ll listen this time even though they’re slurred Dialed her number and confessed to her I’m still in love but all I heard Was nothing
(ฉันรู้ว่าฉันยังเมาอยู่ แต่ฉันจะพูดมันออกไป แล้วเธอจะฟังฉัน ถึงฉันจะพูดไม่ชัดก็เถอะ ฉันโทรหาเธอ และสารภาพกับเธอไป ว่าฉันยังรักเธออยู่ แต่สิ่งที่ฉันได้ยินคือ…ไม่มีคำตอบใดๆกลับมา)ภาพที่ขึ้นแสดงบนหน้าจอสมาร์ทโฟนเป็นคนตัวเล็กเองที่กำลังนั่งบนพื้นเอนหลังพิงปลายเตียงมีกีต้าร์วางอยู่บนตักคนตัวเล็กจำได้ดีว่ามันไม่กี่วันก่อนนี่เอง ...โจ้มานอนที่หอพร้อมกับธามที่แบกเอากีต้าร์คู่ใจมาด้วย น้ำเองที่พอเล่นได้บ้างก็เลยขอลองเล่นดู แต่ไม่รู้เลยว่าถูกถ่ายคลิปเอาไว้ ...เสียงเกากีต้าร์กับเสียงร้องที่เปล่งออกมาทำให้คนทั้งโต๊ะนิ่งไป สำเนียงภาษาอังกฤษที่เปล่งออกมาก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าสำเนียงมันดีมาก
"พี่ด้วง พี่กรีน พี่ทรายสวัสดีค่ะ" ขณะที่ทั้งโต๊ะกำลังอึ้งกับเสียงร้องของคนตัวเล็กอยู่นั้นเสียงใสๆของน้ำฟ้าก็เอ่ยทักทายรุ่นพี่ขึ้นมาพร้อมกับส่งยิ้มร่าเริงมาให้ ...คนตัวเล็กที่เห็นว่าใครเป็นคนเข้ามาจากที่เขินกับการที่ทุกคนกำลังฟังตัวเองร้องเพลงอยู่นั้นก็ถึงกับหน้าเจื่อนลงไป...รู้สึกผิด
"กำลังดูอะไรกันอยู่หรอคะ ฟ้าดูด้วยได้เปล่า" น้ำฟ้าว่าขึ้นมาอย่างสดใสแล้วยื่นหน้าเข้ามาดูสมาร์ทโฟนที่วางอยู่กลางโต๊ะที่ยังคงเล่นวีดีโออยู่
"น้ำหรอ" น้ำฟ้าหันมามองหน้าคนตัวเล็กพร้อมกับส่งสีหน้าสงสัยสุดขีดมาให้
"อ่า ใช่ครับ" น้ำตอบออกไปตะกุกตะกัก
"น้ำร้องเพราะมากเลยรู้ตัวปะ" น้ำฟ้าฉีกยิ้มกว้างออกมาแล้วยกสมาร์ทโฟนขึ้นมาดู
"อ่า ขอบคุณมากครับฟ้า" คนตัวเล็กเขินกับคำชมที่ได้รับ
"ใช่ พี่ก็ว่ามันเพราะมากเลยนะ แถมยังเล่นกีต้าร์เป็นอีก" ด้วงเอ่ยสมทบความคิดของน้ำฟ้า ทุกคนในโต๊ะพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
"อิด้วงกูว่านะ...ให้น้องร้องเพลงเหอะ เสียงก็ดี สำเนียงก็ดี หน้าตาก็น่ารัก เพอร์เฟคสุดๆอ่ะ กูว่าคงจะได้มาสักตำแหน่งสองตำแหน่ง" กรีน พี่ชายใจสาวหนึ่งเดียวหันไปพูดกับด้วง ซึ่งด้วงเองก็เห็นด้วยเป็นอย่างมาก
"งั้นการแสดงของน้ำก็เอาเป็นร้องเพลงนี่แหละเล่นกีต้าร์ด้วย โอเคมั้ย" ด้วงหันมาพูดกับน้ำ
"เอ่อ คือว่า...ผม" คนตัวเล็กอึกอัก อยากจะค้านแต่ก็ไม่กล้า อยากจะร้องแต่ก็กลัว
"มีอะไรรึเปล่าน้ำ" ด้วงเห็นคนตัวเล็กดูมีท่าทีกังวลก็เลยถามออกมากลัวว่าสิ่งที่เขาตัดสินไปเป็นการบังคับคนตัวเล็กให้ทำ น้ำเม้มปากแน่นหลุบตามองมือทั้งสองข้างของตัวเองที่วางประสานกันอยู่บนโต๊ะอย่างกังวล
"คืออย่างงี้ครับพี่... น้ำอ่ะเคยร้องเพลงแล้วโดนเพื่อนล้อ เพื่อนแซวซึ่งมันก็ค่อนข้างรุนแรงแล้วหลังจากนั้นน้ำก็เลยไม่กล้าร้องให้ใครฟังอีกเลย มีแต่ตอนที่อยู่กับพวกผมนี่แหละครับ บางทีพวกผมก็ขอให้เขาร้องให้ฟังบ้างแบบในคลิป" โจ้โพร่งออกมาให้ทุกคนหายสงสัยกับอาการกังวลของคนตัวเล็ก ทุกคนพยักหน้าเข้าใจกับความรู้สึกนั้นดี พราวยื่นมือไปบีบมือคนตัวเล็กเบาอย่างให้กำลังใจ อิ่มเองที่นั่งเงียบๆฟังทุกอย่างก็ยกมือขึ้นลูบหลังพร้อมกับส่งยิ้มหาดูได้ยากไปให้
"พี่ไม่บังคับน้ำก็แล้วกัน เอาที่น้ำสบายใจดีกว่าพี่ไม่ได้บังคับอะไร...แต่ถ้าร้องได้ก็จะดีมากยังไงพรุ่งนี้ค่อยให้คำตอบพี่ก็แล้วกัน ไม่ต้องเครียดเนาะ" ด้วงส่งยิ้มให้กำลังใจไปให้ พลางยื่นมือเข้าไปลูบหัวคนตัวเล็กฝั่งตรงข้ามอย่างเอ็นดู คนตัวเล็กพยักหน้ารับ แล้วส่งยิ้มบางๆกลับไปให้...รู้สึกโล่งใจที่ทุกคนเข้าใจและไม่ว่าอะไรเขา
"ผมจะลองไปคิดดูนะครับ ขอโทษด้วยครับ" คนตัวเล็กยกมือขึ้นไหว้ขอโทษอย่างรู้สึกผิดที่เป็นเหมือนตัวปัญหาเพิ่มภาระความลำบากให้รุ่นพี่อีก
"ไม่เป็นไรๆ อย่าเครียดก็พอ พี่ไปก่อนนะ วันนี้ไม่ต้องเข้าประชุมรู้ใช่มั้ย" ด้วงลุกขึ้นแล้วหันมาถาม
"ครับ/ค่ะ" ทั้งโต๊ะตอบรับพร้อมกัน
"งั้นก็กลับบ้านได้แล้ว พี่ไปก่อน"
"สวัสดีครับ/ค่ะ" ทั้งกลถ่มยกมือไหว้ลารุ่นพี่
"จะกลับเลยมั้ยน้ำ" พราวถามอย่างเป็นห่วงเพราะเห็นสีหน้าที่ยังเป็นกังวลของเพื่อนตัวเล็กอยู่
"ครับ และพวกพราวล่ะ จะกลับเลยมั้ย" คนตัวเล็กสะพายกระเป๋าขึ้นหลังแล้วหันไปมองหน้าเพื่อนทั้งสามคน
"พราวว่าจะกลับเลย"
"กูลับเลย"
"เดี๋ยวเบทไปรับพี่สาวที่ห้างก่อนค่อยกลับอ่ะ"
"ครับ งั้นกลับดีๆนะครับ ...โจ้ ธามครับ" คนตัวเล็กว่าแล้วลุกขึ้นโบกมือส่งไปให้ก่อนจะหันไปเรียกเพื่อนที่กำลังยืนพิงต้นไม้เล่นเกมในมือถืออย่างเมามันส์ โจ้กับธามพยักหน้ารับแล้วเดินตามออกมา ส่วนน้ำฟ้ากลับก่อนพวกเขาไปสิบนาทีแล้ว
"ไอ้ธาม กูลืมแล็คเชอร์กับสมุดงานมึงไว้ที่ห้องเรียนเมื่อบ่ายว่ะ" โจ้โพร่งขึ้นมาเสียงดัง
"ไอ้สัดโจ้ มึงรีบไปเอาดิ่ป่านนี้ปิดห้องไปแล้วมั้ง" ธามว่าขึ้นมา...ไอ้เพื่อนตัวดี
"ไปกับกูหน่อย นะๆๆ" โจ้หันมาเกาะแขนเขย่าไปมาเหมือนเด็กๆ
"มึงนี่มันจริงๆเลย ...น้ำเดินออกไปรอหน้ามอเลยเดี๋ยวตามไป" ธามส่ายหัวเอือมให้กับไอ้เพื่อนตัวดีแล้วหันมาบอกคนตัวเล็กก่อนที่จะวิ่งออกไปยังตึกคณะตัวเอง คนตัวเล็กมองยิ้มๆแล้วเดินผละออกมาอีกทางที่จะออกไปหน้ามอ
"คุณ..." เดินมาได้เพียงแค่สามก้าวคนตัวเล็กก็เจอกับคนที่เขาไม่ค่อยอยากเจอ
"อ่าห้ะ" ร่างสูงส่งยิ้มมาให้
"ขอตัวนะครับ" คนตัวเล็กส่งยิ้มบางๆกลับไปให้แล้วกำลังจะก้าวเดินออกไป หมับ
"อ๊ะ!" คนตัวเล็กร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อโดนร่างสูงคว้าเข้าที่แขนแล้วออกแรงกระชากเบาๆให้เข้าไปใกล้
"ฉันอยากให้นายร้องเพลงนะรู้มั้ย... นายรู้ดีอยู่แล้วว่านายไม่ได้แย่นายรู้ดีอยู่แล้วว่านายทำได้...นายกำลังกังวลสิ่งที่มันไม่น่ากังวล..." ร่างสูงก้มลงกระซิบบอกเบาๆที่ข้างหู
"คุณรู้...ได้ยังไง" คนตัวเล็กถามออกไปเสียงเบาหวิว เขาตกใจไม่น้อยที่ร่างสูงพูดแบบนี้...พูดออกมาเหมือนกับรู้ว่าตอนนี้เขาต้องการกำลังใจ ...คนอื่นอาจจะมองว่าสำออยบ้างเรื่องแค่นี้ทำเป็นคิดมาก ทำเป็นจิตตก...แต่ถ้าทุกคนเป็นแบบเขาอยู่ในสถนะเดียวกันกับเขา ทุกคนก็จะรู้และเข้าใจว่าทุกอย่างมันเซ็นซิทีฟกับคนอย่างเขามากแค่ไหนกัน... คนตัวเล็กไม่กล้าเงยหน้าขึ้นสบตาร่างสูง กลัวว่าร่างสูงจะเห็นน้ำตาที่กำลังปริ่มอยู่ขอบตาแล้วจะหัวเราะเยาะ...กลัวว่าสิ่งที่ร่างสูงพูดมามันคือสิ่งล้อเล่น...เขาเจอมาเยอะแล้วกับคำปลอบโยนให้กำลังใจแบบหลอกลวง
"พอดีมาทำธุระแถวนี้เลยได้ยิน" ร่างสูงยังคงกระซิบบอกอยู่ข้างหูเล็ก คนตัวเล็กที่ได้ยินร่างสูงบอกว่ามาทำธุระที่คณะแพทย์ก็ฉุกคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้
"ปล่อยผมก่อนครับ เดี๋ยวฟ้ามาเห็น" คนตัวเล็กกระพริบตาถี่ๆเพื่อไล่น้ำตาให้ไหลกลับไปแล้วพยายามบิดแขนออกจากการเกาะกุมจากมือใหญ่
"เกี่ยวอะไรกับฟ้า" ร่างสูงสบตาคนตัวเล็กทำหน้าไม่เข้าใจ
"ผมเป็นเพื่อนฟ้า ฟ้าเป็นแฟนคุณ...อย่าทำให้ฟ้าเข้าใจผมผิดเลย แค่เรื่อง...วันนั้นผมก็รู้สึกผิดกับฟ้าจะแย่อยู่แล้ว" คนตัวเล็กเป็นตรงไปตรงมาอยู่แล้วเลยไม่คิดที่จะปิดบังความคิดของตัวเองกับร่างสูงเลยแม้แต่น้อย
"ถ้าฉันไม่ปล่อย..." ร่างสูงก้มหน้าเข้ามากระซิบข้างหูเล็ก
"ทำอะไรกันอยู่คะ ...นี่น้ำกับผารู้จักกันด้วยหรอ" ผายังไม่ทันพูดจบก็มีเสียงใสว่าขึ้นมา คนตัวเล็กได้ทีจึงบิดแขนออกมาจนหลุดจากการกอบกุมนั่น
"ใช่/เปล่า" ทั้งสองคนตอบออกมาพร้อมกันคงไม่ต้องบอกเลยว่าใครตอบอะไร
"ตกลงมันยังไงคะผา" สาวสวยไม่เข้าใจกับคำตอบของคนทั้งสองที่ไม่ตรงกันจึงเลือกที่จะหันไปถามคนที่สนิทสนมกันมานานมากกว่า
"น้ำไปก่อนนะฟ้า" คนตัวเล็กแทรกขึ้นมาโบกมือส่งไปให้น้ำฟ้าแล้ววิ่งออกไปทันที ปล่อยให้น้ำฟ้าไม่เข้าใจต่อไป หันกลับมาหาร่างสูงเห็นสายตาคมมองร่างเล็กไปจนแทบละสายตาอย่างแสนเสียดายก็พอจะเดาอะไรออก
"ผาคิดอะไรกับเพื่อนฟ้าหรอคะ" สาวสวยถามออกมาอย่างรู้ทัน ร่างสูงพยักหน้าให้แทนคำตอบ
"ไม่บอกฟ้าผาคิดว่าฟ้าโง่หรอ" น้ำฟ้าโวยออกมาเบาๆอย่างไม่ชอบใจนัก
"โอ๋นะคะคนดีไม่โกรธผานะฟังผาก่อน" ผายกมือขึ้นลูบผมสวย
"ว่าคำแก้ตัวมาค่ะ" หญิงสาวกอดอกเชิดหน้าขึ้นอย่างงอนๆ
"ผาไม่ได้คิดว่าฟ้าโง่นะ" ร่างสูงว่ายิ้มๆ เขารู้ดีว่าน้ำฟ้าฉลาดกว่าใคร ดูเขาออกทั้งหมดแบบไม่ต้องบอก
"แล้วน้ำรู้มั้ยคะว่าเราเป็นอะไรกัน" คิ้วสวยยังขมวดแน่นอยู่ไม่คลาย
"แฟนค่ะ" ร่างสูงตอบน้าหงอยๆ
"นี่เพื่อนฟ้านะ"
"แล้วถ้าผาจะขอให้ช่วย..."
"ฟ้าก็ต้องช่วยสิ เห้อ...มีผาเป็นพี่ชายนี่ฟ้าเหนื่อยจริงๆเลย กลับมาจากเมกาแทนที่จะได้เรียนสบายๆก็ต้องมาช่วยพี่ชายตัวดีจัดการผู้หญิงผู้ชายเห็นแก่เงินพวกนี้อีก ...ให้แกล้งเป็นแฟนผาแต่ฟ้าไม่มีแฟนมันไม่ยุติธรรมเลยนะ คอยดูเถอะฟ้าจะให้น้ำแกล้งผาให้หนักๆเลย" คนตัวเล็กว่าอย่างคาดโทษ
"ไหนบอกจะช่วยไง" ผาโอดครวญ
"ไม่ได้บอกจะช่วยทั้งหมดซะหน่อย" น้ำฟ้าว่าออกมาอย่างเหนือกว่า
"มีน้องสาวกะเขาทั้งคนก็ใจร้ายซะเหลือเกิน" ร่างสูงแสร้งทำเป็นน้อยใจ
"โนสนโนแคร์ค่ะคุณพี่ชาย ...กลับบ้านฟ้าจะฟ้องป๊ากับม้า" น้ำฟ้าว่าจบก็กอดอกเชิดหน้าเดินนำออกไปที่รถ
ฟ้า น้ำฟ้า วัชรเดชากุล เป็นน้องสาวคนเดียวของผา เพิ่งกลับมาจากอเมริกาหลังจากไปอยู่ที่นั่นมาตั้งแต่มอหนึ่ง น้อยคนนักที่จะรู้ว่าผามีน้องสาว ตัวน้ำฟ้าเองก็ไม่ค่อยออกสื่ออยู่แล้วก็เลยไม่เป็นที่รู้จัก พอน้องสาวกลับมาก็มาเป็นตัวกันท่าพวกเห็นแก่เงินทั้งหลายให้ ...เขาไม่ได้ใช้แต่น้องสาวเขาอาสาที่จะทำมันเองบอกแค่เพียงว่ารำคาญ อยากมีพี่สะใภ้ดีๆ เอาง่ายๆคือหวงพี่ชายสุดหล่ออย่างเขานี่เอง ...ทุกคนบอกว่าน้ำฟ้าคือแฟนเขาบ้างคือตัวจริงของเขาบ้าง เพราะว่าผาแสดงออกกับน้ำฟ้าไม่เหมือนกับที่แสดงออกกับคนอื่นสักนิด...เลยทำให้ทุกคนเข้าใจผิดกันไปหมดว่าเขามีแฟน เลยไม่ค่อยมีคนเข้ามายุ่งวุ่นวายกับเขามากนักเหมือนเมื่อก่อน...นั่นถือเป็นเรื่องที่ดีมากๆ ถ้าไม่ติดที่ว่าคนที่เขาสนใจเข้าใจผิดไปด้วย เข้าใจผิดธรรมดายังพอว่า แต่นี่น้องสาวเขากับคนที่เขาสนใจเป็นเพื่อนกันอีก...มันแย่มากเลยนะ
...งานยากแล้วมึงไอ้ผาเอ๊ย ภาวนาขออย่าให้น้ำใจแข็งนักเลย...
.
.
.
...100%...
…To Be Continued…
หัวข้อ: Bear in mind ...ผมไม่ร้ายนะครับ [YAOI] [ep.31] [25.08.2018 : 21.20] (อ่าน 18047 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก