คุณแบะมาต่อแว้วว รอนานไปหน่อย เหอ ขอโทษทีน้า
ข่าวฝาก อิอิ
สวัสดีทุกคน
แบะหายไปนานเรย ตอนนี้ คอมกลับมาใช้ได้ 1 เครื่องแล้ว (จากสองเครื่อง) วันนี้จะเร่งฟัดกับอีกเครื่องให้เสร็จ แบะมีเรื่องใหม่ที่อยากจะเขียนอยู่ในหัวแล้วนะ 555 แต่กำลังเลือกนางเอกอยู่ ว่าจะให้เป็นเพศอะไรดี ใครมีไอเดียดีๆ ก็บอกกันได้นะคะ
คิดถึง
แบะ
ปล. แฟนคลับไม่ต้องห่วงนะคะ ตอนนี้เลิกกับมันแล้ว โนรีเทิร์น แน่นอน ตอนนี้กำลังรู้สึกสบายๆ เหมือนได้พักร้อน เอิ๊กๆๆ เว่อร์ไปเปล่า..
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หลังจากที่ตั้งสติได้ว่า กำลังยุ่งเรื่องของชาวบ้านเค้ามากไป พวกฉันหันหลังกลับเข้าไปในห้อง อีต๋องโดดนอนเหยียดยาวอยู่บนเตียง
"อีชะนีนั่น หายไปเรยนะ" มันพูด
ฉันยิ้มเจื่อนๆ พยักหน้า มันหายไปเลยก็จริง แต่ส่วนหนึ่งอาจจะเพราะว่าฉันไม่รับโทรศัพท์เบอร์แปลกๆ เรยในตอนนั้น
"ดีแล้วหล่ะ กรูเห็นเมิงตัดใจได้ก็ดีแล้ว เกิดเป็นกระเทยก็เป็นเวรเป็นกำอยู่แระ อย่าให้พวกแมงดามันมาทำให้อัป-ปรีย์ อีกเรย อีแบะ" ไอ้ต๋องพูดมีน้ำตารื้น ฉันเดาได้ไม่ยากเรย ว่าชีวิตรักของมันก็กำลังเดินมาถึงตาจน เหมือนกัน หมดประโยชน์ที่เราจะให้กำลังใจกันและกันในเรื่องความรัก ความจริงก็คือ กระเทยกับความรัก ไปด้วยกันไม่ได้
"กรูมีขนม อยู่ในตู้เย็น เมิงกินได้นะ" ฉันพูด และกำลังก้าวเท้าออกไปเก็บผ้าที่ตากไว้ ขนมนั้นไอ้เต้หิ้วมาให้ เพราะคงจะไม่สะดวกเอาไปกินในรถ มันเป็นขนมเค้กม้วน ใส่ครีมขาวข้น น่ากินเลยทีเดียว เสียดายนะเนี่ย ที่ต้องยกให้คนอื่นกิน
"ไม่หล่ะ เมิงกินเหอะ กรูจะนอน" อีต๋องพูดพลางพลิกตัวไปอีกทาง โชคดีของกรูจิงๆ เรย เห่อะๆๆ
**************************************************
"อกกระเทยกลัดหนอง"
ตอน.... ขอเป็นเพื่อน
***************************************************
5 โมงของวันต่อมา เสียงรถของพวกเด็กพวกนั้นก็มาจอดหน้าหอ ฉันอยู่ทางนั้นพอดี เรยเปิดประตูให้โดยไม่ได้รับทิปเรย แม้แต่บาทเดียว
รถพุ่งหัวเข้ามาจวนจะเหยียบคนสวยอย่างฉันอยู่แล้ว ได้ยินเสียง หญิง ชาย หัวเราะกรี๊ดกร๊าดกันจากข้างใน ไอ่สาดดด เดี๋ยวกรูสูนขึ้นมาจะหนาวว
ไอ้เต้เปิดประตูรถ แล้วพุ่งพรวดออกมาเป็นคนแรก มันเดินหน้านิ่วตรงแหน่วๆ ไปที่ประตูห้องของมัน เด็กๆ ทั้งหมด ค่อยๆ ทยอยกันเดินตามไปอีกจนหมด ช่วงที่ฉันจะแฉลบหลบกลับเข้าไปในห้อง ก็ชนกรที่พุ่งมาจากข้างหลังเข้าอย่างจัง
"โอ๊ยยย" ไม่ได้เจ็บมานะ แต่ร้องเพราะตกกะใจ
กรมันเดินผ่านฉันไป เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น นี่มันเกิดอะไรขึ้นว้า - -*
"ไอ้เต้ ทำไมเมิงเป็นอย่างนี้หล่ะว้า" เสียงกรร้องเรียกไอ้เต้ ซึ่งตอนนี้มุดเข้าห้องและปิดประตู ไม่ต้อนรับแขกไปแล้วเรียบร้อย (อกหักมาแน่ๆ เรย T_T) ฉันรีบกระโดนเข้าห้อง และพยายามสอดกล้องส่องทางไกลสำรวจ (เกินไป)
และฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเด็กพวกนี้ ไม่นานก็ได้ยินเสียงรถถอยกลับออกไป ฉันเปิดห้องออกมาดู ก็ยังเห็นประตูห้องไอ้เต้ ยังปิดสนิทอยู่เหมือนเดิม
จนทุ่มกว่าๆ ฉันชวนอีต๋องไปดูมันด้วยความเป็นห่วง คนอกหักปล่อยให้อยู่คนเดียวมันน่ากลัวพิลึก
"เต้ๆๆๆ เต้ๆๆๆๆ" พวกฉันสองคนสลับกันเคาะประตู เรียก มีสัญญาณการตอบรับเกิดขึ้น คือ เกิดแสงไฟขึ้นแล้วในห้อง
"เต้ๆๆ เปิดประตูหน่อย พี่ไม่ได้อยากรู้นะ แต่เกิดอะไรขึ้นหรอ" ฉันพูด อีต๋องตบหัวฉันดังโบ๊ะ มันกระซิปปากจุ๊ๆๆ บอกให้ฉันเงียบปาก
"กินข้าวมายัง ไปกินข้าวกะพวกพี่ไหม" อีต๋องพูด ท่าทางได้ผล เริ่มได้ยินเสียงเอี๊ยดอ๊าดจากเสียงเตียงเหล็กข้างในห้อง
"ไปจร้า ใส่เสื้อผ้าก่อนนะ" เสียงมันตอบรับมาเสียงแจ๋ว ความห่วงใยที่มีให้มันตอนนั้นหายไปทันที เกิดความนึกเสียดายกับข้าวกับปลาที่ต้องจัดหาให้มันกินแทนที่
"พี่พูดเล่น" ฉันเสริมด้วยน้ำเสียงอดสู อีต๋องหยิกแขนจนฉันสะดุ้ง
//////////////////
กลิ่นกับข้าวหอมฟุ้งลอยออกมาจากหม้อหุงข้าว (ไม่ได้เขียนผิด แต่ใช้หม้อข้าวอุ่นกับข้าวจิงๆ ไมโครเวฟคนจน) เมนูวันนั้นคือ เครื่องในไก่ผัดพริกอ่อน กับไข่เจียวใส่หอมใหญ่กะมะเขือเทศ ที่จำได้ เพราะเป็นของชอบไอ้เต้เค้า มันกินเอา กินเอา จนฉันนึกไม่ออกเรย ว่าอกหักอีท่าไหน แต่ถึงกระนั้น พวกเราก็พยายามจะปลอบใจ
"เพศที่ 3 มันก็ยังเงี๊ยะแหล่ะ จะรักจะชอบใคร ก็เผื่อใจไว้บ้าง" ฉันพูดทำทีเป็นตักข้าวเข้าปากไม่สนใจ
"อืม ดูอย่างพี่แบะสิ ดูกันมาตั้งกี่ปี ยังถูกถีบหัวส่งเอาจนได้" อีต๋องรีบเสริม แต่แหมเมิง ยกตัวอย่างกรูเชียวนะ
"พูดไรกัน" ไอ้เต้ ทำหน้างง มันก้มลงไปจ้วงตักกับข้าวกินอย่างไม่เกรงใจเจ้าบ้าน อิโถ่ พี่ๆ เค้าอุตส่าห์เป็นห่วงเนาะ ทำเป็นปากดี เดี๋ยวเดือนนี้กรูเบี้ยวไม่จ่ายค่าห้องซะหรอก
"เอาเถอะ ใครไม่รักเรา ก็อย่าไปฝืนเรย ดูอย่างเราสิ ถ้าเราจะฝืนใจให้รักคนที่เราไม่รัก มันก็ไม่ได้ใช่ไหมหล่ะ" อีต๋องพูดอย่างน่าคิด (ในรอบปี)
ไอ้เต้ ทำท่าหงุดหงิด มันทิ้งช้อน (สั้น) ลงกะจานข้าวดังเป๊ง แล้วค่อยๆ เคี้ยวข้าวที่อมไว้ในปากจนแน่น อย่างหุนหัน
"เออๆๆ เอาเฮอะ กินๆๆ ปล่อยแมร่งมันเฮอะ" ฉันเล่นบทตัดหางปล่อยวัด ก่อนจะหันมาคุ้ยเศษกับข้าวเหลือๆ จากไอ้เต้กินอย่างไม่สนใจ
ไอ้เต้กระเดือกข้าวจนหมดปาก มันคว้ากระป๋องน้ำ รินกินตามท้าย ก่อนจะเลอออกมาเสียงดัง แล้วพูด
"ผมไม่ได้เป็น เกย์" จู่ๆ มันก็โพล่งออกมา ฉันเหลือบสายตาขึ้นไปมอง เห็นว่ามันจ้องหน้าฉันเขม็ง ทำยังกะว่าฉันเป็นต้นเหตุแห่งการเปิดเผยความเป็นเกย์ของมันงั้นแหร่ะ (หรือไม่ใช่)
พวกฉันสองคนต่างนั่งนิ่ง แต่ให้ตายเถอะ ไม่ใช่ว่าเชื่อในสิ่งที่ได้ยินหรอกนะ คงอยู่ในอารมณ์ที่ยังรับตัวเองไม่ได้มากกว่า
"ได้ยินไหม ผมบอกน่ะ" มันเอามือมาตีขาอ่อน (นั่งขัดตะหมาด) ฉันดังเพลี๊ยะ
"อู้ยๆๆ เจ็บนะเว้ย" ฉันเอามือถือเนื้อตรงนั้นไปมาๆๆเผื่อบรรเทาอาการแสบร้อน "ไม่ได้เป็นเกย์ แต่เขียนจดหมายรักให้ผู้ชายเนี่ยนะ" ฉันแอบเถียงมันด้วย
ไอ้เต้ถลึงตาใส่
"เหอๆๆ ไม่รู้อะไรก็อย่าพูดสิ เสียหายนะเนี่ย" มันทำท่าเหมือนจะใช้สองมือบีบคอฉัน ฉันรีบตั้งการ์ดป้องกัน
"แล้วเขียนทำไมหล่ะ" ฉันย้อน
ไอ้เต้นิ่ง แต่คิ้วสองข้างบ่งบอกความไม่พอใจอย่างมาก
"เจ๊แบะ แมร่งชอบขี้ตู่" มันด่าฉัน แล้วจับช้อนกินข้าวต่ออย่างไม่สะทกสะท้าน (กินข้าวตรู ด่าตรู คืนนี้จู๊ดๆๆ)
***********
หัวข้อ: [story]!!! เป็นตุ๊ดหง่ะ บัดซบจริงๆเลยยยยยย !!! โดย ตุ๊ด ตจว. (อ่าน 203057 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก