มีสิทธิ์ไหม...ที่จะรักใครสักคน
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: มีสิทธิ์ไหม...ที่จะรักใครสักคน  (อ่าน 214710 ครั้ง)

Bambu

  • บุคคลทั่วไป
สวัสดีคับ เพื่อน ๆ ทุกคน  หวังว่าคงจะจำผม “แบงก์” กันได้นะครับ  หลังจากเรื่อง คนโง่ ฯ จบไปแล้ว ด้วยกำลังใจจากเพื่อน ๆ ทำให้ผมมีโอกาสได้แต่งเรื่องใหม่ขึ้นมา  

หวังว่าเพื่อน ๆ คงจะชอบเรื่องใหม่ที่ผมแต่งขึ้นมานะครับ  

แบงก์.........


มีสิทธิ์ไหม...ที่จะรักใครสักคน ?

เปิดตัว...ทักทาย

.....ยิ้มให้ความผิดหวัง อย่างคนคุ้นเคยยิ้มให้ความมืดมน    อย่างคนรู้จักกันนี่คือเพื่อนเก่าที่เราต้องเจอ เจอกันเมื่อนานแสนนาน............

”ว่าไง แป๋ม”

“นี่ ไอ้บิว แกอยู่ไหนวะ ฉันรอแกนานแล้วนะเว้ย”

“เออ ใกล้จะถึงแล้ว แป๊บนึง”
   
   สวัสดีคับ เพื่อน ๆ ผมบิวครับ หนุ่มน้อยแสนจะน่ารัก แต่ไม่ยักจะมีใครมารักแฮะ  แต่ผมก็ไม่สนใจหรอกฮะ ตอนนี้ผมเรียนอยู่ปี 2 มหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง และที่วันนี้ผมต้องรีบขนาดนี้ก็เพราะว่า วันนี้ผมนัดเพื่อนไว้ครับ แต่ดันตื่นสาย เอาหละ  พอแค่นี้ก่อนละกัน ต้องรีบครับวันนี้ เดี๋ยวโดนไอ้แป๋มกินหัว หุหุหุ

“แฮ่ก ๆๆๆ โทษทีวะ  พอดีรถติด”  แหมข้ออ้างของผม ใช่ได้ไหมคับ
     
“เออๆ ให้อภัย ปะ ไปกันดีกว่า ยังไม่ได้คิดเลยว่าจะซื้ออะไรให้ฟิล์มดี”

“หา นี่แกจะไม่ให้ฉันนั่งพักเลยหรอ”

“เออ ก็ได้ ให้เวลา 5 นาทีนะเว้ย  เจือกมาช้าเอง”

พอไอ้แป๋มพูดจบ  ผมก็หาเก้าอี้นั่งพักเหนื่อยทันที ก็แหม วิ่งมาจากป้ายรถเมล์นิครับ  คือว่า วันนี้ไอ้แป๋มมันชวนผมให้มาช่วยเลือกซื้อของขวัญวันเกิดให้แฟนมันหน่อย ก็ไอ้ฟิล์มนั่นอะครับ แต่ไม่รู้เป็นอะไร  ผมไม่ถูกชะตากับมันเลย แต่ทำไงได้อะครับ  แฟนเพื่อนนิ ก็หยวนๆ กันไป

ระหว่างที่นั่งพัก ขอเล่าเรื่องตัวเองก่อนละกัน คือแนะนำตัวกันอีกทีนะ  ผมอะ ชื่อว่าบิวฮะ  เอาแค่ชื่อเล่นก็พอเนอะ  จะได้สนิทกันเร็วๆ พื้นเพเป็นคนต่างจังหวัดคับ  และได้ดิบได้ดีมาเรียนต่อในกรุงเทพ  พ่อ แม่ผมนะหรอ  ตายไปหมดแล้ว ก็เหลือตัวคนเดียวนี่แหละคับ ญาติก็มีแต่ทางฝ่ายแม่ แต่ไม่อยากไปรบกวนเขา ตอนนี้ก็เลยมาอยู่หอคนเดียวคับ เงินที่มีใช้อยู่ทุกวัน ก็ไอ้เงินประกันที่พ่อกับแม่ทำไว้ บวกกับเงินของญาติ ๆ ครับ พวกเขาก็ดีเหลือหลาย โอนเข้าบัญชีให้ตลอด  แต่ผมก็ไม่อยากรบกวนเขามาก ก็เลยต้องทำงานพิเศษด้วยคับ

ส่วนแป๋มเพื่อนสนิทของผมครับ เป็นเพื่อนคนแรกที่ผมรู้จักตอนเข้ามหาวิทยาลัย แป๋มเป็นคนสวยครับ  น่ารัก ผู้ชายตอมกันให้เกรียว  คนสวนมากจะเข้าใจผิดครับว่าผมกับแป๋มเป็นแฟนกัน  นี่มั้งคงเป็นส่วนหนึ่งที่ไม่มีใครมาจีบผมสักกะที
ส่วนแฟนไอ้แป๋มนะหรอ  เพื่อน ๆ รู้ไว้แค่ว่ามันชื่อฟิล์มก็พอ เกียจมันครับ คนอะไรไม่มีมนุษยสัมพันธ์เลย ชิส์...

“เอ้า หายเหนื่อยยัง ไปกันได้แล้ว”  ไอแป๋มครับ ตรงเวลาดีจริงๆๆ   5นาทีเป๊ง มันก็ลากผมเดินไปที่รถของมันครับ เออ ก็ได้วะ เดียวไปนั่งพักในรถมันก็ได้

“ไปซื้อที่ไหน” ผมถามไอ้แป๋มหลังจากที่มันสตาร์ทรถและกำลังจะออกตัวแล้วครับ

“เซ็นทรัลลาดพร้าวดีไหม ใกล้มหาลัยดี”

“เออ ปะ แล้วอย่าลืมละ ที่บอกว่าจะเลี้ยงหนัง” อิอิ มันสัญญาเอาไว้ครับว่าจะเลี้ยงหนังผม

“เออ แหมแกนี่ ไม่ได้เลยนะ”

อะๆๆ ของอย่างนี้ต้องรีบทวงครับ เดียวอด อิอิ

“บิว แก่ว่าฟิล์มมันเป็นคนยังไงวะ  ฉันหมายความว่ามันเป็นคนลักษณะไหนวะ จะได้เลือกของขวัญให้มันถูก”

“อืม แฟนแกนะหรอ ก็....เป็นคนไม่มีมนุษยสัมพันธ์  แม้ว่าจะหล่อก็เถอะว่ะ แต่ไม่ถูกชะตาวะ”  ผมตอบไปตามความจริง

“นี่ แก อคติเกินไปหรือเปล่าวะ มันก็ออกจะดี”  จ้า  ดีเฉพาะแกคนเดียวนะสิ

“เออ ดีก็ดีวะ  แล้วแกจะเอาให้มันเมื่อไหร่หละ ปีนี้มันจัดงานวันเกิดหรือเปล่า

“เออ ปีนี้ฟิล์มเขาจัด แต่ก็มีแต่เฉพาะพ่อ แม่ พี่น้องมันเนี่ยแหละ  แกถามก็ดีเลย ฉันกะว่าจะชวนแกไปด้วย”

“เฮ้ย ไม่เอาอะ เรื่องไร”  ไม่เอาครับ ไม่ไปเด็ดขาด  ผมกับแฟนมันกินเส้นกันที่ไหน

“ญาติมันหล่อ ๆทั้งนั้นเลยนะเว้ย”  น้าน เอาผู้ชายมาล่อ

“ไม่ไปอะ”  เสียเริ่มอ่อยลงนิดนึง

“ฉันจ้างก็ได้”  
“โอเช”  หุหุ  เรื่องเงินต้องมาก่อนคับ  ผมรีบรับปากมันทันทีเพราะว่ากลัวมันเปลี่ยนใจ อิอิ

ครึ่งชั่วโมงผ่านไปในระหว่างที่เราเดินอยู่ที่ห้าง ตอนนี้ทั้งมือของผมและของแป๋ม เต็มไปด้วยถุงต่าง ๆ ที่แป๋มมันซื้อมาซะเพียบเลย  ก็แหม ช่วงนี้ปลายปีนิครับ  ร้านต่าง ๆ ก็แข่งกันเซลล์ซะ  และด้วยนิสัยอย่างไอ้แป๋มด้วยแล้ว มันก็ไม่ยอมพลาดหรอกครับ

“นี่แก ไหนบอกว่าจะมาซื้อของขวัญให้แฟนแกไง ไหงมีแต่ของ ๆ แกวะ”

“เหอะน่า  ก็ยังคิดไม่ออกนิหว่าว่าจะซื้ออะไรให้มันดี”

“ก็เลยซื้อแต่ของตัวเองเนี่ยนะ”  ดีเนอะ  ของที่ตั้งใจมาซื้อยังไม่ได้  ระหว่างที่ผมกับไอ้แป๋มเลือกซื้อเสื้อผ้าอยู่นั้น ก็มีเสียงใครไม่รู้ลอยมา

“แป๋ม ๆ ”

ผมกับไอ้แป๋มหันไปตามเสียงเรียก พอหันกลับไป เจ้าของเสียงที่ผมเห็นอยู่ตอนนี้ อุ๊ แม่เจ้า นี่เทพบุตรหรือเยี่ยงไร ทำไมมันหล่อขนาดนี่เนี่ย  ชายหนุ่มรูปร่างสมสวน  ทรงผมตามสมัยนิยม คิ้มเข้ม  ใส่แว่นตา ริมฝีปากบาง และที่สำคัญ ลักยิ้มกระชากใจ สเป็กเลยนะเนี่ย

“เก็บอาการไว้ลูก เก็บอาการไว้”  ตอนนี้ผมข่มอารมณ์เต็มที่เพื่อไม่ให้แสดงอาการ์ใด ๆ ออกไป

“อ้าวกัส  มาได้ไงอะ” ไอ้แป๋มครับ ทักทายเจ้าของเสียงนั้นด้วยความคุ้มเคย

“มาดูหนังกับเพื่อน” พูดเสร็จพร้อมพนักหน้าไปอีกทางหนึ่ง  ทั้งผมและไอ้แป๋มหันหน้าทางนั้น ก็ได้เจอกับผู้หญิงคนหนึ่งยืนรออยู่  สวยซะด้วย

“แหมๆๆ  มากับแฟนละสิ”  ไอ้แป๋มครับ ได้ทีแซวทันที

“แล้วแป๋มหละมาทำอะไร”  นายกัสไม่ยอมครับ แต่เปลี่ยนมาถามแทน

“อ้อ แป๋มมาซื้อของขวัญให้ฟิล์มนะ  และนี่เพื่อนแป๋ม ชื่อบิว”

“หวัดดีคับ”  นายกัสเป็นฝ่ายเริ่มทักทายก่อน

“เออ หวัดดีคับ”  แหมอะไรกันวะ แค่นี้ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

“งั้นเราไปก่อนนะ แล้วเจอกันที่งานวันเกิดไอ้ฟิล์มมันนะ”

“จ้า บาย”

พอเรา 3 คนล่ำลากันเสร็จ ก็แยกย้ายกันเดินออกมา

“เฮ้ย แป๋ม นั่นใครอะ  แฟนเก่าหรอ”  ผมยิงคำถามใส่ไอ้แป๋มหลังจากที่เดินออกมาจากตรงนั้นได้สักพักแล้ว

“จะบ้าหรอ  นั่นมันญาติฟิล์มมัน  เป็นลูกพี่ลูกน้องนะ “

“อืม.......หรอ”

“ถามทำไม  ชอบกัสมันหรอ”  อ้าวไอ้นี่


“ไอ้บ้า เพิ่งรู้จักกันเนี่ยนะ จะให้ชอบได้ไง”  ผมพูดกลบเกลื่อนความจริงครับ  แต่จริงๆ แล้วก็ชอบนั่นแหละ อิอิ
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 18-09-2010 11:47:32 โดย THIP »

yayoy

  • บุคคลทั่วไป
เจิมมมมมม เรื่องใหม่ของน้องแบงค์.... :mc4:

จบตอนแย๊วววเหรอ ไมสั้นจังอ่า???  :m23:

เป็นกำลังใจให้นะคร๊าบบบบบบ แต่งต่อๆๆๆๆ

ป.ล. เกลียด << สะกดอย่างนี้จ้ะ ถ้า เกียจ...ต้องเป็น "รังเกียจ" นะจ๊ะ

 :m4: :m4: :m4:


ออฟไลน์ RN

  • Global Moderator
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3649
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1650/-14
เข้าแถวอ่าน

อิอิ

marknight

  • บุคคลทั่วไป
มาเข้าแถว รออ่านด้วยคน คับ

 :oni1:

abcd

  • บุคคลทั่วไป
 :m13:  แรกๆมีหลุดคำว่าสวัสดีคับอยู่นาน้องแบงค์ แต่เอาเถอะหยวนๆ อิอิ  :haun5:  อ่านๆมามีพิมพ์ผิดนิโหน่ยกะพิมพ์ตกคำเดียวเองอ่ะ ตรวจคำผิดใช้ได้เลยนะเนี่ย สายตาดีจริงๆ  :m12:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
มาเจิมเรื่องใหม่ รออ่านต่อนะ  :m4: :m4:

ออฟไลน์ Wordslinger

  • แป้งจี่รีรีข้าวสาร
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1180/-5
คุณแบงค์เก่ง....ทำคนอ่านติดใจตั้งแต่ตอนแรกเลยนะ

เรื่องเล่าของตัวเองก็ดีมาก

เรื่องแต่งก็ดีเหลือเกิน...

ชอบงับ

Arus

  • บุคคลทั่วไป
อย่าลืมที่สัญญิงสัญญากันไว้ หึหึหึหึหึ
ละเมิดกฏกับแบงค์อีกแล้ว = = มาเจิมแล้วนะ

เดี๋ยวชัยมงคล มหาอุตรต่อ

myLoveIsYOu

  • บุคคลทั่วไป
หวัดดีครับ คุณแบงก์ ตัวละคร ชื่อ บิว ท่าทางจะน่ารักมากมายนะครับ

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
 :oni1: :oni1: :oni1: :oni1: ตามมาอ่านแล้วจ้า 
บรรยายตาบิวได้เห็นภาพมากมายเลย ชอบ  :oni2: :oni2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






acht

  • บุคคลทั่วไป
มีเรื่องสนุกๆให้อ่านอีกแล้ว เป็นกำลังใจให้นะ

ken_krub

  • บุคคลทั่วไป
เป็นกำลังใจให้ครับ

ออฟไลน์ ★L'Hôpital

  • แค่เราได้พบกัน...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1521
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +119/-18
ตามมาเจิมเรื่องใหม่คร้าบ
เป็นกำลังใจให้นะคับ  o13

ออฟไลน์ artday

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-1
 o13เป็นกำลังใจให้ครับ :m1:

ifwedo

  • บุคคลทั่วไป
รออ่านน๊าค้าบบบ

Bambu

  • บุคคลทั่วไป
ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยตรวจคำผิดให้ แสดงว่าตั้งใจอ่านมั่กๆๆๆ

ขอบคุณด้วยจิตคารวะครับ
แบงก์

+++++++++++++++++++++++++++++++++

ระหว่างที่เราเดินหาของขวัญไปเรื่อย ๆ จนเริ่มเหนื่อยแล้ว ไอ้แป๋มมันก็เริ่มบ่นออกมาครับ
“แกคิดออกยังว่าจะซื้ออะไรให้แฟนฉันดีเนี่ย” อ้าว ไอ้นี่ แฟนแก แกก็คิดดิ

“จี้ห้อยคอดีไหม”  ผมเสนอไปส่งๆ แบบสุดจะทน

“อืม....ก็ดีหวะ”  เอ้า ไม่คิดเลยนะเมิง

แล้วเราทั้งสองคนก็มุ่งหน้าไปยังร้านขายเครื่องประดับครับ แล้วก็ช่วยกันเลือกจี้พร้อมสร้อยคอเท่ห์ ๆ มาหนึ่งอัน สวยดีครับ เป็นรูปฟุตบอล กลม ๆ ประดับด้วยเพชรเทียม พร้อมกับนิลครับ ไอ้ฟิล์มมันชอบฟุตบอลครับ  มันคงจะชอบ”

“ปะ เสร็จแล้วกลับกันดีกว่า”

“เออ ก็ดีหวะ  เมื่อยด้วย เดี๋ยวไปส่งเราที่บ้านด้วยนะ”

“จ้า คุณชาย” อิอิ  ไหน ๆ มันมีรถแล้วก็ไปส่งเราซะเลย ก็ไม่เห็นเสียหายอะไร เนอะ

หลังจากที่ไอ้แป๋มขับรถมาส่งผมที่หอแล้ว เหลือบมองไปที่นาฬิกา  โอ้ ที่เกือบ 3 ทุ่มแล้วหรอวะเนี่ย วันนี้ตะลอนๆ ทั้งวัน เหนื่อยชิบ  ได้เวลานอนแล้วสิ แต่เออ เกือบลืม วันนี้ยังไม่ได้ให้อาหาร เจ้าปลาทองเลยนิหว่า  ผมลืมบอกเพื่อน ๆ ไปครับ ว่าที่หอผมนั้นเลี้ยงนกแก้วเป็นเพื่อนไว้ตัวหนึ่งครับ  มันชื่อว่าปลาทอง เพราะว่าขนของมันนั้นมีสีเหลืองเหมือนปลาทองเลยครับ  ผมได้เจ้าปลาทองนี่มาจากเจ้าแป๋มนี่แหละครับ ที่ซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดเมื่อปีที่แล้ว ตอนแรกกะว่าจะไม่เลี้ยงมันครับ เพราะว่าขี้เกียจ แต่พอเลี้ยงไปเลี้ยงมา ผมกับติดมาซะนี่  อาจจะเป็นเพราะว่านอกจากเจ้าแป๋มแล้ว ผมก็มีเจ้าปลาทองนี่แหละครับที่เป็นเพื่อนคุย  และอีกอย่างเจ้าปลาทองนี่ก็เปรียบเสมือนเพื่อนที่คอยรับฟังปัญหาผมทุกเรื่องเลยครับ  มันเนี่ยแหละที่กุมความลับผมไว้ทุกเรื่องเลย

“ไหน ๆๆ ก่อนกินข้าวต้องพูดว่าอะไร  ไหนพูดให้ฟังหน่อยสิ” ผมพูดกับเจ้าปลาทองครับ ซึ่งก่อนให้อาหารผมจะให้มันพูดให้ฟังเป็นประจำ
“บิวน่ารัก  บิวน่ารัก”  เสียงแหลมเล็กของเจ้าปลาทองเอ่ยขึ้นซ้ำไปซ้ำมา เหมือนจะรู้ว่าผมจะต้องพอใจ
“อิอิ อะๆ พอละ ไม่ต้องชมละ เขินหมด”  5555555 เพื่อน ๆ ไม่ต้องแปลกใจนะครับผมเป็นคนสอนให้เจ้าปลาทองพูดคนนี้เอง และมันก็พูดได้คำเดียวหละครับ 

หลังจากนั้นผมก็จัดแจงให้อาหาร ให้น้ำมัน  เล่นกับมันนิดหน่อย ก่อนที่จะกลับมาเข้าล้มตัวลงนอนบนเตียง กำลังคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ก็ไปสะดุดกับเทพบุตรของผม  ชื่ออะไรน้า  อ้อ กัส  ใช่แล้ว มันชื่อกัส แถมไอ้แป๋มเพื่อนสนิทของผมก็ยังรู้จักมันด้วย ไม่น่าเชื่อเลยนะครับว่าแฟนไอ้แป๋มจะมีญาติหล่อขนาดนี้ แต่เอ๊ะ ตอนจะกลับเห็นมันลากันว่าแล้วเจอกันที่งานวันเกิดไอ้ฟิล์มนี่หว่า  คิดได้ดังนั้นผมก็ยิ้มออกครับ เพราะว่าผมคงจะต้องมีโอกาสได้เจอกับกัสอีกแน่นอน  เพราะว่าผมจะไปงานวันเกิดไอ้ฟิล์มเป็นเพื่อนไอ้แป๋มด้วยนะสิครับ


“หวัดดีจะ สาวน้อย”  ไม่ใช่เสียงใครหรอกครับ เสียงไอ้แป๋มเอ่ยทักขึ้น เมื่อผมวิ่งกระหืดกระหอบเข้าห้องเรียนในเช้าวันรุ่งขึ้น ใช่ครับ วันนี้ผมตื่นสายอีกตามเคย  แต่ยังโชคดีที่วันนี้อาจารย์ยังไม่เข้าครับ มองไปข้าง ๆ เจ้าแป๋มก็ยังไม่เห็นไอ้ฟืล์มแฟนมันครับ

“นี่ ๆ แก แล้วแฟนสุดที่รักของแกหละ “  ผมถามเจ้าแป๋มเมื่อไม่เห็นแฟนมันมาด้วย ไอ้คู่นี้มันแปลกครับ  ไม่รู้เป็นแฟนกันได้ยังไง ต่างคนต่างไป ไม่ค่อยอยู่ด้วยกันหรอกครับ นาน ๆ ทีจะเห็นมันทั้งคู่อยู่ด้วยกันซักที  แต่ก็เห็นมันรักกันดีนะครับ 

“ไม่สบาย เห็นเมื่อเช้าโทรมาบอกว่าเป็นหวัด” 

“เขาว่าคนบ้ามักไม่เป็นหวัด  ก็ไม่จริงนิหว่า”  ผมอดไม่ได้ที่จะกัดแฟนมัน

“ไอ้บ้า”  แหมเมิง ปกป้องกันจังนะ

“เออ แล้วนิ เรื่องที่ฉันให้ไปงานวัดเกิดฟิล์มเป็นเพื่อนฉันนะ อย่าลืมนะ  วันศุกร์นี้แล้ว”  เออ ใช่แล้ว วันศุกร์นี้แล้วนิหว่าที่ผมจะต้องไปงานวันเกิดฟิล์มเป็นเพื่อนไอ้แป๋มมัน ไม่รู้ว่าผมจะได้เจอกัสอีกหรือเปล่านะ

“อืม ไม่ลืมหรอก” ยังไม่ทันพูดอะไรต่อ อาจารย์ก็เดินเข้ามาพอดี วิชาที่เรียนวันนี้ก็เป็นวิชาหลักของสาขาของผมนั่นแหละครับ  น่าเบื่อชะมัด แต่ก็ต้องทนเรียนไปจนจบคาบนั่นแหละครับ กว่าจะจบ เล่นเอาง่วงเหมือนกัน ก็แหม มีเรียนซะเช้า  ใครจะไม่ง่วงบ้างหละครับ

“แป๋ม ๆ วันนี้กินอะไรดีวะ”  ผมถามไอ้แป๋มหลังจากที่เดินออกจากห้องเรียน

“ไปกินที่โรงอาหารดีกว่า จะได้ไปหาฟิล์มด้วยกัน”

“เออ ก็ได้”  แต่เอ๊ะ ไปหาไอ้ฟิล์มด้วยกัน หมายความว่าตรูต้องไปด้วยใช่ปล่าววะเนี่ย

“เมิงไปคนเดียวนะ กรูขี้เกียจไป”

“โห ไรวะ จะให้กรูไปคนเดียวได้ไง กรูอายนะเฟ้ย และอีกอย่าง บ้านมันคนอยู่เยอะแยะ ทำตัวไม่ถูก เมิงไปด้วยนั่นแหละดีแล้ว” แฟนเมิงนิเว้ย ไม่ใช่แฟนตรู

“โห ไม่เอาอะ” ผมรีบปฏิเสธครับ  ขี้เกียจไป

“หน่า นะ ไปด้วยกันเถอะนะ”  เจอลูกอ้อนไม้นี้ของไอ้แป๋มไป ผมก็เลยปฏิเสธไม่ลงครับ นี่เมิงกับตรูมีแฟนคนเดียวกันใช่ไหมวะเนี่ย

พอไปถึงบ้านไอ้ฟิล์ม  หวัดดีป๊ากับม๊ามันเสร็จแล้ว ผมกับไอ้แป๋มก็ขึ้นไปหามันบนห้องนอน  บ้านมันใหญ่มากครับ  มีรถต้องหลายคัน แถมมีสระว่ายน้ำอีกต่างหาก  อิจฉาครับ อิจฉา

“เป็นไงบ้างจ๊ะ ฟิล์ม”  ไอ้แป๋มครับ ทักทายแฟนมันทันทีหลังจากที่เห็นไอ้ฟิล์มนอนแม่บอยู่บนเตียง แหมเมิงเสียงสวยเชียวนะ

“แค่เห็นหน้าแป๋มก็หายแล้ว” ไอ้ฟิล์มตอบครับ

“อ้วกกกกกกกกกกกกกกก”  หุหุ ไม่ใช่เสียงใครครับ เสียงผมเอง หมันไส้ครับ แหม อ้อนได้น่าถีบมาก ๆ

“ไง อีตุ๊ด เมิงอิจฉากรูอะดิ”  อ้าวพูดงี้เดียวสวย

“ตุ๊ดพ่อเมิงดิ  กรูบอกเมิงกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกกรูอย่างนี้ กรูไม่ชอบ” ผมอะ ไม่ชอบเลยครับที่จะให้
ใครมาเรียกว่าตุ๊ด เพราะผมก็ไม่ได้สะดีดสะดิ้ง จีบปากจีบคอซะหน่อย

“อ้าว ไอ้นี่ ทำมะ กรูจะเรียกเมิงยังงี้ เมิงจะทำไม อีตุ๊ดๆๆๆๆ” นอกจากมันยังไม่หยุดแล้ว มันยังเรียกผมซ้ำ ๆ

ด้วยความหมันไส้ ผมก็เอาโจ๊กร้อน ๆ ที่ไอ้แป๋มซื้อใส่ถุงมา วางไปบนหน้าไอ้ฟิล์มทั้งที

“โอ้ย ร้อนนะเมิง เล่นไรเนี่ย” 55555 สะใจครับ พี่น้อง

“นี่ พอเลยทั้งคู่ ไม่ต้องเล่นเลย กัดกันเป็นเด็กไปได้เดี๋ยวก็ด่าแม่ทั้งคู่เลยนิ” แป๋มคงทนไม่ไหวมั้งครับ เลยแหกปากขัดขึ้นมา

“นี่ถ้าไม่เห็นว่าแป๋มขอนะ เมิงโดนกรูแน่” อะโถ่ ไม่แน่จริงนิหว่า ผมก็ไม่วายที่จะยักคิ้วให้มันไปที เห็นมันทำอะไรผมไม่ได้แล้วสะใจครับ หุหุ

ระหว่างที่ไอ้แป๋มกำลังป้อนโจ๊กที่ซื้อมาให้กับไอ้ฟิล์มอยู่นั้น ผมก็อาศัยจังหวะนั้นพิจารณาห้องนอนไอ้ฟิล์มมัน  ห้องนอนมันใหญ่มากครับ ใหญ่กว่าหอของผม 2 ห้องรวมกันได้มั้งครับ  ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์สีขาวเท่ห์ ๆ ครับ ดูไปเรื่อย ๆ ตาก็ไปสะดุดกับรูปถ่ายรูปหนึ่งที่มันตั้งไว้ข้าง ๆ ทีวี เป็นรูปไอ้ฟิล์มในชุดฟุตบอลครับ และคนที่ยืนข้าง ๆ มันในภาพทำให้ผมต้องหยุดมองด้วยความสนใจ  ใช่แล้วครับ กัสนั่นเองครับที่อยู่ในรูป  สังเกตจากรูปแล้วไอ้คู่นี้มันต้องสนิทกับมากแน่ๆ เลยครับ ไม่รู้ว่านิสัยมันจะเหมือนกันด้วยหรือเปล่า

“เฮ้ยไอ้แป๋ม คนนี้นิหว่าที่เราเจอที่ห้างวันนั้นอะ”  ผมถามไอ้แป๋มครับหลังจากที่เห็นรูปกัสแล้ว
“อืม ทำไมหรอ” อ้าว ตรูลืมไปเลยว่าทำไม  ทำไมว๊า

“กรูรู้นะว่าเมิงคิดอะไร  อย่ายุ่งกับน้องกรูเลยนะเว้ย”  เสียงไอ้ฟิล์มครับ แหลขึ้นมาทันที ไอ้เชี่ยนนี่รู้ทันตลอด

“คิดเชี่ยไร เมิงอย่ามา”  ต้องรีบปฏิเสธครับ เดี๋ยวไอ้เชี่ยนี่มันรู้

“เมิงทำอะไรน้องกรู เมิงตาย”  อ้าว ๆ

“ไอ้เชี่ย กรูจะไปทำอะไรน้องเมิง กรูก็แค่คุ้น ๆ ขึ้นมาว่าเคยเห็นที่ไหน และอีกอย่างน้องเมิงก็ตัวยังกะฟาย ใครจะไปทำเชี่ยไรวะ ”

“นั่นนะสิฟิล์ม บิวมันก็ตัวนิดเดียว พูดยังกะมันจะไปฆ่าข่มขืนใครเขางั้นแหละ”  ขอบใจมากแป๋ม แต่เอ๊ะมันจะปกป้องกรูหรือว่าจะหลอกด่ากรูวะเนี่ย

“เออ บิว งานกลุ่มวันนี้ที่อาจารย์สั่งอะ เราก็อยู่ด้วยกันเลยเนอะ 3 คนพอดีเลย” ใช่ครับ ลืมไปเลยว่าอาจารย์สั่งงานกลุ่ม เป็นวิธีการนำเสนองานขายอะครับ

“ยังไงก็ได้”  ก็แหงล่ะ มันเป็นอย่างนี้มานานแล้วครับ มีงานกลุ่มทีไร ต้องมีไอ้ฟิล์มาอยู่ด้วยตลอด ไอ้เราก็ต้องทนอะครับ แฟนเพื่อนก็เหมือนแฟนเรา เอ้ยไม่ใช่ เหมือนเพื่อนเรา

หลังจากที่ผมกับไอ้แป๋มขลุกตัวอยู่บนห้องนอนไอ้ฟิล์มเกือบ 3 ชั่วโมง  ก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ต้องไปทำงานพิเศษนิหว่า ก็เลยเร่งไอ้แป๋มให้กลับบ้าน

“แป๋มกลับบ้านยัง เดี๋ยวต้องไปทำงานอีก”

“อยากกลับก็กลับไปคนเดียวดิเมิง”  เดียะๆๆ เดี๋ยวกรูตบ

“เออ.....................” อ้าวอีนี่

“เออ ๆๆ ไม่ต้องพูดละ กรูกลับเองก็ได้ ช่ายสิ กรูมันคนนอกนิ” เชอะ  หมันใส้มัน งอนด้วยครับ

“งั้นกรูกลับละนะ”

“โทษทีนะ กลับถูกป่าว” ไอ้แป๋มถามผมครบ  ไมหรอเมิง ถ้ากรูกลับไม่ถูกเมิงจะไปส่งกรูหรอไง

“เออ ๆ ถูก ไปละแป๋ม กลับแล้วนะเว้ยไอ้เชี่ย”  ผมลาทั้งสองคน

“นี่เมิงจะเรียกกรูดี ๆ ได้ไหมวะ ไอ้ตุ๊ด”  อีเชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย กรูบอกว่าอย่าเรียกกรูแบบนี้

“เดี๋ยวเหอะเมิง” น่าน ตัวนิดเดียวยังไม่วายปากดีอีกกรู 555

พอออกมาจากห้องไอ้ฟิล์มได้แล้วผมก็กะว่าจะเข้าไปลาป๊ากับม๊ามัน  เห็นกำลังนั่งดูทีวีอยู่ แต่เอ๊ะ นั่นใครมานั่งด้วยหว่า  หน้าคุ้นๆๆ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-01-2008 10:57:27 โดย Bambu »

wutwit

  • บุคคลทั่วไป
กัส สุดหล่อแน่เลย  :m1: :m1:

ifwedo

  • บุคคลทั่วไป
ฟิล์มแอบชอบบิวรึเปล่านี่อิๆ

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586

ออฟไลน์ artday

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-1
 :m4: สนุกดีครับ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
หุหุ ตามลุ้นต่อจ้า   :oni2: :oni2: :oni2:

Bambu

  • บุคคลทั่วไป

acht

  • บุคคลทั่วไป
หึหึ เจอกัสอีกแล้ว :oni2: บิวจีบไปเลยยยย อย่าช้า   :oni1:

Bambu

  • บุคคลทั่วไป
“เอ้าลูกบิว จะกลับแล้วหรอจ๊ะ”  ม๊าตามมาด้วยป๊า และหนุ่มหน้าคุ้น ๆ กัสนี่เอง หันมาพอดีครับเลยทักผม

“ครับ พอดีผมต้องไปทำงานอะครับ”

“อ้าว ทำงานอะไรกันจ๊ะลูก”  ทำไมไอ้ฟิล์มมันไม่ได้ครึ่งของแม่มันเลยครับ

“อ้อ งานพิเศษอะครับ”

“ขยันจังนะ ตัวแค่นี้ทำงานพิเศษ”  แหม  ชมอย่างนี้ผมก็เขินแย่นะสิครับ อุ

“งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ” ผมก็ยกมือไหว้ป๊ากับม๊าไอ้ฟิล์มเดินออกไปรอรถแท็กซี่หน้าบ้าน ยืนรออยู่กว่าครึ่งชั่วโมง ไม่เห็นมาซักกะที ก็เลยตัดสินใจเดินไปรอรถหน้าปากซอยดีกว่า

ระหว่างที่เดินมาได้ครึ่งทางแล้ว อยู่ดี ๆ ก็มีรถเก๋งสีดำคันใหญ่โฉบเข้ามาจอดข้าง ๆ พร้อมกระจกที่ติดฟิล์มทึบก็ถูกลดลง

“อ้าว  ทำไมเดินออกมาละครับ”  กัสนั่นเองครับที่เป็นคนขับรถ

“อ้อ เออ...”  พอมีผู้ชายหล่อ ๆ มาพูดด้วยทีไร ตื่นเต้นทุกที 

ด้วยความเห็นกัสเห็นผมมัวแต่อ้ำอึ้ง ก็เลยเลิกคิ้วเป็นเชิงสงสัย  ทำให้มันดูน่ารักเข้าไปอีก

“เออ...พอดีรอรถแท็กซี่แล้วไม่มีอะครับ  ก็เลยเดินออกมา” อย่ายิ้มได้ไหม จะละลาย

“ซอยนี้ แท็กซี่ไม่ค่อยเข้ามาหลอก มันไกล และอีกอย่างเปลี่ยวด้วย มา ขึ้นมา เดี๋ยวไปส่ง”

“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวจะถึงแล้ว” เล่นตัวซะหน่อย

“ขึ้นมาเหอะน่า”  ไม่ต้องรอให้ชวนอีกเป็นครั้งที่ 3 ไอ้บิวก็กระโดดแผ่วขึ้นไปนั่นบนรถเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ อิอิ

“จะไปไหนหรอ เดี๋ยวไปส่ง”  เมิงจะไปส่งกรูจริง ๆ หรอ

“อ้อ จะกลับหออะ เดี๋ยวต้องไปทำงานต่อ” ผมตอบไปตามความจริงครับ

“ทำงานกี่โมงหละ”

“5 โมงเย็น”

“งั้นเดี๋ยวไปส่งที่หอเลยละกัน เดี๋ยวไปทำงานไม่ทัน”

“เอ้ย ไม่ต้องก็ได้ เดี๋ยวส่งเราที่ปายซอยก็ได้ เดี๋ยวนั่งแท็กซี่กลับเอง”

“ไม่ต้องเกรงใจหรอก อยู่ไหนเดียวไปส่ง”

“คือ อยู่แถว.......อะ”

“อืม ไม่ไกลเท่าไหร่ เราจะไปแถวนั้นพอดี  เดี๋ยวสุดหล่อจะส่งให้ถึงที่เลย 5555” แหมเมิง  ชมตัวเองก็เป็นด้วย

ระหว่างที่นั่งรถไป ผมก็นั่งเงียบไปตลอดทาง ฟังมันเล่านู้นเล่านี้ไปคนเดียว ทำให้ผมได้รู้ว่า มันกับไอ้ฟิล์มนั้นเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน  อายุเท่ากัน แต่อ่อนเดือนกว่า มันก็เลยต้องกลายเป็นน้องไป แต่สนิทกันเหมือนเพื่อน ไปไหนไปด้วยกัน และที่สำคัญตอนนี้ พ่อและแม่ของกัสเสียหมดแล้ว (อิอิ เหมือนกันเลย ท่าทางจะเป็นเนื้อคู่)  มันเลยต้องมาอยู่กับป๊าและม๊าของไอ้ฟิล์ม แต่จริง ๆ แล้วกัสจะอยู่คนเดียวก็ได้ เพราะ พ่อกับแม่ทิ้งสมบัติไว้ให้เยอะเหมือนกัน แต่ป๊ากับม๊าไอ้ฟิล์มเป็นห่วงก็เลยลากมาอยู่อยู่ด้วย ด้วยข้ออ้างว่ามาอยู่เป็นเพื่อนฟิล์ม เนื่องจากฟิล์มมันเป็นลูกคนเดียว มิน่าละ เลยเอาแต่ใจเป็นที่หนึ่ง

“ขอบใจนะที่มาส่ง ขอโทษทีที่ไม่ได้ชวนขึ้นห้องนะ พอดีรีบอะ หุหุ” 

“อืม ไม่เป็นไร งั้นไปก่อนนะ”

“อืม  ขับรถดี ๆ ละกาน บาย”

ผมรอจนรถกัสลับหายไป  ก็รีบวิ่งขึ้นห้อง อาบน้ำ แต่งตัวเพื่อไปทำงานพิเศษ ซึ่งก็คือเป็นงานเสิร์ฟอาหารร้านอาหนุ่ม ซึ่งเป็นเพื่อนแม่นั่นแหละครับ แต่อาหนุ่มแกไม่หนุ่มเหมื่อนชื่อ แกออกสาว ๆ หน่อย ไม่เหมือนผมฮะ ที่ไม่แสดงออก อิอิ

“วันนี้มาสายนะเรา”  คำแรกเลยครับหลังจากวิ่งเข้าไปในร้านที่อาหนุ่มทักผม

“หวัดดีคับพี่ โทษที พอดีเพื่อนไม่สบายอะ ก็เลยไปเยี่ยมมัน”

“เออ ไม่เป็นไร อย่าเพิ่งพูดไร ไม่เปลี่ยนชุดก่อน วันนี้ทัวร์ลงเยอะ”

“คร้าบบบ”  ผมรับคำซะเสียงยาว ก่อนจะวิ่งปร๋อเข้าไปหลังร้านเพื่อเปลี่ยนชุด


แล้วตั้งแต่เย็นนั้นลากยาวไปจนถึง 4 ทุ่ม ก็เป็นงานหนักของผม เพราะว่าวันนี้ทัวร์ลงเยอะมาก วิ่งกันให้วุ่นไปหมด ไหนจะคุยกันไม่รู้เรื่องเพราะเป็นทัวร์จีน ไหนเสียงจะดังช้งเช้งอีก  โอ้ยเหนื่อยมาก แทบขาดใจ  พอร้านปิด ทุกคนแทบจะนอนกันตรงนั้น ไม่อยากลุกไปไหน เพราะเหนื่อยจริงๆ
 

ifwedo

  • บุคคลทั่วไป
เข้ามาอ่านแล้วจ้า

wutwit

  • บุคคลทั่วไป
มาเป็นกำลังใจให้ครับ มาต่อเร็วๆนะครับ  :oni1: :oni1:

piyakorn

  • บุคคลทั่วไป
 :a4:เรื่องดีๆๆน่าติดตามอย่างนี้ต้องให้กำลังใจครับ

ออฟไลน์ artday

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-1
 :m4: :m4:มารอนะคับ :m4: :m4: :m4:

Bambu

  • บุคคลทั่วไป
กลับถึงบ้าน หัวถึงหมอนก็หลับเลย ครับ น้ำท่าไม่ได้อาบ ไม่ได้ให้อาหารเจ้าปลาทองมันด้วย ไว้รวบยอดพรุ้งนี้เช้าเลยละกัน ไม่รู้ว่านอนหลับไปนานเท่าไหร่ มารู้สึกตัวอีกทีก็เมือตอนได้ยินเสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น

“โหล ใครครับ”  เสียงงัวเงียมากตอนนั้น ไม่รู้แล้วว่ากี่โมงกี่ยาม

“นี่กรูเอง แป๋ม” น้ำเสียงตอนนั้นมันร้อนรน ดูรีบ ๆ พิกล ทำให้ผมต้องตื่นทันที  ลางสังหรณ์ผมบอกว่ามันต้องมีเรื่องไม่ดีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆๆ

“เออ เมิง ใจเย็น ๆ มีไร ค่อย ๆ เล่า”  ผมกรอกสายลงไปทันทีเมื่อได้ยินเสียงมันสะอื้นเบา ๆ

“ฮึก ๆ ฮือๆๆ  ไอ้บิว ช่วยกรูหน่อยดิ กรูไม่รู้จะทำยังไงดี ฮึก ๆ ฮืออ..อ” อ้าวเมิงร้องไห้ทำไมวะ

“เฮ้ย ใครทำอะไรเมิงวะ ใจเย็น ๆ“

“ไม่ใช่กรูหรอก ฮึกๆ ฟิล์มมันอะ  มันโดนรุมกระทืบอะ”  อ้าวชิบแล้วไง  แล้วไหนมันป่วยอยู่ไม่ใช่หรอวะ

“แล้วตอนนี้เมิงอยู่ไหน เดี๋ยวกรูตามไป”

“ตอนนี้กรูอยู่ร้าน#####  เมิงมาหากรูหน่อยนะ  กรูไม่รู้จะทำไงดีอะ ฮึกๆๆ” 

“เออ เมิงใจเย็น ๆ กรูจะไปถึงเมิงอีก 15 นาทีนะ”  ผมเหลือบมองนาฬิกาดู เป็นเวลา ตี 1 กว่าแล้ว ร้านมันน่าจะปิดแล้วนิหว่า โชคดีครับว่าร้านที่ไอ้แป๋มมันบอกอยู่ไม่ไกลจากบ้านผมเท่าไหร่ แล้วไอ้ฟิล์มมันไปมีเรื่องกับใครวะเนี่ย

หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็ไปถึงสถานที่เกิดเหตุ ตอนนี้ภายในร้านไม่มีใครอยู่แล้ว แต่เห็นกลุ่มพวกไอ้แป๋มและใครไม่รู้อีก 2-3 คนยืนอยู่ แต่เป็นผู้หญิงทั้งหมดเลย

“แป๋ม” ผมเรียกไอ้แป๋มทันที เมื่องไอ้แป๋มหันมาเห็นผม ก็หันมากอดผมพร้อมกับปล่อยโฮ ทันที
“เมิงเป็นไรบ้าง  แล้วไอ้ฟิล์มหละ”

พอผมถามถึงไอ้ฟิล์ม พวกผู้หญิง 3-4 คน ที่ผมคิดว่าน่าจะเป็นเพื่อนไอ้แป๋มก็เปิดทางออก ภาพที่ผมมองเห็นทำเอาผมตาค้าง ก็สภาพไอ้ฟิล์มตอนนี้ดูไม่ได้เลย สะบักสะบอมอย่างบอกไม่ถูก  ไม่ตายก็บุญเท่าไหร่แล้ว 

“แล้วพวกแกเรียกรถพยาบาลกันยัง”  ผมหันไปถามไอ้แป๋ม ไอ้แป๋มก็เอาแต่ร้องไห้และส่ายหน้าไปมา

“นี่เมิงจะรอให้มันตายก่อนใช่ไหม” ผมถามไอ้แป๋มพร้อมหันไปทางผู้หญิงอีกคนให้มันโทรเรียกรถพยาบาล เพราะตอนนั้นผมไม่กล้าแตะตัวมัน กลัวว่ากระดูกกระเดี้ยวมันจะหัก  ระหว่างที่รอรถพยาบาลนั้นไอ้แป๋มมันก็เล่าเหตุการณ์ให้ฟังว่า ไอ้แป๋มมาเที่ยวกับเพื่อนผู้หญิงที่โรงเรียนเก่า และดันสวยทั้งกลุ่มไง ก็เลยโดนจีบ โดนแซว  แต่มีอยู่กลุ่มหนึ่งแซวไม่เลิก ไอ้แป๋มมันก็เลยโทรหาแฟนมัน และไอ้ฟิล์มก็ดันมาคนเดียว ก็เลยมีสภาพอย่างที่เห็น  เฮ้ย เพื่อนตรู

สรุปคืนนั้นไอ้ฟิล์มเย็บไปหลายเข็มเหมือนกัน และต้องนอนโรงพยาบาลเพื่อเช็คสมองอีก ตอนแรกไอ้แป๋มบอกว่าจะเฝ้าไอ้ฟิล์ม แต่ผมเห็นสภาพมันตอนนี้ดูไม่ได้เลย ก็เลยไล่ให้มันไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน แล้วถ้าจะกลับมาเฝ้าค่อยกลับมา ระหว่างนี้ผมจะเฝ้าแทนไปก่อน กรรมของกรูแท้ๆ

ระหว่างที่เฝ้าอยู่นั้น ก็มีพยาบาลเข้ามาอยู่ 2-3 หน มาเช็คน้ำเกลือบ้าง มาให้ยาบ้าง ทำเอาผมแทบไม่ได้นอน คิดไปคิดมาก็โมโห กรูอยู่ของกรูดี ๆ แท้ ๆ ต้องมานั่งเฝ้ามันเนี่ย แฟนก็ไม่ใช่

ระหว่างที่ผมนอนไม่หลับ ผมก็นั่งมองมันไปเรื่อย ๆ ดู ๆ ไปแล้วไอ้ฟิล์มนี่มันก็หน้าตาดีนิหว่า แถมรวยอีกต่างหาก เสียอย่างเดียวปากหมาไปนิดหนึ่ง มิน่าไอ้แป๋มมันถึงทั้งรักทั้งหลง นั้งมองมันไปเรื่อย ๆ สักพัก ก็เห็นมักขยุกขยิกตัว เหมือนจะรู้สึกตัวแล้ว ผมเลยรีบเดินไปข้างเตียงมันทันที

“ฟิล์ม เมิงเป็นไงบ้างวะ”  ผมถามมันทันทีเมื่องมันลืมตาขึ้นมา ดูมันกรอกตาไปมาอย่างงง พร้อมกับมองไปรอบ ๆ ห้อง ก่อนที่จะมาหยุดที่ผม

“กรูเป็นไรไปวะเนี่ย”  แน๊ ยังมีหน้ามาถาม

“เมิงโดนตรีนมา”  ชัดไหมฮะเมิง

“หรอ” มันนิ่งไป พร้อมกับทำท่าคิด และดูเหมือนมันจะเริ่มคิดออกแล้ว

“แล้วแป๋มหละ” เมิงไม่ต้องห่วงไอ้แป๋มหรอก เมิงห่วงตัวเมิงเองดีกว่า ซ่าดีนัก เ ป็นไงละเมิง

“เออ กรูส่งมันกลับบ้านไปนอนละ  เดี๋ยวมันคงมาอะ  แล้วนี่ไปทำอีท่าไหนอะ”

“กรูจำท่าไม่ได้วะ  คงหลายท่าอยู่เหมือนกัน หึหึ”  ยังมีอารมณ์มาขำอีกนะเมิง

“เออ ไอ้บิว  เอาน้ำให้กรูหน่อยดิ กรูหิววะ”  แหม ได้ทีใช้กรูเลยนะเมิง

“เออ ๆ แป๊บ” ว่าแล้วผมก็รีบไปหาน้ำให้มันกินครับ ตอนแรกก็ยื่นให้มันกินเอง มันดันกินไม่ถนัด ผมเลยต้องจัดแจงหาหลอดและป้อนใส่ปากมัน

“อิ่มละ”  มันพูดพร้อมกับปล่อยปากออกจากหลอด

“เออ แล้วนี่เมิงจะกินไรปะ กรูกะว่าจะไปหาไรกินหน่อย  7 โมงเช้าหละ กรูหิว” ผมถามมันครับ

“อย่าเพิ่งไปดิ อยู่เป็นเพื่อนกรูก่อน” 

“เออ แป๊บ เดียวมา” ผมพูดเสร็จก็จะเปิดประตูออกไปไรกิน แต่ไม่ทันแล้วครับ ไอ้แป๋มมันเดิน

เข้ามาพอดี พร้อม ๆ กับถุงอะไรก็ไม่รู้เต็มมือไปหมด จนผมต้องรีบเข้าไปช่วยมันถือ

“นี่เมิงซื้อไรมาเยอะแยะวะเนี่ย” ผมถามมันครับ เมื่อเปิดถุงที่มันซื้อมาแต่ละถุงมีแต่ของกินเพียบ

“ก็ซื้อของกินมาเผื่อแบงก์กับฟิล์มไง  จะกินเลยป่าว” โห นี่เมิงจะซื้อกันมากินกันทั้งโรงพยาบาลเลยหรอวะเนี่ย

“เออ แป๋ม แล้วป๊ากับม๊าฟิล์มอะ” ไอ้ฟิล์มมันถามไอ้แป๋มด้วยสีหน้าไปสู้ดีนัก ท่าทางจะกลัวโดนด่ามั้ง

“อ้อ ไม่เป็นไร แป๋มบอกไปแล้วว่าฟิล์มมาช่วยแป๋ม  ตอนนี้คงกำลังมามั้ง”

สักพักใหญ่ ๆ ป๊ากับม๊าไอ้ฟิล์มพร้อมกับกัสก็มาถึงครับ  มาถึงก็มานั่งลูกหัวลูบหางไอ้ฟิล์มเป็นการใหญ่  ส่วนผมก็ถอยออกมายืนดูห่าง ๆ ไม่รู้เหมือนกันครับ เห็นแล้วรู้สึกอิจฉาขึ้นมา อาจจะเป็นเพราะว่าผมไม่มีพ่อแม่แล้วก็ได้มั้งครับ เพราะเห็นอย่างนี้แล้วทำให้คิดถึงท่านขึ้นมา ผมก็เลยถือโอกาสที่พวกเขากำลังคุยกันอยู่ ค่อย ๆ เปิดประตูเดินออกมานั่งด้านหน้าห้อง

สักพักก็รู้สึกเหมือนมีใครมานั่งข้าง ๆ หันไปไม่ใช่ใครที่ไหน นายกัสนี่เอง ผมเลยยิ้มให้เขาไปทีหนึ่งและนั่งก้มหน้ามองขาตัวเองต่อไป

“เป็นไร”  นี่เป็นคำถามแรกหลังจากที่กัสกับผมนั่งกันอยู่ตรงนั้นนานพอสมควรแล้ว

“เปล่า” 

“หรอ.............งั้นทำไมไม่เข้าไปนั่งในห้องหละ  ออกมานั่งทำไมตรงนี้ครับ”

“เห็นคนในห้องเยอะไปหมด ก็เลยออกมานั่งข้างนอกอะ”  มันจะเชื่อไหมวะเนี่ย

“จริงอะ”  จะซักเอาโล่ห์หรือไงวะ

ผมไม่ตอบครับ แต่พยักหน้าให้มันไปทีหนึ่ง ไอ้นี่ คนยิ่งเศร้า ๆ อยู่

“ป่ะ เข้าไปในห้องกันดีกว่า พอดีม๊าให้ออกมาตามมนะ” แล้วมันก็เดินนำเข้าไปในห้อง ไอ้ผมก็ต้องลุกตามมันเข้าไป พอเข้าไปในห้องม๊ามันก็ลากผมให้เข้าไปนั่ง

“พอดีหนูแป๋มเขาเล่าให้ม๊าฟังอะจ่ะ ว่าลูกบิวเป็นคนพาตาฟิล์มมาส่งโรงพยาบาล  ยังไงม๊าก็ขอบใจมากนะจ๊ะ ถ้าไมได้ลูกบิวนิ แย่เลย”

“อ้อ ไม่เป็นไรครับ พอดีเพื่อนกันนะครับ” พูดจบก็หันไปหาไอ้ฟิล์มมันก็ยักคิ้วให้ทีหนึ่ง น่าหมันไส้ชิบ

“งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ พอดีมีธุระ”  แหะๆๆ ไม่ได้มีธุระอะไรหรอก แต่ขี้เกียจอยู่นะ

“จ๊ะ ขอบใจมากนะจ๊ะ แล้วพรุ้งนี้อย่าลืมมางานวัดเกิดตาฟิล์มด้วยนะ”

“อ๊าว ยังจะจัดอยู่หรอครับ แล้วจะออกโรงพยาบาลเมื่อไหร่ครับเนี่ย”

“เมื่อกี้คุณหมอบอกว่าไม่เป็นไรมาก ก็อาจจะให้กลับพรุ้งนี้เช้าจ๊ะ ก็จะได้ฉลองไปพร้อมกันเลย”

“โอเคครับม๊า แล้วเจอกันนะครับ สวัสดีครับ”  ผมลาป๊ากับม๊าไอ้ฟิล์มและเดินออกมา กลับหอ เพราะตอนนี้อยากนอนมาก ๆ ครับ ง่วงด้วย และเดี๋ยวเย็นนี้ต้องไปทำงานอีก ดีนะวันนี้ไม่มีเรียน

พอกลับถึงบ้านก็ให้อาหารเจ้าปลาทองซะหน่อย ลืมมันไปเลยนะเนี่ย 555+

“ไหน พูดเพราะ ๆ ก่อนซิ”

“บิวน่ารัก  บิวน่ารัก”

“พอแหละ ไม่ต้องชม เขิน”  อิอิ

wutwit

  • บุคคลทั่วไป
อีตาฟิล์มชักแปลกๆ แต่เชียร์กัสอะ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :a11: :a11:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด