หัวข้อ: ถึงกรูจะเป็นเด็กช่างแต่กรูก้รักจริงนะโว้ย ตอนพิเศษ ฉลองครอบรอบหนึ่งปี 17/03/57

[mystery Y]

เอาลูกสะใภ้(?)ไปฝากตัวกับพ่อแม่ใช่ไหมพี่เก้า หวังว่าจะผ่านไปด้วยดีนะ

[done_dirt_cheap]

 
น่ารักดี ทั้งคู่เลย
 

[puppyluv]

น่ารัก
คีย์รักครอบครัวมากเลยนะ
พ่อยังวางก้ามหวงลูกสาว เอ๊ย ลูกชายอยู่ดี
แต่แอบเทใจให้ลูกเขย 555
รวยงี้ บ้านเก่งอีก เครียดแทนน้องคีย์
แต่ไม่เป็นไร เฮียเก้ารักอยู่แล้ว
พาเข้าบ้านเร็วๆ แต่คิดถึงแทคโน
คนเขียนเหรอ ไม่รู้ชื่อก็ เต่าตุ่นได้อยู่เน๊าะ
บวกและเป็ดขอบคุณๆ เต่าตุ่น

[•♀NoM!_KunG♀•]

เขิลล555

[bun]

ในที่สุดก็จะได้เจอพ่อแม่สามีแล้ว
ทำตัวดี ๆ ละ เขาจะได้รักได้หลงเหมือนลูก

[ice_spok]

ลุ้น ๆ เจอหน้าพ่อแม่ซะที

วุ้วววว

[Aomampapeln]

ตอนนี้เบาๆไม่ใช่ตอนหน้ามาแบบดราม่ากระจายเลยนะอิอิ
ปล.จะให้เรียกพี่เต่าหรือพี่ตุ่นหรือพี่เต่าตุ่นดีละค่ะ

[makilu]

ไปเถอะคีย์!!! ไปฝากตัวเป็นลูกสะใภ้ไง 5555555

[mengsama]

น่ารัก ชอบน้องคิม  มาอีกนะ ^^  สนุก 

[NUTTYZERO]

น่ารักได้อีก เอร๊ยยยย

[IöLIKE]

ThankS

[maru]

พาไปเจอพ่อแม่แล้ว

[ormn]

  พี่เก้าจะพาน้องคีย์ไปหาพ่อแม่สามีแล้ว

[yowyow]

 

[patee]

ถึงเวลาเปิดตัวลูกสะใภ้แล้ว 

[aoihimeko]

ตอนนี้น่ารักเบาๆจริงด้วย

เก้าจะพาน้องเข้าบ้านแล้ว

[minenat]

วันสบายๆอีกวัน
หวังว่าพ่อเก้าจะไม่ขัดขว้างนะ

[thaitanoi]

ขอบคุณนะครับตอนแรกรู้สึกว่าจะพิมพ์ผิดเยอะนะครับ แต่เนื้อเรื่องสนุกดีน่ารักทั้งคู่หลักและคู่รองเลย เป็นกำลังใจให้นะครับ

[herberry]

น่ารักดี ขอให้พ่อแม่รักคีย์ด้วยละกันน

[why yyy]

น่ารักเบาๆ

[9nawKIHAE]

พี่ไนนๆๆๆ ที่น้องนัดเรียกลุงใช่มั้ยยยย 
ปะป๊าเก้าจะโหดมั้ยเนี่ย 

[sarawutcom]

เพิ่งเข้ามาอ่าน

ตกลง  เรื่องนี้  เป็น  เรื่องจริง  หรือว่า  เรื่องแต่ง  ครับ

 

[BBnuna]

ตามมาอ่านใหม่วันแรกค่ะ พึ่งอ่านทัน อ่านรวดเลยหนุดไม่ได้
สนุกมากค่ะ น้องคีย์น่ารักมากพี่เก้าด้วย จริงๆแล้วตามมาจากเรื่องเมียเก็บ ไม่รู็ว่าเรื่องนั้นตอนยังน้อยหรือยังไงให้ความรู้สึกไม่ค่อยเหมือนเรื่องนี้เลย แต่ก็สนุกทั้งสองเรื่องค่ะ

ปล.อ่านตอนพี่หมอเซนแล้วคิดถึงเรื่องนี้ #Drama,SM |||||||||| A BOY |||||||||| http://61.19.246.96/~thaiboys/webboard/index.php?topic=38007.0 อยากถามว่าให้ตัวละครเดียวกันมัยค่ะ?

[wargroup]

สนุกมากๆ ...จนทำให้มองข้ามเรื่องคำผิดไปได้อย่างสิ้นเชิง
สร้างอารมณ์ร่วมได้ดีจริง บางบทบรรยายทำเอาอุ่นวาบในใจได้เลย ชื่นชมๆ
ได้อ่านเรื่อง "เมียเก็บ" มาก่อน แล้วจึงตามมาเรื่องนี้ ไม่ผิดหวังทั้งสองเรื่อง
รออ่านต่อนะคุณเต่าตุ่น เอาใจช่วยทั้งเรื่องเรียนและเรื่องการทำงาน ขอบคุณที่สละเวลา
ปล. พอมาอ่านเรื่องนี้เลยได้รู้ว่า สองเรื่องตัวละครเชื่อมโยงกัน ดีๆๆๆๆ ชอบๆๆๆๆ

[OoniceoO]

โอมายก๊อดฟินฟุดๆ

[เต่าตุ่น]

บทที่ 54 ความทรงจำ


“มองอะไร”เด็กผู้ชายคนนั้นอยู่ๆก็จ้องเหมือนกำลังสงสัยอะไรบ้างอย่าง


“อายุเท่าไหร่”เด็กผู้ชายที่ดูจะอายุมากกว่าถาม ทำไมกันนะทั้งๆที่ก็ยังเด็กเหมือนกันกลับทำท่าเหมือนผู้ใหญ่


“8ขวบ”ไอ้นั้นทำหน้าไม่เชื่อ


“อืม”ทั้งๆที่ทำท่าเหมือนไม่เชื่อแต่ก็ไม่เห็นซักไซร้อะไร


“นี่แล้วนายล่ะ”ผมเอื้อมมือไปดึงแขนเสื้อแขนยาวที่ดูท่าทางจะนุ่มนิ่ม


“13”ตอบเหมือนไม่เต็มใจ


“โม้”โกหกแน่นเลยตัวไม่เห็นโตเท่พี่แม็กเลย


“...”ขมวดคิ้วอีกแล้ว   


“ทำไม ถูกจับได้ว่าโกหกเลยโมโหหรอ ดูออกง่ายจังแล้วนี่มาทำอะไรหรอ หรือเอาของมาให้พ่อที่ลืมไว้หรอ”


“เปล่า”ทั้งๆที่ถูกว่าไปแต่ไม่เห็นจะโกรธ


“แต่เราเอามาให้พ่อนะ แม่บอกว่าของสำคัญถ้าไปไม่ทันจะไม่มีเงินซื้อขนม”ก็แค่อยากให้ใครสักคนชมว่าเก่ง แต่พอลองพูดออกมาความรู้สึกที่เก็บไว้มานานก็เก็บต่อไม่ไหว ก็เลยร้องไห้ออกมา


“ก็ทันแล้วนี่”ไม่ใช่คำชม แต่ก็ไม่ได้แกล้งพูดมาว่า เรื่องแค่นี้ๆใครๆก็ทำได้ เหมือนที่พี่เนชอบพูดเวลาผมทำอะไรสำเร็จ


“แงๆๆๆฮืออๆๆๆๆ”พอมีคนเข้าใจความรู้สึกมันก็ยิ่งหลั่งไหลเข้ามา


“เฮ้ยจะร้องทำไม”ทำหน้าตกใจแล้วเข้ามายืนชิดตัว


“เจ็บ กลัวด้วย บนรถไฟฟ้าฮือๆๆๆๆ เจ็บ ฮือๆๆๆ คนเยอะฮือๆๆ”พูดไปก็ร้องไห้ไป


“ถ้าเงียบจะให้นี่”ยื่นช็อกโกแล็ตแท่งที่จะได้กินเฉพาะวันที่แม่กับพ่อเงินทำงานออก


“ฮึกๆ”


“เล่าใหม่ฟังไม่รู้เรื่อง”ทั้งๆที่ไม่จำเป็นจะต้องใส่ใจแต่ก็ยังอยากจะฟังเรื่องที่ผมพูด


“โนน่ะนะ พอแม่โทรไปที่บ้านว่าลืมของก็เลยรีบอาสาเอามาให้ ทั้งๆที่ไม่อยากมา กลัวมากๆเลยจากบ้านตั้งไกล แต่แม่บอกว่าถ้าไม่มีจะไม่มีเงินกินขนม พี่เนก็ไปโรงเรียน”ดึงช็อกโกแลตมาแกะ


“แล้วร้องทำไม”


“ก็โนกลัว บนรถไฟมีคนเยอะเบียดด้วย ล้มตอนเดินออกมาด้วย เจ็บ ฮือๆๆๆ”พอถูกถามความรู้สึกตอนนั้นก็กลับเข้ามาอีก


“เห้ย อย่าร้องดิ อาๆให้หมดเลยอย่าร้อง”ยื่นถุงที่มีขนมเต็มถุงมาให้ตรงหน้า


“เงียบลงทันที”ก็เลยสนใจขนมมากกว่า


เขาเดินนำเข้ามาในห้องๆหนึ่ง


“ไม่กินหรอ”ให้มาหมดแล้วจะกินอะไร แบ่งให้ดีไหม


“ไม่ชอบของหวาน”มานั่งที่เก้าอี้นิ่มๆตัวใหญ่ๆ


“กลัวฟันผุหรอ ไม่ต้องกลัวนะ อาหมอบอกว่าถ้าแปรงฟันทุกวันฟันก็จะไม่ผุ”หรือเขาไม่ชอบแปรงฟัน


“ไม่ใช่แบบนั้น”แล้วแบบไหน


“ทำไมอ่ะ”


“ก็มันหวานไม่ชอบ”


“แล้วทำไมไม่ชอบล่ะ”ใครๆก็ชอบขนมกันทั้งนั้น


“ชั่งมันเถอะ เคยกินแล้วไม่อยากกิน”เพราะเคยกินก็เลยไม่กินอีกหรอ งั้นข้าวก็ไม่ได้กินทุกวันซิ


“หรอ แปลกคนดีจัง”บ้าหรือเปล่านะ


“ทำไมไม่กิน”ผมเก็บช็อกโกแลตลงถุงขนม


“ไม่กินหรอกจะเก็บไว้ให้น้อง”น้องกำลังจะมาแม่บอก


“น้อง”


“ใช่น้อง แม่กำลังจะมีน้องเดี๋ยวไม่นานน้องก็จะมา จะเก็บไว้ให้น้อง”


“ยังไม่มีหรอ”


“อืม น้องตัวเท่ากบอยู่ต้องรอให้โตกว่านี้ถึงจะออกมาให้เห็น”


“กว่าจะโต ขนมมันก็เสีย”


“ฮือๆๆแงๆๆๆๆๆทำไงดี แงๆๆน้องไม่ได้กิน แงๆๆ”แล้วน้องจะกินอะไรล่ะ ถ้าขนมมันเสียน้องก็ไม่ได้กินขนมซิ ทั้งๆที่อยากจะให้
กินของอร่อย ถ้าน้องได้กินจะต้องมีความสุขแน่น อยากเห็นน้องหัวเราะ


“เฮ้ยร้องอีกแล้ว ไม่ต้องร้องๆถ้าน้องของมึงออกมากูจะซื้อให้ใหม่เอาให้เยอะกว่าเดิมเลย”


“จะฮือจริง ฮือๆๆหรอ”


“อืม อยากได้อะไรก็จะให้”


“สัญญานะ”ยื่นนิ้วก้อยปอมๆไปตรงหน้า


“อืม”


“สัญญาก่อนซิ”เขาไม่ยอมเอานิ้วมาเกี่ยวก้อย


“สัญญา”สุดท้ายก็ยอมยื่นมา


“จริงๆหรอพี่ชื่ออะไรครับ โนน่ะชื่อโนนะ”


“แท็ค”


ทันทีที่คนๆนั้นเอ่ยชื่อมาผมก็ตื่นขึ้นทัน  แท็คหรอ  แท็คหรือว่า


“ตื่นแล้วหรอ”ผมหันไปมองไอ้คนข้างๆที่ทำตัวเป็นลูกลิงเกาะผมอยู่


เจอกันที่บริษัทพ่อ แสดงว่าคงเป็นลูกใครสัก แถมชื่อแท็ค


“ผมเคยเจอพี่มาก่อนใช่ไหม”หวังว่ามันคงจะไม่


“จำได้แล้วหรอ”ไอ้เหี้ย


ผมลุกขึ้นนั่งอย่างไวเลยครับ แต่ลืมเรื่องเมื่อคืนไปซะสนิทลุกขึ้นมาก็นั่งซีดปากตัวเองก่อนที่ใช้มือจับสะโพกเพื่อหวังให้ความเจ็บที่แล่นขึ้นมาน้อยลง


“มึงรู้มาตลอด”ผมขึ้นเสียงถามเลยครับ


“ขึ้นเสียงทำไมเนี่ย”ยังจะมีหน้ามาอีก”กูซิต้องเป็นคนโกรธแม่งกูจำมึงได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ แต่มึงกลับจำกูไม่ได้สักนิด”


“มึงก็เลยใช้น้องกูเป็นเครื่องมือ”เพราะอย่างนี้ใช่ไหมมันถึงยื่นข้อเสนอเรื่องน้องผมมาในวันนั้น


“กูไม่ได้ตั้งใจ”มันหลบตาแล้วพูดเสียงแผ่ว


“ไอ้เหี้ย ไอ้สัส มึงมันเหี้ย ไอ้เหี้ย”ผมพุ่งเข้าไปต่อยมันเลยครับ ถึงจะรู้สึกเจ็บที่สะโพก แต่ผมก็ไม่สนใจหรอกโมโห โกรธและอะไรหลายๆอย่าง


ทำไมมันถึงทำแบบนี้ ทำไมถึงเอาชีวิตนามาเป็นเรื่องเล่นๆ ทำไมถึงเอาชีวิตครอบครัวผมเป็นเครื่องมือ แล้วทำไมผมต้องมารู้ในวันถัดมาทั้งๆที่ผมเพิ่งจะ.... โถโว้ย


แท็คTalk


แอบตกใจอยู่ไม่น้อยที่จู่ๆมันก็จำเรื่องนั้นขึ้นมาได้ แถมยังโวยวายทุบตีผมอีก จนเจ้าตัวหมดแรงก็งอลกลับไปนอนขดคลุมโปงที่เตียง


อาการสั่นน้อยๆนั้นมันทำให้ผมรู้ว่ามันกำลังร้องไห้อยู่


ตอนแรกก็นึกว่าจะตื่นมาดูท่าทางเขินอาย แต่ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ก็ไม่รู้


ผมก็ค่อยปีนขึ้นเตียงไป พยายามจะดึงเอาผ้านวมที่ไอ้ยาจกมันใช้เป็นกระดองหลบอยู่ แต่มันจับไว้แน่นแถมยังตะโกนด่าออกมาทั้งๆที่ยังร้องไห้อยู่ เหมือนตอนเด็กๆไม่มีผิด


“ขอโทษ”ผมก็ก้มลงไปกอดมันทั้งๆที่ยังขดตัวเป็นก้อนกลมๆนั้นแหละ”กูไม่มีทางปล่อยในน้องมึงเป็นอะไรไปหรอก กูก็เคยสัญญาแล้วนี่ว่าจะซื้อขนมมาให้น้องมึงอีก”มันหยุดร้องไห้แล้วแต่ก็ยังมีเสียงสะอื้นลอดผ่านมาบ้าง


เขาว่ากันมาผู้หญิงที่มีสามีแล้วจะยิ่งมีความเป็นผู้หญิงมากยิ่งขึ้น


ดูเหมือนไอ้ยาจกนี่ ก็จะเป็นแบบนั้นด้วยซิ ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช้ผู้หญิงก็เหอะ แต่ไอ้อาการร้องไห้ฟูมฟาย กับงอลจนแปลกตานี่มันก็
.


.


.


น่ารักไปอีกแบบ


ไม่นานนักไอ้ตัวกลมที่อยู่ในใต้ผ้าห่มก็เงียบไปพร้อมกับลมหายใจที่เข้าออกอย่าสม่ำเสมอ ก็คงเดาไม่ยากว่ามันคงหลับ


ผมค่อยๆเลิกผ้านวมที่เจ้าตัวใช้พันตัวเองเป็นไข่มวนนั้นออก ก่อนที่จะปรากฎร่างเปลือยเปล่าที่ไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นนอนงอตัวเข้ากันหันหลังมาทางผมที่นั่งมองดูอยู่ใกล้ๆ


พอเลิกผ้าห่มออกแอร์เย็นๆในห้องคงทให้เจ้าตัวหวานจนต้องงอตัวเข้ากันอีก


ผมนั่งกลืนน้ำลายลงคออย่างอยากลำบากเพราะการงอตัวที่มากขึ้นกว่าเดิมเผยให้เห็นก้อนเนื้อนุ่มนิ่มราวกับก้นเด็กพร้อมกับช่องทางสีสดที่มีคราบทายาทของผมไหลซึมออกมา


ตื่นมาโวยวาย


พอหลับก็อ่อย


แล้วกูจะเอาไงดีว่ะเนี่ย

TBC.

มาแว้วเหนื่อย

ไม่เข้าใจว่าทำไมพอใกล้สอบเเล้วอาจารย์แม่งชอบสั่งงาน


ตอบคำถาม


คุณ sarawutcom
ตอบ เรื่องนี้เป็นเรื่องแต่ง ที่เกิดมาจากความเก็บกดของเราเอง แต่ก็มีบ้างฉากบ้างตอนที่ไปพบเห็นจริงๆมาก็เลยเอามาใส่ในเรื่องด้วยนะ ก็ประมาณว่าเอาสถานการณ์ของคนในชีวิตจริง มาใส่ในนิยาย เห็นมีคนบอกว่าคำพูดของตัวละครเหมือนชีวิตจริงมากจริงๆแล้วตั้งใจให้มันเป็นแบบนั้นนะ อยากให้มันออกมาดูธรรมชาติ แต่อย่างเรื่องเมียเก็บเนี่ยจะไม่ค่อยเหมือนเพราะอยากเล่นคำมากกว่า

คุณBBnuna
พี่หมอเเว้นของเราเอาคาร์เเล็คเตอร์มาจาก หมอที่คลีนิคจัดฟันของเราเอง ตอนแรกนะพอเห็นพี่หมอที่คลีนิคก็แอบคิดใจใจว่า บุคลิคพี่แกโด่ดเด่นจริงๆ ฉีกลุคหมอฟันที่เคยเห็นๆมาเลยแหละ มันก็เลยไม่เกี่ยวข้องอะไรเลยกับนิยายเรื่องที่ส่งลิ้งมาให้ ดูจากวันที่เเล้วเราว่าเราน่าจัเเต่งก่อน(หรือเปล่า)แค่นิยายสนุกมากอ่านเเล้ว ชอบแนวซาดิสแบบนี้ ที่หลังมีอีกก็เอามาให้อ่านบ้านนะ

เเละก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านทั้งคนที่ตามอ่านเรื่องนี้มาตั้งแต่ตัน เพิ่งมาอ่าน หรือ คนที่ตามมาจากนิยายอีกเรื่องนะ

จริงๆเเล้วเราเป็นพวกจิตนาการเยอะบ้างทีมันก็เยอะเกินจนไม่อยากเก็บไว้ พอมาแต่นิยายแบบนี้ก็เหมือนได้ผ่อนคลายด้วยและพอได้อ่านคอมเม้นต์ที่มีความคิดเห็นเเตกต่างกันไปก็ยิ่งตลก พอมาลองคิดว่า อ่า ในเนื้อเรื่องแค่นี้แต่สร้างความรู้สึกแตกต่างกันออกไปได้ขนาดนี้เลยนะเนี่ย 555

ความรักในรู้แบบชายรักชาย มันเป็นความรักในรูปแบบที่ทุกคนที่มาอ่านในนี้ชอบใช่ไหมล่ะ ไม่ใช่แค่คนอ่านหรอกที่ชอบคนเขียนเองก็มีความสุขกับรักในรูปแบบนี้ การที่ได้ทำอะไรที่เรารู้สึกดีมันก็ทำให้เรามึความสุขไปด้วยก็ถือว่าได้ประโยคกันทั้งสองฝ่ายเเหละเนอะ

พอเถอะมันนี้พูดมากเกินไปแล้วกำลังหลอนกับงานพล่ามไปเลื่อย

[milkshake✰]

มาแล้วน้องโนของพี่ TTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTT
กำลังคิดถึงอยู่พอดีเชียว พอได้อ่านเรื่องนี้แล้วเราชื่นใจมากๆ
บอกตรงๆ ว่าโคตรชอบเรื่องตอนแท็คกับโนยังเป็นเด็กเลย คิดภาพตามแล้วเขินบอกไม่ถูก ;///////////;

งานเราก็เยอะเหมือนกันอ่ะ ค่อยๆ เคลียร์ให้หมดๆ ไปอยู่ T T'
ขอบคุณนะคะที่เจียดเวลามาอัพนิยายให้หายคิดถึงทั้งๆ ที่งานเยอะแถมใกล้สอบด้วย
อิอิ
รักคนแต่งนะจุ๊บ

[mild-dy]

โนน่ารักอะ

[Tun_Bow]

ตื่นมาโวยวาย พอหลันก็อ่อย 5555
น่ารักนะโน หื่นนะพี่แท็ค

[thaitanoi]

หวังว่าคงจะเข้าใจกันได้แล้วนะ