หัวข้อ: @<<รักแท้..หรือแค่บำเรอ >>@ Special part ..HBD...กร-น๊อต 28/06/54

[tombaza]

ป่วยจริงป่ะเนี่ย
ดูไม่น่าเชื่อเลย  !

[VICTORY]

กรแหลอ่ะป่าวว

[Acacha]

น่านนนน แผนยืดเวลาอยู่บ้านน็อตสำเร็จแล้ว 

[ลูกลิงแสดงตัว]

สู้ๆคะ เค้ารอพี่เรกับน้องแฮมอยู่เน้อ
กร+น๊อตก็ฮาอ่ะ น่ารักมากมาย 

[dolphins]

  เหนือฟ้ายังมีฟ้า น๊อต..เสร็จโจร

ปล.สู้ๆ ค่ะไรท์เตอร์    กำลังเป็นเหมือนกัน อดทน ค่ะ อดทน
เครียดมากก็มาระบายเป็นตัวหนังสือ ถูกต้องที่สุด ^^

[kyoya11]

พอกันทั้งคู่เลย
ถึงว่า ยักษ์เกี้ยวกัน 55+
น่ารักจริงๆเลยพ่อน็อต

[som]

รับทราบครับ  ไม่ว่าจะอย่างไร จะคู่ใหนก็ชอบครับ

[tuek]

กรแกล้งหรือเป็นจริงอะ
+1 นะคะ

[hotladyanyavee]

สู้ๆคะคุณน้องSugarขา งานนี้ต้องผ่านไปได้คะ แอยากให้เป็นคู่น๊อตกรไปอีกนานคะ

[OrendO]

ขอบคุณครับ

[Vesi]

แผนลวงสำเร็จแล้ว!

[kyoya11]

มาเฝ้ารอ^^

[cheyp]

รุกเร็วมากพี่กร

น่ารักๆ

[ToeyTato]

ตามอ่านทันแว้ววววววววว สนุกดี ตอนแรกแอบด่าพีเรนิดหน่อย มีไรไม่พูด ไม่เห็นใจแฮมเลยที่ไม่รู้เรื่องไรด้วย
แต่ไปๆมาๆ กลับชอบคู่กรน๊อตซะงั้นนน5555ตลกน่ารักดี

ปล.คุณไรเตอร์คะกะลังหางานอยู่เลย อิอิ

[Killua]

กรมีแผนป่ะเนี่ยยยยย ฮ่าๆๆๆ

[aphanite]

ดูแลสุขภาพนะค่ะไรเตอร์
ฝากดูแลไม่ได้นะ
^^

[EoBen]

ตามทันแล้วคร่าเย้

เก่งไหมๆ

ตอนแรกอ่านไปเบื่อไอพี่กร กะไอน็อตมากเลย กัดกันอยู่ได้

แต่พอมาได้กันเองแล้วรู้สึกชอบขึ้นมาเฉยๆ ซะงั้นอ่ะ

เหมือนมันเหมาะกันดีคนแบบนี้ก็ต้องเจอแบบนี้ ประมาณนั้น ฮ่าๆๆ

[kyoya11]

รออีก60%เน้อ

[Oilsaoo]

กรเเกล้งป่วยป่ะเนี้ย

ไรเตอร์ สุ้ๆน่ะค่ะ

ตั้งใจทำงาน ดูเเลสุขภาพด้วยน่ะค่ะ

รอ 60 % ที่เหลือน่ะค่ะ

 

[Sugar_Love]

      @ <<  รักแท้.....หรือแค่บำเรอ >>@ ////ตอนที่  22 ฝากให้เธอช่วยดูแล 2   100%  By Not   22/01/2010

   “ดีขึ้นยัง” หลังจากที่ผมทำการกรอกยามันไปเมื่อครู่ก็ปล่อยให้มันนอนตามอัธยาศัย  ก่อนจะไปหาที่หลับที่นอน....อ๊ะ อ๊ะ อ่า คงคิดว่าผมจะหาให้มันใช่มะ.... ผมหาให้ไอ้เจ้าย่นนั่นต่างหาก ส่วนไอ้คนที่นอนใกล้ตายนั่นมันดีขึ้นเมื่อไหร่ ผมไล่มันออกจากบ้านทันที ไม่ปล่อยให้มันได้ใช้ทรัพยากรบ้านผมนาน ๆ หรอกครับ มันเปลียงงงง

   “ยังว่ะ” อ้าว ! ชิหาย นี่มันจะค่ำจะมืดแล้วนะเฟ้ย

   “กรูบอกให้มึงไปหาหมอทำไมไม่ไป จะมานอนอยู่ทำไม เกิดตายห่าขึ้นมากูจะเก็บศพมึงยังไงฮะ” ผมพูดเสร็จก็กระแทกตรูดลงบนโซฟาอีกตัว

   “ถ้า กู นอนนิ่ง ๆ มันจะไม่ปวดมาก ถ้า ขยับ กูถึง ปวด ปวด มากด้วย”

   “กูโทรให้รถโรงบาลมารับมั๊ย ให้เค้ามาหามมึงออกไปไง มึงจะได้ไม่ต้องเดิน” หรือมันเป็นโรคแรกเริ่มของการเป็นอัมพาตวะ ซวยเลยกรู

   “ไม่ เอา หรอก กูนอน ซัก พัก คงหายว่ะ”

   “เออ ๆ ตามใจ เอาเบอร์ที่บ้านมึงมา กูจะได้โทรให้เขาส่งคนมารับมึงไง” อย่างน้อย ๆ กลับไปตายบ้านมันเองก็คงไม่น่ากลัวเท่ากับตายที่นี่ละวะ

   “บ้าน กู ไม่มี คน อยู่หรอก เหลือป้า แก่ ๆ อยู่ คนเดียว คงมา ไม่ ได้” อะรายของบ้านมึงว้า ผมถอนหายใจแรง ๆ มองมันที่นอนแม้งแม้งอยู่ กรูอยากให้บรรดาเดอะกิ๊กของมันมาเห็นสภาพนี้จัง

   “แล้วถ้าวันนี้มึงไม่หายปวดล่ะ”

   “กู ก็ นอน นี่ไง มึง บอกว่า ได้ ไม่ใช่ เหรอ” เย้ยยย ! กรูไปบอกมันตอนไหนฟะ  

   “ไอ้บ้ากูหมายถึงนอนพักตอนที่มึงยังปวดมากอยู่ ค่อยยังชั่วแล้วมึงก็กลับไปดิ๊”

   “ก็ กู ยัง ปวด อยู่อ่ะ กูนอน ตรง นี้ ก็ได้” พูดแล้วกันมาทำสายตาเว้าวอน...ตีน...ผมก็มอง ๆ มัน และคิดไปด้วยว่าจะเอายังไงดี ไปหาหมอก็ไม่ไปมันมีอดีตอะไรกับโรงบาลหรือเปล่า หรือไม่หมออาจจะเคยแย่งแฟนมัน มันเลยไม่อุดหนุนกลัวว่าเค้าจะรวย แล้วบ้านมันก็มีแค่ป้าแก่ ๆ ถ้าขโมยขึ้นพวกมันคงยกไปได้ทั้งตัวบ้านแน่ ๆ ....แล้วกรูจะทำยังไงกับมัน..

   “ไม่ ได้ เหรอวะ” *_*  ทำหน้าตาน่าสงสารสุด ๆ กรูน่าจะถ่ายคลิปไว้แบล็คเมล์มัน ถ้าผมจะจับมันยัดใส่รถแล้วขับไปส่งให้มันไปตายที่บ้านมันจะบาปมากไหมวะ เฮ่อ!!...

   “ เอาวะ....ตามใจมึงละกันแต่!! มึงนอนห้องนี่แหละกับเจ้าภาสกร นี่กูปราณีแล้วนะให้มันมานอนเป็นเพื่อนเนี่ย”

   “ขอบ ใจ มาก” ..ฮึ่ย !! มาแปลก ว่าง่ายไม่วีน ไม่โมโห หรือมันไกล้ฝั่งแล้วจริง ๆ วะเนี่ย

   “เออ ๆ เย็นนี้กินข้าวต้มละกัน”

   “มึง จะ ทำเอง เหรอ”

   “ทำไม ถ้ากูทำแล้วจะไม่กินว่างั้น” ทำไมมึงต้องถามแล้วทำหน้าเหมือนกำลังจะได้แดรกยาพิษทีไข่เจียวกูยังฟาดซะเรียบแทบจะเลียจานสาดด

   “เปล่า แต่ กู ว่าให้แม่ บ้าน เค้า ทำให้ ดีกว่าเนอะ”

   “รู้แล้ว...ทั้งชีวิตมึงมีบุญได้กินแค่ไข่เจียวนั่นแหละ กูไม่ลงทุนขนาดทำข้าวต้มให้มึงแดรกหรอกฟาย” ทำไมต้องโมโหมันด้วยที่มันไม่อยากกินกับข้าวฝีมือผม บ้าไปแล้วกรู....

   ผมจัดการบอกให้แม่บ้านทำข้าวต้มให้มัน บอกให้เอายาแก้ปวดท้องไปให้ด้วย พร้อมกับจัดชุดนอนให้มันชุดนึง หลังจากนั้นผมก็ขึ้นห้องไม่ได้ลงไปดูใจมันอีก ปล่อยให้เจ้าหนูภาสกรอยู่เป็นเพื่อนมัน นี่ก็เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว มันคงหลับไปแล้ว หรือไม่ก็ปวดท้องจนตาย แต่.... ทำไมกรูต้องไปคิดถึงแต่เรื่องของมันด้วย...............โว้ยยยย!! พยายามข่มตาให้หลับแต่กลายเป็นยิ่งข่มยิ่งไม่ง่วงซะงั้น พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนนะเฟร้ย บระเจ้า!!

   “จนได้สิกู...” ตอนนี้ผมยืนอยู่หน้าห้องนั่งเล่น ที่ภายในตัวบ้านเงียบกริบเพราะไม่มีใครอยู่ มีแสงไฟสลัวจากโคมไฟที่ติดตรงผนัง ในห้องนั่งเล่นมืดกว่าห้องโถงหน้าบันได ได้แสงจากโคมไฟข้างนอกเพียงแค่เห็นเป็นเงาลาง ๆ ผมยืนอยู่นานกว่าจะปรับสายตาได้ อะไรมันก็ยังไม่ชัดเจนเท่าไหร่ แต่ก็พอดูออกว่าอะไรเป็นอะไร ผมเดินเข้าไปชะโงกดูตรงโซฟาที่มันนอนโดยไม่ได้เปิดไฟ.... เอ๊า!! มันหายไป..ผมเดินใกล้ขึ้นไปอีก ก่อนจะกวาดสายตาไปทั่ว ๆ เพราะไอ้คนใกล้ตายที่นอนตรงนี้ก่อนหน้านี้ไม่อยู่แล้ว

   “อิ๋ง ๆๆ อืด ๆ”

   “เฮ้ย !! ตกใจหมดไอ้หนู” ผมสะดุ้งก่อนจะก้มมองที่เท้าตัวเอง เกือบเหยียบไปซะแล้วดีนะที่มันส่งเสียงก่อน ผมก้มลงอุ้มมัน ก่อนจะนั่งลงที่โซฟาว่าง ๆ ตัวนั้น ไปไหนของมันวะ หรือว่าจะกลับไปแล้วทำไมไม่ได้ยินเสียงรถ

   “ทำอะไรอยู่”

   “!!!สาดดดดดดดด ทำเชี่ยอะไรของมึง แมร่งเล่นอะไรไม่รู้เรื่อง ดูดิ เป็นไงมั่งภาสกร” ผมโยนเจ้าหนูย่นออกจากตักทันทีที่มีเสียงแหบ ๆ กระซิบที่ข้างหู ....ตกใจซิครับ...รีบตรวจดูแข้งขาเจ้าหนูก่อน ค่อยยังชั่วถ้ามันพิการขึ้นมามรึงตายแน่ ถึงกูไม่ใช่นางงามกูก็รักสรรพชีวิตนะมึง

   “ก็มึงมาทำอะไรตรงนี้ล่ะ กูเข้ามากูก็ตกใจเหมือนกันนะ” พูดคล่องเชียว สงสัยจะหายแล้ว

   “กูก็ลงมาดูว่าตายรึยัง แล้วลงมาดูเจ้าหนูว่ามันนอนหลับรึเปล่า ไม่ได้รึไง ก็นี่มันบ้านกู”

   “กูก็ยังไม่ได้ว่าอะไรมึงนะน๊อต มึงเลิกพาลกับกูซักทีได้ไหม” จริงอยู่…แล้วกูร้อนตัวอะไร

   “เฮ้ย !! มึงจะนอนก็บอก ถอยก่อนดิกูจะลุก” ผมจำต้องปล่อยเจ้าหนูย่นลงก่อนจะทำการดันหัวมันออกจากตักตัวเอง แมร่งนอนลงมาได้ มึงเห็นไหมว่ากูนั่งอยู่

   “ก็กูอยากนอนอย่างนี้อ่ะ ไม่ได้เหรอ” มันจะได้ยังง๊ายย ไอ้บร๊า นอกจากที่มันไม่ถอยแล้วยังมีหน้าเอาแขนมากอดเอวผมไว้อีก มึงคิดว่าท่านี้มันน่าดูมากรึไง

   “น๊อต มึงรู้ไหมว่ากูไม่เคยง้อใคร” ....ผมหยุดนิ่ง ๆ เพราะกำลังงงกับคำถามมัน

   “แล้วมึงมาบอกกูทำไม” ทำไมใจผมมันต้องเต้นแรงขึ้นมาซะอย่างงั้น

   “มึงคิดว่าไงล่ะ” อ้าวกรูจะรู้มึงไหม....

   “.......” เงียบดีกว่าคงจะดีที่สุด เพราะผมไม่เข้าใจสิ่งที่มันพูดและไม่รู้วัตถุประสงค์ของมัน แต่หัวใจผมเต้นแรงเกินไป จนกลัวมันจะได้ยิน

   “ปล่อยได้ละ กูจะไปนอน” ผมพูดแล้วผุดลุก มันที่คลายอ้อมแขนออกทำให้ผมหลุดได้

   “จะไปไหนกูยังพูดไม่จบ !!”

   “เฮ้ย !!เชี่ยปล่อย ทำส้นตีนอะไรของมึง” ยังไม่ทันที่ผมจะก้าวพ้นขอบโซฟาก็โดนไอ้ถึกนี่ดึงเอวกลับมา จนตอนนี้อยู่ในท่าล่อแหลมสุด ๆ ก็จะอะไรละครับ มันจับผมกดลงกับโซฟาแล้วมันก็คร่อมผมอยู่

   “นี่มึงหายดีแล้วใช่มั๊ย มึงกลับบ้านมึงไปได้แล้ว” แรงควายชัด ๆ ทีเมื่อตอนเย็น ๆ ยังเหมือนคนจะตายอยู่มะรอมมะร่อทำเอากรูใจไม่ดี แต่...ทำไมหัวใจกรูเต้นแรงกว่าเมื่อตะกี้อีก อย่าบอกนะว่าไปรู้สึกอะไรกับการกระทำของมัน ถ้าเป็นอย่างนั้นกรูจะกัดลิ้นตัวเองตายภายใน 3 วิ เพราะถ้าเกินนั้นคงจะถอดใจก่อน..กลัวตาย...

   “ไม่กลับ  มึงเลิกโวยวายซักทีไม่งั้นอย่าหาว่ากูไม่เตือน” อ้าวเวร !!มันใช่ความผิดกูที่ไหน

   “ควาย ! มันเรื่องอะไรของมึง ปล่อย กะ อุบ!!” อีกแล้วมันทำอย่างนี้อีกแล้วเสียงถูกกลืนหายไปกับริมฝีปากที่โดนประกบจูบ ผมยังไม่ตั้งตัวทำให้มันกวาดลิ้นสาก ๆ เข้าไปอย่างง่ายดาย อึก! แค่มันไล่ลิ้นเข้ามาก็ทำเอาผมหยุดไม่ขยับ ตกใจด้วยแต่ยิ่งกว่านั้นเป็นสิ่งที่ผมไม่อยากยอมรับคือ มันจูบเก่ง ลิ้นร้อนไล่ต้อนลิ้นผมจนต้องโต้ตอบมันมันลืมตัว

   “อืม..” เสียงครางจากมัน ผมไม่รู้ว่าคืออะไร พอใจหรือขัดใจ แต่ตอนนี้ผมคิดอะไรไม่ออกลืมแม้กระทั่งจะผลักไสมันออก

   “จุ๊ฟ!! จุ๊บ” เป็นมันที่หยุดเอง ก่อนที่ไล่จูบริมฝีปาก ผมนิ่งค้างอยู่ทำไมเวลาอย่างนี้ถึงไปไม่เป็น...นี่อนาคตผู้นำของกรูจะจบอย่างนี้ใช่มั๊ย

   “น๊อต.....เอ่อ  กูชอบมึง”

   “ฮะ!”

   “กู ชอบ มึง” ฮะ ฮะ ฮะ ฮะ ไม่จริง!......0_0 !! มันต้องปวดท้องจนหัวสมองเบลอแล้วแน่ ๆ รึกรูหูฝาด...

   “มึง พะ พูด อะไร” ติดอ่างเลยกรู

   “ก็อย่างที่มึงได้ยิน ของดีมีแค่ไม่กี่ครั้ง” ดีตรงหนายยยยยยยยยยยยยย............................

   “มึงปวดท้องจนสติฟั่นเฟือนรึไงสาดด ปล่อยกูเลยควายมึงอย่ามาล้อเล่นอะไรตอนนี้กูไม่มีอารมณ์”

   “แต่กูมี แล้วก็ต้องปลดปล่อยด้วย” ไอ้ส้นตรีนนนนนนนนนนนน  มันจะมากเกินไปแล้ววว ใจผมเต้นโครมครามจนแทบจะกระเด็นออกมา ยิ่งสายตาที่มันมองมาทำเอาผมอยากจะควักหัวใจขว้างทิ้งจริง ๆ ... ไม่เอา ไม่เอา ควักลูกกะตามันออกจะดีกว่า ...นี่กูต้องกัดลิ้นตายจริง ๆ เหรอ โธ่!! แม่ครับน๊อตยังไม่ได้ทดแทนบุญคุณแม่เลย ฮื่อ ๆ...

   “มีอารมณ์ เชี่ยไรของมึง มึงกลับไปเลยไปไปปลดปล่อยกับบรรดากิ๊กมึงนู่นมามาทำกวนส้นตีนกู” ผมตวาดใส่มันแต่ไม่ดังเท่าไหร่กลัวชาวบ้านชาวช่องได้ยินกันหมด

   “กูไม่มีอารมณ์กับใครทั้งนั้นนอกจากมึง ไม่เชื่อมึงลองดูดิ” ไอ้ควายยย พูดไม่พอมันจับเอามือผมไปจับน้องชายมันผมรีบชักมือกลับ ตกใจก็ ไอ้ที่ผมสัมผัสมันดันตุงออกนอกกางเกงบอล ของผมที่ให้มันใส่ขนาดมันก็เคยเห็นมาแล้วมันธรรมดาที่ไหนกัน

   “ทำส้นตีนอะไรของมึง” พูดไปแต่รู้สึกว่าหน้าผมเห่อร้อนขึ้นมา ดีนะที่มันมืดไม่งั้นมันต้องได้คิดว่าผมเริ่มเคลิ้มไปกับมันแน่ ๆ แต่ว่าก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องหน้าแดง...

   “มึงให้โอกาสกูได้ไหมน๊อต”

   “............”

   “กูรู้ว่ามันเร็วไป แต่ไม่รู้จะบอกยังไง แค่มึงลองก่อนได้ไหม ลองคบกันแบบเพื่อนก่อนก็ได้” ผมมองท่าทางเก้ ๆ กัง ๆ ของมัน

   “เพื่อนกันเขาเอากันรึไง”

   “รึ รึมึงจะให้กูเป็นอย่างอื่นก็ได้มากกว่าเพื่อนอ่ะ” คิดว่าผมเห็นประกายตาวิ้ง ๆ ของมันในความมืด อะไรของมันท่าทางดีใจเหมือนเด็ก ๆ มันไม่ได้เข้ากับหน้ามันซักนิด

   “ส้นตีนเถอะ กูให้มึงเป็นแค่เพื่อนนั่นแหละและกูก็ไม่ให้มึงเอากูด้วยควายย”

   “ก็ยังดี... ฟอด!! กรูฝากหลาย ๆ อย่างให้มึงช่วยดูแลไปแล้ว ดูแลดี ๆ ล่ะ” ผมเงยหน้ามองมันตาเขียว แก้มกูมันหอมมากมั๊ยมึงถึงชอบหอมจัง แต่คำพูดมึงเน่าชวนอ๊วกอย่างที่สุด แต่ก็มีความรู้สึกแปลก ๆ แทรกเข้ามา

   “มึงจะไม่ช่วยกรูอีกซักอย่างเหรอ แล้วกูจะลงยังไง” ผมมองที่น้องชายมัน พร้อมกับมองหน้าหล่อ ๆ นั่น ยิ้มให้ก่อนจะเอ่ยวจีที่สุภาพแนะนำมันออกไป

   “กรุณาลงจากตัวกู ไสหัวไปชักว่าวในห้องน้ำไปอย่ามายุ่งกับกูไอ้หน้าด้านนนนนนนนนน” จากที่มันทำท่ายิ้มตอบผม กลับกลายเป็นสลดลงจนน่าหมั่นไส้

   “เออ ๆ ก็ได้ ถ้าข้ามขั้นเมื่อไหร่จะเอาให้ขี้ไม่ต้องเบ่งเลยมึง”

   “ไอ้ ๆ ฮึ่ย!” จะด่าก็ไม่ทันแล้วเพราะมันลุกจากที่คล่อมผมอยู่ เดินออกนอกห้องไป ได้แต่ขว้างหมอนตามหลัง ผมเริ่มจะลังเลกับคำพูดตัวเองว่าคิดถูกไหมที่ให้มันเข้ามาพัวพันในชีวิต คำว่าชอบที่ออกจากปากมัน สามารถทำให้ผมใจเต้นโครมครามและไม่สามารถปฏิเสธสิ่งที่มันกระทำกับผมได้ซักอย่าง ท่าทางดีใจตอนที่ผมยอมรับนั่นมันจริงรึเปล่า ....เฮ่อ~!~ นี่มันเป็นลางบอกเหตุว่าอนาคตรุกฆาตอย่างผมเริ่มริบหรี่แล้วใช่ไหม..............แต่....ตกลงมันยังปวดท้องอยู่รึเปล่า.......

[Sugar_Love]

ไม่รู้จะถูกใจรึเปล่า แค่รู้สึกว่าตัวเองต่อไม่ค่อยติดเท่าไหร่
แต่ยังไงตอนหน้าจะพยายามให้เข้าที่เข้าทางกว่านี้เน้อ
ขอบคุณทุกความห่วงใย

ป๋อล๋อ เรียกไรเตอร์มันแปลก ๆ หงิห่างเหินชอบกล ชื่อ ตาล เน้อจร๊า
ใครคิดถึง เรแฮม ตอนหน้าชัวร์ ๆ 

[TanyaPuech]

จิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไรเตอร์

ญ่าอยากจะบอกว่าตอนนี้น่ารักอ่ะ
ชอบที่กรชัดเจนและตรงดี
หวังว่าคู่นี้คงน่ารักๆหื่นๆ  อิอิ

ส่วนอีกคู่แววมาม่าไม่จบไม่สิ้น  5555

[kyoya11]

หุหุ
ในที่สุด.....ในที่สุดก็เห็นกรรุกอย่างสมบูรณ์แบบ เกี่ยวมั้ยนั่น - -
ติดตามๆๆๆๆ ชอบมากจ้า^^

[roseen]

 

[yayee2]

น็อต..ใจเริ่มแกว่งแระ
จะรอตอนเรแฮมจ้ะหนูตาล

[kinjikung]

กริ๊ดฝากใหเเธอช่วยดูแล ฮ่า ฮ่า
กรฝากทุกอย่างเลยนะนั่น

[aida]

ติดตามค่ะติดตาม
เป็นกำลังใจให้คุณตาลแต่งต่อเรื่อยๆนะค่ะ
ปล.กำลังคิดถึงเรกะแฮมอยู่พอดี

[mascot]

ชอบๆๆๆๆๆๆๆ 

[bun]

พี่กรนี่แกล้งป่วยอะเปล่า ไม่แน่ใจ
ยิ่งแผนสูงกันอยู่ด้วย แต่รู้สึกน๊อตจะตกหลุมอยู่เรื่อย

[mumumama55]

  รอที่เหลือนะจ๊ะ