"เป็นไงบ้างฮะเราหน่ะ สบายดีมั๊ย ปีนี้แก่ขึ้นอีกแล้วล่ะสินะ เป็นยังไงบ้างเรื่องเรียนอย่าหักโหมอ่านหนังสือมากนักนะเดี๋ยวจะไม่สบายเอา ของขวัญที่พี่ส่งมาให้พี่อยากให้เราเก็บไว้ให้ดีนะ แล้วพวกเพื่อนๆ เป็นไงบ้างไอ้เจี๊ยบกับไอ้แว่นยังกัดกันอยู่มั๊ย แล้วไอ้ป่านกับไอ้ต้ายังคบกันอยู่รึปล่าว ฝากบอกพวกมันด้วยนะว่าพี่คิดถึง ส่วนเรื่องที่พี่เคยทำไว้กับเราถ้ายังไงพี่ก็ขอให้เราอภัยให้"พี่ด้วยก็แล้วกันนะ อ้อ! ปีนี้นอกจากแหวนแล้วพี่ยังให้ของขวัญไว้กับเราอีกอย่างหนึ่งนะ ต่อไปนี้พี่จะไม่หนีแบงค์ไปไหนอีกแล้วนะเพราะว่าพี่จะอยู่กับเราตลอดเวลาเลย พี่ดีใจนะที่พี่ได้เป็นส่วนหนึ่งที่ได้ช่วยให้เราได้กลับมาดูโลกอันสดใสได้อีกครั้ง รักษาดวงตาคู่นี้ของพี่ให้ดีๆ นะถึงแม้ว่าตอนที่เราได้อ่านจดหมายฉบับนี้ตัวของพี่อาจจะไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้แล้ว อย่าลืมดูแลพ่อกับแม่แทนพี่นะ
รักเสมอนะ
กอล์ฟ "
“ ข้าพเจ้าขอมอบดวงตาทั้งสองดวงของข้าพเจ้าให้กับ นาย รวินันท์ เลิศศุภวรรณ ซึ่งเป็นน้องชายต่างมารดาของข้าพเจ้า หลังจากที่ข้าพเจ้าสิ้นใจแล้ว เพื่อให้น้องชายของข้าพเจ้าได้ทำการผ่าตัดเปลี่ยนดวงตาใหม่ เพราะข้าพเจ้าเป็นต้นเหตุให้น้องชายของข้าพเจ้าต้องเสียดวงตาทั้งคู่ไป... ”
"พี่กอล์ฟต่อไปนี้เราจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป เราสองคนจะไม่พลัดพรากจากกันไปไหนอีกแล้วนะ เหมือนที่เราสองคนเคยสัญญากันไว้ไงพี่จำได้มั๊ย แบงค์รักพี่นะครับ …พี่ชาย"
พวกเขารักกันมันผิดด้วยหรือ....หรือผิดที่พวกเขาเกิดมาเป็นเกย์..ละจะสร้างพกเขามาทำไมหรือกรรมเก่าแต่พวกเขาก็เป็นคนดีนิหรือเกิดมาแค่ชดใช้กรรมละพวกเขาชดใช้เสร็จหมดละพวกเขาจะได้มาพบกันในชาติไหม่อีกรึเปล่า..ไม่รู้ว่าตายไปแล้วจะเป็นยังใง..จะเจอกันรึเปล่า หรือทุกอย่างเมื่อตายไปก็ดับสิ้นผงธุลีไม่มีกระทั้งวิญญาณอย่างที่เราคิดและจะไม่มีพวกเขาอีกเลยอย่างงั้นเหรอ
เฮ้อ ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด
อ่านเป็นรอบที่สองละก็ยังอินกับ ๓ จุดนั้น
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
