ตอนพิเศษ 3
ตามหารักแท้กับคุณกล้วย 2
ข้อสรุปยังไม่เป็นผล ผมมองตันหยงที่นั่งข้างๆ อย่างจับผิด เด็กม.ปลายในชุดเสื้อยืดกางเกงนักเรียนขาสั้นที่กำลังยิ้มแย้มเข้ากับครอบครัวยักษ์ใหญ่ของผมได้เป็นอย่างดี คนที่กำลังเช็ดมุมปากให้กับหลานวัยสามขวบของผม คนที่ตักอาหารให้อาม้า คนที่ยิ้มกับมุขฝืดๆ ของอาป๊า คนๆ นั้น...ตันหยง...กระทำการเอ่อ...‘อ่อย’ ผมจริงหรือไม่
พอคนที่อายุน้อยกว่าผมอยู่เต็มบ้านไปหมด ลูกชายคนเล็กอย่างผมก็หมดความสำคัญ ขนาดอาม่ายังไม่สนใจผมเลย ไม่เป็นไรครับ เรื่องนี้กระผมจะไม่โวยวาย เรามีเรื่องสำคัญที่ต้องตรวจสอบ ลึกๆ แล้วอยากจะเล่าเรื่องให้เดอะแก๊งฟังแต่ก็กลัวว่ามันจะล้อจนกูไม่เป็นทำอะไร ดังนั้นเรื่องนี้จึงเป็นภารกิจลับของยอดชายนายสืบสกุลแต่เพียงคนเดียว
บ้า...อ๋อ ว่ากูบ้าอยู่สินะ...
เออ!...ยอมรับ
ผมยกมือถือมาค้นหาคำทำนายที่ชวนให้ผมเข้าสู่ทางสายสีม่วงอีกครั้ง ไม่ทันจะกดเข้าช่องประวัติการเข้าชม อาม้าก็เอ็ดขึ้นมาก่อน วันนี้หลายรอบแล้วนะม้าเดี๋ยวอั๊วงอนซะหรอก
“ตี๋น้อย!...วางโทรศัพท์แล้วตักกับข้าวให้อาตันหยง น้องกินไม่ทันคนอื่นแล้ว” ม้าพูดขึ้นทุกสายตาก็หยุดอยู่ที่ผมกันหมด ม้าส่ายหน้าแล้วบ่น “ไม่ไหวเลยจริงๆ ไหนตอนเล็กบอกอยากมีน้องชาย แต่ก่อนนะเวลาน้องมา...”
“คร้าบบบ” พอม้าเริ่มบ่นพี่กล้วยก็รีบยิ้มขานทันที เดี๋ยวบ่นยาว เอาล่ะจะเอ็นดู ดูเอ็นให้สุดๆ ไปเลย ผมยิ้มประจบทุกคนเหมือนเคยก่อนจะตักอาหารที่น่ารับประทานไปวางไว้บนจานของน้อง
“กินเยอะๆ นะครับ”
“ขอบคุณครับเฮีย”
“ตันหยงนี่เรียบร้อยน่ารักสุดจริงๆ ม่าชอบ” อึก เกือบสำลัก เรียบร้อย? ตันหยงเรียบร้อยจริงๆ งั้นหรอ ผมตักข้าวเข้าปากส่วนตาก็เหลือบมองตันหยง น้องนั่งกินข้าวนิ่งๆ ดูมีสกุลรุนชาติไม่เหมือนบ้านผมที่โหวกเหวกหาเรื่องคุยกันไม่หยุด มันเป็นสไตล์น่ะครับ
เอ๊ะ...ชิบ...เกือบสะดุ้ง อยู่ดีๆ ก็มีสัมผัสอุ่นๆ มาโดนที่หลังเท้าขวา ผมชะงักพยายามหาต้นตออย่างไม่มีพิรุจ ผมนั่งติดกับตันหยง ส่วนข้างซ้ายของผมก็เป็นเฮียเป้นั่งจ้ออยู่กับเฮียไก่แถมเฮียเป้ชอบใส่ถุงเท้าเป็นชีวิตจิตใจ ล่าสุดกูเห็นซื้อคอลเล็กชั่นใหม่ลายการ์ตูนแข่งกับลูก เดี๋ยวนะ..แล้วถ้าไม่ใช่เฮียเป้ที่นั่งด้านซ้ายแล้วเท้านี้ของใคร?
ขวับ!
ผมหันไปมองตันหยงทันที สัมผัสยังลากขึ้นเรื่อยๆ ไล้หน้าแข้งไปถึงน่องอย่างไม่รีบร้อน ข้อสันนิษฐานของผมเริ่มเห็นชัดมากยิ่งขึ้น ต้องเป็นตันหยงแน่ๆ ว่าแต่ทำไมถึงกินข้าวได้หน้าตาเฉย....ทั้งๆ ที่ปลายเท้าของน้องกำลังหยอกล้อกับผมอยู่ใต้โต๊ะนี้...
ทำไมกัน!!??
พี่กล้วยไม่เคยคิดอะไรซับซ้อน พี่กล้วยเป็นคนง่ายๆ แต่ไม่รู้ทำไม กระผมถึงมานอนขมวดคิ้วอยู่แบบนี้ครับพี่น้อง ตอนนี้สามทุ่มกว่าแล้วน้องตันหยงพึ่งจะเข้าไปอาบน้ำหลังจากที่นอนคว่ำเล่นโทรศัพท์จนเห็นไปไหนต่อไหนล่อตาผมเป็นชั่วโมงๆ ถึงจะบอกว่าตันหยงเป็นแบบที่ผมชอบก็เถอะแต่ก็อดสงสัยไม่ได้ ตันหยงเหมือนแมวในบางทีเวลาเรียกผมเสียงจะติดอ้อนๆ ช้อนตาทีแทบจะเป็นลม แต่ฉากลูบไล้ตรงบันไดกับเท้าที่สะกิดผมก็ชวนให้นึกถึงนางแมวจอมยั่ว
...ฉับพลันข้อความที่เคยอ่านก็ปรากฏขึ้นในหัว!!
“รับแท้ของคุณเป็นคนน่าค้นหา พาให้หัวใจคุณเต้นเป็นจังหวะดิสโก้และคุณหวั่นไหวจนใจแทบกระอัก คู่ของคุณสำหรับคนเกิดเดือนนี้ บางทีเขาก็อ้อนคุณเป็นแมวแสนเชื่องๆ ตัวน้อยๆ แต่ถ้าคุณขัดใจเขาล่ะก็...แมวตัวน้อยๆ ตัวนี้ก็อาจจะกลายร่างเป็นแมวยั่วสวาท เอาล่ะ คุณต้องเอาใจเขาให้ดี...ถ้าไม่อยากโดนลงโทษน่ะนะ....คุณเหมาะจะเป็นทาสรักเขามากกว่า”
เอาล่ะ อย่างนี้ต้องพิสูจน์ เรื่องจังไรกูมาแล้ว มาเป็นโฟร์ดีเลยด้วย
“ดึกแล้วเฮียนอนแล้วนะ ฝันดีครับตันหยง” ผมยื่นมือไปวางบนหัวน้องก่อนจะออกแรงขยี้เบาๆ ตันหยงนอนเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างๆ เหลือบมองด้วยความแปลกใจ เพราะไฟบนหัวเตียงฝั่งตันหยงทำให้ผมเห็นสีแดงระเรื่อบนแก้มน้อง
“ฝันดีครับเฮีย”
ในตอนที่ทุกคนหลับสนิท ไอ้กล้วยเริ่มแผนการดูหนังโป๊ ถ้าน้องเป็นแบบที่ผมคิด...พี่กล้วยจะยอมยกตัวและหัวใจให้เลยครับน้องตันหยง ผมเปิดหนังโป๊จากมือถือเปิดเสียงไม่ดังมากแต่ก็พอได้ยินในห้องเงียบนี้ๆ ตันหยงหลับไปแล้ว ตะแคงหันหลังให้เฮียมองบั้นท้ายอีก เอวเป็นเอว สะโพกเป็นสะโพก ไม่เคยคิดว่าสัดส่วนของเด็กผู้ชายจะดูเข้ากันไปหมดขนาดนี้ ใบหน้าที่มีความลงตัวน่ามองนานๆ คิดแล้วมันก็ขึ้น ผมไม่ได้สนใจภาพในจอเท่าไหร่นัก ในหัวจินตนาการถึงรูปร่างน้องไปมาไม่หยุด
“อ่า...อ่า....”
ล้วงมือไปจับกลางลำตัว จริงๆ แผนผมก็แค่แกล้งทำเสียงกับท่าทางตอนนอนข้างๆ น้องเท่านั้นเอง ไม่คิดว่าไอ้กล้วยจะทำแผนตัวเองพังตั้งแต่ยังไม่เริ่ม ไอ้เหี้ยยย...ก็เสือกจินตนาการถึงตันหยงซะเต็มสตรีมขนาดนี้ กูเล่นลึกเล่นจริงเลยทีเดียว
“อื้อ....”
ตันหยงพลิกตัวกลับมาแล้วค่อยๆ ลืมตาขึ้น พอเห็นผมทำหน้าฟินอยู่ข้างๆ น้องจะต้องทนไม่ไหวอย่างแน่นอน
“เฮีย” เรียกเสียงแผ่วขนาดนี้ ตันหยงลุกขึ้นนั่งช้าแล้วเอื้อมมือหมายจะไปเปิดโคมไฟ
“อย่า..อะ...เปิดนะ ตันหยงของเฮีย...อ่า”
น้องก้มหน้าจนชิดอก หน้าแดงลามไปถึงคอ ไฟสลัวด้านนอกทำให้ผมเห็นใบหน้าเขินอายของน้องอย่างไร้เดียงสา เสียงหยาบโลนใต้ผ้าห่มที่เกิดจากน้ำมือผมดังเป็นจังหวะประกอบกับเสียงหวานในคลิปที่ผมเปิดทิ้งไว้ยิ่งทำให้ตันหยงหน้าแดงหนักขึ้น...หรือว่าน้องจะไม่ใช่อย่างที่ผมคิด วูบหนึ่งที่ความรู้สึกเข้าโจมตี นี่กู..ทำอะไรอยู่วะเนี่ย
“เฮียขอโทษ เดี๋ยวเฮียจะไปนอนที่อื่น”
ผมหยุดมือทั้งๆ ที่ยังไม่เสร็จ ดึงกางเกงขึ้น คว้าทิชชู่กล่องบนหัวเตียงแล้วทำท่าลุก แต่จู่ๆ ตันหยงก็เอื้อมมือมาสัมผัสแขนผม
“เดี๋ยวหยงช่วยเฮียเอง”
“ไม่...ไม่ต้อง” วินาทีนั้นตันหยงเงยหน้าขึ้นมาสบตาผม ดวงตาเฉี่ยวคมบาดลึกไปถึงใจผมที่เต้นรัวอยู่ในอก เซ็กซี่เป็นบ้า ตันหยงที่เอียงอายเหมือนแมวน้อยตอนแรกหายไปไหนแล้ว
“เฮียดื้อจัง หยงจะลงโทษ”
ผลัก!
แมวที่ว่ากำลังกลายเป็นแมวยั่วสวาท หยงผลักผมให้หงายหลังไปบนเตียงอีกครั้งก่อนที่น้องจะขึ้นมานั่งทับช่วงสะโพกของผมไว้ เสื้อนอนตัวบางคอกว้างเอียงเร่เท่เห็นไหล่เนียนข้างหนึ่ง ลูกชายของผมคึกคักมาอีกหน ไม่สิ มันคึกมาตั้งนานแล้วบัดซบเอ๊ยยย
“อึก...” ผมกลืนน้ำลายความเสียววูบวาบโหมตีสะพัดทั่วช่องท้อง ผมลอบมองหยงทุกๆ การกระทำ น้องไล้ปลายนิ้วตั้งแต่ริมฝีปากของผมจรดแอ่งสะดือ ไอ้กล้วยเจอรับแท้ของจริง!! บั้นท้ายกลมกลึงของน้องคลึงวนไปมาบนเอ่อ...ลูกชายผม เชรด ลูกชายผมตั้งแทบทะลุเนื้อผ้า
“เฮียว่า...ไม่..ไม่ดีมั้ง...” ไอ้กล้วยกระท่อนกระแท่นบอก หอบหายใจหนักขึ้น
“หยงรู้ว่าเฮียคิดอะไรกับหยง” น้ำเสียงเอาแต่ใจพูดขึ้น หยงเขยิบตัวเองไปนั่งทับต้นขาผม ฝ่ามือนุ่มของหยงเลื่อนเข้ามาในขอบกางเกงสัมผัสยั่วยวนนั้นโดนลูกชายผมเข้าแล้ว เชี่ย หายใจไม่ทั่วท้องเลยโว้ยยยยย อยากได้แล้วอยากได้ อย่ากดตัววนแบบนั้นเลย เฮียใจจะขาดแล้ว
“...อึก หยง...เฮีย...ว่า....”
“เฮียคิดจะทำอะไรหยงรู้หมดแหละ” หยงดึงลูกชายที่พร้อมรบของผมให้พ้นขอบกางเกง ตอนที่หยงแลบลิ้นเล็กรอบปากพร้อมกับเริ่มขยับมือ ท่าทางแบบนั้นโคตรบาดใจพี่มาก ผมไม่สนอะไรแล้ว แผนการ? ลูกแมว? ทาสรัก? ตอนนี้อยากได้น้องหยงมากๆ ทำให้เฮียเถอะ
“เร็วหน่อยได้มั้ยหยงคนดี” ได้โปรดเถอะ ทำอะไรซักอย่างงง
“หยงจะทำอะไรก็ได้” หยงสบตากับผมที่ปรือตามองน้อง “เพราะหยงจะลงโทษเฮีย”
เพราะแบบนั้นผมถึง...
อ่า....อ่า...หยง....ตันหยง....อ่าาาาาาาาา
หมด…
หมดกัน...
ไอ้กล้วยไม่รู้จะเอาหน้าไปวางไว้ที่ไหน เรื่องเมื่อคืนแม่งชัดทุกสัมผัส เป็นไงล่ะโฟร์ดีมึงเนี่ย หยงลงโทษผมของจริง ทั้งชัก ทั้งอะ..(ตรู๊ด) ตายแน่ๆ กู หน้าร้อนไปหมด ไม่รู้ว่าเรื่องราวจบไปตอนไหนรู้อีกทีหยงก็นอนกอดเอวผมซะแน่น ท่าทางช่ำชองแบบนั้นทำเอาผมหวิวในใจแปลกๆ อยากจะถามให้แน่ใจว่าหยงเคยทำแบบนี้กับใครรึเปล่า แต่เพราะความหน้าบางของไอ้กล้วยที่มากะทันหัน ผมถึงแผ่นแนบออกจากห้องนั่งรถมาคณะตั้งแต่เช้าเพราะนอนไม่หลับ หยงน่ารัก เซ็กซี่ ร้อนแรง อ๊ากกกก แต่หยงช่วยผมถึงเว้ยยยยย ใจก็เต้นแรงสุดๆ ไปเลย นั่นน่ะครั้งแรกที่ให้คนอื่นทำแบบนั้นให้
“จะบ้าตายแล้วโว้ยยยย!!!”
ไม่มีใครทำให้ผมใจสั่นขนาดนี้เลย!
.
.
“โลกจะถล่ม ไอ้กล้วยมารอแต่เช้า”
เชี่ย...กูไม่มีแรงตอบมึงหรอกไอ้เบสตี้ขี้แตก กูเพลียเพราะเสียน้ำ ถ้ารู้แล้วอย่ากดว้าวเดี๋ยวร้าวแบบรู้ตัว
“เงียบว่ะ...เป็นไงหน้าตาเคร่งเครียด”
“หรือว่าได้เมียแล้วไม่บอกกัน” ไอ้ทัพทำหน้าตากวนตีนก่อนจะพูด ขยันหาเมียให้กูทุกวินาที
อึก! แต่กูเสือกชะงักให้มีพิรุธซะงั้น
“ชะงักแบบนี้กูว่ามีแน่ๆ”
“ไม่อยากพูดด้วยแล้ว”
“งอนไปอีกเพื่อนกู”
อยากจะเล่าแต่ก็กลัวเพื่อนมองตันหยงไม่ดี ดูมีความสับสนในตัวเองสูง แต่ที่มั่นใจแน่ๆ ผมชอบตันหยงถึงจะเจอกันแค่วันเดียวก็เถอะ ชอบจริงๆ นะเว้ย เออยอมรับว่าตรงสเป็คส่วนนึงแต่ไม่รู้ทำไม รู้แต่ว่าชอบอะ.... ต้องคิดไรมากมั้ยก็ไม่ พี่กล้วยชอบน้องงง จะเอาด้วย แต่เพราะเรื่องเมื่อคืน... ขอหนีไปตั้งหลักก่อนเด้อพี่น้อง
ผมไม่กลับบ้านสองวัน ปิดหูปิดตาหนีไปนอนที่หอตัวเองสอสองวันถ้วนแต่กลับคิดถึงหยงตลอดเวลา ผมส่งข้อความไปบอกเจ้ส้มแม่คนที่สองว่าไม่กลับมีงานด่วนแล้วก็แอบถามถึงตันหยงด้วยเจ้ส้มบอกว่าน้องซึมไปนิดๆ
แม่งทำเอารู้สึกผิดไปอีก ทำไมผมเป็นแบบนี้ครับ ไหนมึงบอกเป็นคนกล้วยๆ ไง อยากพูดอะไรก็พูด ทำไมมึงถึงหนีมาวะ พอวันที่สามกำลังจะกลับบ้านแต่ไอ้ที่โกหกว่ามีงานด่วนกลับมีจริงๆ และไอ้กลางที่เป็นคนดีศรีสยามก็บังคับให้ผมทำงานไม่ต้องกลับบ้าน ใจผมนี่ไปถึงบางรักแล้วครับ ไอ้เปาไม่ดูเมียมึงเลย บังคับทำงานไม่รู้เวล่ำเวลา(ได้ข่าวว่างานมีชื่อมึงนะ)
“มึงมองโทรศัพท์ทำไมบ่อยวะกล้วย”
ไอ้กลางเปิดประเด็น กูอยากโทรไปหาน้องตันหยงอะ...มีเบอร์นะแอบขอเจ้มาเหมือนกัน เจ้บอกว่าน้องซึมหนักแล้ววันนี้หลุดถามถึงเฮียกล้วยด้วย ไอ้สาสสสสสส อยากกลับๆๆๆๆ ผมจะถามให้เคลียร์เลยที่ทำให้ผมเพราะอะไร อยากจะเบิ๊ดกะโหลกตัวเอง ถ้าอยากกลับแล้วมึงจะหนีมาทำผักชีอะไรวะ
“คิดถึงเมียไง๊?” ไอ้เปาพูดขึ้น ผมเหลือบตามองมันเล็กน้อย พอเห็นหน้าไอ้กลางแล้วหมั่นไส้ มันเข้าขากันดีกับเมียมันเสมอในเวลาแบบนี้ ถึงผมจะไม่รู้ว่ามันทั้งคู่ได้กันหรือยังแต่กูก็จะพูดว่ามันคือผัวเมีย ก็ไอ้สองคนนี้แข็งเป็นหินขนาดนี้ ล้ออะไรไม่สะท้านหรอกครับ ขนาดเคยสร้างสถานการณ์ให้มันได้กันจนป่านนี้ผมก็ยังไม่รู้ว่ามันได้กันแน่รึเปล่า รู้อย่างเดียวกูจะเรียกพวกมึงว่าผัวเมียตลอดชีวิตและลมหายใจของกู!
“มีเมียแล้วหรอ” ไอ้กลางถามเสียงสูง ถึงจะหมั่นไส้แต่มองหน้าตาอยากรู้อยากเห็นของมันก็...น่าเอ็นดู เฮ้ย ของเพื่อนๆ ท่องไว้ ตอนนี้ผมอยู่ในห้องกับผัวเมีย ไอ้ทัพกับไอ้เบสออกไปซื้อของกิน ดีแล้วถ้ามันอยู่กูโดนซักจนขาวแน่
พอเห็นผมไม่ตอบไอ้กลางก็เริ่มทำเสียงอ้อร้อ “อันแหนะๆๆ มีเมียแล้วไม่เบา”
“เมียบ้าไรล่ะ” ไอ้เหี้ยนี่น่าตบท้ายทอยจริงๆ “กูกลับได้ยัง”
“กลับเชี่ยไร วันนี้มึงต้องนอนที่นี่ งานต้องเสร็จภายในคืนนี้” ไอ้กลางเลิกล้อทันที มันพูดเสียงเข้ม ส่วนไอ้เปาก็มองเมียยิ้มๆ ไอ้พวกหลงเมียเอ๊ยยยยย ถ้าไอ้กลางเดินตกท่อมันคงชมว่าท่าสวยสะเด็ด ไอ้กลางมันไม่ค่อยรู้ตัวหรอกเวลาไอ้เปามองมันเนี่ยสายตาเป็นยังไง
หลังจากเถียงกันไปมาไม่นานและทำงานล่วงเลยไปจนถึงวันใหม่ พี่กล้วยที่แอบงีบก็สะดุ้งเพราะเสียงแจ้งเตือนเฟซบุ๊ก อะไรวะ เหลือบมองข้างๆ ตัวก็พบศพหลายศพนอนจมกองกระดาษอยู่ กี่โมงแล้ววะเนี่ย
เหี้ย.....
บนหน้าจอปรากฏรูปหน้าฟีดของผม มันจะไม่มีเหี้ยอะไร ถ้าคนในรูปไม่ใช่กูและไอ้กลางนอนตักกูอยู่ ผัวมึงทำไมไม่นอนตักมันวะ เรทติ้งกูตกหมด
Best yes คู่ใหม่ #กล้วยกลาง กล้วยกลาง ปล.ไอ้เปาไม่เห็นเพราะกูล็อกมันแล้ว
คอมเมนต์ก็มาแซวกันสนุกสนาน เปิดสาธารณะด้วยไงประเด็นไอ้เชี่ยเบส มีคนกดไลก์ กดว้าว กดหัวเราะ เหี้ยไรไปหมดแต่มีคนนึงที่กดร้องไห้ ใครวะ สายส่องโซเชียลต้องเข้าไปดูหน่อยครับ
“Tanyong Sethiwet”
ใครวะ แทนโย่ง....
ผมเข้าไปดูในโปรไฟล์ที่ขึ้นเห็นแค่ปลายจมูกจนถึงริมฝีปาก เดี๋ยวนะ...ปากสีเชอร์รี่แบบนี้
ตันหยง!!
ไอ้สัดอ่านผิดเป็นแทนโย่ง!!!
.
.
วันต่อมาพอเรียนเช้าเสร็จไอ้กล้วยก็ตาลีตาเหลือกกลับบ้าน วิ่งขึ้นห้องไม่ร้องตะโกนบอกคนทั้งบ้านว่ากลับมาแล้วเหมือนเคย ในใจท่องแต่คำว่าตันหยง ขนาดยังไม่ได้เป็นเมียกูยังหลงขนาดนี้
“หยง!”
ไอ้ชิบหาย...ไม่มีหยงอยู่ในห้อง
ลืมไปว่าน้องไปเรียน ไอ้จั๊ดง่าว(กลางเคยสอนคำด่าภาษาเหนือ) ผมยืนเคว้งอยู่ในห้องไม่นานก็ตัดสินใจไปอาบน้ำอยากตัวหอมไปหาน้อง เสร็จแล้วก็เดินคอตกลงไปหาอาม่าบีบๆ นวดๆ คุยเป็นเพื่อนอาม่าแต่ใจก็คิดไปถึงน้องหยง เมื่อไหร่จะกลับนะ...นั่งรอนอนรอจนกล้วยเหงาแล้วเนี่ย มือถือก็แบตหมดไปแล้ว เล่นทุกแอพแล้วไอ้สลัด
“ม้าอาตี๋น้อยเอ๊ย พาม่าไปหาอาจูหน่อย ลูกอีบอกว่าอีออกจากโรงบางแล้ว” ม่าเรียกอาม้าที่อยู่หลังบ้าน
“ได้ม่ารอแป๊บนึง”
“ตี๋ไปกับม่ามั้ย?” ม่าหันมาถามผม หลังจากที่ม้าตะโกนตอบกลับมา
“ไม่ดีกว่าม่า”
“ทำไมละ กงจูเขาเลี้ยงลื้อแต่น้อยๆ เลยนา”
“อ๋อ...ก็วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้าน ป๊ากับเจ้ๆ ก็ไม่อยู่เดี๋ยวหยงมาจะอยู่กับใคร” เกือบนึกคำตอบไม่ถูก ในใจนี่เนื้อเต้น ได้อยู่เคลียร์กับน้องหยงสองต่อสองเลยโว้ยย
“นั่นสิๆ ม่าคงคุยนาน ตี๋น้อยหาอะไรให้น้องกินด้วยนะ”
“ได้ครับอาม่า”
หลังจากที่อาม่ากับม้าออกไป ผมก็ออกมานั่งเล่นกับปลาคาร์ฟหน้าบ้าน ชะเง้อชะแง้ดูหน้าบ้านเมื่อไหร่ตันหยงจะมาซักที เอามือจุ่มน้ำในบ่อจนปลาจะกัดมือกูแทนอาหารปลาแล้วเนี่ย
“ขอบใจที่มาส่ง”
“เออไม่เป็นไร ใครจะไปรู้คุณชายตันหยงจะมาอยู่แถวบางรักได้”
“ไม่นานหรอก”
เสียงตันหยงนี่ พี่กล้วยรีบวิ่งหน้าตั้งไปหน้าบ้านทันที ตรงนั้นมีเด็กกางเกงน้ำเงินสองคนยืนคุยกันตรงประตูรั้ว เฮ้ยๆ มีจับลงจับไหล่…ได้ไง!
“หยงเข้าบ้าน!”
ผมตะโกนออกไปก่อนถึงตัวน้อง หยงสะดุ้งตกใจหันขวับมาทันใด “เฮีย...”
“มาเร็ว” พอเห็นหยงไม่เดินเข้ามาหาผมซักที ผมเลยรีบปรี่เข้าไปคว้าข้อมือน้อง “ปะ...เฮียรอนานแล้วนะ”
“สวัส...”
“เพื่อนหรอ? ก็คงเพื่อนสินะ ขอบใจที่เดินมาส่งตันหยงของพี่ทีหลังไม่ต้อง บาย”
ผมว่าพร้อมกับลากแขนน้องเข้ามาทันที ก่อนจะถึงประตูบ้าน หยงขืนตัวไม่เดินตามผม
“หยง...” ผมใจหายวาบ ท่าทางเขินอายของน้องหายไปหมดสิ้นแต่กลับแทนที่ด้วยสายตาเศร้า “...เป็นอะไร”
หยงไม่ได้ตอบอะไรเอาแต่ดวงตามีเสน่ห์นั้นกลับน้ำตาคลอหน่วยจนผมใจสั่น “เฮียขอโทษ ติดงานที่มอน่ะ” ตันหยงปาดน้ำตาที่หางตาแล้วเดินขึ้นห้องไป
นั่นมัน....ฮาร์ทแอคแท็ค
เฮียไม่อยากจะเลวนะหยงแต่ว่า ตาฉ่ำ จมูกแดง ปากสีเชอร์รี่ มันกร๊าวใจพี่มาก
“หยง! รอเฮียก่อน” พอสะบัดหัวเรียกสติได้พี่กล้วยก็รีบตามขึ้นไป หยงไม่ได้ล็อกประตูแต่พอได้ยินเสียงสะอื้นเบาๆ ในห้อง ผมก็แทบจะถลาเข้าไปทันที ท่าทางกูคงเหมือนกระรอกบินแต่ว่าช่างแม่ง
“ร้องไห้ทำไม” ตอนนี้หยงก้มหน้ากิดเข่าร้องไห้อยู่ข้างเตียง
“หยงบอกเฮียได้มั้ยครับ...”
“ฮึก!” หยงเงยหน้าทั้งน้ำตามาสบตาผมเท่านั้นแหละ พี่กล้วยก็คว้าตัวน้องมากอดปลอบทันที น้องพยายามกลั้นเสียงสะอื้อแล้วพูดอยู่ตรงอกผม
“หยง คิดว่า...ฮึก หยงคิดว่าเฮียเกลียดหยงที่...อึก...หยง...ทำคืนนั้น”
“...!!”
โธ่ น้องหยงของเฮียยยยยยยย น่าร๊ากกกกก น้องปาดน้ำตาเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆ ท่าทางไร้เดียงสาแบบนั้นทำให้ผมใจเต้นขึ้นมาซะอย่างนั้น ที่แท้ก็กลัวผมเกลียดหรอเนี่ย เฮียไม่โกรธ ไม่เกลียดน้องหยงเลยครับ เฮียอยากได้มากกว่านั้นอีก
“เพราะเฮีย...อึก...รีบออกไปแล้วไม่กลับบ้านเลย หยงกลัวว่าเฮีย ฮึก...รังเกียจหยง”
“เฮียไม่ได้เกลียด ไม่ได้รังเกียจ เฮียยอมรับว่าเฮียสับสนแต่ว่าเฮียน่ะ...” ผมเชยคางหยงให้มาสบตากัน ปากสีสวยเม้มกันแน่น ผมไล้นิ้วโป้งกับปากน้องเบาๆ
“เฮียน่ะ...ชอบหยงนะ”
“เฮีย!!...” หยงเบิกตาสวยกว้างก่อนจะ “ฮือออออ” อ้าว อย่าบอกว่ารับไม่ได้ที่ผมบอกชอบนะ คิดได้ไม่นานหยงก็โอบรอบคอผมแน่น ฝังหน้าใสไว้กับลาดไหล่ผม
“หยงก็ชอบเฮีย...ชอบมาตั้งนานแล้ว”
และเป็นผมเองที่เบิกตากว้างแทน “หยงว่าอะไรนะ...” พูดอีกทีสิ พูดอีกทีได้รึเปล่า หยงช้อนตามองพร้อมกับลดมือมาดันหน้าอกผมออก จากนั้นก็พูดอะไรบางอย่างที่ทำให้ผมตกใจกว่าเดิม...
“หยงแอบชอบเฮียมาตั้งนานแล้วคนบ้าไม่เคยรู้ตัว” เดี๋ยวนะเราไม่ได้พึ่งเคยเจอกันหรอครับ แต่ยังไงก็แล้วแต่ไอ้กล้วยไม่อยากหาคำตอบ เพราะโจทย์อย่างตันหยงรอให้ผมหาคำตอบตรงนี้แล้ว วุ้ย พูดแล้วเขิน ไอ้กล้วยคนที่ผิดหวังกับความรัก วันนี้มีคนรักมันก่อน ใจมันฟูคับอกจนบรรยายไม่ถูกเลยครับพี่น้อง เรายังมีเวลาเรียนรู้กันอีกเยอะแค่ใจตรงกันมันก็ดีสุดๆ ไปเลยครับ
“เฮีย...ทำให้หยงร้องไห้ เฮียต้องปลอบหยง” หยงพูดด้วยน้ำเสียงที่ผมคิดว่าโคตรมีเสน่ห์ เหมือนจะอ้อนแต่ก็มีแกมบังคับห้ามขัดขืน นี่ลูกแมวจะกลายเป็นนางแมวแล้วใช่มั้ยแค่คิดก็ติดสตาร์ทเลยทีเดียวกู
“ให้เฮีย...ทำ...ยังไง” ผมลอบกลืนน้ำลายในหัวมีแต่เรื่องสิบแปดบวกเต็มไปหมด
“เฮียไม่ต้องทำเดี๋ยวหยงทำเอง...” โอ๊ยยยยย พูดแค่นี้เฮียมวนท้องแล้วอะ ไม่ได้อยากอ้วกแต่มันฟินทั่วท้องน้อย ความรู้สึกดีมันพุ่งไปมาทั่วร่างกาย เกือบจะพุ่งตัวไปฟัดน้องแล้ว หยงกลับหยุดผมด้วยคำพูด
“แต่...เฮียต้องสัญญากับหยงก่อน”
“สัญญาอะไรจ๊ะ...” อยากได้น้องแล้วอ่า กล้วยอยากมีเมียยยยย หยงยกยิ้มแบบเซ็กซี่ ไล้นิ้วไปรอบกรอบใบหน้าผม
“เฮียต้องสัญญาว่าจะมีหยงคนเดียว...ห้ามไปมองคนอื่น ถ้าหยงเห็นหยงจะเฉือน...”
“อูยย...จ้ะๆ” ได้หมดได้ทุกอย่างเลยจ้ะทูนหัวของเฮียย โถถถ ไอ้กล้วย ยังไม่ทันได้เขากูก็เป็นผัวทาสอย่างเต็มรูปแบบ ผมยิ้มให้น้องเลื่อนมือข้างหนึ่งลูบไล้ตรงเอวน้อง มือไวจริงกู น้องตีมือผมจนผมต้องร้องแล้วก็รีบพูดต่อ
“หยงเคยได้ยินประโยคนึงมั้ย...ได้ซักครั้งจะตั้งใจเรียนอะ แต่สำหรับเฮียอะเฮียว่ามันไม่เหมาะกับเฮียหรอก ถ้าเฮียได้หยงซักครั้งจะเป็นทาสหยงตลอดไป” ผมสบตาของอย่างจริงจัง
“สัญญาแล้วนะ..”
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
