โอยยยยย ดีอะไรอย่างงี้
ภาษาดีมาก สำนวนดีเลิศ คำผิดไม่มีเลย
ชอบอ้ะ เราไปอยู่ไหนมา ทำไมเพิ่งมาอ่าน!
ชอบตอนบรรยายเปรียบเทียบหนูวสุกับหญ้าที่ขึ้นใต้ต้นไม้
มันเห็นภาพเลย ชอบมากกกก
เวลามองภาพจากมุมมองของเจ้าขาวหรือดุ๊กดิ๊ก คือดีอ้ะ น่ารัก ฮาดี
ที่สำคัญคือกินใจมาก เราร้องไห้จนตาบวมเลย ซึ้ง งือออ
ตอนแรกๆสงสารวสุ กลัวจะเป็นแค่เงาของวสันต์
แต่สุดท้ายพี่เอกก็รักที่เป็นวสุจริงๆ ชื่นจายยย
เสียดายเราน่าจะอ่านมาจากเรื่องนู้นก่อน จะได้อินกว่านี้
แต่พอรู้ว่าพี่เอกเจอคนที่รักและมีความสุขแล้วก็โอเค
ว่าแต่พี่เอกนี่เป็นอมตะมั้ย 55555 กินน้องตั้งแต่ยังไม่15
เสี่ยงคุกจริงอะไรจริง 5555
สุดท้าย ขอขอบคุณเรื่องสนุกๆนี้นะคะ
ยกให้เป็นนิยายในดวงใจอีกเรื่องเลย