Ch 42 ของหวานอิมพอร์ต || อุ้มรัก
“อะ .. อ๊า มันเจ็บนะอุ้ม เบาๆดิ ยะ อย่า กระแทกแรง อื้มมมม ม .. ”
เสียงของยอร์ช คู่ขาของผมมันบ่น
บ่นทำบ้าไรหนักหนาวะ
ผมไม่ได้สนใจหรอกครับว่ามันจะเจ็บแค่ไหน
ผมก็ใส่ไปไม่ยั้งครับ คิดถึงเรื่องเมื่อบ่ายแล้วเจ็บใจไม่หาย
ทำไมผมต้องแพ้ไอ้เด็กนั้นด้วย
แล้วยอร์ชที่ไม่เคยทำตัวน่าเบื่อก็มาทำตัวน่าเบื่อใส่ผมอีก
โอ้ยย หงุดหงิดเว้ยย
พอผมทำภารกิจกับยอร์ชเสร็จ ผมก็อาบน้ำแต่งตัวขับรถกลับมาบ้านอา
ตอนออกมาผมไม่ทันได้ฟังหรอกครับว่ายอร์ชมันบ่น มันด่าอะไรผมบ้าง
ก็แค่เจอกันที่เที่ยว แล้วก็มาจบที่เตียง ก็แค่นั้น
ยอร์ชเป็นคนขาวๆ สะอาดๆครับ มาดแบบลูกคุณหนูเลย
แต่เรื่องบนเตียงนี้ เหอๆ ช่างแตกต่างจากภาพลักษณ์ภายนอกมาก
พอผมขับรถมาถึงบ้านอา ก็เริ่มจะเซ็งครับ
คือ อาผมไม่อยู่บ้าน แล้วผมจะมานั่งบ้าทำไมคนเดียวที่บ้านละ
โทรหามายด์ให้ออกมาหา มายด์ก็บอกว่าพี่มิ้วเข้า รพ.
คือ ปกติมึงก็ไม่ได้ใส่ใจพี่ปะวะ? วันนี้เสือกอยากเป็นคนดี
เหอๆ แม่งง น่าเบื่อวะ ทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายเลย
จากวันที่ผมรู้ว่ามิ้วมายด์เป็นใคร ผมก็พามายด์มาที่บ้านครับ
ตอนแรกก็ฟังมายด์อธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นทั้งหมดครับ
พอฟังแล้วโคตรอิจฉาไม้ฉากมัน ที่น้องปั้นลงทุนทำผิดขนาดนั้นเพื่อที่อยากจะรู้หัวใจมัน
แล้วมันก็เสือกหัวใจตรงกันอีก . . . ยิ่งตอกย้ำให้ผมโคตรเกลียดมันเข้าไปใหญ่ครับ
คืนนั้นมายด์มาค้างกับผมครับ คือ .. ตั้งแต่วันที่ผมตามไปหามายด์ที่มหาลัย
มายด์มาคุยกับผมที่บ้านอา แล้วมายด์ก็อยู่กับผมตลอดครับ
ผู้หญิงก็แบบนี้ทุกทีแหละนะ .. ได้กันแค่ครั้ง 2 ครั้ง คิดจะมาจับมาจองเป็นเจ้าของชีวิต
ถ้าไม่ติดว่าต้องใช้มันนะ ผมไม่เอามาอยู่ด้วยหรอกครับ
น่าปวดหัวจริงๆเลย !
พอผมรู้ความลับของปั้นสิบแล้ว ผมคิดว่าอะไรๆมันน่าจะง่ายขึ้น
แต่เหมือนอะไรๆก็ไม่เข้าข้างผมเลยครับ
วันที่ผมพามายด์ไปเจอไม้ฉากปั้นสิบวันแรก ผมคิดในใจแล้วละ
ผมต้องต่อรองกับน้องปั้นได้แน่ๆ แต่ไม่ใช่เลยครับ
ปั้นสิบกลับยิ่งเกลียดผมเข้าไปใหญ่ ..
เห้อออ ทำไมโชคต้องไปเข้าข้างไม้ฉากมันตลอดด้วยวะ !!
ตอนนี้ผมกำลังโทรหาปั้นสิบ แล้วคือปั้นมันเถียงผม
แล้วก็มันไม่เป็นไปตามที่ผมคิดไว้ครับ
ผมเลยโกรธแล้วบอกกับปั้นสิบไปว่า ....
ผม :: หึ ปากดีนะครับน้องปั้น แล้วพี่จะทำให้ปั้นสิบต้องมาร้องขอจากพี่ให้ได้
และจะทำให้มาร้องครางใต้ร่างพี่ให้ได้แน่นอน!
ปั้นสิบตอบมาแบบไม่ลังเลยครับ “ เลว!!”
แล้วก็กดวางสายไป
พอผมโยนโทรศัพท์ไว้บนเตียง มายด์มันก็ยิ้มเยาะเย้ยผม
“ปั้นไม่เล่นด้วยละสิ”
หึ ก็ได้ยิน แล้วจะถามทำไมวะ?
“อือ แม่งเล่นตัวมากอะ ถ้าได้มาเป็นเมียเมื่อไหร่นะ จะเอาให้แม่งงลุกไม่ไหวเลย คอยดูดิ”
“นี้อุ้ม ถามจริงๆเถอะชอบปั้นมากขนาดนั้นเลยหรอ”
พอมายด์ถามคำถามนี้ออกมา ,, ผมก็เริ่มถามตัวเองแล้วละครับ
ว่าผมชอบปั้นสิบมากขนาดนั้นจริงๆ หรือผมแค่อยากเอาชนะ?
“ไม่รู้ดิ เมื่อก่อนชอบนะ เหมือนรักแรกละมั้ง แค่เห็นหน้าก็ชอบ”
ผมนั่งนึกถึงวันแรกที่ผมได้เจอกับปั้นสิบ แล้วผมก็เผลอยิ้มออกมา
จนมายด์มันบ่นออกมาเลยครับ
“ตอนนี้อุ้มก็มีมายด์แล้ว พอแค่นี้ไม่ได้หรออุ้ม”
ไม่ใช่แค่พูดนะครับ แต่มายด์เดินมานั่งตักผมเลย
เออคือ .. ไม่ต้องคิดอะไรมากหรอกครับ ว่าผู้หญิงคนนี้ต้องการอะไร
“ก็อุ้มให้มายด์เป็นผู้หญิงคนเดียวของอุ้มแล้วไงครับ หื้มม ไม่พออีกหรอครับคนสวย”
มายด์ยิ้มออกมาอย่างชอบใจ ก่อนจะโน้มตัวมาจูบผม
แล้วทุกอย่าง .. มันก็เป็นไปตามจังหวะและอารมณ์ของมันแหละครับ
พอผ่านภารกิจร้อนแรงไปได้ ผมก็นอนคิดว่าผมควรทำยังไงต่อดี
คำถามที่มายด์ถามมา มันก็ยังวนเวียนในหัวผมไม่ได้หายไปไหน
ผมรักปั้นสิบขนาดนั้นเลยหรอ? หรือสิ่งที่ผมทำเพราะผมแค่อยากเอาชนะกันแน่
จริงอยู่ที่คนอย่างอุ้มรัก ,, ไม่เคยที่จะไม่ได้เหยื่อที่ตนต้องการ
แต่ผมก็ไม่เคยต้องทำตัวได้โคตรรน่าสมเพชขนาดนี้เพื่อคนเพียงคนเดียว
หรือ ผมจะรักปั้นสิบ?
“ยังคิดเรื่องปั้นอยู่อีกหรอคะ” มายด์พูดเสร็จก็พลิกตัวมากอดผมไว้
“อืออ ก็คิดนะ มายด์ว่าอุ้มควรทำไงดีอะ”
ผมขยับเข้าไปหอมไซร้ซอกคอของมายด์
มายด์ไม่มีผลักออกหรอกครับ 555+
มีแต่ดึงผมเข้าไปตรงนั้นตรงนี้ตลอดเวลา
“อ๊ะ ,, อุ้ม อย่าสิคะ ถ้าทำแบบนี้จะคิดออกไหมละ”
มายด์จิกหลังผมซะแรงเลยครับ จริงๆผมไม่ชอบหรอกนะ
ที่ให้คู่นอนของผมมาฝากรอยแผลอะไรตามร่างกาย
ผมว่ามันดูสกปรก แต่กับมายด์ถือว่าเป็นข้อยกเว้นครับ
เพราะผมต้องพึงพาความสามารถ(?) ของมายด์อีกนาน
“โอเคไม่ทำก็ได้ครับ .. มายด์คิดออกไหมว่าอุ้มควรทำไงดี”
ผมขยับตัวขึ้นมานอนหงายเหมือนเดิมละครับ
มายด์ก็เลยขยับตัวมานอนหนุนแขนผม
“เอางี้ดีไหม อุ้มรู้จักกับแม่ของไม้ฉากใช่ไหมละ”
“อืออ รู้จัก แล้วทำไมหรอ?”
“ก็ไปบอกกับแม่ของไม้ฉากสิ ว่าไม้ฉากคบกับมิ้วอยู่แล้วเดี๋ยวมายด์จะไปแสดงตัวเป็นมิ้วเอง
แล้วถ้าเจอไม้ฉากครั้งหน้ามายด์จะโมเมเป็นแฟนไม้ฉาก
อุ้มก็รีบเข้าไปใกล้ชิดกันปั้นสิบอย่างที่อุ้มต้องการไงละ”
ผมนอนฟังสิ่งที่มายด์พูดแล้วก็คิดได้ครับว่า .. ผู้หญิงคนนี้แม่งงไม่น่าคบเลย 5555+
แต่ก็ยอมรับว่าสิ่งที่มายด์พูดมา มันเข้าท่าดีครับ
ผมเลยหยิบโทรศัพท์มาโทรหาแม่ไม้ฉาก ..
แต่รู้สึกเหมือนจะติดเรื่องงานบวชไม้ทีน้องชายของไม้ฉากมันครับ
และที่ผมทราบมาก็คือ ไม้ฉากจะเดินทางกลับเข้า กทม. วันพรุ่งนี้
หึหึ มีเรื่องน่าสนุกแล้วสิ
ในเมื่อไม้ฉากมันยังไม่รู้ว่ามิ้วตัวจริงตัวอ้วนมากแค่ไหน ผมก็น่าจะทำให้มันรู้
ก็สงเคราะห์มันหน่อย มันอาจจะโกรธที่ปั้นสิบไปโกหกมันก็ได้
“มายด์ .. อุ้มมีอะไรให้มายด์ช่วย”
ผมก้มลงไปหอมแก้มมายด์ ที่นอนเล่นมือถืออยู่ข้างๆผม
“อืมม อะไรคะอุ้ม” มายด์ยิ้มเขินๆ ก่อนจะถามว่าจะให้ช่วยอะไร
“มายด์โทรไปนัดเจอมิ้วได้ไหม”
มายด์เปลี่ยนสีหน้าเลยครับ จากที่ยิ้มๆอยู่นี้หน้าบึ้งทันทีเลย
“ทำไมละ อุ้มจะไล่มายด์กลับบ้านแล้วใช่ไหม จะไปนอนกับเด็กที่ไหนอีก”
เห้ออนี้ไง ,, ที่ผมบอกว่าผู้หญิงมันงี่เง่า ชอบมโน และคิดไปเอง
“ป่าวครับ แค่อยากให้นัดมิ้วมาเจอ แล้วนัดปั้นสิบมาเจอด้วยไง”
มายด์ก็ยังทำหน้า งง ใส่ผมอีกครับ
“ก็เมื่อกี้อุ้มโทรไปหาแม่ของไม้ฉากมา แม่ไม้ฉากบอกว่าไม้ฉากจะกลับ กทม. วันพรุ่งนี้
มายด์มองหน้าผมนิดหน่อย ก่อนจะพยักหน้าเหมือนเข้าใจ
“จะให้มายด์เป็นคนเฉลยความจริงให้ไม้ฉากรู้สินะ”
ฉลาดนิเรื่องแบบนี้ 5555+
“ใช่ ให้มันได้ยินตอนนี้ยิ่งดี ให้มันเสียใจจนไม่มีสติจะไปสอบ
เสียทั้งแฟน เสียทั้งเรียน สมน้ำหน้ามัน 555+”
คืนนั้นผมกับมายด์ก็วางแผนกันว่าจะพูดยังไงแบบไหนดี
แต่เรื่องพูดให้ไม้ฉากได้ยิน ผมไม่กังวลครับ
เพราะคนอย่างมายด์พูดเปลี่ยนจากสีขาวเป็นสีดำได้โคตรจะง่าย
พอมาถึงเหตุการณ์ที่นัดพี่มิ้ว กับปั้นสิบมาคุย ,, ทุกอย่างก็ตรงตามแผนหมด
ไม้ฉากมันแวะซุปเปอร์พอดีครับ ทำไมผมรู้นะหรอว่ามันจะแวะ
ก็คนอย่างไม้ฉาก มันชอบกินนมก่อนนอนครับ ตอนเข้าค่ายติว แม้จะดึกแค่ไหนก็เหอะ
ถ้านมมันหมด หรือเหลือแค่ 2 กล่อง มันจะเดินลงไปซื้อมาเก็บไว้ตลอด
ผมเลยคิดว่ามันน่าจะแวะมาซื้อก่อนขึ้นห้องแน่ๆ
หลังจากที่ไม้ฉากมันรู้ความจริงในวันนั้น
แล้วผมยังให้มายด์แกล้งนัดมันมาเจอพี่มิ้วกับปั้นสิบที่พารากอนอีกครั้ง
ตอกย้ำไปให้มันชัดเจนเลยว่า ปั้นสิบหลอกมัน
มันจะได้เสียใจ .. แต่ผมคิดผิดทุกอย่างครับ
จากที่ผมจะแยกมันจากปั้นสิบ
กลับกลายเป็นว่ามันดันยอมรับกับแม่ว่ามันคบพี่มิ้ว
พี่มิ้วอ้วนๆนะครับ - -‘
แม่ไม้ฉากเลยไม่ห้ามไม้ฉากเรื่องมาอยู่คอนโดของปั้นสิบอีก
เพราะเป็นเพื่อนกันมาเป็นสิบๆปีแล้ว
กลายเป็นผมนี้สิครับ เข้าหน้าแม่มันไม่ติด
เพราะไปโกหกแม่มันเรื่องมายด์
ซวย ซวยจริงๆ!!!
เห้อออออ ,, อุตส่าห์ไปนอนกับยอร์ชเพื่อจะลืมเรื่องปั้นสิบ
วันนี้เสือกไปเจอที่สยามอีก .. ยิ่งสร้างความรำคาญในใจผมครับ
ทำไงดีวะ???
ผมนอนคิดไปจนหัวแทบแตก … แต่สุดท้ายผมก็คิดได้ว่า..
คืนนี้มันจะประกาศผลสอบนิครับ ,, ยังไงๆมันก็ต้องขอรางวัลปั้นสิบแน่
ถ้ามันสอบติดมันก็ขอรางวัลฉลอง ถ้ามันสอบไม่ติดมันก็ได้ของปลอบใจ
เพราะ ดูจากร่องรอยมันในวันเข้าค่ายติว
มันส่งท้ายกันซะ ,, ตัวไม้ฉากมีแต่รอยจ้ำๆเต็มตัว
แล้วนี้วันฟังผลสอบ ,, มันจะไม่จัดหนักกันหรอ
555+ เพราะถ้าเป็นผม ไม่ต้องหาสถานการณ์อะไรหรอกครับ
อยู่กับปั้นสิบ เวลาไหนผมก็ทำ .. คนบ้าอะไรหุ่นแม่งงน่ากดสุดๆ
(หื่นไปลูก .. ใจเย็นนะอุ้มเอ้ยย!)
ผมเลยกดโทรไปหาแม่ของไม้ฉากเลยครับ
แม่ของไม้ฉาก :: ว่าไงน้องอุ้ม
ผม :: สวัสดีครับ พอดีวันนี้อุ้มไปเจอไม้ฉาก กับปั้นสิบมาครับ
แม่ของไม้ฉาก :: อ้าววหรอลูก เป็นไงบ้างพากันไปทานข้าวไหม แล้วพี่มิ้วมากับไม้ฉากหรือป่าว
ผม :: ไม่เห็นพี่มิ้วครับ เห็นแต่ไม้ฉากเดินจับมือกับปั้นสิบ
5555+ ผมไม่ได้ใส่ไฟนะ จริงๆอันนี้เรื่องจริง
แม่ของไม้ฉาก :: แถวนั้นคนเยอะหรือป่าว บางทีไม้อาจจะกลัวน้องปั้นหลงก็ได้นะ เพราะน้องปั้นตัวเล็ก
น้องปั้นงั้นหรอ 555+ เพราะคุณแม่ยังไม่รู้เรื่องไงละครับ ก็เรียกซะเพราะเลยสิ
ผม :: คุณน้าครับ ไม้ฉากกับปั้นสิบเป็นแฟนกันจริงๆนะครับ
วันนี้ผมเข้าไปทักปั้นสิบ ไม้ฉากยังเดินมาผลักอกผมเลยครับ บอกว่าอย่าไปยุ่งกับแฟนผม
แม่ของไม้ฉาก :: น้องแกล้งอุ้มเล่นมั้ง ก็ไม้คบอยู่กับพี่มิ้วนิลูก
ผม :: คุณน้าครับ แต่พี่มิ้วเค้าเคยโกหกไม้ฉากเพื่อช่วยปั้นสิบมาละนะครับ
ครั้งนี้เค้าอาจจะโกหกคุณน้าเพื่อช่วยไม้ฉากกับปั้นสิบก็ได้
แม่ของไม้ฉากได้ยินแบบนั้นถึงกับนิ่งไปเลยครับ 55555
แปลว่าแม่ของไม้ฉากเริ่มจะลังเล ผมเลยต้องรีบพูดครับ
ผม :: ถ้าเค้า 2 คนคบกันจริงๆ คืนนี้ประกาศผลสอบนายร้อยด้วย
ผมกลัวว่าพวกเค้าจะ เอ่ออ อืมมม เกินเลยไปกว่านี้ครับ
แม่ของไม้ฉาก :: จะเอาไงดีละ น้าเข้า กทม. ไม่ได้ด้วยสิ งานที่ร้านกำลังยุ่งเลย
555+ เค้าล๊อคแล้วดิ แม่ไม้ฉากเริ่มกังวลละ
ผม :: ผมก็ไม่กล้าไปครับ กลัวไม้ฉากต่อย เพราะผมสู้แรงน้องไม่ได้นะครับ
แม่ของไม้ฉาก :: ขอบใจมากนะอุ้ม เดี๋ยวน้าโทรไปปรึกษากับม๊าของปั้นสิบก่อน
แล้วพรุ่งนี้ยังไงน้าวานเราไปดูไม้ฉากด้วยนะ
ผม :: ยินดีมากครับคุณน้า
พอแม่ก็ไม้ฉากวางสายไป ผมก็เริ่มยิ้มอารมณ์ดีละครับ 555555555555+
กูเล่นงานมึงตรงๆไม่ได้ ,, กูเล่นทางแม่มึงก็ได้ครับไม้ฉาก !
มึงไม่ชนะกูทุกเรื่องหรอกนะ !
คืนนั้นผมไม่ออกไปเริงราตรีที่ไหนครับ ลุ้นผลสอบอยู่ที่บ้าน
และผมก็สอบติด เป็นปีแรกเลยนะเนี้ยย
ผมลองหาชื่อของไม้ฉากดู สรุปมันก็ติดครับ
หึหึหึ มึงมันเก่ง ,, ป่านนี้คงกำลังมีความสุขเต็มที่สินะ
แต่พรุ่งนี้ ,, ฝันที่มึงวางไว้มันจะล่มสลายเว้ยยย 555555+
วันรุ่งขึ้น
ผมรีบขับรถออกจากบ้านอาแต่เช้า เพื่อไปนั่งรอปั้นสิบที่ล๊อบบี้คอนโด
ไปรอดูผลงานฮะ ,, เพราะแม่ของไม้ฉากบอกมาว่าม๊าของปั้นสิบจะกลับจากสิงคโปร์มาดูให้ 55555
ผมนั่งจิบกาแฟไป อ่านหนังสือพิมพ์ไป ( ใต้คอนโดปั้นสิบมีร้านกาแฟ)
สักพักก็เห็นม๊าของปั้นสิบเดินขึ้นลิฟท์ไปแล้วครับ 555555555+
เกือบ 1 ชั่วโมงครับ ไม้ฉากก็เดินลงมาพร้อมๆคู่แฝด
หื้มม น่ารักจังวะ ตั้ง 2 คน
เดี๋ยวๆไม่ใช่เวลามองหาเหยื่อเว้ยยย
ระหว่างที่ไม้ฉาก กับเด็กแฝดหยุดนั่งที่เก้าอี้หน้าคอนโด
ผมเลยเดินเข้าไปทักทายครับ
ทักทายจริงๆ ผมไม่มีเจตนาอื่นใดแอบแฝงเลย 555
“ยินดีด้วยนะไม้ฉาก สอบติดนายร้อยตั้งแต่ปีแรกเลย”
ผมเดินไปหยุดตรงหน้าไม้ฉาก
สภาพของมันนี้สะบักสะบอมมาเลยครับ 555
“มึงมาทำไม” มันหันมาจ้องหน้าผมครับ หน้ามันโคตรดุเลย
สัสสส ยืมมาเฝ้าบ้านหน่อยดิ ถามนิดถามหน่อยทำหน้ากวนตีน
“กูมากินกาแฟ ไม่ได้หรอวะ” ผมตอบมันไปแล้วก็ส่งหน้ายิ้มๆให้มัน
ตาผมสำรวจร่างกายมันไปด้วย
หึ ตรงไหล่มีเลือดซิบๆ
นี้แสดงว่าม๊าของปั้นสิบจัดหนักเหมือนกันสินะ
“ไม้ไปเหอะ อย่าเสียเวลาคุยเลย”
ไอ้เด็กแฝดตัวเล็กๆหน้าขาวๆคนหนึ่ง มันผลักผมออก
ก่อนจะเดินไปพยุงไม้ฉากไปขึ้น Taxi
โหยยนี้มึงทำบุญเชรี้ยไรมาวะ เพื่อนๆรอบกายมึงน่ารักทุกคนเลย
ผมกลับไปนั่งกินกาแฟต่อ ก่อนจะกดโทรไปบอกแม่ผมครับว่าผมสอบติด
เมือคืนมันดึกแล้วผมเลยไม่ได้โทรบอก แม่ผมดีใจใหญ่เลยครับ
รีบบอกให้ผมรีบกลับขอนแก่นในวันนี้เลย ซึ่งผมก็ตั้งใจอยู่แล้วละ
เพราะต้องไปทำเรื่องลาออกจากมหาลัยด้วย
ผมนั่งรอไปอีกเกือบ 1ชั่วโมงกว่าๆ ครับ ปั้นสิบกับม๊าก็เดินลงมา
ตาปั้นสิบนี้แดง บวม ไปหมดเลย สงสัยร้องไห้ตลอดแน่ๆ
พอเห็นว่าปั้นสิบกับม๊าออกไปแล้ว ผมก็กลับไปบ้านอา
เก็บของอะไรเรียบร้อยแล้วก็ขับรถกลับขอนแก่น
ไม่ได้โทรบอกมายด์หรอกครับว่าจะไม่อยู่
เพราะตอนนี้มายด์ไม่ได้อยู่ในเกมส์ของผมแล้ว
ผมก็ไม่จำเป็นต้องใช้มายด์อีก 555+
ถือซะว่าผมได้ของหวานมากินเล่นระหว่างรอกินปั้นสิบละกัน
พอมาถึงขอนแก่นตอนสองทุ่ม
เข้าบ้านไปก็เจอกับแม่ของไม้ฉากครับ
แวะมาคุยกับแม่ผม
“สวัสดีครับแม่ สวัสดีครับคุณน้า” ผมยกมือไหว้แม่ กับแม่ของไม้ฉาก
“ยินดีด้วยนะจ๊ะอุ้ม” แม่ของไม้ฉากแสดงความยินดีกับผม ที่ผมสอบติดนายร้อย
“ขอบคุณครับ น้องก็ติดเหมือนกันนิครับ ยินดีกับคุณน้าด้วยนะครับ”
ผมหันไปยิ้มและพูดแสดงความยินดีตอบกลับไป
แต่จะว่าไป .. ป่านนี้มันเป็นไงบ้างวะ?
“นี้ก็กลับมาถึงเมื่อตอนเที่ยง ... เป็นเหมือนที่อุ้มบอกน้าจริงๆ เห้ออ น้ากลุ้มใจมากเลยอุ้ม”
แม่ของไม้ฉากเริ่มต้นพูดละครับ จริงๆคือจะกลุ้มทำไมละครับ
ก็แค่ลูกชายชอบผู้ชายด้วยกัน แม่ผมยังชิลๆเลย : )
“เดี๋ยวพอเข้าโรงเรียนแล้วก็ไม่มีเวลาได้ติดต่อกันแล้วละครับคุณน้า
เรียนหนัก ฝึกก็หนัก ยังไงเดี๋ยวอุ้มช่วยดูให้ครับ”
หึหึ จะดู จะแล ให้อย่างดีครับ
“ยังไงน้าฝากน้องด้วยนะอุ้ม” แม่ไม้ฉากทำหน้าหนักใจมากเลยครับ
ผมก็ได้แต่รับปากไปแบบนั้นแหละครับ
แม่ของไม้ฉากนั่งคุยกับแม่ผมต่อสักพักก็ขอตัวกลับ
ผมนั่งทานข้าวกับพ่อและแม่ นั่งคุยเล่นกันจนเกือบสี่ทุ่มแล้วครับ
พ่อแม่ผมเลยขึ้นนอนก่อน แต่ผมยังไม่ง่วงเนี้ยดิ
555+ ก็ต้องออกตะเวนราตรีสิครับ
ไม่ต้องนัดเพื่อนให้ยุ่งยากครับ
ปิดเทอมแบบนี้พวกมันกลับบ้านกันหมดแน่นอน
ก็ไปหาเอาข้างหน้าก็ได้ ,, เพื่อนมีเยอะแยะ
ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ขับรถคู่ใจมายังร้านเหล้าประจำเลยครับ
วันนี้คนค่อนข้างเยอะเหมือนกันนะ ,, หวังว่าจะมีอาหารตาให้ได้มองบ้าง
ผมเดินไปนั่งที่เค้าท์เตอร์บาร์ สั่งเครื่องดื่มมานั่งกิน แล้วก็มองไปรอบๆร้าน
หึ ,, ,มีแต่หน้าเดิมๆ
เอาจริงๆนะผมเจอคู่ขาเก่าๆของผมประมาณ 5 คนได้ครับ
แต่มันก็มากับสามีใหม่ของมันทั้งนั้นแหละ
มีบางคนเริ่มส่งสายตาให้ผมบ้างละ
ยังไงๆคืนนี้คงไม่ได้กลับบ้านแน่ๆ 555+
ผมก็นั่งฟังเพลงไปเรื่อยๆ
กดไลน์คุยกับมายด์ไปด้วย ตอนนี้มายด์มันเริ่มงอแงแล้วครับ
จะให้ผมรีบกลับกรุงเทพให้ได้ คือ กูเพิ่งกลับมาเว้ยยย
มึงบ้าหรือไงละ ,, แต่ผมก็บอกมายด์ไปแต่แรกแล้วละว่าผมชอบผู้ชาย
แต่… ผู้หญิงด้วยก็ได้ 5555+
นั่งกินไปเรื่อยๆจนเกือบจะเที่ยงคืน ก็มีคนเดินเข้ามาชนผมครับ
โหยย แม่งแทบสำลักเหล้า
ผมหันไปเตรียมจะหาเรื่องเต็มที่เลยครับ
“เห้ยยมึงเดินยังไงวะเนี้ย”
พอหันมาแค่นั้นแหละ .. เหยดดดด ด่าไม่ออกเลยครับ
หน้าตาโคตรน่ารักเลยครับ ยืนยกมือไหว้ผมใหญ่เลย
“ขอโทษครับ จานสีขอโทษ เมื่อกี้มีคนมาชนอะ ขอโทษนะครับ”
โหยยย เสียงแม่งก็น่ารัก
แต่ทำไมมันน่าคุ้นๆวะ
“อือ ไม่เป็นไร แล้วนี้เป็นไรหรือป่าว”
ผมรีบเอื้อมมือไปจับไหล่เจ้าตัวเล็กข้างหน้า
“อ่อไม่เป็นไร ยังไงจานสีขอโทษด้วยนะครับ”
พูดเสร็จมันก็ยิ้มให้ผมอีกครับ
คือมึง มึง ทำไมน่ารักแบบนี้วะเนี้ยย
ตัวเล็กกว่าปั้นสิบอีกอะครับ >/////<
“ชื่อจานสีหรอ ชื่อน่ารักดีนะ”
ผมแกล้งชวนมันคุย แต่มันทำหน้าเหมือนไม่ได้ยิน
ผมเลยก้มลงไปพูดใกล้หูมัน
แต่คือพอก้มลงไปผมอะสติแทบจะหาย
คือตัวมันหอมมากครับ ทั้งๆที่ในร้านมีแต่กลิ่นบุหรี่ กลิ่นเหล้า
“ชื่อจานสีหรอ ชื่อน่ารักดี เราชื่ออุ้มนะ”
มันก็หันมายิ้มให้ผม ก่อนะเลื่อนหน้าเข้ามาจนปากมันจะโดนหน้าผมอยู่แล้วครับ
“ยินดีที่ได้รู้จักครับอุ้ม”
ไอ้เชรี้ยยยย .. อยากได้คนนี้วะ!
ผมรู้สึกเหมือนโดนไฟช๊อตเลยครับ อยู่ๆจานสีมันก็หอมผม
คือจะเรียกว่าหอมคงไม่ใช่ เหมือนมีคนมาเดินชนมันแล้วหน้ามันอยู่ใกล้ผมพอดีครับ
เลยได้จังหวะสวยๆพอดี ,, หอมมาเต็มๆแก้ม
ปากแม่งงโคตรนิ่มม ^///^
“เห้ยย ขอโทษๆ เราว่าเราออกไปข้างนอกดีกว่า
อยู่ตรงนี้ต่อมีหวังเราทำนายเจ็บตัวแน่ๆอะ”
จานสีมันพูดออกมาน่ารักมากครับ แต่ผมไม่เจ็บตัวหรอก
มันนั้นแหละ ,, จะเจ็บตัว 5555+
จานสีเดินออกไปหน้าร้านแล้วครับ ผมจะรออะไรละ
รีบคิดเงินแล้วรีบเดินตามออกมาเลยครับ เห็นจานสียืนอยู่หน้าร้านพอดี
“จานสี กลับยังไงครับ”
พอออกมานอกร้าน แสงไฟมันสว่างขึ้น
โอ้ยยย คนตรงหน้าผมยิ่งโคตรน่ารักเลยครับ
“กำลังหารถกลับนะ วันนี้เราออกมาคนเดียว แล้วอุ้มละกลับยังไง”
โป๊ะเช๊ะมากครับ ,, เข้าทางผมแล้วสิ
“ให้เราไปส่งไหม?”
จานสีมีท่าทางลังเล
“แถวนี้ไม่มีรถรับจ้างหรอก เชื่อเราได้ อ๊ะนี้กระเป๋าตังค์เรา
มีบัตรประชาชนด้วย เราไม่พาจานสีไปทิ้งหรอกนะ”
จานสียื่นมือมารับกระเป๋าเงินผมไป ก่อนจะหัวเราะออกมา
“555 บ้านะ,, ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ ยังไงรบกวนไปส่งเราหน่อยนะ”
โอ้ยยพูดแล้วยิ้มมาให้แบบนี้ คือ อ่อยใช่ปะวะ????
ผมรีบเดินนำจานสีไปที่รถเลยครับ
ระหว่างทางไปบ้านของจานสี ผมพยายามชวนคุย
แต่ดูท่าทางแล้วของหวานตรงหน้าผม ,, คืนนี้คงกินไม่ได้ง่ายๆ
ไม่เป็นไร ,, กินวันไหนก็ได้ ของหวานแบบจานสี
กินได้ไม่เบื่อแน่ๆครับ : )
จานสีชวนผมคุยตลอดทางเลยครับ บางทีก็ร้องเพลงไปด้วย
ผมเพิ่งรู้ว่าจานสีเรียนอยู่เมือกนอก วันนี้กลับมาเที่ยวหาเพื่อนเฉยๆ
โอ้ยยย ,, ขนมหวานอิมพอร์ตตซะด้วยย 5555
“จอดข้างหน้านะครับ บ้านหลังใหญ่ๆนั้นแหละ”
จานสีบอกผมเมื่อเลี้ยวรถเข้ามาในซอยๆหนึ่ง
แต่เอ๊ะ ,, ทำไมมันดูคุ้นตาจังวะ
พอมาจอดหน้าบ้าน เห็นป้ายชื่อที่ติดที่รั้วหน้าบ้าน ผมจำได้ทันทีครับ
“บ้านไม้ฉาก!!!!”
“นี้บ้านจานสีหรอ” ผมหันไปถามจานสี
ที่ตอนนี้เตรียมตัวจะลงจากรถผมละครับ
“ไม่ใช่ๆ บ้านเพื่อนเรานะ ช่วงนี้เราพักที่นี้
ยังไงก็ขอบใจมากนะอุ้ม กลับบ้านดีๆนะครับ”
จานสีโบกมือให้ผม ก่อนจะเดินลงจากรถไป
เห้ยยย ,, ทำไมมันบังเอิญแบบนี้วะ
ไอ้ขนมหวานอิมพอร์ตของผมเป็นเพื่อนของไม้ฉาก
ถึงว่าละทำไมหน้าคุ้นๆ เมื่อเช้าผมเพิ่งเจอมันที่คอนโดปั้นสิบนี้เอง
ชักน่าสนใจมากกว่าเดิมแล้วสิ
ผมรีบเดินลงจากรถเลยครับ
จานสีหันมามองหน้าผม อย่างสงสัย
“อ้าวว ไม่กลับอีกหรอ” หึ ยิ่งทำหน้า งงๆ ยิ่งน่ารักวะ
“ก็ขอเบอร์จานสีหน่อยได้ไหม เผื่อช่วงที่จานสีอยู่ที่นี้เราขออาสาพาไปเที่ยว”
พอได้ยินว่าพาไปเที่ยว ,, จานสีมันยิ้มกว้างเลยครับ
หึหึ เด็กน้อยแบบนี้สิ .. แดกง่ายดี !
“ใจดีจังอะ นี้ๆเบอร์เรานะ 087-xxxxxxx แล้วเดี๋ยวอุ้มยิงเบอร์มาหาเราด้วยนะ”
ผมรีบกดเบอร์แล้วยิงไปเลยครับ จานสีชูมือถือให้ผมดูว่าสายเข้ามาแล้ว
ก่อนจะโบกมือให้ผม แล้วเดินเข้าบ้านไม้ฉากไป
ไม้ฉาก ,, กูอาจจะแยกมึงกับปั้นไม่ได้
กูอาจจะทำลายมึงไม่ได้เลย
แต่ตอนนี้กูมีวิธีแล้ววะ ที่จะทำให้มึงเจ็บ และเจ็บมากซะด้วย !
ผมขับรถกลับเข้าบ้านมาเกือบๆตี 2 แล้วครับ
ลุงยามหน้าบ้านมีท่าทางตกใจมาก
เพราะปกติถ้าผมออกไปร้านเหล้าผมจะไม่กลับบ้าน
5555+ แปลกใจอะไรละครับ เพิ่งเจอของหวานน่ากินๆ ต้องเก็บไว้กินนานๆสิ
ผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วก็ลองโทรไปหาจานสีดูครับ
รอสายไม่นานจานสีก็รับ
จานสี :: ถึงบ้านแล้วหรอครับ
เสียงแม่งง ,, น่ารักวะ
ผม :: ถึงแล้ว ละนี้จานสีทำไรอยู่
จานสี :: ก็นอนเล่นกับพี่ แล้วก็เพื่อนนะ
หมายถึงแฝดอีกคนสินะ แล้วก็คงจะเป็นไม้ฉาก
ผม :: อ่ออ งั้นอุ้มไม่กวนละดีกว่า พรุ่งนี้จานสีมีแพลนไปไหนไหม
จานสี :: ไม่มีเลยอะ เบื่อมากก
อะห๊ะ ,, เข้าทางผมสิครับบ
ผม :: ไปดูหนังกันไหม?
จานสี :: จริงๆนะ ไปสิๆ อุ้มจะพาไปหรอ
ผม :: ใช่ๆ งั้นพรุ่งนี้ตื่นแล้วโทรมาหาอุ้มนะครับ
จานสี :: โอเคเลย ,, ฝันดีนะครับ จุ๊บๆ ,,
เอ้ยย ขอโทษ มันติดปากอะเราชอบพูดแบบนี้เวลาบอกฝันดี
ผม :: น่ารักดีไม่เป็นไรเลย มาจุ๊บจริงๆก็ได้นะ
จานสี :: บ้านะ ,,
ผม :: 5555 แล้วพรุ่งนี้เจอกันครับ
เหมือนกับว่าตอนนี้อะไรๆก็เข้าข้างผมครับ
555+ ไม้ฉากปั้นสิบโดนจับแยกกัน
แล้วผมยังบังเอิญเจอขนมหวานน่ากิน
ที่สำคัญเป็นเพื่อนของไม้ฉากอีกต่างหาก
หึหึ .. แล้วมึงจะได้รู้ไม้ฉาก
ว่าการที่มึงทำตัวแบบนี้กับกูจะเป็นไง!
หัวข้อ: ❥Close Friend :: เพื่อนสนิท ||เรื่องเล่าระหว่างทาง 8 ||P.45||12-12-59|| (อ่าน 252462 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก