หัวข้อ: @@โดย Luk {เสน่ห์นางโชว์} @@ 29/04/58 ## P.1 หนังสือส่งให้แล้วนะคะ

[$VAN$]

สงสารน้องหนิมจังเลย รู้สึกอึดอัดแทนไปด้วย
คนชื่อเอกนี่นิสัยไม่ดี คุณนิลไม่น่าไปคบค้าด้วยเลย
แล้วคุณนิลอ่ะ อยู่ดีๆมาจุ๊บเค้า ทีนี้ต้องรับผิดชอบเค้านะ อ๊ายยยยย

น้องเปลวเวลาอยู่กับพี่ชายเพชรก็น่ารักมุ้งมิ้งมาก ว่านอนสอนง่ายเชียว

บวกๆจ้า^^

[SarA_note]

สงสารหนิม ทีจริงก็ผิดที่นิลนั่นแหละ สุดท้ายทำเป็นมาพูดดี ชิ

[LoveYoukissme]

ถอดรูปให้สนิมเถอะค่ะ สงสาร
เอาให้ทุกคนที่เคยว่าหน้าหงายเงิบไปเลยนะคะ
ฮิ้ย แค้นใจแทนสนิมค่า
 

[Yร้าย]

อ่านไปอ่านมา อ้าว..ไหงเริ่มชอบน้องหนิมกับพี่นิลจนอยากตามติดคู่นี้ซะแล้ว
ขอร้องขอคู่นี้เป็นคู่กัน นะ หนูนะ.....

[ทั่วหล้า]

คุณค่าของความเป็นคนอยู่กันที่ชนชั้นวรรณะเหรอ?
แค่ต้นทุนดีกว่าก็สามารถดูถูก เหยียดหยามคนอื่นได้ใช่ป่ะ?
น่าเกลียด..คนจำพวกนี้น่ารังเกียจชะมัด
ไม่ชอบสุดๆพวกชอบดูถูกดูแคลนคนอื่นเนี่ยเกลียดสุดๆ
พวกเหยียดเพศก็ด้วย
สงสารสนิมมากๆอ่ะ
คือเราเคยเจอมากับตัวไง
แค่แต่งตัวธรรมดาๆ(มากๆ)ไปเดินในสถานที่ๆผู้มีอันจะกินเขาเดินกัน
กลับมาบ้านตัวพรุนอ่ะ
มีแต่คนมองแบบจิกๆเหยียดๆ55555
แต่ก็ดีนะ...กรองคนได้เยอะอ่ะ
ชอบตอนนิลเปรียบเทียบสนิมเป็นเด็กฝรั่งหน้าตกกระน่ะ
คือเด็กแบบนั้นเวลาร้องไห้มันน่าเอ็นดูจริงๆนะ เนอะๆคุณนิล

นับวันรอศุกร์แห่งชาติ

[shikyu3211]

ทำไมจะไม่เคย ถึงเจตนาจะไม่ใช่แต่คำพูดมันก็ทำให้คิดไปเช่นนั้นได้เหมือนกัน ตอนบอกหนิมก่อนไปเจอเพื่อน ที่กลัวว่าเพื่อนจะหาว่าหนิมเป็นเด็กรับใช้ไง มันเหมือนกลับว่าหนิมอยู่แล้วว่าดูเทียบชั้นกับตัวเองและเพื่อนไม่ได้จนทำให้ดูเป็นเหมือนเด็กรับใช้ถ้าไม่ติดตรงที่เรียกว่าพี่ อีกอย่างการที่เห็นคนอื่นมาว่าหนิมแล้วไม่ห้ามปรามหรือแก้ตัวแทนเพื่อยกฐานะหนิมคนอื่นก็จะมีแต่คิดว่าหนิมต่ำต้อยจริงๆไม่ใช่หรือ ถึงความจริงเราจะอยากให้หนิมได้ลงเอยกับคุณนิลก็จริงแต่ว่าให้มากุ๊กกิ๊กกันแบบนี้หลังจากพึ่งมีเรื่องเราว่าง่ายไปนะ หนิมไม่น่าจะยอมหรือเขินอายด้วยซ้ำ อย่างน้อยก็ให้คุณนิลได้รู้สึกว่าทำผิดหรือว่ามีส่วนทำให้หนิมเสียใจบ้าง ส่วนที่คุณนิลว่าการที่หนิมเสียใจน้อยเนื้อต่ำใจว่าเป็นการกระทำของเด็กนั้น ชั้นก็อยากจะบอกให้คุณนิลได้รับรู้เช่นกันว่าคนโตก็คิดแบบนี้เหมือนกันแหละ เป็นใครก็คิดแบบนี้. ลองให้หนิมอยู่ในที่ของหนิมกับคนธรรมดาแบบเดียวกันสิเขาจะคิดมั้ย เพราะนี่เขามาอยู่ผิดที่ผิดทางต่างหาก อยู่ในที่ๆมีแต่คนที่ไม่เหมือนตัวเอง มันก็ก็รู้สึกแปลกแยกเป็นปกตินะ คนรวยทำตัวจนๆยางทียังขัดหูขัดตาคนมอง แต่อย่างว่าคนรวยทำไรก็ไม่ผิด ลองคนจนไปชูคออยู่ท่ามกลางคนรวยดูสิ มีแต่คนด่ากันให้พรึบ ไม่เจียมกะลาหัวบ้างล่ะ คางคกขึ้นวอบ้างล่ะถูกมั้ย พาร์ทนี้คุณนิลคะแนนติดลบนะจ๊ะ ไม่เชียร์ค่ะ

[fay 13]

 

[mystery Y]

หนิมคงกดดันมากสินะ คุณนิลก็ช่างแกล้ง แต่เขามีจุ๊บกันด้วยอ่ะ ฟินเบาๆ >///<

[SuSaya]

ไม่ชอบเลย
เป็นเราคงเงียบและพยายามไม่เอาตัวไปข้องแวะอีก
คุณนิลถ้าแค่อยากปลอบเด็ก ก็ใจร้ายจริง ๆ ที่ใช้วิธีนี้

[kapook_koopak]

กดดันแฮะ ร้องตามหนิมเลย ว่าแต่อยากให้หนิมโดนแปลงโฉมแล้วล่ะ

คู่คุณชายทั้งสองก้อหวานจังน้า ตอนน้องเปลวโดนอบรมเนี่ยเราอินไปด้วยเลย แอบเคืองหญิงมุก ฮ่าๆ พาลอ่ะ

[omyim_jjj]

สงสารสนิม

[Caramel Syrup]

เริ่มจะรักคุณนิลขึ้นมาแระ

[takara]

คุณนิลอย่ามาหลอกให้หนิมดีจัยน ไม่งั้นเจอชายเปลวแน่ อิอิ

[IaminLove]

อ่านตอนนี้จบแล้วเขินแปลกๆ เขินทั้งคู่คุณชายเพชร+คุณชายเปลว และ คู่คุณนิลกับสนิมเลย
น่ารักอ่ะ คุณชายนิลจริงๆ ก็เป็นผู้ชายอ่อนโยนนะเนี่ย 

[SungJimun]

ดูยังไงคุณนิลก็เห็นสนิมเป็นของแปลกที่เอาไว้ฆ่าเวลาเล่นล่ะนะ
คู่นี้กว่าจะได้รักกันจริงๆเราว่าอีคุณนิลต้องทำร้ายจิตใจน้องหนิมไปเยอะเลยล่ะคอยดู

[KuMaY]

สงสารหนิม ที่ถูกคนอื่นดูถูกเหยียดหยาม
พี่นิลนี่ก็ไม่เข้าใจ เห็นใจหนิมเลย
ดีที่มีให้ฟินตอนท้ายนิดหน่อย
ให้หนิมได้มีความสุขบ้าง

[YOSHIKUNI RUN]

รักนางอ่ะ สนิม นางน่ารักนะ คุณนิลจะมาทำเล่นๆไม่ได้นะ นางไร้เดียวสา จะรอวันที่นาง ดูดี เริศๆเชิดๆ ใส่คนที่ดูถูกไปเลยจ้า

[Hummer]

สนิมสู้ๆ ไม่ยอมแพ้ คนเราต้องมีสักวันน่า
 

[Minnie~Moo]

คุณนิล กับมรกรต ทำไมถึงได้บรรดาศักดิ์???

เป็นแค่ลุกติดที่แม่เข้ามาแต่งงานใหม่กับปู่ของคุณชายเพชรไม่ใช่เหรอ

คนธรรมดาและเป็นลูกคนอื่นไม่เกี่ยวข้องกันเลยถึงจะรักเอ็นดูมากแค่ไหนก็ไม่น่าจะได้รับยศนะ

คนในวังอาจจะให้เกียรติเรียกว่า"คุณนิล" "คุณมรกรต" แทนนะ

อ๊ะ!!! ขอโทษถ้าทำให้ไม่พอใจนะ แต่มั่งดูทะแม่งๆจริงๆนะ

[t2007]

หนิมจ๋า. โดนดูถูก พี่ใจจะขาดแล้วเอย.

[nbee]

น่าสงสารสนิม
ใครต่อใครต่างก็ดูถูก ถึงจะไม่เอ่ยด้วยคำพูด
แต่การใช้คำพูดหรือกริยาที่แสดงออกมามันก็ไม่ต่างกันหรอก
โป้งคุณนิลซักสิบครั้ง โทษฐานพาสนิมไปให้คนอื่นดูถูก

[Yร้าย]

อีก 2 ชม. จะวันเสาร์...

[luxilove]

Part 16



คุณนิลพาสนิมกลับถึงวังมณีรมย์ปาเข้าไปเกือบเที่ยงคืน
ขาดอีก 15 นาทีเที่ยงคืน ผิดเวลาไปมากโขทีเดียวกับที่คุณชายเพชรขีดเส้นตายไว้
ประมุขวังมณีรมย์ยังไม่นอน เปลวก็เช่นกันที่รอการกลับมาของเพื่อนรัก เพียงแต่เปลวรออยู่บนห้อง
ส่วนคุณชายนั่งดูข่าว CNN ที่ห้องโถง ไม่เคยมีปรากฏการณ์มาก่อน ประมุขวังจะมานั่งรอใครเช่นนี้
ไม่ติดคุณนิลพาสนิมกลับเกินกำหนดเวลาขนาดนี้ ก็คงไม่ลงมานั่งอยู่แบบนี้แน่..

สีหน้าหม่อมหลวงหนุ่มดูไม่ดีเลย เมื่อเห็นข้อความในไลน์ที่ส่งมาจากหม่อมแม่
แสดงว่าหม่อมรู้แล้วลูกชายไปกับใคร และคงรอที่จะซักฟอกอยู่ในตำหนัก ทั้งยังคุณชายเพชรรัตน์อีก
คนล่าสุดไม่โทรตามส่งข้อความมาเพียงสั้นๆ ‘นายผิดเวลา..นิล’ แค่นี้เขาก็รู้แล้วว่า..ลางซวยมาเยือนอย่างไม่ต้องสงสัย
อารมณ์ครึ้มอกครึ้มใจพลันมลายหายไปหมด หันมาชำเลืองคนนั่งข้างยังคงก้มหน้างุดถูมือไปมา
บ่งบอกเขินอายจนไม่กล้าเงยมองอะไรไปเสียแล้ว กระทั่งรถเลี้ยวเข้าประตูวังจวนจะถึงหน้าตำหนัก
ซึ่งเป็นที่พักก็ยังไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ คุณนิลถอนหายใจเฮือก เมื่อนึกถึงปัญหาที่จะตามมา
หากไม่ทำอะไรแล้วล่ะก็ คงได้เป็นเรื่องยุ่งวุ่นวายเชียวล่ะทีนี้..

“ถึงแล้ว..หนิม” เสียงทุ้มฟังดูเนือยๆ เอ่ยขึ้น สนิมถึงได้รู้รถจอดหน้าตำหนักใหญ่แล้วเรียบร้อย
เครื่องยนต์ดับลงสนิท โดยมารยาทคุณนิลไม่สามารถปล่อยสนิมเดินเข้าตำหนักเพียงลำพัง
จำต้องลงรถไปส่งอีกฝ่าย และต้องอยู่พบหน้าประมุขวัง เพื่อทำการขอโทษด้วยตัวเอง

“ขอบคุณครับ” สนิมยกมือไหว้ พูดแค่นั้นก็หลบตา
ท่าทางไม่กล้าสบดวงตาคมของฝ่ายที่จ้องนิ่ง คุณนิลจำต้องตัดไฟเสียแต่ต้นลม

“หนิม” เสียงขานเรียกชื่อ ทำให้มือที่เตรียมเปิดประตูชะงัก

“ครับ” หันมาขานรับ แต่ไม่กล้าสบตาเช่นเดิม

“เรื่องที่เกิดขึ้น อย่าคิดมากนะ ฉันจูบนายไม่ใช่พิศวาสหรือรู้สึกพิเศษเกินพี่น้อง
ฉันเผลอใช้ธรรมเนียมฝรั่งทำแบบนั้น เข้าใจแล้วใช่ไหม?”
คำพูดที่เอ่ยออกมา เหมือนคมหอกทิ่มทะลุเข้าทรวงอกซ้ายของสนิมเต็มเหนี่ยว
เผลอกัดริมฝีปากล่าง ไม่รู้ว่าห้อเลือดหรือเปล่า

คุณเอกดูแคลนเหมือนถูกตบหน้า ยังไม่เจ็บเท่าคำพูดคุณนิลเลยเหมือนโดนหมัดกระแทกหน้าหงายเห็นดาววิ้งค์ๆ
อารมณ์หวามก่อนหน้าแปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกสมเพชตัวเองขึ้นมาทันที แค่เขาจูบปลอบก็คิดเข้าข้างตัวเองมโนไปไกล
แล้วเป็นไง..คำพูดประโยคนี้ชัดแจ้งแดงแจ๋มาก สุดท้ายก็เป็นเพียงพี่ชาย แต่ทำไมต้องจูบ
ทำไมต้องใช้ธรรมเนียมฝรั่งเกิดคำถามนี้ก้องอยู่ในหัวสนิม ดังวนเวียนไปมาโดนสตั๊นไปครู่ใหญ่
กัดฟันรีบสะกดกลั้นน้ำตาที่แห้งไปก่อนหน้า ไม่ให้ไหลออกมาประจานความอ่อนแอ ให้ใครเก็บเอาไปหัวเราะได้ในภายหลัง

“ครับ..” เสียงขานรับเครือแหบ แม้จะเพียงสั้นๆ แต่ก็ฟังผิดปกติ คุณนิลไม่ใช่ว่าไม่รู้
เป็นเพราะรู้ถึงได้ไม่คิดจะทักท้วง ให้เรื่องผูกปมขมวดเกลียวแน่นหนาจนคลายไม่ออก เมื่อรู้ดีเรื่องนี้ไม่มีทางเป็นไปได้
จะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ ระหว่างคุณนิลกับสนิมไม่มีช่องทางที่จะลงเอยในลักษณะของคนรักได้เลย
ปัญหาไม่เกี่ยวกับใคร ความรู้สึกของคุณนิลต่างหาก ความเอ็นดูกับอารมณ์รักใคร่ชอบพอมันคนละเหตุผล
สิ่งที่เผลอทำไปไม่ทันยั้งคิด เพียงแค่เอ็นดูไม่ได้พิศวาส

ส่วนสนิมคุณนิลพอจะดูรู้ อีกฝ่ายหวั่นไหวสิ่งที่เกิดขึ้นมากแค่ไหน จึงต้องพูดให้ตัดใจเสียเนิ่นๆ
ก่อนจะถลำลึกไปกว่านี้ แล้วคนที่เจ็บปวดจะเป็นสนิมนั่นแหละ นี่คือเหตุผลหลักที่คุณนิลครุ่นคิด
ก่อนจะเอ่ยประโยคตัดรอนไม่มีให้ความหวังออกมา ในขณะที่ประเด็นอื่นก็ยังมีรออีกเยอะแยะหากไม่ทำแบบนี้
อุปสรรคใหญ่คือหม่อมทับทิม คงยอมรับได้หรอกถ้ารู้ว่าคุณนิลคบกับสนิม
ไม่อย่างนั้นพี่กล้าคนที่ทำให้คุณนิลรู้จักกับคำว่ารักแรก ก็คงได้สมรักกันไปแล้ว
ชั้นวรรณะที่แตกต่างยังไงก็เป็นอุปสรรคใหญ่โต หม่อมทับทิมไม่มีทางยอมรับสนิมแน่
ทุกอย่างที่ยกมาอ้างคือปัญหาที่จะตามมาไม่จบสิ้น สู้ตัดไมตรีไม่ให้มีการพัฒนาเสียตอนนี้
จะดีที่สุดสำหรับสนิมเพราะยังไปไม่ถึงไหน คุณนิลจึงทำใจแข็ง เปิดประตูรถลงไปยืนรอ

สนิมเมื่อรู้คุณนิลลงไปยืนรอแล้ว ก็รีบปาดเช็ดน้ำตาสูดหายใจลึก ค่อยเปิดประตูตามลงไป
ไม่มีเหลือบแลคนที่ยืนหัวโด่สูงเป็นชะง่อนเขาเลยแม้แต่น้อย ก้าวขาฉับๆ อยากให้ถึงเตียงไวๆ
จะขอฟุบหน้าร้องไห้เสียให้พอ ให้สมกับความหน่วงหนึบที่กัดกินหัวใจอยู่ขณะนี้
วันเดียวเพียงแค่วันเดียว ความกดดันมาทุกทิศทาง ปิดท้ายของวันด้วยอาการแตกละเอียดของใจดวงน้อย
ทำไมจะไม่รู้ตัวได้ลอบสนใจแอบมองคนที่เป็นจูบแรก นับตั้งแต่ที่ได้ใกล้ชิดรู้จัก
หากจะว่าสนิมบ้าผู้ชายก็ยอมถูกประณาม ที่ผ่านมาไม่เคยมีใครทำให้รู้สึกหวั่นไหวเท่าใครคนนี้ 
ถึงจะเถียงไม่ยอมลงให้ ภายในใจอ่อนไหวนับตั้งแต่บังคับสายตาไม่ให้มองหาเขาไม่สำเร็จ
ที่ทำเถียงทำอวดดีปากเก่งใส่ ก็แค่อาศัยเป็นกำแพง ไม่ให้เขาเข้ามาล่วงรู้ความรู้สึกภายในใจต่างหาก
แต่ใครเล่าหนอมาทำให้มีความหวัง ทำให้คนต่ำต้อยดูไร้ค่าในสังคมดงผู้ดี เกิดความฮึกเหิมทะเยอทะยานขึ้นมา
แค่ชั่วประเดี๋ยวประด๋าว จากความอ่อนโยนและการกระทำ ‘จูบ’ ยิ่งเขายืนยันไม่เคยคิดแบ่งชนชั้น แล้วยังจูบนั่นอีก
แบบนี้ใครจะไม่คิดเข้าข้างตัวเอง แล้วก็คนเดียวกันกำลังทำให้สนิมอยากร้องได้ออกมาดังๆ จบแล้วความรักที่ยังไม่ทันได้เริ่ม

“ขอโทษครับพี่ชายเพชร ผมพาน้องกลับซะดึก” คุณนิลสีหน้าดูไม่ดีเท่าไหร่
เดินตามหลังสนิมมาถึงโถงใหญ่ ก็เห็นพี่ชายเพชรใส่ชุดนอนสวมเสื้อคลุมทับ
นั่งไขว่ห้างท่าทางเคร่งขรึม คุณชายไม่พูดมองสำรวจไปที่สนิมซึ่งยืนก้มหน้างุดไม่ยอมเงย
เพราะไม่สามารถควบคุมสีหน้าให้เป็นปกติได้

“ขอโทษครับพี่ชาย หนิมขอตัวนะครับ” สนิมพูดได้ไม่เต็มเสียงนัก ไม่รอให้คุณชายเอ่ยถามอะไร
ก้าวขามุ่งสู่บันไดทันที แต่ก็ต้องชะงักหยุดเมื่อเห็นปลายเท้าใครบางคน กำลังลงจากข้างบนมาหยุดอยู่ตรงหน้า

“หนิม..ทำไมกลับดึกนักล่ะ” เปลวถามน้ำเสียงฟังออกว่าเป็นห่วง
มีเพียงคนเดียวที่ทำให้ความอดทนอดกลั้นของสนิมพังทลายลง
ความรู้สึกอัดอั้นหน่วงหนักทับถมเพิ่มพูนมีมาทั้งวัน ไม่สามารถเก็บกักไว้ได้อีกต่อไป
สนิมผู้ไม่คิดจะอ่อนแอให้ใครเห็น กลัวแบกรับสายตาคนเหล่านั้น ที่มองมาด้วยความสมเพชไว้ไม่ได้
จึงไม่เคยร้องไห้แสดงความอ่อนแอให้คนแปลกหน้าเห็นมาก่อน เพิ่งจะมีคุณนิลที่ได้เห็นสนิมร้องไห้คนแรก
แต่กับเปลวมันไม่ใช่เลย เปลวเป็นเหมือนญาติคนเดียวที่สนิมมีอยู่ ทั้งสองเติบโตมาด้วยกันตั้งแต่เกิด
รู้ซึ้งและเข้าอกเข้าใจกันเป็นอย่างดี ฉะนั้นเสียงทักของเปลวที่เต็มไปด้วยความห่วงใยแฝงมากับคำถาม
ไม่ต่างสัญญาณสุดท้าย ที่รอปลดปล่อยความรู้สึกหน่วงหนักจนอยากร้องดังๆ ของสนิมให้พังทลาย
ถึงกับโผเข้ากอดซบร่างสูงโปร่งของเปลว เพื่ออาศัยเป็นหลักยึด
พร้อมกับสะอึกสะอื้นร้องไห้ตัวโยนอย่างน่าเวทนาไปเสียแล้ว

“ฮึก..เปลว..ฮือๆๆ..เปลว..ไม่อยากอยู่ที่นี่ อยากกลับพัทยา ไม่อยู่แล้วที่นี่ ไม่เอาแล้ว
หนิมอยู่ไม่ได้..ฮึก..ฮือๆๆ” เปลวตกตะลึงกับสิ่งที่เกิดขึ้น สองแขนโอบกอดลูบปลอบเพื่อนรัก
ซึ่งตัวก็ไม่ได้ใหญ่โตไปกว่ากันเท่าไหร่ สนิมดูจะเตี้ยกว่าเปลวเพียงเล็กน้อย
เป็นไปตามสัญชาตญาณของคนที่เห็นคนสำคัญในชีวิตคนหนึ่ง กำลังประสบกับภาวะทุกข์โศก
แม้จะยังไม่ทราบสาเหตุสนิมเป็นแบบนี้ได้ยังไง เปลวก็เพ่งเล็งไปที่คุณนิลก่อนเลยทันที

“ใจเย็นก่อนสิหนิม มีอะไรบอกเปลวนะ ป่ะขึ้นข้างบนก่อนเนอะ” เปลวจ้องคุณนิลด้วยสายตาวาวโรจน์
ชนิดที่คุณชายเพชรเห็นแล้วยังรู้สึกถึงความน่ากลัว ดุจงูจงอางหวงไข่ปานนั้นเชียวล่ะ

“คุณนิลรบกวนอย่าเพิ่งกลับ ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ” พูดโดยไม่รอฟังคุณนิลจะตอบรับหรือไม่
น้ำเสียงเย็นเยือกหาความเป็นมิตรไม่เจืออยู่ในนั้นเลยด้วยซ้ำ บทเปลวจะดุดันขึ้นมา
ใบหน้าสวยงามน่ามองก็แลมีพลังอำนาจดุจนางพญาขึ้นมาทันที ดวงตาสวยเรียวรีนั่นก็ด้วย
กลับแข็งกร้าวบ่งบอกชัดไม่มีทางยอมให้สนิมโดนใครรังแก เหมือนเสือแม่ลูกอ่อนซึ่งรักและหวงลูกน้อยยิ่งกว่าสิ่งใด
เปลวไม่ต่างกับที่ยกอ้างมาเลย สนิมซึ่งดูถ้าน่าจะเข้มแข็งกว่าเปลวด้วยสรีระทางกายภาพแล้ว
เนื้อแท้กลับเป็นเปลวที่เข้มแข็งและเด็ดเดี่ยวกว่าสนิม กล้าได้กล้าเสียกล้าแลกกล้าชนมากกว่านัก

“เออ..พี่ชายครับคือว่า..” คุณนิลหน้าแหยทำอะไรไม่ถูก ไม่คิดว่าสนิมจะร้องไห้โฮขึ้นมาซะงั้น
ทำให้เปลวจ้องตาดุใส่เขาอย่างไม่ต้องสงสัยว่าอีกฝ่ายเล็งเป้าคุณนิลเป็นต้นเหตุไปเต็มๆ
งานนี้แม้จะมีส่วนไม่ขอแก้ตัวแต่ก็ไม่คิดว่าเปลวจะโกรธเห็นสายตาแล้วขนหัวลุก
คนสวยยามดุน่ากลัวยิ่งกว่าอะไรเสียอีก คุณนิลเพิ่งจะเจอกับตัวก็คราวนี้

“ตามนั้น ฉันจะฟังด้วย ชายเปลวเขาจะถามความอะไรจากนาย” คุณชายเพชรไม่พูดยาวมาก
แต่กลับพยักหน้าให้คุณนิลนั่งฝั่งตรงข้ามบอกให้รู้ว่าคุณนิลต้องอยู่รอเปลว..หม่อมหลวงหนุ่มจนหนทาง
จำต้องเดินมาหย่อนตูดนั่งอย่างไม่มีทางเลือก เพราะสายตาและท่าทีนิ่งขรึมของคุณชาย
ไม่ควรเสี่ยงที่จะทำอะไรให้ไม่พอใจในเวลานี้

เปลวหายเงียบไปร่วมสิบกว่านาที ในขณะคนที่รอกระวนกระวายไม่รู้สนิมจะฟ้องอะไรเปลวบ้าง
แล้วจะกลายเป็นว่าคุณนิลคือต้นเหตุที่ทำให้สนิมเลือกขอไปจากวังมณีรมย์หรือเปล่า
ถ้าเป็นแบบนั้นโดนเล่นงานแน่ คุณนิลเป็นถึงอาจารย์สอนในมหา’ลัย พบเจอปัญหาเข้ามาในชีวิตไม่น้อย
กลับรู้สึกขยาดต่อสายตาวาวดุของเปลว สัมผัสได้ถึงรังสีคนจริง
ซึ่งแฝงมากับแววตาให้รู้..คนอย่างเปลวไม่ใช่ใครจะลูบคมเล่นได้ง่ายๆ

เลือดขัตติญาซึ่งติดตัวแต่กำเนิด ทำให้ไม่มีใครกล้าปฏิเสธได้เลยว่า รังสีบางอย่างที่แผ่ออกจากตัวเปลว
ไม่ว่าจะอยู่ในอารมณ์ไหนก็สัมผัสได้ นั่นคือความสง่าเต็มไปด้วยอำนาจบารมีอย่างบอกไม่ถูก
เป็นคนที่ดูสูงส่ง ดูมีค่ามีราคาไม่เหมือนคนทั่วไปที่เห็นกันดาษดื่น
จุดเด่นตรงนี้ต่างหากที่เปลวเปล่งประกายเจิดจรัส ไม่ว่าจะอยู่ในสถานะไหน
ก็ไม่อาจปิดบังความสง่างามตรงนี้เอาไว้ได้

“ขอโทษนะครับที่ทำให้ต้องรอ”
เปลวซึ่งเดินเข้ามาด้วยสีหน้ายากจะคาดเดาได้ว่าคิดอะไรอยู่ เพราะดูนิ่งผิดปกติ

“ไม่เป็นไรครับ ว่าแต่น้องหนิมเป็นยังไงบ้างครับ”
คุณนิลถามถึงสนิมเพราะรู้สึกเป็นห่วงจริง ไม่ได้แค่ต้องการจะแกล้งถามเฉยๆ

“หึ! คุณนิลต้องการฟังคำตอบแบบไหนหรือครับ” เปลวที่ยังคงดูควบคุมอารมณ์ไว้ได้
ทำเสียงขึ้นจมูกติดไม่พอใจ แต่สีหน้ากลับยังเรียบนิ่ง แววตาก็สุดจะเดาได้ว่าอยู่ในอารมณ์ไหน
คุณชายเพชรนิ่งเงียบ ไม่แทรกขัดหรือแสดงความเห็นแต่อย่างใด

“พี่ไม่เข้าใจความหมายที่ชายเปลวพูด” คุณนิลถามไปตรงๆ

“ขอถามคุณนิลไม่อ้อมค้อม คุณพาสนิมไปที่ไหนไปเจออะไรมา คุณมีส่วนทำให้หนิมรู้สึกกดดัน
จนไม่อยากอยู่ที่นี่หรือเปล่า ผมขอคำตอบตรงไปตรงมานะครับ” คำพูดของเปลวทำเอาคุณนิลถึงกับอึ้งไปครู่ใหญ่

“พี่ไปเจอเพื่อนมา เพลินจนลืมเวลา ไม่ได้พาไปที่ไหนนอกจากที่นี่ ส่วนเรื่องที่หนิมไม่อยากจะอยู่วัง
พี่ไม่มั่นใจมีส่วนด้วยหรือเปล่า พี่ไม่รู้ว่าหนิมกลับถึงวังแล้วจะร้องโฮอย่างนั้น”
คุณนิลเองก็ไม่รู้จะพูดยังไงเช่นกัน จะบอกว่าตนเองเป็นต้นเหตุก็ไม่มั่นใจ
แค่การจูบผิวเผินแล้วตัดไฟเสียก่อน ก็ไม่น่าทำให้คนที่เพิ่งรู้จัก เสียอกเสียใจเหมือนถูกสะบั้นรัก
ถ้าเป็นเรื่องพวกเพื่อนแสดงท่าที จนสนิมถึงกับทนไม่ไหว นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่โดนดูถูกดูแคลน
ในวังก็เคยโดนมาแล้วถือว่าโดนหนักกว่าเสียอีก จะให้ยืนยันเรื่องไหน..ก็ไม่รู้จะบอกยังไงดี

“มั่นใจไหมว่า..คุณนิลไม่มีส่วนทำให้สนิมมีอาการอย่างที่เห็นตะกี้
รู้อะไรไหมหนิมไม่เคยร้องไห้แสดงความอ่อนแอ ให้คนแปลกหน้าดูสักครั้ง
ถ้าไม่หนักหนาสาหัสจริง คิดว่าหนิมจะหลุดได้ขนาดนี้เชียวหรือ
ที่ผมถามคุณนิลเพราะคิดว่าคุณเป็นคนตรง ไม่ว่าจะสถานที่หรือเพื่อนฝูงที่ไปพบ
ผมไม่มีรายละเอียดหรือข้อมูลจะไปกล่าวหา เพราะหนิมไม่ยอมปริปากเล่าถึงสาเหตุให้ผมฟัง
แต่เราสองคนโตมาด้วยกันผมรู้จักสนิมดี ถ้าไม่เหลืออด หนิมคงไม่สติแตกแบบนี้แน่
ขอถามอีกครั้งหวังว่าคุณจะตอบด้วยเกียรติของตัวคุณเอง มีใครทำร้ายจิตใจหนิมด้วยคำพูด
หรือการกระทำใส่เขาไหม  คุณนิลได้ทำอะไรให้หนิมคิดมากหรือเปล่า อย่าให้ต้องรู้ความจริงกันทีหลัง 
ถึงตอนนั้นคงญาติดีกันไม่ได้ มองหน้ากันไม่ติดเสียเปล่าๆ”
สีหน้าท่าทางของเปลวจริงจัง ไม่มีทีท่าจะอ่อนลงให้คุณนิลสักนิด เปลวมั่นใจไม่มากก็น้อย
คุณนิลมีส่วนทำให้สนิมหลุดโลกแน่ ทำไมจะดูไม่รู้สายตาสนิมที่มักตวัดค้อน
ทำเหมือนไม่ชอบหน้าคุณนิลซึ่งแสดงออกนั้น ซ่อนความรู้สึกบางอย่างเอาไว้
คนใกล้ชิดอย่างเปลวมีหรือจะดูไม่ออกล่ะ สนิมคิดยังไงกับคุณนิล
ที่ผ่านมาสนิมถึงจะไม่ชอบขี้หน้าไม่พอใจใครเข้า  ไม่มีออกอาการเกินงาม
นอกจากจะบอกให้รู้ไปเลยว่าไม่ชอบ มีเหตุผลให้ด้วยต่างหาก แต่กรณีคุณนิลกลับผิดปกติ
สนิมทำเพื่อกลบเกลื่อนปิดบังสิ่งที่อยู่ในใจเสียมากกว่า ถ้าจะมีเรื่องทำให้ร้องไห้
คุณนิลต้องมีส่วนในเรื่องนี้ เว้นเสียแต่..จะยอมพูดความจริงหรือไม่ก็เท่านั้น

“เพื่อนพี่มีส่วน พี่ไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้ ออกจากผับหนิมร้องไห้ไปแล้วรอบ
เขาคงอัดอั้นตันใจพร่ำดูถูกตนเองว่า ต่ำต้อยไร้ค่าไม่เหมาะกับสังคมที่นี่
พี่ปลอบเขาไปแล้วรอบ แล้วเออ..เผลอจูบเขาด้วยครับ” คำบอกเล่าของคุณนิล
ทำเอาคุณชายเพชรอึ้งเช่นกัน ส่วนเปลวไม่ต้องพูดถึงแล้ว หน้าแดงก่ำด้วยความโกรธไปแล้วเรียบร้อย

“เรื่องเพื่อนคุณพอจะนึกภาพออกล่ะ เรื่องนั้นผมให้กำลังใจเพิ่มความเชื่อมั่นกับหนิมได้
แต่เรื่องที่คุณจูบ..หมายความว่ายังไง ทำแบบนั้นรู้ไหมว่าคุณทำอะไรลงไป
ระดับคุณคงดูออกหนิมคิดกับคุณยังไง ถ้าคุณไม่คิดอะไรด้วยทำไปทำไม..
ทำแล้วคงไปพูดอะไรให้หนิมรู้สึกแย่อีกใช่ไหม คุณเล่ามาให้หมด..คุณนิล”
ทั้งคุณนิล และคุณชายเพชรเพิ่งได้เห็นอารมณ์โกรธของเปลว
ดูจากสีหน้าบวกน้ำเสียงคงแทบอยากตะบันหน้าคุณนิลไปแล้วด้วยซ้ำ ยังดีที่ควบคุมตัวเองเอาไว้ได้อยู่

“พี่บอกเขาว่า เรื่องที่เกิดขึ้นไม่ต้องเก็บไปคิด พี่ใช้ธรรมเนียมฝรั่ง
แค่ต้องการปลอบเขา ถ้าชายเปลวเห็นว่าเรื่องนี้คือต้นเหตุทำให้หนิมเสียใจพี่ก็ไม่รู้แก้ตัวยังไง
ชั่วโมงนั้นไม่ทันนึกถึงผลเสียที่จะตามมา พี่ขอโทษด้วย” คุณนิลยอมรับผิด
สีหน้าแววตาไม่มีพิรุธให้มองในทางเสแสร้งเลย ทุกคำออกจากใจ พอย้อนนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้น
ก็เริ่มเข้าใจได้ตัวคุณนิลเองคือสาเหตุที่ทำให้สนิมไม่อยากอยู่ที่นี่อีก น้องคงอายที่ต้องเจอหน้า
บวกกับปัญหาเรื่องปมด้อยเข้าไปอีก จึงทำให้สนิมเกิดความคิดที่จะไปจากวัง..

“คำขอโทษของคุณเก็บไว้บอกให้ถูกคนเถอะ สิ่งที่ผมจะถามคุณต่อจากนี้
ที่คุณจูบหนิม..คุณคิดอะไรกับหนิมหรือเปล่า หรือแค่นึกสนุกที่ได้แกล้งคนที่คุณดูออก
ว่าเขาคิดกับคุณเป็นพิเศษ ผมขอความจริง..จากใจ”
เปลวจ้องเขม็งสายตาจิกกัด รอคำตอบหน้าสวยดูเครียด คุณนิลก็ไม่ต่างกับเปลวนัก
คิ้วเข้มขมวดพันกันยุ่งเหยิงเสียแล้ว ไม่คิดว่าจะต้องมานั่งตอบคำถามลำบากใจอย่างนี้
แถมต่อหน้าพี่ชายอีกต่างหาก คำพูดที่จะเอ่ยออกไป มีผลต่อสิ่งที่จะตามมาอย่างไม่ต้องสงสัย
ดังนั้นต้องกลั่นกรองให้ดีไม่ว่าจะรูปไหน คุณนิลรู้ปัญหามีมาแน่
ครั้นไม่ตอบก็กำลังโดนสายตาวาวโรจน์ของเปลวกดดันอยู่ จึงหันไปขอความช่วยเหลือจากคุณชายเพชร
โดยส่งสายตาขอร้องอย่างลำบากใจ โชคดีคุณชายเพชรเข้าใจสิ่งที่คุณนิลสื่อโดยไม่ใช้คำพูด
จึงเอ่ยขึ้นมา..ทั้งที่ตลอดการสนทนาคุณชายนั่งฟังนิ่งๆ

“เปลวครับ พี่ว่าเรื่องนี้สำคัญ เร่งรัดเอาคำตอบจากนิลไม่เหมาะเท่าไหร่
ให้เวลาเขาได้คิดไตร่ตรองดีไหม พี่เข้าใจเปลวรักและห่วงหนิมมาก
ฉะนั้นคำตอบควรให้เขาเป็นคนบอกกับหนิมเองดีกว่า เรื่องละเอียดอ่อนแบบนี้
เป็นเรื่องของคนสองคนที่จะต้องคุยกัน ไม่ว่าคำตอบของนิลออกมารูปแบบไหน
เราก็ต้องยอมรับการตัดสินใจของเขา” คุณชายเพชรไกล่เกลี่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มฟังอ่อนโยนสุดๆ
เพื่อลดอารมณ์โกรธของเปลวลงไปด้วย

“แต่พี่ชายครับ ถ้าคุณนิลไม่คิดอะไรกับหนิม ทำไมต้องไปทำอะไรแบบนั้นด้วย
เป็นเรื่องที่ไม่สมควรที่สุด ให้เล่นกับความรู้สึกสมควรหรือครับ ที่เปลวต้องการฟังจากคุณนิล
ถ้าเขามีคำตอบอยู่แล้วไม่จำเป็นต้องใช้เวลาคิดเลยด้วยซ้ำ ก็แค่พูดตามความรู้สึก
เปลวพร้อมจะรับฟัง ไม่ว่าคำตอบจะออกมายังไงเปลวไม่ติดใจเอาเรื่องคุณนิลแน่
แต่จะนำคำตอบไปแก้ปัญหาให้หนิมก็เท่านั้น ซึ่งเท่าที่ดูอยู่ตอนนี้..เปลวพอจะได้คำตอบบ้างแล้วล่ะ”
เปลวกลับย้อนคุณชายเพชรอย่างหัวดื้อ ถือเป็นครั้งแรกที่มีทีท่ารั้นกับคุณชาย
ทั้งที่ก่อนหน้าไม่ว่าเรื่องไหน แค่คุณชายเอ่ยปากเปลวหยุดคิดทบทวนไม่แสดงอาการท่าทาง
ชี้ให้เห็นว่าสนิมมีความสำคัญกับเปลวมากมายเพียงใด ทุกคนประจักษ์ชัดแจ้งแดงแจ๋เข้าใจถ่องแท้เสียยิ่งกว่า
วันที่เปลวยอมเสียมารยาทลุกออกจากโต๊ะอาหาร แถมยังใช้วาจาเผ็ดร้อนโต้กลับ
กระทั่งหม่อมรำไพ หม่อมทับทิมพากันอึ้ง วันนี้คุณนิลได้เห็นกับตาสัมผัสได้ด้วยตัวเอง
เปลวรักและห่วงใยสนิมมากเกินกว่าที่ทุกคนคาดคิด

“แล้วถ้าพี่ชายขอล่ะครับ เปลวให้พี่ชายเพชรได้ไหม พี่ไม่ขอมาก ขอเวลาให้นิลได้คิดทบทวน
หลังงานเลี้ยงต้อนรับเปลวจบ เราค่อยมาเอาคำตอบจากนิลกัน แบบนี้ดีกว่าไหมครับ”
คุณชายคงใจเย็น หว่านล้อมด้วยความอ่อนโยน จนอารมณ์โมโหของเปลวค่อยเย็นลงอย่างเห็นได้ชัด
สีหน้าแววตาซึ่งโกรธกริ้วลดลงจนกลับสู่ภาวะปกติ คุณนิลลอบถอนหายใจโล่ง นึกขอบคุณพี่ชายเพชรจริงๆ

“ตกลง..ถ้าอย่างนั้นเปลวให้เวลาคุณ จบงานเลี้ยงต้องมีคำตอบ
จะบ่ายเบี่ยงอีกไม่ได้ ระหว่างนี้คุณไปคิดให้ดี” เปลวยืนคำขาดในที่สุด

“เฮ้อ..ค่อยโล่งอก ขอบคุณมากครับพี่ชายเพชรที่เข้าใจผม พี่ฝากขอโทษหนิมด้วยครับชายเปลว
พี่รับปากหลังงานของชายเปลวผ่านไปแล้ว พี่จะให้คำตอบที่ชัดเจนกับหนิม”
คุณนิลเอ่ยน้ำเสียงหนักแน่นดูจริงจังมาก ที่จริงไม่ใช่ไม่คิดถึงหัวอกของสนิม
หลังพูดในรถที่ได้บอกไปไม่ต้องใส่ใจในสิ่งที่ทำ แววตาเขินอายพลันสลดวูบ
ก่อนเปลี่ยนเป็นเศร้าโศก คุณนิลก็รู้ตัวแล้วได้ทำร้ายจิตใจของน้องโดยไม่เจตนา
ตัวคุณนิลก็รู้สึกหน่วงหนึบตีตื้นในอกขึ้นมาเช่นกัน สนิมไม่ได้มีหน้าตาหล่อเหลา
โดดเด่นดึงดูดน่ามองจนใครต่อใครต้องให้ความสนใจ แต่สนิมมีบางอย่างพออยู่ด้วยแล้วสบายใจ
ไม่ต้องปั้นแต่งคำพูดสีหน้าท่าทาง เป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วเป็นตัวของตัวเอง 
นึกจะพูดหรือทำอะไรไม่ต้องสวมหัวโขนวุ่นวาย เหมือนที่ทำจนกลายเป็นกิจวัตรประจำวัน
แทบลืมไปแล้วด้วยซ้ำ..ตัวตนที่แท้จริงตัวเองเป็นยังไง
เมื่อได้พูดคุยเล่นหัวชวนทะเลาะ แกล้งสนิมโมโหกระทั่งร้องไห้  คุณนิลกลับรู้สึกไม่กดดันแม้แต่น้อย
เป็นชีวิตธรรมดาที่มีสีสันอีกต่างหาก เพียงแต่ถ้าต้องเลือกความสบายใจ
โดยยอมรับว่าชอบเด็กหน้าสิวไปล่ะก็ ปัญหาคือหม่อมทับทิมต้องมีมาใหญ่โต
นี่คือเรื่องที่คุณนิลกังวลมากที่สุด เกรงความเดือดร้อนจะมาเยือนสนิมเต็มๆ
ไม่ต้องการให้ใครลำบากอีกแล้ว พี่กล้าหลังได้เคลียร์จนชัดเจน
ก็เข้าใจและพร้อมจะปล่อยให้รักแรกไปมีความสุขกับครอบครัว ดีกว่าต้องมาจมอยู่กับความทุกข์
สิ่งที่คุณนิลคิดไม่มีใครรู้และเข้าใจ คงมีเพียงตัวคุณนิลที่จะต้องหาคำตอบให้กับตัวเอง
ในเมื่ออดีตยังไม่มีวุฒิภาวะมากพอ แต่วันนี้หน้าที่การงานภูมิฐานมั่นคงในระดับที่เชื่อถือได้ ล่วงพ้นวัยนั้นมาแล้วเช่นกัน..

ต่อด้านล่าง

[luxilove]

-  2  -



“ถ้าไม่มีอะไรอีก พี่ขอตัวก่อนนะครับชายเปลว
ผมขอตัวนะครับพี่ชายเพชร ขอโทษอีกครั้งครับพี่ ที่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวาย
พรุ่งนี้พี่จะแวะมาหาน้องหนิมนะครับ” คุณนิลยกมือไหว้ลาพี่ชายเพชร ก่อนหันไปบอกเปลว

“อย่าเพิ่งดีกว่าครับ ขอเวลาเปลวได้คุยกับหนิมให้เรียบร้อยก่อน” เปลวคัดค้านพร้อมกับห้ามทันที

“แต่พรุ่งนี้ชายเปลวกับน้องหนิม ต้องไปฝึกกับเด็จย่าวังบวรเวศน์อีกไม่ใช่หรือครับ
 พี่ตั้งใจจะขับรถไปส่ง” คุณนิลพยายามขอโอกาสแก้ตัว

“ไม่แล้วครับ เปลวกับหนิมเราจะฝึกกับอาจารย์อยู่วังนี้ พี่หญิงมุกรับปากแล้วว่าจะทูลกับเด็จย่าท่าน
 เปลวไม่ต้องการรบกวนพระองค์ท่านให้ทรงเหนื่อยกับการมาอบรมเราสองคน
คุณนิลไม่ต้องลำบากหรอกครับ” เปลวตัดทุกช่องทาง ชั่วโมงนี้ไม่ต้องการให้คุณนิลได้พบหน้าสนิม
ขอเวลาให้ได้เคลียร์พร้อมกับสอบถามสนิมให้รู้แจ้งแก่ใจเสียก่อน หลังจากนั้นค่อยมาดูกันอีกที
ว่าควรจะทำอย่างไรกับเรื่องเหล่านี้ ไม่มีใครรู้ว่าเปลวกำลังคิดอะไรอยู่ แต่แววตาที่ดูกร้าวแกร่ง
เหมือนคาดหวังบางอย่างภายในใจอยู่นั้น  ทำให้พอจะเดาได้ว่า เปลวมีแผนบางอย่างที่จะทำอยู่แน่นอน

“ตกลงครับ ขอตัวครับพี่ชายเพชร” คุณนิลบอกลาอีกครั้ง ค่อยลุกเดินออกไป
ด้วยสีหน้าเหน็ดเหนื่อยอย่างเห็นได้ชัด ไม่เหลือท่าทีของหนุ่มอารมณ์ดีขี้เล่นแต่อย่างใด...

“พักผ่อนเถอะ นี่ก็ดึกมากแล้ว” คุณชายเพชรหันมาพูดกับเปลว

“ครับ..ฝันดีครับพี่ชาย” เปลวขานรับไม่หลงเหลือท่าทีคนรั้นหัวดื้อแม้แต่น้อย
ยามได้อยู่กับคุณชาย..เปลวจะสงบใจเย็นเป็นพิเศษ

“ฝันดีเช่นกันครับ” คุณชายยิ้มอบอุ่น ยืนส่งเปลวรอจนร่างโปร่งลับไปจากสายตา
ประมุขวังมณีรมย์นั่งที่เดิม ขบคิดลำพังคนเดียวเงียบๆ
>
>
   “เอ๊ะ! ทำไมพี่ชายเพชรยังไม่ลงมาอีก” คุณมรกตมาแต่เช้า เพราะรู้ถึงนิสัยเรื่องตรงเวลา
ที่คุณชายจะออกจากวังไปทำงาน รู้สึกประหลาดใจเมื่อไม่เห็นประมุขวังสุดหล่อ
ซึ่งหมายมั่นปั้นมือจะติดรถไปพร้อมกัน

   “ขออภัยขอรับ คุณชายให้ผมไปส่งที่บริษัท คุณชายมีประชุมบ่าย
เช้านี้ยังไม่เข้าบริษัทขอรับ” อเนกรอเตรียมไปส่งคุณมรกต แจ้งด้วยตัวเอง

   “หมายความว่ายังไง เมื่อวานฉันบอกพี่ชายเพชรแล้ว ขอติดรถไปกับพี่ชายด้วย
 แล้วทำไมพี่ชายไม่บอกสักคำว่าเช้านี้ไม่เข้าบริษัท นายแน่ใจเป็นคำสั่งพี่ชายเพชรใช้ให้นายมาบอกฉัน
ไม่ใช่มีใครเจ้ากี้เจ้าการเสียเอง” คุณมรกตพูดดังขึ้น เมื่อหางตาเหลือบเห็นคุณหญิงมุกกับเปลวและสนิม
เดินตามกันลงบันไดพอดี คุณหญิงสีหน้าดูระอา เลือกหันไปถามอเนกที่ยืนสำรวมอยู่ตรงนั้นแทน

   “อเนกมีเรื่องอะไรแต่เช้าจ๊ะ”  อเนกค้อมศีรษะให้ก่อนตอบคำถาม
เลือกใช้น้ำเสียงสุภาพ ดูสำรวมให้เกียรติเห็นได้ชัด

   “ผมได้รับคำสั่งจากคุณชาย ให้รอทำหน้าที่ไปส่งคุณมรกตขอรับ”

   “ก็ไม่เห็นจะมีอะไรนี่ พี่มรกตสงสัยอะไรหรือคะ”
หญิงมุกหันไปตั้งคำถามคุณมรกต ดูเหมือนเธอไม่ค่อยพอใจอะไรอยู่

   “พี่นัดกับพี่ชายขอติดรถเข้าบริษัทด้วย เธอก็รู้เรื่องนี้ดี..หญิงมุก”
คำตอบคุณมรกต หญิงมุกไม่ได้รู้สึกแปลกใจสักนิด..เพราะรู้เรื่องเช่นกัน

   “แล้วยังไงคะ” เธอจึงถามต่อ เปลวกับสนิมยืนอยู่ใกล้ๆ เป็นเพียงผู้สังเกตการณ์รับฟังเงียบๆ

   “ก็แล้วยังไง พี่มาแต่เช้าเกรงพี่ชายจะรอ มาเจอนายอเนกบอกขอไปส่งพี่แทน
แล้วพี่ชายเพชรทำไมไม่ไปพร้อมกัน” หญิงมุกเผลอเลิกคิ้วสูงอย่างนึกสงสัย
ค่อยหันไปจ้องขอคำตอบ บอดี้การ์ดส่วนตัวรีบรายงาน

   “คุณชายไม่มีงานช่วงเช้า ไม่ได้เข้าบริษัทขอรับ
มีคำสั่งให้ผมคอยบริการพาคุณมรกตไปส่งบริษัทเท่านั้น..ขอรับ” อเนกบอกไปตามจริง

   “ได้ยินแล้วใช่ไหมคะพี่มรกต พี่ชายเพชรไม่มีงานเช้า พี่มรกตจะเข้าบริษัทก็ไม่ต้องรอ..
เธอให้อเนกพาพี่ไปส่งบริษัทค่ะ” หญิงมุกหันมาบอกคุณมรกตด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
กระทั่งน้ำเสียงก็เน้นช้าๆ เหมือนผู้ใหญ่กำลังย้ำคำพูดให้เด็กทำความเข้าใจช้าชัด

   “ทำไมพี่ชายไม่บอกพี่เช้านี้ไม่เข้าบริษัท เมื่อวานพี่ขอติดรถไม่เห็นจะพูดอะไร
มีใครแอบอ้างเอาเองหรือเปล่า” คุณมรกตยังมีท่าทีไม่เชื่อว่าสิ่งที่ทุกคนยืนกราน
เป็นความประสงค์ของคุณชายอย่างแท้จริง

   “พี่มรกตคะ เมื่อวานพี่แค่ขอติดรถพี่ชายเพชรเข้าบริษัท
ไม่ได้ถามสักคำว่าพี่ชายเพชรจะเข้าบริษัทด้วยไหม มุกไม่หลงลืมประเด็นสำคัญแน่ 
พี่ชายเพชรเธออนุญาตพี่ ก็นี่ไงคะถ้าเธอไม่ใส่ใจจะสั่งอเนกมารอรับพี่ไปส่งบริษัทแต่เช้าหรือคะ
แล้วพี่จะยังมีคำถามอะไรอีก การที่พี่ชายเพชรจะเข้าบริษัทเวลาไหนหรือไม่อย่างไร
มุกเป็นน้องสาวยังไม่ก้าวก่ายตารางเวลาทำงานของพี่ชาย ทุกอย่างเลขาเขาจัดการ
ถ้าพี่มรกตไม่เชื่อก็โทรถามเลขาดูเอาสิคะ อย่าบอกว่าพี่ไม่มีเบอร์คุณเลขา
ได้ข่าวพี่โทรถามเธอวันหนึ่งไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบนี่คะ จนมุกเองยังสงสัยว่าเธอเป็นเลขาพี่หรือพี่ชายกันแน่”
   คุณมรกตยืนตัวสั่นแต่ก็เถียงไม่ออก เจอหญิงมุกใส่มาเป็นชุดไม่มีเว้นจังหวะให้เธอได้อ้าปากแทรกด้วยซ้ำ
สีหน้าแววตาหญิงมุกที่มองเธอเหมือนกับเห็นเธอเป็นเด็กเข้าใจอะไรยากแบบนั้นอีก
ทำเอาเธอเกือบเผลอกรี๊ดแตกแต่เช้า ยังดีที่ควบคุมตัวเองไว้ได้
กลัวเสียภาพพจน์ต่อหน้าเปลวกับสนิมพากันหัวเราะเยาะเธออีก

   “พี่โทรถามเฉพาะเรื่องงาน ยัยเลขาฟ้องอะไรเธองั้นหรือหญิงมุก” เมื่อหาประเด็นมาโต้หญิงมุกไม่ได้
เตรียมเหวี่ยงคนที่ไม่รู้เรื่องด้วยซึ่งก็คงหนีไม่พ้นเลขาคุณชายเพชร หากมีประเด็นที่ทำให้เธอเห็นช่องเล่นงานล่ะก็
เลขาคุณชายเพชรโดนจัดหนักแน่ หญิงมุกพูดแบบนี้ ถ้ายัยนั่นไม่รายงาน
มีหรือจะรู้ว่าเธอคอยโทรเช็คตารางเวลาคุณชายทุกๆ ชั่วโมง..

   “พี่มรกต..ไม่มีใครมาฟ้องอะไรทั้งนั้น ความเคลื่อนไหวพี่ชายเพชร พี่รู้ทุกเรื่อง
 เมื่อคืนวานไปที่วังบวรเวศน์ พี่จะให้มุกคิดว่าเป็นความบังเอิญอย่างนั้นหรือคะ
พี่กับหญิงดารณีไปร่วมโต๊ะเสวย ถ้าไม่เพราะพี่ชายเพชรเธอจะไปที่นั้นในเวลานั้น
พี่ถึงได้อาศัยหญิงดารณีไปเฝ้าท่านย่า มันคงไม่บังเอิ้นบังเอิญประจวบเหมาะพอดิบพอดีขนาดนั้นหรอกมั้ง..ว่าไหม”

   “เธอคิดยังไงก็ช่าง ฉันไม่เสวนาเรื่องนี้หญิงมุก ไปสิ! จะมายืนรออะไรอีก..จิ!”
คุณมรกตหันไปสะบัดเสียงใส่อเนก ซึ่งยืนสำรวมอยู่ใกล้ๆ

   “ขอรับ” อเนกค้อมหัวพร้อมขานรับ ก่อนจะรีบนำเธอออกไปขึ้นรถประจำตำแหน่งของคุณชายเพชร
โดยมีสายตาหญิงมุกดา เปลว และสนิมมองตามร่างระหง ซึ่งแต่งตัวล้ำสมัยตั้งแต่หัวจรดเท้า
เดินสะบัดหน้าเชิดท่าทางหัวเสียสุดๆ เพราะสิ่งที่เธอตั้งใจไว้ กลับไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง
ในเมื่อคุณชายเพชรรัตน์ ไม่ได้เข้าบริษัทในเช้านี้ ทำให้เธอต้องนั่งรถไปลำพังกับบอดี้การ์ดหนุ่ม
หนำซ้ำไม่ได้เจอหน้าคุณชายอีกต่างหาก

   “พี่ชาย..พี่ชาย..พี่ชายเพชร” แต่ละคนต่างขานชื่อคุณชายตามกัน
เมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ในชุดนอน สวมเสื้อคลุมเรียบร้อย เดินหน้านิ่งลงบันได
เพียงคล้อยหลังคุณมรกตไปนิดเดียว กระทั่งได้ยินเสียงรถส่วนตัวเคลื่อนออกจากหน้าตำหนักไปแล้วเช่นกัน

   “ทำหน้าแปลกๆ” คุณชายยิ้มมุมปาก ทักทายด้วยคำพูดติดตลก

   “พี่ชายมานานแล้วใช่ไหม” คุณหญิงมุกเป็นคนถามเสียเอง

   “หืม..อะไรมานาน เธอเห็นพี่มานานแล้วหรือหญิงมุกดา”
คุณชายเลิกคิ้วสูง แล้วย้อนคุณหญิงมุกกลับ มีเรียกชื่อเสียเต็มยศ

   “เอาเถอะถือว่ามุกไม่ได้ถาม ว่าแต่เช้านี้พี่ชายไม่เข้าบริษัทหรือคะ
อเนกบอกพี่ชายมีประชุมบ่าย มุกไม่เห็นรู้ว่าบ่ายพี่ชายมีประชุม”
หญิงมุกยิงคำถามคาใจไล่ต้อนคุณชายทันที

   “เธอไปตรวจสอบตารางงานพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือติดนิสัยมรกต”
คุณหญิงมุกหน้ามุ่ย เจอคุณชายย้อนหน้านิ่ง มีเพียงแววตาเป็นประกายล้อเลียนน้องสาว
เปลวกับสนิมเกือบหัวเราะ ไม่เคยคิดจะได้เห็นคุณชายในมุมนี้มาก่อน
หน้านิ่งคำพูดฟังดูไม่มีอะไร แต่กลับเหน็บคุณหญิงมุกซะนี่

   “พี่ชายเพชรกล้าว่ามุกแบบนี้เหรอ เค้าอุตส่าห์ช่วยตัวเองเอาไว้นะ
ดีล่ะคราวหน้าจะไม่ยุ่งเลย ปล่อยให้พี่มรกตตามซะให้เข็ด คนอะไรไม่มีขอบคุณเค้าสักคำ
ยังมาเหน็บเค้าอีก” คุณหญิงมุกทำหน้างอง้ำ มีงอนใส่พี่ชายดูน่ารักน่าชัง
เปลวกับสนิมเห็นสองพี่น้องมุมนี้ นึกขำพร้อมกับสัมผัสถึงความรักความผูกพัน
ที่สองพี่น้องเขามีให้กันได้อย่างชัดเจน

   “ใจร้ายทิ้งพี่ลงหรือครับหญิงมุกดา ไม่หวงพี่ชายคนนี้แล้วหรือหืม
ไม่กลัวว่าพี่จะพลาดพลั้งหาพี่สะใภ้ไม่ตรงกับใจหรือครับ”
คุณชายทำตาซึ้งส่งตาหวานหยอกเย้าน้องสาว เปลวเห็นแล้วรีบหลุบหลบ
ในประโยคที่พูดว่าจะหาพี่สะใภ้ไม่ถูกใจ คุณชายมีชำเลืองมองที่เปลว
แค่นี้ก็ทำเอาฝ่ายถูกมอง..รู้สึกร้อนหน้าไปแล้วเรียบร้อย

   “อุ๊ย!..ไม่ได้นะ จะไปคว้าคนที่มุกไม่เลือกไม่ได้เด็ดขาด
ก็ได้มุกจะยอมยกโทษให้ ว่าแต่จะบอกมาดีๆ ไหม..ทำไมไม่เข้าบริษัทเช้านี้”
   ในที่สุดสองพี่น้องก็กลับเข้าประเด็น ไม่เย้าแหย่กันอีก
เพราะหญิงมุกรู้ว่า..วันนี้ปกติพี่ชายเพชรต้องเข้าบริษัท
แต่กลับไม่เข้า..เจตนาหลบคุณมรกต ก็ไม่น่าจะใช่เหตุผลทั้งหมด
ก่อนนี้ก็เคยให้ติดรถไปออกบ่อย

   “พี่นัดทนายพิภพไว้ แกจะให้ชายเปลวเซ็นเอกสาร ซึ่งพินัยกรรมระบุเรื่องมรดกในส่วนของชายเปลว
 เรียบร้อยก็จะได้รับบัตรเครดิตไปใช้ได้ แกเพิ่งจะติดต่อพี่มาเมื่อเช้ามืดนี่เอง
ก็เลยเปลี่ยนตารางงานกะทันหันไม่มีอะไรมากไปกว่านี้หรอกครับ คุณเลขาส่วนตัว”
คุณชายเพชรทิ้งท้ายหันไปหยอกคุณหญิงมุกอีกที

   “ดีเลยค่ะ เปลวจะได้ใช้เงินตามสิทธิ์เสียที ถือว่าแกเดินเรื่องเร็วดีเหมือนกันนะคะเนี่ยะ
ถ้างั้นมุกจะอยู่ด้วยค่ะ ว่าแต่เปลวมีอะไรจะคุยกับพี่ใช่ไหมคะ ที่บอกพี่ยังไงล่ะ
ไปนั่งดื่มกาแฟแล้วคุยไปพร้อมกันเลยเนอะ”


   แล้วทั้งหมดก็ยกขบวนไปทานกาแฟ ถือโอกาสให้เปลวได้ปรึกษา
ตามที่ได้เรียนกับคุณหญิงมุกเธอเอาไว้ คุณชายเพชรทิ้งหางตามองเปลว
ฝ่ายถูกมองก็ยังคงเขินกับสายตาคมเช่นเคย..ไม่ชินสักที..



มาแล้วค่ะ ขออภัยมาซะดึก ติดภารกิจอยู่นะคะ วันนี้ฮาโลวีน เลยต้องจัดการไม่ให้ผีมาหลอก..จับหัว
อุ่ย..ล้อเล่นนะคะ ขอให้มีความสุข ถูกหวุยพรุ่งนี้ค่ะ
ฝันดีนะคะ คนอ่านที่น่ารัก
 

[Yร้าย]

สมใจอยาก...นั่งรอเลยนะนี่ ไปอ่านก่อนน๊า..

[cross]

สงสารหนิม

[B52]

สะใจคุณนิลโดนเล่นงาน

[rmlab]

คุณนิลใจร้าย เป็นคนที่คิดถึงแต่ตัวเอง สงสารหนิม

[KuMaY]

ยิ่งอ่านก็ยิ่งเกลียดอีตาพี่นิล
ทำร้ายจิตใจหนิมซ้ำๆซากๆ
ขอให้มีช่วงที่หนิมเอาคืนอีตาพี่นิลหนักๆนะ
เอาให้หนักกว่าที่ทำกับหนิมไว้100เท่า1000เท่าไปเลย

ชอบพี่ชายตอนหยอกกับพี่หญิงมุกจัง
ดูเจ้าเล่ห์+น่าเอ็นดูจัง

[papfookung]

เป็นเรื่องแรกที่อ่านเเล้วขัดใจมากๆเลยค่ะ
ติดตามคนเขียนมาก็หลายเรื่อง ขอออกความเห็นนิดนะค่ะ
คือ เปลวนี่แบบตอนเปิดมานี่ดูเฉียบแหลม สมาร์ท
ดูเป็นมวยคู่เอกกับชายเพชรดี เอาไปเอามาขอใช้คำว่า สะดิ้งเลย แบบ โอ๊ยยยย ยูวว ยูวเป็นไรมากไหม?
ไม่ทำไรจ้าา เขินอย่างเดียว บิดไปมาเเต่จะเอาอ๊ะ!!! ผ ชายคนนี้ อารมณ์ประมาณนี้-..-
เรื่องสนิมก็เหมือนกัน คือเหมือนเปลวไม่มีความเข้าอกเข้าใจหนิมเลย พอเกิดเรื่องเเล้วกระวีกระวาดเป็นห่วง เป็นเปลวนั่นแหละที่ทำร้ายหนิมที่สุด สงสารหนิม เชียร์หนิม อ่ะจากใจ ชอบหนิมเป็นตัวละครที่ไม่เว่อร์ มีความเป็นธรรมชาติ 
ส่วนเปลวไม่ไหว ปรับปรุงตัวนะลูก อย่ายอมชายเพชรมาก ดูไม่มีค่า เสน่ตอนแรกหนูหายไปไหนหมด เเล้วก็เลิกรักสนิมเเบบผิดๆได้เเล้ว
แต่ยังไงก็ติดตามเหมือนค่าา เป็นกำลังใจให้คนเขียนเน้ออ นี่เเค่ความคิดเราเฉยๆ