หัวข้อ: [ พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ ... ป๊ะป๋าสุดเฮี๊ยว ] หนังสือมาแล้วนะ ได้กันหรือยัง ?

[lungkhao]

สวัสดีครับ นักอ่านทุกท่าน ทั้งหน้าเก่าหน้าใหม่ ..
ดีใจจังเลยครับ ในที่สุดนิยายของผมก็ถึงร้อยหน้ากับเขาแล้ว ..
ผมแวะเข้ามาอ่านคอมเม้นต์ เข้ามาอ่านความเห็นของทุกคนตลอดเลยครับ ..
มีหลายครั้ง ผมกลับไปอ่านคอมเม้นต์ตั้งแต่ตอนแรกเลย ..
ยอมรับเลยครับว่า เพราะกำลังใจจากทุกคน ผมถึงมีกำลังจะแต่งนิยายต่อไปเรื่อยๆ
มีคนถามหาภาค 2 กันเยอะแยะเลย .. ใจจริงก็อยากแต่งเหมือนกันครับ และเคยบอกไว้ว่าจะแต่งแล้ว
แต่ตอนนี้ผมติดนิยายอีกเรื่องนึงอยู่ ถ้าจะแต่งสองเรื่องเวลาเดียวกัน คงจะตีกันใช่ย่อย ..
อีกอย่างยังคิดพล็อตไม่ออก .. ตอนแรกจะวางอ๊อฟฟี่กับเวย์เป็นคนนำเรื่อง แต่พอแต่งไปได้สองสามตอนเริ่มไม่ใช่ ..
เหมือนมันไม่อิน .. ไม่ลงตัว เลยพักไว้ ..


เอาเป็นว่าแฟนคลับ เจจ เต้ เท่ห์ อ๊อฟฟี่ เวย์ อย่าเพิ่งน้อยใจนะครับ จะพยายามแต่งตอนพิเศษน่ารักๆมาฝาก
ผมรักตัวละครทุกตัว รักตัวหนังสือทุกตัว รักนิยายเรื่องนี้มากๆเลยครับ

และสุดท้ายรักทุกคนนะครับ 

[woodong]

 

[patsakon]

ผมขอบอกว่าผมชอบเรื่องนี้ของคุณมากๆครับถ้ารวมเล่มเมื่อไรผมจะอุดหนุนเปนคนแรกเลยครับผมอยากบอกว่าทุกๆตัวในเรื่องน่ารักมาก

[wottisit]

สนุกจังเลยครับผม เจเจน่ารักจัง

[POPEA]

เรื่องนี้อบอุ่น
น้องเจเจน่ารักซะ!

[wottisit]

สงสารคุณเวย์จังครับ มาม่ะผมจะช่วยปลอบใจเองนะครับผม อิอิ แต่ว่าคุณเท่ก็ได้รู้ใจตัวเองซะทีนะครับ

[wottisit]

สงสารพี่เวย์จับขั้วหัวใจ (แอบอินมากมาย) มาๆทางนี้พี่เวย์ของผม อิอิ 

[wottisit]

ผมด้วย อยากให้มีภาคต่อครับผม ชอบคุณเวย์ๆๆ อิอิ นิยายจบอารมณ์ไม่จบ 

[wottisit]

ยังไงก็จะรอนะครับผม รักคุณเวย์ จัง

[Kirins]

ขอบคุณนะคับที่เขียนนิยายดีๆ

[Asuke]

มาต่อไวๆนะครับ

คิดถึงแล้วนะ

[konnarak]

เจเจ  น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[lungkhao]

ตอนพิเศษ ควันหลงวันแม่



ไม่รู้ว่าเวลาที่ผ่านมา ที่ผมอยู่ในบ้านของคุณเท่ห์ ผมอยู่ในฐานะอะไรของเจเจกันแน่ จะว่าไปเจเจอาจจะคิดว่าผมคนนี้เป็นแค่พี่เลี้ยงอยู่เหมือนเดิมก็ได้  แต่นั่นก็ไม่ใช่ประเด็นครับ เพราะไม่ว่าผมอยู่ในฐานะหรือตำแหน่งใดสำหรับเจเจ ผมก็ยังรักเจเจเหมือนที่เคยรัก และเจเจก็คงจะรักผมเหมือนที่เด็กคนนี้พร่ำบอกเหมือนกัน



“ทำอะไรอยู่ครับเจเจ” ผมวางน้ำผลไม้ที่เพิ่งจะคั้นเสร็จใหม่ๆ ไว้ให้เจเจ ที่นั่งทำอะไรอยู่ที่ห้องนั่งเล่น

“เจเจทำการ์ดครับ” เจเจตอบบอกผม แต่ก็ยังใจจดใจจ่ออยู่กับกาะดาษและสีเทียนที่อยู่ในมือ

“การ์ดอะไรเหรอครับ การบ้านเหรอ” ผมถามอีกครั้ง พร้อมกับก้มลงไปมองใกล้ๆ

“การ์ดวันแม่คับ” เจเจตอบผมพร้อมกับยิ้มกว้างเห็นฟันน้ำนมเรียกครบทุกซี่

“การ์ดวันแม่ ?” ผมย้ำคำตอบของเจเจอีกครั้ง และก้มลงไปสำรวจกระดาษแผ่นนั้นอีกครั้ง เป็นรูปภาพดอกมะลิ ที่วาดกับสีเทียน สีขาวเขียวสลับกันตามจินตนาการของเด็กน้อย ข้างบนเขียนข้อความยอดฮิตว่า 12 สิงหาวันแม่แห่งชาติ ข้างล่างยังเว้นที่ไว้ ไอ้ผมจะถามต่อว่าการบ้านหรือทำให้ใคร ก็กลัวว่าจะทำให้เด็กคนนี้หมดอารมณ์ในการทำ






วันแม่ .. อีกไม่กี่วันก็จะมาถึงแล้วนี่ วันนี้ผมก็คงไม่ได้กลับไปหาแม่ที่นครเหมือนเดิม แต่สำหรับผมแล้ว คนที่ไม่ค่อยแสดงความรักอย่างโจ่งแจ้ง การบอกรักแม่สำหรับไอ้เต้แล้ว มันก็หลุดออกไปยากพอๆกับบอกรักใครสักคนนั่นแหละ .. แต่ก็นั่นก็ไม่ได้แปลว่าผมไม่ได้ไม่รักแม่นะ ..






“เพ่เต้คับ สวยไหมคับ” เจเจเรียกผมถาม

“เอ่อ สวยคับ น่ารักดี” ผมก้มมองกระดาษใบนั้นอีกครั้ง ก่อนจะตอบเจเจไป

“เหรอคับ เย้ๆๆ ขอบคุณมากคับ” เจเจก้มมองการ์ดใบนั้น แล้วแสดงความดีใจออกมา






“ทำไรกันอยู่ครับ เจเจ นายเต้” เสียงของคุณเท่ห์ ดังมาหจากหน้าประตูห้อง

“กลับมาแล้วเหรอ” ผมทักถามไป

“พ่อ ทำไมวันนี้กลับมาไวจัง” เจเจก็เป็นฝ่ายถามบ้าง

“วันนี้พ่อเคลียร์งานเสร็จไวอ่ะครับ เลยว่าจะมาพาเจเจกับนายเต้ไปหาอะไรกินนอกบ้าน” คุณเท่ห์พูดพร้อมกับชายตายิ้มมาหาผม

“ไปกินข้าวนอกบ้าน เนื่องในโอกาสอะไรครับ” ผมถาม

“ทำไมต้องมีโอกาสละ ?” คนตรงหน้าก็ตอบกวนตีนกลับมา

“งันผมไปเปลี่ยนชุดก่อนนะ” ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับคนที่เพิ่งกลับมา เลยคิดว่าเข้าไปเปลี่ยนชุดหล่อๆดีกว่า

“ไม่ต้องเอาให้หล่อมากนะคุณ แค่นี้ก็อดใจไม่ไหวแล้ว”  คุณเท่ห์ดึงมือผมไว และเข้ามากระซิบข้างหูอย่างที่เคยทำบ่อยๆ คำว่าคุณเป็นสรรพนามแทนเราสองคนไปแล้ว

“ปล่อยนะคุณ ผมก็แต่งธรรมดานั่นแหละ” ผมบอกพร้อมกับขยับตัวออก และเข้าห้องไปเปลี่ยนชุดในห้อง



อันที่จริงแล้ว ผมก็ย้ายมานอนกับคุณเท่ห์นานแล้ว แต่ของใส่วนตัว พวกเสื้อผ้าอะไร ผมก็ยังอยู่ที่ห้องผมอยู่ เพราะผมชอบแต่งตัวคนเดียว มันคงจะเขินๆน่าดู ถ้าเราลองชุดไปมา ต่อหน้าคนอีกคนที่จ้องมองเราอยู่ ผมเลยเลือกที่จะเอาของไว้ในห้องนี้ ..




ผมใช้เวลาแต่งตัวอยู่พักใหญ่ สำหรับผมแล้วการแต่งตัวออกนอกบ้านถือเป็นเรื่องสำคัญอยู่เหมือนกัน เพราะผมไม่ค่อยได้ออกไปไหนมากนัก เสื้อผ้าที่ซื้อมาจากตลาดนัดยอดฮิต ชื่อเดียวกับลูกชายคุณเท่ห์ ก็ยังใส่ไม่ครบ จนจะตกเทนด์อยู่แล้ว




“เพ่เต้ แต่งตัวเสร็จยังคับ” เป็นเสียงของเจเจที่โผล่มาแค่หัว ชะโงกมาถามตรงประตู

“เสร็จแล้วครับ เจเจละ” ผมหันมองกระจกอีกครั้ง ก่อนที่จะเดินไปที่ประตู



“ว้าววว เพ่เต้” เสียงเจเจอุทานขึ้นเมื่อเห็นผมเดินออกมา

“มีอะไรเหรอครับ” ผมถามขึ้นอย่างสงสัย

“น่าร๊ากกกกอ่ะ” เสียงเจเจทำเสียงเลียนแบบโก๊ะตี๋ เล่นเอาผมอมยิ้มออกมากับความทะเล้นของเด็กคนนี้ไม่ได้

เสื้อเชิ๊ตทรงวัยรุ่น สีเทาอ่อนๆ กับกางเกงเอวสูงที่พับขึ้นมาครึ่งขา กับผ้าเช็ดหน้าสีสดที่ผูกไว้ที่คอ การแต่งการที่ลอกมาจากนักร้องที่กำลังฮิต อย่าง เบลสุพล ที่อยากแต่งไปเดินสยาม ถูกเลือกมาแต่งไปกินข้าวนอกบ้านของวันนี้




“นี่แน่ใจนะ ว่าจะแต่งไปกินข้าว” คนที่เพิ่งเดินออกจากห้องแต่งตัวทักผมขึ้น

“ใช่ครับ”

“กลับไปเปลี่ยนชุดเลย” คนตรงหน้าทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจ

“ไม่” ผมตอบกลับไปอย่างเด็ดขาด

“ใช่ ไม่ต้องเปลี่ยนแล้วพ่อ ชุดนี่อ่ะ น่ารักแล้ว” เจเจช่วยยืนยันอีกคน

“เนอะ เจเจเนอะ” ได้ที ผมเลยเอาเจเจ เข้าฝ่ายตัวเอง

“แต่มันน่ารักเกินไป พ่อไม่ยอมหรอกนะ” ดูเหตุผลของคนตรงหน้าสิครับ

“ไปกันเถอะเจเจ คุยกับคนล้าแฟชั่นแล้วจะอารมณ์เสีย” ไม่รอให้คนตรงหน้าบ่นอะไรอีกมาก เลยเลือกที่จะเดินนำออกมาจากคอนโดก่อน

“พูดแล้วไม่เคยฟัง คืนนี้อย่ามานั่งเสียใจละ” เสียงคนข้างหลังบ่นอุบอิบ ชวนเสียวสันหลัง ..






คุณเท่ห์พาผมมาทาอาหารค่ำที่ตึกสูงใหญ่ที่สุดในประเทศไทย เราขึ้นลิฟต์ความเร็วสูงไปที่ชั้ยบนสุดที่มีร้านอาหารแบบปุตเฟ่ต์ ซึ่งประกอบด้วยอาหารเกือบทุกชาติ เลือกกินไม่หวาดไม่ไหว อันที่จริงแล้วผมก็ไม่ชอบหรอกนะ การกินอาหารบุฟเฟ่ต์ เพราะตัวเองก็เป็นคนกินน้อย คุณเต้ก็คงเป็นเช่นนั้น แต่คงอยากจะพาผมและเจเจ มาชื่นชมบรรยากาศของค่ำคืนที่นี่มากกว่า มองไปรอบๆร้าน ก็มีหลายโต๊ะที่พาคู่รัก เพื่อน บ้างก็ครอบครัวมานั่งกินกันเยอะแยะมากมาย ที่เห็นเยอะหน่อยก็คือพาแม่มากินกัน






“คุณจะกินอะไร” ถึงแม้จะเปลี่ยนสรรพนามเรียกกัน แต่ผมก็ยังไม่ค่อยชินเท่าไหร่นัก ชอบเวลาคุณเท่ห์เรียกว่า นายมากกว่า

“เดี๋ยวเต้ไปตักเองก็ได้” ผมพูดพร้อมกับยิ้มๆให้

“งั้นตักมาเผื่อผมด้วยนะ” คนที่ถามผม กลับฝากวานผมด้วย ไอ้เราก็คิดว่าจะอยากบริการเรา

“แล้วคุณจะกินอะไร” ผมถามไป

“กินเหมือนคุณนั่นแหนะ” รายนี่ไม่ค่อยคิดอะไรเลยครับ

“เจเจละครับ ไปตักกับพี่มั๊ย” ผมเชิงถามเชิงชวน

“ไม่ได้ เจเจต้องอยู่กับผม คุณตักมาให้เจเจด้วย” คุณเท่ห์ขึ้นเสียงค้านขึ้นมาทันที

“โอเค ผมไปคนเองก็ได้” ตอบคุณเท่ห์ไปอย่างหงุดหงิด คนอะไรโคตรเอาเปรียบ ให้ผมไปตักมาให้แล้ว ยังไม่ให้เจเจไปเป็นเพื่อนอีก ถ้ามีใครมาเหล่มามองตา แล้วผมไปเล่นกับเค้า อย่ามาว่าผมเชียวนะ หึหึ







ผมหายไปนานพอสมควร โดยได้อาหารที่เป็นออร์เดิฟ แล้วก็อาหารหลักมาอย่างสองอย่าง โดยผมใส่จานเดียวกันระหว่างของผม และก็ของคุณเท่ห์ เพราะยังไงคุณเท่ห์ก็ต้องแย่งผมกินอยู่แล้ว แต่ของเจเจ ผมเลือกอาหารอ่อนๆ เป็นข้าวผัดเบคอน กับซุปข้าวโพด ผมตักพอเต็มสองมือ แต่จะให้ถือไป ยังไงมันก็ไม่หมดซิเนี่ย เยอะเกินกว่าคนๆเดียวจะถือกลับโต๊ะหมด


เดินไปตามคุณเท่ห์มาช่วยถือดีกว่า



“ให้ผมช่วยมั๊ยครับ” แต่ยังไม่ทันจะเดินไปบอกคุณเท่ห์ ก็มีคนที่ยืนข้างๆ อาสาจะช่วย หันหน้าไปดู บร๊ะเจ้า นึกว่าเทวดา หล่ออะไรปานนั้น ใจเต้สั่น ใจเต้ละลาย

“อ่า ไม่เป็นไรดีกว่าครับ” กัดลิ้น กลั้นใจพูดไปนะเนี่ย พอดีไม่อยากสร้างปัญหาครอบครัว

“ไม่เป็นไรครับ ตักเยอะแยะขนาดนี้จะถือไปไหวได้ไง” โอ๊ยยย ก็อยากให้ช่วยอยู่หรอกนะ แต่ว่าพี่มีแฟนแล้ว .. ต้องแทนตัวเองว่าพี่ เพราะดูหน้าตาแล้ว รุ่นน้องแน่ๆ

“เอ่อ เดี๋ยวค่อยมาเอาที่เหลือก็ได้ เอาแค่นี้ไปก่อนแล้วกัน” ผมพูดพร้อมกับหยิบจากที่ถือพอแค่ 2 มือ เดินกลับมาที่โต๊ะ โดยไม่ได้สนใจเด็กเทวดาที่หน้าใส แต่งตัวดูดีคนนั้นเลย





นี่ถ้ามาคนเดียวนะ อาจจะได้ย้ายสำมะโนครัวกันบ้างแล้ว




“อ้าวว ไปไหนกันทั้งพ่อทั้งลูกเนี่ย” ผมอุทานขึ้นคนเดียว เมื่อไม่เห็นมีใครอยู่ที่โต๊ะเลยทั้งสองคน

“ไปไหนกันเนี่ย”  ผมวางจานที่ถือมา พร้อมกับทำท่าหันหลังกลับไปหยิบจานที่เหลือมาต่อ

“มาคนเดียวเหรอครับ” แต่ไม่ทันแล้ว ก็ไอ้เด็กเทวดาคนนั้น ถือมาให้ผมหมดแล้ว  ยังมีหน้าถามๆ แล้วยิ้มอีก

“ครับ เอ๊ย ไม่ใช่ครับ มากัน 3 คนครับ” ครับแรก หลุดไปจริงๆ

“อ๋อเหรอครับ ผมชื่อ ไอซ์นะครับ” เด็กคนนั้นพูดพร้อมกับวางจานอาหารของผมลงบนโต๊ะ แล้วยิ้มมาให้ผม เหมือนต้องการให้ผมแนะนำตัวเองอีกที

“อ่าครับ .. ผม”

“เค้าชื่อว่าเต้ครับ และผมก็ชื่อเท่ห์ มีลูกด้วย ชื่อว่าเจเจ” เสียงคนคุ้นหูดังมาด้านหลัง พร้อมมือที่โอบเอวไว้นิดนึง เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ เล่นเอาผมอายคน จนต้องเขยิบหนีอ้อมกอดนั้น แต่ไอ้คนโอบมันยอมซะที่ไหนละ

“มีลูก ?” ดูเหมือนน้องไอซ์จะตกใจที่ได้ยิน

“ใช่ครับ มีลูกชื่อเจเจ  เจเจมานี่สิครับ” คุณเท่ห์ย้ำอีกครั้ง ก่อนที่จะเรียกให้เจเจเดินมา


ผมหันไปดูเห็นเจเจเดินมาพร้อมกับเค้กที่จุดเทียนอยู่ในมือ พร้อมกับรอยยิ้มสมวัย

“เพ่เต้คับ เป่าเค้กวันแม่สิคับ”  เจเจเดินมาไม่รู้อีโหน่ อีเหน่  คงจะทำตามแผนที่คุณเท่ห์วางไว้

“เอ่อ เค้กวันแม่ ?” เด็กไอซ์พูดถามย้ำ

“ใช่คับ เพ่เต้เป่าดิ เทียนมันจะหมดแล้ว” เจเจตอบ พร้อมกับเร่งให้ผมก้มลงไปเป่า

“ฟู่ !!!” ผมก้มลงไปเป่าเค้กก้อนเล็กๆในมือเจเจ แล้วก็รับเค้กจากเจเจมาถือ ในเค้กเขียนข้อความว่า “เป็นแม่เจเจนะ”  เห็นแล้วก็ยิ้มออกมา แต่พอหันหน้าไปมองคนที่เหมือนจะพยายามดึงตัวผมให้ชิดกับเขามากขึ้น เขากลับยิ้มไม่ออก




“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ ฉลองกันให้สนุกนะครับ” น้องไอซ์คงคิดว่า คงถึงเวลาอันสมควรแล้ว จึงขอตัวออกไปเช่นนั้น และคงคิดสั้นๆ ครอบครัวนี้บ้าไปแล้วแน่ๆ ส่วนผมเหรอครับ ได้แต่ยิ้มให้นิดหน่อย ทั้งที่คนข้างๆ ทำสายตาดุดันอยู่





“ชั้นบอกแล้วใช่มั๊ย ว่าให้ไปเปลี่ยนชุดตั้งแต่แรก” เสียงคนที่ยืนข้างๆ บ่นออกมาอย่างหงุดหงิด แววตาบอกว่าไม่พอใจอย่างมาก

“เค้าแค่ช่วยถือจานเต้มาเฉยๆ คุณอ่ะคิดมาก” ผมดุใส่ พร้อมกับเดินกลับเข้าที่นั่ง โดยทีเจเจ นั่งอยู่ก่อนแล้ว

“คุณทำแผนผมเสีย”  คุณเท่ห์เหวี่ยงสายตาไม่พอใจมาทางผม

“ผมนี่นะ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย คุณอย่ามาใส่ร้าย” ผมก็เถียงกลับ ไม่ยอมหรอก มาใส่ร้ายกันง่ายไปไหม หันไปสนใจเจเจดีกว่า ที่ตอนนี้กำลังตักซุปกินอย่างอร่อย ไม่สนใจผู้ใหญ่สองคนที่กำลังทะเลาะกันเลย




“ก็ที่จริง ผมตั้งใจจะให้คุณมานั่ง แล้วจะให้เจเจมาเซอร์ไฟร์สเค้ก ผมอุตส่าห์วางแผนไว้กับลูก อุตส่าห์สั่งให้เค้าเขียนหน้าเค้กให้ นี่ถ้าคุณเชื่อผม เปลี่ยนชุดตั้งแต่แรกก็หมดเรื่องแล้ว” ดูครับ ดูเขา คิดว่าแค่แต่งตัวแบบนี้มา แล้วมีคนมาสนใจ  แล้วถ้าผมแต่งกางเกงยีนส์เสื้อยืด แล้วผมจะกล้าเข้ามานั่งร้านนี้เหรอครับ


“ขอบใจนะ ขอโทษด้วย” เถียงไปก็เสียเวลาเปล่า รู้ก็รู้ว่าคนตรงหน้าขี้หึงน้อยซะที่ไหน  ยังไงเขาก็ตั้งใจทำอะไรโรแมนติกให้เรา หันหน้ามองเค้กกับข้อความนั้น ที่ไม่รู้ว่าเจเจจะเข้าใจมันหรือเปล่า แต่ผมก็เข้าใจเจตนาของคนทำให้นั่นแหละ

“ไหน มาดูเค้กสิ น่ากินมั๊ย เจเจว่าไงครับ เค้กนี้อร่อยไหม”  คนตรงหน้ายังงอนไม่เลิก ผมเลยหันไปสนใจเจเจดีกว่า

“เพ่เต้ตักให้เจเจชิมหน่อยสิคับ” นี่ต้องขี้อ้อนแบบเจเจนี่ ถึงจะน่าเอาใจ ผมจึงใช้ช้อนตักเค้ก ป้อนมให้เจเจ

“อร่อยไหมครับ”

“อร่อยคับ มาเจเจป้อนเพ่เต้บ้าง” เจเจพูดเสร็จก็เอาช้อนจากผม ไปตักมาป้อนผมเหมือนกัน

“อ้ามมม” เสียงของเจเจครับ



“แล้วพ่อละเจเจ” นั่นไง เสียงของคนตรงข้าม กำลังเรียกร้องความสนใจ

“เอาไงดีเพ่เต้” เจเจเหมือนรู้ว่าผมกับคุณเท่ห์เหมือนจะงอนๆกันอยู่ เลยเลือกที่จะถามความเห็นผมก่อน

“คนงอนเขาไม่ให้กินหรอกเค้กอ่ะ” ผมบอกเจเจ แต่ก็ต้องการให้อีกคนได้ยิน

“นั่นสิเนอะ งอนไว แก่ไว” เจเจช่วยซ้ำเติมครับ

“โห ไรกันอ่ะเจเจ ไม่ให้พ่อกินเหรอ พ่ออุตส่าห์พาไปซื้อนะ” นั่นไงครับ เริ่มจะลำเลิกบุญคุณ

“แต่เจเจเลือกเค้กนะ” คนนี้ก็เริ่มเหมือนกัน

“แต่พ่อบอกให้เค้าเขียนนะ” รายนี้ก็ไม่ยอมแพ้เด็ก

“แต่เจเจเป็นคนถือมา และเพ่เต้ก็เป่า และพ่อก็บอกว่าซื้อให้เพ่เต้ด้วย” เอากับเจเจสิครับ หาเหตุผมมาจนคนเป้นพ่อนั่งเงียบเชียว

“คุณอ่ะ ป้อนให้ผมหน่อยสิ” คุณเท่ห์หันมาอ้อนผมบ้างแล้วครับ

“หายงอนแล้วเรอะ” ผมถามกลับไปแบบกวนๆ

“ยัง แต่อยากกินเค้ก” คุณเท่ห์ตอบมา พร้อมทำหน้าบึ้งๆนิดหน่อย น่ารักตายเลย

“ถ้าป้อนแล้วหายงอนนะ” ผมยื่นข้อเสนอ

“อื้มมม” คนตรงหน้ารับปาก พร้อมอ้าปากกว้าง แววตาดูยิ้มแย้มมีความสุข ผมจึงตักเค้กป้อนคุณเท่ห์ไปคำโตมากกกก ย้ำว่าโตมากกกก

“อื้อออ คือกลื้อโผมม” เสียงคุณเท่ห์ดังอยู่ในลำคอ ฟังออกว่าประมาณ คุณแกล้งผม

“ฮ่าๆๆ ก็พ่ออยากกินเนอะพี่เต้เนอะ” เป็นเจเจที่หลุดหัวเราะออกมา อย่างไม่เกรงว่าคนเป็นพ่อจะดุ ส่วนผมก็ได้แต่นั่งอมยิ้ม มองคนตรงหน้าพยายามกลืนเค้กก้อนโต




“ประทานโทษนะครับ อาหารที่สั่งได้แล้วครับ” คุณเท่ห์ยังกลืนเค้กในคอยังไม่หมด ก็มีบริกรมาเสริฟอาหาร ที่ปิดฝาไว้โดยไม่รู้ว่าข้างใน เป็นอะไร ผมได้แต่ทำหน้างงๆ ว่าตัวเองไม่ได้สั่งเลยนะ

“วางเลยครับ” คุณเท่ห์รีบกลืนแล้วบอกบริกร ให้วางตรงหน้าผม

“ขอบคุณมากครับ” ผมหันไปบอกแล้วยิ้มให้บริกร ก่อนเขาจะยิ้มตอบกลับมา แล้วเดินออกไป

“อะไรเหรอคุณ” ผมหันไปถามคนตรงหน้าที่นั่งอมยิ้มอยู่ พร้อมกับเบ้ยปากไปทางเจเจ ผมหันไปทางเจเจ ที่นั่งอมยิ้มอยู่ไม่แพ้กัน

“อะไรเหรอครับ เจเจ” ผมถามอย่างสงสัย แต่ก็ยังไม่กล้าจะเปิด

“เปิดดูสิคับ” เจเจบอกผมพร้อมกับยิ้มกวนๆ ผมจึงเปิดฝาครอบอาหารสีเงินวาวอันนั้น อย่างใจสั่น ในใจไม่ได้คิดว่าข้างในเป็นอาหารหรอกนะครับ เพราะถ้าเป็นอาหาร คงจะไม่มีฝาครอบแบบนี้ แต่จะเป็นอะไรนั่นสิ ..



“เจเจ ...” ผมอุทานออกมาเมื่อเปิดฝาออก ข้างในฝาที่ครอบอยู่นั้น ไม่ได้มีอาหารอย่างที่คิดไว้จริงๆ มันเป็นเพียงการ์ดใบนึง ที่ผมเห็นตอนที่เจเจนั่งทำอยู่นั่นเอง แต่ตอนนี้เป็นการ์ดที่เสร็จเรียบร้อยแล้ว เป็นการ์ดที่สมบูรณ์แบบ วางอยู่บนภาชนะจานสุดหรูเช่นเดียวกัน




“ให้เพ่เต้นะคับ”  เจเจพูดบอกผม พร้อมกับลุกขึ้นมานั่งตักผม




ข้อความที่ว่างไว้ในตอนแรก ตอนนี้ถูกเขียนแทนที่แล้ว มันไม่ใช่ข้อความที่ชวนเลี่ยน หรือบอกรักทั่วไป เป็นข้อความไม่กี่คำ ที่อ่านแล้วยิ้มมาจากก้นบึ้งของหัวใจ


“รักพี่เต้ .. เหมือนแม่”






....................................................................................

จะแต่งก่อนวันแม่แล้ว , แต่ไม่มีเวลา คิดว่าพลาดตอนพิเศษวันแม่ไปก็กระไรอยู่ เพราะวันพ่อยังมีเลย

แต่งแบบสดๆร้อนๆนะครับ อาจไม่ซึ้งไม่อิน .. แต่ก็อยากให้ติดตาม

จบละ  คิดถึงทุกคนนนนนนนนนนนน   

[changnoy]

คนแรกกกกกกกกกกกกก ฝากไว้ก่อนนะ เด๋วอ่าน อิอิ

...................


กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อ่านแล้วน้ำตาไหล อยากมีลูกกกกกกกกกกกกกก

[pochu52]

มีเซอร์ไพส์จากน้องเจเจกับพ่อเท่ให้เพ่เต้ด้วย “รักพี่เต้ .. เหมือนแม่” ซึ้งแทนเพ่เต้จริงๆ ค่ะ
น้องเจเจยังน่ารักไม่เปลี่ยน 5555

[beamJ]

ซึ้งงงงงงงงงง

เจเจ  น่าร๊ากอ่ะ  5555

[ao16]

ซึ้งเนอะ 

+1 ให้น้องเจเจ

[jojobuffy]

น่ารักมากๆๆๆๆๆ

[Bejae]

น่าร๊ากกกกกกกอ๊ะ !!!!

[TanyaPuech]

 

น่าร๊ากมากกกก

ซึ้งอ่ะ 

อยากมีคนทำการ์ดวันแม่ให้บ้างจัง

[Me_kame_nishi]

 :L1:น่ารัก ครอบครัวอบอุ่น สุขสันต์ ดีจัง

[Wins_Sha]

ซึ้งอ่ะ

เต้เป็นแม่เจเจเต็มตัวแล้วนะ

 

[rmlab]

น่ารักมากจ้า

[Horizon]

+1 ให้ครอบครัวสุขสันต์

[premkoe]

รักเจเจ

[s.mosis]

น้ำตาจะไหลเลยอ่ะ

[dahlia]

เจเจ น่ารักมากกเลย

[ChiOln]

เจเจน่ารักมากอ่ะ

[ujen]

น่ารักมากเลยน้องเจเจ

 

[JA(e)jung]

อร๊ายยยยยยย
เจเจน่าร๊ากกกกกกกกกอ่ะ
อยากมีลูกอย่างเจเจสักคน
 
ให้หายคิดถึง