เกือบเศร้า
แต่ก็ร้องไห้
ชีวิตคนเราไม่แน่ไม่นอนจริงๆ ไม่รู้จะตายวันตายพรุ่ง จะไปก็ไม่มีมาบอกกล่าวร่ำลา ทำได้เพียงมองดูคนที่อยู่ข้างหลังคอยร่ำไห้
ดีใจที่ในที่สุดเจงก็กลับมา ถึงจะเป็นแบบน้องเจ แต่ยังไงวิญญาณก็คือเจงแม้จะอยู่ในร่างของเจก็ตาม
ชีวิตคนเราถ้าไม่มีสิ่งมายึดเหนี่ยวมันก็พร้อมจะจากไปได้ทุกเมื่อ ถ้าหากเค้าเป็นหนิงเค้าก็ไม่รู้จะอยู่ไปเพื่ออะไร คนที่คอยอยู่เคียงข้างก็ไม่มี คนที่คอยให้กำลังใจอยู่ข้างหลังก็ไม่มี คนที่ให้ความอบอุ่นยามเราท้อก็ไม่มี
มันก็คงจะเหมือนเรามีชีวิตอยู่เพียงคนเดียวในโลกนี้ ไม่มีใครให้อาลัยอาวรณ์และไม่มีใครคอยอาลัยอาวรณ์
หวังว่าทั้งคู่คงจะได้รักกันยาวนาน ไม่ด่วนจากไปเหมือนที่เจงจากไปหรอกนะ
ขอบคุณคนเขียนสำหรับนิยายดีๆ เรื่องนี้นะคะ
ขอบคุณมากเลยค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
