วันนี้มาแบบไม่ค่อยอยากเอามาลงอ่ะ กลัวเล้าแตก
อ่านเองก็ยังตกใจ
เฮ้ย ไรกันเนี่ย จริงหรอ โอแม่เจ้า ประมาณนั้น ยังไงก็ไปโวยกะคนเขียนน๊า เค้ามะเกี่ยวเน้อ....
เสียใจมากมายยยยยย
.............................................
ต้องขอโทษอย่างมากมายครับ ที่ไม่ได้มา up ให้เลย เนื่องจากตอนนี้มันไม่มีเหตุการณ์อะไรน่าตื่นเต้น เลยไม่รู้จะนำอะไรมาเขียนต่อ และตั้งใจไว้ตั้งแต่แรก ว่าจะลงเพียงสั้นๆให้พอน่ารักๆเท่านั้น ก็ไม่คิดว่าจะเดินทางมาจนถึง ตอนที่ 60 ได้ อาจจะเพราะด้วยแรงเชียร์และกำลังใจจากเพื่อนๆในเล้า ที่ทำให้ผมอยากเล่า และแบ่งปันประสบการณ์ที่ดีๆให้ฟัง ใจจริงผมอยากเขียนให้เรื่องมันออกมาแนวน่ารัก ให้ได้อ่านแล้วนั่งอมยิ้มกันทุกตอน แต่ไปๆมาๆ ก็ดันมีฉาก ซึ้ง ฉากเศร้า เข้ามาด้วย จนล่วงเลยและยืดยาวจนมาถึงตอนที่ 60
ยอมรับครับว่าดีใจมาก ที่มีคนสนใจมาอ่านมากขนาดนี้ ดีใจมากจริงๆ หลังจากให้น้องแป้ง post แล้ว วันรุ่งขึ้น ผมก็จะเข้ามาอ่าน ment ทุกคนเลย บางทีอ่านซ้ำไปมาอีกต่างหาก แล้วก็นั่งอมยิ้มเป็นคนบ้าอยู่หน้าคอม 555555 ตั้งแต่กลับมาจากสิงคโปร์ ผมยังไม่ได้เข้ามาในเล้าเลยครับ รวมทั้ง MSN บางทีทักมา แต่ผมไม่ได้ตอบ ต้องขอโทษจริงๆ เพราะงานที่เพิ่มมากขึ้น ทำให้เวลาที่จะทำอะไรตามใจตัวเองลดลง
มีหลายคนสงสัยว่าเรื่องแต่งรึเรื่องจริง เรื่องจริงครับ แต่ก็คงไม่ทั้งหมด คนเราคงไม่ได้มีแต่เรื่องน่ารัก สดชื่น สดใส ซาบซ่าได้ตลอดเวลา แต่ผมก็เลือกที่จะจำในสิ่งดีๆ และเลือกที่จะเล่าในสิ่งที่น่ารักๆเท่านั้น แต่ฉากที่ค่อนข้างเรทๆหน่อยเนี่ย มันก็มีทั้งจริง ทั้งแต่งปนกันแหละครับ “สาวตัวกลม” ทายมาว่าฉากในรถต้องแต่งเอาแน่นอน ผิดครับ ฉากในรถ ที่เกี่ยวกับรถ จริงหมดเลย 555555555 (ช่างกล้าเจงๆกรู)
หมีฟายของเราก็ถึกๆ เถื่อนๆ อย่างที่ผมเขียน มีแอบหวานบ้าง บทจะเอาใจก็หวานแทบเลี่ยน(แต่ก็ชอบ อิอิ) บทจะโมโห ก็ไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย แต่สุดท้าย มันก็ต้องมาขอโทษทุกครั้ง(ถ้ามันผิด) และด้วยเหตุนี้ ผมและมันก็เลยแปรเปลี่ยนจากความรัก ความใคร่(ซึ่งมีเป็นระยะๆ) เป็นความผูกพันธ์ และเข้าใจในกันและกันมากขึ้น
สำหรับน้องที ตอนนี้มันก็ยังอยู่ที่ บริษัทเดิมนี่แหละครับ ไม่ได้ออกไปไหน ก็ยังเห็นๆกันอยู่ แต่ก็ไม่ได้มาวุ่นวายอะไรนัก ผมก็แปลกใจนะ มันอยู่แผนกเดียวกัน เจอกันทุกวัน(หมีกะที) มันไม่ทะเลาะกันรึไงหว่า แต่ก็นั่นแหละ ใครจะกล้ามีเรื่องกะไอ้หมีล่ะ แค่เห็นตัวก็คงจะยอมยกธงขาวแล้วหละ
ยังไงก็ต้องขอโทษจริงๆที่จะขอจบแบบดื้อๆแบบนี้ เอาเป็นว่าจะเอามาลงทิ้งท้ายแบบจบสวยๆให้อีก 1 ตอนละกันเนอะ จะได้ไม่ค้างคา 55555555 ส่วน MSN ก็เข้ามาคุยกันได้ตามปกตินะครับ ผม on ทั้งวันอยู่แล้ว เพียงแต่ว่าหากทักมาแล้วไม่ได้ตอบ ก็ต้องขอออกตัวก่อน ว่าไม่ได้อยู่ที่โต๊ะแน่นอนเลย แต่ถ้าอยู่ผมตอบทุกข้อความอยู่แล้วครับ
ขอบคุณสำหรับกำลังใจดีๆ ขอบคุณสำหรับแรงเชียร์ให้หมีกินเป็ดเยอะๆ ขอบคุณสำหรับทุก ment ที่ทำให้ผมอมยิ้มและมีความสุขไปกับทุกคน บางทีผมเหนื่อยผมก็เข้ามานั่งอ่าน ment ครับแล้วก็ยิ้ม แล้วก็กลับไปทำงานต่อได้ จริงๆครับ และถ้ามีเรื่องราวอะไรที่น่ารักๆเกิดขึ้น ผมสัญญาว่าจะมาเล่าให้ฟังอย่างแน่นอนครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
