สงสัยจะไม่รอดแน่งานนี้ หมีเอ้ย อ่านแต่ละ ment แล้วเฮ้อ ไม่พ้นโดนเปลือกทุเรียนตบแน่
.............................................
องก์ที่ 37
พอขึ้นรถ ไอ้หมีก็แนะนำผม กับน้องๆมัน
“หนุ่ม นี่ไอ้โอ้กับไอ้เทป” ผมหันหน้าไปมองหน้าพวกมัน พอดูดีๆแล้ว หน้าตาก็ธรรมดาๆ งั้นๆแหละ (จะให้ผมชมมันหรอ ไม่มีทาง)
“แล้วนี่พี่หนุ่ม แฟนพี่เอง” มันยกมือไหว้ผมอีกรอบ ดูๆไปมันก็ไม่เห็นจะตกใจเลยที่รู้ว่าผมเป็นแฟนไอ้หมีถึก
“รีบไปดีกว่า เดี๋ยวร้อน จะเที่ยวไม่สนุก” ผมเอ่ยบอกบอกไอ้หมี
เราขับรถไปถึงก็ราวๆ 10.00 โมงหน่อยๆ ทั้งๆที่มาเช้านะ แต่ที่จอดรถก็ต็มเกือบหมด มีรสบัสนักเรียนด้วย เห็นแล้วนึกถึงบรรยากาศเก่าๆ
ไอ้หมีทำหน้าที่ซื้อตั๋วเข้าไป (เฉพาะตั๋วเข้าเท่านั้นไม่รวมเครื่องเล่น) ดูท่าพวกมันก็ดีใจกันไม่น้อยที่ได้มาเที่ยว แต่ถ้าพวกมันไม่มา ผมคงได้ดีใจออกนอกหน้าได้กว่านี้
“เข้าไปกันเหอะ” ไอ้หมีมันพูดแล้วก็เดินมาจูงมือผมหน้าตาเฉย”
“เฮ้ย ปล่อยดิ อายเค้า” คนเยอะแยะเลย ชอบทำอะไรประเจิดประเจ้อจริงมรึง
“ไม่อ่ะ กรูรักของกรู” ไอ้เชี่ยนี่ หยอดกรูทู๊กวัน คงจะได้เป็นเบาหวานเร็วๆนี้แหละมั้ง หันไปมองไอ้โอ้นั่น จริงอย่างที่คิด ดูมันทำหน้าตาไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ แต่พอมันเห็นผมหันไปมอง มันก็ยิ้มให้ เสแสร้งเก่งจริงมรึง
พอเดินเข้าไป อะไรๆก็ดูน่าสนใจไปหมด สิ่งที่ผมอยากเล่นมากที่สุด คือเฮอริเคน ดูในโฆษณากี่รอบๆ ก็อยากเล่น เรียกได้ว่าเป็นความฝันใฝ่เลยทีเดียว
เราแวะถ่ายรูปกันเป็นระยะๆ มีสวนดอกไม้ มีซุ้มต้นไม้รูปหัวใจ มีรถต้นไม้ที่ประดับด้วยดอกกุหลาบ มีน้ำพุที่มีนกฟลามิงโก้ โอ้ววววววววววววววววววววววววว สวรรค์
ผมตื่นตาตื่นใจไป จนเลยไอ้น้อง 2 คนนั่นไปเลย
“ไปถ่ายรูปกัน” ไอ้หมีมันลากผมไปนั่งคู่กับมันที่ซุ้มรูปหัวใจ แล้วยื่นกล้องให้ไอ้โอ้ถ่ายให้
“โอ้ถ่ายให้พี่หน่อย เอาสวยๆนะเว้ย นานๆจะได้ถ่ายรูปกับแฟนซักที” ผมเองอึ้งไปเลย ไม่คิดว่ามันจะกล้าพูดขนาดนี้ เขิลนะ แต่ก็รู้สึกดีใจแฮะ
พอถ่ายเสร็จ เราก็เลือกที่จะนั่งกระเช้าลอยฟ้ากันก่อน เพื่อดูวิวและทัศนียภาพ จะได้รู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหน คราวนี้ซื้อบัตรกันเอง คนละ 80.- (ไม่รู้ขึ้นราคารึยังนะ) คนเยอะพอสมควรเลย ต้องต่อคิวพักนึงกว่าจะได้นั่ง พอถึงคิวพวกผม ไอ้หมีมันก็หันไปบอกไอ้น้อง 2 คนนั้น
“โอ้ขึ้นกับเทปนะ เดี๋ยวพี่จะขึ้นกับพี่หนุ่ม” ตอนแรกผมยังนึกว่าขึ้นหมดด้วยกันซะอีก เหอๆๆๆๆ ได้ใจผมจริงๆ ดูไอ้โอ้นั่นท่าทางหงุดหงิด เหอๆๆๆๆ ของๆใครให้มันรู้ซะมั่งมรึง
เรานั่งกระเช้าได้แป๊ปเดียวเอง ก็หมดรอบซะแล้ว จากนั้น เราก็ไปต่อกันที่เครื่องเล่นที่ผมใฝ่ฝันไว้ เฮอริเคนนั่นเอง ผมยืนดูอยู่ก่อน หวาดเสียวมากกกกกกกกกกกก ผมได้แต่ยืนขำคนอื่นๆ ที่ส่งเสียงแหกปากกันให้ระงมเลย แล้วผมก็ได้รู้ว่า กรรมมันสนองได้เร็วจริงๆ
เราซื้อบัตรแล้วไปเข้าคิว คนเยอะอีกเหมือนเดิม ผมเลือกที่จะนั่งแถวหน้า (มันมี 2 แถว) โดยมีไอ้น้อง 2 คนนั่นนั่งข้างๆไอ้หมีอีกฝั่งนึง แต่อารมณ์นี้ ผมไม่สนใจแล้ว
พอเก้าอี้ล็อคแน่นหนาแล้ว ไอ้หมียื่นมือมาจับมือผมไว้ ผมมองหน้ามัน ดูหน้าตามันวิตกแฮะ
“เป็นไรรึเปล่า ทำไมทำหน้างั้นอ่ะ” ผมหันไปถามมัน
“มันเสียว กรูกลัว” ไอ้เชี่ยเอ้ย นึกว่าอะไร ที่แท้ก็กลัว ผมละขำกร๊ากเลย
“เอ้า จับมอืกรูไว้แน่นๆนะ มรึงจะได้รู้ว่า เวลามรึงเสียววววววววว มรึงมีกรูอยู่เสมอ”
“แม่งทะลึ่งวะ” กลายเป็นผมที่ทะลึ่งซะเอง แฮะๆๆ แต่ผมมองไม่เห้นว่าไอ้น้องโอ้กะไอ้น้องเทปมันเป้นไงมั่ง เพราะชะโงกหน้าออกไปดูไม่ได้ แต่ที่รู้ๆ ไอ้หมีมันหันหน้ามามองผมตลอด
พอเครื่องเริ่มเขยื้อน ไอ้หมีนั่งเงียบกริบเลย ผมเลยบีบมือมันแน่นขึ้น คราวนี้ ความสูงและแรงเหวี่ยงเริ่มเพิ่มขึ้น กลายเป็นว่า ไอ้หมีมันบีบมือผมแน่นซะเอง เครื่องเหวี่ยงไปมา เรียกเสียงกรีดได้ดีทีเดียว
จนเริ่มเหวี่ยงๆๆๆๆๆ หมุนๆๆๆๆ กลับหัว โอ้ว ไอ้หมีร้องลั่นเลย ว๊ากกกก ว๊ากกกกกกกกกกก เสียวก็เสียวนะ แต่ผมขำมันมากกว่า ผมเลยหัวเราะแทนที่จะกรีดเหมือนคนอื่นๆเค้า
มันจะมีช่วงนึงที่กลับหัวแล้วเค้าจะพุ่งน้ำขึ้นมา ผมบอกให้ไอ้มีมันลืมตาดู (มันหลับตาอ่ะ) แล้วเอามือไปแตะน้ำพุ โอ้ว สุดยอดดดดดดดดด ไอ้หมีหยุดร้องไปละ แต่หน้ามันดูตื่นๆแฮะ พอน้ำพุลงปั๊บ เครื่องเล่นก็หมุนกลับปุ๊บ หมุนไป หมุนมา หงายหลัง ค่ำหน้า โอ้วววววววว สะจายยยยยย ซักแป๊ปเครื่องก็เบาลง และจอดสนิทในที่สุด
พอปลดล็อกเก้าอี้ได้ ไอ้หมีรีบฉุดมือผม ลงมาเลย รู้สึกมึนๆ เวียนๆเหมือนกันหนะ แต่ไอ้หมีดิ ลงมาข้างล่างได้นั่งหน้าซีด มือเย็นเชียว
“เป็นไงมั่ง” ผมเอาทิชชู่ซับๆหน้ามันหน่อย ไอ้น้อง 2 คนนั่นก็ลงมานั่งข้างๆกัน หน้าซีดพอกันเลย เหอๆๆๆๆ กรรมตามทันเจงๆ
“นั่งไปก่อนนะ เด๋ยวไปซื้อน้ำเย็นมาให้” ผมบอกให้พวกมัน นั่งรอกันไปก่อน แล้วผมเดินไปซื้อน้ำเปล่า 2 ขวด กับแป๊ปซี่ 2 กระป๋อง สำหรับใครที่รู้สึกมึนๆ เวียนๆ พะอืดพะอม แน่ะนำให้กินแป๊ปซี่ (แบบกระป๋องเท่านั้น) ให้มีอาการ เรอ ออกมา รับรองเดี๋ยวหาย
เอาแป๊ปซี่ให้ไอ้หมีกินก่อนเลย เกิดเป็นลมเป็นแล้งขึ้นมา ไม่มีแรงลาก เหอๆๆๆๆ
“อ่ะโอ้ กินแป๊ปซี่ก่อนนะ จะได้ดีขึ้น” ผมยืนกระป๋องแป๊ปซี่ให้มัน จะว่าไป ไอ้น้องโอ้นี่มันก็มารยาทดีเหมือนกันแฮะ ขอบคุณตลอด รึมันแสดงหว่า ช่างแม่งเหอะ แต่ที่แน่ๆ หน้าซีดๆแบบนี้คงไม่แกล้งหรอก
นั่งพักกันแป๊ปนึงรออาการดีขึ้น ผมก็ชวนมันไปปาลูกโป่ง 40.-แน่ะ 3เกม 100.- ถ้าแตกหมดภายในเกมนั้น จะได้ตุ๊กตาตัวใหญ่ ผมอยากได้ตัวที่มันเป็นกบนินจาสีเขียวๆอ่ะ การ์ตูนเรื่องขบวนการ เคโระ เคโร พี่หมีผู้ใจดีก็ไปแลกบัตรมาเลย 3 เกมส์
เกมแรกมันปา โชะ โชะ โชะ เข้าเป้าอยู่ 3 ดอก อีก 4 ออกไปนอกกรอบนู้น ไม่ได้อะไรเลย
เกมที่สองไอ้น้องโอ้กะน้องเทปมาช่วยเล่น เข้าเป้าตั้ง 5 ลูก แต่ได้แค่ตุ๊กตาตัวเล็กเอง ดูไอ้น้องโอ้มันจะเริ่มมีส่วนร่วมมากขึ้น ตอนแรกๆละไม่คุยเท่าไหร่ บรรยากาศเลย อึมครึมๆ แต่หลังจากได้กรี๊ดแตกกันไปแล้ว ก็มีชวนคุยบ้าง ก็ดูปกตีดี แต่ก็หนะ ให้มันปกติจริงๆเถอะ
เหลือเกมสุดท้ายมันปาได้แค่ 6 เอง เสียดายยยยยยยยยยยยยยยยย อีกลูกเดียวเอง เลยได้ตุ๊กตาขนาดกลางๆมาอีกตัว เฮ้อ......ก็ยังดี (ตุ๊กตาที่ปาได้ ผมเอาหมด ไม่แบ่งหรอก เหอๆๆๆๆ)
จากนั้นเราก็เลือกเล่น สกายไลเดอร์ แถวยาวมาก แต่อยากเล่น รอเกือบครึ่งชั่วโมงแน่ะกว่าจะได้เล่น แต่ใช้เวลาเล่นแค่แป๊ปเดียวเอง แถมตอนมันจอด หัวกับหลังยังกระแบกกับเก้าอี้อีก เจ็บชมัด (ใครไปเล่น แนะนำให้ถอดรองเท้าออกก่อนเล่นนะครับ)
แล้วเลยไปนั่งดูฟาร์มลุงทอม มีแกะรึแพะหว่า ลิง สุนัขแสนรู้ น่ารักดีครับ แล้วก็ไปเล่น อินเดียน่า อะไรซักอย่าง ผมจำชื่อไม่ได้ แต่ไม่ใช่อินเดียน่าล็อกนะครับ (ปิดปรับปรุงอยู่) ที่มันกลมๆ ล่องตามน้ำ แถมเปียกด้วย ต้องซื้อเสื้อกันฝนมันคลุมไว้ ตัวละ 25 แน่ะ พวกผมคิดว่ามันคงเปียกไม่มาก ก็เลยไม่ได้ซื้อเสื้อกันฝนกัน สรุป เปียกไปตามๆกัน แต่ผมดวงดีจัด เปียกเยอะกว่าคนอื่นเลย เพราะช่วงที่มันผ่านน้ำตก ดันเป็นด้านผมพอดี โชกเลย ไอ้หมีขำใหญ่ แต่มันก็ยังเอาผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดหน้า เช็ดหัวให้ผม ทั้งๆที่มันก็เปียก อืมๆๆๆๆ ได้ใจผมอีกละ
ไอ้น้องสองคนนั่นก็เปียก สรุปเลยต้องเข้าห้องน้ำ เอาทิชชู่ซับเอา สนุกครับ สนุกดี เย็นดีด้วย แล้วก็ไปกินข้าวกัน มือเที่ยงครับ แต่ปาเข้าไปบ่ายกว่า
พอกินอิ่ม อยากเข้าเมืองหิมะเหมือนกัน แต่แพงจังเลย ตั้ง 150.- แน่ะ เลยงดไว้ก่อน ไปดูอย่างอื่น เล่นอย่างอื่นดีกว่า ผมอยากเล่น ไวกิ้งอีก แต่ดูท่าสมาชิกอีก 3 จะไม่ไหว ส่ายหัวกัยเป็นแถว เซร๊งเป็ดเลย
เราเลยเลือกเข้าบ้านผีสิง เหอๆๆๆๆ เป็นความใฝ่ฝันอีกอย่างครับ ผมอยากเข้าบ้านผีสิงกับแฟน ส่วนใหญ่ที่เข้าไปจะเป็นเด็ก พอดีมีกลุ่มน้องนักเรียนมาเที่ยว (ทางโรงเรียนคงจัดมา) เข้าไปพร้อมผมพอดี กลุ่มน้องเค้ามีตั้ง 10 กว่าคนแน่ะ ผมมีแค่ 4 เหอๆๆๆๆ
เข้าไปปั๊บ บรรยากาศใช้ได้เลย มืดๆ สลัวๆ ดูวังเวงพิกล แต่คนคงเยอะมั้งครับ เค้าเลยให้ไปพร้อมๆกัน ผมเลยได้ไปกับกลุ่มน้องนักเรียนพอดี เสียงระเบงเซ็งแซ่เลย ผีเผอหายหมด เข้าไปก็ผ่านอันนั้น อันนี้ มีตกใจก็ตอนที่มีหัวผีมันร่วงลงมา ตกใจจริงๆครับ เกาะไอ้หมีแน่นเลย ส่วนไอ้น้องๆก็วิ่งกันแน่บเลย ตอนนี้ไม่รู้ว่าไอ้น้องโอ้กะน้องเทปมันหายไปไหนแล้ว เดินไปอีกหน่อยเจอกรงผี ตอนแรกตกใจ เพราะอยู่ๆมันก็โผล่มา ใครจะไม่ตกใจ
เริ่มหายตกใจ เพราะเจอแบบวับๆแวมมาแล้วมั้ง ก็เลยเดินเฉยๆ โดยมีไอ้น้องนักเรียน เหลือเกาะกลุ่มอยู่อีก 4-5 คนนี่แหละ พอใกล้ทางออก ดันมีหัวผีตกลงมาอีก อันนี้สะดุ้งจริงๆ เพราะคิดว่ามันหมดแล้ว ขาอ่อนเลย แล้วก็ข้ามสะพาน สะพานก็ดันสั่นอีก โอ๊ย เข่ายิ่งอ่อนๆอยู่กรู ได้ไอ้หมีเนี่ยแหละลากๆออกมา ออกมาได้เจอไอ้น้องโอ้กะน้องเทปยืนชะเง้ออยู่ข้างหน้าทางออกนั่นเอง
“โหยพี่หนุ่มหน้าซีดเลย กลัวหรอพี่” ไอ่น้องโอ้กัดกรูเชียวนะ
“มันตกใจหนะ ดีนะที่มีทศอยู่ ไม่งั้นคงแย่” แล้วผมก็เกาะแขนไอ้หมีมันไว้ (น้ำเน่าจริงๆกรู)
“แล้วเราออกมากันนานแล้วหรอ รึว่ากลัว เลยวิ่งออกมากันก่อน ฮึ” เงียบไปเลย เอาซิ๊ เล่นกับใครไม่เล่น กัดมามีรึจะปล่อยให้ลอยนวลหนะ
“อยากเล่นอะไรอีกมั้ยหนุ่ม” ไอ้หมีมันหันมาถามผม
“ไม่รู้ดิ อืม.......... บั๊มคาร์มั้ย” และเมื่อมติเป็นเอกฉัน (ผมอนุมัติแล้ว ไม่ต้องถามความคิดใคร เหอๆๆ)
เราเดินย้อนกลับไปเล่น บั๊มคาร์ คอนไม่เยอะเท่าไหร่ พวกผมได้เล่น รอบ 2 ผมเล็งคันที่วิ่งแรงๆไว้แล้ว พอถึงคิวปั๊บ ผมวิ่งลงไปจองคันนั้นเลย แล้วหันไปมองหาไอ้หมีกะไอ้ น้อง 2 คนนั่น เห็นละ เหอๆๆๆๆ ไม่รอดแน่มรึง
พอเค้าเปิดสวิต รถเริ่มแล่นเท่านั้นแหละ ผมขับไปชนไอ้หมีก่อนเลย แล้วก็ไล่จี้ตูดมัน ชน ชน ชน 555 สะใจ ส่วนไอ้น้องโอ้ ก็ขับมา วนๆ เวียนๆ อยู่แถวนั้นแหละ ผมหันไปยิ้มให้มันก่อน จากนั้นก็ผละจากไอ้หมี ไล่ชนไอ้น้องโอ้ ชนข้างๆเลย ไม่ชนหลังแล้ว แบบนั่นมันกระแทกไม่ค่อยแรง
วิ่งไปเลี้ยวมาแล้วชนกระแทกเข้าข้างๆรถไอ้น้องโอ้อย่างจัง เหอๆๆๆๆ ยิ้มให้มันอีกที แล้วขับถอยออกมา คราวนี้ไปชนไอ้น้องเทปบ้าง แต่มันอยู่วงใน ชนยาก เปลี่ยนๆๆๆๆ นั่นๆเจอไอ้หมีละ มันขับตามจะมาชนผม ผมเลยเลี้ยวออก แล้วอ้อมกลับมาชนมันแทน โอ้วววววววว สะใจ แต่รู้สึกว่าแป๊ปเดียวเองอ่ะ เวลาหมดซะละ
พอออกมาได้ มันบ่นกันใหญ่
“พี่หนุ่มอ่ะ ไล่ชนผมใหญ่เลย เจ็บไปหมดเลยพี่ทศ” ทำมาออเซาะต่อหน้ากรู แม่จะถีบลงไปในลานรถบั๊มเลยนิ
“อะไร แค่นี้ก็เจ็บซะละ พี่ตัวเล็กกว่ายังไม่เห็นเป็นไรเลย กระดูกเปราะนะเนี่ยเรา ไปซื้อแคลเซี่ยมกินซะมั้งนะ” เรื่องไรผมจะยอม
“พี่หนุ่มงี้แหละ โหดจะตาย พี่อ่ะน่วมเลย” อ้าวๆๆๆ ตกลงมรึงพวกใครเนี่ย ไอ้หมี
“อีกรอบป่ะ” ผมหมั่นไส้จริงๆ คราวนี้จะชนให้ช้ำในตายเลย
“ไปเข้าบ้านยักษ์กันมั้ยพี่ ผมอยากเข้า” ไอ้โอ้เสนอหน้าเลย เริ่มแล้วมั้ยล่ะมรึง
“ปะ เดี๋ยวพี่ไปซื้อตั๋วให้” เราเดินออกไปจนถึงบ้านยักษ์ ผมผละออกไปซื้อตั๋ว 2 ใบ
“อ่ะ เข้าไป 2 คนนะ เดี๋ยวพี่กับพี่ทศจะไปนั่งเรือ แล้วค่อยมาเจอกัน” เอาซิมรึง
มันทำหน้าเอ๋อๆ คงจะงง
“อ้าว พี่ไม่เข้าด้วยกันหรอ พี่ทศเข้าด้วยดิ” แล้วมันก็ดึงแขนไอ้ทศใหญ่
“อ้าว ก็อยากเข้าไม่ใช่หรอ แต่พี่ไม่อยากเข้าอ่ะ พี่อยากนั่งเรือ”
“โหยไม่เอาอ่ะ ถ้าพี่ทศไม่เข้าผมก็ไม่เข้าอ่ะ” เล่นกรูแล้วมั้ยล่ะ ไอ้เทปหันมามองหน้าผม หน้าตื่นๆ
“ไม่เข้าใช่ป่ะ งั้นก็ไม่ต้องเข้า” ผมเอาตั๋วขึ้นมาฉีกต่อหน้าต่อตาพวกมัน
“เป้นไง สิ้นเรื่องมั้ย แค่นี้ก็ไม่ต้องเข้าแล้ว” ดูพวกมันจะอึ้งๆกันไปเลย
“กรูจะเล่นเรือถีบ” แล้วผมก็เดินหันหลังออกมาเลย ไม่สนใจอะไรแม่งละ ไอ้หมีก็วิ่งตามมา
“เฮ้ย ใจเย็นๆดิ”
“มรึงอย่ามาโง่แถวนี้ได้ป่ะ แค่นี้มรึงดูไม่ออกรึไง” ผมสะบัดแขนมันออก เวลาผมโมโหอย่ามาแตะตัวผมเชียว อารมณ์จะยิ่งมาคุ ยิ่งกว่าเดิม ไอ้น้องโอ้นั่น
“มันก็รู้ แล้วยังมาทำแบบนี้ กรูไม่ชอบ อยากลองของกรูหรอ”
“มันยังเด็กอ่ะ มรึงก็เข้าใจมันหน่อยดิ”
“เด็กเชี่ยไรล่ะ ขนาดนี้เค้าไม่เรียกเด็กแล้วมรึง ดูท่าอยากมีผัวจนตัวสั่นขนาดนั้น มรึงนี่ยังไงนะ ตกลงมรึงแคร์มันงั้นซิ ไม่สนใจความรู้สึกกรูเลยงั้นสิ งั้นก็ไปอยู่กับมันเลยซิ มาสนกรูทำไม” จริงๆแล้วผมอยากจะตะโกนด่าเลยด้วยซ้ำ แต่แบบว่ากลัวเค้าจะแตกตื่นกัน
“มันไม่ใช่อย่างนั้น กรูก็ไม่ได้สนใจเค้า เห็นมั้ย กรูแคร์มรึง” มันดึวแขนผมไว้ สงสัยกลัวผมเดินหนี
“ถ้านี่คือวิธีการที่มรึงเรียกว่า แคร์ กรูรับไม่ได้ว่ะ” ผมหันไปมองไอ้เชี่ยโอ้นั่น แม่งเสือกยิ้มให้กรูอีก ผมอดไม่ไหวละ
“ปล่อยกรู” ผมสะบัดแขนออกอย่างแรง ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่ไอ้ น้องเลว 2 คนนั่นเดินมาพอดี
“มีไรกันป่าวครับพี่” โหยแม่ง มาทำแบ๊วใส่กรูอีก
“เค้าทะเลาะกันมรึงมองไม่ออกรึไง ใช้หัวแม่ตรีนคิดรึไง ถึงดูไม่ออกหนะ” ผมวีนใส่มันทันที
“เฮ้ย” ดูไอ้หมีมันจะตกใจ และก่อนที่จะได้พูดอะไร ไอ้หมีก็ลากผมไปนั่งใต้ร่มไม้แถวๆนั้นก่อน เพื่อไม่ให้เป้นจุดสนใจมากนัก
“ชอบมันมากเลยใช่มะ อยากได้จนตัวสั่นเลยรึไง คนเค้ามีเจ้าของแล้ว มรึงมาเสือกไรด้วย” ผมไม่สนหน้าอินหน้าพรมแล้ว เดินมาถึงได้ผมฉะมันก่อนเลย
“อายุก็ขนาดนี้แล้ว อย่ามาพูดหน่อยเลยว่าเด็ก อายุกรูกับมรึง ห่างกันกี่ปีเชียว มรึงจะเอาไงมรึงว่ามาเลยดีกว่า” ไอ้หมีจับแขนผมไว้แน่นเลย คงกลัวผมจะชกเด็กมันละมั้ง
“เปล่านะพี่ ผมไม่ได้คิดอย่างนั้นจริงๆ” ทำหน้าเอ๋อเชียวมรึง
“มรึงจะไปตอแหลโกหกใครที่ไหนก็ได้ แต่ไม่ใช่กรู” ผมเลือดขึ้นหน้าละ เกลียดจริงๆเลยคนโกหกเนี่ย อุตสาห์ให้โอกาสพูดแล้วแท้ๆ เสือกไม่พูด
“ใจเย็นๆก่อนดิ” คราวนี้ไอ้หมีมันโอบผมไว้แทน
“จะโกหกก็ให้มันเนียนหน่อยนะน้อง ของแบบนี้ไม่มีใครโง่ถึงขนาดดูไม่ออกหรอก ถ้ามรึงไม่สนใจเค้า มรึงจะมายุ่งกับเค้าทำไม”
“ถ้าผมบอก พี่จะยกให้ผมรึไง” มันตอบโต้แล้วแฮะ ดูไอ้ทศกะไอ้น้องเทปมันจะตกใจไม่น้อย ที่ผมกะเปิดศึกฉะกันที่นี่
“ดี พูดออกมาแบบนี้แหละดีพี่ชอบ อ่ะ น้องมันก็พูดขนาดนี้แล้ว มรึงมีอะไรจะพูดมั้ย” แล้วผมก็หันหน้าไปมองหน้าไอ้หมีทศ
“ถ้ามรึงไม่ทำให้ชัดเจนภายในวันนี้ ตอนนี้ มรึงจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว” ดูไอ้หมีมันอึกอัก
“ถ้ามรึงชอบมัน มรึงก็พูดมา กรูจะหลีกทางให้” เอาซิ ผมแฟร์ๆ ถ้ากล้าพูด กรูก็กล้าให้
“พี่ผิดเองที่ไม่ทำอะไรให้มันชัดเจน ให้รู้สึกไม่ดีกันทั้ง 2 ฝ่าย พี่รู้ว่าเราคิดยังไง พี่ก็ไม่ได้รังเกียจเราหรอกนะ แต่พี่เห็นว่าเราเป็นน้องและคงจะเป็นได้แค่นั้น พี่รักพี่หนุ่ม รักมาก แม้ว่าพี่แกจะหึงโหด มือหนัก เอาแต่ใจ แล้วก็โมโหร้าย แต่พี่ก็รักที่เค้าเป็นแบบนี้” มันหันหน้ามามองผม มันหรอกด่าผมป่าววะเนี่ย
“อ่ะ ว่าไง เค้าพูดแบบนี้แล้ว” ผมหันไปมองหน้าไอ้โอ้ กรูไม่ใช่นางเอกนะมรึง กรูไม่ปลอบหรอก มีแต่ซ้ำส่ง
“ผมก้รู้อยู่แล้ว ว่าพี่ไม่ชอบผมหรอก แต่จะให้ผมทำไงอ่ะ ก็ผมชอบพี่นี่”
“ไอ้หน้าด้าน เค้าพูดขนาดนี้แล้วยังจะกล้าพูดอีกนะ” ผมถลาออกไปเง้อมือจะชกมันซักหมัด แต่ไอ้หมีดันจับแขนผมไว้ซะนี่ แล้วก็ส่ายหน้า
“โอ้ พี่เข้าใจนะ พี่ผิดเองที่ทำเหมือนให้ความหวังเรา พี่รู้ว่าเรามีความรู้สึกดีๆให้พี่ แต่พี่รับไว้ไม่ได้จริงๆ เข้าใจพี่หน่อยนะ”
“ทำไมล่ะพี่ ทำไมเป้นผมไม่ได้ ” มันฉุดแขนไอ้หมีถึกใหญ่เลย ทำเป้นตาแดงๆนะมรึง
“เรื่องแบบนี้มันไม่ใช่ว่าจะเลือกได้นะ มันขึ้นอยู่กับความรู้สึก แล้วความรู้สึกของพี่ก็บอกว่า ไม่ใช่โอ้” ไอ้หมีพูดจบ ไอน้องเชี่ยนั่น ทรุดนั่งลงไปกองกับพื้นเลย ร้องไห้ใหญ่ อย่ามาแย่งซีนกรูได้มั้ยเนี่ย ไอ้เทปก็คงทำไรไม่ถูกละมั้ง ได้แต่ยืนทำหน้าเอ๋อๆ พวกผมก็ยืนมันอยู่อย่างนั้นแหละ
“ถ้าอยากร้องก็ร้องซะให้พอ ร้องให้หมดวันนี้ แล้วก็ไม่ต้องร้องอีก” จริงๆผมจะปลอบมันนะ แต่ฟังดูแล้วเหมือนซ้ำเติมมันเลยแฮะ
พวกผมก็ยืนอยู่ตรงนั้น จนมันหยุด ของแบบนี้ผมเข้าใจดี ยิ่งปลอบยิ่งร้อง ต้องปล่อยให้ตั้งสติได้แล้วหยุดไปเอง
เฮ้อ......วันดีๆของผม กลายเป็นวันอะไรวะเนี่ย ขากลับเรานั่งกันเงียบๆ ไม่มีใครพูดอะไรซักคำ ไอ้หมีขับไปส่งพวกน้องมันที่บ้านก่อน พอลงจากรถได้ ไอ้โอ้มันก็เดินวกมาทางด้านผม แม่งจะชกกรูมั้ยเนี่ย
“ผมขอโทษนะพี่” แล้วมันก็ยกมือไหว้ผม เล่นเอาปรับอารมณ์ไม่ทันเลยแฮะ มาไม้ไหนวะ
“อืม ไม่เป็นไร พี่เข้าใจ” แล้วผมก็ยิ้มให้มัน ไอ้น้องเทปเดินมาหวัดดี แล้วมันก็พากันเข้าบ้านไป ส่วนผมก็นั่งเงียบมาตลอดทางจนถึงห้อง
“ไปกินข้าวกันก่อนมั้ย” ไอ้หมีเปิดประเด็น ผมพยักหน้า
“ก็ดีเหมือนกัน กรูก็มีเรื่องต้องพูดกับมรึงเหมือนกัน”......ได้เวลา สะสาง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
