เป็นนิยายที่ใช้เวลาในการอ่านนานตลอดอาทิตย์เลยทีเดียวแบบไม่มีวอกแวกจริง ๆ น่ะ
ยอดเยี่ยมมาก ๆ จ้ะ
ยกนิ้วให้เลย คนเขียนสร้างบุคลิกตัวละครแต่ละตัวได้น่าสนใจมาก ๆ มีมิติในแต่ละตัว ไม่หลุดคาแรกเตอร์ตลอดที่อ่านมาเลย การเขียนนิยายที่ยาวขนาดนี้แต่ยังคงคาแรคเตอร์ตัวละครได้นี่ นับว่าสุดยอดจ้ะ
ตัวละครมีพัฒนาการด้วยเรื่องราวที่เล่นกันมาตั้งแต่ ตอน ม.ปลายยันจบการศึกษาออกมาทำงาน โดยมากแล้วเราไม่ค่อยชอบนิยายที่รักกันตั้งแต่ยังวัยรุ่นน่ะ เพราะเรามองว่าโอกาสเลิกกันง่ายมาก สังคมตอนศึกษากับสังคมตอนออกไปทำงานนั้นแตกต่างกันมาก ทำให้อ่านไปก้ออดลุ้นไปด้วยไม่ได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นระหว่างที่ตัวละครเติบโต แยกย้ายกันเรียน แยกย้ายกันทำงานและในเรื่องยังต้องแยกประเทศอีก โอ๊ยลุ้นมาก
ตอนที่ข้าวนอกใจตาร์นี่เป็นอะไรที่แรงมาก ๆ สำหรับเรา ๆ เห็นใจตาร์เลยน่ะ และสะใจมากกับการที่ข้าวต้องง้องอนตาร์ขนาดนั้นเลย สะใจจริง ๆ และมันก้อจุดเปลี่ยนที่สำคัญสำหรับข้าวมาก ๆ และความรักระหว่างคนสองคนที่ทำให้เข้มแข็งขึ้นมาก ๆ เพื่อรอรับวันเวลาที่ทั้งสองจะต้องเผชิญกับอุปสรรคที่ใหญ่มาก ๆ สำหรับการเดินทางของชีวิตคู่ และก้อมาการทดสอบขั้นที่สองของการแยกกันข้ามประเทศ ทั้งสองผ่านไปได้ท่ามกลางการลุ้นระทึกของเรามาก ๆ
และเมื่อทั้งสองมาใช้ชีวิตคู่ร่วมกันสังคมการทำงานก้อทำให้ทั้งคู่ต้องมีเรื่องราวให้ต้องฝ่าฟันอย่างมากมาย อีกจุดที่เรารู้สึกว่าแรงเลยทีเดียว คือการนอกใจของตาร์แม้จะไม่ใช่การนอกกายก้อตาม
เป็นเงื่อนไขของชีวิตคู่เลย กับการไม่มีเวลาให้กับคู่ชีวิตเนี่ยแหละ แต่สาเหตุหลัก ๆ คือความขี้หึงของตาร์นี่เอง เราก้อไม่แปลกใจเท่าไหร่ เพราะข้าวมีนิสัยเจ้าชู้โดยสันดานอยู่แล้วและตัวเขาก้อไม่ใช่เกย์ด้วย ตาร์ก้อจะมีจุดอ่อนตรงนี้แหละ โดยเฉพาะการที่ข้าวเจอคนแนวน่ารัก ๆ ที่เป็นสเปกของข้าวเลย
และมาจุดที่ทำให้ชีวิตคู่ระหว่างทั้งสองสมบูรณ์มากยิ่งขึ้นเมื่อกลายเป็นครอบครัวสามคน ซึ่งเป็นอะไรที่น่ารักมาก ๆ ตาร์กับข้าวช่วยกันเติมเต็มชีวิตของเด็กคนนึงให้สมบูรณ์และเพลงก้อช่วยเติมเต็มความเป็นครอบครัวระหว่างทั้งสองให้สวยงามมากยิ่งขึ้น
ขอบคุณ คูณเบบี้ มาก ๆ น่ะจ้ะ ที่รังสรรค์นิยายที่สวยงามเช่นนี้ออกมาให้เราได้เสพและจรรโลงใจให้เข้มแข็งและมีกำลังใจต่อไป
แม้จะอดใจหายไม่ได้ที่เราจะไม่ได้อ่านเรื่องราวของพวกเขาอีกต่อไป แต่พวกเขาจะอยู่ในความทรงจำและโลดแล่นอยู่ในใจของเราตลอดไป