ความเดิมตอนที่แล้นนนน“ก็ป๊ารักพราวนี่”
ผมน้ำตาคลอ จะมีใครที่ทำให้ผมได้มากเท่าผู้ชายคนนี้มั้ย
ขอบคุณจริงๆที่ทำให้หนูเกิดมา
ขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่างที่ดลบันดาลให้เราเกิดมาเจอกัน
ขอบคุณผู้ชายที่ชื่อนายปวีร์ป๊าของหนู ที่ทำให้ชีวิตหนูมีความหมายนะครับ
ขอบคุณที่รักกัน... ^_^
“จะกินน้ำตาแทนข้าวใช่มั้ย หึ เด็กขี้แย”
ถึงป๊าจะพูดยังไงแต่มือใหญ่ก็เช็ดน้ำตาให้ผมอย่างแผ่วเบาและมองผมด้วยสายตาที่อ่อนโยนเสมอ
“ป๊าน่ะ หมดซึ้งเลย ฟืดดดดดด”
“ลุกไปอาบน้ำกินข้าวกินยาเดี๋ยวจะพาไปเที่ยว”
“จริงดิ๊ เยสสสสสสสสสสสสสสส!”
ต่อเลยนะฮัฟฟฟฟ
ผมลุกขึ้นกระโดดบนเตียงอย่างดีใจ อารมณ์ซาบซึ้งเมื่อกี้หายวับ ก็น้อยครั้งนักที่ป๊าจะเป็นคนเอ่ยชวนก่อน
“หนูขอชวนอเล็กซ์ไปด้วยนะ มันบอกว่าวันนี้เลิกเที่ยง” ผมมีโทรศัพท์แล้วก็โทรคุยกับคนนั้นคนนี้ไปทั่ว
“ครับ เห้ย ห้องน้ำทางนี้”
“หนูจะไปโทรศัพท์”
“ไปอาบน้ำเลย เดี๋ยวป๊าโทรขออนุญาตแม่เขาเอง”
“ป๊าน่ารัก! จุ๊บบบบบ”
ผมกระโดดจุ๊บปากป๊าแล้วรีบม้วนตัวให้พ้นแขนยาวที่จะรวบตัวผมเข้าไปแนบอกได้อย่างฉิวเฉียด ฮี่ๆๆๆ ป๊าไม่ได้แอ้มหนูหรอก หนูจะแอ้มป๊าเองงงงงง
“หนูเคยดูหนังในโรงกับป๊าแค่สามครั้งเอง”
“งั้นวันนี้เราไปดูกันอีกดีมั้ย”
“ดี!!!”
ผมเดินกอดแขนป๊าแล้วเอาหัวถูกต้นแขนหนาอย่างอ้อนๆ ผมดูหนังกับป๊าไม่บ่อยหรอก ป๊าไม่ได้ว่างขนาดนั้นไง และผมก็ไม่เคยไปดูหนังกับเพื่อนๆด้วย ผมโคตรอิจฉาที่พวกไอ้รินกับพวกเดอะแก๊งค์มันไปดูหนังกันแล้วมันก็เอามาพูดกันในห้องเรียนอย่างสนุกสนานส่วนผมได้แต่นั่งเงียบๆฟัง
“พี่พราวเอาน้องเล็กมาด้วยทำไมเนี้ย ชอบอยู่กันสองคนตลอดเลย -3-“
ผมหันไปมองเด็กข้างหลังแล้วแลบลิ้นใส่ แต่ป๊ากลับดึงกูกู้กีกี้มาจูงมือไว้ พอเด็กน้อยยังไม่หายหน้างอพ่อหมีก็เลยอุ้มมานั่งบนแขนเลย
“ได้ไง ป๊าก็อุ้มหนูมั่งสิ”
“เห้ย พราวโตแล้วนะ”
“งื้ออออ ไม่ยอมๆ”
ผมเอาแขนคล้องคอป๊าแล้วเขย่งๆเท้าจะให้ป๊าอุ้มให้ได้ ผมรู้ว่าป๊าอุ้มได้ ผมตัวโตกว่าอเล็กซ์เท่าไหร่กันเชียว ป๊าไม่มีความเท่าเทียมเลย...
“ป๊าเจ็บน่ะพราว” เขาพยายามดึงแขนผมที่รั้งคอเขาอยู่ออก
“ป๊าน่ะ รู้งี้ไม่ชวนอเล็กซ์มาก็ดี”
“พราว!” ป๊าบีบข้อมือผมแรง “ทำไมพูดอย่างนี้ห๊ะ”
ผมเม้มปาก ผม... ผมไม่ได้อยากจะพูดมันแค่... มันแค่ปากไวไปหน่อย ยิ่งเห็นกูกู้กีกี้เบะปากจะร้องไห้ผมก็ยิ่งรู้สึกผิดไปหมด ตะ แต่ นั่นเพราะป๊าลำเอียงนี่!
“น้องเล็กอยากกลับบ้าน ฮือออออออออ”
“โอ๋ๆๆ ไม่ร้องนะครับ เดี๋ยวอาจะพาไปซื้อขนมน้า”
“อยากหาแม่ ฮือๆๆ”
ป๊าปล่อยมือผมให้ยืนอยู่คนเดียวแล้วอุ้มอเล็กซ์เดินไปอีกทาง
ก็ผมไม่อยากให้ป๊าไปโอ๋ใครนี่...
ทำไมต้องทำหน้าดุใส่ด้วย...
“ฮือออออออ ฮึก ฮือออๆ”
ผมยืนปล่อยโฮอยู่กลางห้าง ผู้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาเริ่มหันมามองแล้วซุบซิบกันแต่ก็ยักกะไม่มีใครเข้ามาถามไถ่ ป๊าที่เดินไปไกลแล้วก็รีบเดินกลับมา มือใหญ่กดหัวผมเข้ากับอกก่อนจะตบหลังอย่างปลอบประโลม
“เออดีๆ ร้องกันเข้าไป ทั้งซ้ายทั้งขวาเลยกู = =”
ผมกอดเอวป๊าแล้วซุกอกกว้างร้องไห้ส่วนอเล็กซ์ก็กอดคอซุกหน้าร้องไห้กับบ่าของป๊าอีกด้านหนึ่ง ผมได้ยินคนที่เดินผ่านเขาพูดกันว่าป๊าไม่ตามใจซื้อของเล่นให้ลูกก็เลยทำเด็กร้องไห้ บางคนก็บอกว่าเป็นพ่อใจร้าย ป๊าเลยพาเราเดินหนีเข้าไปในห้องน้ำ
“โอ๊ยยยย เอาละ หยุดก่อนครับ เงียบก่อน ฮึบเร็วๆ”
“ฮืออออ ป๊า...”
“ครับๆ เงียบก่อนครับ ร้องไห้ทำไมกันวะครับ!”
เมื่อได้ยินอย่างนั้นผมกับอเล็กซ์ก็แข่งกับแผดเสียงดังลั่นห้องน้ำราวกับจะแข่งกันว่าใครดังกว่าจะชนะ T_T คนที่ยืนฉี่อยู่รีบทำธุระล้างมือแล้วออกจากห้องไปอย่างงงๆ
“โว้ยยยยยยย เงียบ!!”
ผมกับอเล็กซ์หุบปากเงียบกริบ
“ป๊าเดินหนีหนู ป๊าดุหนูด้วย ป๊าเมิน ฮึก ฮือ”
“ก็พราวพูดไม่ดี ทำให้น้องเสียใจ น้องอุตส่าห์มาเที่ยวด้วย”
“ขอโทษ...”
“ขอโทษป๊า?”
“...ป่าว ขอโทษอเล็กซ์”
“ฮึก น้องเล็กไม่โกรธแล้ว”
“เขายังไม่ได้พูดกับตัวเลยนะ -3-”
“พราว!!” ป๊าปรามเสียงโหด งื้ออออ
“ก็อเล็กซ์มันลืมข้อตกลงระหว่างเรา”
“พี่พราวได้จับมือแล้วนี่”
“พี่ต้องอยู่กลางแล้วก็ต้องได้เยอะสุดสิ”
“ก็ได้ ฮึก”
ผมยกกูกู้กีกี้ลงมา อ๊ากกกกก ตัวหนัก!
“เจอกันทีไรเป็นต้องเสียน้ำตาก่อนทุกทีถึงจะดีกันได้นะ” ป๊าบ่น
ตอนนี้เราเดินจูงมือกันเรียงหน้ากระดานตามลำดับความสูงครับ ป๊า ผม ละก็กูกู้กีกี้ เราตกลงกันว่าจะดูการ์ตูนกัน มีเด็กอยากดูตั้งสองคนป๊าก็เลยต้องยอม อิอิ แต่ผมว่าป๊าก็ต้องเตรียมใจมาบ้างอยู่แล้วล่ะ เพราะสามเรื่องที่ผ่านมาของเราก็เป็นหนังแฟนตาซีของดิสนีย์ทั้งนั้น ผมว่าหนังมันไม่ได้น่ากลัวเกินไปแล้วก็เสริมจินตนาการเด็กดีด้วย
“พี่จะไปต่อแถวซื้อป๊อบคอร์นให้นายเป็นการไถ่โทษ ส่วนนายไปนั่งรอแบบสบายๆเลย” ผมกระซิบกูกู้กีกี้ตอนที่เรากำลังจะเดินไปซื้อป๊อบคอร์นด้วยกัน ผมไม่ให้ป๊ามาซื้อให้เพราะป๊าซื้อผิดทุกที บอกเอาเซทนี้ป๊าดันซื้ออีกเซทมาให้ บางทีก็ไม่ครบตามต้องการด้วย = =
“ซึ้งจัง (*3*)”
“แต่นายต้องให้พี่นั่งข้างป๊า โอเคป่าว”
“ว่าละ = =”
ก็ป๊าจะให้กูกู้กีกี้นั่งตรงกลาง บอกว่าน้องยังเล็กบ้างล่ะไรบ้างล่ะ ชิส์!
สุดท้ายผมก็ได้นั่งกลาง เย้! ป๊านั่งหลับตั้งแต่ยืนตรงเสร็จ ส่วนผมก็ตั้งใจแย่งป๊อบคอร์นกูกู้กีกี้กิน อเล็กซ์นั่นแหละที่ตั้งใจดูตาไม่กระพริบเลย ตอนเด็กผมก็ตื่นตาตื่นใจแบบนี้แหละพอโตมาแล้วรู้ว่าอะไรเป็นอะไรความชอบมันก็เปลี่ยนไป คือไม่ได้ชอบเพราะมันวิเศษ มันมหัศจรรย์ แต่เราจะดูลึกถึงรายละเอียดแล้วก็เนื้อหามากกว่า นี่ผมโตเป็นผู้ใหญ่แล้วใช่มั้ยครับ ดีจัง > <
“น้องเล็กอยากเป็นแฟนกับราชินีเอลซ่า”
“นายอยากแข็งตายเหรอไง”
“แต่คนในเมืองยังไม่แข็งตายเลย”
“นายจะโดนลิ่มน้ำแข็งปักหัวใจ”
“ง่ะ คนรักกันเขาไม่ทำร้ายกันหรอก”
ผมหัวเราะ เลิกแกล้งแล้วก็ได้ แล้วจะไปหาราชินีเอลซ่าที่ไหนมาให้นายวะเนี้ย
“พี่พราวอยากเป็นแฟนใคร”
“พี่เป็นแฟนป๊า >///<”
“ว้าวววววว น้องเล็กอิจฉา”
“หึหึหึ” ป๊าขยี้หัวผมอย่างหมั่นเขี้ยว
อย่างน้อยก็มีกูกู้กีกี้คนนึงละนะที่ไม่รังเกียจความสัมพันธ์ของเราสองคน
เป็นเด็กนี่ดีจังเลยนะ ไม่ต้องคิดอะไรมาก ไม่ต้องห่วงนั่นพะวงนี่ ไม่ต้องคอยรับผิดชอบ ทำอะไรก็ได้ตามใจตัวเอง อย่างมากก็ถูกดุนิดหน่อย บางทีก็ตีเบาๆ
“ป๊า ปืนของหนูล่ะ ร้านไหนอ่ะ”
“ปืน!OoO”
“ใช่แล้ว พี่จะซื้อให้นายอันหนึ่ง”
“ไม่เอาๆพี่พราว มันอันตราย”
“จะไม่เอาช้ะ คำไหนคำนั้นเลย”
…
…….
…………
“จิ้ว จิ้ว จิ้ว จิ้ววววววว”
“ปัง ปัง ปังๆๆๆ”
“เสียงปืนพี่พราวน่ากลัวง่ะ น้องเล็กเปลี่ยนใหม่ดีกว่า ฟ้าววว เฟี้ยว ฟ้าว ฟิ้วๆๆ”
“เงียบก่อนครับเด็กๆ = =”
“ปึงๆๆ ปังๆๆ”
“เพิ่มยำสาหร่ายแล้วก็ซูชิปลาไหล เท่านี้ก่อนครับ”
ผมกดรัวกระสุนใส่หน้าอเล็กซ์ เด็กอ่อนหัดหลับตาเบี่ยงหน้าหลบกระสุนแล้วยิงตอบกลับมารัวราวกับปืนกล อนุภาคหนวดปลาหมึกมันช่างร้ายแรงยิ่งนัก คือปลายกระบอกของเด็กเห็ดเป็นหนวดปลาหมึก เวลากดยิงหนวดมันจะหมุนติ้วๆปล่อยกระสุนออกมาเต็มหน้าผมไปหมด ส่วนของผมเป็นผีเสื้อกระพือปีทีหนึ่งก็ปล่อยกระสุนออกมามากไม่แพ้กัน
“หยุดก่อน ฟองเต็มร้านเขาหมดแล้ว = =”
มะนคือลูกกระสุนน้า ไม่ใช่ฟองงงง > <
ป๊าที่นั่งอยู่ตรงกลางรวบตัวเราสองคนไว้ แต่ผมกับอเล็กซ์ก็ดิ้นจะหลุดทำให้ป๊าโดนลูกหลงไปด้วย ผมแอบเห็นกระสุนลอยเข้าไปในปากป๊าด้วยแหละ ก๊ากกก
“เหนื่อยยยย”
“พี่ก็เหนื่อย ขอนัดสุดท้าย ปัง!”
“น้องเล็กตาย”
กูกู้กีกี้ทำเป็นหงายหลังเงิบไป ทำไมแสดงเนียน ฮาาาาา
แต่ก็เหนื่อยจริงๆนะ เหนื่อยเพราะใส่ซาวน์เอฟเฟ็คเสียงปืนเนี้ยแหละผมว่า น้ำลงน้ำลายกระจายให้เต็มโต๊ะ ผมกับกูกู้กีกี้มุดใต้โต๊ะแล้วกลับไปนั่งอีกด้านหนึ่ง ดีที่เรามาช่วงบ่ายคล้อยก็เลยไม่ค่อยมีคน
“อยู่ด้วยกันแล้วดื้อ ป๊าจะจับแยกนะ”
“ถ้าป๊าจับแยก หนูจะยิง นี่แน่ะๆ”
“เอ้ย ไม่เล่นๆ เกรงใจโต๊ะข้างๆบ้าง ไปจับฟองให้แตกก่อนที่มันจะลอยไปที่โต๊ะอื่นเลยป่ะ”
อเล็กซ์ก็บ้าจี้ ลุกขึ้นยืนบนโซฟาแล้วกระโดดตะครุบฟองใหญ่เลย
โต๊ะตั้งโคตรห่างกันเหอะ ร้านแสงสีส้มสวยพอมีฟองลอยอยู่ยิ่งทำให้สวยยิ่งขึ้นอีก “ป๊าสั่งน้ำส้มให้หนูยัง”
“สั่งแล้วครับ”
“น่ารัก จุ๊บ”
ผมไม่ได้จุ๊บปากเพราะไม่ถึงเลยส่งจูบผ่านอากาศพร้อมขยิบตาแบ๊วๆเหมือนที่ไอ้รินชอบทำให้ผู้ชายส่งไปให้พ่อหมี ป๊าทำหน้าหมั่นเขี้ยวขยับปากไม่มีเสียงว่าคืนนี้จะโดนไม่ใช่น้อย โดนอะไรเล่า! -///-
พออาหารมาเสิร์ฟ ปืนฉีดฟองก็ถูกลืมชั่วขณะ ไม่นานทุกอย่างก็เกลี้ยง อเล็กซ์นี่นอนเอิบกับเบาะเลยทีเดียว เห็นบอกว่าแม่กำลังจะท้องด้วยกำลังจะมีน้องให้เขา คือแม่อเล็กซ์แก่กว่าป๊าอีกนะ เคยได้ยินมาว่ามีลูกตอนแก่จะไม่ดีต่อสุขภาพด้วย
“ตั้งใจเรียนนะ ไว้พี่จะโทรหาใหม่”
“สวัสดีครับ พี่พราวบ๊ายบาย”
ผมโบกมือให้อเล็กซ์ แม่เขาท้องจริงๆด้วยเพิ่งเห็น T_T เพราะตอนแรกผมไปรับมันจากโรงเรียนเลยน่ะ แต่ทำไมเวลาจากกันต้องเศร้าทุกทีเลย ป๊าเห็นผมน้ำตาคลอเลยโยกหัวผมแทนเกียร์รถไปละ
พอถึงบ้านปุ๊บป๊าก็จอดรถไว้หน้าบ้านให้ลุงแช่มเอาไปเก็บในโรง ผมก็ช่วยป๊าหิ้วของส่วนหนึ่ง ป๊าซื้อของมาเยอะเลยทั้งรองเท้า หนังสือ แล้วก็ของจุกจิกอะไรเต็มไปหมดสงสัยจะไปแอบซื้อตอนที่ผมกับเด็กเห็ดไปป่วนอยู่ที่ร้านขายของเล่นแน่ๆอ่ะ
“อื๊อออ ป๊า อ๊ะ”
ผมปล่อยของหลุดมือด้วยความตกใจเมื่อเข้าห้องนอนมายังไม่ทันพ้นประตูดีเลย ป๊าก็รวบตัวผมจากด้านหลังแล้วซุกไซ้ไปทั่วลำคอ งื้อออออ ป๊าหื่นนนนนน
“อ๊ะ เดี๋ยวก่อน”
“วันนี้ยั่วนะยั่ว”
“ป่าวสักหน่อย อิ๊ อ๊ะ”
ปลายนิ้วซุกเข้าไปในเสื้อแล้วขยี้ยอดอกผม ปากหนาก็วนเวียนดูดเม้นอยู่แถวใบหู ขาผมอ่อนขึ้นฉับพลันราวกับถูกจี้จุดอ่อนจนป๊าต้องช่วยพยุงถูลู่ถูกังกันไปที่เตียง
เขาถกเสื้อผมมากองอยู่เหนืออกแล้วเกลือกหน้าไปทั่วตัวผมไล่ตั้งแต่ส่วนปลายสองข้างที่แข็งเป็นไตขึ้นด้วยมือและปากที่แสนชำนาญการของป๊า หน้าท้องแบบราบและแอ่งสะดือเล็กๆ ล้วนถูกปากสวยนั่นโลมเลียไปหมด เผลอไปแป๊บเดียวกางเกงนอกกางเกงในของผมถูกรูดออกไปจากตัวแล้ว
“อิ๊”
ผมกัดปากเพื่อสกัดกลั้นเสียงที่เปล่งออกมาด้วยความน่าอายแต่มันก็ทนไม่ได้จริงๆเพราะป๊ารุกล้ำส่วนสงวนของผม T////T ผมเห็นป๊าเล่นกับส่วนนั้นอย่างสนุกสนานจนมันพองออกมาเต็มกำลัง ความรู้สึกแปลกกำลังคืบคลานเข้ามาหา แต่ป๊ากลับ...
“ป๊า...”
“อ้อนเร็ว”
“ฮื๊ออออ ป๊าจ๋า”
ผมกอดลำคอแกร่งแล้วกดจูบแผ่วเบา ขาก็รัดเอวสอบให้เบียดเข้าใกล้กันมากยิ่งขึ้น
“ทำไมเมียเอ็กส์จังครับ ซี๊ดดด ป๊าจะทนไม่ไหวแล้ว”
ผมก็ไม่รู้ ผมไม่เคยเห็นด้านนี้ของตัวเองและของป๊าด้วย
พ่อหมีช่วยผมจัดการกึ่งกลางลำตัว มือหนึ่งขยับปิกาจู๊ของผมขึ้นลงส่วนอีกข้างก็บีบเฟ้นไปทั่วตัวจนขึ้นรอยนิ้วก่อนจะจางหายไป ผมเสียวสยิวดิ้นพล่านอยู่ใต้ร่างใหญ่อย่างทำอะไรไม่ถูกแหงนหน้าครางลั่นห้องและเหมือนคนตัวโตจะชอบใจปรนเปรอให้ผมครางดังขึ้นเรื่อยๆ
สิ่งเย็นๆถูกป้ายที่ช่องทางด้านหลังก่อนที่นิ้วเรียวจะแทรกเข้ามา ผมรู้สึกว่ามันง่ายกว่าคราวที่แล้วแต่มันก็ยังคงรู้แปลกๆ มันแน่นตรงนั้นไปหมด
“อ๊ะ อ๊า อ๊า”
ปลายนิ้วขยับเข้าออกเร่งเร็วขึ้นตามเวลาแล้วเขาก็เพิ่มเข้ามาสองนิ้ว สามนิ้ว... จนถึงเวลาของของเขาจริงๆ สามนิ้วที่ทรมานร่างกายผมเมื่อกี้เทียบไม่ติด ผมแอบหวั่นนิดๆกลัวว่าจะเจ็บเหมือนคราวที่แล้ว ป๊าจูบปลายจมูกผมราวกับรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่
“พราวจะมีความสุขที่สุด”
เขาเปิดขวดแล้วเทเจลอะไรสักอย่างใส่ส่วนนั้นจับรูดไม่นานมันก็เติบโตพร้อมทำงาน
“อ๊ะ ดะ เดี๋ยว... อ๊ะ”
“ซี๊ดดดดด เจลไม่ค่อยช่วยอะไรเลยแม่งงง แน่นชิบ”
“อ๊ะ ป๊าจ๋า อ๊า”
“อย่าเกร็งครับพราว”
“ป๊า ฮะ มันแน่น พอแล้ว”
มันลึกด้วย T_T แต่ป๊าก็ยังดึงดันยัดเข้ามาจนสุดแล้วแช่ค้างไว้อย่างนั้นเพื่อให้ผมปรับตัวได้สักพักก็ขยับตามแต่ใจเขาล่ะ คนบ้าเอ้ย! ได้ทีก็เอาใหญ่เลย
“อาาาา พราวว...”
เสียงทุ้มครางเรียกชื่อผม มือใหญ่จับยึดสะโพกผมไว้แล้วกระแทกเข้ามาไม่หยุดหย่อน
“อ๊ะๆ ป๊า เร็วอีก หนู...”
และผมก็เป็นไปกับเขาด้วย แงงงงงงงง T////T
ป๊าเร่งให้ตามคำขอจากที่เร็วอยู่แล้วก็เร่งขึ้นจนผมเกือบจะไถลตกเตียงแล้ว มือผมไขว่คว้าไปทั่วปัดนาฬิกา ตุ๊กตาหล่นตกกระจายทั่วเตียง แต่เราไม่สนใจ ตอนนี้เหมือนผมกับป๊ามีกันแค่สองคนในโลกนี้ ในอ้อมแขนเรามีกันและกัน และมันจะเป็นอย่างนี้ตลอดไป
“อ๊ะ! ป๊า!”
ผมตะโกนเรียกพร้อมกับปล่อยของเหลวออกมาเป็นครั้งที่สอง ก่อนที่พ่อหมีใหญ่จะคำรามเสียงต่ำแล้วปล่อยตามมาติดๆ(แต่ของเขาแค่ครั้งแรก) แล้วคิดเหรอว่าครั้งเดียวจะพอสำหรับเขา ฮือออออ อยากตะโกนใส่หน้าหล่อๆนั่นจริงๆ ว่า... พรุ่งนี้ต้องไปโรงเรียนนนนนนนนนน TOT
อิป๊าชอบเอาเปรียบนุ้งพราวส่วนอิหนูพราวชอบเอาเปรียบน้องเล็ก ดีงามมมมมมม
มาค่อนทางแล้วนี่ เกือบจบแล้วนี่ พอจะรู้เรื่องกันแล้วนี่ 5555 มีแต่นุ้งพราวไม่รู้เรื่องอยู่คนเดียว
ขอบคุณที่ติดตามเค้าน้า ><
โพลล์
หัวข้อ: ▌▌You Mean So Much To Me เพราะหนูเป็นลูกป๊า Y ▌▌ตอน special UP! 14/2/58 (อ่าน 430435 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก