ตอนที่30
"พรุ่งนี้วันเกิดเซียนเราไปฉลองที่ไหนดี"
"ไม่เป็นไรคับผมเกรงใจ"
"เกรงใจอะไรเราเป็นคนๆเดียวกันแล้วนะ"
"งั้นก็ตามใจพี่จีคับผมที่ไหนก็ได้ พี่จีผมว่าจะหางานทำหลังเลิกเรียนอะคับ"
"พี่ไม่อนุญาติ"
"ทำไมละคับผมไม่อยากรบกวนพี่"
"พี่ไม่ให้ทำเมียคนเดียวพี่เลี้ยงได้"
"แต่....."
"ไม่มีแต่ แล้วก็ไม่ต้องพูดเรื่องนี้อีกแล้ว"
"ก็ผมไม่อยากให้ใครมองว่าผมเกาะพี่กินนิคับ"
"อย่าคิดมากนะเซียน แค่เซียนอยู่ข้างๆพี่ๆก็ดีใจแล้ว ไม่เอาไม่พูดแล้วพรุ่งนี้เราไปร้านxxxนะ
ชวนเพื่อนไปด้วนนะเดียวพี่จะชวนเพื่อนพี่ไปด้วยเหนือนกันคนเยอะๆจะได้สนุก"
"ขอบคุณคับพี่จี"
"เรื่องอะไรที่ทำให้เซียนมีความสุขพี่เต็มใจทำ"
"วันนี้หลังเลิกเรียนไปที่ร้านxxxนะเว้ย"
"ไปทำไมว่ะ"
"วันนี้วันเกิดกู"
"อืม กูไปแน่ของฟรีกูไม่พลาด แล้วก็สุขสันต์วันเกิดนะมึง"
.
.
.
.
.
"เซียนทางนี้ อะไรว่ะเจ้าภาพมาซะสาย"
"โทษทีว่ะ สั่งไรยัง"
"พวกกูกินกันจนจะเมารอบ 2 แล้ว"
"ไอ้ห่าจีกูคิดว่าจะได้จ่ายค่าเหล้าเองซะอีก"
"อย่าบ่นนะกูก็มาแล้วไง เต็มที่เลย"
"เอ้าพวกเราคนจ่ายมาแล้วเต็มที่ไม่เมาไม่เลิก"
"น้องเซียนไม่กินหรอคับ"
"ไม่ได้เว้ย"
"อะไรว่ะไอ้จีแก้วเดียวเอง"
"ผมคออ่อนนะคับ"
"555555"แก้วเดียวเองไม่เมาหรอก"
"หยุดเลยมึงเอามานี้กูกินเอง"
"ห่ามึงหวงเมียจิง"
แปะ........แปะ............ฮิ้ววววววว
"สวัดดีคับผมสไปร์"
ผมหันไปมองคนที่ยืนอยู่บนเวที มันคงมองไม่เห็นพวกผมเพราะโต๊ะที่เรานั้งอยู่จะอยู่มุมมากค่อนข้างจะส่วนตัว
"วันนี้เป็นวันเกิดของคนที่ผมรักมากที่สุด ผมขออวยพรให้เขามาความสุขมากๆ ถ้าใครเจอเขาช่วยบอกด้วยนะคับว่าผม
ยังรักเขาเหมือนเดิม และเพลงที่ผมจะร้องนี้มันคือความรู้สึกของผมทั้งหมด"
ฉันนั้นไร้ความหวัง ฉันนั้นไร้จุดหมาย …วันที่เธอไปจากฉัน
ฉันเหมือนไร้ชีวิต กัดฟันก้าวข้ามผ่าน พ้นจากวันนั้นมา
เหมือนฉันนั้นหายดีแล้ว แต่ยิ่งเดินไกลเท่าไร สุดท้ายฉันก็ยิ่งได้รู้
…
*เจ็บกว่าการไม่มีความหวัง ก็คือการไม่ลืมความหลัง
เท้าก้าวเดินไป แต่หัวใจหยุดตรงนั้น
เธอรู้ไหมการคิดถึง คนที่ไม่มีทางพบกัน
นั้นปวดร้าวและทรมานเหลือเกิน
ทุกคืนที่หลับตา ทุกวันที่ตื่นมา ยังไม่เคยลืมได้สักครั้ง
ทั้งๆที่ก็รู้ต้องเจ็บและต้องร้าวราน ฉันก็ยังคิดถึงเธอ
พรุ่งนี้ที่ไร้จุดหมาย อาจเขียนขึ้นมาได้ใหม่ แต่จะลบวันวานอย่างไร (*) (*)
"เซียนไม่เป็นไรนะ"
"ผมขออกไปข้างนอกแป๊บนะคับ"
"ให้พี่ไปด้วยไหม"
"ไม่เป็นไรคับ ผมอยากอยู่คนเดียว" ผมเดินออกมารับลมข้างนอก เฮ้อ คนเราถ้าไม่ปล่อยวางอดีต ก็ไม่รู้จักอนาคต
แต่การปล่อยวางอดีตมันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เฮ้อ ผมยืนคิดอะไรเรื่อยเปลื่อยไม่รู้ว่ายืนอยู่ตรงนี้นานเท่าไรแล้ว
"ซะ........เซียน"
ผมยืนนิ่งเมื่อได้ยินเสียงคนเรียก
"เซียนมานานยัง"
ผมรีบเดินเพื่อจะกลับเข้าไปข้างใน
"เซียนเดียว คุยกับพี่ก่อน พี่ขอร้อง" แล้วมันก็เขามากอดผมจากด้านหลัง
"เซียนมานานยังคับ"
"....."
"คุยกับพี่หน่อยซิคับ"
"ซักพักแล้วคับ"
"งั้นก็เห็น"
"ใช่คับผมเห็น"
"เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม กลับมารักกันเหมือนแต่ก่อน"
"พี่ปล่อยผมเถอะคับ"
"พี่ไม่ปล่อยจนกว่าเซียนจะบอกพี่"
"เซียนเป็นไงบ้าง ดีขึ้นยัง"
ผมกับไอ้ไปร์หันกลับไปมองข้างหลัง ก็เห็นพี่จียืนอยู่
"พี่จี!!!!"
"พี่เห็นว่าเซียนออกมานานแล้ว ไอ้พวกนั้นก็เมาหมด ก็เลยว่าจะมาชวนเซียนกลับนะ...................แต่ไม่เป็นไรเดียวพี่กลับก่อนก็ได้
...........พี่ไปรอที่ห้องนะ"
พูดเสร็จพี่จีก็เดินไปที่รถแล้วก็ขับออกไปเลย
จี
ผมเห็นว่าเซียนออกไปนานแล้วเลยออกมาตามแล้วจะชวนกลับเลยเพราะมันคงจะไม่สนุกแล้ว
"เซียนเป็นไงบ้างดีขึ้นยัง" ภาพที่ผมเห็นคือไอ้ไปร์กำลังกอดเซียนอยู่
"พี่จี"
"พี่เห็นว่าเซียนออกมานานแล้ว ไอ้พวกนั้นก็เมากันหมด ก็เลยว่าจะชวนเซียนกลับนะ..............แต่ไม่เป็นไรเดียวพี่กลับก่อนก็ได้
.................พี่ไปรอที่ห้องนะ" แล้วผมก็รีบเดินไปที่รถไม่อยากให้เซียนเห็นน้ำตาที่มันกำลังจะไหล
มาถึงรถผมก็รีบขับออกไป แต่ออกมไปไม่ไกลก็ต้องจอด เพราะตอนนี้ผมไม่มีสมาธิขับรถเลย น้ำตาก็เอาแต่ไหล
อึก................ผมบอกว่าผมจกลับไปรอที่ห้อง แต่ไม่รู้ว่าคนที่ผมรอจะกลับมาหาผมหรือเปล่า
"พี่ไปร์ปล่อยผมด้วยคับ"
"เซียนกลับมารักกันเหมือนเดิมนะ"
"ลืมผมซะเถอะคับ"
"พี่ทำไม่ได้ พี่รักเซียนแล้วจะลืมเซียนได้ยังไงแล้วพี่ก็รู้ว่าเซียนก็ยังไม่ลืมพี่"
"เลิกพูดซะทีเถอะ ที่ผ่านมาพี่ไม่เหนื่อยบ้างหรอ ถึงพี่ไม่เหนื่อยแต่ผมเหนื่อยๆกับความรักของเรา
แล้วผมคิดว่าซักวันผมจะลืมพี่ได้ ฉะนั้นพี่ก็ลืมผมซะ"
"เซียนเดียวอย่าพึ่งไป อย่าทิ้งพี่ไป เซียน"
อึก.............ขอโทษคับพี่ไปร์ผมกลับไปหาพี่ไม่ได้อีกแล้วหละเพราะตอนนี้ผมมีพี่จี เวลามันจะช่วนเยียวยาหัวใจของเรา
อดทนหน่อยนะคับเดียวมันก็ผ่านไป
แกร๊ก
"เซียนกลับมาแล้วหรอ ขอบคุณ ขอบคุณที่กลับมาหาพี่"
"ขอโทษนะคับที่ทำให้เป็นห่วง"
"ไม่เป็นไร มานี้ซิพี่ซื้อเค้กมา อธิฐานแล้วก็เป่าซิ"
"คับ" ผมอธิฐานแล้วก็เป่าเทียนตามที่พี่จีบอก"
"พี่ขอให้เซียนมีความสุขมากๆนะ"
"พี่จีก็เหมือนกันคับ เอ๊ะ นั้นกีต้านิ"
"ใช่พี่พึ่งซื้อมานะ"
"อย่าบอกนะว่าที่มารับผมสายเพราะมัวแต่ไปเลือกซื้อกีต้าอยู่"
"หึ หึ ก็ประมาณนั้นหละ"
"พี่จีช่วยเล่นให้ผมฟังหน่อยได้ไหมคับ"
"ได้ซิ"
ไม่เป็นไร ถ้าเธอไม่ลืมใครบางคน
เธอคงมีเหตุผลส่วนตัว ฉันเข้าใจ
ความทรงจำเก่าๆ หากเธออยากเก็บไว้
ก็เก็บเอาไว้ ถ้าเธอนั้นรู้สึกดี
จะไม่ถาม เรื่องราวอะไรทั้งนั้น
ใจของฉันยอมรับทุกอย่างที่เป็นเธอ
เธอไม่ต้องกังวล แค่รู้ไว้เสมอ
เธอไม่จำเป็น ต้องรักฉันทั้งหัวใจ
รักฉันเท่าที่ใจเธออยากรัก
เธอไม่ต้องลำบาก ลืมใครเพื่อมารักฉัน
ไม่ขอให้เธอลืมคนในวันนั้น
คิดถึงได้ตามต้องการ
ต่อให้เราอยู่ด้วยกัน ก็ไม่เคยบังคับกัน
รักฉันเท่าที่เธอจะรักได้
ในความรักของฉันไม่เคยมีเงื่อนไข
เธอแบ่งใจให้มาเท่าไร ก็เท่านั้น
ถึงเล็กน้อยยังไง ก็มากมายสำหรับฉัน
ได้รักจากเธอ ก็นับว่าฉันโชคดี
รักฉันเท่าที่ใจเธออยากรัก
เธอไม่ต้องลำบาก ลืมใครเพื่อมารักฉัน
ไม่ขอให้เธอลืมคนในวันนั้น
คิดถึงได้ตามต้องการ
ต่อให้เราอยู่ด้วยกัน ก็ไม่เคยบังคับกัน
รักฉันเท่าที่เธอจะรักได้
รักฉันเท่าที่ใจเธออยากรัก
เธอไม่ต้องลำบาก ลืมใครเพื่อมารักฉัน
ไม่ขอให้เธอลืมคนในวันนั้น
คิดถึงได้ตามต้องการ
ต่อให้เราอยู่ด้วยกัน ก็ไม่เคยบังคับกัน
รักฉันเท่าที่เธอจะรักได้
"เซียนไม่ต้องรักพี่มากก็ได้ รักพี่แค่ใจเซียนจะรักได้ก็พอ"
เนื่องจากมีคนมาเม้นก็เลยลงให้อีกตอน อีกไม่กี่ตอนก็คงจะจบแล้ว
ช่วยเม้นเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคับ เม้นเยอะๆจะได้ลงยาวๆ
หัวข้อ: รักร้ายๆ ของนายซาตาน20/5/55 ตอนที่34 p.19(จบ) (อ่าน 190436 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก