หัวข้อ: [ กลรัก ... เปื้อนสี ] แล้วนะครับ !!!!

[yeyong]

เป็นตอนที่สาระเต็มมากค่ะ แอบเครียดนิดๆ

[changnoy]

หน้านิ่วคิ้วขมวดทั้งสงสัย และสงสาร

เห้อออออ ศาลาคนเศร้าจริงๆ

[sam3sam]

หยุดทำให้ตัวเองดิ่งลงเหวซะทีเถอะโอ๊ต

[CarToonMiZa]

ไม่รู้สิเหมือนโอ๊ตไม่รักตัวเองเลย
ต่อให้รักโป้มากแค่ไหนก็ไม่ควร
ที่จะทำให้ตัวเองเป็นแบบนี้
แล้วก็เห็นใจเดชอ่ะที่รักโอ๊ต
แต่ไม่ได้ความรักตอบอยาก
ให้โอ๊ตเปิดใจจัง
ยังงัยก็เอาใจช่วยทั้งคู่

[malula]

โอ๊ตเก็บใจไว้รักตัวเองบ้าง ไม่ใช่ทุ่มให้คนเดียวซะหมด
รักแล้วเจ็บก็อย่ารักเลย
สงสารทั้งโอ๊ต เดช และปีโป้

[nunamicky]

สงสารเดชจัง
รู้ทุกอย่างแต่ก็ยังรักเค้ามากอยู่ดี

[u_cosmos]

คิดไม่ถึงว่าโอ๊ตจะเล่นยาเยนะเนี่ย
ไม่เข้าจเหมือนกันว่าโอ๊ตรักโป้มากขนาดไหน มากขนาดที่ยอมทิ้งตัวเองไปเลยเหรอ
เสียใจนะเนี่ย 
ที่จริงถ้าโอ๊ตจะคิดสักนิดว่าถ้ามันออกมาแบบนี้โป้ก็ต้องเสียใจไปด้วย เพราะส่วนหนึ่งลึกๆในใใจโป้ก็รู้อยู่แก่ใจว่าโอ๊ตทำไปเพราะรักตัวเอง
TT เศร้าอ่ะ
เลิกให้ได้นะโอ๊ต

ปล.น้ำมนต์น่ารักจริงๆอ่ะ

[chisarachi]

เพิ่งมาอ่านค่าาาาา^^
อ่านทีเดียวรวดเลย โโยส่วนตัวชอบน้ำมนต์ตอนแรกๆค่ะ
ดูหยิ่งๆ แต่น่ารัก น่าเอ็นดูมากกกก>O<
พี่โป้ก็เท่ซะ เราว่าหลายๆอย่างมันโอเคนะค่ะ
แต่หลายๆอย่างมันกลับอ่อนไป
เหตุผลมันน้อยไปบางที บางจุด เช่นตอนโป้บอกรักน้ำมนต์น้ำมนต์ไปกระโดดจูบแพร
แต่ว่าโดยรวมๆแล้วเราก็ชอบนะค่ะ
รักน้ำมนต์
เป็นกำลังใจให้ค่ะ^^

[lungkhao]

ตอนที่ 44.1


“แก .... แกว่าพี่บ่าวน่ารักป่ะ” เสียงช้างน้อยลากยาวในประโยคแรก ก่อนจะตั้งคำถามในประโยคหลัง หน้าตากรุ้มกริ่มเอียงอาย

“อืม ก็น่ารักดี” ผมเงยหน้าจากนิตยสารที่เกี่ยวกับศิลปะที่ยืมช้างน้อยมาอ่านแล้วตอบไป

“เหรอ ชั้นว่าพี่แกน่ารักมากเลยนะ” ช้างน้อยพูดจา มือไม้ทำท่าเพ้อฝัน

“ไปสนิทสนมกันมาตั้งแต่ตอนไหนละ” ผมถามสวนไป พับนิตยสารที่อยู่ตรงหน้าไว้ แล้วมาสนใจที่ช้างน้อย

“ก็หลายตอนนะ แกอยากรู้ตอนไหนละ” นั่น อยากให้รู้ แต่ดันมีกั๊กอีก

“ช้างน้อยอยากเล่าตอนไหนก็เล่ามาเถอะ ท่าทีอัดอั้นมากเลยนี่” ผมบอกไปขำๆ

“แหม แกละก็ ชั้นก็แค่อยากแลกเปลี่ยนประสบการณ์ ยังไงเรื่องของชั้นก็ไม่หวานปานน้ำปีโป้เหมือนแกหรอก” และมีเหรอที่ช้างน้อยจะไม่กัดตอบ

“อ่าๆ ไม่อยากจะเถียงมากมาย ไหนเล่ามาซิ ว่าพี่บ่าวเค้าน่ารักยังไง และไปสนิทสนมกันตอนไหน” ผมก็ชักอยากรู้ขึ้นมาจริงๆแล้ว

“ก็แบบว่า เอ่อ แอร๊ยยย ชั้นเขินอ่ะแก” ไปกันใหญ่แล้วครับ ตอนที่ไม่อยากรู้กลับอยากเล่า พออยากจะรู้ขึ้นมา กลับพูดไม่ออกอีก

“งั้นเราไม่ฟังแล้ว” ผมบอกพร้อมกับทำท่าจะเปิดนิตยสารอ่านต่อ

“เอ๊ยแก เดี๋ยวดิ” ช้างน้อยบอกพร้อมกับเอามือมาปิดนิตยสารผม ผมส่งสายตาไปประมาณว่า จะเอายังไง จะเล่าหรือไม่เล่า

“อ่ะๆ เล่าก็ได้” ช้างน้อยปล่อยมือออกจากนิตยสาร ก่อนถอยตัวพิงพนักพิง เหมือนกำลังนึกอะไรบางอย่าง ใบหน้าก็กรุ้มกริ่มชวนสงสัย นี่ผมกำลังจะได้ฟังนิทานปรัมปราหรือเปล่านะ ..

“ก็วันก่อนนะ พี่บ่าวมารับไปดูหนัง หลังจากเคยไปดูกันมาแล้วครั้งหนึ่ง ครั้งนี้เค้าเลี้ยงชั้นด้วยนะ และเป็นหนังรักด้วย” ช้างน้อยเล่าด้วยความตื่นเต้น ใบหน้าเปื้อนยิ้มตลอดเวลา

“ชั้นก็ถามว่าทำไมถึงชวนชั้นไปดู พี่แกบอกว่าพวกเพื่อนๆพี่แกไม่ชอบหนังแนวนี้ แต่แกอยากจะดูเลยมาชวนชั้น”

“ไม่มีใครไปดูเป็นเพื่อนว่างั้น” ผมขัดขึ้นเล็กน้อย

“ก็ประมาณนั้นแหละ แต่แกอย่าเพิ่งขัดสิ” ช้างน้อยแอบดุผม

“พอดูหนังเสร็จ มันก็ใก้ลค่ำแล้วละ แกถามชั้นว่ารีบกลับมั๊ย ชั้นก็เฉยๆ แกบอกว่างั้นไปนั่งรถเล่นกันก่อน แล้วแกก็พาไปขับรถชมเมืองเล่น ชั้นรู้สึกเหมือนเป็นแฟนพี่แกเลยนะ” ช้างน้อยพูดไปยิ้มไปกับเรื่องราวที่ตัวเองเจอมา

“แต่ก็นั่นแหละ ชั้นไม่อยากคิดไปไกล และคิดเข้าข้างตัวเอง บางทีพี่แกอาจจะเหงา ไม่มีเพื่อนคุย เลยมาชวนชั้นเฉยๆ กลัวคิดไปไกลแล้วจะผิดหวัง” เธอพูดต่อแต่เปลี่ยนสีหน้าเป็นกังวลแทน

“แล้วที่เป็นอยู่แบบนี้โอเคป่ะละ” ผมถามกลับ

“ก็โอเคนะ อย่างน้อยๆชั้นก็มีคนให้พอได้คิดถึง” ช้างน้อยตอบยิ้มๆ

“ถ้าโอเคแบบนี้ ก็รักษาให้มันอยู่ในสถานะแบบนี้ อย่าไปเรียกร้องอะไรให้มันมากเกินไป เพราะผิดหวังมาเมื่อไหร่ เรานี่แหละที่จะเจ็บปวด” ผมบอกไปยิ้มเช่นกัน

“ชั้นละอิจฉาแกจริงๆที่มีแฟนดีๆแบบพี่ปีโป้ แต่ก็นะคนเราไม่เหมือนกัน” ช้างน้อยพูดกับผมและสรุปไปในตัว

“ไม่มีอะไรดีไปทุกอย่างหรอก และความรักมันก็ไม่ได้ขึ้นอยู่กับคนๆเดียวด้วย มันขึ้นอยู่กับคนทั้งสองคน ถ้าวันไหนคนสองคนมันจูนติดกันขึ้นมา จากความรักก็กลายเป็นคู่รักได้ เราลุ้นให้ความรักของช้างน้อยกลายเป็นคู่รักไวๆนะ” ผมพูดให้กำลังใจเธอ

“ขอบใจแกนะ แต่แค่นี้ชั้นก็ยิ้มได้แล้ว เยอะกว่านี้กลัวดราม่าค่ะ” เธอบอกผมติดขำๆ





ไม่ใช่ว่าเรื่องราวความรักทุกคู่จะสุขสมหวังจะเป็นเหมือนดั่งคู่ของผมที่อีกฝ่ายตามจีบอย่างเอาเป็นเอาตายและสามารถชนะใจได้ หรือจะเป็นแบบคู่ของหญิงกับพี่เอ็ม ที่เป็นความรักที่ต่างคนต่างยอมรับ และคนทั่วไปก็มองว่าสวยงาม ความรักของคู่ช้างน้อย กับพี่เดชเหมือนกัน  มันมีเส้นทางเดินที่แตกต่างกันไป ยังต้องพบต้องเจออะไรพิสูจน์ความรู้สึกกันอีกมากมาย แต่ใครมันจะไปรู้ละ เมื่อถึงเส้นทางเส้นหนึ่ง จากคำว่าความรักในอุดมคติของแต่ละคน มันอาจจะมาบรรจบเป็นคู่รัก ในความคิดของคนคู่หนึ่งก็ได้ ..




รอบๆตัวผมมีความรักรายล้อมมากมายตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ พอรู้ก็พบว่าตัวเองก็กลายเป็นคนมีความรักไปกับเขาแล้ว หรือก่อนหน้านี้ผมไม่เคยเปิดใจกับเรื่องแบบนี้ เลยมองไม่เห็น แกล้งไม่รับรู้ ปิดหู ปิดตา ปิดใจ พอมีใครบางคนเข้ามา ทุกๆอย่างจึงค่อยๆเปิดกว้างขึ้น กว้างขึ้น .. จนเข้าใจมัน




ถ้าพูดถึงความรักแล้ว จะไม่พูดถึงคู่นี้ที่ผมให้ความสนใจอยู่ห่างๆก็จะหาว่าลำเอียง นั่นคือคู่พี่โอ๊ต กับพี่เดช เรื่องราวของสองคนนี้ดูจะถูกเปิดเผยออกมาเรื่อยๆให้ได้ยินในกลุ่มนายปีโป้ จากการแสดงความรู้สึกของพี่เดช ที่ทำให้บรรดาเพื่อนร่วมกลุ่มหันกลับมามองมุมที่ไม่เคยมีใครมอง หรือถูกปิดตายไว้ด้วยการแสดงที่ตรงกันข้ามกับความรู้สึกของทั้งสองคน และเมื่อวันหนึ่งมีคนหนึ่งคนแสดงความรู้สึกชัดขึ้น .. ภาพบางภาพจึงเกิดขึ้นท่ามกลางข้อสงสัย และอะไรๆที่ยากจะคาดเดา





วันนี้นายปีโป้มารับผมตอนเที่ยงเพื่อนกินข้าวเที่ยงด้วยกัน ก่อนที่จะพาผมมาโรงพยาบาล โดยก่อนหนานี้ได้เกริ่นบอกผมว่าพี่โอ๊ตไม่สบาย ร่างกายอ่อนแอ จึงต้อมารักษานอนพักให้น้ำเกลือที่โรงพยาบาล



ภายในห้องพักผู้ป่วยวีไอพีของโรงพยาบาลเอกชนในตัวเมืองที่ไม่ได้เลิศหรูอะไรมากนักสำหรับต่างจังหวัด มีเตียงอยู่กลางห้องหนึ่งเตียงที่คนป่วยนอนกดทีวีเปลี่ยนช่องไปมา และมีคนเฝ้าป่วยนอนอยู่บนโซฟาสายตาไม่ได้สนใจทีวีข้างหน้าแต่หันมามองคนป่วยตลอดเวลา อย่างกับกลัวว่าคนที่นอนบนเตียงเหล็กติดล้อนั้นจะหายไปถ้าคาดสายตา




“คนอื่นๆไปไหนหมดวะ” นายปีโป้ถามขึ้นเมื่อเดินจูงมือผมเข้ามาถึงในห้อง พี่โอ๊ตละมือจากกดรีโมททีวี หันสายตามามองนายปีโป้และมองผมครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปเปลี่ยนช่องทีวีต่อ

“กลับไปห้องกันหมดแล้ว เหลือแต่ไอ้เดชนี่แหละ ไม่รู้เมื่อไหร่จะกลับๆไปเสียที” พี่โอ๊ตตอบ

“แล้วมึงจะไล่เพื่อนทำไม เค้าอุตส่าห์ตั้งใจมานอนเฝ้ามึง มึงจะได้ไม่เหงา” นายปีโป้พูดก่อนจะเดินเข้าไปหาพี่โอ๊ต โดยมีผมปลีกตัวไปนั่งที่โซฟาเยี่ยมไข้มุมห้องมุมหนึ่ง

“กูอยู่คนเดียวได้ ไม่เห็นจะตาย ผ่านเมื่อคืนมาได้ แค่อยู่คนเดียวคงไม่เป็นไรหรอก” พี่โอ๊ตพูดกับนายปีโป้ ก่อนจะกดรีโมทปิดทีวี สงสัยเลื่อนช่องจนกลับมาที่เดิมและไม่มีอะไรสนใจเท่าไหร่

“ปากดีจริงๆนะมึงเนี่ย เมื่อคืนถ้าไม่มีไอ้เดชมึงจะรอดมาปากดีแบบนี้มั๊ย” นายปีโป้ว่าเพื่อน

“ใช่ว่ามันคนเดียวซะที่ไหน มีมึง ไอ้บ่าว ไอ้เอ็ม พี่เอกอีก” พี่โอ๊ตยังย้อน ผมหันดูพี่เดชที่เปลี่ยนจากมองหน้าคนไข้เป็นนอนหงายหลับตาไม่สนใจ พลันสงสารพี่แกเล้กน้อย

“แล้วไอ้เพื่อนคนไหนละที่อยู่เป็นเพื่อนมึงในห้องน้ำแคบๆที่เต็มไปด้วยฉี่ด้วยอ้วกมึงอย่างไม่รังเกียจขนาดนั้น” นายปีโป้ย้อนใส่พี่โอ๊ต

“นี่มึงจะมาด่ากูใช่มั๊ยไอ้โป้ ถ้าจะแค่มาด่ากูว่ามึงกลับไปพอดรักกับเมียมึงเหอะ กูอยากพักผ่อน” พี่โอ๊ตเหมือนหมดทางจะต่อเถียง เลยเบี่ยงเบนมาทางผมแทน ไม่รู้สิตั้งแต่ที่ผมรู้ว่าพี่โอ๊ตคิดอะไรกับนายปีโป้ เหมือนพี่เค้ากับผมก็ไม่สนิทใจในการคุยกันเหมือนแต่ก่อน ผมไม่กล้า .. หรือพี่เค้าเปลี่ยนไป , อันนี้ก็ไม่แน่ใจ

“กูไปแน่ แต่กูอยากให้เพื่อนกูหายดี ไม่อยากให้ต้องมากังวลอะไรแล้วทำตัวโง่ๆอีก”

“ถึงจะโง่ยังไงก็ตัวกู”

“แต่เวลาที่มึงเจ็บ ไม่ได้มีแค่มึงคนเดียวซะหน่อยที่เจ็บ คนอื่นเขาก็เจ็บปวดไปด้วย นายเจ็บ ฉันเจ็บมึงเคยได้ยินมั๊ย”

“เออ กูเคยฟังนะ เพลงเค้าออกจะดัง”

“เคยฟังก็จำใส่หัวอันชาญฉลาดของมึงเสียด้วย จะได้ไม่ทำอะไรโง่ๆอีก”

“มึงเนี่ยนะ กูไม่สบายอยู่ มาชวนกูเถียงอยู่ได้”

“อย่างมึงอ่ะไม่ตายง่ายๆหรอก ไอ้โอ๊ตที่กูรู้จัก มันเข้มแข็งทั้งร่างกายและจิตใจ เจ็บเพราะความรักแค่นี้ ไม่ทำให้มึงถึงตายหรอก แค่เผลอทำอะไรที่คิดว่าจะทำลายความรู้สึกได้ ก็เท่านั้น”

“มึงจะพูดอะไรของมึงอีกเนี่ย” บทสนทนาระหว่างพี่โอ๊ตกับนายปีโป้เงียบลง เช่นเดียวกับเสียงในห้องที่เงียบสนิท พี่เดชลืมตามามองพี่บนเตียงเมื่อเสียงต่างๆหยุดนิ่ง เช่นเดียวกับผมที่ก่อนหน้าแค่ฟังบทสนทนาผ่านๆ แต่ตอนนี้ก็ทอดสายตาไปมองสองคนที่นั่งคุยอยู่บนเตียงเหมือนกัน



“โอ๊ต .. มึงกับกูผ่านอะไรมาเยอะแยะเหลือเกิน ยกพวกตีกัน หนีเรียน โดดเรียน ซดมาม่าหม้อเดียวกัน กินเหล้า กินเบียร์ ลองโน่นลองนี่กันมาหมดทุกอย่าง ขาดอย่างเดียวคือกรีดเลือดร่วมสาบานกัน ความสัมพันธ์มันลึกซึ้งจนยากจะตัดขาด มึงก็รู้ว่ากูเป็นคนยังไง และก็ใช่ว่ากูจะไม่รู้ว่ามึงเป็นคนยังไง

แต่มึงฟังกูนะ มึงคือเพื่อนรักกูที่กูจะไม่มีวันทิ้งให้มึงเจ็บแบบนี้อีกแล้ว ไม่ว่าเหตุการณ์ครั้งนั้นเกิดขึ้นเพราะอะไร แค่มึงเปิดใจมองอะไรให้กว้างกว่าที่เคยมอง มีคนรักมึงมากมาย อย่าทำร้ายตัวเองอีกเลยนะ เวลารู้สึกเจ็บปวด แต่ไม่พบแม้แต่บาดแผล มันทรมานกว่าโดนมีดกรีดอีก มึงรู้มั๊ย” น้ำเสียงของนายปีโป้พูดไปช่างเรียบง่าย แต่แฝงไว้ด้วยความห่วงใย ใบหน้าที่ก้มมองคนป่วยบนเตียงแฝงไปด้วยความจริงใจ มือที่ลูบผมพี่โอ๊ตนั้นดูเหมือนผู้ใหญ่คนหนึ่งปลอบขวัญเด็กน้อยที่เพิ่งผ่านเรื่องร้ายๆมา คนป่วยหลับตาแน่นิ่ง สองแก้มอาบไหลด้วยน้ำตา


“ปิดตา แล้วเปิดใจ มึงจะพบของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตมึง” นายปีโป้พูดก่อนจะคลายมือออกจาหัวคนป่วย ก่อนจะเดินมาหาพี่เดช ยื่นมือไปหาคนที่นอนมองไปยังเตียงผู้ป่วยเหมือนต้องการช่วยดึงให้ลุกขึ้น ในตาพี่เดชเต็มไปด้วยร่องรอยความชื้น พี่เดชเอื้อมมือมาจับกับมือนายปีโป้ ก่อนจะลุกขึ้นมายืนตามแรงดึง นายปีโป้ยิ้มให้กับพี่เดชเล็กน้อยก่อนจะดึงมือเข้ามาสวมกอดเบาๆ อบ่างกับต้องการให้กำลังใจ
มือของนายปีโป้ตบลงที่หลังของพี่เดชสองสามครั้ง



“มึงทำดีที่สุดแล้วไอ้เดช เรื่องอื่นๆที่ผ่านมาไม่ว่ามึงจะรู้สึกผิดหรือคิดมากเพราะกู กูขอให้มึงลืมไปให้หมด เรามาเริ่มต้นกันใหม่” คำพูดที่เต็มไปด้วยการให้อภัยของนายปีโป้ทำเอาผมน้ำตาซึมไปกับมิตรภาพที่ยิ่งใหญ่นั้นไปด้วย นายปีโป้ปล่อยกอดจากพี่เดช ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงให้เดินไปหาพี่โอ๊ต



“ฝากเพื่อนรักกูด้วยนะ” นายปีโป้บอกก่อนจะส่งยิ้มให้ คนบนเตียงยังนอนหลับตาพร้อมกับทางน้ำตาที่ยังไหลออกมาเป็นสาย นายปีโป้เดินมาหาผมก่อนจะส่งมือให้ ผมเอื้อมไปจับพร้อมกับลุกเดินออกจากห้องผู้ป่วยไป





ประตูห้องวีไอพีถูกปิดลงพร้อมกับคนสองคนที่อยู่ภายนอก และคนสองคนที่อยู่ภายใน นายปีโป้ดึงผมให้หยุดดูคนสองคนที่อยู่ภายในผ่านทางกระจกของประตู ภาพที่เห็นคือมือของพี่เดชเอื้อมไปเช็ดน้ำตาให้กับคนป่วย พร้อมกับอีกมือที่จับกันไว้ คนป่วยลืมตามามองหน้าของพี่เดช ก่อนจะพยายามลุกขึ้นจากหมอนและสวมกอดอีกคนเอาไว้ไปพร้อมกับสายน้ำตาของทั้งคนกอด และถูกกอด




ผมกับนายปีโป้มองภาพนั้นด้วยรอยยิ้ม มือของนายปีโป้ที่จับผมไว้ถูกกำไว้อย่างหลวมๆ แต่มีการกระชับเป็นจังหวะเพื่อบอกว่าหัวใจเราสองคนยังเต้นและปกติดีอยู่ ผมมองหน้าอีกคนที่มองเข้าไปในห้องนั้น หน้าของเขาเปื้อนด้วยรอยยิ้มและสายตาที่มีความสุข


สิ่งที่ผมค้นพบในวันนี้คือนายปีโป้รักผม และรักเพื่อนของเขา .. ไม่น้อยไปกว่ารักผมเลย


 

[lungkhao]

เพิ่งมาอ่านค่าาาาา^^
อ่านทีเดียวรวดเลย โโยส่วนตัวชอบน้ำมนต์ตอนแรกๆค่ะ
ดูหยิ่งๆ แต่น่ารัก น่าเอ็นดูมากกกก>O<
พี่โป้ก็เท่ซะ เราว่าหลายๆอย่างมันโอเคนะค่ะ
แต่หลายๆอย่างมันกลับอ่อนไป
เหตุผลมันน้อยไปบางที บางจุด เช่นตอนโป้บอกรักน้ำมนต์น้ำมนต์ไปกระโดดจูบแพร
แต่ว่าโดยรวมๆแล้วเราก็ชอบนะค่ะ
รักน้ำมนต์
เป็นกำลังใจให้ค่ะ^^

ขอบคุณมากครับ ชอบความคิดเห็นแบบนี้จัง จะได้เห็นจุดอ่อนของตัวเองด้วย
ฝากติดตามตอนต่อๆไปด้วยนะครับ

[chisarachi]

จิ้มก่อนนน เด่วมาอ่านนะค่ะไปมหาลัยก่อนเด้อ

------------------------------------------------
ตอนนี้น้องน้ำมนต์ไม่มีบท ก๊ากกกก
พี่ปีโป้ยังคงไว้ซึ่งความรักเพื่อน และคงความเป็นนายหัวเยี่ยงเดิม
พี่เดชก็ยังคงเป็นคนที่รักเขา และยอมเพ่อเขาทุกอย่าง
เหมือนกับโอ๊ตที่ยอมทำทุกอย่างให้ได้เขามา
ความจริงมาคิดๆดูแล้วนิยายเรื่องนี้โยงกันไปมา รักกันไปมาเนอะ ฮ่า
ชอบตรงคำนี้ค่ะ สิ่งที่ผมค้นพบในวันนี้คือนายปีโป้รักผม และรักเพื่อนของเขา .. ไม่น้อยไปกว่ารักผมเลย


อ่านแล้วดูงงๆเนอะ ต้องทำความเข้าใจสักสามนาที ฮ่าๆ
ปกติเราชอบคนที่รักแฟนและต้องรักเพื่อนพ่องด้วย อย่างพี่โป้นี่โดนสุดๆ
เสียแต่ว่า เสียน้ำตาให้คนอื่นเห็นงายไปนิด

ชอบช้างน้อย อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนสนิททุกครั้ง ร่ำไป >O<

[nunamicky]

พระเอกมากนายปีโป้
 

[Horizon]

พระเอกมาเอง

[Loveyoujung]

“ปิดตา แล้วเปิดใจ มึงจะพบของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตมึง”  ประโยคนี้
สุดยอดจิงๆค่ะ อ่านแล้วซึ้ง......

[KURATA]

ตามเข้ามาอ่านพี่ปีโป้

[NumPing]

ปีโป้ วันนี้ใจนายหล่อมาก

ขอให้โอ๊ตเปิดใจ รับความรัก ความปรารถนาดี ของเดชจริง ๆ เสียทีนะ

 

[LalaBam]

้ัีั ขอให้ต่อจากนี้มีแต่เรื่องดีๆนะ

[เฉาก๊วย]

 

[jeeu]

อยากให้โอ๊ตคิดได้ซะที
สงสารเดชมาก
สงสารโอ๊ตด้วย
รักกันเร็วๆนะ
เดชสู้ๆ

[Still_14OC]

ซึ้งอ่ะ ซึ้ง ยังไม่หมดใช่มั้ยยังอีกครึ่ง รีบมาต่อนะ จะได้ซึ้งรวดเดียวครบเซ็ต  

[♠DekDoy♠]

นายปีโป้ปล่อยกอดจากพี่โอ๊ต ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงให้เดินไปหาพี่เดช => น่าจะเป็ยนายโป้ปล่อยกอดจากพี่เดช แล้วให้เดินไปหาพี่โอ๊ตรึเปล่าเอ่ย ??

[kokikung]

ว๊ากกกกกกกกกกกกกก
เดชสุดยอดดดดดด
โอ๊ตมาหาเดชเอถะคนแบบนี้ในโลกนี้ไม่มีแล้วนะโว้ย
ฮ่าๆๆๆๆๆ อยากอ่านคู่โอ๊ตเดชมากอ่านไปตอนนึงซึ้งเว่อร์
ปีโป้สุดยอดน้ำมนต์ภูมิใจมากอ่าดิงานนี้
จัดให้หน่อยน้ำมนต์1ดอก 555++
ปล.อีกครึ่งหลัง คืนนี้ใช่ไหม 55555++รอๆๆอยากอ่านคืนนี้จัง
+1

[lungkhao]

นายปีโป้ปล่อยกอดจากพี่โอ๊ต ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงให้เดินไปหาพี่เดช => น่าจะเป็ยนายโป้ปล่อยกอดจากพี่เดช แล้วให้เดินไปหาพี่โอ๊ตรึเปล่าเอ่ย ??

ขอบคุณมากครับ ช่วงนี้เลขาตรวจคำผิดไม่ค่อยว่าง เดินสายบ๊อยยยยบ่อย เลยไม่มีใครตรวจเนื้อเรื่องให้เลย ขอบคุณที่บอกครับ

[♠DekDoy♠]

^
^
^
ยินดีค่ะ ร่วมด้วยช่วยตรวจสอบจะอ่านอย่างเดียวก็กระไรอยู่ 555

[Poseidon]

เยี่ยมสุดยอดเลยนายหัวโป้ โอ๊ตจะได้ไมคิดมากเรื่องนี้ซะที

[silent_loner]

ซึ้งกินใจ!! 

[gupalz]

นายหัวโป้ นายเยี่ยมมากกกก

[lovely1714]

มิตรภาพที่ยิ่งใหญ่

[CarToonMiZa]

รักกัลรักกัล

[malula]

ปีโป้สิ่งที่นายทำวันนี้มันเยี่ยมมาก