สวัสดีคับ คุณฟูจิซัน ผมเป็นคนนึงที่ชอบอ่านและติดตามเว็ปนี้มาตลอด แต่มีช่วงหนึ่งที่เรียนหนักเลยไม่ได้เข้ามาหาอ่านนิยายในเล้าเป็นปีๆแล้ว พอดีประจวบเหมาะกับการที่มหาวิทยาลัยหยุด ในช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา ผมเลยถึงโอกาศเข้ามาหานิยายอ่านแล้วก็มาเจอกับเรื่องนี้ ต้องบอกก่อนว่า ผมเป็นพวกที่นิยมอ่านตอนแรกก่อน ถ้าตอนแรกของเรื่องไหนสามารถดึงดูดผมให้เข้าไปอ่านต่อได้ ผมก็จะอ่าน แต่ถ้าไม่ดึงดูดผมก็เปลี่ยนเรื่องเลย 555 แต่เรื่องที่คุณเขียนทำให้ผมรู้สึกว่าอยากติดตามต่อ และผมก็อ่านเรื่องคนคุณจบภายในเวลาไม่กี่วัน (ติดมากๆ ว่างเมื่อไรเป็นต้องแอบเปิดมือถืออ่าน) มีบ้างบางตอนที่ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดกับสำนวน ฉาก หรือบทคำพูดบางบทที่มันสมควรจะดูเรียลมากกว่านี้ ถ้าเรื่องนี้แต่ขึ้นจากเค้าโครงเรื่องจริง ก็โอเคอาจจะเป็นไปได้ตามเนื้อเรื่องที่คุณเขียน (แต่ผมชอบมากเลยนะ สถานที่ ฉากต่างๆ ที่อ่านแล้วสัมผัสได้ว่ามันมีอยู่จริง มันทำให้จินตนาการไปได้ดีทีเดียว) แต่ถ้าเป็นเรื่องที่แต่งขึ้นเพื่อให้สมจริง ผมว่ามันมีหลายจุดที่สามารถเขียนให้สมจริงได้มากกว่านี้ (คืออ่านแล้วค้าง ทำไมไม่สุดว่ะ555+) แต่ด้วยความที่ผมอินจัดซะมากกว่า เลยพยายามมองข้ามไป จนมาถึงตอนสุดท้ายที่ได้อ่าน ไม่คิดเลยว่าจะจบแบบนี้ ด้วยความที่อินมากมาตลอดเรื่อง มีร้องไห้ตามเลยอ่ะ โดยเฉพาะในตอยสุดท้าย หลังอ่านจบมันบรรยายคงามรู้สึกไม่ออก มันทั้งอิน ทั้งเศร้า ทั้งผิดหวัง ทั้งยินดี คือมีหมดอะ มันทำเอาผมเครียดไปเลยช่วงนึงนะจริงๆ(อาจจะเป็นเพราะมีบางช่วงที่เหมือนกับชีวิตตัวเอง55+ บวกกับผมอ่านรวดเดียวหลังจากที่เขียนจบแล้ว ไม่ได้ตามอ่านตั้งแต่คุณเริ่มเขียน เลยทำให้อารมณ์มันต่อเนื่องได้มากกว่า) มันทำให้ผมอดไม่ได้ที่จะต้องสมัครสมาชิกเพื่อมาล็อกอินบอกคุณนักเขียนว่าผมรู้สึกขอบคุณมากที่เขียนเรื่องสนุกๆให้ได้อ่าน และจะติดตามผมงานคุณต่อไป ผมได้อ่านย้อนไปดูคอมเมนท์ต่างๆ ผมรู้สึกดีใจมากที่รู้ว่ามันจะมีภาคต่อ แต่พอสังเกตุปี ค.ศ. มันก็ราวๆ 2 ปีแล้วเนอะ สิ่งที่ผมอยากฝากคือ ภาคต่อนี่แหละคับ อยากให้ทำออกมาให้เราได้อ่านเร็วๆ อารมณ์ตอนนี้ผมแทบจะอดใจรอไม่ไหวแล้ว ค้างจริงๆ และหวังว่ามันคงจะแฮปปี้เอ็นดิ้งนะครับ (ไม่เอาแล้วนะจิตตกแบบภาคนี้) TT ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะครับ หรือถ้ามีภาคสองยังไง รบกวนแปะลิงค์ไว้ให้หน่อยนะคับ ผมจะพยายามเข้ามาตามรออ่านนะครับ ส่วนเรื่องอื่นๆก็จะติดตามต่อไป ขอให้กำลังใจคุณนักเขียน เขียนเรื่องราวดีๆแบบนี้มาให้อ่านกันอีกนะครับ ปล.สิ่งที่อยากให้คุณนักเขียนรักษาไว้คือ การวางพล็อตเรื่องและฉากที่มันสมจริง ความเป็นไปได้ที่มันจะเกิดขึ้นจริง ซึ่งมันจะช่วยทำให้คนอ่านได้จินตนาการไปได้อย่างดีเยี่ยมเลยครับ เช่นในเรื่องนี้ ฉากแรกๆอ่านๆไป ผมยังจินตนาการถึงมหาวิทยาลัยในเรื่องได้อย่างชัดเจน ฉากอื่นๆ ค่าย ต่างจังหวัด งานเทศกาลก็เช่นกัน ผู้เขียนวางฉากได้ดีมาก ชอบตรงนี้แหละ แต่ที่จะติ มีนิดนึงคือ บทพูด อย่างในชีวิตจริง เพื่อนกลุ่มใหญ่ขนาดนั้น สนิทกันขนาดนั้น ในเวลาทั่วๆไป คงไม่มีใครพูดจาเพราะๆ ครับ ค่ะ กันได้ตลอด มันทำให้ความเรียลตรงนี้ดรอปไปนิดนึง แค่นี่แหละที่อยากฝาก ปล2. ขอบคุณจริงๆคับที่ทำให้ผมอินได้ขนาดนี้ 555 ปล3. ภาคต่อ ขอด่วนๆ ได้โปรดดดด!!!!!!!! TT กินไม่ได้นอนไม่หลับแล้วเนี้ย 55+ ปล.4 ที่พูด ปล.มาทั้งหมดนี่จริงจังนะ