หัวข้อ: +++ สะดุดรัก ไอ้คิ้วเข้ม +++

[HadsaNah]

ตอนพิเศษ

แสงวอมไลท์ในห้องนอนทำให้ห้องนี้ดูอบอุ่นมากๆ ความชื้นจากเครื่องปรับอากาศทำให้รู้สึกเย็นสบาย รถราที่เล่นอยู่ข้างล่างดูแล้วเหมือนแสงไฟหลากหลายสีสัน แต่งแต้มเส้นทางยาวที่คู่ขนานไปกับแม่น้ำเจ้าพระยา

"ตุบ" ผมล้มตัวลงบนที่นอน

ตอนนี้ผมย้ายมาอยู่คอนโดใหม่ของใครบางคน ผมมีหน้าที่แค่เรียนกับงานบ้านนิดหน่อย แต่อาจจะไม่นิดก็ได้ ถึงกระนั้นเหอะ ตอนนี้มันเป็นเวลาปิดเทอมนี่นา ทำไมเราต้องมานั่งจับเจ่าอยู่คอนโดนี้ด้วยเนี่ย แล้วไอ้เจ้าของคอนโดก็ยังไม่กลับซักกะที

ผมเหลือบมองนาฬิกา ตอนนี้ก็เป็นเวลาสามทุ่มแล้วซินะ ได้เวลาและ

เวลาที่ผมจะต้องทำกับข้าวหน่ะสิ ทำไว้ให้ใครบางคนกิน หรือบางทีเขาก็อาจจะไม่กิน ตามอารมณ์ที่เดาไม่ถูกของเขา แต่ยังไงก็ต้องทำ เพราะถ้าไม่ทำแล้วเราจะกินอะไรเนอะ

อาหารสองจานวางบนโต๊ะกินข้าว ผมไปเรียนทำอาหารมานิดหน่อย อาหารสองจานนี้เลยดูดีกว่าเดิมขึ้นเป็นกอง การตกแต่งเหมือนมืออาชีพเปี้ยบ แต่ขาดตรงที่ ภายนอกดูได้แต่รสชาติจะเป็นยังไงมั่งเนี่ย ไม่แน่ใจ แต่

คนที่กินก็ไม่เคยปริปากบ่นเลยซักครั้ง เขาดีกับผมจริงๆ

"แกร๊ก" เสียงไขประตู เป็นสัญญาณบอกว่า เจ้าของห้องมาถึงห้องของเขาแล้ว

"หูย.." เสียงผมอุทาน เพราะเห็นสิ่งผิดปกติบางอย่าง

"บอกแล้วไงว่าอย่าใส่เสื้อแจ๊กเก็ตดำ ดูดิ๊ หล่อขนาดเนี้ย ป่านเนี้ย คนมองกันไปเยอะแค่ไหนแล้ว" ผมโวยวายเล็กๆ

"ก็คนมันหล่อเข้มนี่นา ให้ทำไงได้ ดีใจใช่เปล่าหล่ะ ที่มีแฟนหล่อแบบนี้" เจ้าของห้องพูดได้หน้าตาเฉย ก่อนที่จะเก๊กหล่อนิดนึงแล้ว

"ตัวโตเหนื่อยจังเลยอะตัวเล็ก" เมื่อกี้ยังทำหน้าตากวนโอ้ยอยู่เลยตอนนี้มาอ้อนซะงั้น

คนตัวโตหน้าเข้มโผเข้ามากอดร่างบางตรงหน้าก่อนที่จะลู่ถูลู่ถัง ร่างบางที่ใส่ผ้ากันเปื้อน ไปนอนเอกเขนกอยู่บนที่นอนอย่างไม่เต็มใจนัก

"ยาหน่อยๆ " คนตัวโตพูดพร้อมทำปากจู๋

"โห่ย ขี้อ้อนหว่ะ ตัวโตซะเปล่า แต่ขี้อ้อนเหมือนป.2" ผมบ่นนิดหน่อยก่อนที่จะดันคอขึ้นไปประกบกับริมฝีปากคู่นั้น

"จุ๊ป ๆ ๆ ๆ" มันไม่ใช่เสียงจูบกันหรอก มันเป็นเพียงแค่เสียงปากแตะไว้เฉยๆ แล้วทำเสียงให้ดูสมจิงสมจังเท่านั้น เฮ้อ เหมือนปลอบเด็กโยเยเลยนะเนี่ย ว่าแต่เด็กอะไรตัวโตชะมัด

"ป่ะไปกินข้าว" เสร็จจากการให้ยาขนาดแปลกๆ ที่เคยทำบ่อยๆ ผมเลยชวนไปกินข้าว ตั้งไว้นานและ เดี๋ยวจะเย็นซะหมด

ตัวโตลุกจากเตียงอย่างว่าง่าย ผมยังไม่ค่อยเข้าใจพฤติกรรมนี้ซักเท่าไหร่ แต่บางทีมันก็น่ารักดี แต่บางทีมันก็ชวนสะอิดสะเอียนแปลกๆ พิกล

ผมกับเขาเป็นแฟนกันแล้วตอนนี้ และอะไรหลายๆ อย่างก็ถูกแปรเปลี่ยนไปมาก

จากที่เคยมีแต่ความใคร่ ระหว่างเขากับผม ตอนนี้เขากลายเป็นคนที่ดูแลผม แคร์ผม ห่วงความรู้สึกผม และผมคิดว่าคำที่เขาไม่เคยเปลี่ยนแปลงเลยคือเขารักผม เพียงแต่ก่อนหน้านี้เขาอาจจะไม่รู้ว่าต้องแสดงออกอย่างไร ความรักสำหรับผมกับเขาก่อนนี้มันเคยมีบางอย่างที่ไม่สมประกอบอยู่ แต่ตอนนี้ เขาเปลี่ยนเป็นคนละคน ผมเคยรู้มาแล้วว่าความรักเป็นอย่างไร มันทรมารแค่ไหน แต่ผมคิดว่าผมจะไม่รักใครแล้ว แต่มันคงเป็นไปไม่ได้หรอก เพราะลึกๆ แล้วผมคงรักเขาหล่ะ ความรักสำหรับผมในตอนนี้ ผมให้คำตอบไม่ได้หรอกว่ามันเป็นแบบไหน แต่ผมเคยสัญญากับใครบางคนไว้ว่า จะมีความสุข ซึ่งถ้าการเป็นอยู่ตอนนี้มันทำให้ผมมีความสุข มันจะทำให้อีกคนนึงมีความสุขด้วยก็แค่นั้น

บางทีผมก็คิดว่าผมน่ารังเกียจเหมือนกัน ที่ยังลืมเวย์ไม่ได้ แต่กลับมาใช้ชีวิตอยู่กับเขา

แต่แล้วเวย์กับเขาก็ไม่เหมือนกัน ผมก็เลยมีรูปแบบความรักระหว่างเวย์ กับระหว่างเขาไม่เหมือนกันด้วยเท่านั้นเอง

"ฮึย.. ฮี้ย... โห่ยยยยยยยยยยยยยย..." เสียงเชียร์บอลจากร่างโตข้างๆ ผม

สงสัยผมคงเหม่อลอยไปนะเนี่ย เขาแอบเปลี่ยนช่องไปตอนไหนนะ ไม่รู้เรื่องเลย แล้วมานั่งตอนไหนเนี่ย ผมกำลังดูหนังเคเบิ้ลมันส์ๆ เลย

"&^(&^%$&*()" เสียงจากภาพยนต์กลับมาแทนที่เสียงเชียร์รอบสนามเมื่อครู่

แล้วมันก็เปลี่ยนกลับไปกลับมา ด้วยฝีมือของคนสองคนที่แย่งรีโมททีวีกันอยู่ที่โซฟา

"เฟยจะดูหนัง หนังกำลังมันส์เลย" ผมบอกกับร่างโต

"พี่จะดูบอลนี่นา นัดนี้สำคัญด้วย  หนังอะ ดูเมื่อไหร่ก็ได้ เดี๋ยวมันก็วนมาอีก แต่บอลพี่ดิ มันไม่วนแล้ว" ร่างโต ยังคงยื้อแย่งรีโมทไม่จบ

"หูย....ตัวเล็กอยากดูนิ น้าๆ" ผมทำหน้าอ้อน แต่มือยังคงไม่ปล่อยจากรีโมท ซึ่งตอนนี้เปลี่ยนไปช่องไหนแล้วก็ไม่รู้

เรายังคงยื้อแย่งกันอีกสักพัก

"อ่ะๆๆๆ ให้รางวัลก็ได้" ร่างโตทำปากจู๋ยื่นมา

"ก็แค่เนี้ย" ผมตอบแบบสะใจ

"จุ๊ป ๆ ๆ " เหมือนเดิมหล่ะครับ เป็นแค่การเอาปากแตะกันแล้วทำเสียง จริงๆ ผมก็ไม่ได้อยากดูเท่าไหร่หรอก ผมอยากอาบน้ำซะมากกว่า นี่ก็ดึกแล้วด้วยผมง่วงนอน แต่มันเป็นเหมือนอะไรบางอย่างที่จะต้องมีเรื่องขัดกันนิดหน่อยและมีการให้รางวัลกันแบบนี้ ผมว่า จริงๆแล้วมันก็น่ารักดีนะแบบนี้

ผมเดินไปเอาผ้าเช็ดตัวก่อนที่จะไปอาบน้ำ

อ่างอาบน้ำมีน้ำอยู่พร้อมกับสบู่กลิ่นที่ผมชอบ เทียนอโรมา เขามักเป็นแบบนี้เสมอ ชอบทำไรให้ผมแปลกใจอยู่เรื่อย แม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็เหอะนะ

น้ำอุ่นๆ ในอ่างทำให้ผมรู้สึกสบายตัว กลิ่นที่หอมของสบู่เหลวที่ผสมในอ่างช่างเป็นการพักผ่อนที่แสนสงบ ก่อนจะหลับตาลงพักพิงให้สบาย

"รู้ว่าต้องชอบ" ตัวโตยืนมองผมที่หน้าห้องน้ำ

ผมลืมตามองเขาด้วยความอ่อนโยน อาจจะเป็นตรงนี้หล่ะมั้งที่ผมรู้สึกรักเขา เขาเปลี่ยนไปเยอะจริงๆ ไปเรียนวิธีแบบนี้มาจากไหนนะ บางเรื่องผมแทบจะไม่เชื่อเลยว่าเขาจะทำแต่เขาก็ทำ

"นี่อีกอย่าง" เขากดรีโมทอันเล็กที่อยู่ในมือ แล้วเสียงเพลงที่ผมชอบก็ดังออกมาจากวิทยุอันเล็กที่อยู่ด้านชนชั้นวาง

"ขอบคุณนะ" เป็นคำตอบของผมที่ให้เขา

ร่างโตยิ้มก่อนที่จะทำหน้าเหมือนงอนแต่ก็ยังไม่เดินไปไหน ทั้งๆ ที่เสียงเชียร์บอลกระหึ่มออกมาจากห้องนั่งเล่น

"อะ ๆ ๆ มาเอารางวัล" สิ้นคำผมพูดจบ ร่างโตก็ยิ้มแก้มปริ ก่อนที่จะวิ่งถลามาหาผม พร้อมทำปากจู๋

"โห่ย... เจ้าเล่ห์มากๆ"

ผ่านไปเกือบๆ ชั่วโมง ผมว่าผมแช่น้ำจนตัวเปื่อยไปซะและ

ร่างโตนอนอยู่บนเตียง ไม่รู้ว่าแกล้งหลับหรือเปล่า หรือหลับจริงๆ ผมเดินไปหยุดอยู่ข้างๆ เตียงก้มลงพินิจพิเคราะห์รายระเอียดใบหน้า

จมูกสันอันนี้ที่เคยรินไร้ทั่วตัวผม

ปากอันนี้ที่เคยบดขยี้ปากเรา

คิ้วเข้มเหมือนใครบางคนที่เรานึกถึง

ดวงตาที่ปิดสนิทเผยให้เห็นขนตาเป็นแพเรียว

ร่างกายกำยำที่เคยปกป้องเรา และกอดให้ความอบอุ่นทุกค่ำคืน

วงแขนอันแข็งแกร่งที่ให้เราหนุนนอนแทนหมอน

อกที่กว้างขวางจนมีพื้นที่ให้เราร้องไห้ใส่ได้ไม่เคยเต็ม

-- เวย์กับเขาต่างกัน เราไม่สมควรเอาใครมาเปรียบเทียบใคร ไอ้กอริล่าจะรู้ไหม ว่าตอนนี้เฟยมีความสุขที่สุด แล้วเขาจะมีความสุขไหมนะ ไม่สิ ต้องมีความสุขแน่ๆ เพราะถ้าเรามีความสุขเขาก็จะมีความสุข เพราะฉะนั้น เราต้องมีความสุขให้มาก เพื่อที่เวย์จะได้มีความสุขมากๆ -- ผมคิดก่อนที่จะผละสายตา แล้วเดินไปเปลี่ยนเป็นชุดนอน

ผมซุกเข้าไปในที่ๆ ของผม ซึ่งก็คือในวงแขนอันแข็งแกร่งของคนบนเตียง ลมหายใจไหลรดอกของเขาเหมือนเช่นเคย

"หลับหรือยังตัวโต" ผมเขย่าตัวเขาเบาๆ

"ทำไมหรอ ตัวเล็ก" ร่างใหญ่ตอบกลับมาทั้งๆ ที่ตายังคงปิดสนิท

ไอ้หย๋า ยังไม่หลับนี่นา แล้วจะเห็นไหมเนี่ยว่าเราแอบมองอยู่เมื่อกี้นี้เนี่ย โหย เจ้าเลห์อีกและคนเรา เฮ้อ..

"เฟยขอไรอย่างดิ ได้ป่ะ" ผมพูดทั้งๆ ที่นอนอยู่ในอ้อมแขนนั้น

"เอาไรหล่ะ ตัวโตทำให้ได้หมดแหละ แต่ขอรางวัลด้วยนะ" ร่างใหญ่พูดพร้อมกับหัวเราะเล็กๆ ตอนท้าย

"ตัวเล็กอยากได้แหวน" ผมอยากได้จริงๆ นะ ผมคิดมานานแล้วเหมือนกัน ผมกับเขาก็เป็นแฟนกัน ผมอยากมีบางอย่างให้คิดถึงเขา มันจะเหมือนว่าเขาจะอยู่ข้างๆ ผมตลอดไป

"แล้วที่ห้อยคอนั่นหล่ะ อะไร" ร่างใหญ่ก็ยังคงไม่ลืมตา

"ก็แหวน แต่อยากได้ของตัวโตมาใส่นิ้วไว้ ให้ไม่ได้หรอ?" ผมก็ยังคงอยู่ในท่าเดิม

"คิดเหมือนกันเลยรู้ไหม ตัวโตคิดอยู่ว่าจะให้ดีหรือเปล่า ถึงได้นอนไม่หลับ เพราะเห็นตัวเล็กยังไม่ถอดสร้อยที่มีแหวนเส้นนั้นออกจากคอเลย ตัวโตเลยไม่กล้าให้ กลัวตัวเล็กคิดถึงเขาอีก" ร่างใหญ่พูด แต่ตอนนี้ลืมตาขึ้นและหันมามองผมแล้ว

"อ่ะ" ร่างใหญ่เอามือซ้ายที่ล้วงไปที่ใต้หมอนที่นอนอยู่ก่อนจะแบมือตรงหน้าผม ในนั้นมีแหวน เรียบๆ วงหนึ่ง ขนาดเหมาะกับนิ้วผม

ผมยังคงอื้งกับภาพตรงหน้า เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรก ที่เขาคิดตรงกับผม ผมประหลาดใจ ที่คนๆ นึง ที่เมื่อก่อนออกจะต่างกับตอนนี้ราวฟ้ากับเหว แต่ตอนนี้เขาปรับเปลี่ยนตัวเองได้ขนาดนี้ เพราะคำว่ารักหรอ? หรือเพราะอะไรกันแน่

ผมกอดร่างใหญ่แน่นขึ้น เพื่อแสดงให้รู้ว่าขอบคุณ ก่อนที่ร่างใหญ่จะจับมือผมไปใส่แหวน

"ไหนหล่ะรางวัล" ร่างใหญ่โยเย ขึ้นมาทันทีที่สวมแหวนให้เสร็จ

"โห่ย.... ไอ้พี่ใหญ่จอมเจ้าเล่ห์"

[gboy]

 
อ่านแล้วขนลุกเลยตอนสุดท้ายน่ะ
 
เป็นกำลังใจให้นะครับ

ปล มีความสุขซะที

[moonlight]

ในที่สุดเฟยก้อสมหวัง

มีความสุขซักที   

 

[DexTunG]

ยังมีต่ออีกหรือเปล่านี้






        

[Donpopper]

จบแบบนี้ก็ดีเหมือนกันนะครับ

[astral]

ไม่สบายหายดีแล้ว ก็อย่าลืมดูแลตัวเองมากๆน้า

เฟยค้นพบคำว่ารักแล้วในที่สุด แต่เราก็ยังเศร้ากับเวย์อยู่ดี โฮ ๆ

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ จ้า

[HydrA]

มีความสุขกับเค้าซะทีนะเฟย พี่ใหญ่ก้อเปลี่ยนไปในทางที่ดี ได้เรียนรู้จากสิ่งที่เกิดขึ้น
ต่อไปนี้ก้อมีแต่ความสุขกันแล้วเนอะ ยินดีด้วยๆ

[yayu]

ดีใจที่เห็นเฟยมีความสุข 

[Chatcha]

ในที่สุดทุกคนก็มีความสุขซะที

[DexTunG]

 

[andy_kwan]

จบแบบนี้ก็ไม่ได้แย่นี่  เฟยก็มีความสุขกับพี่ใหญ่   อิอิ

[teenza]

ส่วนตัวแล้วก็เชียร์พี่ใหญ่อยู่เหมือนกัน
จบแบบนี้ก็ดี อย่างน้อยก็มีความสุข

[thaitanoi]

ในที่สุดก็มาถึงตอนจบแล้ว ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกราสินะครับ ดีใจกับเฟยด้วยที่หายกลับมาได้แล้วแต่ก็สงสารเวย์ที่ไม่อาจอยู่ด้วยกันได้  แต่ก็ยังมีพี่ใหญ่คอยดูแลเฟย ขอบคุณนะครับทีมาลงเรื่องราวให้ได้อ่านกันมีทังสุขและเศร้าเคล้ากันไป อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะครับสุขภาพก็สำคัญเป็นกำลังใจให้นะครับ

[jokirito]

อย่างเฟย ถ้าไม่มีคนดูแล ก็คงจะอยู่ไม่ได้หรอกเนอะ 

มีพี่ใหญ่ดูแลก็ดีแล้ว ส่วนเวย์ก็คงเป็นความทรงจำที่มีค่าของเฟยตลอดไปสินะ

  จุดประทัดฉลองตอนจบ

[pay-it-forward]

ดีใจที่เฟยมีความสุขนะคะ
 

[amito]

ยินดีกับความรักและความเอาใจใส่ของเฟยและพี่ใหญ่นะคะ

ดีใจที่เฟยยอมปล่อยวางสิ่งที่ไม่มีวันหวนคืนมาได้ เวย์เค้าไปดีและตอนนี้ก้อคงจะมีสุข เพราะความสุขของเฟยก้อคือความสุขของเวย์

[iGiG]

เป็นอีกเรื่องที่คอยติดตามมาตลอด

ดีใจที่เฟยมีความสุข แม้จะยังเศร้ากับบางเรื่องก็ตาม

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆเรื่องนี้นะคะ น่ารักมากเลยทั้งเรื่องและคนเขียน ^^

ดีใจที่หายป่วยแล้ว แต่ต่อไปก็ต้องคอยดูแลตัวเองดีๆน้า

เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ ^^

[monoo]

 

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

เกือบร้องไห้เลยอ่า
 

[@BUA@]

มันสุขๆ เศร้าๆ ปนกันไป บรรยายไม่ถูก 

[nOn†ღ]

ขอบคุณสำหรับการแบ่งปันเรื่องราวสุขๆ เศร้าๆ นะคะ

แล้วจะติดตามผลงานเรื่องใหม่ๆ ของน้องด้วยจ้ะ 

[ku_nan_jung]

ขอบคุณไรเตอร์มากมาย   ที่ได้เอาเรื่องนี้มาให้อ่าน  มีความสุขมากค่ะ 

ไรเตอร์เขียนเก่งมาก  มีครบทุกอารมณ์ในเรื่องเดียวกัน 

เป็นเรื่องแรกที่อ่านแล้วไม่สามารถที่จะเดาตอนจบได้เลยว่าจะเป็นยังไง 

พลอตเรื่องดีมากค่ะ  ชอบมากเลย 

ขอบคุณมากกับเรื่องดีๆ เรื่องนี้ที่เอามาให้อ่านกัน   

จะติดตามเรื่องต่อไปนะค่ะ   

[kitty]

  :sad11:เศร้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  แต่ก้อขอไห้เฟย์มีความสุขมากๆๆ   รักเวย์เสมอออออออ   

[littlepretty]

สุข เศร้า น้ำตานองหน้ากันเลยสำหรับเรื่องนี้


สุดท้ายเฟยมีความสุขสะทีเนอะดีใจๆๆ

รออ่านผลงานต่อไปอยู่นะจ๊ะ

[sukas]

เฮ้อ.......................... 


เศร้า............


ทำไมจบเเบบทุกคนมีความสุข..........เเต่ทำไมคนอ่านรู้สึกเศร้ามากมาย


คนเขียนเขียนเก่งมากทำให้ตอนจบรู้สึกมีความสุขไปกับเฟยเเต่ก็รู้สึกเศร้าไปด้วย........เฮ้อ


ขอบคุณคะที่เขียนเรื่องดีให้อ่าน....ขอบอกว่าคุณสุดยอด



สงสารเวย์มากไม่น่าเลย .....  ถ้าเป็นเรื่องจิงคงเครียดตายเลยช้าน 

[kny]

ตอนแรกอ่านแล้วอึดอัดนะ  แต่ก็อยากอ่านต่อ จบแบบหักมุมมาก ๆ  เลย ก็คิดอะไร ได้หลาย ๆ อย่างเนอะในมุมมองของแต่ละคน ผิดบ้างถูกบ้างคน ๆ กันไป ได้รสชาติดี บางครั้งความรักก็มาเพื่อให้เรียนรู้เนอะ อ่านแลวโคตรทรมานใจเลย

[meawkung02]

อ่า...ตามอ่านจนจบแล้ว...เรื่องราว มีอารมณ์หลากหลายมาก...^^

เศร้ามากๆ...แต่ตอนจบ ก็สามารถจบออกมาได้ สมบูรณ์...^^

น้องนะห์ เก่งมากมายจริงๆ...นับถือๆเลยค้าบบ...^^

จะติดตามอ่าน เรื่องต่อไปของ น้องนะห์ นะครับผม...^^

ปล. เนื่องจากเป็นการอ่านรวดเดียวจนจบ เลยรวดมาให้คะแนน+ สำหรับแต่ล่ะตอนที่ประทับใจมากๆ...รวมกันครั้งเดียวเลยคับ...+5 คะแนนเลยคับผม...^^

[kikumaru]

   สนุกมากเลยคะ ชอบตอนจบที่ทำให้รู้ว่าไม่ว่าชีวิตเราจะย่ำแย่หรือทุกข์แค่ไหน แต่คงมีสักวันที่เราจะพบเจอความสุขบ้าง

[ordkrub]

Thankssss krub

สงสารเวย์มากกกกกกกกก

[seacow]

วันนี้พึ่งได้อ่านเรื่องนี้
นึกว่าคนเขียนจะใจร้าย จะให้ร้องไห้จนจบตอนสะแล้ว

ขอบคุณที่เขียนเรื่องดีดีมาให้อ่าน แม้มันจะ ปวดใจตอนกลางเรื่องก็เถอะ

ขอบคุณมากๆ