รัก...ไม่ได้ออกแบบ by zero
- 35 -
“เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆ”
หลังจากกลับมาถึงบ้านผมก็ทำให้อารมณ์เย็นลงด้วยการแช่น้ำเกือบชั่วโมง แต่มันไม่ได้ผลเท่าไหร่เลยมาออกแรงล้างห้องน้ำซะเอี่ยมอ่อง มีแรงเท่าไหร่ก็ใส่ไปให้เต็มที่ พอออกมาอารมณ์ที่เย็นลงก็พุ่งปรี๊ดขึ้นมาอีกเมื่อเจอกับคนที่ผมไม่อยากเจอนั่งรออยู่บนเตียง หันซ้ายหันขวาอยากจะหาอะไรปา คว้าเอาแก้วเทียนหอมสินค้าตัวใหม่ของที่ไร่ได้ ไอ้พี่เดียวมันรีบถลาเข้ามาคว้ามือผมไว้
“ออกไป!”
“ใจเย็นแล้วฟังพี่ก่อน”ยังจะมีหน้ามายิ้มอีก เห็นแล้วอยากกระทืบให้จมดิน รู้สึกขัดหูขัดตาขัดใจ
“ขี้หึงเหมือนกันนี่หว่า”
ใครหึง!?
ผมโกรธต่างหาก เข้าขั้นเกลียดเลย ถ้าจะมีผู้หญิงอื่นจะกลับมาคบกับผมทำไม หรือว่าจะใช้วิธีนี้แก้แค้นกัน ทำได้เจ็บแสบมาก ทำให้ผมได้รู้ซึ้งเลยว่าเจ็บที่ใจมันเป็นยังไง
“เห้...คิดอะไรอยู่ เลิกคิดๆ”มันดึงเข้าไปกอดแต่ผมขืนตัวไว้และผลักมันออก แต่ไอ้พี่เดียวมันไม่สะเทือนสักนิด มันดึงดันกอดผมจนสำเร็จรัดแน่นจนแทบหายใจไม่ออก จู่ๆก็รู้สึกร้อนที่ขอบตา ผมเกลียดอารมณ์อ่อนไหวของตัวเอง เกลียดที่ต้องมารู้สึกอะไรแบบนี้อย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน เป็นความรู้สึกที่รับมือยาก ไม่รู้จะจัดการกับมันอย่างไร อยากจะทำอะไรสักอย่างเพื่อระบายออก
“อยู่เฉยๆแล้วฟังให้จบก่อน”มันพูดเสียงนุ่มพร้อมกับลูบหัวผมไปด้วย ด้วยความที่เราแนบชิดกันมากมันไม่ยอมปล่อยและผมก็ไม่อยากมองหน้ามันเลยต้องก้มหน้าลงกลายเป็นว่าผมวางศีรษะลงบนอกไอ้พี่เดียว จิกเล็บลงบนหลังมันแน่น
“โรส...ผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนสนิทพี่ตั้งแต่สมัยเรียนที่ฝรั่งเศสแล้ว วันนี้พี่ไปรับเขาที่สนามบินก็ธุระที่ว่านั่นแหละ ตอนแรกโรสเขาจะไปเจอเพื่อนๆทันทีที่มาถึงพี่เลยบอกว่าจะกลับดึก แต่พอเจอกันเขาก็เปลี่ยนใจอยากพักพี่เลยพาเขาไปที่ห้อง แล้วน่านก็มาพอดี”
“มาขัดจังหวะพอดี? หรือว่าเอากันเสร็จพอดี?”ผมผลักมันออกในจังหวะที่มันเผลอคลายวงแขนจนมันเซไปเล็กน้อย ใจจริงผมอยากให้มันกระเด็นไปนอกโลกด้วยซ้ำ
“น่าน...พูดดีๆ”
ไม่ต้องมาทำตาดุเลย ผมพอใจจะพูดแบบนี้ ใครจะทำไม เห็นคาตาแบบนั้นจะให้คิดเป็นอื่นได้ยังไง โอ๊ย อยากต่อยคน! ผมง้างหมัดขึ้นไอ้พี่เดียวรีบมาคว้าไว้
“เอ้ยๆ ไม่ได้มีอะไรทั้งนั้น ที่เห็นก็แค่จะอาบน้ำ โรสเขาอาบเสร็จแล้ว พี่กำลังจะเข้าไปอาบต่อก็แค่นั้น ไม่มีอะไรจริงๆ”
“มีความจำเป็นอะไรที่ต้องอาบต่อกันด้วย นั่นห้องส่วนตัวพี่ป่ะวะ ห้องเล็กก็มีไม่ใช่ไง”โคตรข้องใจอ่ะ สนิทกันมากขนาดนั้นเลยหรือไง แม่ง หงุดหงิดว่ะ
“เอ้า ก็ห้องน้ำอีกห้องฝักบัวมันเสียยังไม่ได้ซ่อมเลย”
ข้ออ้าง!
“จำไม่ได้เหรอว่าเป็นคนทำพังเองนะ”
“แล้วไง หลังจากอาบน้ำแล้วจะทำไงต่อ ถ้าไม่เข้าไปก็คงจะรำลึกความหลังกันต่อสินะ”
“ไปกันใหญ่แล้ว บอกว่าไม่มีไรไง อาบเสร็จพี่ก็ตั้งใจจะมาหานี่แหละ ตั้งใจจะมานอนกับน่านอยู่แล้ว ห้องนั้นก็ให้โรสพักไป เดี๋ยวงานแต่งพี่แชมป์เสร็จเขาก็กลับแล้ว เห็นมั้ยเนี่ยพี่เอาเสื้อผ้ามาด้วย”มันชี้ไปที่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่ ครั้งก่อนที่ขนมาก็ยังไม่ได้เอากลับมา นี่เอามาเพิ่มอีกแล้ว ตกลงจะย้ายมาอยู่กับผมจริงๆเลยใช่มั้ย
“ใครจะให้อยู่ บ้านตัวเองก็มีกลับไปนอนบ้านดิ”
“ไม่อ่ะ อยากนอนกับแฟน”มันพูดยิ้มๆ ผมคว้าแก้วเทียนหอมขึ้นมาอีกครั้ง หมั่นไส้จริงๆ ยิ้มระรื่นอยู่ได้
“จะทำร้ายร่างกายกันตลอด เมื่อกี้จิกหลังพี่จนเจ็บไปหมดแล้วเนี่ย”มันพูดพร้อมกับดึงแก้วเทียนหอมวางไว้
“สมควร”อยากจะทำมากกว่านี้ด้วยซ้ำ ผมอารมณ์ขึ้นสุดๆ แม้ตอนนี้จะเย็นลงแล้วแต่ก็ยังลงไม่สุด
“เชื่อพี่แล้วใช่มั้ย”ใจหนึ่งก็อยากเชื่อ แต่อีกใจก็ยังลังเล ถ้ามันคิดจะหลอกผมก็ทำได้ง่ายๆเลยด้วยซ้ำและผมก็ไม่อยากโง่มีเขางอก
“เดี๋ยวพรุ่งนี้พาไปรู้จักกับโรสเลยจะได้หายข้องใจ โอเคมั้ย?”
“ไม่อยากรู้จัก”
“แต่โรสเขาอยากรู้จักนะ นี่ก็แทบจะตามมาด้วยแต่พี่เบรคไว้ก่อน กลัวเราจะเอาปืนไล่ยิงเสียก่อน”
“ใครจะไปทำอย่างนั้นวะ”ผมไม่ใช่คนเถื่อนนะเว้ย จะได้เอาปืนไปไล่ยิงชาวบ้าน
“หึหึ”
“ปล่อย!”เอะอะก็ดึงเข้าไปกอด จะกอดอะไรนักหนาวะ
“น้ำน่าน...ไหนบอกให้พี่ใจเย็นๆเข้าไว้ไง พูดเองก็ต้องทำเองให้ได้ด้วยนะ”
“.......”
“เชื่อพี่เถอะกับโรสมันไม่มีทางเป็นไปได้เลย กับคนอื่นๆก็เหมือนกัน ถ้าจะมีคนอื่นแล้วพี่จะมาเริ่มต้นใหม่กับเราอีกทำไม”
“.......”
“เงียบแบบนี้นี่เข้าใจแล้วใช่มั้ย”
“ปล่อยสักที จะไปแต่งตัว”ผมเชื่อก็ได้แต่ก็ยังรู้สึกขุ่นเคืองใจอยู่ดี
“ไม่ต้องแต่งหรอก แบบนี้เซ็กซี่ดี”มันมองผมด้วยสายตากรุ้มกริ่ม กวาดสายตามาหยุดที่หน้าอกผมม ซึ่งตอนนี้ชุดคลุมที่ใส่ไว้มันแหวกออกจนถึงปมที่ผูกไว้โชคดีที่ด้านล่างยังถูกปกปิดอยู่
“จะเข้ามาทำไมเนี่ย”ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ผมถอยหลังจนชนเตียงก่อนที่ไอ้พี่เดียวมันจะผลักผมจนล้มลงไปแล้วตามมาคร่อมทับไว้ ผมยกขาขึ้นจะยันไอ้พี่เดียวให้ออกห่าง แต่กลายเป็นว่าเปิดช่องให้มันแทรกตัวเข้ามาได้อย่างสะดวกชุดคลุมผมร่นมากองที่ต้นขา ประเด็นคือผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จไม่ได้ใส่อะไรไว้ด้านในแม้แต่ชิ้นเดียว ท่าทางหมิ่นเหม่ไม่ปลอดภัยที่สุด
“อยากจูบเด็กขี้หึง”
“ไม่ได้หึง!”เข้าใจไปเองทั้งนั้น
“หึ ไม่หึงก็ไม่หึง แต่ขอจูบหน่อยแล้วกัน”
“ไม่ให้!”
“อย่างกน่า ไม่ได้เจอกันตั้งสามวันคิดถึงจะแย่”หน้าของเราใกล้กันมาก สายตาของพี่เดียวโคตรเจ้าชู้ ยิ้มมุมปากนั่นอีก โคตรจะมีพลังทำลายล้าง ไหนจะน้ำเสียงอ้อนๆ
“นะ...”
“อืม...”
X
“เอ่อ...พี่ไม่ทานเหรอครับ?”
“ทานน้องน่านได้หรือเปล่าล่ะ”ไม่พูดเปล่ามีขยิบตาให้ผมอีก โอ่ย อยากจะเลิกเป็นแฟนกับไอ้พี่เดียวจริงๆ สเป็คผมเลยเนี่ย สวยสมกับชื่อ เย้ายวนมาก แต่งตัวก็เซ็กซี่ เมื่อวานมัวแต่โมโหเลยมองไม่เห็นความงามของพี่เขา แจ่มว่ะ
“นี่...ไม่ได้นั่งกันอยู่สองคนนะ”เสียงห้วนๆเอ่ยทะลุกลางปล้องขึ้นมา
“เลิกเป็นแฟนเดียวแล้วมาเป็นเด็กพี่เถอะ พี่จะตามใจทุกอย่างเลย”สายเปย์ผมชอบมากเลย
“โรส!”
“อะไรเล่า แหย่เล่นน่า”
“นี่ก็อีกคนมองไม่ละสายตาเลยนะ”เอ้า พาลนี่หว่า ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย ก็มองปกตินะ เหมือนปกติที่เห็นผู้หญิงสวยๆถูกใจ
“ขี้หวงจังเลยนะ จริงอย่างที่เขาว่าผู้ชายเจ้าชู้เวลามีแฟนแล้วจะขี้หวงขี้หึง”
“ก็คงจะจริง”ไอ้พี่เดียวยืดอกรับ แต่ทำไมต้องหันมามองผมแล้วยิ้มแบบนั้นด้วยวะ
“น่านว่าไง?”
“จะไปรู้เหรอ พี่โรสทานนี่ดีกว่า อร่อยมากครับ”ผมถลึงตาใส่ไอ้พี่เดียว ก่อนจะหันมายิ้มให้พี่โรส
ตอนนี้เรามาทานกลางวันกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งไอ้พี่เดียวลากผมมาทั้งที่ผมไม่อยากมา แต่พอมาถึงแล้วก็รู้สึกว่าโชคดีแล้วที่มาเพราะพี่โรสสวยมาก น่ารักด้วย คุยเก่ง ยิ้มเก่ง แต่ผมก็ต้องอายแทบแทรกแผ่นดินหนีเมื่อพี่เขายืนยันความบริสุทธิ์ใจด้วยการโทรหาสามีที่อยู่ต่างประเทศเพื่อให้ช่วยยืนยัน พร้อมกับเปิดรูปลูกสาวที่อายุ 6 เดือนให้ดู ไม่รู้ว่าไอ้พี่เดียวไปพูดอะไรกับเพื่อนไว้ถึงต้องขุดทุกอย่างมาเป็นหลักฐานขนาดนี้ พี่โรสจะมองผมเป็นคนยังไงเนี่ย
“น่ารักอ่ะ เดียว โรสขอจริงๆนะ”
“ให้มันน้อยๆหน่อย เธอจะเอาเอริกไว้ที่ไหน”
“ก็เอาไว้ที่เดิมไง ส่วนน้ำน่านเนี่ยกิ๊กอันดับหนึ่ง”มีลูลแก้มด้วยอ่ะครับ มือนุ่มมากๆ หอมด้วย
“ยินดีค้าบ โอ๊ย! ตีทำไมเนี่ย”ไอ้พี่เดียว ไอ้บ้า เอาช้อนตีลงบนหลังมือผมสกปรกมาก ไม่ต้องมาถลึงตาใส่เลยนะ!
“ออกนอกหน้าไปแล้ว ไหนตอนแรกบอกว่าไม่อยากมา”
“คิก น่ารักอ่ะ เพิ่งเคยเห็นเดียวเป็นแบบนี้”
“อะไรครับคุณ”
“ไม่ต้องมาเก๊กกลบเกลื่อน หึหึ”
“พูดมาก”
“เชอะ”พี่โรสเบ้ปากใส่ มองยังไงก็ดูดี เห้อ เห็นแล้วหวั่นไหว อยากได้อ่ะครับ ไม่น่าเจอกันช้าเลย ทำไมต้องแต่งงานแล้วด้วยเนี่ย คือถ้าเจอกันที่อื่นผมก็คงไม่เชื่อว่าพี่เขาจะมีลูกแล้วก็หุ่นเป๊ะเว่อร์อยู่เลยอ่ะ
“รักกันนานๆนะน้องน่าน เดียวเป็นผู้ชายที่ดีมากนะ พึ่งพาได้ทุกเรื่องเลย แต่บางทีก็แอบงี่เง่าไปบ้างก็มองข้ามมันไปแล้วกัน”
ผมไม่รู้จะพูดอะไรได้แต่ยิ้มแห้งๆไปให้ จะรักจะคบกันนานแค่ไหนก็ยังไม่รู้เลย สามวันดีสี่วันตีกันแบบนี้ แต่เราก็คุยกันแล้วว่าจะพยายามปรับตัวเข้าหากัน ถึงผมจะไม่ค่อยเชื่อในเรื่องความรักแต่ก็ไม่อยากให้รักครั้งแรกมันจบลงเร็วนัก ในอนาคตหากเราไปกันไม่รอดต้องเลิกกันไป ผมก็คงไม่คิดจะคบกับใครอีก แค่ลองรักคนเดียว ครั้งเดียวก็เกินพอแล้วสำหรับคนอย่างผม มันบอกไม่ถูก ไม่ใช่ว่าจะเข็ดหรือว่าอะไร เพียงแค่ไม่อยากเริ่มความรู้สึกแบบนี้กับใครอีก
หลังจากทานกลางวันเสร็จพี่โรสก็ขอแยกตัวไปทำธุระ ได้ยินว่าคืนนี้จะไปปาร์ตี้กับเพื่อนๆที่ไม่ได้เจอกันนานเลยต้องไปเสริมสวยก่อน ส่วนพี่เดียวก็ลากผมมาเดินซื้อของ หมดกันวันหยุดที่ผมตั้งใจจะหมกตัวอยู่บ้านทำงานให้เสร็จ
“น่าน”มันกวักมือเรียก ผมถอนหายใจเซ็งๆลากเท้าเข้าไปหาไอ้พี่เดียวที่กำลังเลือกนาฬิกาอยู่
“ไมอีก”
“ยื่นแขนมา”
“เพื่อ?”
“เถอะน่า”ไอ้พี่เดียวทำเสียงรำคาญใส่ดึงแขนผมไปปุ๊บก็วางนาฬิกาทาบลงมาปั๊บ
“จะซื้อให้หรือไง”มองมันจับอีกสองเรือนมาทาบลงบนข้อมือผม เรือนสุดท้ายสวยว่ะ สายหนังสีดำตัวเรือนก็สวยเพชรเม็ดเล็กๆ สองเม็ดแทนเลขสิบสองและเลขสามถูกจัดเรียงอย่างดี ดูโดยรวมแล้วเรียบเท่ ไม่ขัดตา ไม่ดูสาว
“ชอบเรือนไหน”
“ทั้งหมด”ถามแบบนี้จะซื้อให้แหง งั้นผมเหมาหมด
“โลภ”
“โอ๊ย พี่แม่ง”มันดีดหน้าผม ดีดแบบจริงจัง แรงด้วย แดงเลยมั้งเนี่ย
“แค่เรือนเดียวครับคุณ”
“เรือนนี้ดิ”
“หึ คิดไว้ไม่ผิด”มันกระตุกยิ้มมุมปาก ส่งนาฬิกาที่ผมเลือกให้พนักงาน
“ซื้อให้จริงอ่ะ”
“ถามมาก หรือจะไม่เอา”
“เอาดิ แล้วซื้อให้ทำไม”ของฟรีไม่มีปฏิเสธอยู่แล้ว แพงนะครับ เมื่อกี้แอบเห็นป้ายราคาหกหลัก
“ของขวัญในการคบกันแบบจริงจังสักที”
“หึ แล้วผมต้องให้ด้วยป่ะ”
“ก็แล้วแต่ดิ”
“งั้นไม่ให้”ความจริงคิดไม่ออกว่าจะซื้ออะไรให้ ผมไม่เคยนึกถึงเรื่องพวกนี้เลย ไม่เคยมีแฟนเลยไม่รู้ว่าต้องทำเรื่องอะไรแบบนี้ด้วย ตอนนอนกับผู้หญิงก็ไม่ได้เสียค่าอะไรนอกจากค่าห้อง ค่าเหล้า เอาไว้มีอารมณ์แล้วคิดออกก่อน ค่อยเอาละกันของขวัญน่ะ
พอจบจากร้านนาฬิกาพี่เดียวก็พาผมเข้าออกอีกสองสามร้านซื้อของใช้ส่วนตัวก่อนจะพากันกลับ เพราะผมเป็นห่วงงาน ก่อนกลับก็แวะซื้อของสดติดมือกลับมาอีกนิดหน่อยเพราะที่บ้านไม่มีอะไรเลย
“ไหนว่าจะทำงาน”
พอเปลี่ยนชุดเสร็จเห็นที่นอนก็ทิ้งดิ่งทันที รู้สึกปวดหลังปวดขาทั้งที่ก็เดินไม่เยอะ ผมลืมตาเมื่อที่นอนยวบลงไอ้พี่เดียวมาเท้าแขนคร่อมผมไว้อีกแล้ว
“พักแป๊บ”
“เดี๋ยวก็นอนยาว งานไม่ได้ทำ”
“อื้อ...เอาหน้าออกไป”ผมผลักหน้าพี่เดียวออก ชอบเอามาใกล้ทุกทีแล้วก็เนียนจูบ เมื่อคืนกว่าจะเลิกจูบก็เกือบเลยเถิดดีที่ผมไหวตัวถีบมันออกไปทัน คนบ้าอะไรมือไวอย่างกับลิง เดี๋ยวจับตรงนั้นลูบตรงนี้ อยู่ใกล้แล้วเปลืองตัว
“จูบทีนึงเดี๋ยวปล่อยให้นอนเลย”
“ตลอดอ่ะ เป็นไรกับจูบมากมั้ยเนี่ย”
“ก็แค่จูบเอง ไม่ได้ขอทำอย่างอื่นสักหน่อย อย่าบ่นดิ”ไม่บ่นป่านนนี้ปากผมคงหลุดไปแล้ว จูบแต่ละทีหนักหน่วงเหลือเกิน
“ไม่โว้ยยยย”ผมตะโกนใส่หูเอาให้หูดับ อาศัยจังหวะนี้พลิกตัวหนีออกมา
“หูจะแตกตะโกนมาได้”
“สม ว่างนักพี่ก็ไปทำกับข้าวไป หิวแล้ว จะไปทำงานรอ”ว่าจะพักสายตาสักครึ่งชั่วโมงหมดอารมณ์เลย กลัวโดนลักหลับ
“อยากกินก็ทำเอง”
“เออ จำไว้ งั้นพี่อย่ามากินที่ผมทำนะ แล้วเก็บเสื้อผ้าออกไปเลย ไม่ต้อนรับ”
“ขึ้นง่ายจริงๆเลยนะ ฟอด”
อะ...ไม่ทันระวังตัวก็โดนฉกแก้มไปฟอดใหญ่ ผมละหน่าย
“ไปทำงานไป เดี๋ยวพี่ทำกับข้าวให้ เสร็จแล้วจะไปเรียก”
“อืม”
หึ คิดว่าจะแน่ ผมชอบจังเวลาพี่เดียวมันยอมผมแบบนี้ ความจริงจะไม่ยอมก็ได้ แต่ทุกครั้งจะลงให้ก่อนเสมอยกเว้นถ้าผมเป็นคนทำผิดจริงๆ รักผมมากขนาดไหนกันนะ ผมจะตอบแทนเขาได้ถึงครึ่งหรือเปล่า
“พี่เดียว”
“หืม?”
มันเลิกคิ้วเป็นคำถาม ผมเลยโน้มคอมันลงมา แค่จูบเดียวมันก็ไม่ได้เสียหายอะไร เอาใจปีศาจจูบเขาหน่อยก็แล้วกัน
X
“ตอนเย็นเจอกัน”
“เลิกทุ่มนึงนะ”
“ครับ”
พอพี่เดียวรับคำผมก็ลงมาหยิบงานที่วางไว้เบาะหลัง ในที่สุดก็ไล่ทำงานทัน อดหลับอดนอน กัดฟันสู้แบบสุดๆ จนไอ้พี่เดียวบ่นว่าผมหักโหมเกินไป ว่าแต่ผมไม่ยอมดูตัวเอง เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ตีสองกว่า นั่งขีดๆเขียนๆอะไรอยู่ในห้องทำงานก็ไม่รู้ผมไม่ได้เดินเข้าไปดู ทำงานของตัวเองอยู่เหมือนกัน
“พี่น่าน! แฮ่~~~”
“ตกใจหมดเลยยยย”ผมแกล้งลากเสียงประชดมัน ไอ้ผิงที่ไม่ได้เจอมาสักพักแล้วเข้ามาทักอย่างกับลิงกับค่าง
“โว๊ะ ไม่สนุกเลย อะไรว้า”
“ว่างๆ ไม่มีเรียนหรือไง”
“เค้าเรียนบ่ายค่ะพี่น่านมีเรียนกี่โมง”
“เรียนบ่ายเหมือนกัน”แต่มาเช้าเพราะผมจะมาส่งงานแล้วจะแวะไปห้องสมุดหาข้อมูลอะไรนิดหน่อย
“ดีเลย พาน้องไปกินหนมหน่อย”เจอหน้าทีไรเรียกร้องแต่จะกิน ที่บ้านเลี้ยงอดอยากเหรอวะ
“เออ รอแป๊บไปส่งงานก่อน นั่งเฝ้าของไว้ดิ”เดินมาถึงโต๊ะประจำพอดี ผมเลยให้มันเฝ้าของให้ หยิบแค่งานไปส่ง ว่าจะไปแป๊บเดียวแต่ดันเจออาจารย์เลยคุยกันเกือบครึ่งชั่วโมง ถามเรื่องแผลแล้วก็เรื่องเรียนว่าตามเพื่อนทันหรือเปล่า อาจารย์แกใจดี เอ็นดูผมกับไอ้หมวยเป็นพิเศษ เพราะทำงานถูกใจแก แน่สิครับพวกผมงานละเอียด
“มันมาทำอะไรอีก”ผมถามตอนที่เดินมาถึงเห็นไอ้ปาร์คเดินออกไปจากโต๊ะพอดี คนที่เคยจีบไอ้ผิงแต่ดันมีคดีเสียก่อนไอ้ผิงเลยถีบหัวส่ง
“เข้ามาทักเฉยๆ”
“จะรีเทิร์น?”
“โนค่ะ ตอนนี้คิวเต็มเชิญป้ายหน้าค่ะ”ดูมันทำหน้าทำตาน่าเขกกะโหลกจริงๆ
ผมพามันมาที่โรงอาหารกลาง เช้าแบบนี้คนเยอะพอสมควรแต่อาหารก็เยอะด้วย ไอ้ผิงตรงไปร้านน้ำแข็งไสทันที ส่วนผมไปหากาแฟโด๊ป เมื่อเช้าก่อนออกจากบ้านกินขนมปังรองท้องมาแล้ว ส่วนข้าวรอกินพร้อมพวกไอ้เต้มันไลน์นัดกันเมื่อคืนนี้
นั่งส่องขาขาวๆได้ไม่นานไอ้หมวยก็มาพร้อมพี่ไวท์ มันทนหิวไม่ไหวเลยจัดก่อนใครไม่รอไอ้เต้กับไอ้โอ๊คผมเลยนั่งกินกับมันด้วย ไอ้หมวยก็ไม่เหงาปากกัดกับไอ้ผิงฆ่าเวลา จนไอ้สองตัวนั้นมาผมก็กินของหวานไปอีกอย่าง เข้าเรียนตอนบ่ายก็เลยจะง่วงๆหน่อย เพราะหนังท้องตึงแล้วแอร์ก็เย็นฉ่ำ เรียนมาราธอนบ่ายยันคำมีพักให้เข้าห้องน้ำ เปลี่ยนอิริยาบถสองรอบแล้วก็กลับมาเรียนใหม่ เป็นคลาสสุดท้ายก่อนสอบเลยอัดแน่น
“กูนึกว่าจะต้องทนจนหมดคาบจริงๆแล้วนะเนี่ย”
“จะบ่นทำไมปกติก็ทุ่มนึงอยู่แล้ว”
“แต่มันคาบสุดท้ายไงมึง จะมายัดเยียดความรู้ให้ตอนนี้สมองกูไม่รับแล้ว”ไอ้โอ๊คโอดควรญ แต่ผมก็เห็นด้วยกับมัน อัดเนื้อหามาในคาบสุดท้ายมันจะได้อะไร แทนที่จะวางแผนการสอนมาให้ดีๆ ผมว่ามันจะดีกับคนสอนและคนเรียน แต่จะทำไงได้เขาเป็นอาจารย์พวกผมก็ได้แต่ก้มหน้าก้มตารับฟังไป ถ้าจะมีใครเข้ามาดูแลบ้างก็คงดี
“เด็กม.ปลายที่ไหนวะ แม่งโคตรน่ารักอ่ะ”ไอ้โอ๊คก็หยุดคร่ำครวญเปลี่ยนมาเป็นกระดี๊กระด๊าแทน พวกผมเลยต้องมองตามไป ผมชะงักทันทีที่สบตากับเด็กคนนั้น ดูท่าทางจะดีใจมากที่เห็นผมต่างกับผมลิบลับ ทำไมต้องมาเจอกันอีก
“พี่ชล!”
“ปาย...”
X
“เป็นอะไรนั่งเงียบเชียว เหนื่อยเหรอ”
“อือ หิวด้วย พาไปกินของอร่อยหน่อย”ผมกอดหมอนนั่งหันข้างไปทางพี่เดียว ใบหน้าด้านข้างตอนขับรถของพี่เดียวโคตรดูดี คนอะไรวะจมูกโคตรโด่ง แต่ก็คงไม่แปลกอะไรเพราะมีเชื้อฝรั่งเศส พี่เดียวเป็นลูกเสี้ยวที่เชื้อชาติทั้งฝั่งเอเชียและฝั่งยุโรปผสมกันได้แบบพอดี หน้าไม่ดูฝรั่งจ๋าแต่ก็ไม่เอเชียชัดเจน มองผ่านๆแล้วเดาได้อยากเป็นคนชาติไหน
“อ้อนพี่อยู่เหรอ”
“อือ”พี่เดียวลูบหัวผมเบาๆ รู้สึกดีชะมัด
“ทำไมวันนี้ว่านอนสอนง่าย ไม่พยศเลยแหะ”
“ชอบให้ออกฤทธิ์ใช่มั้ย”ก็เหนื่อยบ้างอะไรบ้าง ไม่มีอารมณ์จะกวนประสาทใคร อีกอย่างผมอยากอยู่นิ่งๆคิดอะไรบางอย่าง
“เปล่าครับ แบบนี้น่ารักดี พี่ชอบ จุ๊บ!”
แสรด เวลาเพียงแค่สองวินาทีก่อนไฟเขียวยังอุตส่าห์ยื่นหน้าเข้ามาจูบอีก ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เหมือนคนบ้า ผมค้อนให้มันก่อนจะหลับตาลง ปล่อยการเลือกร้านเป็นหน้าที่ของคนขับ
“น้ำน่าน พร้อมเมื่อไหร่ค่อยเล่าให้พี่ฟังได้นะ”ฝ่ามืออุ่นสัมผัสที่ข้างแก้มเบาๆ ความอุ่นส่งตรงไปถึงใจทำให้ผมอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ รู้สึกขอบคุณที่ไม่เร่งรัดให้ผมพูดอะไร ขอบคุณที่ใส่ใจกันถึงรู้ว่าผมมีเรื่องไม่สบายใจอยู่
ผมคว้ามือพี่เดียวมากุมไว้ บีบเบาๆเพื่อบอกให้รู้ว่าผมรับรู้ความห่วงใยจากเขาและเป็นสัญญาว่าเมื่อถึงเวลาผมจะเล่าให้เขาฟังอย่างแน่นอน
----------------------------------------
ไหนขอเสียงหน่อย ใคร #ทีมพี่เดียว ใคร #ทีมน้ำน่าน
#รักไม่ได้ออกแบบ เอามาส่งแล้วนะคะ จุ๊บๆ
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นต์ทุกการติดตามนะคะ
ขอบคุณที่แนะนำนิยายเรื่องนี้แก่เพื่อนๆนะคะ
ดีใจจังที่มีคนชื่นชอบ หวังว่าจะติดตามกันไปจนจบนะคะ เลิฟฟฟฟฟฟฟ