อ่านไปก็ใจสั่น ไอ้สัสเอ๊ย ข่มขืนนานนับเดือน ขนลุก ตื่นมาถ้าไม้รักก็เป็นบ้าไปเลย สภาพจิตใจใครจะทนไหววะ มันต้องอยู่กับความรู้สึกผิดแค่ไหน จำได้ว่าคุณเคยเขียนให้น้ำฝนคิด ตอนเสียตัวให้พี่หมอยังเสียแค่ร่างกาย แต่ถ้าเสียให้พี่ดีนตอนนี้จะเสียทั้งกายเสียทั้งใจ ไม่อยากจะคิด ไม่อยากจะเดาเรื่องเลยว่ามันจะออกมาแนวไหน ถ้าไม่ฝืนธรรมชาติมากไปอย่างน้อยก็ซึมไปหลายเดือน รู้สึกผิดไปตลอดชีวิต ยิ่งดูตามนิสัยน้ำฝนด้วยแล้วต่อให้พี่หมอยังรักเหมือนเดิมฝนมันก็คิดว่าตัวเองสกปรกไปแล้ว โดนคนอื่นข่มขืนเป็นเดือนๆขนาดนั้นดูจากร่องรอย อาภัพว่ะสำหรับชีวิตคนๆนึง มันเลวร้ายได้อีกแค่ไหนวะ แต่ถ้าคนแต่งฝืนธรรมชาติบังคับทิศทางเรื่องไม่ให้น้ำฝนรู้สึกผิดได้ อันนั้นก็แล้วแต่คุณเลย แต่อยากบอกว่าคนอ่านเองที่สภาพจิตใจย่ำแย่กับสิ่งที่อ่าน อ่านแล้วยังหดหู่เลย ไม่รู้ว่าชีวิตจะเดินต่อไปในเส้นทางไหน
ไม่ใช่แค่เด็กเรียกร้องความสนใจจากพ่ออย่างที่ใครๆบอก อย่างที่พี่หมอบอก หรืออย่างที่คนแต่งอยากให้คนมองพี่ดีนในจุดนั้น มันคิดแบบนั้นไม่ได้แล้ว อย่างนี้มันโรคจิต อย่าเข้าสถานบำบัดเลยมันเบาไป เอาเข้าคุกเถอะ ลักพาตัว กักขังหน่วงเหนี่ยว ข่มขืน อย่าเขียนให้พี่หมอหรือน้ำฝนให้อภัยมันนะ ต่อให้พ่อมันหรือแม่มันขอร้องก็ไม่ให้อภัย ถ้ามันยังอยู่ในสังคมต่อไปไม่อยากจะคิดถึงชีวิตน้ำฝนเลย ไอ้สัตว์นรกเอ๊ย
หัวข้อ: ทาสแค้น {พี่หมอ-น้ำฝน} [END] (อ่าน 1141444 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก