หัวข้อ: [เรื่องสั้นนัท-เนยซีรี่ส์] จูบนั้นสำคัญไฉน? (NC เด็กน้อยใสปิ๊ง)

[saylmya]

 

อ๊าคคคค!! เลือดพุ่ง

ฮ่าๆ

[ppm]

(Part 5)


เจ้าสัมผัสนุ่มนวลที่มีแรงดูดดึงเบา ๆ ให้เจ็บแปลบเล็กน้อยแฝงความจั๊กจี้แกมวาบหวาม แถมยังฝากรอยจ้ำสีจางไว้เป็นจุด ๆ ที่ผมไม่อยากจะเรียกมันว่า ‘จูบ’ เลยสักนิดนั่นเพิ่มจำนวนขึ้นทุกที เจ้าบ้านี่มันรู้อยู่แล้วแต่แกล้งไม่รู้รึเปล่านะ จูบได้จูบดี ตรงที่อื่นน่ะ! ผมคิดพลางเผลอหลุดเสียงครางแผ่วอย่างรู้สึกดี…ไม่สิ…จะมาเคลิ้มอะไรกับจูบพรรค์นี้

   จูบที่ส่วนอื่นจะไปมีความหมายอะไร จูบน่ะ มันต้องตรงปากสิถึงจะถูก!

   แต่เจ้านัทก็ไม่ยอมหยุด มือแข็งแรงปลดกระดุมเสื้อผมบ้างแล้ว หลังจากที่มันถอดกางเกงผมก่อนตั้งแต่ไก่โห่ ไอ้บ้านี่ทำอะไรไม่เคยเป็นไปตามลำดับขั้นตอนเอาซะเลย คนปกติเขาต้องปลดกระดุมก่อนสิ แล้วค่อยปลดตะขอกางเกง มันต้องตามลำดับเหมือนกับจูบนั่นแหละ

   ผมเคลิ้มไปกับปลายลิ้นนุ่มชื้นที่ลากไล้แถวซอกคออีกจนได้ ไหน ๆ ก็ไปถึงตรงนั้น แถมยังแอบทำคิสมาร์คไว้ตรงต้นคออีก ทำไมมันไม่จูบขึ้นไปให้สูงกว่านี้นะ

   แต่ผมจะไม่บอกมันหรอก…ไม่บอก ไม่บอก ไม่บอกเด็ด…ขาด…อ่ะ….มัน….ไม่นะ…

   ผมเริ่มเสียวจนยากจะทนไหวแล้ว เสียงนุ่มที่กระซิบอยู่ข้างหูถามย้ำอีกแล้วว่าจะยอมบอกไหม ถามไม่ถามเปล่า มันยังสอดลิ้นแทรกเข้าไปในช่องหูด้วย มันจั๊กจี๋นะเฟ้ย ไอ้บ้านี่  ผมส่ายหัวเบี่ยงหลบอย่างสุดความสามารถ แต่หนีไม่ค่อยจะรอดเพราะมือถูกมัดไว้ อยากยันตัวมันออกใจจะขาด แต่อีกใจกลับนึกเสียดาย….

   ไม่! ไม่ใช่สักหน่อย! ใครว่าผมเสียดายกัน ผมก็แค่….อ้อ ใช่ ก็แค่รอเผื่อมันจะฉลาดขึ้นและจูบผมให้ถูกที่สักทีน่ะสิ!

   “อ๊า…อย่าบีบนะ ไอ้คนลามก!” ผมด่ามันด้วยน้ำเสียงหอบกระเส่า ก็ใครใช้ให้มันมาบีบส่วนอ่อนไหวจุดอ่อนของผมอีกที่ตรงนั้นเล่า มันชักจะ SM มากไปแล้วนะ ยอดอกงาม ๆ ของผมน่ะ ช้ำหมดพอดี…มัน…อา…นิ้วนั่น….อย่าสิ….ลิ้นอีก….โอ๊ย อย่าดูดได้มั้ย ผมไม่ได้ท้อง ไม่ได้มีเด็ก ใครจะไปมีน้ำนมให้ดื่มกันเล่า!

   ทั้งหมดนั่นผมด่ามันต่อในใจ เพราะหมดแรงจะว่าแล้ว แถมเขินจะตายชัก ผมน่ะ เคยเห็นในเอวีอยู่หรอก เวลาดูแม่สาวอกโตถูกเล้าโลมน่ะ ผมเองยังอยากลองทำเลย แต่ใครจะไปคิดล่ะ ว่าจะโดนไอ้หื่นนี่ทำเอาจนได้

   แรงดูดเบา ๆ กลับสร้างกระแสแปลบปลาบไปทั่ว ผมรู้สึกได้กระทั่งการตื่นตัวของเจ้าเนยน้อยอีกครั้ง สะโพกบางของผมที่เกร็งกว่าเดิมเล็กน้อย ไม่หลุดรอดสายตาเจ้าบ้านี่เลยสักนิด

   “นายชอบมันล่ะสิ ใช่แบบนี้รึเปล่า ที่นายอยากให้ฉันทำ” เจ้านัทยังคงถามคำถามเดิมกับผมอีก ผมส่ายหน้าอย่างอ่อนแรง แต่ไม่ได้ขัดขืนอีก ก็ใครทำให้ผมต้องการมากขึ้นขนาดนี้แล้วล่ะ

   เสียงถอนหายใจเบา ๆ ดังขึ้นก่อนอีกฝ่ายจะพึมพำต่อไปว่า “ไม่ใช่อีกงั้นเหรอ ถ้างั้นคงต้องเอาจริงแล้วสิ”

   นี่หมายความว่า มันยังไม่ได้เอาจริงอีกเรอะ!!!

    เจ้าบ้านี่จะเอาจริงงั้นเหรอ จะทำถึงขั้นนั้นจริงหรือเปล่า แค่คิดผมก็หน้าแดงไปหมดแล้ว ถึงผมจะเคยทำตั้งสองหนแล้ว แถมยังเคยลองมาหลายท่า อย่างนอนหงายนอนคว่ำ หรือกระทั่งออนท็อป แต่ท่าตอนนี้ที่ถูกมัดทั้ง ๆ ที่ยังยืนอยู่ ผมก็นึกไม่ออกเหมือนกันว่ามันจะทำยังไง

แล้วผมจะ…รับยังไงกัน ผมไม่ใช่นักกายกรรมนะ…ถ้ามันจะสอด…หรือมันจะใส่…

ภาพเจ้านัทกำลังแทรกตัวเข้ามาภายในร่างกายผมโผล่เข้ามาในหัวอีกแล้ว ผมล่ะชอบจริง ๆ ที่มันจะเข้ามาให้ลึก…

แต่ถ้ายืนอยู่แบบนี้ มันจะใส่เข้ามาลึก ๆ ได้ยังไงกัน?

แล้วผมก็ต้องสะดุ้งกับความคิดหื่น ๆ ของตัวเองอีกครั้ง ก็แล้วทำไมผมต้องรู้สึกอยากให้มันทำลึก ๆ ด้วยเล่า!!!

ยังไม่ทันจะแย้งอะไร ผมก็ต้องสะดุ้งอีกครั้ง เมื่อมือแข็งแรงยึดจับโคนขาของผมให้ยกสูงขึ้นมาข้างหนึ่ง ผมขยับดิ้นให้หลุดจากการยึดจับ หากเสียงขู่กลับดังขึ้นใกล้ ๆ หูว่า “ถ้านายไม่ให้ความร่วมมือ ฉันจะเอาเข็มขัดนาย รัดที่ขาอีกที่ให้นายยืนอ้าท้าสายลมอยู่ตรงนี้ทั้งวันแทนนะ”

ผมได้แต่เลิกดิ้น เพราะรู้ดีว่าถ้าเจ้าบ้านี่มันจะทำ มันทำจริง ๆ ได้แน่

แต่โธ่เว้ย ทำไมผมต้องยอมมันด้วยเล่า

ใช่สิ ผมต้องไม่…อ๊ะ…..

ขาที่ถูกยกขึ้นข้างหนึ่งทำให้ผมต้องเอนตัวพิงกับรั้วกั้นแกมช่วยพยุงรั้งตัวไว้

“อ่ะ…ตรงนั้น….ไม่นะ…..นายจะทำที่นี่ไม่….”

ขาที่ถูกยกขึ้นโดนจับพาดไปที่ข้อศอกแข็งแรงของเจ้านัท ที่ตอนนี้ยึดจับราวกั้นด้านหลังไว้ด้วยมือข้างเดียวกัน ปล่อยให้ร่างกายของเราสองแนบชิดกว่าเก่า มืออีกข้างที่ว่างของเจ้านัทยังคงแทรกปลายนิ้วเข้ามาอย่างใจเย็น ตอนแรกมันก็เจ็บอยู่เหมือนกันเพราะที่นี่ไม่มีอะไรให้เตรียมพร้อมก่อนปฏิบัติการเลยสักนิด

แต่เจ้านัทก็ใจเย็นนัก แม้ว่ามันจะทำเอาผมเตลิดไปไกลแล้ว ด้วยปลายนิ้วที่งอเพียงเล็กน้อยก็แตะที่จุดอ่อนไหวภายในของผมได้อย่างแม่นยำจนน่าหมั่นไส้ ผมไร้เรี่ยวแรงจะต่อต้าน ทำได้เพียงครางเสียงแผ่วอย่างต้องการให้แทรกลึกกว่าเดิมโดยไว

ไม่นะ…ผมไม่ได้มาเพื่อให้เจ้าบ้านี่เล่นสนุกกับร่างกายผมสักหน่อย…ถ้ามันทำ…เพราะแค่อยากได้ของเล่นแก้เบื่อล่ะก็…

นิ้วที่เพิ่มจำนวนอย่างใจเย็นทำให้ร่างกายของผมปั่นป่วนขึ้นเรื่อย ๆ เสียงถามแผ่วเบาอ่อนโยนยังคงถามเป็นระยะ ว่าเจ็บไหม อยากให้เข้าลึกอีกไหม คำถามน่าอายพวกนั้นถามได้ถามดี แถมผมยังเผลอตอบมันไปเสียอีก

[ppm]

จนแน่ใจว่าผมพร้อม เจ้านัทก็เริ่มแทรกตัวเข้าหา เพราะผมตัวเตี้ยกว่า มันจึงต้องประคองตัวผมไว้ แขนที่ยังถูกมัด ทำให้ผมไม่ถนัดนัก แต่เจ้าบ้านี่ก็จัดการทุกอย่างได้ดีจนไม่มีติดขัด ร่างกายที่สูงกว่ายามกดแทรกเข้าภายใน ทำให้ผมรู้สึกว่ามันเข้าไปลึกกว่าเคย จนเสียววูบวาบไปหมด ผมรู้สึกว่าสมองเริ่มว่างเปล่าเสียแล้ว ในตอนที่ถูกเจ้านัทกอด

แรงขยับสวนขึ้นลงเริ่มแรงขึ้น ร่างกายของผมสะท้านเฮือก ยามรู้สึกได้ถึงการขยับขึ้นลง การแทรกเข้าที่ลึกเสียจนพูดไม่ออกทำให้ผมหอบหายใจถี่ รู้สึกเจ็บที่ข้อมือซึ่งยังคงดึงรั้งตัวไว้ ด้วยสองเท้าไม่ได้ยืนเหมือนปกติแต่เป็นการทรงตัวอย่างยากเย็นเพื่อไม่ให้ล้มลงเท่านั้น

ขณะกำลังเคลิ้มไปตามสัมผัสที่ได้รับ ผมก็ต้องชะงักอีกครั้งเมื่อเสียงแผ่วเบายังกระซิบถามคำถามเดิม “นี่รึเปล่าที่ฉันไม่เคยทำกับนาย แล้วนายอยากให้ฉันทำ?”

คำถามนั้นเล่นเอาผมเจ็บวูบเข้าไปถึงภายใน

ถึงร่างกายผมจะเจ็บ หรือข้อมือผมจะถูกบาดจนแสบไปหมด ผมก็ไม่รู้สึกเจ็บมากขนาดนี้

คำถามนั้นยังคงถามด้วยความขบขันเหมือนล้อเล่น และไม่ได้รู้สึกอะไรเลยว่าผมจะคิดยังไง

ใช่สิ…ก็ขนาดผมถูกทำให้อยู่ในท่าน่าอายขนาดนี้ ถูกรัดข้อมือจนถูกบาดเป็นรอยแนวขนาดนี้ เจ้านัทมันยังไม่สนใจเลย มันเคยสนที่ไหน ว่าผมจะเจ็บ หรือจะอาย หรือจะ…

ร่างกายของผมสั่นระริก…ไม่ใช่เพราะการเล้าโลมหรือขยับอย่างที่เคยที่ทำให้มันสั่น

แต่เป็นเพราะความคิดอันแสนทรมานใจนี้ต่างหาก



ทำไมนะ ทำไมแค่จูบปาก เจ้าบ้านี่ถึงทำไม่ได้



…ผมก็แค่น่ากอด น่าเล่นด้วยเท่านั้นสินะ มันถึงยอมทำกับผม

แสดงว่าคงแค่…สนใจแต่ร่างกาย…เหมือนที่เจ้าเป้ามันพูดจริง ๆ

มันเป็นเพียงแค่การอยากเล่นสนุกกับร่างกายผม…และพอเบื่อก็ทิ้งไปสินะ

แค่คิดผมก็เจ็บแปลบแล้ว ไม่ใช่ร่างกาย…แต่ที่หัวใจ



น้ำตาที่ไหลอาบแก้ม หยดลงมาที่แขนของเจ้านัท ทำให้มันชะงักแล้วเงยหน้ามองผมด้วยสีหน้าที่ตกใจ

“เนย นายร้องไห้ทำไม ฉันทำให้นายเจ็บเหรอ”

มือนั้นซับน้ำตาให้ผม แต่ผมกลับสะบัดหน้าหนี

“ไม่…ออกไปนะ ออกไปจากตัวฉันเดี๋ยวนี้นะ!” เสียงของผมแทบจะเป็นตะโกน ความอายไม่ได้หลงเหลือแล้วในตอนนี้ ใครอยากจะเห็นอยากจะรู้ก็ช่างมัน ผมไม่แคร์ใครอีกแล้ว

คนถูกตวาดชะงักงันอย่างตกใจ ค่อย ๆ ถอดถอนร่างกายตัวเองออกมาแม้จะยังไม่เสร็จสิ้น มันคงจะอารมณ์ค้างอยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่ใช่มันคนเดียวที่อารมณ์ค้างนี่นา เจ้านัทมองหน้าผม ก่อนจะตกใจมากขึ้นเมื่อเห็นข้อมือที่แดงช้ำ จนต้องรีบละล่ำละลักพูดขึ้นว่า

“ฉันจะแก้มัดให้นะ”

“ไม่ต้อง! ไม่ต้องมาสนใจฉันเลย นายสนใจก็แค่ร่างกายฉันใช่ไหม เราไม่ได้เป็นอะไรกันอยู่แล้วนี่ นายอยากกอดฉัน นายก็กอด แต่นายไม่เคย…”

คำพูดเริ่มจุกอยู่ในคอจนพูดไม่ออก ผมได้แต่สะอื้นไห้โดยไม่ยอมมองหน้ามันอีก ก็เป็นแค่ของเล่นชั่วครั้งชั่วคราว จะไปมีความหมายอะไร เจ้าบ้านี่พอได้สนุกเต็มที่กับร่างกายผมแล้ว มันก็คงไม่เหลียวแลผมอีกแน่ ๆ

“ฉัน…เกลียด…น..”

ริมฝีปากอุ่น ๆ ของเจ้านัท สัมผัสกับปากที่กำลังพยายามจะพูดของผม มันประกบแนบแน่น แถมยังแทรกปลายลิ้นเข้ามาอย่างโหยหา ผมพยายามสะบัดตัวออก แต่มือที่แข็งแรงกว่ากลับยึดใบหน้าผมไว้ ก่อนถอดถอนผ่อนลมหายใจแล้วประกบเข้าหาใหม่อย่างล้ำลึกกว่าเดิม

ปลายลิ้นที่กวาดไล้เกาะเกี่ยวสร้างความรู้สึกแปลกประหลาดนัก มันทั้งอบอุ่นและรู้สึกดีจนผมเผลอตอบรับโดยไม่รู้ตัว ยิ่งได้สัมผัสกัน ยิ่งหิวกระหาย เราต้องการกันและกันมากมายจนแทบไม่น่าเชื่อ ผมอยากจะกอดคนตรงหน้าไว้ ให้มันแนบแน่นมากกว่าเดิม แต่ยังคงติดแขนที่ถูกมัดทำให้ขยับได้ลำบาก

แต่ราวล่วงรู้ถึงความรู้สึกนั้น แขนที่แข็งแรงนั้นกลับกอดผมไว้แทนอย่างไม่ยอมปล่อย เราผละออกและจูบกันซ้ำแล้วซ้ำอีก รสชาติที่หอมหวานขนาดนี้ ผมก็พึ่งเคยได้รับเป็นครั้งแรก ไม่น่าเชื่อเลยว่าเจ้านัทจะจูบได้เก่งขนาดนี้

กว่าเราทั้งคู่จะยอมแยกจากกันในครั้งสุดท้าย ผมก็รู้สึกว่าปากแทบจะแดงช้ำไปหมดแล้ว แถมยังไร้เรี่ยวแรงจะยืนเอาเสียด้วย จูบครั้งนี้ยิ่งกว่าตอนที่เราทำกันจนเสร็จเลยด้วยซ้ำ

มันรู้สึกดีเสียจน….

“อยากจูบกับฉันอีกไหม” ใบหน้าสุดเท่นั้นถามผมพลางยิ้มให้อย่างอ่อนโยนจนผมใจเต้น ไอ้บ้านี่ทำผมใจอ่อนอีกแล้วนะ ถึงมันจะจูบได้ถูกที่ซะที แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าผมจะ…

“ถ้าอยากให้จูบอีก นายต้องบอกว่ารักฉันเสียก่อนล่ะ”

คำพูดเป็นต่อนั่นหมายความว่าไงกัน!!!

ผมกำลังจะโวยวายแล้ว ตอนที่เจ้าบ้านี่เข้ามาจูบผมอีกรอบ!

จนหอบกันไปทั้งสองคนนั่นแหละ มันถึงยอมผละออกมา แล้วถามย้ำ

“นายรักฉันรึเปล่า บอกฉันหน่อยสิ”

“ขี้โกง ทำไมฉันต้องสารภาพรักนายก่อนด้วยเล่า” ผมโวยไปหอบหายใจไป เจ้าบ้านี่ขี้โกงจนถึงที่สุดจริง ๆ เรื่องอะไรล่ะที่ผมจะต้องบอกรักมันก่อน คนผิดน่ะมันเต็ม ๆ เลยนะ!


(TBC ใกล้จบแล้วค่า)

[ThE_PaRaN]

โหว กว่าจะจูบปากได้

ทำเอาหนูเนยร้องไห้เลย

ต่อไปก็บอกรักหล่ะนะ
(รู้แหล่ะว่ารักกันน่ะ แต่ก็ยังรอลุ้นว่าใครจะบอกรักก่อนกัน)

LoveLove 

[FortuneTeller]

กรี๊ดดดดด จูบแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆ
เขินอ่าาาา >//<

5555 น่ารักมากๆๆๆกว่าเดิมอีกค่ะ สำหรับตอนนี้
ตอนหน้าจะสวีทขนาดไหนเนี่ยยยย อิอิ

เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอนะค๊าา ^_^

[fayala]

เฮ้อออ.. ในที่สุด.. >.<

[O_cha]

หุหุหุ  เด็กๆ ทำอะไรมันก็น่ารักไปหมด

[MiSS-U]

จูบถูกที่ซะทีสมใจหนูเนยแล้ว แต่ไอ้เรื่องบอกรักนี่ซื

เฮ้อ....อยากให้มีฉากที่นัทกระวนกระวายคิดมากเรื่องเนยบ้าง

รู้สึกว่ามีแต่เนยที่ทุกข์อ่ะ5555

[wisky]

จูบใครคิดว่าไม่สำคัญ จูบเบาๆเท่านั้นทำเอาฉันสั่นไปทั้งหัวใจ >///<

[forbidden]

แหมกว่าจะจูบกันได้ลุ้นแทบแย่(และเลยเถิดไปซะไกลเลย )

ปล.แต่ก็ชอบ

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

ว้าวๆๆๆๆ ได้จูบไปแล้วนะคะน้องเนย
แล้วไอ่ภารกิจที่ค้างคาอยู่ละคะ 

[chaoyui]

มัวแต่จูบกันอยู่นั้นแหละ คนอ่านยังอารมณ์ค้างอยู่น้า

[natalee22]

นัทเจ้าเล่ห์มากกกกกกกกกกกกกกก

ถามแบบนี้แสดงว่ารู้ใช่มั๊ยว่าเนยอยากให้จูบ

แต่ก็ยังแกล้งเนยอยู่นั่นแหละ น่าตีจริงๆ

[Rafael]

หึหึ NC ใส๊ใส

[ppm]

(Part 6 : จบแล้วจ้า)


ผมที่ยังขยับไม่ได้ ถูกกอดอีกครั้ง ขณะกำลังเบี่ยงหน้าหนีเพราะไม่อยากจะจูบกับมันแล้ว เพราะทั้งเขินทั้งอาย แถมยังงอนมันด้วยที่ใช้วิธีบ้า ๆ ทำให้ผมเลิกโวยวายแบบนี้ ทั้ง ๆ ที่ยังไม่เลิกทำตัวคลุมเครือจนน่าหงุดหงิดนัก

แต่เจ้านัทไม่ได้จูบผมอีก เสียงนุ่มกระซิบข้างหูแผ่วเบาจนแทบไม่ได้ยินดังขึ้นว่า “ฉันยอมบอกนายก่อนก็ได้ ว่าฉันรักนาย…ทีนี้นายบอกฉันหน่อยสิ ว่านายรักฉันบ้างไหม”

ผมหูฝาดไปรึเปล่า

เจ้านัทมันกำลังสารภาพรักกับผมใช่ไหมเนี่ย!!!

“ฉัน….”

ดวงตาคมเข้มที่จริงจังสุด ๆ จ้องผมตาไม่กระพริบ ลุ้นคำพูดประโยคนั้นจนแทบลืมหายใจ ท่าทางของเจ้าบ้านั่นทำให้ผมเขินเสียจนนอกจากแก้มที่แดงเรื่อ ยังแดงไปถึงหูทั้งสองข้างแล้วด้วยซ้ำ เลิกจ้องกันแบบนี้จะได้ไหม ใครจะไปพูดออกกันเล่า!

“ฉัน…ฉันไม่รักคนที่ทำค้าง ๆ คา ๆ แถมสารภาพรักก็ไม่ชัดถ้อยชัดคำหรอกนะ ทำอะไรไว้รับผิดชอบซะด้วยเลย!”

ใบหน้าคนฟังที่ตอนแรกมีเค้าแห่งความผิดหวัง กลับมีรอยยิ้มกว้างที่น่าดูนัก ท่าทางกระตือรือร้นสุด ๆ กลับมาอีกแล้ว พร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ที่น่ากลัวเสียด้วย

“ถ้าฉันสารภาพรักให้นายได้ยินชัด ๆ แล้วทำให้นายเลิกอารมณ์ค้าง นายจะรักฉันไหม”

“อ…อื้ม……” ผมตอบรับเสียงแผ่ว เขินจนอยากจะมุดดินหนี แต่ตอนนี้ผมอยู่บนดาดฟ้า ไม่ใช่บนพื้น คงจะมุดลำบากอยู่ แถมเจ้าบ้านี่ยังมัด…จริงสิ

“แก้มัดได้แล้วนะ มันอึดอัดจะแย่แล้ว”

หากคนฟังกลับทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ขอทำให้เลิกค้างก่อนแล้วกัน เสร็จแล้วจะแก้ให้นะ”

“ไม่นะ เอาออกเดี๋ยวนี้เลย…”

“น่า…ฉันรักนายนะเนย…ได้ยินไหม…ฉันรักนาย…”

ผมโวยวายไม่ออกไปเสียแล้ว ไอ้บ้านัทนี่ นึกจะสารภาพรัก ก็พูดไม่เลิกเลยนะ มันเขินนะ บอกแล้วไงว่ามันเขิน!!!

ริมฝีปากอุ่น ๆ นั้นหอมที่แก้มนุ่มของผมเบา ๆ ก่อนพูดต่อไปว่า “เวลานายโดนมัดแบบนี้ นายร้อนแรงที่สุดเลยนี่นา แถมยังอายได้น่ารักที่สุดในโลกด้วย ขอฉันเข้าไปในตัวนายอีกครั้งเถอะนะ” พูดไม่พูดเปล่า นิ้วคล่องแคล่วก็ค่อย ๆ แทรกเข้ามาอีกแล้ว ด้วยท่าที่ถูกจับยกขาข้างหนึ่งเหมือนเมื่อครู่ไม่มีผิดเพี้ยน แถมยังขยับควานไปมาภายในเสียจนผมสะดุ้งเฮือก

“อ๊า…อย่ากวาดข้างในแบบนั้น…ไม่เอานิ้ว…ฉันอยากได้…”

“อยากได้อะไรล่ะ…คำสารภาพรัก…หรือจูบ…หรือว่าของ ๆ ฉัน?”

ผมมองมันก่อนจะยอมแพ้มันจนได้ ไม่ใช่เพราะว่ามันเป็นต่อเสียจนผมต้องยอมแพ้หรอกนะ แต่เพราะว่าผม…อยากให้เจ้านัท ทำทุกอย่างที่มันถามผมให้ครบอีกครั้งนี่นา

“ทั้งหมดนั่นแหละ ทำมาให้หมด แล้วฉันจะคิดอีกที ว่าจะรับรักนายไหม!”

เจ้านัทยิ้มน้อย ๆ ก่อนพูดต่อไปว่า “ถ้าอย่างนั้นได้เลยขอรับ ทาสคนนี้จะทำให้ทุกอย่างที่นายท่านต้องการ”

คำพูดนั้นเล่นเอาผมพูดไม่ออกอีกครั้ง ได้แต่กัดริมฝีปากเบา ๆ ก่อนสั่งมันกลับว่า “ถ้างั้นก็รีบ ๆ ทำซะสิ”

พูดได้แค่นั้นก็ต้องหน้าแดงแล้ว เพราะคำพูดเบา ๆ ที่ตอบกลับ มันเป็นคำพูดที่ผมอยากได้ยินไม่รู้เบื่อ

“ฉันรักนาย…รักนายคนเดียว” ปากนั้นขยับเข้ามาใกล้ เสียงที่พร่ำบอกซึ่งมีเพียงผมที่ได้ยิน และร่างกายนี้…ที่จะเป็นของผมทั้งหมด

ริมฝีปากของเราสัมผัสกันอีกครั้ง พร้อม ๆ กับการแทรกเข้ามาจากเบื้องล่างอย่างช้า ๆ แต่เติมเต็มจนถึงเบื้องลึก การขยับแผ่วเบาอย่างอ่อนโยนนั้นเสียดสีจนร่างกายรู้สึกดีนัก ผมขยับตัวตอบรับตามจังหวะที่ส่งผ่าน จังหวะร่วมของเราทั้งสอง ที่ทำให้เรา…รู้สึกดีร่วมกัน

ไม่ใช่แค่ร่างกายสักหน่อย ที่ต้องการกันและกัน

ตอนนี้ผมรู้แล้ว ว่าใจของเราก็ต้องการกันและกันด้วย

“ฉันก็รักนาย” ผมกระซิบกลับ ปล่อยให้อีกฝ่ายเข้าหาล้ำลึกกว่าเดิม ร่างกายที่ไม่เป็นอิสระ ให้ความรู้สึกเหมือนถูกผูกมัดและเป็นเจ้าของได้ดีจริง ๆ

และในตอนนี้ ผมกลับเต็มใจให้ผูกมัดเสียด้วย

นานแค่ไหนก็จำไม่ได้ ที่พวกเราสนุกกันบนดาดฟ้าเสียจนสุดท้ายแล้วผมก็ได้แผลจากเจ้าเข็มขัดนั่นจนได้



ลิ้นนุ่มที่เลียไล้ที่ข้อมือ ตอนผมได้แต่นอนหมอบอยู่กับพื้นดาดฟ้า ทำให้ผมอดเขินอีกรอบไม่ได้ แต่ก็หมดแรงแล้วที่จะห้ามเจ้านัทมัน

 “ขอโทษนะเนย” เสียงเจ้านัทดังขึ้นอย่างสำนึกผิด ที่ทำผมเจ็บ นาน ๆ ทีหรอก ที่มันจะขอโทษผม แต่วันนี้ดูมันใจดีเป็นพิเศษมากจริง ๆ

“ข้อมือน่ะ เดี๋ยวก็หาย แต่นายน่ะ ทำจนฉันเดินไม่ไหวแล้วนะ ต้องรับผิดชอบด้วย ที่นี่มันโรงเรียนนะ ไม่ใช่บ้านนาย ฉันกลับบ้านลำบากด้วย” ผมเริ่มประท้วงแกมอ้อน แน่ล่ะว่ามีโอกาสอ้อน เรื่องอะไรจะไม่ทำ

“เอาน่า ฉันรับผิดชอบแน่ มาสิ จะให้ฉันอุ้มหรือจะขี่หลังล่ะ”

“บ้า นายไม่ต้องอุ้มแบบนั้นอีกเลยนะ ฉันจะโดนแฟนคลับนายกระทืบตายก็เพราะทำแบบนี้” ผมพึมพำต่อว่าแก้เขิน หากเจ้านัทกลับหัวเราะ แต่ก่อนจะออกไป ผมก็รู้สึกว่ากำลังเผชิญปัญหาที่ใหญ่กว่าเสียแล้ว ก็สภาพผมตอนนี้ จะให้ใครเห็นได้ยังไงกัน

“เดี๋ยวก่อนนัท นายตั้งใจจะพาฉันไปที่ไหนน่ะ” ผมรีบถามมันทันที โดยยังไม่ยอมขึ้นขี่หลังมัน

คนฟังอมยิ้ม แล้วตอบว่า “ห้องพยาบาลน่ะสิ นายป่วยไม่ใช่เหรอ ตอนนี้โรงเรียนยังไม่เลิก ยังไงก็ต้องที่นั่นแหละนะ”

ผมสะดุ้งด้วยความเขิน ขืนเข้าไปห้องพยาบาลก็ต้องโดนตรวจร่างกายน่ะสิ แล้วเจ้าบ้านี่ ดันฝากรอยจูบไว้เสียเต็มตัว แถมไหนจะตรงนั้นอีก ที่ปล่อยไว้ข้างในเสียเต็ม ผมไม่มีวันยอมให้เจ้าหื่นนี่ทำอะไรที่โรงเรียนอีกแล้ว

“เจ้าบ้า นายจะให้ฉันบอกอาจารย์ว่ายังไงกัน!” ผมพยายามจะหยุดมัน ที่คิดจะไปห้องพยาบาลอย่างตั้งใจเกินเหตุ

“เดี๋ยวก็แก้ตัวได้เองน่า ไม่เป็นไรหรอก” เจ้านัทพูดง่าย ๆ

“ไม่เอานะ ฉันไม่อยากเจอใครแล้ว ฉันอยากกลับบ้าน ข้างในของฉัน มันมีแต่ของ ๆ นายนะ ฉันทนให้หมดเวลาเรียนไม่ไหวหรอก” ผมพยายามอ้อนวอนด้วยน้ำตา

ใบหน้าแข็งแรงหันมายิ้มให้อย่างเจ้าเล่ห์ “ถ้างั้นฉันจะโทรบอกให้คนมารับเอาไหมล่ะ แล้วก็ขออนุญาตพานายกลับบ้านด้วย แต่ว่า…ต้องเป็นบ้านฉันนะ วันนี้ปลอดคนไม่ต้องห่วง แล้วจะล้างให้สะอาดถึงส่วนลึกเลยรับรอง”

มันมีแผนแบบนี้แต่แรกแล้วสินะ ผมน่าจะรู้อยู่แล้ว ไม่งั้นมันคงไม่เสนอให้ไปห้องพยาบาลหน้าตาเฉยแบบนี้หรอก แต่ว่าผมเอง…ก็มีทางเลือกไม่มากนัก และมันก็…ฟังดูไม่เลวอยู่เหมือนกัน

“กะ…ก็ได้” ผมพึมพำตอบทั้งยังเขิน ๆ ด้วยรู้ดีว่าเจ้าบ้านี่แอบหวังรอบสองแหง ๆ แถมท่าทางจะในห้องน้ำเสียด้วย เจ้าหื่นนี่ชักติดใจเรื่องทำนอกสถานที่แล้วรึเปล่านะ

พอตัดสินใจได้ เจ้านัทก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา “ถ้าอย่างนั้นฉันว่าเรารอที่นี่ก่อนดีกว่านะ จะได้ไม่มีใครเห็น”

ผมมองเจ้านัทโทรศัพท์สั่งคนขับรถด้วยท่าทางของคุณหนูอันแสนน่าหมั่นไส้ แม้มันจะดูเท่มากก็ตามทีนั้นก่อนนึกขึ้นได้ พอเจ้านัทเลิกคุยโทรศัพท์ ผมจึงรีบถามขึ้นในทันที “เดี๋ยวสินัท ฉันยังสงสัย”

“อะไรอีกล่ะ” คนถามหันมามองผม ขณะเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า

“ทำไมวันนี้ นายถึงจูบฉันมากกว่าปกติ…แต่ก็ไม่ยอมจูบปากเสียที…หรือว่านายรู้…?”

คนฟังหัวเราะอย่างขบขัน ก่อนพูดขึ้นว่า “ฉันรู้อยู่แล้วว่านายอยากให้ฉันทำอะไร แต่ฉันก็ไม่ยอมทำเพราะนายมันปากแข็งจนน่าหมั่นไส้นี่แหละ”

หน้าของผมแดงแป๊ดขึ้นอีกครั้ง เจ้าบ้านี่มัน…มันรู้อยู่แล้วงั้นรึ ว่าผมอยากให้จูบ!

ผมหลุดเสียงถามตะกุกตะกักออกไป “นะ…นายรู้ได้ยังไงกัน”

“ก็ถามเอาจากเจ้าพวกนั้นน่ะสิ นายคุยกับพวกเจ้าเอกนี่ ก่อนที่นายจะทำตัวแปลก ๆ ไป”

“นายรู้อยู่แล้ว…แล้วทำไม…ทำไม…นายถึงไม่เคย…”

คนถูกถามก้มหน้าเล็กน้อยอย่างเขิน ๆ ก่อนพูดขึ้นว่า “เพราะฉันรู้น่ะสิ ว่าการจูบปากมันเป็นการจูบเพื่อบอกรัก…ถ้าฉันทำได้ไม่ดี นายอาจจะปฏิเสธฉันก็ได้”

“นายหมายความว่า…”

คนถูกถามชักเขินมากขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ท่าทางนั้นน่ารักเสียจนผมเผลอใจเต้นอีกแล้ว

“…ใช่ ฉันน่ะ ไม่เคยจูบปากนายเลยสักครั้ง แต่ไม่ใช่เพราะว่าฉันตั้งใจจะสนุกกับร่างกายของนายอย่างเดียวหรอกนะ ฉันก็แค่….ตั้งใจจะใช้มัน ตอนที่ฉันสารภาพ….เอ่อ…สารภาพรักกับนาย ดังนั้น ฉันจะต้องฝึกให้ดีจนนายประทับใจให้ได้เสียก่อน เพราะฉันไม่อยากถูกปฏิเสธ…”

   พูดแล้วก็หันมายิ้มให้ก่อนถามกลับบ้าง

“ว่าแต่นายชอบจูบกับฉันไหม”

   ผมชะงักอีกรอบ เจ้าบ้านี่ชอบตั้งคำถามน่าอายเสียจริง

   “ถ้าไม่ชอบฉันจะจูบนายเหรอ งวดหน้าถ้าเราดูหนังกันแล้วทำเรื่องแบบนี้ แล้วนายไม่ยอมจูบฉันล่ะก็ ฉันจะไม่ทำกับนายอีกเลยคอยดู”

   คนฟังหัวเราะเบา ๆ ก่อนพูดว่า “ฉันจะถือว่านั่นเป็นคำชม ว่าฉันจูบเก่งนะ ว่าไง ระหว่างรอรถมารับ เรามาจูบกันอีกดีกว่าไหม” ถามพลางขยับเข้ามาใกล้อย่างกระตือรือร้นเต็มที่ ท่าทางมันคงเก็บกดจากการซุ่มฝึกจูบมายาวนานแหง ๆ

   “บ้าสินายนี่ เราพึ่งทำ…”

   ไม่ทันจะได้แย้งอะไร เราก็จูบกันต่อเสียแล้ว และกว่ารถของบ้านเจ้านัทจะมา ผมก็รู้สึกว่าร่างกายร้อนผ่าวไปทั้งตัว ดูไม่สบายเสียจนขออนุญาตกลับบ้านได้อย่างง่ายดายเสียอย่างนั้น

   ไม่รู้ว่านั่นเป็นแผนของเจ้านัทหื่นรึเปล่า แต่คืนนั้นผมก็ฟังคำสารภาพรักแทบทั้งคืน จนสุดท้ายต้องหยุดเรียนวันรุ่งขึ้นเพราะป่วยเอาจริง ๆ เลยทีนี้

   แต่อย่างน้อยผมก็ได้รู้ ว่าจูบนั้นสำคัญแค่ไหน

   ถ้าคุณมีคนรัก อย่าลืมให้เขาจูบคุณบ่อย ๆ ล่ะ แต่ก่อนจะจูบต้องหาทำเลเหมาะ ๆ ด้วยนะครับ อย่าเลียนแบบเจ้านัทหื่นนี่ ที่ทำให้ผมไข้กลับแถมแทบผิวลอก เพราะตากแดดบนดาดฟ้ามากเกินไป!


จบตอน จูบนั้นสำคัญไฉน?


======================


จบแล้วนะคะสำหรับตอนนี้ ส่วนจะมีตอนอื่น ๆ อีกไหม คงแล้วแต่โอกาสและไอเดียละกันค่ะ
ขอบคุณทุกท่านสำหรับคอมเมนต์ด้วยนะคะ ถ้าอยากให้มีต่ออีกก็ช่วยกันเมนต์เยอะ ๆ เน้อ ^^

ปล. ฝากนิยายเรื่องใหม่สองเรื่องที่กำลังแปะอยู่ด้วยค่ะ ถ้าสนใจไปอ่านกันได้นะคะ
>> สืบเสน่หา
แนวใสปิ๊งไร้เรท เรื่องราวของตำรวจหนุ่มกับคุณพระเอกหมอผี และหนูน้อยกุมารทองแสนน่ารัก
>> หรรษาฆาตกรรม
แนวหื่น+ฆาตกรรม โหดนิด ๆ หื่นมากหน่อย SM+อุปกรณ์ อ่านแล้วใช้วิจารณญาณนิดนึงนะคะ แนวนี้แรงหน่อยค่ะ ^^

ฝากไว้หน่อยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ

[MiSS-U]

นัทหื่นเกิ๊นนนนนน  แถมทำให้เนยแอบคิดมากเองคนเดียวอีก

แต่ก็จบแบบแฮปปี้ดีชอบค่ะ ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้ร้อนแรงตลอดเรื่องเลย

ปล.ขอคู่อื่นๆอีกค่ะ ชอบๆ

 

[FortuneTeller]

แวร๋~~~ เขินกว่านี้ไม่มีอีกแล้ววววว
น่ารักที่สุดในสามสิบล้านโลก ค่ะ~!!! กรีีดๆๆๆๆๆๆๆ

ขอตัว ชะแว๊บบบ กลับไปอ่านตั้งแต่ต้นอีกทีนะค๊าาา อิอิ

รักคนเขียนที่สุดเลยค่ะ~!!
((ว่างๆ ถ้ารู้สึกคันไม้คันมือ อยากเขียนอีก จะมาเขียนตอนพิเศษต่อก็ได้นะค๊าา จะรอติดตามเสมอค่ะ ^_^ ))

[minchy]

น่ารัก

อยากให้  เนยเอาคืนเจ้าหื่นนัทบ้างจังทำเสียน้ำตาอีกแล้ว แต่ก็กลัวจะเป็นเหมือนภาคเอาคืนคราวก่อน

[fayala]

น่าร๊าก.. NC ใสกิ๊งจริงๆ

[natalee22]

นัทหื่นสุดยอดอ่ะ เนยไม่สบายเลยเห็นป่าว

ได้ทีก็เอาใหญ่เลยนะ รู้ทั้งรู้แต่ก็ยังแกล้งเนยอีก ชริๆ

[Rafael]

กรี๊ดดดด
จบแล้วๆ จบได้น่ารักมากมายยย อิอิ
ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆนะคะ

[kny]

เนยไม่เคยตามนัททันเลย

[TanyaPuech]

 

โดยส่วนตัวคิดว่าจูบสำคัญนะ

เหมือนการแสดงว่าเรารักคนนั้นจริงๆ

อิอิ  ชอบโดนจูบอ่ะ

[oop]

โหยย ยย ย ย  หนูงอนได้น่าตีมาก
นัทรีบ ทำตามที่เขาต้องการสิ หุหุ

[oop]

เอิ่มเข็มขัด

[Whatever it is]

เหอะๆ สุดท้ายหนูเนยก็ไม่ได้เอาคืยเ้ล้ยซักที 

[เด็กกะโปโล]

น่ารักที่สุด~ ใสๆแบบนี้เนี่ย >///<
นัทก็แอบSMหน่อยๆนะเนี่ย (แต่ผมชอบบบบ )

+1ให้คนแต่งเป็นกำลังใจนะฮะ รอลุ้นตอนใหม่นะฮ้าฟ~

[wisky]

นัท&เนยน่ารักมากมายอ่ะ อยากให้มีตอนพิเศษอีกนะความรักใสกิ๊งอ่านแล้วกระชุ่มกระชวย

[forbidden]

หึ หึ ชอบมากมาย 

นัทก็หื่นได้ใจจริงๆ 

ปล.ขอบคุณมากๆจ้า 

[darkeyes1]

เหอๆ  ยอมแพ้เลย  รักกันได้หวานหยด  แกล้งกันได้เร้าใจสุดๆเลยอะ  เหอๆ