หัวข้อ: ช่วยตอบผมที...ใครเป็นพ่อของลูกผม??? THE END

[nunnuns]

จิ้มค้าบบบบ

......................

สั้นจางงงงง อยากอ่านคู่โชนคีตา คู่หลักที่สุดแล้วค่ะ มันยังไม่จบง่ายๆ อยากให้ดำเนินเรื่องสองคนนี้ก่อนน้าา อารมณ์เรายังค้างอยู่ กร๊าก  คือคิดถึงที่สุดตอนที่โชนกับคีตาได้เจอกันอีกที อยากอ่านตอนนั้นมากๆเลย แต่ไม่ได้หมายความว่าเราจะให้อภัยโชนหรอกนะ(แล้วเค้าไปทำอะไรให้มึงห๊าา = ก็เราเอฟซีคีตานี่หน่า แฮะๆๆ)

สงสารพ่อหนุ่มเมืองยุ่น เฮ้ออออ

ตอนนี้สมน้ำหน้าโชนที่สุดแล้ว และถ้าเจอกันอีกทีแล้วทำตัวดีขึ้น รักและดูแลคีตาเป็นอย่างดี เราจะเชียร์โชนเต็มพิกัด เอาใจช่วยนะยะอิพี่โชน อิอิ

เป็นกำลังใจให้ค่ะคนเขียน ^_^

[Still_14OC]

กลับมาอยู่เป็นครอบครัว สักทีเถอะ

[My_yunho]

คีตาๆๆๆๆ

โชนน่าสงสารมากนะ

[manami_01]

ไชโยยยยย

คิดถึงจุงเบยยยย

อยากอ่านอีกแบบว่าค้างงงงงงง แง ๆ

มาลงต่อด้วยน้าพรีสสสสสสสส

[pannixz]

รอค่า....

ถ้าโชนยังคงเป็นพระเอก
อิจิโระจะเป็นพระรองที่น่าสงสารที่สุดเลย
 

[ฤดูใบไม้หลากสี]

สั้น แอนด์ค้างอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

และทำไมอิจิโระ ไม่รั้ง กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด 

โหย คีตา แกรักโชน แต่ที่ชั้นอ่านมาทั้งหมดจนก่อนแกไป แกรักมันตรงไหนอ่ะ #ไม่ได้อ่านนานลืมอ่ะ 555555

[thanza1970]

เอาแล้ว แต่งด้วยเหรอคีตา

[fay 13]

 

[nari]

  เย้ ๆ ทำเป็นซีรี่ย์เลย รอด้วยคน

[Maxshu]

อยากบอกว่า ขืนจะบอกว่ารักโชนก็เหอะ แต่คนอ่านคนนี้มันอวยอิจิโระให้เป็นพระเอกอ่ะ *(  )* อยากให้อิจิโระเป็นพระเอกอ่ะ ฮือๆ

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

ตอนแรกก็ชอบโชนอยู่หรอกน่ะ

แต่ตอนนี้รู้สึกชอบอิจิโระมากกว่า 5555+

[minenat]

เอาอีกๆๆๆ เรื่องนี้จะไปยังไงง

[kuro]

อาทิตย์หน้าจะมาต่อให้ค่ะ และระหว่างรอให้ถึงอาทิตย์หน้า
kuro จะเอาตอนพิเศษของอิจิโระมาลงให้ค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ

[Poseidon]

จะรอให้โขนได้พบกับลูกน้าา

[ronlbb]

เฮ้อ พระเอกเรื่องนี้มันละครไทยชัดๆ

กินหญ้าแทนข้าว  อิจิโระ  นายมาช้าเกินไป
นายน่าจะเป็นพ่อของลูกคีย์เนอะ 
อิพี่โชนมัน หึยยย

อินนนนนนนนนนน

[Maxshu]

ในเมื่อมันเลือกไม่ได้ก็ขอสองไปเลยค่ะ #ชอบเลยของสองเนี้ย

[nunnuns]

ได้ค้าบบบ รับทราบ^_^

ปล.คิดถึงคีตาโชนแท้

[kuro]

ตอนพิเศษ ความรู้สึก...ที่ไร้คำตอบ

อิจิโระ

   เรื่องราวความรักของผมคงเหมือนกับเรื่องราวความรักทั่วไป มีสมหวังแล้วก็มีผิดหวัง สำหรับผมมันคงจะเป็นอย่างหลัง

   ผมเจอเขาตอนไปทำธุรกิจที่ประเทศไทย ผมขับรถชนเขา ไม่ชนหรอกแต่เขาล้มลงไปและผมก็ลงมาดูเขาสลบอยู่ในอ้อมกอดผม

   ตอนนั้นใจผมมันเริ่มสั่น ผมไม่เชื่อในรักแรกพบแต่นี่มันคงเป็นแบบนั้น แค่ได้มองหน้าเขาผมก็หลงรักโดยที่ไม่รู้ตัวและถอนตัวไม่ขึ้น

    พ่อผมโทรมาเร่งให้ผมกลับญี่ปุ่นให้ทันงานหมั้นของผมกับผู้หญิงที่ผมไม่เคยเห็นหน้า ผมมองคนที่อยู่ในอ้อมกอดก่อนที่จะพาเขากลับไปที่ญี่ปุ่นด้วยกัน ไม่ต้องสงสัยว่าผมทำได้ไงที่พาคนที่ไม่รู้จักบินข้ามประเทศได้อย่างปลอดภัยทั้งที่ไม่มีแม้พาสปรอย์ คำตอบก็ง่ายๆ ผมเป็นยากูซ่าครับและพอจะมีเส้นสายก็เลยทำได้

   ตอนที่คีตาลืมตาตื่นขึ้นมานั้น ผมบอกตามตรงความรู้สึกแรกคือน่ารักไม่รู้สิดวงตาที่มองผมอย่างไม่คิดอะไรถามผมว่าผมเป็นใคร ผมก็ตอบไปแล้วก็ขอให้เขาช่วยเรื่องหมั้น คีตาตอบผมว่าอะไรรู้ไหมในตอนแรก เขาบอกกับผมว่า

    “ผมท้องกับใครก็ไม่รู้แล้วจะมาแต่งกับคุณคุณยอมได้งั้นเหรอ”

   ผมอึ่งอาจเพราะผมไม่เชื่อเรื่องผู้ชายท้องได้แต่ถ้าเป็นคำพูดของคนๆนี้ผมเชื่อ ผมเลยตอบออกไปว่า

    “ถึงคุณจะท้องกับใครมาก็ตามแต่คุณคือคนที่ผมรักและผมก็พร้อมจะดูแลคุณกับลูกตลอดไป”ผมบอกเขาอยากให้เขาเชื่อมั่นในตัวผม

   ทันทีที่ได้ยินคำตอบผมคีตาก็ร้องไห้ออกมา แล้วพึมพำเบาๆแต่ผมกับได้ยินช่วยไม่ได้ที่ผมมันหูดีแต่ตอนที่ได้ยินผมกับไม่อยากได้ยิน

    “ถ้าพี่เป็นแบบเขาก็ดี ถ้าพี่รักผมบ้างมันคงไม่เป็นแบบนี้”

   ผมเห็นแววตาของคีตาตอนพูดมันเศร้ามาก เศร้าจนผมกอดเขาเอาไว้แต่เขาผลักมือผมออกไป

   “ผมมีเรื่องหนึ่งที่ต้องบอกคุณ ผมคงแต่งงานกับคุณไม่ได้เพราะผมแต่งงานแล้ว ขอบคุณคุณมากที่อยากช่วยผมแต่ผมดูแลตัวเองได้ ถ้าจะกรุณาช่วยผมแค่ปล่อยผมอยู่คนเดียวก็พอ” คีตาบอกผมแต่ใครมันจะไปทำแบบนั้นได้ถ้าคนพูดดูเหมือนจะดูแลตัวเองไม่ได้ ในตอนนั้นทันทีที่คีตาพูดจบเขาก็สลบไป ผมได้แต่ดูแลเขาตอนที่เขานอนอยู่จนถึงญี่ปุ่น

   คีตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งตอนที่ผมอุ้มเขาลงจากเครื่องบิน

   “คุณเป็นไข้ ไม่ต้องห่วงเดี๋ยวก็หาย”ผมบอกเขาแต่กลับได้ยินเสียงเขาพูดชื่อคนอีกคนหนึ่ง “พี่โชนคีตารักพี่นะ”คีตาพูดพร้อมกับยิ้มออกมา

    ผมว่าตอนนั้นคีตาแค่ละเมอออกมาไม่ได้ตื่นจริงๆหรอก

   แต่มันก็ทำให้รู้ว่าผมมาช้าเกินไป

   ช้าที่ไม่เจอเขาให้เร็วกว่านี้

    ช้าที่เขามีคนที่เขารักอยู่เต็มหัวใจจนไม่อาจมีที่ว่างให้กับผม

   ผมพาคีตาเข้าบ้านทุกคนในบ้านต่างมองมาที่พวกเราเป็นตาเดียว ในบ้านกำลังมีงานหมั้นและกำลังรอเจ้าบ่าวอย่างผม แต่ผมกลับพาใครก็ไม่รู้เข้าบ้าน ผมประกาศถอนหมั้นกลางงาน ถ้าถามว่าไม่มีคีตามันจะเป็นแบบนี้หรือเปล่า ผมจะถอนหมั้นหรือไม่ คำตอบคือมันก็ต้องเป็นอย่างนี้อยู่แล้วผมไม่อาจหมั้นหรือแต่งงานกับใครที่ผมไม่รักได้และผมก็ไม่อยากลากให้เธอมาเจ็บปวดกับผม

   ทั้งญาติผมและญาติฝ่ายเจ้าสาวต่างต่อว่าผมกันทั้งนั้นแต่ทุกคนก็ยอมเลิกรากันไป พ่อผมเขาโกธรผมมากที่พาผู้ชายเข้าบ้าน

   พ่อบอกว่า “ถ้าแกพาผู้หญิงมาฉันจะไม่เสียหน้าขนาดนี้เลย” ผมเลยบอกพ่อว่าคีตาท้องลูกของผมอยู่

   “พ่อครับถึงเขาจะเป็นผู้ชายแต่เขาคือคนที่ผมรักและที่สำคัญเขากำลังท้องลูกของผมอยู่” พ่ออึ้งและไม่เชื่อ

 “พ่อฟังไม่ผิดหรอครับเขาท้องลูกผมอยู่” ผมย้ำให้พ่อเชื่อ

   แม่ผมที่ยืนอยู่ข้างๆก็บอกพ่อว่า “รอดูไปก่อนไม่ว่ายังไงเราก็ไม่เสียหายเรามีลูกชายต้องสามคน ตาโทระก็แต่งงานมีลูกชายคนหนึ่งแล้ว ส่วนตามามิโระก็แต่งงานแล้วก็มีลูกกันหมดแล้วเหลือแต่พี่ชายคนโตอย่างตาอิจิโระ ไม่เป็นไรหรอกขอแค่ลูกชอบแม่สนับสนุน”แม่บอกก่อนที่มองค้อนพ่อ

   “ส่วนคุณน่ะบังคับลูกอยู่ได้เป็นไงล่ะหน้าแตกไม่รู้ว่าจะเอาหน้าไปไว้ไหน”แม่เหน็บพ่อ

   ผมเห็นว่าทุกอย่างเริ่มไปได้ดีเลยพาคีตาไปที่ห้องในบ้าน ผมวางคีตาลงบนเตียง

   “ไม่เป็นไรนะผมจะดูแลคุณให้ดีที่สุด”ผมบอกกับร่างที่ยังหลับใหลพร้อมกับกุมมือเขาเอาไว้
   คีตาหลับไปสามวันก่อนที่จะตื่นขึ้นมาแล้วไม่พูดกับผมสักคำ เอาแต่เหม่อมองท้องฟ้าตลอดเวลา จนวันหนึ่งคีตาเอามือลูบท้องตัวเองก่อนที่จะพูดกับผมว่า

   "ผมอยากให้ทุกอย่างจบสักที อิจิโระคุณช่วยผมได้ไหม" ผมตอบทันทีว่า "ได้" ผมจัดการเรื่องทั้งหมดในเวลาไม่นาน ผมสร้างตัวตนของคามาโอกะ มินาโตะขึ้นมาเพราะผมดันไปบอกพ่อว่าคีตาท้องกับผมทำให้คีตาต้องใช้นามสกุลผมโดยปริยายแต่พวกเราไม่ได้แต่งงานกัน

   พ่อยังโกธรอยู่เลยไม่ยอมให้จัดงานแต่งระหว่างนั้นพ่อก็เริ่มแสดงออกมากขึ้นว่าไม่ชอบหน้าคีตา คงจะไม่ชอบใครที่ไม่รู้หัวนอนปลายเท้ามาเป็นลูกสะใภ้ ผมเลยบอกความจริงพ่อทั้งหมดแล้วบอกว่าผมรักคีตามากแค่ไหน

         “เรื่องมันก็เป็นอย่างที่ผมบอกไป ผมรักเขาเลยอยากจะช่วยเขา”ผมบอกพ่อย้ำว่าผมรักแค่ไหน

    แล้วดูเหมือนว่าโชคมันจะเข้าข้างผม พ่อผมรู้จักพ่อของคีตาและบอกว่าที่จริงก็อยากจะดองกับเพื่อนคนนี้เหมือนกัน พ่อบอกว่าให้ผมทำใจไว้ด้วยถ้าหากความรักของผมมันไม่สมหวัง  ผมก็ได้แต่รับคำสอนของพ่อไว้

   “แกมันดื้อด้าน จะยังไงก็แล้วแต่แกควรไปบอกพ่อแม่เขาด้วยไม่ใช่อยู่ๆพาลูกเขามา ไม่รู้ว่าทีมจะว่าไรไหมที่พาลูกเขามาแบบนี้ ฉันกลุ้มไหนจะแซนมันยิ่งเป็นพวกเหนือความคาดหมายอยู่ถ้ามันรู้ว่าแกไปพาลูกสะใภ้มันมาไม่รู้ว่ามันจะเอาไง ส่วนเรื่องคีตาแกจะทำไงก็เรื่องของแก รักแล้วก็ต้องทำตามหัวใจ แต่แกต้องอย่าลืมนะว่าหนูคีตากับโชนรักกันตั้งแต่สมัยเรียนมหา’ลัย ระวังจะเจ็บเพราะเขาอาจไม่รักแก”

   “แล้วถ้าผมไม่บอกให้ใครรู้ พ่อจะว่าไง”ผมถามพ่อ

   “เรื่องแก แกมันดื้ออยู่แล้วนี่บอกไปแกคงไม่ฟัง ยังไงพวกนั้นมันก็ต้องรู้เข้าสักวัน”พ่อบอกผมก่อนที่จะเดินไปที่สวนกลางบ้าน

   จากวันนั้นผมก็ยังไม่ได้แจ้งเรื่องนี้ให้ทางครอบครัวของคีตาทราบเพราะผมไม่อยากให้ใครได้รู้ แต่ข้างในส่วนลึกที่สุดมันคงจะเป็นความเห็นแก่ตัวของผมเอง







   ผ่านไป 7 เดือนคีตาก็คลอดลูกที่โรงพยาบาลของพ่อผม เป็นเด็กชายน่ารักน่าชังตัวขาวทั้งตัว แถมยังผิวที่นุ่มเหมือนปุยนุ่นผมเลยตั้งชื่อให้ว่าชิโระแปลว่าสีขาว พอพ่อแม่เห็นหน้าหลานต่างเห่อหลานกันทั้งบ้าน ก็ชิโระออกจะหน้ารัก หลานสองคนของผมก็มาที่บ้านมาแสดงความยินดีกับผมต่างแย่งกันอุ้มน้อง

   “ฮิสึมิพี่จะอุ้มก่อนนายอุ้มทีหลัง”จุนอิจิหลานชายคนโตบอกกับหลานชายคนเล็กที่ทำตาขวาง

   “ไม่ได้ ฉันมาก่อนนายนะจุนอิจิ ฉันต้องได้อุ้มน้องก่อน”ฮิสึมิบอกอย่างไม่ยอมแพ้สุดท้ายแล้วก็ตัดสินกันที่โรงยิมและผลมันช่างเป็นไปตามคาดฮิสึมิแพ้จุนอิจิเพราะตัวเล็กกว่า แต่ที่ผิดคาดคือตอนที่จุนอิจิจะอุ้มชิโระกลับงอนแงไม่ยอมให้จุนอิจิอุ้ม แต่พอฮิสึมิอุ้มเท่านั้นเหละชิโระหยุดร้องทันที ผมได้แต่ยิ้มมองดูครอบครัวของผมตอนนั้นมันช่างอบอุ่น ผมขอให้มันจะเป็นแบบนั้นตลอดไป อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข

   แต่มาตอนนี้คีตากลับพูดว่าเขาจะไปจากผม เขาตัดสินใจดีแล้วแต่กลับไม่คิดถึงผมเลย

   สามปีที่ผ่านมาไม่มีค่าเลยหรือไง

    สามปีที่พวกเราอยู่ด้วยกันไม่มีค่าให้คุณรักผมเลยหรือไง

   หรือทุกอย่างมันเป็นแค่ฝันตื่นหนึ่งที่ผมต้องตื่นขึ้นมาสักที

    มายอมรับว่าทุกอย่างมันเป็นได้แค่เพียงฝัน

   ผมถามเขาว่าเขาเคยมีผมอยู่ในหัวใจหรือเปล่า?

   ไม่ว่าคีตาจะตอบหรือไม่ตอบออกมาผมก็รู้ได้ว่าผมแพ้มาตั้งแต่ต้น

   แพ้ให้กับคนที่ชื่อโชน

   คนที่ทำร้ายคนที่ผมรักแต่เขากับยังอยู่ในใจของคนที่ผมรักตลอดมา

   สีหน้าของคีตามันบอกได้ดีว่าผมคงต้องปล่อยเขากับลูกไป

   และถ้าจะโทษใครล่ะก็คงต้องโทษที่ผมกับเขาเจอกัน ...ช้า...ไป

TBC………………

[Maxshu]

กีตต อยากร้องไห้ อิจิโระเป้นคนดีมากค่ะ ทำไมหนา ทำไมไม่มาให้เร็วเซียงหน้าอิตาพี่โชนมากซะ T^T ควบสองเลยคีตา มันเลือกไม่ได้อ่ะ llOrz

[My_yunho]

เศร้าๆๆๆๆๆTT^TT

[ppp044]

อ่าน ตอนนี้แล้ว เพลงนี้ก็ดังขึ้นมาให้หัวเลยทีเดียว

 http://youtu.be/3ndQimXhY-s

 

[pannixz]

อิจิโระ พระรองตามตำรา 

[fay 13]

 

[Final_love]

โถๆๆ
พ่อคุณ พ่อคนดีศรีแห่งชาติ น่าเป็นพระเอกจริงๆลูกเอ้ย!

[kuro]

อิจิโระเป็นคนดีค่ะ
ตอนต่อไปจะเป็นไงก็ต้องรอดูค่ะ

[kuro]

  แจ้งเลื่อนกำหนดลงค่ะ
จะมาอัพในวันที่ 10/11/56
 :n1:ขอบคุณมากค่ะ 

[Poseidon]

รับทราบคับผม

[sukaz]

ผิดที่เราเจอกันช้าไป!!!!!!!!!!!!!!!!
 

[pannixz]

นานเลยนะคะ 

[kuro]

ตอนที่ 26 เดินทาง...พบเจอ 50%

โชน


   นานมากแล้วที่ผมได้แต่จ้องมองแก้วเหล้า


    ผมไม่อยากที่จะดื่มมันอีก


   สามปีที่ผ่านมาผมใช้มันเป็นเครื่องมือเพื่อที่จะทำให้ลืมและน่าแปลกที่ผมยิ่งดื่มผมก็ยิ่งจะจำมากขึ้นๆๆ


   จำเรื่องราวของเราตั้งแต่วันแรกจนถึงวันลาจากกันได้


   ผมเคยทำร้ายเขาครั้งหนึ่งตอนที่เรียนอยู่ และอีกหลายครั้งตอนที่เราแต่งงานกัน    ผมทำให้เขาต้องช้ำและเสียน้ำตา


    ผมละอายกับสิ่งที่ผมทำกับคีตา


   ถ้าเขาไม่จากผมไปผมคงไม่เคยคิดถึงสิ่งนี้เลย


    ความคิดผมคือการที่ได้เขามาครอบครองโดยที่ไม่สนว่าเขาจะยอมหรือเปล่า    ผมเคยคิดว่าหากคีตาไม่รักผมคงไม่เป็นไร



   แต่พอได้ยินกับหูผมยิ่งโกธรเลยทำเรื่องแย่ๆกับเขา ทั้งที่จริงๆแล้วผมไม่ต้องการแบบนั้นเลย



    ผมนั่งคิดทบทวนดูหลายครั้ง มองแก้วที่มีเหล้าอยู่เต็ม ก่อนที่จะเห็นแก้วนมวางอยู่


    ผมเหลือบตามองด้านบน(ผมนั่งกอดอกจ้องแก้วเหล้าอยู่)ก็พบกับมีนลูกชายผมที่นั่งยิ้มแล้วพูดว่า “พ่อครับดื่มเหล้าไม่ดีนะครับดื่มนมดีกว่า มีแคลเซียมช่วยให้สูง เคลือบกระเพาะด้วย”มีนพูดแล้วหยิบแก้วนมให้ผม


   ผมรับมาดื่มนมเข้าไปจนหมด รสชาตินมที่ผมก็ไม่ได้กินมานานมันทำให้ผมเหมือนจะกลับไปเป็นเด็กซึ่งมันก็เป็นไปไม่ได้พอๆกับการที่ทำให้คีตากลับมาอยู่ข้างผม



   “พ่อครับผมอยากไปเที่ยวจัง”มีนพูดก่อนที่จะกอดผมไว้อย่างอ้อนๆผมว่าลุกผมเริ่มเหมือนเด็กธรรมดาทั่วไปมากขึ้นมันทำให้ผมรู้สึกดี



    ลูกผมไม่เคยอ้อนผมเลยสักครั้งจนกระทั่งวันที่ผมไปรับเขาจากโรงเรียนวันนั้นเขาร้องไห้งอแงกอดผมแล้วบอกว่า “พ่ออย่าทิ้งผมอีกนะ”


   มันเป็นอีกสิ่งหนึ่งที่ได้รับรู้ว่าที่ผ่านมาผมทำอะไร? ผมเคยบอกว่าจะเป็นพ่อที่ดีจะเป็นคนที่คีตารักเพื่อลูกที่ตอนนี้ก็จากผมไปพร้อมกับคีตา ผมช่างเป็นคนที่โง่เกินเยียวยา


   “พ่อครับผมอยากไปญี่ปุ่นไปดูฟูจิยาม่า”มีนบอกผม


   “ครับพ่อจะพามีนไปนะ”ผมพูดก่อนจะอุ้มมีนให้มานั่งตักผมแล้วกอดเขาไว้ ผมเสียคีตากับลูกไปแล้ว ผมจะไม่ยอมเสียมีนไปอีกเด็ดขาด


   “พ่อครับผมรักพ่อนะครับ”มีนบอกผมผมก็ตอบมีน


   “พ่อก็รักลูกนะ”


................................


เช้าวันต่อมา



   ผมปลุกมีนให้ลุกจากที่นอน


   “มีนครับตื่นได้แล้วครับ”ผมพูดกับเจ้าตักเล็กขี้เซา มือหนึ่งเขย่าตัวอีกมือหนึ่งกำบางอย่างไว้บางอย่างที่เจ้าตักเล็กรู้คงจะรีบตื่นมาทันที


   “อืม”มีนลีมตาตื่นขึ้นมา


   “มีนครับพ่อเอานี่มาให้”ผมยื่นของให้มีน มีนก็รับอยากงัวเงียก่อนที่จะตาโต


   “พ่อครับไปวันนี้เลยหรือครับ ดีใจสุดๆพ่อใจดีที่สุดในโลก แต่ผมยังไม่จัดกระเป๋าเลย”มีนยอผมก่อนที่จะคิดได้ว่ายังไม่จัดของ


   “ไม่เป็นไรพ่อจัดให้แล้วเหลือแต่เจ้าตัวเล็กที่ขี้เซาไม่ยอมตื่น มีนไปอาบน้ำแต่งตัวเร็ว”ผมพูด มีนทำหน้าบู้ “ผมไม่ได้ตัวเล็กนะ ผมสูง 145 แล้ว”มีนบอกสำหรับผมไม่ว่าจะตัวโตสักเท่าไรเขาก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ เป็นลูกของผม


   “ไปแต่งตัว”ผมบอกมีนรีบเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำแต่งตัว ผมยืนรอมีนก็คิดถึง ไม่ได้ไปนานแล้วสินะ

 
   ไหนๆก็จะไปแล้วลองไปเจอเพื่อนหน่อยดีกว่า เพื่อนผมคนนี้ชื่อ


   ...คามาโอกะ โทระ...


   ผมว่าพอผมพามีนไปเที่ยวผมจะไปเยี่ยม ผมรู้จักเขาตอนที่เขามาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน โทระบอกว่ามีพี่ชายชื่ออิจิโระแล้วก็น้องชื่อมามิโระ ผมไม่เคยพบกับพี่ชายหรือน้องชายโทระเลยสักครั้ง ตอนที่ติดต่อกันล่าสุดเห็นบอกว่าพาพี่สะใภ้เข้าบ้านเมื่อสามปีก่อน สงสัยต้องไปแสดงความยินดีสักหน่อย


   “พ่อครับเสร็จแล้วครับ”ผมได้ยินเสียงใสที่มาจากมีน ตอนนี้มีนใส่เสื้อสีฟ้าลายโคนัน กับกางเกงขาสั้งสีขาว โคนันไหนบอกไม่เด็ก


   “ไปกันเถอะ”ผมพูดก่อนพามีนขึ้นรถแล้วมุ่งตรงไปที่สนามบิน


TBC……………