หัวข้อ: ช่วยตอบผมที...ใครเป็นพ่อของลูกผม??? THE END

[minenat]

โชนโง่ กรก็อีกคน

[sang som]

อิจิโระนี้เข้าคอนเซ็ปพระรองเลย

มาตอนนายเอกกำลังลำบากพอดี

สว่นพระเอกขอด่าที นี้แดกแฟ็บแทนข้าวเรอะ !! โง่บรม เด็กมันยังรู้จักควบคุมอารมณ์ แต่แกควบคุมอารมณ์ไม่เป็นหรือไง

[supizpiz]

ตามมาเชียร์หนุ่มปลาดิบจ้ะ อิอิ

[rai-thunder]

อีตาโชน 
เขาเอาคีตาไปแล้วเห็นไหม 

[freesia]

คือ...ตอนนี้กำลังงงสุๆเลยล่ะค่ะว่าใครเป้นใคร เนื้อเรื่องมันดำเนินไปพร้อมกันทุกคู่แบบที่สนใจอยากรู้ก็จริงแต่อย่างน้อยพาร์ทคนนึงขอสักตอนนึงได้ไหมคะ พอมาแบ่งย่อยๆแบบนี้มันปรับความทรงจำตัวเองไม่ทันน่ะค่ะ อยากให้เหตุการณ์ของคนนึง ณ.จุดนั้นจบก่อนค่อยไปเล่าอีกคนก้ยังดีน่ะค่ะ ;w;

[cakecoke]

  สงสารตูนนนนนนนนนน

[kuro]

ตอนที่ 24 รักแท้จะรู้ค่า....เมื่อสาย

โชน
   ผมนั่งอยู่บ้านมองรูปที่ถ่ายในวันแต่งงานรูปผมกับคีตายิ่งผมจ้องมองเท่าไรผมก็ยิ่งเกลียดตัวเองมากเท่านั้น
   ผมมันเลว
   ผมมันชั่ว
   ผมมันบ้าที่สุดรู้ว่าเขาสำคัญแค่ไหนก็ต่อเมื่อมันสายไป
   กี่วันแล้วที่ผมต้องอยู่อย่างคนไม่เต็มคนเฝ้านึกถึงวันเก่าๆยิ่งคิดก็ยิ่งรู้ว่าผมมันเลวแค่ไหน
   ผมข่มขืนเขาตอนเขาท้องผมรู้ว่ามันผิดผมก็ทำ
   ผมมันสารเลว
   ผมคว้าแก้วเหล้าเอามันเข้าปากเพื่อให้ผมลืมแต่มันกลับทำให้ผมยิ่งจำ ผมปาแก้วทิ้งไป
   “พี่ครับ อย่าทำแบบนี้เลย พี่ดื่มมาทั้งวันแล้วนะ”เชนที่อยู่ข้างผมพูด
   “พี่จะดื่ม แล้วแกจะยุ่งไรด้วย ไปดูแลลูกแกไป”ผมไล่เชนให้ไปดูหลาน
   “พี่นี่มันสามปีแล้วนะ พี่ทำใจได้สักที ทุกคนเขาก็เจ็บเหมือนกับพี่แต่แค่เขาไม่ทำเหมือนพี่”เชนบอกผม
    ใช่ ทุกคนเจ็บเหมือนกับผม แต่ไม่ได้เจ็บเท่ากับผม ผมที่ไม่เคยทำดีอะไรกับคีตาเลยจนกระทั่งวันที่ผมเสียเขาไปพร้อมกับลูกของผมอย่างไม่มีวันกลับ ในวันนั้น วันที่ผมรู้ว่าผมได้สูญเสียเขาไปผมเจ็บจนรู้เลยว่าความเจ็บปวดมันทำให้ชามันเป็นไง
   คีตาจากไป เสียงในโทรทัศน์ในวันนั้นยังดังก้องในหูผม รายชื่อผู้เสียชีวิตจากอุบัติเหตุเครื่องบินตกมีดังนี้....คีตา อิงอรวดี....ทันทีที่ได้ยินมันทำให้ผมซ็อคผมโทรหาพ่อโทรเช็คโรงพยาบาลขอให้สิ่งที่ผมได้ยินไม่เป็นจริง
   แล้วก็ได้แค่ฝัน
   คีตาจากผมไปแล้ว
   จากไปโดยที่ผมไม่ทันได้ขอโทษ
   ไม่ทันได้เอ่ยลา
   งานศพของคีตาผมได้แต่นั่งนิ่งไร้ความรู้สึก เพื่อนผมคอยปลอบผมแต่ผมกลับไม่รู้สึกอะไร
   ผมมันเหมือนกับตายไปแล้ว
   แม้แต่จะพบหน้ายามจากกันก็ยังไม่มี
   ไม่พบร่างของคีตาเพราะมันไปกับเครื่องบิน
   มีแค่รูปถ่ายเท่านั้นที่ยังให้รู้ว่านี่มันเป็นงานศพของคีตา
   จากวันนั้นจนวันนี้ผมได้แต่นั่งมองรูปถ่ายใบเดิมๆและได้แต่คิดถึงเรื่องราวที่อยู่ด้วยกัน
   คิดถึงวันที่ผมกับเขาเจอกัน
   “พี่คิดว่าพี่มันหล่อนักหรือไงใครๆถึงต้องการนัก ผมจะบอกให้นะว่าผมน่ะหล่อกว่าพี่เป็นล้านเท่าไม่สิเป็นพันล้านเท่าด้วยซ้ำ แล้วผมจะต้องการพี่ไปทำไมพี่ล่ะอยากได้ผมนักหรือไงถึงได้มาหาเรื่องผมน่ะ”
   คิดถึงวันที่ผมบอกรักเขาแล้วเขาขอเวลา
   “พี่รักคีตานะ รักโดยที่ไม่รู้ว่ารักตอนไหนแต่พี่รักนายโดยที่ไม่มีเหตุผล”
   “ผมขอเวลานะครับพี่โชน”
   วันนั้นผมบอกรักเขาได้เต็มปากแล้วทำไมวันที่ผมแต่งงานกับเขา วันที่ผมได้เจอเขาอีกครั้งผมถึงได้ทำแบบนั้น
   วันที่ผมกับเขาแต่งงานกัน
   “ไปโยนดอกไม้สิ หวังว่าจะมีคนรับนะ จากนี้ไปผมก็ขอฝากตัวด้วยแล้วกันคุณภรรยาที่ผมไม่ต้องการ...อ้อ ลืมบอกไป ผมจะทำทุกวิถีทางให้คุณไปไกลๆจากชีวิตผม”
   คำพูดแรกที่ได้เจอกันอีกครั้งกลับเป็นคำถากถาง ผมได้แต่คิดว่าผมควรจะทำดีกว่านี้แต่มันก็เท่านั้นผมยังคงเป็นไอ้โง่ที่ไม่รู้ค่าของรักแท้ ผมยังเลวเหมือนเดิม ยิ่งพอรู้ว่เขาท้องผมยิ่งสารเลว สารเลวเกินกว่าจะให้อภัย
   ยิ่งตอนที่คีตาบอกว่าไม่รักผมผมยิ่งสารเลว คำพูดของคีตาในวันนั้นผมยังจำได้ดี
   “เลิกเสแสร้งแกล้งมาทำเป็นดีได้แล้ว หยุดแสดงละครสักที”ผมพูดจบก็รับรู้ได้ถึงความเจ็บที่แก้ม โชนตบผม
   “รัก เลิกพูดได้แล้วมั้ง นี่ยังจะแกล้งพูดอีกหรือไง ก็ได้ถ้าอยากแกล้งนัก ผมก็จะตอบคุณให้นะคุณภารุต ว่าผมจะไม่มีวันรักคนอย่างคุณอีก คนอย่างผมน่ะเจ็บครั้งเดียวเกินพอ”
   “ใช่ ผมไม่เคยรักคุณเลยแม้สักครั้งเดียว ผมเกลียด ได้ยินไหม ผมเกลียดคุณถ้าผมทำตามสัญญาได้เมื่อไร ผมก็จะไปจากคุณและจะไม่มาให้คุณเห็นหน้าอีกเลย”
   ผมในตอนนั้นน่าจะคิดสักนิดว่าคำพูดนั้นมันน่าจะจริง ผมคิดดูถ้ามีคนที่ร้ายกับผมมาทำดีกับผมสารพัดผมจะเชื่อใจเขาไหมคำตอบคือไม่
   แล้วคีตาจะเชื่อผมได้ไง
   ไอ้โง่เอ้ย แค่นี้แกก็คิดไม่ได้
   ทำไมแกเป็นแบบนี้ ผมได้แต่คิดเรื่องราวของผมกับคีตาซ้ำๆในหัวผมปวดร้าวอยากจะย้อนเวลากลับไปแค่ไหนแต่ก็รู้ว่ามันได้แต่ฝัน
   คีตาจากไปแล้ว
   เหลือแต่ตัวผมที่จมอยู่กับอดีตมีเหล้าเป็นเพื่อนแก้เหงาไปวันๆ
   ผมมันก็แค่คนโง่ที่รู้ค่าความรักก็ต่อเมื่อสายไปแล้ว
   “พี่สามปีแล้วนะ พี่รู้ไหมสภาพพี่มันไม่เหลือเค้าของพี่เลยนะ พี่เลิกทำตัวแบบนี้ได้ไหม ผมขอร้อง ผมรู้ว่าพี่รู้สึกผิด แล้วก็รักคีย์มาก แต่พี่เป็นแบบนี้คิดว่าคีย์จะดีใจงั้นเหรอพี่คิดบ้างไหมพี่เสียคนที่รักไปแล้วจะเสียคนที่รักพี่คนอื่นๆไปไหม ไหนจะมีน ตอนนี้มีนแปดขวบแต่เขาก็ยังต้องการความรักจากคนเป็นพ่อนะ ผมคงจะพูดได้เท่านี้แต่พี่รู้ไรไหมผมรักพี่มากนะ ผมไปก่อนล่ะ พี่พูดถูกอย่างหนึ่งนะลูกผมรออยู่แล้วลูกพี่ก็รอพี่อยู่นะ ไปรับลูกกลับได้แล้ว”เชนพูดก่อนที่จะออกจากบ้านไป
   ผมเดินไปในห้องมองดุตัวเองในกระจกแล้วก็พบกับตัวเองที่สภาพไม่ต่างจากหมาข้างถนน
   ผมเฝ่ารุ่งรัง หนวดเครารกเต็มหน้า สภาพแย่มาก ผมจัดการกับตัวเองแต่ไม่ใช่กับใจผม ผมทำตัวเองให้ดูดีขึ้น เป็นผมคนเดิมและก็ยังคงเป็นคนไม่เต็มคน คนที่สูญเสียคนที่รักไป
   ผมส่งลูกผมไปอยู่โรงเรียนประจำ ผมว่าผมควรรับเขากลับมาอยู่กับผมอย่างที่เชนบอกผมทำร้ายตัวเอง
   ผมทำร้ายคนรอบข้างที่รักผม
   และที่ร้ายที่สุดผมทำคนที่ผมรักจากไป
   ผมได้แต่ขอประตูที่จะทำให้ผมเปิดไปแล้วได้เจอกับเขา
   แต่ผมก็รู้ว่ามันเป็นเพียงฝัน
   คีตาจากไปแล้ว
   แต่ที่อยู่คือหัวใจของผม
   หัวใจที่ปิดตามให้กับคนๆเดียวชั่วชีวิต
   ....คีตา.....
TBC……………..

[kuro]

ขอโทษด้วยค่ะที่หายไปนาน
พอดีติดธุระค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ

[ฤดูใบไม้หลากสี]

สมน้ำหน้า เป็นไงล่ะโชน!! !!!

แต่คนเขียนเร่งเวลาเร็วมาก 555555

แต่ข่าวนั่นของปลอม เราเชื่อว่า คีย์ให้อิจิโระทำแบบนั้น อิอิ

[ifangza!]

ไม่เป็นไรให้อภัยจ้า แต่ยังไงก็รีบมาต่อนะ 

[4559]

55555555

สมน้ำหน้าโชนว่ะ

[nunnuns]

โคตรรรรรรรรรรรรรจะคิดถึงเลย อยากอ่านต่อจังเลยค่ะ คือชอบเรื่องนี้นะ

สมแล้วที่โชนจะโดนแบบนี้ สมแล้ว

ว่าแต่คีตาอยู่ไหน 3ปีคงเปลี่ยนอะไรไปเยอะแน่เลยเนอะ(อยากให้เปลี่ยนในทางที่เข้มแข็งขึ้น เพราะอิโชนมันเหมือนคนข้างถนนไปแล้ว ก็รับกรรมทีื่ก่อมาดีอะ5555)

[fay 13]

 

[koikoi]

 

[koikoi]

 

[pannixz]

ข่าวนั่นๆไม่จริงใช่มั้ย 

แอบงงนิดๆ
อ่านจบแล้วทำไมมีต่ออีกรอบ
คนเขียนลงเพลินหรอค่ะ??

มาต่อไวๆนะ
อยากรู้ว่าฝั่งคีตากับลูกเป็นไงมั่ง

[Maxshu]

สมน้ำหน้ามึ* อิพี่โชน (อินจัด)

[myd3ar]

เห็นแล้วก็สงสารนะโชน

แต่ทำตัวเองทั้งนั้นเลย

[Sorso]

ข่าวปลอมแน่ๆเลย งุมๆ
ลูกคีย์คง3ขวบแล้วสินะ =[]= เร็วทันใจดีจัง

[jum1201]

มายจร๊ิิิิ๊งงงงงงงง 

คีตา ต้องไม่ตายยย มันจะเศร้าเกินไปและ

 

[Fay_ya]

คีตาo[]o อย่าตายนะเห้ย

[kuro]

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39561.msg2507976#msg2507976

แนะนำนิยายเรื่องใหม่ค่ะ
/////ใจสลาย///////
ลิงค์อยู่ด้านบนนะคะ
ขอบคุณค่ะ

[sukaz]

 

[My_yunho]

ไม่จริงใช่ไหม TT^TT

[sanri]

สมน้ำหน้าไอ้พี่(โชก)โชน เป็นไงล่ะ เค้าหนีไปแล้วถึงจะสำนึกได้ 

[kuro]

อีก 2 วัน kuro จะมาอัพให้ค่ะ

ระหว่างนั้น kuro จะอัพเรื่องของกรตูนก่อนนะคะ

"รัก"มันร้ายกับผม...มากไป

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39576.msg2509198#msg2509198

ขอบคุณมากค่ะ

[ฤดูใบไม้หลากสี]

จะรอน้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[Poseidon]

รอค้าบ

[kuro]

ตอนที่ 25 สิ่งที่ทำได้...ในตอนนี้

ญี่ปุ่น บ้านคามาโอกะ   

   “แม่ครับไปเที่ยวกัน”เสียงเด็กชายตัวน้อยพูดกับหญิงสาวใส่ชุดยูคาตะสีฟ้าอ่อนลายดอกสึบากิ ที่กำลังนั่งชมวิวอยู่ที่สวนกลางบ้าน

   “ไปเที่ยว”

   “ไปเที่ยว ป่ะป๊าบอกว่าจะมาไปงานเทศกาล จะได้ดูไฟบนฟ้าด้วย แม่ไปนะ วันนี้วันเกิดชิโระด้วย แม่ต้องตามใจชิโระ”เด็กชายกอดอก บอกผู้เป็นแม่ ด้วยน้ำเสียงเอาแต่ใจ

   “ไปสิ เดี๋ยวแม่ไปหาป๊าก่อนนะ”หญิงสาวบอกก่อนที่จะเดินขึ้นบ้านไปที่ห้องของป่ะป๊า

   “คุณตามใจลูกมากไป”หญิงสาวเปิดประเด็นทันทีที่เห็นหน้าชายหนุ่มในชุดยูคาตะสีดำนั่งดื่มชาอยู่

   “ก็ไม่ได้ตามใจลูกมากนิ แค่ไปเที่ยวเอง อีกอย่างนี่วันเกิดชิโระลูกเรานะ”ชายหนุ่มพูดยิ้มแป้นไปให้หญิงสาว แต่หญิงสาวกลับค้อนใส่พร้อมกับพูดว่า

   “ลูกผมครับ ไม่ใช่ลูกคุณ คุณไม่ใช่พ่อของลูกผม”ผมพูดทั้งที่ตัวเองก็ไม่รู้ว่าใครเป็นพ่อของชิโระ แต่ผมไม่อยากคนดีๆอย่างอิจิโระต้องมารับเรื่องที่ไม่ได้ก่อเพราะสามปีมานี้เขารบกวนอิจิโระมามากแล้ว

   “ก็ใช่ ฉันอาจจะไม่ใช่พ่อจริงๆของชิโระ แต่ฉันก็รักเขาเหมือนลูกเช่นเดียวกับที่รักนายคีตา”อิจิโระพูดนิ่งๆ แต่มันกลับทำให้ใจผมเจ็บ ผมไม่คิดจะมีความรักอีกแล้ว หัวใจผมมันตายไปแล้วตั้งแต่วันนั้น ดังนั้นผมควรปฏิเสธให้เด็ดขาดไม่งั้นก็เท่ากับให้ความหวังโดยที่ไม่มีวันเป็นจริง ผมจึงพูดกับอิจิโระเรื่องที่ผมคิดมานานแล้ว

   “อิจิโระ ผมจะย้ายไปอยู่ข้างนอกกับลูก ผมรบกวนคุณมามากแล้วผมเกรงใจ ต้องขอบคุณคุณมาก”ผมพูดพร้อมกับก้มหัวลงแล้วก็กำลังเดินจากห้องแต่กลับรู้สึกถึงมือที่จับอยู่ อิจิโระจับมือผมพร้อมกับดึงผมเข้าไปกอด

   “คีตา นี่มันก็สามปีแล้วนะ คุณจะไม่เปิดใจให้ผมหน่อยเหรอไง ให้กับผู้ชายคนนี้ที่มันรักคุณ”อิจิโระพูดจ้องตาผมอย่างอ้อนวอน

   “ผมต้องบอกคุณอีกกี่ครั้งครับว่าหัวใจผมมันตายไปแล้ว ไม่สามารถรักใครได้อีก ปล่อยผมสิครับ”ผมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา อิจิโระปล่อยผม

   “ลาก่อนครับ ผมจะไปเก็บของแล้วจะย้ายออกพรุ่งนี้เช้า ขอบคุณมากครับสำหรับทุกอย่าง”ผมบอกเดินออกไปโดยที่ไม่หันกลับไปมองหน้าอิจิโระ ผมเดินกลับห้องตัวเองทันทีที่ปิดประตูร่างกายผมก็ทรุดลง น้ำตาผมไหลออกมา

   “ขอโทษนะอิจิโระ”ผมพูดออกมาเบาๆ ผมทำร้ายคนดีๆอย่างเขาไม่ได้ที่ผ่านมาเขาช่วยผมมามากพอแล้วถึงเวลาที่ผมจะอยู่ได้ด้วยตัวคนเดียวสักที

   ผมยืนขึ้นมาแล้วมองหน้าตัวเองในกระจกเครื่องประทินโฉมที่อยู่บนหน้าผม ทำให้ผมอย่างกับไม่ใช่ตัวผม ทั้งหมดมันเหมือนกับผู้หญิงมากกว่า แต่ผมคือผู้ชาย ผู้ชายที่ท้องกับใครไม่รู้ ดังนั้นผมไม่อยากจะให้อิจิโระมารับผิดชอบมากไปกว่านี้แล้ว

   สามปีก่อนฮิจิโระพาผมมาที่ญี่ปุ่นมาหาพ่อเขาและแนะนำตัวผมในฐานะของคู่หมั้นของเขา ตอนแรกพ่อของอิจิโระไม่ยอมแต่พออิจิโระบอกว่าเขากำลังมีลูกกับผมเลยยอมให้ผมเข้ามาอยู่ในบ้านในฐานะนายหญิงน้อยของที่นี่

   โดยใช้ชื่อว่า คามาโอกะ มินาโตะ  จัดฉากว่า คีตา อัศวะเหมันต์ ตายไปแล้วซึ่งก็จริงเพราะคนๆนั้นตายไปพร้อมๆกับหัวใจของผม

   “แม่ครับ ชิโระอยากได้ตุ๊กตาหมี”ชิโระพูดกับผม เขากอดผมอยู่ ผมมองหน้าเขา เขาเหมือนกับผมตอนเด็กๆใบหน้ากลม จมูกเรียวเล็ก ปากที่อวบอิ่ม แต่ที่ตาไม่เหมือนผม ตาของเขาคม คมเหมือนกับๆโชน แต่จะเหมือนกันได้ไงผมนี่ก็เพ้อ

   คงเพราะผมยังคงคิดถึงเขาอยู่ ถ้าถามว่ายังรักไหม

    ตอบได้เลยว่ายังรักอยู่

    ถึงเขาจะร้ายจะเลวแค่ไหนก็ยังรักและไม่มีทางเปลี่ยนแปลง

   ดังนั้นผมถึงต้องทำให้อิจิโระตัดใจได้สักที และตอนนี้ผมก็มีกำลังมากพอที่จะยืนได้ด้วยตัวเอง ถึงจะผิดต่ออิจิโระแต่ผมอยากให้เขาเปิดใจให้คนอื่นบ้าง

   เพราะผมไม่มีทางที่จะรักเขา ไม่ว่าตอนนี้หรือตอนไหนผมก็รักเขา

    .... โชน....

   ถึงเขาจะไม่ได้รักผมก็ตาม และเพราะผมรักเขาผมถึงไม่อยากผูกมัดเขาในฐานะภรรยาที่เขาไม่ต้องการอีก ปล่อยให้เขาได้รักกับคนที่เขารักสักที

   “แม่ครับอย่าร้องไห้นะ ชิโระไม่เอาแล้วตุ๊กตาหมี ชิโระรักแม่มากกว่า”ชิโระบอกผม ผมพึ่งรู้ว่าตัวเองน้ำตาไหล ผมไม่ใช่คนที่อ่อนแอขนาดที่ร้องไห้ง่ายอย่างน้อยก็ก่อนที่จะรู้จักกับความรักและรู้รสชาติของความเจ็บปวดเมื่อมันไม่สมหวัง ถ้าเขารักผมคงไม่ทำร้ายผม

   “แม่ครับชิโระอึดอัด”ผมปล่อยลูกผม ผมคลอดเขาเมื่อสองปีก่อนในฤดูใบไม้ผลิ อิจิโระตั้งชื่อให้ว่า ชิโรกิ ส่วนผมตั้งชื่อไทยให้เขาว่า ภาคี

   “แม่ครับผมรักแม่นะ อย่าร้องไห้”ชิโระบอกผมเข้ามากอดผมแทน ผมเนี่ยช่างเป็นแม่ที่ไม่ได้เรื่องต้องให้ลูกบอก แต่ต่อไปผมต้องเข้มแข็งขึ้นเพื่อเขาให้ได้

TBC……………….

[kuro]

Kuro มาต่อให้แล้วค่ะ ถึงมันออกจะสั้นไปหน่อย
ตอนนี้คีตาก็เริ่มที่จะเข้มแข็งขึ้นแล้ว แต่ถึงคีตาบอกว่ายังรักแต่มันไม่ได้หมายถึงคีตาจะยอมให้อภัยทุกอย่างนะคะ ส่วนเจ้าหนูชิโระหรือภาคีก็เป็นพระเอกหรือนายเอกไม่รู้เพราะคนเขียนยังเขียนไม่จบใน รักอันตราย...นายยากูซ่าหน้าหวานค่ะ ถ้าคนเขียน เขียนเรื่องนี้จบก็จะรีไรท์ค่ะ เพราะรู้สึกบางอย่างมันจะ งง ไปหน่อย และจะรีไรท์เรื่องรักอันตราย...นายยากูซ่าหน้าหวานใหม่ค่ะแต่สเต๊ปเดิมคืออยากให้ภาคีเป็นเมะแต่ก็อยากให้ฮิสึมิเป็นเมะเหมือนกัน ไม่รู้เป็นไงก็ต้องติดตากันต่อไป ส่วนใครที่คิดถึงไคกับฝาแฝดก็ต้องรอค่ะ ส่วนเรื่องของกรกับตูนก็เป็นเรื่องใหม่ยังไงก็ขอฝากเรื่องนี้ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ