ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ....เนื่องจากมีคนติงเรื่องเวลา (การท่องเที่ยว) ใช่ค่ะ..ประเทศแต่ละประเทศมันห่างกันเกิน เราเลยกลับไปแก้ไข ต้องขอบคุณ คุณYounIn มาก 
เรายังมือใหม่อยู่ ฉะนั้นคำแนะนำของคนอ่านจึงเป็นประโยชน์แก่เรามาก 
ตอนที่ 9
ผม ไม่สามารถติดต่อคุณฟรานได้ เพราะผมไม่ได้คิดจะติดต่อกับเขาตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แต่............ด้วยลางสังหรณ์ของโคนัน คินดะอิจิ คิว คำตอบมีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น?? ซึ่ง...ผมก็ได้แต่............
...............รอ....................ร้อ......................รอ..................
จะ ให้ผมแบกหน้าอันแสนบอบบางของตัวเอง...ไปหาเขาที่โรงแรมหรูนั่นน่ะหรอ ผมบอกแล้วว่าผมเป็นคนขี้อาย?? อ้อ....และตั้งแต่ดินเนอร์ครั้งนั้น ไอ้สองการ์ดยักษ์นั่นก็หายหน้าไปเลย และนี่ก็....ผ่านมาอาทิตย์กว่าแล้ว
และตอนนี้ผมกับไอ้สองหล่อ พวกเราก็พึ่งจะเลิกเรียน
“เฮ้ยๆๆๆ!!!...นั่นน่ะๆ” เสียงดังๆของไอ้แพทลอยมาแล้วครับ
ตอนนี้เราทั้งสามคนกำลังเดินลงบันไดมาจากชั้นลอย และผมก็เป็นคนระวังท้าย?? ให้ไอ้หล่อสองคนนั้น
“เฮ้ย!!!..” เสียงตกใจของไอ้ภูมิ ไอ้นี่ก็อีกคน ไหนขอตกใจด้วยคนซิ
“ไรวะ....เฮ้ย!!!...”
....................แดกอึ้ง?? อีกแล้วครับผม....................
...............คุณฟรานครับ โคนันว่า ‘คำตอบมีเพียงหนึ่งเดียว’ และผมก็เชื่อตามนั้น?? ผมอยากเจอคุณก็จริง แต่ไม่ใช่แบบนี้ คุณมาแต่ละครั้ง....ทำเอาผมหัวใจจะวายเสียทุกครั้ง........
ผม ยังจำบรรยากาศในวันนั้นได้ แม้มันจะผ่านมาร่วมสัปดาห์กว่าแล้ว แต่คุณรู้มั้ยครับ? ว่า....ตัวเองหล่อเทพและเด่นสะดุดตามากแค่ไหน คุณมาครั้งก่อนครั้งเดียว ใครๆเขาก็จำคุณได้หมดแล้วครับ
และตอนนี้.....ผมก็คุ้นๆว่า.....บรรยากาศเดิมๆนั้น......กำลังกลับมาแล้ว........
.............น่ะก็คือ..........ผมได้เป็น ‘ดารา’ จำเป็นอีกแล้ว.........
...เฮ้อ........ กับคนอื่นก็ยังพอว่า...แต่พวกมึงสองคนจะหันมามองหน้ากูทำด๋อยอะไร?? ยัง.....ยังจะส่งยิ้มหล่อๆ?? มาให้กูอีก กูมีภูมิต้านทาน?? ว้อย!!...
เรา ทั้งสามคนเดินตรงไปหาคุณฟราน ที่ยืนเปล่งรัศมีความหล่อเหลาของเขา...กลบนักศึกษาแถวนี้ให้หม่นหมองลงไป เขายังคงยืนเด่นสง่าอยู่ข้างๆเฟอรารี่สีเขาของเขาเช่นเดียวกับวันนั้น วันนี้คุณฟรานใส่สูทอีกแล้วแต่เป็นสูทสีกากีแบบคลาสสิค ตัวเชิ้ตข้างในเป็นสีชมพู
และ....ที่เราทั้งสามคนต้องเดินตรงไป หาคุณฟราน เพราะเขา.......เล่นจ้องมองมาที่ผมนิ่งๆ โดยไม่ละสายตาไปทางไหนเลยน่ะสิ อีกทั้งแววตาของเขาก็ฉายแววอันอ่อนโยนเสียอย่างนั้น แล้วใครจะไม่รู้ล่ะ......ว่าเขา.....มาหาผม.....อีกครั้ง
“สวัสดีครับคุณชาย”
ไอ้ แพทกับไอ้ภูมิไหว้และพูดพร้อมกัน และนั่น....ก็ทำให้ผมพึ่งนึกขึ้นได้ว่า.....ตั้งแต่ที่ผมรู้จักกับคุณฟราน มา ผมยังไม่เคยไหว้เขาเลย
“...อ่ะ...ส...สวัสดีครับ...”
“....................”
.......ฉ่า.........คุณ ฟรานครับ....ทำไม?? คุณจะต้องอมยิ้มทันทีด้วยล่ะครับ มองนิ่งๆเหมือนเดิมสิครับ ผมเป็นคนมารยาทงามนะ แต่ผม.....แค่ลืม.....ผมก็อายเป็นนะครับ
“สวัสดี...พวกเธอคงเป็นเพื่อนของกรีนสินะ”
“ครับ!! / ครับ!! เราเป็นเพื่อนที่รักกันมาก” หึ.....รีบตอบเชียวนะพวกมึง
“ฉันนัดกับกรีนไว้....เราจะไปทานมื้อเย็นด้วยกัน เธอสองคนก็ไปด้วยกันสิ” ...อ่า...มัดมือชกอีกแล้ว
ไอ้แพทกับไอ้ภูมิรีบหันมามองหน้าผมพร้อมกันทันที ประมาณว่า.... ‘ทำไม?? มึงไม่บอกพวกกู’ ผมจึงต้องรีบทำสายตาแอ๊บแบ๊วบอกพวกมันกลับไปว่า.... ‘กูไม่รู้อะไรเลยนะ...เชื่อกูเถอะ’....และพวกมันก็ทำสายตากลับมาอีกว่า... ‘ไม่เชื่อ!!’ ....และก่อนที่เราจะทำสงครามทางสายตากันมากไปกว่านี้ คุณฟรานก็ขัดจังหวะขึ้นว่า.............
“เราจะทานมื้อเย็นกันที่ร้าน......@@@.......”
“งั้นคงต้องขอรบกวนคุณชายด้วยนะครับ”
ห่า........รีบตอบเลยนะไอ้ภูมิ ก็ร้านนั้นเป็นร้านชื่อดัง และยังเป็นร้านโปรดของไอ้หล่อสองคนนี้ด้วยน่ะสิ
แต่....อยู่ๆไอ้แพทก็ทำหน้าทำตาสงสัยอะไรซะอย่างออกมา ก่อนจะหันหน้ามา ‘ทำท่า’ กระซิบกระซาบกับผมว่า.......
“...กูต้องพูดคำราชาศัพท์กับคุณชายมั้ยมึง??..”
........นี่หรอกระซิบของมึง....เล่นเอาทุกคนได้ยินหมด.............
“ไม่เป็นไร...ฉันไม่ถือ และเธอสองคนก็ไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณชายหรอก”
คุณ ฟรานเป็นคนตอบ....ก่อนเขาจะยิ้มอย่างมีเสน่ห์ตามแบบฉบับของเขา ถึงตอนนี้ผมรู้แล้วว่า...เขาชอบที่จะเป็นนักธุรกิจมากกว่าจะใส่ใจในเรื่องยศ ถาบรรดาศักดิ์ อีกทั้งผมว่า...รสนิยมทางเพศของเขาน่าจะมีส่วนในการดำเนินชีวิตของเขาอยู่ มากทีเดียว และหลังจบคำพูดนั้นของคุณฟราน ไอ้สองคนนี้น่ะหรอ....
.................ยิ้มกว้างดีใจอย่างกับถูกหวย...................
…………………………………………….
ตอนนี้เราอยู่หน้าร้าน.......@@@........แล้วครับ ผมนั่งรถมากับคุณฟราน ส่วนไอ้แพทกับไอ้ภูมิขับรถหรูของใครของมันตามเรามาติดๆ
ระหว่าง นั่งรถมา...ผมกับคุณฟรานเรานั่งกันเงียบๆ แต่แค่นั้น....กับสายตาหวานๆ และรอยยิ้มขำขันของเขา...ก็ทำเอาหัวใจของผมเต้นแรงจนมันจะกระเด็นออกมานอกอก แล้ว ผมว่า....คุณฟรานเขารู้จักวิธีเข้าหาผม เขารู้ว่า.....ในบรรยากาศแบบนั้น ไม่ว่าเขาจะชวนผมไปไหน.....ผมต้องปฎิเสธเขาไม่ได้เป็นแน่ เหมือนเขาจะรู้ว่าผมชอบที่จะถอย...มากกว่าจะตั้งรับเสียด้วยซ้ำ หากผมไม่ต้องการสิ่งนั้นจริงๆ และหากสิ่งนั้น...ผมต้องการแล้วล่ะก็....ผมก็สู้ขาดใจเช่นกัน
และ ตอนนี้.....เราก็กำลังจะเดินเข้าไปในร้านกันแล้วครับ แต่.....อยู่ๆ ไอ้แพทกับไอ้ภูมิก็มาดึงแขนของผมคนละข้าง จนเราต้องหยุดเดินกัน ส่วนคุณฟราน...ผมว่า.....เขาก็ต้องทำเป็นเดินไปยืนรอพวกเราอยู่ห่างๆ
“ไร?? พวกมึง” ดึงกูทำด๋อยไร??
“...คือ...กูตื่นเต้นว่ะ...” หา...มึงเนี่ยนะไอ้ภูมิ
“กูก็ด้วย” ไอ้นี่ก็อีกคน
“มาถึงขนาดนี้แล้วเนี่ยนะ” มันจะไม่ตื่นเต้นช้าไปหน่อยหรอเพื่อนรัก
“...ห่า.......ก็มึงเคยมาทานข้าวกับเขาแล้วนี่ นี่ถ้าพ่อกูรู้นะ พ่อกูต้องเลี้ยงฉลองให้กูแน่ๆ”
“...ขนาดนั้น...” ผมเลิกคิ้วข้างหนึ่ง....จริงหรอวะ
“...ส่วน กูนะ ต้องเป็นแม่กูว่ะ.....ท่านรู้ท่านต้องกริ๊ดแน่ๆ” ไอ้นี่....ผมว่าพวกมันเพี้ยงแล้วครับ ทีผมยังไม่รู้สึกอะไรเลย นอกจากใจเต้นแรง......เหมือนกันมั้ย??
“...ไปๆ เข้าไปก่อนเหอะพวกมึง ไว้กินข้าวเสร็จ...พวกมึงก็อยากลืมกลับไปเล่าให้พ่อแม่ฟังละกัน” เผื่อกูจะได้กินฟรีด้วย ถ้าพ่อของมึงท่านเลี้ยงจริงน่ะนะ ไอ้แพท
และ ผม...ก็รู้สึกเกรงใจคุณฟรานเขาแล้ว ก็.....เขายังคงยืนรอพวกผมอยู่น่ะสิ ผมว่าคุณฟรานเป็นคนใจเย็นนะ และยังไม่ถือสาพวกเพื่อนๆของผมด้วย
.....แต่พวกมึงอ่ะ......ในการ์ตูนวาย เพื่อนนายเอก....เขาจะปล่อยโอกาสให้นายเอกไปสวิทกับพระเอกสองต่อสองไม่ใช่???...
..............................................................
ร้าน อาหารแสนหรูแห่งนี้...บรรยากาศดีมากเลยครับ ร้านเขาจัดให้มีทั้งมุมสำหรับครอบครัว มุมสำหรับคู่รัก อีกทั้งอาหารที่นี่....ผมยอมรับเลยว่า...........อร่อยจริงๆ........สมกับที่ไอ้สองหล่อทิ้งความเกรงใจตามมาทานข้าวกันเลยล่ะ
ระหว่าง ทานอาหารไอ้หล่อสองคนนั่น....ดูจะเรียบร้อยขึ้นมาทันตาเห็น เพื่อนทั้งสองของผม....พวกเขาสำรวมและดู... ‘ผู้ดี’...มาก มันเลยดูแปลกๆ.....ก็เลยทำให้ผม.....ทานข้าวไปด้วยยิ้มไปด้วยอยู่ตลอดเวลา นั่นเพราะผมเข้าใจ....ถึงสิ่งที่พวกเขากำลังเกร็งอยู่ ก็ในเมื่ออยู่ต่อหน้านักธุรกิจผู้มีชื่อเสียงที่ใครๆก็อยากรู้จัก และเข้าถึงตัวได้ยาก อีกทั้งพ่วงท้ายมาด้วยยศถาบรรดาศักดิ์....เป็นใคร..ใครก็เกร็งล่ะครับ อ้อ...และยังเป็นไอดอลของไอ้สองหล่อนี้อีกด้วย
........ จนบางช่วง...ผมถึงกับไหล่สั่นน้อยๆ จนคุณฟรานต้องเอามือมาจับตรงต้นขาของผมที่อยู่ใต้โต๊ะเบาๆ ....ชุดโต๊ะอาหารที่เรานั่ง.....เป็นโต๊ะทรงกลมครับ และด้านซ้ายของผม....ผมนั่งติดกับคุณฟราน ส่วนด้านขวาเป็นไอ้ภูมิครับ
แต่.........พอผมโดนจับต้นขา.....ผมก็หน้าแดง และก็แดงมากขึ้น เมื่อไอ้เพื่อนตัวดีทั้งสองส่งสายตาเหมือนรู้?? มาให้ผม ส่วนเจ้าของฝ่ามืออุ่นร้อน...เขาเพียงแต่หันหน้ามาส่งยิ้มอย่างอ่อนโยน..... ให้ผม....ได้หัวใจเต้นแรงเท่านั้นเอง และใจของผมก็ต้องเต้นแรงมากขึ้นไปอีก...เมื่อผมพึ่งรู้สึกตัวว่าสายตาของคุณฟรานที่มองมาทางผมกับน้ำเสียงที่ทุ่มไพเราะของเขา...ที่ใช้กับผม มันแตกต่างกับที่ใช้กับคนอื่นโดยสิ้นเชิง รวมถึงกับพวกเพื่อนๆของผมด้วย
บรรยากาศ ในมื้อเย็นของพวกเราผ่านไป....ด้วยการใช้สายตาในการสนทนากันมากกว่า จนถึงช่วงทานของหวาน...จึงได้มีการใช้อวัยวะที่ถูกต้องมาคุยกัน แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจในบทสนทนาเหล่านั้น จนเราทานข้าวกันเรียบร้อย และแยกย้ายกันกลับ....
คุณฟรานมาส่งผมที่คอนโดของผม ในระหว่างทางกลับคอนโด ผมจึงได้รำลึกถึงเคล็ดวิชา ‘ตีสนิท’ ที่จะนำมาใช้กับคุณฟราน...โดย........
.................เริ่มจาก..............แผนมัดใจขั้นที่หนึ่ง......................
..........................กล้าได้ อายอด......................
........................ผมต้องหันมา ‘รุก’ คุณฟราน......โดยเก็บความอายเข้ากระเป๋าไปซะ.....................
และก่อนที่เราจะจากกันในค่ำคืนนี้ ผมก็ต้อง.....................
“คุณฟรานครับ.....ถ.....ถ้าผมจะขอไปเที่ยวที่บ้านของคุณ.....จะได้มั้ยครับ???”
“.................”
.................................เงียบ.......................................
เหมือนคุณฟรานจะอึ้งๆ และ..........ฉ่า..........บรรยากาศเหมือนครั้งที่ผมขอถวายเวอร์จิ้น.......กลับมาอีกแล้วครับ......ลุ้นว่ะ และผม....ก็ได้อายมากขึ้นกับประโยคนี้.................
“....บ้านของฉัน...ยินดีต้อนรับเธอเสมอ...กรีน...” เสียงนุ่มมากกกกกกก เล่นเอาผมใจสั่นและอายม้วนเลย จินตนาการว่าอายนะครับ ไม่ได้แสดงออกมา
และแม้ผมจะอายมาก แต่ผมก็ยังมองคุณฟรานด้วยแววตาใสแจ๋ว เพื่อจะสื่อให้คุณฟรานเห็นว่า.....ผมใสซื่อ??......เถอะน่า......อย่างน้อยแผนของผมก็สำเร็จไปแล้วขั้นหนึ่ง
คุณ ฟรานยิ้มอย่างอ่อนโยนให้กับผม ก่อนที่เขาจะยื่นมือข้างหนึ่งมากอบกุมมือของผมไว้ และยกมืออีกข้างขึ้นมาทาบอย่างแผ่วเบาทะนุถนอม...ลงกับแก้มที่นุ่มนิ่มของ ผม....และเขาก็ส่งสายตามีเสน่ห์ส่อประกายอันอ่อนหวานมาให้ผม....ให้ผมได้ใจ เต้นราวกับกลอง และคงได้ไข้ขึ้นอีกรอบสำหรับค่ำคืนนี้ เล่นเอาผมถึงขนาดคิดต่อไปไม่ได้ว่า.......
................หากคุณฟรานคิดจะหม่ำผมคืนนี้......ผมก็คงจะปฎิเสธความเร่าร้อนนั้นไม่ได้แน่..............
.......คุณฟรานครับ...ถ้าคืนนี้ผมนอนไม่หลับอีกคืนหนึ่ง....คุณจะรับผิดชอบยังไงครับ....
TBC
คุยท้ายตอนที่คุณไม่ควรพลาด!!!
ตอนหน้าเราจะมีบรรยากาศหวานๆมาฝาก ก่อนจะต่อตอนต่อไปด้วย NC ในสระน้ำ ที่สามารถเรียกเลือดให้ไหลมาลง....จนเต็มสระได้เลยล่ะ > < 
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ และเราก็อ่านมันไม่ต่ำกว่าสามรอบจริงๆ
เม้นท์เยอะๆแล้วเราจะได้มีกำลังใจมาลงต่อนะ
ที่จริงเราอยากลงให้จบไวๆด้วยซ้ำ แต่พิมพ์ไม่ทัน เราพิมพ์ช้าน่ะ ค่อยๆจิ้มทีละตัว 55555555555555 
ฉะนั้นกำลังใจจะทำให้เราจิ้มเร็วขึ้น (เกี่ยว!!) อิอิ
Uri 
หัวข้อ: ^____^ หนุ่มวายกับชายในฝัน ^____^ จบแล้วแต่อยากมาบอก 28/1/57 (อ่าน 408043 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก