ใช้เวลาอ่านเรื่องนี้ประมาณ 2 วันครึ่ง ก็จบลงอย่างสวยงามมมมม ฮื่ออออ
สงสารน้องเต้ยจริงๆในช่วงแรกๆ อีจ็อบ (ถึงแม้น้องจะหล่อแต่โง่พี่ก็ไม่ให้อภัย) คือแบบบบ หึ้มมมมม อ่านแล้วอารมณ์เสีย อะไรจะรู้ตัวช้าขนาดนั้นลูกกกกกกกก โอ้ยยยยยยยยย น้องเต้ยก็เจ็บแล้วเจ็บอีก พอกำลังจะเปิดใจให้ใครอีกคนเข้ามาก็ อีจ็อบก็ดันเสือกรู้ใจตัวเอง โอ้ยยยยยยยยยยยย (ถึงจะทีมจ็อบเต้ย แต่เห็นพฤติกรรมอีจ็อบแล้วเพลียจิตจริงๆ)
ส่วนพี่ทีก็ละมุนละมัย ฮื่ออออ ฝังใจกับรักครั้งแรกและครั้งเดียวของตัวเองเหมือนน้องเต้ยไม่มีผิด ชีวิตรักน่าสงสาร แต่อย่างน้อยๆสุดท้ายแล้วทุกอย่างก็จบลงด้วยดี รู้สึกดีใจจริงๆที่สุดท้ายแล้วทุกอย่างก็ลงเอยได้ด้วยดี
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่ได้นำมาแบ่งปันนะครับ ส่วนคุณเต้ยตัวจริงที่เป็นเจ้าของพล็อตเรื่องนี้ ผมเห็นด้วยกับคำพูดของพี่ทีเหมือนคุณเลยนะครับ คุณมีสมบัติชิ้นนึงที่ดีมากๆ สมบัติชิ้นนั้นคือความทรงจำระหว่างคุณกับคนที่คุณแอบรัก ผมเองก็ได้แต่หวังว่าคุณจะมีความรักดีๆเข้ามาในชีวิตและหวังว่าคุณจะเก็บเรื่องราวที่เกิดขึ้นนี้ไว้เป็นความทรงจำดีๆของคุณตลอดไปนะครับ