แล้วไงหล่ะวันแรกของการกลับมาเป็นเด็กมอปลายที่แสนจะหดหู่ เนื่องด้วยความอนุเคราะห์ซ้ำกรรมซัดให้ นาย ขวัญใจ มีป๋าดันเป็นตาผอ. ตาแก่นั้นเลยจัดแจงข้อมูลมาใหม่แบบโมดิฟายยยแอนด์เฟคซะเยอะ
“สวัสดีค่ะ เด็กๆวันนี้เรามีเพื่อนใหม่มาแนะนำให้รู้จักนะคะ น้องคนนี้ชื่อ ขวัญใจ เนื่องจากว่าช่วงตอนเปิดเทอมขวัญใจไม่ค่อยแข็งแรง จีงทำให้ต้องพักรักษาตัวที่อังกฤษ ตอนนี้กลับมาเรียนได้แล้ว แต่ยังไงพวกเราก็ดูแลเพื่อนใหม่กันด้วยนะคะ”
“สวัสดีครับ ผมขวัญใจ เรียกขวัญเฉยๆก็ได้นะครับ ไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ”ไง
หล่ะ ไอ้ขวัญเสียอย่าง แอ๊บเป็นเด็กมอปลาย สิวๆ ผมมองหาหลานไอ้ผอ.บ้าทันที อ๊ะเห็นแล้วคนหลังห้อง โอ๊ะโอมีที่ว่าง สงสัยตรูต้องไปนั่งแน่เลย
“ดีจ้ะ ขวัญใจ เธอไปนั่งข้างนายปฐพีนะ ปฐพีให้เพื่อนนั่งด้วยนะจ้ะ”
“ครับ”หูยตอบโคตรยาวจริงไอ้เด็กเปรด เอาเหอะไงก็เจอหนึ่งในหลานตาผอ.แล้วนี่ ว่าแต่อีกสามตัวไปไหนฟระ
“อ้าวปฐพี แล้วนี่ นาย อัคนี สายธาร พายุ ไปไหนกันหล่ะ”
“ไม่ทราบครับ”เงียบ สิ้นเสียงตอบนายทรพีเอ้ย ปฐพี อาจารย์อึ้งกิมกี่ไปเลย ผมได้แต่กรอกตา บรรดาหลานตาผอ.แกนี่แสบสันจริงๆ ถ้าตรูเป็นอาจารย์นะคงได้มีเขย่าตัวให้รู้เสียหน่อยหล่ะ ว่าแต่ตรูจะเขย่ามันถึงไหมเนี่ย ตัวสูงกว่าตรูตั้งเยอะ คง 180ขี้นแน่ๆ
“เอ่อ สวัสดี เราชื่อขวัญ นายชื่อว่าไรอ่ะ”
“ใครอยากรู้จัก”โหปาก มนุษย์สัมพันธ์แย่มากถึงมากที่สุด
“โอเค ไม่อยากรู้จักก็ไม่เป็นไร….หยิ่งชิปเป๋ง”
“เมื่อกี๊นายพูดว่าอะไรนะ”โหหูหนวกก็ไม่บอก
“บอก ไม่อยากรู้จักก็ไม่เป็นไรไง”
“แล้วต่อจากนั้นหล่ะ”
“ไม่มี๊ไม่มี นี่จ้องหน้าทำไมไม่เชื่อหรือไง”ผมทำหน้าแอ๊บแบบ ไม่ได้โกเจ็ดตัวนะ
“เราชื่อดิน จำไว้ให้ดี”
“อืม จะจำไว้”แต่ตรูจะแยกพวกแกได้ไหม อีกเรื่องนะ โอ้ยยยยปวดสมองงง