หัวข้อ: •.•´¯`★:¤º¤ø,¸:• RaInS _ _ ฝนนี้มีรัก ! • º¤ø,★´¯`•.• (จบ)

[Iextraordinary]

  แล้วไอซ์จะตามไปดูป่าวเนี่ย อิอิ



ยาว อย่างนี้ ค่อยยังชั่วหน่อย อิอิ

[Poes]

มาให้กำลังใจพิมเท่ร๊ากกน๊า 

ถ้าจะว่ากันไปหาไอซ์เลย กร๊ากกกกกกกก  

[pongsj]

อ้าวปิ๊งไปหาคนอื่นซะแล้ว ทำไงล่ะคราวนี้

[suregirl]

ปิ๊งอาจจะแกล้งทำเพื่อประชดไอซ์ก็ได้    เล่นตัวดีนัก 

[@^_^@PeaZa@^_^@]

ปิ๊งไปหาคนใหม่แว้วๆๆๆๆ 

[kei_kakura]

     ไรกันอ่ะ....หาคนใหม่แล้วจริงเหรอ?

ไม่ม้าง   

แผนยั่วให้หึงอ่ะป่าว....หุหุหุ   

[THIP]

เหอ เหอ นึกว่าอะไร ที่แท้ก็แอบเล่นไพ่นี่เอง 

[คุณหมาหยอกไก่]

 
หนุกดี ต่อเรวๆนะคัฟ

[● MaYa~Boy ●]

เกิดไรขึ้นเนี่ย งงๆ

[しろやま としんや]

แผนหลอกให้ไอซ์หึงแน่ๆ 

[Poes]

รออ่านต่อนะ 

[Iextraordinary]

จะ 48 ชม. ละคับพี่พิม มาต่อเร็วๆ นะคับ



 

[LingNERD*]

ตามเก็บเรื่อง มะได้อ่านนานๆๆๆๆ 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ตาชัยนี่ น่ากัวเจงๆ
 

[มูมู่น้อย]

ต่อนะ  ก็ว่าน้องเช้งหายไปไหน  Miracle x ด้วย  แดนอีกคน  คิดถึงๆ

วันนี้ยังไม่เห็นคุณ Blue Wizard เลย  Happy Birthday จ้า
มีความสุขมากๆ  สมหวังทุกเรื่องนะ
+++++++++++++++++++++++++++++++

หลังจากที่ไอ้ชัยมาแจ้งข่าวผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร  อ่านหนังสือต่อ จะว่าไม่คิดก็ไม่เชิง ทำไมมันมีเรื่องมากวนใจผมจริงๆ อ่านหนังสือไม่เข้าเลย  ไปห้องน้ำดีกว่า 

แทนที่จะเดินไปห้องน้ำอีกด้าน แต่ผมกลับเลือกไปห้องน้ำที่ต้องเดินผ่านหน้าห้องพี่ซางิแทน  ไม่รู้แหละวันนี้อยากเดินมาทางนี้  ห้องพี่ซางิอยู่ถัดจากห้องผมไปประมาณ 4 ห้อง แล้วผมก็เดินมาถึงหน้าห้องพี่ซางิ ซึ่งประตูมันเปิดอยู่

ผมเดินเลยผ่านไปซึ่งเห็นน้องปิ๊งนั่งคุยกะพี่ซางิอยุ่ที่โต๊ะอ่านหนังสือ ประจวบกับที่ผมมองเข้าไปและ 2 คนนั้นหันมามองพอดี แสดงว่าไอ้ชัยพูดจริง แต่ผมก็เดินเลยไป   แล้วทำไมผมต้องอยากรู้ด้วยว่ะ ปกตินิสัยผมไม่ค่อยสนใจเรื่องของใครอยู่แล้ว

เข้าห้องน้ำเรียบร้อยเดินกลับมาที่ห้องโดยไม่ได้สนใจอีกแระ   ช่วงนั้นผมนัดติวกับเพื่อนเกือบทุกคืน เมทก็ไม่ค่อยจะได้คุยกานเท่าไหร่ ผมเข้ามาก็นอนกันหมด อีกบางช่วงที่ได้คุยกันก็คือ ตั้งวงกินเหล้าที่ห้องกะเล่นไพ่ นั่นเอง ช่วงนี้พี่ๆก็เพราๆลงเพราะใกล้สอบเต็มที ขืนเล่นทุกวันก็มีหวังซิ้วแน่ๆ 

“นัน อาทิตย์นี้ ไปดูหนังกันป่ะ ”

“ไปๆ เรื่องไรล่ะ ”ตั้งแต่คบกับนันมา ชวนไปไหนไม่เคยปฏิเสธ ผมเลยซักครั้ง

“แฟนฉัน น่าจะสนุกเห็นตัวอย่างล่ะ”

“เออๆ ใช่  ชอบคำนี้ ที่น้องมันพูดว่า เชี้ยแจ๊ค อ้วนดำ อ้วนดำ”

“ใช่ๆ ถึงจะอ้วนดำ ยังงัยเค้าก็รักของเค้า ฮะฮะ ขำว่ะ”

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เออ ต้องไปชวนไอ้ปิ๊งไปดูด้วยนี่หว่า เดี๋ยวไปไม่บอก จะหาว่าเราเบี้ยวอีก  (ไม่ใช่นิสัยผมซะด้วยซิ)  ผมก็เลยตัดสินใจเดินไปห้องฝใงตรงข้ามก็คือห้อง ไอ้น้องปิ๊งน่ะเอง 

ปกติผมไม่ค่อยมาฝั่งนรี้เพราะส่วนมากจะเป็นห้องของปี 1 ไม่ค่อยจะเสวนาด้วย  ผมเคาะอยู่หลายที คาดว่าจะไม่มีสิ่งมีชีวิตตนใดอยู่ในห้อง  โทรไปก็ไม่รับ เออ เรื่องของแก  ถือว่ามาชวนล่ะ แล้วอย่ามาว่าเบี้ยวล่ะ  ผมโทรหานัน ต่อ ว่าอีก 5 นาทีจะไปรับที่หอ ให้ลงมารอเลย

มาถึงหน้าโรงหนัง ผมรีบเดินเข้าไปซื้อตั๋วทันทีเพราะรู้สึกว่าหนังจะฉายได้ซักพักล่ะ

“ แฟนฉัน 2 ที่ รอบ บ่าย 2 ครับ ”

“จอภาพยนตร์ ตรงนี้ค่ะ”

“เฮ้ย  นัน มานี่ดิ  ที่นั่งเต็ม ว่ะ เอางัย  มีเหลือ 2 ที่แต่ขอบๆหน่อย เอาป่ะ”

“อืม เอาๆ เถอะ ไหนๆ ก็มาล่ะ  เดี๋ยวจะเสียความตั้งใจหมด ”  แหม รู้นิสัยผมอีก สมกับเป็นเพื่อนกันจริงๆ เพราะผมถ้าตั้งใจทำไรล่ะ ถ้าไม่ได้ก็จะรู้สึกเสียอารมณ์ ไปเลย  (แต่ไม่ชักเน้อ หงิกไม่ขับ อิอิ)

“งั้น เอา 2 ที่แถว h ครับ” พนักงานปริ้นตั๋วออกมาจ่ายเงินเสร็จสับ แทบจะวิ่งเข้าโรงเลยครับ ทำไมไมมืดจังว่ะ ผมเดินลงไปตามปันได หนังกำลังฉายตัวอย่าง ระหว่างที่เดินผมก็หาที่นั่งตัว h  hhhhhhhh อยู่ไหนว่ะ ทำไมมันไม่ถึงซะที เจอล่ะ 
ตามข้อตกลงกลุ่มผมครับ ถ้าข้างใครคนใดคนหนึ่งเป็นเพศเดียวกันจะต้องสลับที่ให้เพื่อนต่างเพศนั่ง เผื่อจะได้เจอเนื้อคู่  คิดไปได้น้อ แต่ส่วนมากก็มากะแฟนเค้าทั้งนั้นแหละ ใครจะกล้า คราวนี้นั่งริมก็ต้องดูก่อนว่าอีกซีกเป็นชายหรือหญิง

“นัน เป็น ชายว่ะเป็นโอกาสแก สรุปแกนั่งในข้านั่งริม ”

“อืมๆ ”

“อ้าว พี่ ซางิ หวัดดีค่ะ ” พี่ซางิ ก็มาดูด้วยลาบปากไอ้นันมัน งานนี้มีเฮ  แต่ดูเหมือนพี่เค้าจะตกใจที่เจอพวกผมที่นี่ โรงหนังมีตั้งหลายโรงยังมาเจอกันอีก โลกมันกลมจริงๆ

“หวัดดีครับ  ” พี่ซางิมันก็มองหน้าผม

“แฮๆ หวัดดีพี่ไม่นึกว่าจะมาเจอกันที่นี่ ”

“พี่ซางิมาดูกับใครค่ะ” พี่ซางิชี้ตัวไอ้คนนั่งข้างๆ ที่มาด้วย 

“เฮ้ย !”
.
.
.
เป็นไอ้น้องปิ๊ง นั่นเองที่มากับพี่ซางิ อ๋อ  มิน่าล่ะทำไมถึงทำท่าตกใจที่เจอพวกผมที่นี่

“อ้าว ปิ๊งมากับพี่ซางิเหรอจ๊ะ ”

“คับพี่นัน แล้วพี่นันมากะใครครับ” ไอ้นันชี้มาทางผม

“อ้าว พี่ไอซ์ มาไม่ชวนเลยน่ะ ” อย่ามา ทำหน้ายังงี้   ไปชวนแล้วโว้ย แกไม่อยู่เอง

“โทรมาชวนล่ะ ไม่รับสายเอง ช่วยไม่ได้”

“พี่ซางิ เปลี่ยนที่กันเถอะ เดี๋ยวผมจะไปนั่งข้างพี่ไอซ์ ” มันจะย้ายมาทำไมว่ะ เพื่อไร เนี้ย
“นั่งตรงนั้นแหละ ไม่ต้องมา  หนังมาล่ะ ดูหนังไป ” ผมพูดดักคอมันไม่รู้จะมาทำไมแกมากับพี่เค้าก็นั่งเป็นเพื่อนพี่เค้าดิ

เปนหนังที่สนุกมากดูแล้ว เหมือนตัวเองกลับไปเปนเด็กอีกครั้ง ไม่อยากบอกเลยว่า เอาเรื่องผมมาเขียนป่าวนี้ ชีวิตผมก็เหมือนเจี๊ยบไม่มีผิด มีแก๊งจักรยานปั่นไปทั่ว  เลิกเรียนตอนเย็นก็ไปเล่นบอล  ยิ่งช่วงวันเสาร์อาทิตย์ ออกจากบ้านตั้งแต่เช้าเลย บางครั้งก็ต้องไปจับหนังยางให้อีฟเวลาเพื่อนอีฟขาดคน

 ยิ่งดูหนังยิ่งคิดถึงภาพวันเก่าๆ ผมชอบคำพูดที่ตอนที่เจี๊ยบกล่าวว่า ทุกคนมีลิ้นชักความทรงจำที่เอาไว้เก็บวันเวลาที่ประทับใจเอาไว้ หากวันไหนได้รื้อลิ้นชักออกมาภาพความทรงจำต่างๆ มันก็จะหวนคืนมาอีกครั้ง แม้ตอนจบจะจบแปลกๆ แต่ก็ถือว่าจบแบบประทับใจผมน่ะ เพราะภาพที่เจี๊ยบจำน้อยหน่าได้ก็คือสาวน้อย ถักเปีย2 ข้าง (เฮอะๆ เปนนักวิจารณ์ หนังไปแล้ว )

กลับมาที่โรงหนังต่อ ระหว่างที่หนังกำลังดำเนินเรื่องต่อไปผทรู้สึกว่ามีคนมองผมตลอด (รู้สึกไปเองป่าวหว่า)ผมเลยหันไปมองทางรัศมีที่ส่งมา อึ๋ย ไอ้น้องปิ๊งมันมองมาจริงด้วย  เป็นไรของมันว่ะ ไม่เอาๆ ไม่สนใจดูหนังต่อดีกว่า

“หนังหนุก ว่าป่ะนัน”

“ใช่ๆ หนุกดี คิดถึงตอนเด็กๆเลย”

“อืม เหมือนข้าเลย  ข้านี่แหละเจี๊ยบนอกจอ ฮะฮะ ”

“เฮ้อ ฟังคนแก่บนเรื่องเก่าๆ” เฮ้ย มันมาแอบฟังตอนไหนว่ะ เอ๊ะไอ้นี่นิ

“แก่แล้วจะทำไม ๆ อย่าให้แก่บ้างเถอะ เดี๋ยวจะรู้สึก ”

“คับๆ แล้วพวกพี่จะไปไหนกันต่อครับ ”

“กินข้าวแล้วก็จะกลับเลยจ๊ะ” แล้วจะไปบอกมันทำไม ว่ะไอ้นัน

“ไปด้วยได้ป่าวครับ”

“ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวพี่มีธุระไปต่อ ปิ๊งมากะพี่ซางิก็ไปกะพี่ซางิดิ ใช่ป่ะพี่” ไอ้พี่ซางิก็ไม่มีปากมีเสียงไรเลย รู้ป่าวว่าน้องมันหลอกมาเนี้ย เจอเด็กหลอกยังไม่รู้ตัวอีก  พูดไรก็ได้พี่

“พี่ยังงัยก็ได้ แล้วแต่น้องๆ” โอ้ย กรรม  อย่าพูดเลยดีกว่า

“ป่ะนัน ไปกันเถอะ เดี่ญวไปก่อนน่ะครับ พี่ซางิ” ผมรีบถอนกำลังออกจากตรงนั้น ไม่อยากเจอหน้าไอ้ปิ๊ง

“ไปก่อนน่ะค่ะ บายค่ะ”

[pongsj]

แอบหึงป่าวเนี่ย

[zandwizz]

 

จิง ๆ แล้ว ไอซ์แอบหึงปิ๊งหรือป่าวเนี่ย

แล้วน้องปิ๊ง กับ พี่ซางิ เป็นไรกานเนี่ย

รออ่านตอนต่อไปนะครับ

 

[THIP]

ช่าย ๆ สงสัยไอซ์หึงแน่ ๆ   

[kei_kakura]

......งง........งง.......งง............

ตกลงว่า....ปิ๊ง....เลือกใครกานแน่หว่า  ยั่วให้หึงรึว่า  จับปลา 2 มือ   

[@^_^@PeaZa@^_^@]

มีใหม่แล้วจริงๆหรอเนี่ย 

[Poes]

ปิ้งทำไมทำงี้ล่ะ   

[anston]

 :impress:เพิ่งได้เข้ามาอ่านครับ..
ยังไปไม่ถึงไหนเลย..เข้ามาให้กำลังใจครับ..

[anston]

 :m4:ตามทันแย้ว..หนุกดี..ชอบชอบ
ท่าทางปิ๊งนี่คงจะเจ้าชู้เนอะ..สงสัยจาหล่อเลือกได้..
เฮ้อ ..คนหน้าตาดีไมชอบหว่านเสน่ห์ไปทั่วจัง..
ไมไม่เกิดมาหน้าตาดีแบบปิ๊งกะไอซ์บ้างนะ..ชิส์

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

มันเจงๆ ปิ๊งบอกเขาเรียกแผนล่อเสือออกจากถ้ำ
 

[sun]

วุ้ยๆ พิมอ่า... ทิ้งให้ค้างคา  แล้วก้อ จากไป..ง่า     


ไอซ์จะแอบหึงปี๊งมั๊ยน่า ..แต่เด็กปิ๊งเนี่ย..เล่นอะไรอยู่เนี่ย?   

เริ่มแอบคิด น้องปิ๊ง บริหารเสน่ห์ตัวเองอ๊ะป่ะ โฮ่ะๆ     

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

สรุปปิ๊งจะจีบกี่คนกันแน่เนี่ย
หลายคนไม่ดีนะจ๊ะ ไอน้อง

[● MaYa~Boy ●]

ทำไมมากะพี่ซางิอ่ะเนี่ย

[คุณหนูไฉไล]

ปิ๊งมะได้คิดอะไรกับไอซ์หรอกคับ

เชื่อเหอะ ก็แค่เด็กอัธยาศัยดีคนนึงเท่านั้นเอง

(เดาได้น่าถีบมากเรยนะเนี่ย อุอุอุ)

[มูมู่น้อย]

คึคึ  อยากให้ช่วยถีบปะ i-pex กร๊ากกกกก (ล้อเล่นๆน้า จุ๊บๆ)
ยินดีต้อนรับ anston จ้า  หล่อไม่หล่อไม่ว่า  คารมเป็นต่อ รูปหล่อเป็นรองไง  อิอิ

ต่อๆ เลยนะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++

สอบปลายภาคคราวนี้  มันผ่านไปเร็วมากแต่ปิดเทอมครั้งนี้ผมไม่กลับบ้านขอที่บ้านฝึกงานต่อโดยก่อนหน้าที่จะปิดเทอมผมทำเรื่องขอฝึกงานที่ศูนย์ราชการของจังหวัด ผมได้ฝึกงานที่ฝ่ายรับรองลูกค้า เป็นหน่วยงานหนึ่งของ ตม. เพื่อตรวจพาสปอต คนต่างชาติทั่วไป

วันๆ ก็ไม่ได้ทำไร เช็คความถูกต้อง ถ่ายเอกสาร ตรวจทะเบียนต่างๆ เฮ้อ  แรกๆ ก็เหนื่อยครับ แต่หลังๆ เริ่มเบื่อ ถ้าได้มาทำงานอย่างนี้คงเบื่อตายแน่ๆ เห็นผู้การท่านทำงานมานาน ไม่ยักกะเบื่อแฮะ  งานราชการก็ดีไปอีกแบบ ที่บ้านผมก็หนับหนุนให้ทำข้าราชการแต่ผมคงไม่ปล่อยให้ลูกสาวคนโปรดทำดีกว่า ขานั้นเตรียมตัวเป็นแม่พิมพ์ของชาติอีก 2 ปี   เฮ้อ คิดถึงอนาคตจบไปผมจะต้องไปเดินแตะฝุ่นป่าวน้อ  จะได้ทำงานไรหว่า นอกเรื่องไปนานล่ะ กลับมาดีกว่า ผมฝึกงานกับเพื่อนอีก 3 คนหนึ่งในนั้นก็มีไอ้นัน อีกคน 

“เฮ้ย นัน ข้าว่าฝนตกแล้วว่ะ ”

“ไหน ฉันไม่เห็นจะมีฝนหยดซักกะเม็ดเลย”

“เมื่อกี้ มันหยดตรงจมูกข้าอ่ะ”ผมชี้ไปที่ปลายจมูกที่เพิ่งโดนเม็ดฝน หยดลงมาเมื่อกี้

“จริงดิ ”

“อืม จริงๆ จะโกหกแกไปได้ไรล่ะ ป่ะๆ รีบกลับ เดี๋ยวตกหนักจะแย่ ไม่ได้เอาร่มมาด้วย”

“ไอซ์ โบราณเค้าว่า ฝนเม็ดแรกที่หยดลงจมูกเรา แสดงว่ามีคนคิดถึงแก ”

“โบราณ ไหนว่ะ ไม่เคยได้ยิน มั่วป่าว”

“ไม่ น่ะ  ฉันได้ยินมานานแระ ”

“ขอให้มีคนคิดถึงจริงเถอะ  ฮะฮะ”

“แต่ คงใช้ไม่ได้กับแก หรอกไอซ์ ”

“อ้าว ทำไมพูดงี้ล่ะ นัน ”

“ล้อเล่น ป่ะๆ เดี่ยวฝนตก” หลังจากกินข้าวอิ่มก็รีบกลับหอเลย

 ผมก็ยังพักที่หอในเหมือนเดิม แต่คราวนี้ทั้งชั้นมีผมเหลืออยู่คนเดียว  ตอนที่ยังไม่ปิดเทอมคนในหอเดินกันเยอะแยะ แต่ตอนนี้ไม่มีใครเลย หอที่มีห้องเยอะแยะ เวลาไม่มีใครอยู่

ห้องน้ำก่อนหน้านี้แทบจะไม่ว่างทุกเช้ากับทุกเย็น เวลาอาบน้ำต้องยืนรออาบ  แต่ตอนนี้ ทำไมไม่มีใครใช้ มีผมใช้อยู่คนเดียว เวลาอาบน้ำ ผมชอบคิดเลยว่าเหมือนห้องข้างๆ มีคนอาบน้ำอยู่ อึ๋ย ไอซ์ แกต้องรีบอาบน้ำแล้วโว้ย ไม่งั้นเดี๋ยวมีผีแชมพูแน่คราวนี้  อาบเสร็จก็วิ่งออกมาที่ห้องเลย ทำไมมันน่ากลัวจังว่ะ ยิ่งหอผมก่อนหน้านี้เคยเป็นหอหญิงมาก่อน และเป็นหอที่เพิ่งสร้างใหม่

 ก่อนหน้านี้เพื่อนผมที่เรียนด้วยกันเคยอยู่ห้องผมมาก่อน ทุกครั้งที่เข้า ห้องเรียน มันจะเล่าว่ามันเจอผีอำทุกครั้ง
โดยห้องจะมีเตียง 2 ชั้น 2 เตียง วางตรงข้ามกันคนละมุม เพื่อนผมนอนเตียงมุมห้องซ้าย ด้านล่าง โดยมันจะชอบนอนตอนเย็นๆ หรือที่เรียกว่าช่วงผีตากผ้าอ้อม นั่นแหละครับ ช่วงนี้เฮี้ยนครับ  ระหว่างที่กำลังนอนได้ที่  เพื่อนผมรู้สึกว่าจะขยับตัวไม่ได้ (ตามแบบผีอำ) เพื่อนผมค่อยๆลืมตาขึ้นมา แล้ว   แล้ว มันก็เจอ   
.
.
.

เจอ เพดานเตียงชั้น 2  ฮะฮะ (อันนี้ไม่ใช่ มุข)   ลืมตาขึ้นมา ทำไมมันขยับตัวไม่ได้ แต่ส่วนหัวยังพอขยับได้ แล้วเพื่อนผมค่อยๆ หันหัวไปหางเตียงตรงข้ามเผื่อเพื่อนเมทจะนอนอยู่ เพราะพวกนี้ชอบนอนกันเย็นๆ 

ระหว่างที่หันไปเพื่อที่กะว่าจะเจอเพื่อนที่นอนอยู่ แต่ สิ่งที่เห็นไม่ใช่เพื่อนเมท  เป็นเงาสีดำร่างใหญ่ๆ นั่งห้อยขาลงมา ที่เตียงชั้นบนฝั่งตรงข้าม เหมือนนั่งมองมาทางเพื่อนผม  เอาล่ะทีนี้ เงานั้นมันค่อยไต่ลงมาจากเตียงด้านบน แล้วมานั่งตรงปลายเตียงที่เพื่อนผมนอนอยู่  เพื่อนผมหายใจไม่เป็นจังหวะ พยายามหลับตาแล้วสวดมนต์ ลืมตาครั้งแรกขึ้นมา มันยังนั่งอยู่  แล้วก็สวดมนต์ต่อ ลืมตามาครั้งที่ 2 เงานั้นหายไปล่ะ แล้วเพื่อนผมก็ขยัยตัวได้ มันวิ่งออกมาจากห้องแล้วไม่ได้เล่าเรื่องนี้ให้เมทฟัง 

แล้ววันต่อมาเมทอีกคนในห้อง ก็โดนแต่ได้ยินเป็นเสียงเหมือนเด็กมาวิ่งเล่นรอบเตียง แต่พอลืมตาขึ้นมา  เมทก็เจอ    เจอเพดานเตียงชั้น 2 เหมือนเดิม  วันต่อมาก็เลยมาเล่าให้ฟัง ผมขนลุกมากๆ ตอนที่เพื่อนผมเล่าให้ฟัง แต่สุดท้ายผมก็เพิ่งมารู้ตอนย้ายหอว่าผมได้มาอยู่ห้องมันนี่แหละ  ซวยจริงๆ แล้วทำไมผมต้องมาคิดเรื่องนี้ตอนอยู่ห้องคนเดียวด้วย   (ตายแน่ๆ ไอซ์เอ้ย  คืนนี้แกจะนอนหลับไหมเนี้ย) 

ระหว่างที่กำลังคิดอะไรอยู่ ผมก็ตกใจกับเสียงที่ดังขึ้นมาจากเตียงมุมห้อง   เฮ้ย เสียงไรว่ะ  ผมค่อยๆเดินไปดูที่เตียง แฮะๆ เสียงมือถือผมเอง เปิดสั่นไว้  ตกใจหมด  แล้วใครโทรมาตอนเวลาน่าสิ่ว น่าขวาน ว่ะ  เบอร์ก็ไม่คุ้น ผมกดรับเบอร์แปลกที่โทรมา

“สวัสดีครับ ไอซ์พูดคับ”

“เงียบ  ”

“หวัดดีคับ ได้ยินป่าวคับ”

ยังคงเงียบ แต่ได้ยินเสียง เหมือนลมหายใจ ดังมาจากปลายสาย ใจผมคิดไปเรื่องเมื่อกี้แล้วครับ คนน่ะไม่กลัวกลัวแต่เป็นอย่างอื่นโทรมาอ่ะดิ เอาว่ะลองดูอีกครั้งเผื่อ ปลายสายจะไม่ได้ยิน

“เออ ถ้าไม่พูดจะวางแล้วน่ะครับ ”   

“เดี๋ยวดิพี่ไอซ์ อย่าเพิ่งวางคับ ผมเอง ”

“ใคร อ่ะ”

“ปิ๊งคับ จำเสียงผมไม่ได้เหรอคับ”

“เฮ้ย  เอาเบอร์ใครโทรมา ”

“เบอร์ แม่ผมเองคับ พี่  แล้วตอนนี้พี่ไอซ์อยู่ไหนคับ ”

“อยู่หอที่ ม นี่แหละ ”

“ทำไร คับพี่ ทำไมไม่กลับบ้านล่ะคับ”

“พี่ฝึกงาน ที่ ต ม อ่ะ ”

“อืม แล้วตอนนี้อยู่กะใครครับ ”

“คนเดียวอ่ะดิ ”

“อยู่คนเดียว  อย่าบอกว่าทั้งหอมีพี่คนเดียวด้วย ” ทำไมมันต้องทพเสียงสูงด้วย

“อืม ทำไมล่ะ”

“ระวัง น่ะพี่ ผมได้ยินมาว่าที่นั้น ผะ …..”

“หยุดไปเลย  อย่าพูดได้ไหม คนยิ่งคิดคิดอยู่ ”

“ที่แท้ก็กลัว”

“เออ ปากดีจริงๆ  อย่าให้รู้ว่ากลัวผีน่ะ”

“ว้า รู้งี้ไปอยู่เป็นเพื่อนดีกว่า ฮะฮะ”

“แล้วคิดยังงัย โทรมา มีไรป่ะ”

“ป่าวครับ ไม่มีไร คนเคยเจอหน้ากันทุกวัน ไม่ได้เจอมันเหงาๆ อ่ะ”

“อืม”

“พี่ไอซ์แค่นี้ก่อนน่ะ แม่ผมมาแระ เดี่ยวจะกลับบ้านล่ะคับ พอดีพาแม่ออกมาข้างนอก ”

“เออ บาย ”

“พี่ไอซ์  ”

“มีไรอีก”

“จาบอกว่า คิดถึงน่ะครับ ” แล้วสายก็ตัดไปหลังจากทีพูดจบ ทำไมผมรู้สึกแปลกๆ กับคำนี้ ตัวร้อนๆ สงสัยจะเป็นไข้แล้วเรา ไปหายามาทานดีกว่า ตากฝนตอนขากลับ แต่ยังงัย สิ่งที่นันบอกเมื่อเย็นผมว่าเป็นจริงแหละ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

หยอดวันละนิดจิตแจ่มใส
 สักวันต้องเป็นทีของปิ๊ง

แต่ไอ้พี่อำนี่สยองอ่ะ อยู่คนเดียวผมไม่เอาด้วยคน

มันจริงอย่างที่เล่าจริงๆ

เคยแบบว่าโดนตอนไปพักค่ายโรงเรียนต่างจังหวัด

ลืมตามองเห็นเพื่อน แต่ไม่สามารถขยับตัวได้
มองไปข้างบนหัว มีเงามืดๆมากดไหล่ไว้
ได้แต่ท่องนะโมไปเรื่อยๆ

จะตะโกนเรียกเพื่อนก็ไม่มีเสียง

พอหลุดมาได้ก็รีบปลุกเพื่อน เล่าให้มันฟัง มันก็พาไปไหว้พระภูมิเจ้าที่ แล้วก็ไม่กล้าไปนอนห้องนั้นอีกเลย
จะนอนข้างเพื่อนตลอดเลยทีนี้

เล่าอยู่นี่ ยังขนลุกเกรียวๆ ไม่เอาแล้ว