หัวข้อ: กลับมาจากนรก - เปิดรีพริ้นท์แล้วนะรู้ยังแฟนขาบบบบ วันนี้-20/10/58

[Chichi Yuki]

พี่จะหายไปจริงๆ น่ะเหรอ แล้วเรื่องของหยกภูมิจะรู้ความจริงเมื่อไหร่กัน

[Roman chibi]

ออกแนวตลกร้าย สงสารยศจัง

[EoBen]

แย่งทูน่าแมวอะ
 

555

ดีกว่าจับแมวกินนะ

[witchhound]

สงสารคุณพี่ต้องมาแย่งแมวกิน
ว่าจะเศร้าสักหน่อย 555+

[mutyamania]

พล็อตไม่ตัน  แต่ตันตรงการถ่ายทอด  แต่งไม่ออก....ขอผลัดไปก่อน


ดันพี่ยศ

[SiLent_GRean]

สนุกอ่ะ 


ทีแรกกำลังน้ำตาคลอกับพี่ยศละ มาสะดุดตรงรสชาติทูน่านี่แหละ   

[mutyamania]

ตอนที่ 13  กลับบ้าน....


[บรรยาย]

เกียรติยศในตอนนี้  ไม่ต่างจากแบคทีเรียที่มีชีวิตอยู่ไปวัน ๆ 


เขากิน


นอน


เล่นกับแมว....อันที่จริงแล้ว  แมวต่างหากที่เล่นกับเขา  เกียรติยศทำเพียงแค่ยื่นมือออกไปเกาคางของมันเบา ๆ


คิดถึงภูมิ...


ป่านนี้แล้วเด็กคนนั้นกำลังทำอะไรอยู่


เขาหลับตาลง  และมองเห็นภาพตัวเองเมื่อหลายล้านปีก่อน  ก่อนที่โลกใบนี้จะกำเนิดขึ้น  เขาเป็นเพียงละอองในชั้นบรรยากาศ (ตั้งแต่ฟื้นจากความตายครั้งที่สองด้วยเลือด  เขาก็เห็นอะไรชัดเจนมากขึ้น  ไม่ใช่แค่ในความฝันอีกต่อไป)


ล่องลอยไปมา


มีเพียงแค่ดวงจิต....ที่เคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ 


เคลื่อนไหวด้วยพลังงานที่ไร้ขีดจำกัด 


ก่อนจะมาอยู่ในร่างนี้  เขาต้องผ่านอะไรมาบ้างนะ  ตัวเขาต้องเป็นอะไรมาบ้าง  กี่ยุคสมัย  ที่เขากับพรรคพวกแฝงเร้นตัวอยู่บนโลกใบนี้  ร่างกายที่เปลี่ยนแปลงไปเรื่อย ๆ  จนสามารถจับต้องได้  ระบบความคิดที่พัฒนาขึ้นไปเรื่อย ๆ จากสัตว์เซลล์เดียวกลายเป็นสัตว์หลายเซลล์  จากที่เคยต้องสิงสู่ร่างกายของสิ่งมีชีวิตอื่น  จนกระทั่งสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเอง  แต่ตัวเขายังคงกระหายที่จะพัฒนาไปไกลกว่านี้  เขากับพวกพ้องบางส่วนเลือกที่จะสิงสู่ร่างของสิ่งมีชีวิตระดับสูง


นั่นก็คือมนุษย์


ผลัดเปลี่ยน...


หมุนเวียนไปเรื่อย ๆ

จนกระทั่งถึงวันที่มนุษย์นั้นฉลาดขึ้น

พวกพ้องของเขาส่วนใหญ่วิวัฒนาการด้วยตัวเอง  จนกลายเป็นสัตว์ยุคปัจจุบัน  แต่เกียรติยศกับพวกพ้องยังคงต้องการที่จะอยู่อย่างอมตะ


พวกมนุษย์ฉลาดขึ้น


และเริ่มต่อต้าน


พวกพ้องของเขาล้วนตายในกองไฟ  เหลือเพียงดวงจิตเปล่า ๆ ที่อ่อนแอ  ล่องลอยไปเรื่อย ๆ ในละอองอากาศอย่างไร้จุดหมาย  และค่อย ๆ แตกดับไปเอง


นั่นเองเป็นสาเหตุให้ร่างกายที่แท้จริงของเขา  ถูกฝังกลบอยู่ใต้พื้นน้ำแข็ง


เขากับใครอีกคนหนึ่ง


จนกระทั่งหลายหมื่นปีผ่านไป


คืนชีพกลับขึ้นมาอีกครั้ง  ในร่างกายของทารกฝาแฝด  ดวงจิตกับร่างกายนั้นแยกออกจากกัน  แต่ถูกเชื่อมโยงเข้าไว้ด้วยกัน  คล้ายเราเตอร์กับไวไฟ

ยังมีพวกพ้องของเขาเหลืออยู่อีกไหม

เขาเหงาจัง  รู้สึกโดดเดี่ยวอ้างว้าง  ถ้ามีคนที่เหมือนกับเขา...คนอื่น  ก็คงจะดี  ต่อให้เป็นแค่แมวตัวหนึ่ง


“ไมเคิล....จะใช่เอ็งมั้ย?”
“แง๊วววววววว”
“ข้าทรมานจัง”

น้องชายไม่ใช่พวกพ้องของเขา...พวกพ้องของเขาอีกหนึ่งชีวิตอ่อนแอเกินกว่าจะอยู่รอดบนโลกปัจจุบันนี้


..ติ๊ง..หน่อง...

ใครมากันนะ

เหนื่อยจัง

“สวัสดีครับคุณเกียรติยศ”
“หยก”

หมอนี่มาทำไมที่นี่กัน
.
.
.
.
.
“ภาคภูมิอยู่กับนายสินะ”
“ใช่แล้วล่ะครับ”
“แล้วนี่นายมีธุระอะไรล่ะ”
“อ๋อ....เรื่องนั้น....คือภาคภูมิเค้าดูเศร้ามาก ๆ เลยน่ะสิครับ”


เศร้า....เด็กคนนั้นยังต้องเศร้าอะไรอีก


ในเมื่อเขาพยายามที่จะตายเพื่อมันอยู่


“พวกคุณมีปัญหากันสินะครับ”
“อื่อ”
“ดูคุณเกียรติยศเหนื่อย ๆ”
“ใช่....”
“แหม....อุตส่าห์ฟื้นจากความตายทั้งที”
“ตอนนี้ผมไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วล่ะ”
“เรื่องนั้นผมทราบดีครับ  เมื่อหลายวันก่อนผมมาที่นี่  เห็นคุณเกียรติยศกระโดดลงมาจากระเบียงชั้นสาม”
“นายเห็น”
“ครับ...เห็นด้วยว่าคุณน่ะค่อย ๆ ฟื้นฟูตัวเอง  แหม่...อยากจะตายแล้วไม่สามารถตายได้นี่คงจะทรมานน่าดูสินะครับ  คงเจ็บแย่เลยตอนที่สมองแตกกระจายแบบนั้น”
“นายต้องการอะไรกันแน่”


เกียรติยศเหนื่อย  เหนื่อยเกินกว่าจะอ่านใจใคร  โดยเฉพาะคนที่มีจิตใจซับซ้อนอยากชั้นอย่างไอ้หมอนี่

“เพราะอย่างนี้ผมถึงได้มาช่วยคุณยังไงล่ะครับ  แล้วก็ทำเพื่อภาคภูมิด้วย”
“ยังไง”
“ก็....ภาคภูมิเองเขาก็อยากจะให้คุณตายเหมือนกันน่ะสิครับ  อ้อ....อย่าเข้าใจผิดนะครับ  เขาไม่ได้เกลียดหรือว่าโกรธคุณเลย  เขาแค่ไม่อยากให้คุณต้องทรมานในสภาพครึ่งคนครึ่ง...เอ่อ”
“ปิศาจ”
“ผมไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นนะครับ”
“ช่างเถอะ.....ว่าธุระของนายมาสิ”
“ก็ถ้าคุณอยากตายจริง ๆ ผมก็พอมีวิธี....ว่าแต่ร่างกายของคุณนี่  พอถูกแยกออกแล้วจะไม่กลายเป็นเกียรติยศคนที่สอง....สาม...สี่หรอกใช่ไหม”
“ไม่....ผมมีคนเดียว  มีแค่ผมเท่านั้น”
“ถ้าอย่างนั้นลองวิธีนี้ดูสิครับ”

หยกเดินเข้ามากระซิบข้างหู  ต้องยอมรับเลยว่าเป็นความคิดที่เข้าท่ามากเลยทีเดียว  ถ้าทำแบบนั้นตัวเขาต้องได้ตายสมใจแน่ ๆ ต่อให้บางอย่างในตัวเขากระหายที่จะมีชีวิต  แต่คงไม่มีพลังมากพอที่จะ....

“ตกลง”
“งั้นไปกันเลยนะครับ”
“ขอกอดแมวทีนึงนะ”

เกียรติยศอุ้มเจ้าไมเคิลขึ้นมาจากพื้น   ทั้งกอดและหอมมันด้วยความรักเป็นครั้งสุดท้าย  เขาจ้องตามัน  อ่านความคิดมัน  มันเองก็เหมือนกับรู้ว่าเขาจะไป  เขาฝากคำร่ำลาผ่านเข้าไปในหัวของมันโดยที่ไม่ต้องพูดออกมาเป็นคำพูด

“ไปกันเถอะครับ....ไปตายกันเถอะ”

คน ๆนี้ไม่ใช่คนดีแน่

แต่ก็เป็นคนที่ภาคภูมิรัก

และหยกเองก็รักภาคภูมิมากเช่นกัน


แค่นี้เกียรติยศก็สบายใจ


เขาพร้อมที่จะกลับไปล่องลอยอีกครั้ง


ลอยขึ้นไปบนนั้น  พร้อมกับเพื่อน ๆของเขา


ค่อย ๆสลาย  กลายเป็นส่วนหนึ่งในอากาศ  มันก็ฟังดูน่าสบายดีไม่น้อย

“หยก.....เราฝากนายดูแลภาคภูมิด้วยนะ”
“ครับ  เรื่องนั้นไม่ต้องเป็นห่วง”
“ภูมิเป็นคนดี  น้องผมไม่มีวันทิ้งนาย  ขนาดคนที่เขาเกลียดมากอย่างผม  เขายังไม่เคย......ทอดทิ้ง”


หึ.....ไม่เคยงั้นเหรอ


“ไปกันเถอะ  ไปตายกันดีกว่า”


เขากับหยก  เดินจับมือกันไป  เดินไปสู่หนทางแห่งความตายอันแสนสุข
.
.
.
.
.
To be con

ดราม่าจริงคือตอนนี้  บอกแล้วว่าใกล้จบจริง ๆนะ  เป็นเรื่องสั้นไม่กี่ตอนเองเห็นไหม

เหลือนิยายอีกสองเรื่องที่จะรีบปิดเหมือนกัน  เพราะคิดว่าอยากอำลาวงการชั่วคราว 5555+

[witchhound]

ม่ายยยยยยยยยย
คุณพี่อย่าไปกับมันน้าาาาาาาา
 

[บ๊ายบายโพ]

ไม่เอาาาา เราไม่อยากให้คนพี่ตาย อย่าตายนะ เกียรติยศจะตายจริงๆเหรอ ไม่สงสารภูมิหรอ ไมเคิลอีก โอ๊ย หยกนี่มัน 

[B52]

ตายได้จริงดิ

[monaligo]

นางนี่มันโรคจิตอย่าไปกับมันนะคุณพี่ยศ
สรุปพี่ยศเป็นเอเลี่ยนช๊ะ เดาเอาอ่ะ

[fc_fic]

ไม่อยากให้ตาย   

[milkshake✰]

ทำไมไม่รู้แต่อ่านฉากคุณพี่ร่ำลากับไมเคิลแล้วเศร้า
ฮือออให้ไมเคิลกลายเป็นคนแล้วลงเอยกับคุณพี่ดีมั้ยนะ
.... ว่าไปนั่น 55555

[BlackArrow]

ม่ายยยยยยยยยบยยยยยย ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Fellina]

ไม่ใช่ว่าเรื่องนี้ตอนจบยศตายอย่างมีความสุข
ส่วนภูมิกับหยกก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขนะ
เปลี่ยนพระเอกด่วนนนนน
เป็นเรื่องแรกเลยนะเนี่ยที่ร้องขออยากให้เปลี่ยนพระเอก

[Chichi Yuki]

เห็นชื่อตอนนึกว่าภาคภูมิซะอีกที่กลับบ้าน
หยกจะยศไปตายที่ไหน ม้ายน้าาาาา

[mutyamania]

อิมเมจไมเคิล  ประมาณนี้  grumpy cat so cute อ่ะ

[pattyyaoi]

ทำไมรู้สึกเกลียดหยกทุกตอนเลย

[pasallatel]

ไมเคิล หน้าตากวน...จุดๆๆ (เดาจุดกันเองนะคะ )จริงๆ ด้วย
แต่ก็น่ารัก คนเขียนมาต่ออีกนะคะ กำลังลุ้นเลยอะค่ะว่าจะเป็นยังไงต่อไป
นายเอกรู้ตัวแล้วสินะว่าตัวเองเป็นอะไร ปรสิตชัดๆ

[mutyamania]

เรื่องนี้คนแต่งได้แรงบันดาลใจมาจากสื่อหลายแขนงจริง ๆนะ

ละคร : คุณปี๋ ศีรษะมาร
หนัง : สปีชี่ ภาค 2  ตัวละครติดเชื้อจากต่างดาว  แต่ยังคงความเป็นมนุษย์อยู่  แต่พอระเบิดขมองตัวเองตายเท่านั้นแหละ  เอเลี่ยนยึดร่าง  ซ่อมแซมตัวเอง  อมตะทันที
การ์ตูน : ปรสิต  พระเอกมีแขนเป็นปรสิต  น่ารักและแอบซึ้งในมิตรภาพแปลก ๆ ตอนหลังถ้าจำไม่ผิด  ปรสิตยอมสละตัวเองช่วยพระเอก  หลอมรวมเป็นหนึ่งเดียว
ฉากกินศพ....อืม.....สิงหาสับละกันเนอะ 5555

[hoshinokoe]

อั่ยย่ะ   ใกล้จะจบแล้วเหรออ
 แหม่มีกันพากันไปตายด้วย -*- แล้ว คุณน้องทำไมมาช้ากว่าหยกอ่ะ  โหยยยสส  เค้าจูงมือแต่งงาน เอ้ย ไปตายกันแล้ววว 5555
ลุ้นตอนหน้าว่าะเอาไงต่อ 

[mur@s@ki]

ใช้ไฟรึเปล่า แล้วพี่ยศจะเจ็บมั้ย 

[greensoda]

ม่ายเอา ไม่อยากให้คุณยศตายยย
ภาคภูมิมาช่วยด่วนนน

[YaoTJi]

ขุ่นพี่จะไปแล้วจริงๆเหรอ 

[lolitar]

ไม่นะ...

หยกหวังดีประสงค์ร้ายป่ะเนี้ย

[nnA]

 

[U_Ton]

  ชวนกันไปตายอย่างนี้เลย... ลองตายดูบ้างไหมหยก อยากลองตายดูไหม คุณเกียรติยศอย่าไปนะ หนีไปก็ได้นี่

ไม่ต้องอยู่กัยภาคภูมิ แต่ไปตามหาใครอีกคนหรือหลายๆคนที่อาจล่องลอยไปอยู่ที่ใครสักคน... อย่าตายนะ อย่าให้หยก

สมหวัง หยกแลดูเลวมาก ไม่เหมือนสองบุคลิกเเล้ว เหมือนคนหน้าไหว้หลังหลอกมากกว่า เหมือนจะพูดดี แต่ดู

แต่ละคำที่พูดออกมาทั้งตอกทั้งย้ำย่ำยี...  ภาคภูมิคนโง่ อยู่ด้วยมาทั้งชีวิตรู้ทั้งรู้ว่า ความร้ายกาจของคุณพี่ก็เเค่

ความร้ายเเบบเด็กๆ แกล้งให้คนอื่นลำบากหรือรำคาญเล่น เเต่ก็เเค่ต้องการให้คนที่รักมากที่สุดสนใจใส่ใจตัวเองก็เท่านั้น

ภาคภูมิไปมุดอยู่รูไหน คุณเกียรติยศอย่าตายนะ อย่าไปปปปปปปป

[IsDeer]

  คุณพี่ อย่าตายเลยนะ
น้องคุณพี่ต้องรู้สึกผิดแน่เลยว่าเป็นต้นเหตุให้คุณพี่อยากตาย

[shabushabu4]

ภาคภูมิอย่ามาซึน

E* หยกไปซะไปชิ่วๆไม่ต้องมาอีก

[poolpo]

คือสุดท้ายแล้ว เพราะหยกมันเป็นนายเอกและ ไม่ว่าจะยังไงยศก็ต้องตายอยู่ดีใช่ไม