ทำไมเรื่องนี้ลงทุกวันเลยนะ อาจจสงสัยกัน วันนี้เลยขอตอบแก้สงสัยกันไปเลยว่า
:a2:มันเป็นละครตอนเย็นที่ฉายทุกวันอ่ะจ้ะ อิอิ
ตอนที่ 62 ฉันกับเบสนั่งอ่านหนังสือไปเรื่อย ๆ คืนนี้ดูท่าว่าฝนจะหยุดตกยากเสียเหลือเกิน อากาศโดยรอบก็เย็นเสียด้วย จนฉันเริ่มสั่นแล้วสิ (ป่าว สั่นสู้นะ
)
“หนาวเหรอจืด” เบสคงจะเห็นฉันแล้ว
“อืม เมื่อไหร่ฝนจะหยุดตกก็ไม่รู้ เราอยากกลับไปนอนจัง” อ่านะ ที่แท้ก็ง่วงนี่เอง
“เอางี้ กลับบ้านเราเลยละกัน ดีป่ะ” โอ้นะ ช่างกล้าชวน
“กลับบ้านใครบ้านมันดีกว่ามั้ง” ฉันแหย่มันเล่น
“จืดอ้ะ ไม่เห็นไปค้างบ้านเรามั่งเลย ตั้งนานแล้วนะ”
“เอ้า ห้องเราก็มีนี่ จะให้ไปนอนค้างอ้างแรมบ้านผู้ชายได้ไง” ฉันนั่งยิ้มขำ ๆ ไปอีกทาง ส่วนตาเบสน่ะเหรอ งอนไปละ คนอะไรงอนเก้งเก่ง
พลันสายตาอันเฉียบคมของฉันก็ไปปะทะกับอะไรบางอย่างเข้า อุ้บ (ผู้ชายแหง ๆ อิอิ) ไม่เชื่อก็อย่าเชื่อ (อะนะ) ว่านั่นคือ คือ กบ เคโระ อ้าย น่ากิน เอ้ย น่ารักจัง หุหุ (คลั่งอ้ะ
)
ฉันเห็นกบกับเพื่อนผู้ชายกลุ่มมันน่ะแหละ มานั่งติวเหมือนกัน สงสัยจะไม่เห็นฉันล่ะมั้ง เพราะอยู่คนฟากกันเลย อาส์ กบจ๋า ตี๋ ขาว หล่อ แมน อืม (เฮ้ย ๆ กลับมาได้แล้ว)
“จืด.... จืด......” เอ ใครเรียกตูหว่า
“จืดดดด” เย้ย ฉันสะดุ้งตกใจ อิตาเบสน่ะเอง เรียกซะดังเชียวนะยะ
“อะไรเหรอ” ฉันทำโนเนะ แอ๊บไม่รู้ไม่ชี้
“มองอะไรอยู่อ่ะ” อุ้ ตอบไงดี
“อ๋อ มองฝนน่ะ เมื่อไหร่จะหยุดซะทีน้า” ไปนู่นเลยชั้น
“ไม่ใช่มองหนุ่มอยู่เร้อ” แง้ว รู้ทันอีกและ
“ปล่าวน้า เค้าจะมองใครได้ นอกจากตัวเองน่ะ” ประเหลาะเข้าไป อิอิ
“จริงปล่าว” แหม เชื่อตายล่ะ หน้าแบบนั้นน่ะ
“ไม่จริงมั้ง เฮ่อ เราขี้เกียจอ่านแล้วอ้ะ กลับบ้านกันเถอะ” ฉันชักเซ็ง
“กลับบ้านเรานะ” ตานี่ก็ชวนจัง เห็นฝนตกล่ะไม่ได้ (อ้ะ ๆ คิดอะไรกันน่ะ รู้นะ)
“ไปก็ไป อยากไปเล่นเกมส์เหมือนกัน”
“งั้นเก็บของเลย รถเราจอดอยู่ใกล้ ๆ นี่เอง” ตาเบสรีบเก็บของใหญ่เลย โอ้ จะรีบไปไหนจ้ะ คุณชาย
“ช้า ๆ ก็ได้ บ้านไม่หายไปไหนหรอกน่า”
“ฮุ ก็อยากกลับไว ๆ อ้ะ” เอ ชักจะยังไงแล้วนะเนี่ย น่าสงสัย
เราสองคนเก็บของเสร็จแล้วก็เดินไปที่รถของเบส แต่ให้ตายเหอะ ทำไมมันไปจอดทางที่โต๊ะนายกบนั่งอยู่ล่ะ อุ้ย ตายว้ายกรี๊ด เค้ามองมาทางฉันด้วยแหละ
“จะกลับแล้วเหรอจืด” อ้ากกกกกก เค้าทักฉัน โอ้ว มายก๊อด พลีสสสส เฮ้ว มี (หายใจไม่ออก
)
/////////////////////////////////
นี่มันหมายความว่าเยี่ยงไรกัน ทำไมตี๋หล่ออย่างถึงทักฉันได้ ปกติเราสองคนแทบจะไม่เคยคุยกันเลย ที่สำคัญ กบต้องเห็นฉันมาติวหนังสือเหมือนกันแน่ ๆ เลย งั้นก็หมายความว่า..... อิอิ (คิดไปเองน่ะสิยะ)
“เป็นไร นั่งยิ้มอยู่ได้คนเดียว ผีเข้าเหรอ” โอ้ะ อิตานี่ กวนอีกและ
“คนกะลังมีความสุข ยุ่งน่า”
“ความสุข ที่จะได้ไปนอนกับเราน่ะเหรอ” เชอะ ฝันไปแล้วนั่น
“มั่วละ ๆ ขับช้า ๆ หน่อย เรากลัวไม่ได้กลับไปเล่นเกมส์” ฉันแกล้งว่ามันไปงั้น
“นี่ก็ขับช้าแล้วนะ จืดมั่วเองรึปล่าว”
“สงสัยจะเป็นอย่างงั้น อิอิ” ฉันชักเริ่มปัญญาอ่อนเข้าไปทุกทีละ
“เออ เมื่อกี้ใครน่ะ ที่ทักจืดน่ะ”
“หืม นั่นน่ะเหรอ เรียนคณะเดียวกัน ไม่ค่อยได้คุยกันหรอก”
“เหรอ หล่อดีนี่” อุ้ย ชักจะยังไงละ
“เบสชอบเหรอ ติดต่อให้เอาป่ะ” เอากะฉันซี้ เล่นได้ตลอดเวลา
“จริงดิ ติดต่อให้หน่อยละกัน” o22อ้ายยยย มาไม้ไหนอีกล่ะเนี่ย ไม่ได้นะ น่านมันของฉ้าน เหอ ๆ
“ล้อเล่นน่า ทำหน้าจริงจังไปได้” มันว่าฉัน เหอะ ๆ เผอิญฉันปล่าวคิดงั้นนะ
“ใครบอกล่ะ คนนี้ เราจะเอาเองตะหาก คิคิ” ฉันนั่งหัวเราะขำ ๆ ส่วนอิตาเบสน่ะเหรอ เครียดไปแล้ว
“เฮ้ย ๆ อย่าพูดแบบนี้ดิ เราไม่ชอบนะ”
“แหม พูดเล่นน่า ทำเป็นซีเรียสไปได้”
“ก็คนมันซีเรียสอ่ะ ทำไงได้ ห้ามยุ่งกับคนอื่นนอกจากเราเด็ดขาด เข้าใจปล่าว” เอ อันนี้มันก็ไม่แน่น่ะนะ ต้องดูสถานการณ์ก่อน หุหุ
“ก็ได้จ้า ไม่ยุ่งก็ไม่ยุ่ง โอเค”
“สัญญาแล้วนะ ถ้าโกหก ขอให้ตัวเองไม่มีใครรักตลอดชาตินี้เลย” โอ้ ๆ คุณชาย เล่นแรงไปรึเปล่าเนี่ย น่ากลัวนะนั่น
“เบส จะดีเหรอ ไม่เอาได้ป่ะ ขอเป็น ขอให้มีแต่คนรักคนหลงอ่ะ” ซะงั้นฉัน
“บ้าเรอะ มีเราคนเดียวไม่พอรึไง”
“จ้า ๆ ตกลง ๆ มีเบสคนเดียวก็พอละ” มันยิ้มอย่างพึงพอใจ แต่เบสจ๋า เบสจะรู้มั้ยว่า พวกฉันน่ะ มันเคยพอเสียที่ไหนกัน (ส่วนใหญ่จะแค่หยอกเล่นขำ ๆ แต่บางทีก็เกือบตกหลุมไปเหมือนกัน หุหุ)
แต่ฉันก็ให้สัญญาเบสไปแล้ว ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าอนาคตของเรา มันจะเป็นยังไง ฉันก็ได้แต่ภาวนาว่า ขอให้ฉันกับเบสรักกันไปนาน ๆ ก็เท่านั้นเอง ถึงแม้ในส่วนลึกของหัวใจ มันจะบอกว่า เราสองคนต้องจากกันสักวันอยู่ดีนั่นแหละ ไม่มีใครหรอกที่จะอยู่คู่กันจนชั่วนิรันดร์ เมื่อมีพบก็ต้องมีจาก ผิดแต่ว่า จะจากเป็นหรือ....จากตายก็เท่านั้นเอง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
