หุหุ
พอดีเขียนเลขที่รีผิดไปน่ะ เอาเป็นว่า จืดมั่วนิ่มไปก่อนละกัน มาต่อกันดี ว่ายัยจืดจะโดนอะไรมั่ง
ก่อนกลับไปนอนเล่นที่บ้าน :m19
ตอนที่ 24 เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น ใครเป็นคนผิดนะ ฉันลองคิดทบทวนดู แล้วก็สรุปได้ว่า ตัวเองนั่นแหละที่ผิด ผิดที่ทำตัวเป็นเด็ก ๆ เหมือนเคย แต่เรื่องแมน ฉันไม่ได้คิดอะไรกับมันจริง ๆ นะ อยากจะเลิกยุ่งเสียด้วยซ้ำ ส่วนเรื่องยัยแนน ตาเบสต้องประชดฉันชัวร์ อ่า งี้ฉันก็ต้องขอโทษมันน่ะสิ ไม่เห็นจะยากเลย ก็แค่พูดคำว่า ขอโทษออกก็เท่านั้นเอง พูดออกไปสิ
“เอ่อ เบส คือ ว่า อ่า....” ทำไมมันพูดยากจังล่ะเนี่ย
“หืม มีอะไรเหรอ” โอ้ะ เสียงอ่อนลงแล้ว เอาล่ะ ตอนนี้แหละดีสุดแล้ว
“คือว่า ฉันขอโทษนะ ที่ทำตัวไม่ดีน่ะ” ฉันนั่งก้มหน้างุด ๆ ไม่รู้ว่ามันจะว่าไง
“ไม่เป็นไรหรอก เราก็ขอโทษจืดเหมือนกัน” เบสเอามือมาลูบผมฉัน มันสยิวกิ๊วไงไม่รู้ แต่ฉันชอบนะ รู้สึกว่า อบอุ่นดี
“คือว่า กับแมน ที่เบสเจอเมื่อตอนกินข้าวน่ะ เราไม่ได้คิดอะไรกับเค้าเลยนะ” ฉันพูดออกไปแล้วล่ะ
“แน่ใจนะ อย่าแอบนอกใจเราล่ะ ไม่งั้นล่ะก็...” แง้ว ขู่อีกละ
“เบสก็เหมือนกันแหละ ถ้าแอบไปมีอะไรกับใครล่ะก็....” ฉันปล่าวขู่นะ
“ค้าบ ไม่มีหรอกน่า เชื่อใจได้เลย” หุหุ แต่จะเชื่อใจคนอย่างฉันได้เร้อ เหอ ๆ (พูดไรเนี่ยเรา ไม่ดีน้า)
“ไปกินข้าวต้มกันก่อนมั้ย” ว้าว ดีเลยล่ะ กำลังหิวพอดีเลย ฉันก็บอกเบสไปว่า โอเค ไปกินที่ประตู 1 กัน อร่อยดี กว่าจะกลับถึงบ้านก็เกือบห้าทุ่มแล้ว
คืนนั้นฉันขอตัวอาบน้ำก่อนอีกรอบเพราะเหนียวเหนอะหนะไปหมด พออาบน้ำเสร็จแล้วก็โดดขึ้นเตียงนอนทันที (ติดนิสัยมาจากตาเบสน่ะสิ) เบสมันก็เดินข้าไปอาบน้ำต่อ ฉันง่วงมากก็เลยเผลอหลับไปก่อน มารู้สึกตัวอีกที ก็ตอนโดน.....
“อึ...อืม” เหมือนใครมานอนกอดจากทางด้านหลัง แถมยังซุกไซร้ซอกคอด้วยนี่สิ
“อุ้ ไม่เอา จานอนแล้ว” ฉันเผลอพูดออกไปเบา ๆ เพราะเริ่มรู้สึกตัวบ้างนิด ๆ แล้ว แต่สงสัยเสียงมันจะดังในลำคอรึไง อีกฝ่ายถึงไม่ฟังเอาเสียเลย กลับกำเริบหนัก เอามือเข้ามาล้วงด้านในเสื้อฉันอีก
“อย่า ไม่.... เอา.... ง่วง” ง่า ~ ดูเหมือนว่าเบสคงจะกลัดมัน (อิอิ) เต็มที่แล้ว หลังจากวันนั้นก็ผ่านมานานแล้วเน้อ ส่วนฉันก็ชักจะเคลิ้มด้วยแล้วสิ เอาวะ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว
ฉันเลยหันไปจูบปากกับเบสเสียเลย เราแลกจูบกันจนลืมไปเลยว่าพรุ่งนี้มีเรียนเช้า แหะ ๆ เบสก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง จัดการลอกคราบตัวเองซะล่อนจ้อน ฉันแอ๊บทำเป็นเอามือมาปิดตาตัวเอง (เห็นตายล่ะ ยังไม่ได้เปิดไฟเลย) แล้ว แล้ว...... เขาก็....... (จินเอาเองเน้อ เขียนมะออก)
///////////////////////////////
สรุปว่า เช้าวันต่อมาฉันก็ไปเรียนไม่ทัน ก็ตื่นสายน่ะสิ เพราะตาเบสนั่นแหละ ทำฉันเปลี้ยไปหมดเลย กว่าจะไปถึงที่มหาลัย ก็ปาเข้าวิชาเรียนที่สองแล้ว ไม่เป็นไรหรอก เด๋วไปตามจดเล็กเชอร์จากพวกนังเปิ้ลก็ได้
“ทำไมตื่นสายนักล่ะแก ดีนะที่ไม่มีสอบย่อยน่ะ ไม่งั้นตายแน่ ๆ” นังเปิ้ลเฉ่งฉันใหญ่เลย
“โทษที เมื่อคืนนอนดึกน่ะ” ฉันตอบพวกมันไปแค่นั้น
“เหรอ ไปเที่ยวมาล่ะสิ เอ้า ฉันจดไว้ให้แล้ว”
“ขอบใจจ้า เพื่อนรัก” แล้วเราก็นั่งคุยกันเพื่อรอเรียนวิชาต่อไป แต่แล้วก็มีผู้ชายสองคนกำลังเดินผ่านกลุ่มเราไป มันชื่อ เอ อะไรนะ จำมะค่อยได้ ชื่อ เอ็มกับศักดิ์มั้ง จำไม่ได้แล้ว รู้แต่ว่า พอศักดิ์มันเดินมาทีไร พวกเราก็มักจะแซวนังเปิ้ลเสมอ (ตอนนี้มันอกหักจากรุ่นพี่ไปแล้ว)
“แหม ศักดิ์นี่เรียนเก่งเนอะ แถมยังสูงเท่อีกด้วย ถึงจะไม่ค่อยหล่อแต่ก็ดูดีนะ” ฉันเกริ่นให้นังเปิ้ลได้ยิน พวกนั้นก็รู้แกว เลยแซวต่อ
“ช่าย นี่ถ้าใครเป็นแฟนนะ ต้องสบายแน่ ๆ เลย มีคนติวให้ไม่ต้องกลัวสอบตก” นังกวางเสริม
“นี่ ๆ พวกแก เค้าได้ยินหมดแล้ว พูดเบา ๆ ก็ได้” เปิ้ลเล็กกลัวไปได้ ได้ยินก็ดีสิ
“ว่าไงสาว ๆ ไม่ไปเรียนกันเหรอ” นายเอ็มเดินเข้าทักกลุ่มเรา
“รอเอ็มอยู่ไงล่ะ” ฉันแซวเล่นไปตามประสา ไม่ได้คิดอะไร
“งั้นก็ไปด้วยกันสิจ้ะ” อ่านะ ฉันไม่ได้หว่านเสน่ห์ใส่มันนะเนี่ย แต่ดูเหมือนมันอยากจะคุยกับฉันงั้นแหละ โชคดีนะ ที่มันไม่ใช่เสป็คฉันน่ะ ไม่งั้นล่ะก็ ฮิฮิ
“เล่นมากระวังนะแก” เสียงนังเปิ้ลเตือนฉันมา รู้แล้วย่ะ ไม่เอาหรอกน่า แค่คบเป็นเพื่อนกันไม่เห็นจะเสียหายตรงไหน
แล้วเราก็เดินไปเรียนด้วยกัน ตกเย็นวันนั้นเบสก็ขับรถมารอที่คณะเลยล่ะ เพราะมันสั่งไว้ว่า เลิกเรียนแล้วให้รอมันด้วย เอากะเค้าสิ เย็นนี้มันบอกว่า จะพาไปเดินซื้อของกินที่เซ็นทรัล แหม แถวนี้ก็มีทำไมต้องไปไกลด้วยนะ
“ว้าย นังจืด ใครน่ะแก หล่อจังวะ” นังกวาง เว่อร์ค่ะ เว่อร์ไปแล้ว
“อ้อ เพื่อนน่ะ ฉันกลับก่อนนะ แล้วเจอกัน” ฉันขี้เกียจตอบคำถามพวกมัน ก็เลยเดินหนีออกมาก่อน เห็นพวกมันนั่งซุบซิบกันใหญ่ ตามสบายจ้า นังเพื่อนตัวแสบ
ฉันเดินขึ้นไปนั่งบนรถ เบสก็ถามมาว่า
“เพื่อนจืดเหรอ ท่าทางสนุกสนานกันดีนะ”
“อื้ม พวกเราสนิทกันมากเลยหล่ะ ทำไมเหรอ”
“ปล่าว ไม่มีอะไรหรอก ดีแล้วล่ะ ว่าแต่ เมื่อกี้เห็นซุบซิบอะไรกันน่ะ” ฉันก็หลบตามันสิ
“ป๊าว ไม่มีอะไร ไปกันเถอะนะ” ตาเบสก็ไม่ถามอะไรต่อ
พอมาถึงเซ็นทรัล ตาเบสก็ลากลงไปชั้นใต้ดินทันที ฉันก็งงว่าจะพาไปไหนของมันนะ แล้วก็พอจะรู้ละว่า มันมาทำอะไร
“เข้าไปดูเป็นเพื่อนหน่อยสิ” ร้านโทรศัพท์มือถือน่ะเอง ที่ตาเบสพาฉัรเดินเข้าไป
“มีอยู่แล้วนี่ จะมาดูอีกทำไมเหรอ”
“ก็ มาเถอะน่า ช่วยเลือกหน่อย” ฉันก็ตามใจมัน เข้าไปดูซะหน่อยก็ดี กำลังกะว่าจะหาใช้สักเครื่องอยู่เหมือน แม่ก็บอกว่าจะซื้อให้ แต่ฉันบอกว่ายังไม่เอาดีกว่า ก็เลยผลัดแม่ไปก่อน เอาไว้เป็นของขวัญวันเกิดไง อิอิ
“อันนี้ดีมั้ยอ่ะจืด เพิ่งออกใหม่เลยนะ” โห แพงจะตายไป ตานี่ รวยนักรึไงยะ
“ไม่ดีมั้ง นายมีตังค์รึไง” ฉันก็พูดไปงั้นทั้ง ๆ ที่ก็รู้ว่า ครอบครัวมันฐานะดีจะตายไป
“แต่เราจะเอาอันนี้แหละ ตกลงเอาเครื่องนี้นะครับ” เหอะ ตามใจแกละกัน ฉันไม่ยุ่งด้วยละ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
