:serius2:รีบลงต่อดีกว่า เด๋วเราจะโดนเข้าใจผิดไปกันใหญ่ ม่ายยยยย
ตอนที่ 6 นายเบสยืนทำหน้าตาเข้มมากกกก จ้า รู้แล้วว่าพยามทำหน้าโหด แต่มันโหดตรงไหนเนี่ย ไม่รู้กินอะไรผิดสำแดงเข้าไปอีกล่ะ เด๋วฉันไปพาไปล้างท้องเองนะแก
“เมื่อกี้ก่อนที่ฉันจะมา ฉันเห็นนะว่าแกกำลังยืนคุยกับผู้ชายอยู่น่ะ” โป๊ะเช๊ะ นึกว่าเรื่องอะไร ที่แท้ก็เรื่องแค่เนี้ย
“อารายของแก ฉันจะคุยกับคนอื่นก็ไม่เห็นแปลกซะหน่อย แกเป็นอะไรอีกล่ะเนี่ย”
“ฉันไม่ชอบว่ะ ขอร้องอย่าไปทำตีสนิทกับคนอื่นมากนักจะได้มั้ย” อ่า ตานี่ คงจะเพี้ยนไปแล้วจริง ๆ
“แกไม่ชอบ แต่ฉันชอบอ่ะ มีปัญหาอะไรมั้ย” ฉันเดินชนมันกะจะเอาเสื้อคลุมไปตากที่ระเบียง ไอ้เบสมันก็คงจะฉุนจัด รวบตัวฉันไปกอด อ้ากกกก นี่ฉันเพื่อนเมิงนะ จะทำอะไรฉานเนี่ย
“เฮ้ย ปล่อยนะ บอกให้ปล่อย” ฉันก็ดิ้นสู้ตาย เรื่องอะไรจะยอมมัน ส่วนมันตอนนี้ ฉันมองไม่เห็นหน้ามันหรอก ก็มันอยู่ด้านหลังนี่หว่า
“ทำไมดื้อนักนะแก ฉันเป็นห่วงแกนะ อย่าไปเที่ยวรู้จักกับคนแปลกหน้ามากนัก ไม่รู้ว่าเค้าจะมาดีหรือร้าย แกควรจะระวังตัวไว้บ้างสิ” ฉันนิ่งไปพักนึง อืม ก็จริงของมันอยู่
“จริงของแก ฉันขอโทษละกัน ที่ไม่ฟังแก แต่ตอนนี้ จะปล่อยได้รึยัง” ฉันเหล่ตามองมัน มันก็ปล่อยสิ ก่อนที่จะโดนบาทาของฉันเข้าไปเสียก่อน
“ทีหลังก็ฟังกันมั่ง เอาแต่ใจตัวเองจริง ๆ นะแกเนี่ย”
“ค่า ขอโทษ ๆ ๆ ไปอาบน้ำได้แล้วแกน่ะ” ฉันเดินไปตากผ้าที่ระเบียง ส่วนตาเบสเข้าไปอาบน้ำแล้ว พอมาคิด ๆ ดู ก็ถูกของมันนะ เราเพิ่งมาอยู่ที่นี่ บางที การที่เราจะรู้จักกับใครก็ตาม ก็ควรระวังตัวไว้บ้างก็ดี เพราะที่นี่มันไม่ได้เหมือนบ้านนอกอย่างที่เราเคยอยู่ บางคนก็ไม่รู้จะคิดอะไรกับเราบ้าง หน้าไว้หลังหลอกก็มีถมไป ดังนั้น รักษาตัวเองให้ดีที่สุดจะดีกว่า
พอนายเบสอาบน้ำเสร็จแล้ว ก็เป็นเวลาประมาณ 6 โมงเย็นนิด ๆ สองสาวก็ยังไม่เสด็จกลับมาอีก สงสัยจะไปเพลินกันแล้ว ฉันเลยต้องลงไปหาอะไรกินกับตาเบสอีกตามเคย เราเลือกร้านเดิม เพราะรสชาติอร่อยดี ได้เยอะด้วย อ่ะ อ้า ที่สำคัญ พอลงไปที่นั้น ก็ได้เจอกับพี่ ง่า อาร์ทนั่นอีกจนได้
“น้องจืด มานั่งโต๊ะพี่มา” พี่แกอัธยาศัยดีเนาะ ฉันว่าแกน่ารักจะตายไป ใครไม่ชอบก็บ้าแล้ว
“ไปสิ ยืนแข็งอยู่ได้แก” ฉันหยิกแขนมันให้เดินไปนั่งโต๊ะพี่เค้าด้วยกัน ตาเบสทำหน้าไม่ค่อยพอใจตามฟอร์ม ก็ไม่เข้าใจเช่นกัน
“พี่อาร์ท นี่เบส เพื่อนจืดเอง เรียนคณะเดียวกับพี่เลย” ตาเบสหันมามองหน้าฉัน คงจะตกใจอ่ะดิ ทำไมชื่อถึงไปเหมือนกัน
“รุ่นน้องพี่นี่เอง เรียนเอกอะไรเหรอเราน่ะ” ตาเบสตอบไปแบบขอไปที เสียมารยาทจังตานี่ นั่นมันรุ่นพี่นะยะ
“แล้วนี่เพื่อนพี่ยังไม่กลับมาอีกเหรอ” ฉันหาเรื่องคุยกับแก
“ยังเลย คงมาคืนนี้แหละ พรุ่งนี้มีเรียนน่ะ แล้วน้องล่ะ พี่เห็นอยู่กันสามคนไม่ใช่เหรอ” อุ้ย รู้ด้วยเหรอเนี่ย ตายละ ไม่น่าเชื่อว่า พี่แกจะสนใจด้วย
“อ๋อ พอดีออกไปข้างนอก ยังไม่กลับมาเลยน่ะพี่” ตาเบสเริ่มหลุกหลิก นั่งไม่ติดที่ มันหันมากระซิบกับฉันว่า ให้ซื้อข้าวใส่กล่องไปกินบนห้องกัน มันไม่อยากกินในร้านแล้ว ฉันก็งงเต๊กสิ
“น่าเกลียด ไม่เอาหรอก แกไปกินข้างบนคนเดียวละกัน” มันหยิกแขนฉันซะแรง โอ้ยยยย ตาบ้าเอ้ย แมร่งโรคจิตรึไงวะเนี่ย
“ก็ได้ ๆ ไอ้บ้า เรื่องมากจริง” ในที่สุดก็ต้องยอมมัน ฉันคิดก่อนจะหันไปบอกพี่แกว่า
“พี่ คือ จืดลืมไปว่า เพื่อนมันโทรมาบอกว่าจะกลับช่วงนี้ คงต้องขึ้นไปรอพวกมันที่ห้องก่อนนะ” ฉันสตอเบอร์รี่ไปเสียแล้ว พี่แกก็ไม่ว่าอะไร กลับบอกว่า คราวหน้าค่อยมานั่งกินด้วยกันก็ได้ พี่แกจะเลี้ยงเอง กรี๊ด
พอสั่งข้าวใส่กล่องเรียบร้อย ฉันกับตาเบสก็เดินแฉลบไปเซเว่นกันก่อน เหอ ๆ อ่อมกบตูอีกนะมัน ซื้ออะไรมากมาย จะไปขุนใครเหรอเนี่ย ขนมขบเคี้ยวเพียบเลย มันจะไม่นอนใช่มั้ยเนี่ย
“กินหมดเหรอน่ะแก” ฉันกัดมันเล่น ๆ
“เอ้า ไม่ได้กินคนเดียวนะ ตั้ง 4 คน หรือแกไม่กิน”
“กินดิ ไปได้แล้ว ฉันหิวข้าวจะแย่ แกนี่ชอบอ่อมจริง ๆ เลย” มันเดินเอ้อละเหยลอยชาย ตูละอยากถีบจริง ๆ หิวว้อยยยยยย
“แหม สองคนนั้นน่ะ สวีทจังเลยนะยะ” อ๋าย เสียงอิตั้มนี่หว่า มันดังมาจากทางด้านหลังเรา
“อ้าว มากันแล้วเหรอ นี่เราซื้อของกินเพียบเลย คืนนี้อิ่มแน่นอน” ตาเบสโชว์ใหญ่ เง้อ
“โอ้โห เพียบเลย ขอบใจนะจ้ะ เอ๋ คืนนี้ หมายความว่าไงเหรอเบส” นังอั้มตาลุกเชียว
“ก็คืนนี้หวานใจหล่อนจะนอนค้างที่นี่น่ะเส่ะ” ฉันเลยกัดเข้าให้ดอกนึง
“จริงเหรอเบส” อิตั้มทำเป็นถาม แต่จริงๆ ดีใจสุดขีด ฉันรู้นะ ไอ้เบสแกไม่รอดแน่คืนนี้ 5555
“อืม พอดีกุญแจบ้านเราหายนะ ขอนอนคืนนึงละกันนะ”
“ได้เลยจ้า ยินดีต้อนรับเสมอ” หึหึ โชคดีนะแก สองสาวจ้องแกตาเป็นมันแล้วนั่น
พวกเราเดินผ่านร้านอาหารอีกรอบนึง รู้สึกว่าพี่แกจะอิ้มแล้วนะ เห็นจ่ายเงินแล้วก็ลุกเดินออกมา เราเดินผ่านไปก่อน ฉันยิ้มให้พี่แก แกก็ยิ้มให้เหมือนกัน อิพวกนั้นเห็นเข้า ถึงกับออกอาการทันที มันเดินมาประกบฉันแล้วก็ยิงคำถาม
“รู้จักกันตอนไหนยะ บอกมาเด๋วนี้นะ”
“ใช่ ๆ ทำไมเขายิ้มให้แกล่ะ บอกมาเลย”
“ก็ฉันสวยไงล่ะ นังโง่ 5555” เปรี้ยวมั้ยล่ะตู ฉันวิ่งหนีอิพวกนั้นไปรอที่ลิฟต์ก่อน มันก็เดินตามมาจนถึง หลังจากนั้นก็รอลิฟต์สักพัก เพราะมันมีคนจะลงมาเหมือนกัน จนพี่อาร์ทแกก็เดินตามจนทัน สรุปก็เลยขึ้นลิฟต์ไปด้วยกันเลย
ในลิฟต์ฉันถูกไอ้เวรเบสยืนบังตัว ไอ้นี่แมร่งขัดลาภตูทุกที ส่วนนังสองคนนั้นก็ได้ทีทำเป็นยืนเบียดกับพี่แก เวรเอ้ย นั่นมันของฉันนะเว้ย ห้ามแย่งดิ (ตอนไหนเนี่ย)
“เอ่อ พี่อาร์ท” ฉันชะโงกหน้าไปเรียกชื่อแก อิสองคนนั้นหันขวับมามองฉันทันที ตกใจอีกล่ะสิ
“อะไรเหรอ น้องจืด”
“คืนนี้ ถ้าพี่ว่าง มานั่งกินขนมที่ห้องจืดก็ได้นะ” ฮ่า เป็นไงล่ะ ถามว่าแรงมั้ย
“ได้สิ พอดีพี่ก็มีเรื่องอยากจะคุยด้วยเหมือนกัน” หุหุ เรื่องอะไรน้า อยากรู้จัง
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ป.ล. เจ๊ลงให้เยอะมั้ยอ้ะ น้องแนท ไม่สั้นแล้วนา
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
