หัวข้อ: เกลียดตุ๊ด พูดมาได้

[oaw_eang]

จิกไม่ดูตาม้าตาเรือ  อิอิ 

[ifwedo]

อยากให้ถึงฉาก...ไวๆๆจังเลยอะอิๆๆ

[A GE]

    อากาศเย็นเฉียบ  แต่อุ่นด้วยวงกอดของอาร์ทชะมะคับคุณจืด



  อิจฉาค้าบบบบบบบ

[nunyy]

  ตอนนี้กำลังปั่นภาคใหม่อยู่ เหนื้อยเหนื่อย งานก็เยอะแยะเต็มมือ แถมเงินเดือนก็ยังมะออก ฮือ  

ตอนที่ 88

              ฉันทำท่ากระอักกระอ่วน ไม่อยากจะตอบนังพวกนั้น แต่มันก็ยังนั่งจ้องหน้าฉันอยู่นั่นแหละ สรุปก็เลยต้องยอมบอกพวกมันไป

“ไปนั่งคุยกันที่ศาลาข้างนอกนู่นมาน่ะแหละ” ฉันพูดไปแค่นั้น แล้วก็ล้มตัวลงนอน

“แค่คุยเหรอ พวกกรูว่าต้องมากกว่านั้นแหง ๆ ใช่มะ อิจืด” พวกมันก็น้าจะรู้ไปทำไม ฉันยิ่งเขิน ๆ อยู่ด้วย

“แค่คุยกันจริง ๆ ไม่มีอะไรซักหน่อย” ใครจะกล้าบอกล่ะว่าเราจุ๊บกันแล้ว

“แหลจริง ๆ ไม่บอกก็ไม่ต้องบอก นอนก็ได้วะ” อิตั้มคงรมณ์เสียเลยกระฟัดกระเฟียดใหญ่ ส่วนอิเฉาก้วยก็นอนตามด้วย

“ราตรีสวัสดิ์นะจ้ะ เพื่อนสาว” แล้วฉันก็ดิ่งลงสู่นิทราอันหวานชื่น หุหุ

####################################

“สาว ๆ ตื่นได้แล้ว เด๋วต้องเดินทางไปไม่ทันดูพระอาทิตย์ขึ้นกันนะ”

“งืม แจ่บ ๆ ใครกันวะ มาปลุกแต่เช้าเลยเนี่ย” เสียงอิตั้มบ่นเบา ๆ ส่วนฉันก็ลืมตาขึ้นมามองดูคนปลุก ตอนนั้นฟ้ายังไม่สว่างเลย

“นนท์เหรอ อืม แล้วอาร์ทกับวินล่ะ” ฉันถามออกไปทั้งที่ยังมึนงงอยู่เลย

“สองคนนั้น ไปล้างหน้าแปรงฟันกันน่ะ ให้เรามาปลุกพวกจืด”

“อืม ตื่นแล้ว ตื่น ๆ อิพวกขี้เซา ตื่นได้แล้ว จะไปดูมั้ยยะ” ฉันเขย่าตัวอิเฉาก้วย ส่วนอิตั้มลุกงัวเงียขึ้น

“งืม หนาวจัง” พวกเราลุกขึ้นกันหมดแล้ว จากนั้นก็เดินไปล้างหน้าแปรงฟันกันก่อน

   พอเสร็จแล้วก็เดินกลับมาที่เต้นท์กัน เห็นพวกอาร์ทยืนรออยู่ก่อนแล้ว เง้อ เห็นหน้าอาร์ทแล้วใจมันหวิว ๆ ยังไงไม่รู้

“พร้อมเดินทางกันรึยัง วันนี้ต้องเที่ยวให้คุ้มกันเลยนะ” อาร์ทเดินนำทางให้พวกเราเดินตาม แหงล่ะ ก็นายเนี่ยเคยมาเที่ยวที่นี่ก่อนแล้วนี่นา

“คนเดินไปดูกันเยอะเนอะแก” อิตั้มหันมาเม้าท์กะฉัน

“อืม สงสัยต้องสวยแน่ ๆ เลยอ้ะ อยากเห็นเร็ว ๆ จัง”

“แล้วทางไปเนี่ย มันไกลมั้ยล่ะอาร์ท” ฉันถาม เพราะว่ากลัวมันไกลแล้วเดินไม่ไหว อิอิ เหนื่อย

“ไม่ไกลหรอก เดินแป๊บเดียวก็ถึง” พอตอบมาแบบนั้น ฉันก็ใจชื้น พอเอาเข้าจริง โหย เดินขาแทบลาก เหนื่อยแทบขาดใจ อิตาบ้าอาร์ท

   ในที่สุดก็มาถึงจนได้ จุดชมวิวที่มีพระอาทิตย์ทอแสงยามเช้า รุ่งอรุณแห่งวันใหม่ก็กำลังจะมาเยือนอีกครา พวกเราซื้อกาแฟมาดื่มกันคนละแก้ว แต่ฉันฝากอาร์ทซื้อให้นะ แก้ง่วงนอนได้ดีนักแล จากนั้นก็เดินไปหามุมสวย ๆ รอถ่ายรูปกัน 

“คนเยอะจังเลยเนอะ จะหาที่ถ่ายรูปได้มะเนี่ย” ฉันเดินไปเดินมาหาอยู่นาน

“ตรงนั้นเป็นไงจืด” วินชี้บอกไปทางแถว ๆ ต้นไม้ที่ยังไม่มีคนยืนอยู่

“ก็ดีนะ วิวใช้ได้เลย ป่ะวิน” ฉันกับวินก็เดินไปรอที่ตรงนั้นกัน ตาอาร์ทเพิ่งซื้อกาแฟเสร็จ หันมาเจอฉันยืนอยู่กับวิน ก็หน้าบูดทันที (แอบสังเกตเห็น)

“ทำไมไม่รอกันก่อนล่ะ” มาถึงก็วีนเลย

“ก็ถ้ารอ จะได้ที่สวย ๆ เหรอ” ฉันก็ตอบไปตามจริงอ่ะนะ

“จืดก็รอไปพร้อมเราก็ได้นี่ ให้วินกับเพื่อนจืดไปก่อนดิ” อ้าว ซะงั้น พวกนั้นเลยมองกันใหญ่ ทำไม้ทำไม ชอบทำเรื่องเล็กให้มันเรื่องมากก็ไม่รู้

“โอเค ๆ ขอโทษละกัน คราวหน้าจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว พอใจรึยัง” ฉันก็พูดได้แค่เนี้ยแหละ

“อ้ะ ของจืด มายืนตรงนี้สิ” ฉันขี้เกียจพูดอะไรมากและ สงสัยพวกนั้นคงจะรู้อะไรต่อมิอะไรหมดแล้ว ฉันคิดว่างั้นนะ

   ระหว่างที่นั่งรอเวลาอยู่นั่นเอง ฉันเห็นพวกหนุ่มหน้าตี๋เดินกันมาดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วย พออิตั้มกะอิเฉาก้วยเห็นก็รีบมุดหัวใหญ่เลย สงสัยจะกลัว อิอิ

   พวกเรานั่งคุยกันไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งแสงแห่งรุ่งอรุณเริ่มส่องสว่างขึ้นทางด้านทิศตะวันออก ดวงอาทิตย์ค่อย ๆ ลอยตัวขึ้นสูง เริ่มจากโผล่พ้นทิวเขาและป่าไม้ จากเสี้ยวเดียว เริ่มเพิ่มขึ้นมาเป็นครึ่งวงกลม และแล้วดวงอาทิตย์กลมโตก็ลอยเด่นพ้นขอบฟ้าขึ้นยังนภากาศ ให้แสงสว่างอันอบอุ่นแก่มวลสรรพชีวิต

“สวยจังเลยว่ะมรึง” อิตั้มชื่นชมเพราะมันไม่เคยเห็นพระอาทิตย์ขึ้นที่ไหนสวยแบบนี้มาก่อน

“อืม สวยจังเลยเนอะ” อิเฉาก้วย แล้วก็ฉันด้วย

“แล้วต่อไปเราจะได้มาดูกันอีกมั้ยน้อ อยากมาอีกจังเลย”

“เออ อาร์ทเสร็จแล้วเราจะไปที่ไหนกันต่อล่ะ” อิตั้มถามขึ้น สงสัยคงอยากไปดูของดีที่อื่นอีก

“กลับไปกินข้าวเช้ากันก่อน จากนั้นก็ค่อยเดินไปเที่ยวน้ำตกในป่ากัน”

“ว้าว น้ำตกเหรอ ว่าแต่มันจะมีน้ำมั้ยล่ะเนี่ย”

“ไม่มีหรอก เพราะมันไม่ใช่หน้าฝนน่ะ” เหอ ๆ ก็รู้ ๆ กันอยู่อ่ะนะ

“แหะ ๆ น่าเสียดายจัง อดเล่นเลยเรา” อิตั้มบ่นเสียดาย รู้นะคิดอะไรอยู่

    หลังจากดูพระอาทิตย์ขึ้นจนเริ่มร้อนแล้ว พวกเราก็เดินทางกลับที่พักกัน ไปอาบน้ำแล้วก็มานั่งทานข้าวกัน พอเสร็จแล้วก็เตรียมตัวเดินทางไปผจญภัยกันต่อ

****************************************

[nunyy]

อีกตอน


ตอนที่ 89

                 พวกเราเดินไปตามทางที่เจ้าหน้าที่ได้ทำป้ายสัญลักษณ์บอกไว้แต่ละจุดว่าตรงนี้คือที่ไหน แถมยังมีคนเดินไปเที่ยวอีกก็เยอะ ดังนั้นไม่ต้องกลัวหลงทาง พวกฉันเดินไปยังน้ำตกแรก แถบนั้นจะมีต้นเมเปิ้ลที่ใบมันออกสีแดง ๆ สวยมาก หลายที่มักจะไม่มีต้นแบบนี้อยู่ พวกเราก็ถ่ายรูปเก็บไว้เป็นระลึกกัน

   จากนั้นก็เดินไปยังน้ำตกอื่นอีก จนกระทั่งพระอาทิตย์เริ่มตรงหัวแล้วน่ะแหละ ก็เลยหยุดหาข้าวกินกัน พวกเราเตรียมข้าวมากันเอง

“เลือกที่แถวนี้ละกัน ร่มดี” พวกเราเลือกสถานที่หนึ่งที่เป็นน้ำตกเก่า มีร่มไม้ครึ้มอยู่เหมือนกัน

“โอเค ทำเลดี เอานี่ ข้าวกล่องที่สั่งกันไว้”

“ของฉันกระเพราไก่ไข่ดาวนะยะ”อิตั้มแอบจิ๊กไปก่อน ถึงว่า ไข่ดาว

“ของเราผัดคะน้าหมูกรอบนะ” อาส์ ของอร่อย ๆ มาแล้ว

   พวกฉันนั่งกินกันอย่างเอร็ดอร่อย ก็ทั้งเหนื่อยทั้งหิวนี่คะ พอกินกันเรียบร้อยแล้ว ก็ออกเดินทางกันต่อ ช่วงนี้แหละที่จะเริ่มง่วงกันและ พอท้องอิ่มหนังตาก็หย่อนน่ะสิจ้ะ

“เหอ ๆ เราจะได้กลับที่พักกันกี่โมงอ้ะ” ฉันถามอาร์ทออกไป

“สงสัยจะยังไม่ได้กลับหรอกนะจืด เพราะพวกเราต้องเดินไปดูพระอาทิตย์ตกกันอีก”

“เอ๋ พระอาทิตย์ตก ที่ไหนอ้ะ” นี่มีขึ้นมีลงด้วยเหรอเนี่ย

“ก็ฟากตรงข้ามแหละ เดินไปอีกไกลโขอยู่ กว่าจะกลับถึงที่พักก็ราว ๆ สองสามทุ่ม” ฉันตาค้าง พูดไม่ออก โอย ฉันจะตายเสียให้ได้

“เอ่อ คือว่างี้นะ อ่า” ฉันกำลังจะพูดว่า

“มีอะไรเหรอ ว่าไง” พวกนั้นหันมาถามฉัน แต่ฉันพูดไม่ออกง่ะ

“ป่ะ ปล่าว ไม่มีอะไรหรอก ไปต่อเถอะ” พวกเราเดินลัดเลาะจากด้านในป่า จนกระทั่งออกมาด้านนอกก็เป็นทุ่งโล่ง ๆ มีต้นไม้ใหญ่อยู่บ้าง แต่ก็ยังน้อย มีจุดนึงที่เป็นคล้าย ๆ ศาลเจ้าที่มั๊ง จำไม่ได้อ้ะ

พวกเราก็เข้าไปไหว้แล้วก็ตีระฆังกัน จำตรงนี้ได้อ่ะ แล้วฉันก็ตัดสินใจบอกพวกนั้นไป 

“เอ่อ ทุกคน คือว่า ฉัน ฉันไม่ไปดูพระอาทิตย์ตกดินนะ ฉันรู้ตัวว่าเดินไม่ไหวน่ะ แค่ตอนนี้ก็ปวดขามากเลย ยังไงก็ขอโทษด้วยนะทุกคน”

“จะเอาอย่างงั้นเหรอมรึง แต่ก็น่าเสียดาย อยากให้มรึงไปด้วยอยู่หรอก” อิตั้มคงจะห่วงฉันอยู่

“อืม แล้วมรึงแน่ใจเหรอว่าอยู่ที่พักคนเดียวได้น่ะ” อิเฉาถามมา

“อยู่ได้สิ ไม่ต้องเป็นห่วง เด๋วฉันนอนเฝ้าเต้นท์ให้” ง่า ฉันเผลอหลุดออกไปแล้ว เหตุผลที่แท้จริง

“อิเชี่ย จะแอบไปงีบล่ะสิ กรูว่าแล้ว อินี่ ดอกจริง ๆ” แหงะ ได้ทีด่ากันใหญ่เลยนะยะ

“แล้วขาล่ะปวดจริงรึปล่าว” อาร์ทถามฉันบ้าง ฉันปวดจริง ๆ นะ ไม่เชื่อดูหน้าฉันสิ

“โอยยย ปวดสิ ปวดมากเลยด้วย ฉันเดินไม่ไหวจริง ๆ ก็เลยจะกลับไปพักเสียหน่อยน่ะ” ฉันก็ทำหน้าให้ดูน่าสงสารยิ่งขึ้น

“เออ ไม่ไปก็ไม่ไป เฝ้าเต้นท์ให้ดี ๆ ด้วยล่ะ” แล้วพวกเราก็เดินกันต่อ เพราะยังไม่ถึงทางแยกเข้าไปที่พักเลย

   พอเดินมาถึงทางแยกฉันก็มีเพื่อนเดินกลับด้วยนั่นก็คือ ผู้หญิงรุ่นพี่คนนึง แกก็เดินไปไม่ไหวเหมือนกัน ฉันเลยเดินกลับมาทางเดียวกับแก เราเดินคุยกันมาจนกระทั่งถึงที่พัก ฉันก็ขอตัวกลับไปที่เต้นท์ตัวเอง

   วันนี้อากาศไม่ร้อนมากมายนัก พอจะนอนพักได้ อิอิ ฉันรอเวลานี้มานานแล้ว หลังจากปัดที่นอนเรียบร้อย ก็เตรียมตัวเข้าฌาณ (หลับ) พอดี๊ พอดี มีคนมานั่งยองง ๆ อยู่หน้าเต้นท์ ฉันเลยอดนอนเลย

“ว่าไงจะนอนแล้วเหรอเรา” ไม่พูดเฉย ๆ นะ ยังมุดเข้ามาในเต้นท์อิฉันด้วยค่ะ พอฉันมองเห็นหน้าเท่านั้นแหละ โวยเลย

“เฮ้ย เข้ามาในนี้ได้ยังไงเนี่ย แล้วทำไมไม่ได้ไปดูพระอาทิตย์ตกดินรึไง” คงสงสัยล่ะสิ ว่าใคร

“ก็ไม่อยากไปแล้วอ่ะ ถ้าไม่มีใครบางคนไปดูด้วย” เอ๊ มาพูดแบบนี้ได้ยังไงกันเนี่ย ฉันเขินนะ

“บ้า ไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลย” แล้วฉันก็นอนลงที่เดิม สำหรับคน ๆ นี้ฉันให้เข้ามานอนด้วยได้อยู่และ

“แอบหนีมานอนก่อน เอาเปรียบกันชัด ๆ เลยนะ”

“ใครเอาเปรียบใครไม่ทราบ ก็เราเหนื่อยจริง ๆ นี่ ปวดขาจะตายอยู่แล้ว แค่ขาขึ้นมาบนเขา เราก็จะแย่ ขืนให้เดินไปที่นู่นอีก ตายแหง ๆ” ฉันพูดเรื่องจริงนะ ไม่ได้โม้ 
 
“ฮ่ะ ๆ ปวดมากมั้ยอ่ะ เราทายาให้เอามั้ย” เหอ ๆ ก็ทาให้สิคะ จืดชอบบบบบ

“ไหนอะยา เอามาสิ เราทาเองก็ได้” แล้วนายอาร์ทก็ลุกไปที่เต้นท์ตัวเองแล้วก็เข้ามาพร้อมกับยาทาแก้ปวดเมื่อย โฮ่ ดีจัง

“มะ เด๋วเราทาให้” แล้วอาร์ทก็เอายามาทางตรงน่องขาฉัน ฉันรีบลุกขึ้นแล้วจับมือของอาร์ทไว้

“ไม่เป็นอาร์ท เราทาเองได้ เกรงใจน่ะ” ฉันแย่งยามาทาเอง แต่อาร์ทก้ยังนวดให้อยู่ดี คนอะไรใจดีชะมัดเลย ฉันล่ะปลื้มสุดใจ

“ขอบใจนะอาร์ท แล้วปวดขามั้ย เด๋วเราทาให้” หว๋าย ฉันอายตัวเองจัง

“ก็นิดหน่อย ทาแล้วนวดให้เราด้วยนะ แถว ๆ เนี้ย” ฉันต้องตีแขนมัน ก็แหม แทนที่จะชี้ไปที่ขา ดันชี้ไปที่หน้าอกตัวเองซะนี่

“บ้า เด๋วก็ทาตรงนี้ซะเลยนี่” ฉันเอายาป้ายแก้มมันก็หลบ เราเล่นกันไปมาแล้วก็ล้มตัวลงนอน

“มีความสุขจัง ได้อยู่กันสองคน อยากอยู่แบบนี้ไปนานๆจัง”

“เราก็เหมือนกัน ว่าแต่ อาร์ทกลับมาก่อนได้ยังไงล่ะ พวกนั้นไม่ว่าเอาเหรอ” ฉันยังสงสัยอยู่เลย ว่ามาได้ไงกัน

“เราก็บอกไปว่าท้องเราชักเริ่มไม่ดีแล้ว สงสัยมันจะเสียเพราะข้าวกลางวัน เราก็เลยขอตัวกลับมาก่อนนี่แหละ”

“แล้วท้องเสียจริง ๆ รึปล่าวล่ะ” นายอาร์ทส่ายหน้าไปมา เวรกรรม

“แผนสูงนักนะ พวกนั้นคงรู้แล้วแหง ๆ” ฉันว่าต้องรู้แน่ ๆ เลยล่ะ

“ก็ช่างสิ ไหน ๆ เราก็คบกันแล้ว ก็ให้เค้ารู้กันไปเถอะ เพื่อนกันทั้งนั้น” งืม ก็ถ้ามันไม่มีปัญหาตามมาก็ดีน่ะสิ

**********************************************

ตอนจบ จะมาต่อช่วงบ่ายแก่ ๆ นะจ้ะ

[inimeg]

บ่ายๆ ของคนแก่....

เจ้สองคะ ตอนไหนเรียกบ่ายคะ....

[nunyy]

หุหุ เด๋วเจ๊แกเคืองเอาหรอก  รู้สึกว่าคุณนายต๊อบจะตื่นเช้ามารีก่อนใคร แสดงว่าต้องแอบเล่นตอนเรียนล่ะสิเนี่ย ใช่มะ ใช่มะ

[subaru]

 :impress2:มารอตอนจบปี 1 เราเข้ามาอ่านทุกวันนะคุณจืดไงก็เอามาลงเรื่อย ๆ นะอย่าขาดตอน เจ้าประจำอย่างเรารออ่านทุกเช้าหุๆ

[leau_dissey]

  มารอนะคะ

[nunyy]

:impress2:มารอตอนจบปี 1 เราเข้ามาอ่านทุกวันนะคุณจืดไงก็เอามาลงเรื่อย ๆ นะอย่าขาดตอน เจ้าประจำอย่างเรารออ่านทุกเช้าหุๆ

 
ขอบคุณนะที่ติดตามอ่าน จืดคิดว่า ปี 2 คงจะหยุดไปสักพักก่อนนะ แต่จะอาจแวบมาอ่านเรื่องของเจ๊ ๆ หนุ่ม ๆ บ้างแหละ คาดว่าหลังวันที่ 10 ไปแล้วนั่นแหละ
แล้วเจอกันใหม่นะ

[slmzaa]

สนุกมากเลยยยยยยยยยยยยยยจื๊ดจืดใจดีมาต่อทุ๊กวันเลย

[nunyy]

  ทนรอตอนจบไม่ไหวแล้ว บ่ายแก่ ๆ ของอิเจ๊ คงเย็นแน่ ๆ เลย 


ตอนที่ 90

                  หลังจากที่เราสองคนนอนพักรอเพื่อน ๆ จนกระทั่งตกเย็นแล้ว พวกนั้นก็ยังไม่มีทีท่าที่จะกลับมา สงสัยคงจะมืดแน่ ๆ เลย ฉันกับอาร์ทก็เลยก่อไฟไว้ย่างพวกของแห้ง แล้วก็ต้มน้ำไว้ชงชาดื่มกัน

“พวกนั้นจะกลับมาถึงกี่ทุ่มเหรออาร์ท” ฉันนั่งจิบชาแล้วก็ถามอาร์ท

“คงราว ๆ สองทุ่มเห็นจะได้” งั้นเหรอ เราก็มีเวลาอยู่ด้วยกันอีกยาวล่ะสิ อิอิ

“แล้วเราจะทำอะไรระหว่างที่รอพวกนั้นดีล่ะ”

“แล้วจืดอยากทำอะไรล่ะ หรือว่าจะเข้าไปนอนในเต้นท์เราดี” เหอ ๆ พอเลยค่ะ คิดอะไรบ้า ๆ อีกแน่ ๆ เลย นายนี่

“ตอบมาดี ๆสิ อย่าพูดเล่น” ฉันดุมันเบา ๆ อาร์ทก็ยิ้มยั่วประสาทฉัน ไม่มีอะไรจะเล่นแล้วรึไงเนี่ย

“งั้น อาบน้ำด้วยกันมั้ยล่ะ” ฉันทุบเลยค่ะ ทีนี้ มันร้องโอ้ย แล้วก็หุบปากตัวเอง

“เป็นความคิดที่ดี ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ” ฉันลุกเดินเข้าไปในเต้นท์แล้วหยิบเสื้อผ้าไปอาบน้ำ

“รอด้วยสิ เราไปด้วย” อาร์ทวิ่งตามฉันมา แล้วเราก็เดินไปที่ห้องอาบน้ำด้วยกัน

   หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว พวกเราก็นั่งรอคอยการกลับมาของเพื่อน ๆ รู้สึกคนเริ่มจะทยอยกลับมากันบ้างแล้ว พอรอไปได้สักพัก พวกเพื่อน ๆ ฉันก็กลับมากันครบทุกคน

“โอ้ยยย กรูจะตายอยู่แล้ววววว ทำไมมันเหนื่อยขนาดนี้เนี่ย” อิเฉาก้วยหมดความอดทน

“ใช่ เหนื่อยก็เหนื่อย หิวก็หิว ไม่เอาแล้วกรู” อิตั้มก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกัน

“แล้วเป็นไงบ้าง พระอาทิตย์ตกสวยมั้ยจ้ะวิน” ฉันถามวิน เพราะสองตัวนั้นคงเห็นว่าไม่สวยแหง ๆ

“สวยสิจืด เรายังอยากให้จืดไปดูด้วยเลยนะ” วินดูตื่นเต้น แต่ฉันตื่นเต้นกว่าค่ะ

“แล้วรูปล่ะ ถ่ายมาด้วยรึปล่าว เราอยากเห็น” วินพยักหน้า แสดงว่าถ่ายมาด้วย ดีใจจัง

“ขอบใจจ้า เรื่องของกินเรากับอาร์ททำไว้ให้แล้วนะ ไปอาบน้ำอาบท่ากันก่อนแล้วค่อยมากินละกัน” พวกนั้นก็โอเค แล้วก็แยกย้ายกันไปอาบน้ำ

“จืด เวลาพูดกับวิน อย่าจ้ะจ๋าให้มากนักนะ เราไม่ชอบ” ตาอาร์ททำหน้าบูดใส่อีกแล้ว เง้อ

“อะไรอีกล่ะอาร์ท เราก็ไม่ได้คิดอะไรกับวินซะหน่อย”

“ไม่รู้สิ เราไม่อยากเห็นจืดคุยกับผู้ชายที่ไหนนอกจากเราคนเดียว” โห ทำไมอาร์ทคิดแบบนี้ล่ะ

“อาร์ท อันนี้มันก็เกินไปนะ บางครั้งเราก็ไม่อยากเห็นอาร์ทคุยกับผู้หญิงที่ไหนเหมือนกันนั่นแหละ แต่เราก็ต้องคิดนะว่า สังคมที่เราอยู่มันก็ต้องมีพบปะพูดคุยกับคนอื่นบ้าง เอาเป็นว่าเราไม่คิดอะไรกับคนอื่นก็พอแล้ว โอเคนะ” อธิบายมาซะยืดยาว นายอาร์ทคงเข้าใจนะ

“ครับ ครับ ที่รัก” ดูเค้าพูดเข้า ชักจะเริ่มไปกันใหญ่แล้ว

“ห้ามพูดแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นอีกนะ อายเค้าแย่” ฉันก็เขินน่ะสิ

“งั้นลองเรียกเราดูบ้างสิ ที่รักคะ ที่รักขาน่ะ น่านะ” ดูพูดเข้า ใครจะกล้าเรียกอ่ะ คนยังอยู่แถวนี้ตั้งเยอะแยะ อายจะตาย

“ไม่เอ้า อายเค้า” มันก็ยังรบเร้าเซ้าซี้ ฉันก็เลยบอกไปว่า

“ไว้บอกขากลับบนรถละกันนะ โอเค้” อาร์ทมันก็ยิ้ม แล้วก็พยักหน้า

   พวกเรานั่งรอจนเพื่อน ๆ อาบน้ำกันเสร็จแล้ว ก็มานั่งร่วมวงกันดินเนอร์ ส่วนใหญ่พวกเราจะนั่งคุยกันถึงเรื่องที่ไปเที่ยวมาวันนี้ แล้วก็เรื่องที่จะเดินทางกลับบ้านวันรุ่งขึ้น
 
“พวกเราจะเดินลงเขากี่โมงดีล่ะ ถึงจะกลับบ้านทันน่ะ” นายนนท์ถามอาร์ท

“ก็คงจะเช้าเลยล่ะ ลงไปถึงอุทยานข้างล่างก็ราว ๆ เที่ยง จากนั้นก็ต่อรถไปลงกรุงเทพ สงสัยคงต้องค้างคืนบ้านของวินสักคืนน่ะแหละ” ฟังดูเหมือนจะทัน แต่ฉันว่ามันจะทันจริงรึปล่าวเนี่ยสิ

“ว้าย ค้างบ้านวินเหรอ พวกฉันไปค้างด้วยได้มั้ยล่ะ” อิตั้มคันออกนอกหน้า

“แหม ค้างเพื่ออะไรจ้ะ ฉันเห็นขี่รถมอไซด์ร่อนทุกคืน” ฉันเลยกัดมันเข้าให้หนึ่งดอก

“ก็นะ แล้วมรึงล่ะ จะค้างบ้านกรูรึปล่าว” อิเฉาก้วยถามฉัน

“ก็ต้องค้างสิ จะให้ไปค้างที่ไหนล่ะ” ฉันแอบเห็นอาร์ทผิดหวังนิด ๆ อิอิ อดจ้ะ

“งั้นก็ตามนี้ละกัน เด๋วฉันเข้านอนก่อนนะ ง่วงแล้ว เพลียมาก ๆ เลย” อิตั้มชวนอิเฉาก้วยเข้าไปนอนในเต้นท์แล้ว ส่วนพวกผู้ชายก็อึดกันจริง ๆ

“ยังไม่ง่วงกันอีกเหรอ” ฉันถามพวกนั้น

“ยังอ้ะ อากาศกำลังดีเลย น่าก่อกองไฟเนาะ” นายนนท์ไม่ค่อยได้พูดกับฉันเท่าไหร่เลย สงสัยจะเกรงใจอาร์ทอยู่ล่ะมั้ง หึหึ

“ก็ลองก่อดูดิ โดนเจ้าหน้าที่เล่นงานแหง ๆ” ฉันก็ตอบกลับไป

“งั้นก็เอาไว้ไปก่อที่บ้านละกัน” มันยิ้มหูตาแพรวพราว บ้านใครยะ คงไม่ใช่บ้านฉันละนะ

“ฉันขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ ใครง่วงก็ไปนอนก่อนก็ได้นะ เด๋วฉันกลับมาก็จะเข้านอนเลย”

“ให้ไปเป็นเพื่อนมั้ยจืด” อาร์ทท้วงขึ้นซะก่อน

“ไม่เป็นไร แค่นี้เอง เด๋วเรากลับมา” ฉันเดินไปที่ห้องน้ำเรื่อย ๆ คนเริ่มเข้านอนกันบ้างแล้ว สงสัยจะเหนื่อยกันมามาก

   ฉันเดินเข้าห้องน้ำ ทำธุระเสร็จเรียบร้อยพออกมาก็เจอกับวินยืนรออยู่หน้าห้องน้ำแล้ว

“อ้าว วินมาเข้าห้องน้ำเหมือนกันเหรอ” วินพยักหน้าตอบแทน

“จืด เรามีเรื่องอยากจะถามน่ะ” เอ๋ ถามอะไรฉันเหรอ ถึงต้องมาถามหน้าห้องน้ำด้วย

“เรื่องอะไรเหรอวิน” ฉันแอ๊บงง เหอ ๆ

“จืด คบกับอาร์ทแล้วเหรอ” วินทำหน้าตาจริงจัง ฉันก็ไม่รู้จะตอบว่าไงดี

“ก็ไม่รู้สิ เราสนิทกันมาก ไม่รู้เรียกว่าคบกันได้รึปล่าวน่ะสิ”

“จืดชอบอาร์ทตั้งแต่เมื่อไหร่ บอกเราได้มั้ย” โถ่ วิน อย่าให้ฉันต้องพูดเลย ฉันก็ยังไม่รู้ตัวเหมือนกัน ว่าชอบอาร์ทตั้งแต่เมื่อไหร่

“จำไม่ได้หรอกวิน เรารู้แต่ว่า เราชอบอาร์ทก็เท่านั้นเอง” ถึงจะทำร้ายจิตใจวิน ฉันก็ต้องพูดล่ะนะ

“งั้นเหรอ ดีใจด้วยนะ ที่สองคนเข้าใจกัน แต่ เราไม่ยอมตัดใจง่าย ๆ หรอกนะจืด”

“โธ่วิน คนอื่นก็ดีกว่าจืดตั้งเยอะแยะ วินจะมาฝังใจกับเราทำไมล่ะ” ฉันพยายามเกลี้ยกล่อมเค้า แต่ไม่รู้จะได้ผลรึปล่าวนะ

“ก็ยังไม่รู้เหมือนกัน รอจนกว่าจะเจอ แล้วค่อยตัดใจละกัน” ดูพูดเข้า ฉันลำบากใจนะเนี่ย เง้อ

“ตามใจแล้วกัน ว่าแต่จะกลับเต้นท์ยังอ่ะ เราง่วงแล้วล่ะ”

“อืม ไปสิ” แล้วเราสองคนก็เดินกลับไปที่เต้นท์ของแต่ละคน

“กลับมาพร้อมกันเลยนะ นึกว่าหายไปไหนซะอีก” อาร์ทยังไม่เข้านอนสงสัยจะรอฉันอยู่

“วินนายเข้าไปก่อน เราขอคุยกับจืดหน่อย” วินเข้าใจดี ก็เลยเข้าเต้นท์ไปแล้ว

“จืดตามเรามานี่หน่อย” อาร์ทลากฉันไปทางศาลาเมื่อคืนนี้อีก

“อาร์ทมีอะไรรึปล่าว เราง่วงนอนแล้วอ่ะ” ฉันหาวหวอด ๆ หวังว่าคงจะเข้าใจฉันน่ะนะ

“จืดคุยอะไรกับไอ้วินมาเหรอ ทำไมไปนานจัง”

“ก็คุยเรื่องของเราน่ะแหละ วินสงสัยว่าเราชอบอาร์ทรึปล่าว” อาร์ทดูตื่นเต้นผิดกับตอนแรก

“แล้วจืดบอกว่าไงมั่ง ชอบเราใช่มั้ย” เวรกรรม ฉันบอกนายไปหลายรอบแล้วนะยะ

“ก็ต้องชอบสิ ไม่ชอบแล้วจะให้บอกว่าเกลียดเหรอจ้ะ” มันรีบหุบยิ้มทันที เหอ ๆ

“เอาชอบดีกว่า หรือว่ารักดีน้า” ชักจะหวานอีกแล้ว

“จืด เรารักจืดนะ รักมากด้วย” อาร์ทจับมือฉันแล้วก็พูด ทุกคำที่อาร์ทพูดมามันทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นในหัวใจจริง ๆ

“เราก็รักอาร์ท รักมากที่สุดเลยนะ ที่รักของจืด” แล้วเราสองคนก็ ก็....เช่นเคย

และแล้วการทัวร์ครั้งสุดท้ายของปีนี้ก็สิ้นสุดลง คงอีกนานกว่าเราจะได้มาเที่ยวที่นี่กันอีกครั้ง

**************************************************

จบแล้วล่ะ ปีแรก เด๋วอ่านบทส่งท้ายต่อละกัน

[nunyy]

 o15บทส่งท้าย มอบแด่เพื่อนที่กำลังมีความรักทุกคน

                 ฉันนอนคิดถึงเรื่องราวต่าง ๆ มากมายที่ผ่านมาตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกับอาร์ท มันไม่ได้สวยงามอย่างที่ฉันคิดไว้เลย เราเกลียดกันเข้าไส้ แต่ทำไมต้องมารักกันด้วยก็ไม่รู้ แถมรักกันตอนไหนก็ยังจำไม่ได้ด้วย แต่ฉันก็ดีใจนะที่ยังได้รักกับเค้าบ้าง แต่ฉันเคยบอกแล้วว่า รักมันไม่ได้มีแค่สุขอย่างเดียวหรอกนะ มันก็ทำให้เราทุกข์ได้เหมือนกัน

                ถึงแม้ตอนนี้ฉันจะผ่านเรื่องราวร้าย ๆ มามากพอแล้ว ก็มันก็ยังไม่จบเพียงเท่านี้หรอก มันยังต้องดำเนินเรื่องราวต่อไปไม่รู้จักจบจักสิ้น ฉันก็หวังไว้แค่เพียงว่า จะทำให้ความรักระหว่างฉันกับอาร์ทมันมั่งคงตลอดไปให้ได้ก็แค่นั้นเอง

               สุดท้ายนี้ฉันก็อยากบอกกับทุกคนว่า การที่เราจะรักใครสักคนนึง ขอให้รักคน ๆ นั้นให้เต็มที่ เพราะถ้าเรารักเค้าครึ่ง ๆ กลาง ๆ เราก็จะได้มาแค่ครึ่งเดียวเอง แถมยังทำให้เราไม่เจอกับคำว่ารักแท้ด้วย เพราะฉะนั้นจืดก็ขออวยพรให้ทุกคู่ที่รักกัน จงรักกันตลอดไปนะคะ Goodbye.  See you next my friends.


******************************************
แล้วเจอกันใหม่ กับ รักวุ่นวายของยัยหน้าจืด (เกลียดตุ๊ดพูดมาได้ ปี2) นะเจ้าคะ

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

คิกคิก จูบส่งท้าย
ขอให้รักกันนานๆนะ
แต่ผมมองว่า จะรักใครหน่ะ ให้เผื่อใจไว้บ้าง
ทุ่มเทได้ แต่ถ้าผิดหวังก็อย่าไปเสียใจมาก มันเรื่องธรรมดา
บางคนได้ บางคนเสีย

 

[subaru]

 :m3:จบแล้วอิๆ เข้ามาอีกรอบก็ได้อ่านสมใจ  :impress:แล้วจะมารอปี 2 ต่อไปจ๊ะ จะเข้ามาเยี่ยมทุกกกกวันเลย มีเวลาเมื่อไหร่ก็มาลงต่อนะชอบเรื่องจืดกะอาร์ทมาก ๆ น่ารักหุๆ

[Poes]

อาร์ทยังน่ารักเหมือนเดิม 

รออ่านปี 2 ต่อจ้าเจ๊จืด 

[ifwedo]

ฮิๆๆ รอปี2ด้วยน๊าๆๆ

[nunyy]

คิกคิก จูบส่งท้าย
ขอให้รักกันนานๆนะ
แต่ผมมองว่า จะรักใครหน่ะ ให้เผื่อใจไว้บ้าง
ทุ่มเทได้ แต่ถ้าผิดหวังก็อย่าไปเสียใจมาก มันเรื่องธรรมดา
บางคนได้ บางคนเสีย

 

คิกคิก จูบส่งท้าย
ขอให้รักกันนานๆนะ
แต่ผมมองว่า จะรักใครหน่ะ ให้เผื่อใจไว้บ้าง
ทุ่มเทได้ แต่ถ้าผิดหวังก็อย่าไปเสียใจมาก มันเรื่องธรรมดา
บางคนได้ บางคนเสีย

 

ใช่ค่ะลุง อุ๊บ พี่บลู หุหุ โทษทีค่ะ จืดก็เคยรักมาก แล้วก็เจ็บมากด้วย ถามว่า ทรมาน จืดว่า มันก็รู้สึกแปลก ๆ นะ มันเจ็บจี๊ดที่ใจ ถ้าจะบอกว่ามันทุกข์ ก็ใช่ แต่เราก็ดันคิดไปว่า มันก็สุขเหมือนกันนะ ไอ้ความรู้สึกแบบนี้ มันเรียกว่าอะไรเหรอ ช่วยตอบทีจิ

[RN]

น่ารักมากๆๆๆๆอิอิ....

ปล.ยังไงจะรออ่านภาคสองนะ..

ขอบคุณณณณณณ

[Simply Blue]

55555++++  So cute 
คุณน้องจืดเล่าเรื่องได้น่ารัก กันเอง เหมือนเล่าให้เพื่อนฟังเลย  สนุกดี  แล้วก็ไม่ขาดช่วงนาน  อ่านแล้วต่อเนื่องดี  แล้วจะมาติดตามต่อนะ

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ใช่ค่ะลุง อุ๊บ พี่บลู หุหุ โทษทีค่ะ จืดก็เคยรักมาก แล้วก็เจ็บมากด้วย ถามว่า ทรมาน จืดว่า มันก็รู้สึกแปลก ๆ นะ มันเจ็บจี๊ดที่ใจ ถ้าจะบอกว่ามันทุกข์ ก็ใช่ แต่เราก็ดันคิดไปว่า มันก็สุขเหมือนกันนะ ไอ้ความรู้สึกแบบนี้ มันเรียกว่าอะไรเหรอ ช่วยตอบทีจิ

คงเหมือนกินส้มตำม้างครับ ไม่เผ็ดก็ไม่อร่อย
ถ้าคนเข้าใจความจริงที่เกิดขึ้นบนโลกใบนี้ ก็จะมีมุมมองอย่างที่นัทว่า
มันเจ็บจริงๆใช่ แต่ถ้ามีความสุขอยู่กับมันได้ เพราะมองข้ามสิ่งร้ายไป
เลือกมองเฉพาะมุมที่เราอยากมอง มุมที่ไม่ทำให้เสียความเป็นตัวของตัวเรา
ก็มีความสุขจริงๆได้กระมั่งครับ

[inimeg]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

จบปีแรกแล้ว

เย่ๆ

นิยายสมัยนี้ทำเป็น ซีซั่น ทำเป็นปีเนอะ

เหอๆ

ยิ่งกว่า เควียร์ แอส โฟล์ค

เหอๆ รอซีซั่นถัดไปนะคะ

[@^_^@PeaZa@^_^@]

จบปีแรกแล้ว กรี้ดดดดดดดดดดดดดด

ปี2ต้องสู้ตายนะคะเพื่อนสาว 

[A GE]

    จบอย่างน่ารักเชียวครับคุณจืด  อย่างที่เคยบอกแหละ  ไปภูกระดึงถ้าไม่รักกันมากหน่อยก็เลิกกันที่นี่แหละ

[krappom]

จบลงด้วยการตกลงคบกัน
วิ้ววววววววววววววววววววววว

น่ารักจริงๆ


รอปี 2 นะจ๊ะ

[oaw_eang]

จบแล้วหรอ  เสียดายจัง 

แล้วรีบๆ มาต่อ ปี สองนะเคอะ

ปล.  น้องต๊อบเคอะ  ตอนบ่ายของเจ้คง  ช่วงเวลาที่ตลาดหน้าร้านเที่ยวแถว อตก. กำลังจะวายเคอะ  ราว ตีสามกว่า  เจ้เรียกว่าบ่ายสุดๆ พอถึงตอนนี้  คว้าอะไรได้ก็ต้องรีบคว้าเอาไว้ก่อนทั้งนั้นแหละเคอะ   

[มูมู่น้อย]

เรื่องนี้น่ารักจริงๆ  
เริ่มต้นแบบไม่น่าเชื่อ ว่าผู้ชาย..แบบอาร์ท..สุดท้ายแล้วจะยอมเปิดใจแล้วก็กล้ายอมรับความจริง
ความจริงทีว่า.. รักจืด..แบบไม่กลัวต่อสายตาคนรอบข้าง

ตอนนี้ให้คะแนนอาร์ทเต็มๆ เลย  อิอิ ได้ใจคร๊าบบบ
ส่วนจืด ... สาวน้อยผู้น่ารัก.. เสน่ห์เธอแรงเกินร้อยจริงๆ ... แอบอิจฉานะเนี่ย อิอิ

รออ่านภาคต่อไปจ้า        

[slmzaa]

                  รอนะเราจะรอจื๊ดจืดเอาตอนสองมาไห้อ่าน.................วินคับมารักกับเราก้อได้นะ





                                                       อิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิอิ

[windstruck]

โอ้ย น่ารัก น่ารัก  ได้จัยอย่างแรง  กำลังรอ seasons ต่อไปนะ     

[oaw_eang]

ขอฝากให้ทุกคนเข้าไปอ่านหน้านี้

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2023.0

หน่อยนะ  เรื่องด่วนจริงๆ  เจ้ขอร้อง 

เรื่องที่YOUTUBE  ได้เผยแพร่เรื่องราว ที่ลบหลู่ดูหมิ่นพระเจ้าอยู่หัวของพวกเราคนไทย

ด่วนมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  นะเคอะ  ทุกคน  ขอแรงจริงๆ