KING ที่ 19 คำขอของเพื่อน ผมอาบน้ำแต่งตัวและมาโรงเรียนด้วยแท็กซี่เหมือนทุกวัน แต่เช้านี้ผมไม่ได้กินหมูปิ้งหรอกนะ รู้สึกของกินเมื่อคืนยังจุกอยู่ที่คอยังไงไม่รู้ แม่งมันกะฆ่าผมให้ท้องแตกตายสินะ มึงมันร้าย
" ยืนอ่อยเหยื่ออยู่เหรอมึง อ่าว แล้วหมูปิ้งอ่ะ " ผมที่ยืนอยู่เฉยๆ ลิงก็มาเกาะหมับเข้าที่เอว ไอ้เนมมองทั่วตัวผมเพื่อหาของแย่งแดกเหมือนทุกวัน
" วันนี้อิ่ม " ผมพูดและนั่งยองๆ เขี่ยดินเล่น
" ไม่แดก แต่เสือกมานั่งหน้าโรงเรียน รอใครอยู่จ๊ะ " มันนั่งลงตามผมและยิ้มกวนตีน
" ก็รอมึงนั่นแหละ " ผมพูดพลางดึงคอมันมากอด จะยังไงก็เถอะ ในบรรดาเพื่อนๆ ผมสนิทกับมันมานานที่สุด
" อยู่ดีๆ มากงมากอด อยากเป็นเมียกูเหรอ " มันถามพลางยิ้มหวาน
" มึงสิต้องเป็นเมียกู กูสูงกว่ามึง ตั้ง 2 เซน " ผมพูดพลางบีบแก้มมัน
" อ่าว สาวๆ จะเบี้ยนกันเองเหรอ " ผมหันควับจิกตาใส่ทันที ปากหมานแบบนี้ไม่มีใคร
" เบี้ยนพ่อง " ผมด่าไอ้นนที่กำลังหัวเราะกวนตีน และตวัดสายตาชำเลืองมองไอ้หอกอีกตัวที่กำลังยืนจ้องมองผมนิ่งๆ สองมือล้วงกระเป๋า
ผมรู้สึก ไม่ค่อยกล้ามองหน้ามันตรงๆ เท่าไหร่ เมื่อคืนแม่งแอบลักหลับกูหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่เอาจริงๆ กูต้องนับถือมึงเลยนะ ที่อุตส่าห์อดใจกับเรือนร่างอันแสนเย้ายวนของกูได้ ถุยยย
" เชี่ยฟา ทำอะไรของมึงเนี่ย ขนลุกนะเฟ้ย " ผมที่ยังกอดคอไอ้เนมอยู่ก็เลื่อนหน้าเข้าไปหอมแก้มมันจริงๆ พลางเหลือบมองไอ้คนคนเดิม ที่ตอนนี้กำลังค่อยๆ ขมวดคิ้วเป็นปม
ผมที่เห็นแบบนั้น ก็ยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย หึ แบบนี้เนี่ย ก็สนุกดีเหมือนกันนะ
วันนี้ผมนั่งเรียนด้วยใบหน้าแช่มชื่น รู้สึกดีมีความสุขแบบบอกไม่ถูก ไอ้ชั่วโมงคณิตที่ผมเคยเกลียดจนขึ้นสมอง บัดนี้มันช่างเข้าใจง่ายเหลือเกิน แถมอาจารย์ก็ดูสวยขึ้นด้วยนะเนี่ย
" ฟา เป็นเชี่ยไรของมึง เมาเนื้อเหรอวันนี้ " ไอ้เนมยื่นหน้าเข้ามาจ้องผมใกล้ๆ พลางโบกมือไปมาตรงหน้า
" นายกุญแจฟา! " ผมสะดุ้งหลุดจากภวังค์ทันทีที่ได้ยินเสียงแหลมปรี๊ดของอาจารย์สำอร
" ครับผ้ม " ผมลุกขึ้นยืนพลางยิ้มแฉ่งให้อาจารย์
" ออกมาแก้โจทย์และตอบคำถามบนกระดาน " ผมหุบยิ้มลงทันที อ้ากกก นรกมาเยือนกูไวแท้
และชั่วโมงหฤโหดก็ผ่านไปโดยผมที่ถูกไล่ให้ไปยืนหน้าห้อง เพราะตอบมั่วแบบไร้หัวคิด ก็ทำไงได้อ่ะ มันย๊ากยาก
แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ผมแอบนั่งลงพิงผนังหน้าห้องพลางมองเหล่านักเรียนที่เดินผ่านไปมาอย่างเพลินจิต
ไอ้ที่ผมอารมณ์ดีน่ะ ไม่มีอะไรหรอก ผมแอบแหวกแขนเสื้อที่ยาวถึงข้อมือของผม และมองสร้อยข้อมือน่ารักๆ ที่ผมแอบใส่มา หึหึ ไอ้ธีร์เอ๋ย ไหนมึงบอกมึงไม่ใช่เกย์ไง กูว่ามึงหนักเลยนะเนี่ย หลงกูหัวปักหัวปำ กูละขำ
" ทำอะไร " ผมเงยหน้าขึ้นทันทีที่รู้สึกว่ามีคนเรียกผมอยู่ และก็โป๊ะเช๊ะ กำลังคิดถึง เอ้ยนึกถึงพอดี หึ แอบมาหากูเหรอ ไม่เบานะเรา
" ยิ้มอะไร น่ากลัวเป็นบ้า " มันพูดพลางเดินเข้ามาใกล้ๆ มากขึ้น
" ที่ให้กูเมื่อคืนอ่ะ ขอบใจ กูชอบมาก " ผมพูดพลางยิ้มตาหยี
ผมสังเกตุมันที่ดูชะงักและอึกอักไป หึหึ เขินม้วนเลยดิมึง เอ้าเร็ว สารภาพรักกูสิ กูจะได้หักอกมึงตรงนี้แหละไอ้หล่อ ฮ่าๆ
" อ๋อ ของฟรีที่เป็นของแถมนั่นน่ะเหรอ " มันพูดพลางยิ้มมุมปาก เดี๋ยวนะ มึงว่าอะไรน๊า
" พอดีเห็นแหวนวงนี้มันสวยดีเลยซื้อ และเขาก็ให้ของแถมมา ใส่พอดีใช่ไหม ไม่ต้องขอบคุณหรอกนะ ไม่รู้จะเอาไปทำอะไรอยู่แล้ว " มันพูดพลางชูมือให้เห็นว่านิ้วนางข้างขวาของมันมีแหวนสวมอยู่ หนอยยยย
" นายฟา ฉันสั่งทำโทษเธออยู่นะ! " ผมสะดุ้งโหยงทันทีที่ได้ยินเสียงจากขุมนรก ผมรีบยืนขึ้นทันทีพลางจิกตามองไอ้หอกธีร์ที่กำลังแอบขำผมอยู่
" อ้าว ธีรดล เธอมาทำอะไร " ผมเบะปากมองบนทันทีที่อาจารย์หันไปคุยกับมันพลางทำเสียงอ่อนเสียงหวาน ใช่ซิ๊ มันทั้งหล่อทั้งเรียนดี แถมพ่อมันยังใหญ่คับประเทศอีก หึ หมั่นไส้
" ผมลืมเอาหนังสือชีวะมาครับอาจารย์ เลยจะมายืมเพื่อน " ไอ้ธีร์พูดพลางก้มหัวลงอย่างนอบน้อม
" เอาสิ จะยืมใคร เข้ามาเลย " เชอะ สองมาตรฐานชัดๆ เลยจารย์ ฟาโครตงอน
" ครับ " ไอ้ธีร์พูดพลางเดินเข้ามาใกล้ๆ ผมเหมือนรอคอย
ผมมองมันพลางขมวดคิ้วงงๆ อะไร มึงจะยืมกูอีกแล้วเหรอ ทำไมมึงลืมบ่อยจังวะ
" เอ้า ยังไม่รีบไปเอาให้เพื่อนอีก " อาจารย์พูดพลางตีไหล่ผม โอ้ยยย ฝากไว้ก่อนเถอะมึง ไอ้ธีร์
ผมเดินหน้ามุ่ยเข้าไปในห้องและออกมายื่นหนังสือให้มัน จะเรียกว่ายื่นก็ไม่ค่อยถูก ผมแทบจะปาใส่หัวมันเลยทีเดียว
ผมจิกตามองมันที่เดินห่างออกไป พลางนั่งจุ้มปุ๊กลงทันทีที่อาจารย์เข้าไปในห้องแล้ว หนอย อะไรฟะ ที่มันพูดนั่นเรื่องจริงเหรอ ผมมองดูสร้อยข้อมือเส้นเล็กที่ข้อมือของผม ด้วยความรู้สึกสงสัย ผมว่าผมค่อนข้างมั่นใจนะ ว่ามันต้องพิศวาสผมบ้างแหละ เหอะ เนียนนะมึง แต่ก็นะ ของฟรีไม่ผิด เพราะงั้นไม่ทิ้งหรอก หึหึ
เวลาพักกลางวันของวันนี้ก็ยังคงเหมือนเดิมเช่นทุกวัน ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่นั่งตรงข้ามผม และก้มลงกินข้าวแบบปกติ ผมนึกถึงเมื่อวานที่พวกเราไปห้างกัน หึ แม่งอยู่ดีๆ มาอุ้มกูซะได้ พอกูด่าก็ทำงอน ไอ้ฟาย มึงนี่มัน...
แต่ผมที่คิดแบบนั้นก็เผลออมยิ้มออกมา ไม่รู้ทำไม ผมว่ามันแปลกๆ ไม่ใช่สิ พวกเราต่างหากที่แปลก
เวลาที่อยู่ด้วยกัน มันเหมือนกับ พวกเรา ได้เป็นแฟนกันจริงๆ...
" ฟา วันนี้ขอกินด้วยนะ เพื่อนน้ำแม่งไม่มากันสักคน " ผมหันไปทันทีตามเสียงเรียก และก็พบว่าไอ้น้ำกำลังเรียกผม และยืนถือจานข้าวอยู่ข้างหลัง
" เอาดิ นั่งๆ " ผมพูดพลางขยับตัวให้เพื่อนนั่งลง
ผมมองน้ำที่ยิ้มหวานและเหลือบมองไอ้ธีร์ แต่ไอ้ธีร์ก็แค่ทำหน้านิ่งๆ แบบเดิม และกินข้าวต่อไป
" หวัดดีนะทุกคน หวัดดีธีร์ " ไอ้น้ำพูดและส่งยิ้มให้ไอ้ธีร์อย่างจริงจัง
ไอ้ธีร์เหลือบมองผม พลางมองน้ำและก้มหน้าทักทายเล็กน้อย หึ เก็กจังนะพ่อคุณ
" เออฟา อาทิตย์หน้าวันเกิดนิ เอาไง เหมือนปีที่แล้วกันไหม " ไอ้น้ำอยู่ดีๆ ก็จุดประเด็นขึ้นมาซะงั้น
" เออว่ะ กูลืมไปเลยนะเนี่ย " ไอ้เนมพูดพลางยิ้มกวนตีน
" ปีนี้จะจัดที่บ้านอีกไหมฟา " น้ำพูดถามต่อ
ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่กำลังหยุดชะงัก เหมือนตั้งใจฟัง
" อายุครบเท่าไหร่ " ไอ้ธีร์ถามขึ้นและจ้องหน้าผม
" 17 ฮ่าๆ มันเพิ่ง 17 อ่ะนึกดู " ไอ้เนมแย่งผมตอบพลางลูบหัวผมเหมือนกำลังลูบหัวลูกหมา ไอ้ห่าจิก
" เด็กน้อย " ไอ้ธีร์พูดพลางยิ้มมุมปากเล็กๆ แล้วไงฟะ อย่าให้ของขึ้นนะเฟ้ย
" แล้วตอนนี้มึงเท่าไหร่วะ " ไอ้นนถามไอ้ธีร์พลางกอดคอเพื่อนมัน
" 18 " ไอ้ธีร์พูดพลางเหลือบมองผม
" แก่ " ผมพูดพลางยิ้มเยาะเย้ยกวนตีนมัน
" ปกติต่างหากล่ะ ส่วนมากเขาก็ 17 18 กันทั้งนั้น " น้ำพูดพลางยิ้มให้ไอ้ธีร์ แหม เข้าข้างมันจังนะ
แต่แบบนี้มันก็เป็นพี่ผมเป็นปีเลยสินะ แต่ยังไงกูก็ไม่เรียกมึงพี่หรอก กูจะจิกหัวเรียกมึงแบบนี้แหละ หึ
หลังจากกินข้าวเสร็จ ผมก็ขอตัวแยกออกมาเพื่อเข้าห้องน้ำก่อนเข้าเรียนคาบบ่าย เฮ้อ เมื่อไหร่จะเลิกเรียนสักที อยากกลับแล้วอ่ะ
" ฟา "
ผมที่กำลังล้างหน้าอยู่นั้นก็ถูกเรียกจากด้านหลัง ซึ่งก็ไม่มีใครอื่น ไอ้น้ำนั่นเอง
" อือ ว่าไง " ผมเช็ดมือพลางหันไปหาเพื่อน
" เราเกิดวันเดียวกันใช่ป่ะ " ไอ้น้ำพูดพลางยิ้มกว้าง
" อืม ก็จัดด้วยกันเหมือนทุกปีนั่นแหละ แต่เดี๋ยวบอกนะว่าที่ไหน "
" อื้อ แต่ปีนี้ กูขออะไรอย่างได้ไหม " มันพูดพลางขยับเข้ามาใกล้ ผมเริ่มรู้สึกว่า ผมรู้ ว่ามันจะพูดอะไรต่อไป
" ไม่ได้ " ผมพูดก่อนที่มันจะพูดออกมาซะอีก
" โธ่ฟา ยังไม่ทันพูดเลยนะ ใจร้ายตลอดอ้า " น้ำพูดพลางตีแขนผม
" ไปขอมันเองเถอะ คราวที่แล้วนี่ก็โดนบ่นหูชาเลยรู้ไหม มันหวงตัวจะตาย " ผมพูดเลี่ยงๆ ไป ผมไม่อยากขัดใจกับไอ้ธีร์ แค่เรื่องเบอร์โทรผมยังรู้สึกแย่ไม่หาย
" กูจะทำแบบนั้นได้ไง กูเป็นผู้หญิง " มันพูดพลางทำหน้าเศร้า
" กูว่าปีนี้มันมางานด้วยแน่ๆ แหละ ไม่ต้องห่วง " ผมคิดว่าผมมั่นใจพอสมควร ช่วงนี้ผมว่ามันชอบมาอยู่กับผมบ่อยๆ งานนี้มันก็ไม่น่าจะพลาดหรอก
" อือ อันนั้นกูรู้ แต่ว่า อยากแยกตัวออกมาแบบสองต่อสองอ่ะฟาาา มึงช่วยกูหน่อยนะ ของขวัญกูไม่เอาก็ได้ กูขอแค่นี่แหละนะเพื่อน ทำให้ธีร์ออกมาหากูหน่อย ไม่นานก็ได้ นะฟา " ผมส่ายหัวช้าๆ ผมว่าคราวนี้ผมทำไม่ได้ ผมไม่อยากทำแบบนั้น ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม ซึ่งท่าทางของผมนั้น มันทำให้เพื่อนของผมน้อยใจเหลือเกิน
" กูไม่น่าจะสมหวังจริงๆ ใช่ไหมวะฟา ทำไมอะไรก็ดูยากไปหมด แม้แต่มึงที่เป็นเพื่อนกู " ผมมองมันที่กำลังน้ำตาไหลออกมาช้าๆ และเดินจากผมไป ผมคงเป็นเพื่อนที่แย่มาก แต่ผมก็ไม่รู้ว่าผมควรจะทำยังไงต่อไป
ผมนั่งเรียนในคาบบ่าย ครุ่นคิดถึงคำขอของน้ำที่ขอร้องผม พวกเรานั้นเกิดวันเดียวกันปีเดียวกัน และที่ผมสนิทกับน้ำ ก็เพราะว่าน้ำเคยเรียนดนตรีกับผมสมัยก่อนตอนเด็กๆ ซึ่งก็ไม่ได้เรียนกับใคร แต่เรียนกับคุณแม่ของผมที่เป็นนักดนตรีนั่นเอง พวกเราจึงสนิทกันมาก และคอยช่วยเหลือกันเสมอมา
ผมนึกไม่ออก เฮ้อ ถ้าขืนทำแบบนั้นไอ้ธีร์ต้องฆ่าผมแน่ๆขนาดแค่เรื่องเบอร์โทรมันยังของขึ้นแทบตาย ไม่ๆๆ ไม่ดีกว่า แต่จะทำยังไงเล่า โอ้ยยย ปวดหัว
Trrr
ผมมองโทรศัพท์ของผมที่กำลังสั่นน้อยๆ อยู่บนโต๊ะ
TEE
[ ทำอะไร ]
ผมมองข้อความไลน์ที่เด้งขึ้นมา เดี๋ยวนะ TEE งั้นเหรอ ไอ้หอกธีร์สินะ มึงแอดกูมาได้ไงวะ แต่ผมก็คิดอีกทีว่าคงเพราะมันมีเบอร์ผม ไลน์มันเลยเพิ่มเพื่อนอัตโนมัติ
ฟา ซอล ลา ที~
[ ยุ่ง! ]
ผมหน้าบึ้งพลางส่งข้อความกลับไปหามัน เหอะ เอาของแถมมาให้กูงั้นเหรอ รมเสีย
TEE
[ ปากดี ]
ฟา ซอล ลา ที~
[ เรื่องของกู๊! ]
ผมกดส่งแบบใส่อารมณ์พลางยัดโทรศัพท์ลงใต้เกะ
Trrr Trrr
โอ้ย ยุ่งกับกูจริง ผมขยี้หัวตัวเองพลางดึงโทรศัพท์มาดูอีกที
TEE
[ เย็นนี้พาน้องไปนั่งเล่นที่คอนโดนะ ]
ฟา ซอล ลา ที~
[ ไม่! ห้ามพามา เข้าใจไหม ? ]
TEE
[ มีหน้าที่แค่ฟังคำสั่ง อย่าปากดีให้มากนัก ]
ฟา ซอล ลา ที~
[ กู ไม่ ฟัง! ]
ผมส่งข้อความและกดปิดหน้าจอทันที เหอะ มีหน้าที่แค่ฟังคำสั่ง แม่งเริ่มเผด็จการอีกแระ มึงจะแฉกูสินะ ถ้ากูไม่ทำตาม กล้าก็ลองดิ๊
" เอาจริงๆ กูว่ามึงไม่กล้าแฉกูหรอก " ผมนั่งเหม่อลอย พลางพูดกับตัวเองเบาๆ
" คิดแบบนั้นจริงๆ เหรอ " ผมที่นั่งโยกเก้าอี้เล่นก็แทบจะหงายหลังลงไปทันที โอ้ยยย มึงมานานยังวะเนี่ย
" เห็นว่าเป็นแค่ในโทรศัพท์เลยคิดว่าจะพูดอะไรก็ได้งั้นใช่ไหม " มันพูดเบาๆ ยืนเป็นยักษ์ปักหลั่นอยู่ข้างหลัง ซวยเลยกู
" เอ่อ ไปคุยกันข้างนอกเหอะ " ผมลุกขึ้นพลางดึงแขนมันออกมาจากห้อง เพราะตอนนี้คนในห้องเริ่มมองผมแบบสงสัยกันแล้ว ดีนะที่อาจารย์คนสอนไม่มา แถมไอ้เนมตัวปากมากก็ไม่อยู่
" ทำไมอยู่ดีๆ ก็จะพาน้องมา " ผมพูดถามมันพลางเดินนำหน้ามันไปเรื่อยๆ
" งอแงตั้งแต่เมื่อวานแล้ว " มันพูดเสียงเรียบๆ
" มึงก็บอกน้องดิ ว่ายังไม่ได้ " ผมพูดอย่างหัวเสีย
" ธัญชอบมึงมากนะ " เฮ้อ ผมหยุดเดินทันทีที่ได้ยินแบบนั้นและหันไปมองหน้ามัน
" งั้น ขอเวลาเก็บห้องหน่อยนะ มืดๆ ก็ค่อยเข้ามา โอเคไหม " ผมตัดสินใจ แต่ก็ถอนหายใจเล็กๆ จริงๆ ผมไม่ได้ไม่ชอบน้องธัญน้องสาวไอ้ธีร์หรอกนะ แต่ผมไม่ชอบการที่คนอื่นจะขึ้นมาบนห้องผมเท่าไหร่ ยกเว้นไอ้หอกนี่ ที่ตอนนี้ทำเหมือนห้องผมเป็นห้องของมันไปแล้วซะงั้น หึ่ยย
" เดี๋ยวตอนเย็นไปส่งที่คอนโด แล้วจะไปรับธัญเข้าไปอีกที "
" ไม่ต้องๆ กูกลับเอง ไปหาน้องมึงเถอะ แต่ขอเวลากูเก็บห้องหน่อยละกัน " ผมพูดและหันหลังทำท่าจะเดินกลับไปที่ห้อง
" วันเกิด... " ผมมองมันที่ยืนนิ่งๆ แต่ก็เหมือนจะพูดอะไรออกมา
" อะไรนะ " ผมถามมันด้วยสีหน้าสงสัย
" วันเกิด อยากได้อะไร " ผมที่ตอนแรกขมวดคิ้วสงสัยก็ค่อยๆ คลี่ยิ้มออกมาทันที
" มึงจะให้ของขวัญกูจริงดิ " ผมเดินเข้ามาใกล้มัน หึหึ ปีนี้ได้ของขวัญเพิ่มจากไอ้หล่อนี่ก็ไม่เลวเหมือนกัน จะเอาอะไรดีน้า แต่ผมที่เพิ่งนึกอะไรขึ้นได้ ก็ค่อยๆ หุบยิ้มลง และจ้องมองเข้าไปในแววตาของมัน
" มี อะไรบางอย่าง ที่อยากให้ทำ " ผมพูดและหลบตามันในตอนท้าย นี่ผมกำลังทำอะไรอยู่นะ
" ทำอะไร " มันพูดด้วยเสียงที่อ่อนลง และดูตั้งใจฟังผมมาก
" เดี๋ยวบอกละกัน " ผมพูดและมองหน้ามันที่กำลังดูเหมือนยิ้มน้อยๆ อย่างอารมณ์ดี
" ไอ้ฟา ทำไรวะ! จะไปไหน! " ผมหันไปมองไอ้เนมที่กำลังเดินมาทางผมพอดี มึงนั่นแหละที่ไปไหนมา
" กูไปก่อนนะ " ผมบอกไอ้ธีร์และเดินไปหาไอ้เนม
" เดี๋ยวนี้มึงสนิทกับไอ้ธีร์มากๆ เลยมึงรู้ไหม " ไอ้เนมกอดคอผมและถามผมใกล้ๆ
" มันก็ไม่ได้แย่อะไร " ผมพูดบอกเพื่อน
" มึงเปลี่ยนไปหรือเปล่าเนี่ย เมื่อก่อนมึงแทบจะโดดกัดหูมันทุกทีที่เจอ " ไอ้เนมพูดถามผมพลางยิ้มกวน
ผมไม่ได้ตอบอะไรออกไป แต่สิ่งที่ไอ้เนมพูดนั้น มันก็อาจจะจริง ผมรู้สึกว่ายิ่งรู้จักและใกล้ชิดกับมันมากขึ้น ผมก็เริ่มจะรู้สึกดีกับมัน ผมชอบเวลาที่มันเทคแคร์ดูแลผม ซึ่งผมคิดว่า ทุกอย่างที่มันทำกับผมนั้น คงเป็นนิสัยและความเคยชินของมันที่มีต่อผู้หญิง ถึงมันจะชอบบงการและเอาแต่ใจบ้างก็เถอะ แต่โดยรวมๆ แล้ว ผมว่ามันก็ยอมผมมากพอดู ซึ่งผมก็รู้สึกดีจริงๆ ที่มันเป็นแบบนั้น
ตกเย็นหลังเลิกเรียน ผมรีบออกมาโบกแท็กซี่และกลับคอนโดอย่างรวดเร็ว ผมต้องรีบจัดข้าวของใหม่ เก็บและซ่อนของทุกอย่างที่เป็นของใช้ผู้ชาย แต่เอาจริงๆ แล้ว ของเหล่านั้นมีน้อยกว่าข้าวของเครื่องใช้ผู้หญิงซะอีก คอนโดของผมเป็นห้องชุดเล็กๆ ที่พอเข้ามาก็จะพบเตียงนอนทันที ผมชอบที่ไม่ต้องเดินเยอะหรือมีซอกหลืบอะไรมาก จึงเลือกที่จะมาอยู่ที่นี่ และมันใกล้ดี ก็แค่นั้น
เอาล่ะ จัดของล็อคตู้เสื้อผ้าผู้ชายเรียบร้อย ต้องรีบไปอาบน้ำแต่งตัว แต่งหน้าอ่อนๆ น่าจะพอ ชุดก็เอ่อ ชุดอยู่บ้านของสาวๆ ควรจะใส่อะไรกันนะ ผมเคยแต่ใส่ออกไปข้างนอก เลยไม่แน่ใจกับเรื่องนี้เท่าไหร่ กลัวจะจัดเต็มเกินไป
ผมยืนเลือกเสื้อผ้าอยู่สักพัก และก็โอเคกับ เอี๊ยมยีนส์ขาสั้น และใส่เสื้อยืดแขนสั้นสีขาวข้างใน แบบนี้คงไม่โดนบ่นหรอกใช่ไหมนะ
ผมรีบเข้าไปจัดการตัวเอง และออกมาแต่งหน้าแต่งตัวสักพักก็เสร็จเรียบร้อย ปิดท้ายด้วยการมัดผมหางม้าและผูกริบบิ้นน่ารักๆ ไว้ที่ผม เป็นอันจบพิธี
แต่ผมที่นั่งรอก็แล้ว เดินจัดห้องอีกรอบก็แล้ว แต่ก็ยังไม่มีวี่แววที่มันจะมา ทำไมถึงช้ากันนะ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า ผมคิดพลางงัดมือถือออกมาและเตรียมตัวที่จะกดออกโทรหาไอ้หอกที่มันบอกจะมาแต่ก็ยังไม่โผล่หัวมา
' ก็อกๆๆ '
ผมรีบลุกขึ้นและจัดเสื้อผ้าอีกครั้ง พลางเดินไปเปิดประตูห้อง หึ่ยย มาช้าจังวะ ต้องเฉ่งสักหน่อย
" พี่ฟ้าา " ผมยิ้มแหยๆ ทันทีที่เปิดประตูและโดนกระโจนใส่เข้าอย่างจัง
ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่ยืนอยู่ด้านหลังน้องมัน มึงหลอกให้กูรีบแล้วก็มาช้า เหอะ เดี๋ยวเถอะมึง
" หูวว ห้องพี่ฟ้า น่ารักจังเลยค่ะ อย่างที่ธัญคิดไว้เลย " ผมยืนมองน้องธัญที่วิ่งไปมารอบๆ ห้องผมด้วยใบหน้ามีความสุข
" ทำไมมึงมาช้า " ผมที่ยืนมองน้องธัญอยู่นั้นก็แอบกระซิบถาม
" มีเรื่องนิดหน่อย " ไอ้ธีร์พูดและทำหน้าแปลกๆ
" เรื่องอะไร... "
" พี่ฟ้าคะ พวกเราทำสุกี้กินกันไหม น้องอยากกินค่ะ " น้องธัญเดินเข้ามาหาผมและจูงมือผมไปที่ครัว
" แต่พี่ไม่ค่อยมีของทำเลยนะ คือ... " ผมมองไอ้ธีร์ที่กำลังยืนกอดอกพิงผนัง เพราะมึงนั่นแหละ ของในตู้เย็นกูหายหมด
" งั้นพวกเราไปซื้อกันเถอะค่ะ " อีหนูธัญยิ้มหน้าบานเป็นจานกระด้ง
ผมเหลือบมองไอ้ธีร์ที่กำลังจ้องมองผม กูรู้สึกมึงจะมองกูจนทะลุแล้วนะ อะไรของมึงฟะ
" สร้อยข้อมือหายไปไหน " ไอ้ธีร์เดินเข้ามาหาผมและจ้องมองผมเขม็ง อ๋อ ที่มึงจ้องเนี่ยเพราะแบบนี้เองเหรอ
" แล้วไง ทำไมกูต้องใส่ของแถมด้วย " ผมพูดพลางทำหน้าบึ้ง และเดินไปหาอีหนูธัญที่เริ่มลื้อลิ้นชักชุดชั้นในของผม โอ้ยย ซนแท้
" ไปกันเถอะ ไปซื้อของทำสุกี้กัน " ผมเดินเข้าไปหาน้องและจูงมือให้เดินเตรียมตัวออกจากห้อง
" เดี๋ยวธัญไปรอพี่หน้าลิฟท์ก่อนนะ พี่ลืมของ " ผมพูดบอกน้องและเดินกลับเข้ามาเพื่อหยิบกระเป๋าสตางค์
แต่ผมที่เดินเข้ามาและก้มลงหยิบของนั้นก็ต้องสะดุ้งทันทีที่รู้สึกว่ามีคนยืนอยู่ด้านหลัง และก็ไม่มีใครหรอก
" ทำอะไร... "
" ใส่เอาไว้ ห้ามถอด " ผมมองมันที่พูดประโยคคำสั่ง แต่น้ำเสียงและสีหน้ากลับเหมือนกำลังขอร้อง
ผมเกร็งตัวเล็กน้อยทันที ที่มันก้มลงใส่ข้อมือนั้นให้ผม เพราะว่าตอนนี้พวกเราสองคนนั้นใกล้กันมาก ผมเหลือบมองมันที่กำลังตั้งใจใส่สร้อยข้อมือให้ผมอย่างเบามือ
เมื่อคืน มึงก็ทำแบบนี้สินะ ผมยิ้มน้อยๆ ไหนบอกของแถมไงล่ะ
มึงนี่มัน ทำฟอร์มจริงๆ
หัวข้อ: King Of CrossDress!!ราชาแห่งครอสเดรส!![#67 รัก...ก็บอกว่ารัก][END](21/2/63) (อ่าน 135446 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก